Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Διεκδικούν 2 εκατ. στρέμματα δάσους!

Διεκδικούν 2 εκατ. στρέμματα δάσους!
Ασφυκτικές πιέσεις για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων, που ευνοούνται και από το προεκλογικό κλίμα

Της Τανιας Γεωργιοπουλου

Μεγάλες είναι οι πιέσεις για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων δεδομένου του «ευνοϊκού» κλίματος που επικρατεί για νομιμοποίηση αυθαιρεσιών. Πάνω από 400.000 οικογένειες διεκδικούν δάση και δασικές εκτάσεις, ενώ υπολογίζεται ότι περισσότερα από 2.000.000 στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων έχουν καταπατηθεί από ιδιώτες και συνεταιρισμούς. Οι διεκδικήσεις μόνο στην Πεντέλη αφορούν τριπλάσια έκταση από τη συνολική του ορεινού όγκου.

Η ανυπαρξία δασικών χαρτών καλλιεργεί και επιτρέπει την αυθαιρεσία, καθώς δεν έχει καθοριστεί σαφώς ποιες περιοχές είναι δασικές και άρα τι επιτρέπεται και πού.

Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία ενός άκρως επικίνδυνου σκηνικού για την προστασία των δασών μέσα στο οποίο κανένας ιδιώτης, δήμος, νομός δεν μπορεί να προγραμματίσει οποιοδήποτε αναπτυξιακό έργο με ξεκάθαρους και κυρίως νόμιμους όρους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Θεσσαλία η αρμόδια διεύθυνση δασών χρειάστηκε να αναθέσει εκτός διαδικασιών τη σύνταξη δασικών χαρτών για την περιοχή, ώστε να οριοθετηθεί ο δασικός χώρος, προκειμένου να γίνουν στη συνέχεια τα γενικά πολεοδομικά σχέδια. Το τοπίο μάλιστα δεν πρόκειται να ξεκαθαρίσει σύντομα, καθώς το αρμόδιο Ταμείο Δασών του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης δεν διαθέτει τα αναγκαία κονδύλια.

Την ίδια στιγμή, ακόμα και όσα σχεδιάζονται και δρομολογούνται τελικά αποδεικνύονται στην πράξη ανεφάρμοστα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ανίσχυρο στην πράξη Εθνικό Χωροταξικό. Παρά τα όσα αναφέρει «για συμπαγείς πόλεις» και περιορισμό της «εκτός σχεδίου δόμησης», το ΥΠΕΧΩΔΕ παρουσιάζει νέους αυτοκινητόδρομους που θα εκτινάξουν τη δόμηση στη νότια και ανατολική Αττική, οι δήμοι προχωρούν σε επεκτάσεις των σχεδίων και οι περιφέρειες εγκρίνουν γενικά πολεοδομικά σχέδια χωρίς να οριοθετούνται οι δασικές περιοχές.

Βροχή οι αιτήσεις

Χιλιάδες είναι τα αιτήματα για πράξεις χαρακτηρισμού που κατατίθενται κάθε χρόνο στις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες σύμφωνα με τον υφυπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κωνσταντίνο Κιλτίδη.

Χαρακτηριστικά στην Αττική, όπου βέβαια οι πιέσεις για κατοικία κύρια ή εξοχική είναι μεγάλες, υπολογίζεται ότι το 50% των δασών και των δασικών εκτάσεων διεκδικείται από καταπατητές. Οπως χαρακτηριστικά έχει δηλώσει στην «Κ» ο πρώην δασάρχης Πεντέλης Αλέξανδρος Ρήγας, αν παραχωρούσαμε σε όλους όσα διεκδικούν θα χρειαζόμαστε τρεις φορές την έκταση του βουνού.

Ωστόσο, σαφής και ακριβής αποτύπωση της κατάστασης όσον αφορά τα καταπατημένα δάση και δασικές εκτάσεις δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια δεν γνωρίζουμε καν σε ποιες περιοχές της χώρας βρίσκονται τα δάση και οι δασικές εκτάσεις, εφόσον εδώ και τρεις δεκαετίες δεν έχουν συνταχθεί όπως ορίζει η νομοθεσία. Οπως φαίνεται η κατάσταση του χάους εξυπηρετεί…

«Σε πολλές περιοχές της χώρας, στην Αττική, την Εύβοια, την Ηλεία, την Αχαΐα, τη Μεσσηνία, την Κορινθία, τη Μαγνησία, τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου οι πιέσεις για αποχαρακτηρισμούς δασικών εκτάσεων είναι πολύ μεγάλες» επισημαίνει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων κ. Νίκος Μπόκαρης. Οπως προσθέτει, στη Χαλκιδική, όπου προκηρύχθηκαν οι δασικοί χάρτες -για τη σύνταξη των οποίων όμως προς το παρόν δεν υπάρχει χρηματοδότηση-, υπάρχουν τεράστιες περιοχές που έχουν εκχερσωθεί παράνομα. Οταν εξαγγέλθηκε η σύνταξη των δασικών χαρτών -καταγραφή του χαρακτήρα των εκτάσεων- «πολλοί τοπικοί άρχοντες τηλεφωνούσαν θορυβημένοι για το τι θα γίνει».

Προβλήματα

«Με τη σύνταξη των δασικών χαρτών θα έρθουν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα και τότε θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις» τονίζει ο δασολόγος Νίκος Χλύκας. Κάθε κυβέρνηση προτιμά να μην αναλάβει το βάρος τέτοιων αποφάσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1998 έως το 2003 συντάχθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας του Εθνικού Κτηματολογίου 350 δασικοί χάρτες για έκταση 7.000.000 στρεμμάτων και κάλυπταν πολλούς δήμους σε διάφορες περιοχές της χώρας όπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα διεκδικήσεων και καταπατήσεων. Ενδεικτικά στην Αττική στους δήμους Χαλανδρίου, Χολαργού, Αγ. Παρασκευής, Βύρωνα, Γέρακα, Ψυχικού, Φιλοθέης, Αμαρουσίου, Παιανίας, Σπάτων, Λούτσας. Ακόμα σε πολλά νησιά, όπου επίσης η οικιστική πίεση είναι μεγάλη, όπως τη Μύκονο, τη Σαντορίνη, τη Σύρο, τη Μήλο, τη Σίφνο, και την Κίμωλο. Τα προβλήματα που αναδείχθηκαν ήταν τεράστια. «Στη Σαλαμίνα, για παράδειγμα, η μισή περίπου έκταση διεκδικείται από το ελληνικό Δημόσιο καθώς είναι δασική» τονίζει ο κ. Χλύκας που έχει αναλάβει τη χαρτογράφηση της συγκεκριμένης περιοχής. Περίπου 3.500 πολίτες κατέθεσαν ενστάσεις αντιδρώντας σε όσα είχαν καταγραφεί στους χάρτες.

Οι χάρτες αυτοί όμως δεν αναρτήθηκαν ούτε κυρώθηκαν ποτέ, καθώς άλλαξε η δασική νομοθεσία και άρα έπρεπε να διορθωθούν...

Τα δασαρχεία σηκώνουν τα χέρια ψηλά

Η έλλειψη δασικών χαρτών, εκτός των άλλων, πρακτικά τινάζει στον αέρα κάθε προσπάθεια πολεοδομικής τακτοποίησης. Προκειμένου να καταρτιστούν τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΓΠΣ) και τα ΣΧΟΑΑΠ (το αντίστοιχο για τις μικρότερες περιοχές), οι μελετητές πρέπει να γνωρίζουν τις χρήσεις γης στην περιοχή. Ζητούν λοιπόν από τα δασαρχεία τις σχετικές πληροφορίες, που όμως αδυνατούν να τις παρέχουν εφόσον δεν διαθέτουν τελεσίδικους δασικούς χάρτες. «Επρεπε να γίνει πράξη χαρακτηρισμού για τεράστιες εκτάσεις όπου υπήρχαν πολλά προβλήματα» τονίζει ο γενικός διευθυντής δασών ν. Λάρισας, κ. Β. Κουκουτίμπας. Χαρακτηριστικά, για να συνταχθεί το ΣΧΟΑΑΠ του δήμου Μελιβοίας μέσω του οποίου καθορίζονται οι περιοχές όπου μπορεί να υπάρξει οικιστική ή άλλη αξιοποίηση, χρειαζόταν το δασαρχείο να δώσει χαρακτηρισμό για 150.000 στρέμματα (το μισό μήκος της ακτής της Λάρισας). Για να ολοκληρωθεί η συγκεκριμένη διαδικασία μπορεί να περάσουν και πέντε χρόνια, σύμφωνα με τη δασική υπηρεσία.

Προκειμένου να επιταχυνθεί η σχετική διαδικασία, η Γενική Διεύθυνση Δασών του νομού ανέθεσε τη σύνταξη «κάποιου είδους» δασικών χαρτών. Ευτυχώς, όπως τονίζουν οι αρμόδιοι, βρέθηκαν τα αναγκαία κονδύλια.

==================================================================
Πάνω από 160 εκατ. ευρώ «χάθηκαν» για τον Φορέα Δασών

Του Γιαννη Ελαφρου

Σε «μαύρη τρύπα» της κρατικής - κυβερνητικής διαχείρισης έχουν «χαθεί» 160 - 170 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία προορίζονταν αποκλειστικά για τον Ειδικό Φορέα Δασών με σκοπό τη δασοπροστασία. Η εκτροπή των κονδυλίων σε άλλες χρήσεις, κατά παράβαση του νόμου, αποτελεί σκανδαλώδη κατάσταση. Προ μηνός περίπου διατάχθηκε -από τη Γενική Διεύθυνση Οικονομικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Οικονομικών- διενέργεια διαχειριστικού οικονομικού ελέγχου στον Ειδικό Φορέα Δασών, ύστερα από καταγγελίες της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης.

«Με οκτώ εκατομμύρια ευρώ θα είχαν ολοκληρωθεί οι δασικοί χάρτες της μισής Ελλάδας και ειδικά των περιοχών με μεγάλη οικιστική πίεση. Τα χρήματα αυτά υπήρχαν και υπάρχουν, πολιτική βούληση δεν υπάρχει. Με τον νόμο 3208/2003 δημιουργήθηκε ο Ειδικός Φορέας Δασών, ο οποίος συγκεντρώνει κάθε χρόνο αρκετά εκατομμύρια ευρώ, που πρέπει να διατίθενται αποκλειστικά για την προστασία των δασών, απαγορεύοντας μάλιστα τη διάθεσή τους για άλλους σκοπούς. Δυστυχώς όμως μεγάλο μέρος τους πηγαίνει αλλού...», δηλώνει στην «Κ» ο κ. Ελευθέριος Φραγκιουδάκης, πρώην γενικός διευθυντής δασών, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

«Λάβαμε γνώση για την οικονομική ασφυξία των υπηρεσιών δασοπροστασίας. Ζητήσαμε από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να μας πληροφορήσει για την αξιοποίηση των πόρων του Ειδικού Φορέα Δασών. Δεν λάβαμε απάντηση. Απευθυνθήκαμε στον κ. γενικό επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης. Τελικά, έπειτα από παρέμβαση του κ. Ρακιντζή δόθηκε από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ένας απολογισμός των επιχορηγήσεων που έχουν δοθεί», μας λέει ο κ. Βασίλης Αναστασόπουλος, από την Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης.

Το έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Υποστήριξης και Επιθεώρησης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης είναι αποκαλυπτικό, καθώς αναφέρει ότι από το 2003 μέχρι τον Μάιο του 2008 έχουν διατεθεί για τους σκοπούς του Ειδικού Φορέα Δασών μόλις 28.705.200 ευρώ. «Σύμφωνα με πληροφορίες μας τα ετήσια έσοδα του Φορέα Δασών ανέρχονται σε 35 - 37 εκατομμύρια, χωρίς να εμφανίζονται μεγάλες αποκλίσεις από χρόνο σε χρόνο. Το διάστημα 2003 - 2007 πρέπει να εισέρρευσαν στον συγκεκριμένο φορέα 140 - 148 εκατομμύρια ευρώ, ενώ αρκετά εκατομμύρια ευρώ προστέθηκαν τους πρώτους μήνες του 2008. Τι απέγιναν τα υπόλοιπα ποσά;», αναρωτιέται ο κ. Αναστασόπουλος.

Η υποβάθμιση της δασοπροστασίας δεν είναι χωρίς συνέπειες. «Το 2007, πριν από τις μεγάλες καταστροφικές φωτιές, η Γενική Διεύθυνση Δασών ζήτησε επίμονα πέντε εκατομμύρια ευρώ για τη συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου, χωρίς αποτέλεσμα. Εάν τα ποσά του Ειδικού Φορέα Δασών αξιοποιούνταν για δασοπροστασία δεν θα έλειπαν κονδύλια», αποκαλύπτει ο κ. Φραγκιουδάκης.

«Μεγάλο μέρος των κονδυλίων που προορίζονται για τα δάση αναλώνονταν παλιότερα σε πελατειακές δαπάνες, σε δημόσιες σχέσεις, σε επιχορηγήσεις σε διάφορους συλλόγους κ.λπ. Και μετά την ίδρυση του ειδικού φορέα όμως, παρά τη ρητή δέσμευση του νόμου, εξακολούθησαν οι μη συμβατές με τον ειδικό φορέα δασών δαπάνες», συνεχίζει ο πρώην γενικός.

Ο κ. Φραγκιουδάκης αιτήθηκε, όσο ήταν στην υπηρεσία, επανειλημμένα πλήρη εικόνα των οικονομικών του Ειδικού Φορέα Δασών. «Ζήτησα τη δημιουργία ειδικού τραπεζικού λογαριασμού, στον οποίο θα φαίνονται τα έσοδα και τα έξοδα του Ειδικού Φορέα ώστε να υπάρχει διαχειριστικός έλεγχος, γιατί σήμερα δεν μπορείς να βγάλεις άκρη».

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Στα τέλη του 2006 αντικαταστάθηκε (έπειτα από 30 χρόνια) από μέλος του Δ.Σ. του Κεντρικού Ταμείου Γεωργίας, Κτηνοτροφίας και Δασών του ο γενικός διευθυντής δασών! Δηλαδή ο κ. Φραγκιουδάκης. Επειδή ζήτησε εφαρμογή του νόμου...

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

29.3.09

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Η Ελλάδα έχει πλούτο αλλά δεν τον αξιοποιεί

Η Ελλάδα έχει πλούτο αλλά δεν τον αξιοποιεί
Οι απαιτήσεις του πολιτιστικού τουρισμού σε εποχές ύφεσης

Της Μαργαριτας Πουρναρα

Ξεχάστε τις αφίσες με τις αμμουδιές και τα κρυστάλλινα νερά. Αφήστε στην άκρη τις καλλίγραμες κοπέλες που πίνουν κοκτέιλ μπροστά στο ηλιοβασίλεμα. Ακόμα και η Ακρόπολη δεν αρκεί. «Εχει έρθει η ώρα να δούμε τον ελληνικό τουρισμό από άλλη σκοπιά, ιδιαίτερα τώρα που μας απειλεί η κρίση. Είναι ευκαιρία να προσφέρουμε στους ξένους μια “διαδρομή” που ξεκινάει μεν από το ωραίο τοπίο, περνάει όμως από τις υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και τελειώνει με την αίσθηση ότι το ταξίδι δεν ήταν μόνο αναψυχή, αλλά και επιμόρφωση για την αρχαία και τη σύγχρονη Ελλάδα. Δεν μπορούμε να προσφέρουμε σκέτα μνημεία ή Φύση. Οι ξένοι θέλουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Το λεγόμενο experience tourism είναι το μέλλον του τομέα μας».
Ο Γιώργος Παπαγαπητός, μιλώντας στην «Κ» συμπυκνώνει ολόκληρη την φιλοσοφία του σε μια παράγραφο. Μαζί με τον αδελφό του Βάσο έφυγαν πριν από 45 χρόνια από τη Ρόδο. Σήμερα έχουν το μεγαλύτερο γραφείο πολιτιστικού τουρισμού στις ΗΠΑ με 40 εργαζομένους. Συνεργάζονται με 200 αμερικάνικά πανεπιστήμια -ανάμεσα στα οποία το Harvard, το Yale, το Columbia και τα υπόλοιπα μέλη της πλειάδας του Ivy League-, σπουδαία αμερικανικά μουσεία (λ. χ. τα Smithsonians), αλλά και φορείς όπως η Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Το Travel Dynamics έχει δικά του κρουαζιερόπλοια και διοργανώνει κάθε χρόνο θεματικά ταξίδια με ειδικές ξεναγήσεις και ομιλίες. Πέρυσι απόφοιτοι του Yale άκουγαν τον καθηγητή Donald Kagan να μιλάει για ένα θέμα που γνωρίζει όσο λίγοι: τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Φέτος, σε μια από τις κρουαζιέρες στη Μεσόγειο, ο καθηγητής Paul Kennedy θα μιλήσει για την αέναη άνοδο και πτώση των μεγάλων αυτοκρατοριών, με επίκαιρες προεκτάσεις.
«Για τον μορφωμένο και ευκατάστατο τουρίστα, η Ελλάδα είναι μια ιδέα με τεράστια ακτινοβολία. Ξέρει την αρχαία ελληνική γραμματεία, θαυμάζει τα ιδανικά και τις αξίες της αρχαιότητας. Δυστυχώς, όταν έρχεται εδώ αντιλαμβάνεται ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Η εποχή που οι Ελληνες αλλά και άλλοι λαοί με ανεπτυγμένη τουριστική βιομηχανία είχαν συνηθίσει να βλέπουν τον επισκέπτη ως μια εύκολη πηγή εισοδήματος έχει παρέλθει. Μόνο οι υψηλής ποιότητας υπηρεσίες μπορούν να μας βγάλουν στην αντιπέρα όχθη στον καιρό της κρίσης. Και στην Ελλάδα τέτοιο επίπεδο έχουν δυστυχώς μόνο δύο νησιά: η Μύκονος και η Σαντορίνη», λέει στην «Κ» ο Γιώργος Παπαγαπητός στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. Ανήσυχος από την κακή εικόνα που παρουσιάζει η χώρα στο εξωτερικό τους τελευταίους μήνες, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Τα πλάνα από την καμένη Αθήνα, από την αποκλεισμένη Ακρόπολη και το πρόσφατα βανδαλισμένο Κολωνάκι είναι η χειρότερη διαφήμιση για τη χώρα μας σε μια δύσκολη περίοδο. Το CNN και τα υπόλοιπα δίκτυα έδειχναν συνεχώς αυτό το οπτικό υλικό. Αυτό που με προβληματίζει ακόμα περισσότερο είναι ότι το κράτος δεν δείχνει να έχει τα αντανακλαστικά να προστατεύσει τον τουρισμό που είναι ένα από τα πολυτιμότερά μας αγαθά. Μια ξένη κυβέρνηση θα είχε κάνει πληρωμένες καταχωρίσεις σε εφημερίδες, ακόμα και ολόκληρη καμπάνια για να πείσει τους τουρίστες ότι η Ελλάδα δεν είναι στο έλεος των ταραξιών. Δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε δει καμιά τέτοια κίνηση».
Υπάρχει λύση; «Η αίσθηση της ελληνικής φιλοξενίας, ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε και πρέπει να υποδεχόμαστε τους ξένους, μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό μας χαρτί. Πρόκειται για μια πανάρχαια έννοια που δεν έχουμε φροντίσει να της δώσουμε μια σύγχρονη πνοή. Πρέπει όλοι οι Ελληνες που ασχολούνται με τον τουρισμό να συμπεριφερθούν ως ένα σώμα και να απομονώσουν όσους επιμένουν να εκθέτουν τη χώρα και να κάνουν αισχροκέρδεια. Από την άλλη, πρέπει να βελτιώσουμε την υποδομή. Παλεύω τον τελευταίο καιρό να φτιάξω το πρόγραμμα για ένα ταξίδι για τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Κανένα ελληνικό μουσείο δεν ξέρει ακόμα τι έκθεση θα κάνει του χρόνου. Οι μουσικοί χώροι πλην του Μεγάρου δεν έχουν κάνει προγραμματισμό. Πώς θα διοργανώσω την επίσκεψη;
Πρέπει να θυμόμαστε ότι οι πελάτες του ποιοτικού τουρισμού δεν κάμπτονται εύκολα από την κρίση. Θεωρούν ότι ένα ταξίδι όπως αυτά που διοργανώνουμε είναι αναπόσπαστο τμήμα της διά βίου μόρφωσης. Θα συνεχίσουν λοιπόν να ταξιδεύουν, αλλά και να δαπανούν χρήματα ως επένδυση για την ποιότητα της ζωής τους».
28.3.2009

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Σοβαρό πρόβλημα στο ακριτικό Αγαθονήσι - Τα γύρω νησιά δεν θα δέχονται μετανάστες

ΤΑ ΓΥΡΩ ΝΗΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Σοβαρό πρόβλημα στο ακριτικό Αγαθονήσι


Μεγάλη αναστάτωση και αναταραχή επικρατεί στο ακριτικό Αγαθονήσι μετά την πληροφορία ότι τα γειτονικά νησιά δεν θα δέχονται πλέον πρόσφυγες και μετανάστες που φθάνουν στην ακριτική νησίδα των 100 κατοίκων, αλλά θα παραμένουν εκεί μέχρι να βρίσκεται πλοίο το οποίο θα δέχεται να τους μεταφέρει στον Πειραιά. Η αδιάλειπτη άφιξη μεταναστών και προσφύγων (ο μέσος όρος αφίξεων στο Αγαθονήσι έχει αγγίξει τα 50-60 άτομα ημερησίως) σε συνδυασμό με την πολυήμερη παραμονή σε ένα μικρό νησί χωρίς στοιχειώδεις υποδομές ενδέχεται να πυροδοτήσει εκρηκτικές καταστάσεις.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
25.3.2009

Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

Εκστρατεία για την πολυγλωσσία των Ευρωπαίων

Εκστρατεία για την πολυγλωσσία των Ευρωπαίων

Χρ. Δαμουλιανου

Το έχουμε ξαναγράψει: αν είσαστε υποψήφιος για μια θέση εργασίας και σας ρωτήσουν «ομιλείτε κινεζικά;» δεν πρόκειται για άνοστο αστείο, αλλά για την αναζήτηση ενός πραγματικού πλεονεκτήματος που είναι η πολυγλωσσία, ως ανταγωνιστικό οικονομικό πλεονέκτημα στην παγκόσμια αγορά. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα της Korn/Ferry International, στην Ευρώπη το 42% ανέφερε ότι μεταξύ δύο υποψηφίων στελεχών που διαθέτουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και πολυγλωσσία, θεωρούν τη δεύτερη ως ισχυρότερο πλεονέκτημα για την επιλογή του.

Την περασμένη εβδομάδα μάς το υπενθύμισε και η Κομισιόν. «Τα αγγλικά δεν είναι αρκετά. Ούτε και τα κινεζικά. Πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα του γείτονα, τη γλώσσα του πελάτη». Και, προκειμένου να ανοίξει και πάλι τη συζήτηση για τον ρόλο της πολυγλωσσίας στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, την περασμένη εβδομάδα, 12-13 Μαρτίου, διοργάνωσε Συνέδριο στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας για το πώς μπορούμε να βελτιώσουμε τις μεθόδους διδασκαλίας και εκμάθησης των λατινογενών γλωσσών.

Ταυτόχρονα, την έντονη ανησυχία τους μεταδίδουν προς τα ΜΜΕ και οι υπεύθυνοι των Υπηρεσιών Διερμηνείας και Μετάφρασης της Κομισιόν λόγω της έλλειψης διερμηνέων και μεταφραστών με μητρική γλώσσα την αγγλική –που επιτείνεται και λόγω της επικείμενης συνταξιοδότησης μεγάλου ποσοστού τους. «Μπορεί η αγγλική να ακούγεται όλο και περισσότερο στους δρόμους της Ευρώπης, εμείς όμως εδώ στην Κομισιόν αντιμετωπίζουμε σοβαρή έλλειψη διερμηνέων και μεταφραστών που να έχουν την αγγλική μητρική γλώσσα. Αντιμετωπίζουμε επίσης δυσκολίες στο να προσλάβουμε διερμηνείς που να μπορούν να μεταφράζουν από τα γερμανικά σε άλλες γλώσσες. Είναι φανερό ότι η αυξανόμενη χρήση της αγγλικής παγκοσμίως συνδέεται άμεσα με την έλλειψη που υπάρχει σε διερμηνείς στις μητρικές γλώσσες τους».

Αλλη αιτιολογία είναι ότι επειδή όλοι μιλούν αγγλικά, οι εκ γενετής αγγλόφωνοι δεν το βρίσκουν απαραίτητο να μάθουν άλλες γλώσσες. Διατείνονται, μάλιστα, ότι «δεν τα πάνε καλά με την εκμάθηση των ξένων γλωσσών». Και το πρόβλημα οξύνεται ακόμη περισσότερο εξαιτίας της μεγάλης εξάρτησης από τη γλώσσα τους -σε διερμηνεία και μετάφραση- των εκ γενετής αγγλόφωνων που επισκέπτονται τις Βρυξέλλες. Συνοψίζοντας, αναφέρεται ότι παρά τις ελλείψεις που υπάρχουν, η αγγλική γλώσσα δεν παύει από το να είναι ο «κοινός γλωσσικός παρονομαστής» της καθημερινής ζωής στην κοινότητα. Αφού, όπως μας πληροφορεί και η υπηρεσία ενημέρωσης EU Observer, το 75% των εκτυπούμενων εγγράφων είναι μόνο αγγλικά.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

15.3.09

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Καθυστερεί η απόκτηση του Φιξ

Αποψη του βιομηχανικού συγκροτήματος Φιξ στη Θεσσαλονίκη, από τα πιο σημαντικά νεότερα μνημεία της πόλης. Εχει εγκαταλειφθεί.

Καθυστερεί η απόκτηση του Φιξ


Η επιτροπή εκτίμησης της αξίας του βιομηχανικού συγκροτήματος στη Θεσσαλονίκη δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί



Της Γιωτας Μυρτσιωτη



Τον Ιανουάριο του 2007 οι περιπέτειες για το κτιριακό συγκρότημα ΦΙΞ και το κτίριο του Ερυθρού Σταυρού (πρώην ΝΑΤΟ) έδειχναν να τελειώνουν. Η απόφαση για την αγορά ή την αναγκαστική απαλλοτρίωση του βιομηχανικού συγκροτήματος άναβε, για πρώτη φορά στην τελευταία 15ετία, το πράσινο φως για την οριστική διάσωσή του. Παράλληλα, το ΥΠΠΟ αποδεχόταν μία από τις μεγαλύτερες δωρεές, το διατηρητέο αρχοντικό της οδού Βασιλίσσης Ολγας 105, από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Δύο αξιόλογα μνημεία έμπαιναν επιτέλους υπό τη σκέπη του ΥΠΠΟ για πολιτιστικές χρήσεις.
Η κοινή εξαγγελία για τα δύο μνημεία -διαφορετικής μεν κλίμακας- ενθουσίασε και ανακούφισε κυρίως όσους έδωσαν τη μάχη να γλιτώσουν το ιστορικό βιομηχανικό κτίριο από την κατεδάφισή του στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και το ιστορικό αρχοντικό από την εκποίησή του.
Το εκλεκιστικό μέγαρο στην οδό Βασιλίσσης Ολγας 105, στη Θεσσαλονίκη.
Το ΥΠΠΟ το πούλησε παρότι του είχε παραχωρηθεί ως δωρεά!!!


Ομως, ένα χρόνο μετά την έγκριση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων για αγορά ή απαλλοτρίωση του ΦΙΞ, η ειδική επιτροπή της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, που θα εκτιμήσει την αξία του βιομηχανικού συγκροτήματος δεν έχει ακόμη συγκροτηθεί, παρά το σχετικό αίτημα του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων του ΥΠΠΟ. Την ίδια στιγμή, αποκαλύπτεται ότι το ιστορικό αρχοντικό που ανακαινίστηκε με χρήματα του Δημοσίου (400 εκατ. δρχ.) για να στεγάσει την έδρα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, πουλήθηκε σε ιδιώτη αντί 4 εκατομμυρίων ευρώ!

Τι μεσολάβησε ώστε να ανακληθεί εκείνη η δωρεά και γιατί καθυστερεί η απόκτηση του ΦΙΞ;

Ποιος θα λογοδοτήσει για τις εν κρυπτώ πωλήσεις και ποιος θα δώσει απαντήσεις για την τύχη του βιομηχανικού συγκροτήματος; Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι: έντονα προβλήματα στατικότητας εμφανίζουν πολλά από τα κτίρια της ιστορικής βιομηχανίας. Το σημερινό ιδιοκτησιακό καθεστώς του μνημείου (ένα μέρος ανήκει στην Εθνική Τράπεζα και το υπόλοιπο σε ιδιώτες) δεν επιτρέπει οποιαδήποτε αναστηλωτική παρέμβαση από την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΠΟ. Ταυτόχρονα, χάνονται οι ευκαιρίες για την εξεύρεση χρηματοδότησης μέσω του Δ΄ ΚΠΣ είτε για μελέτες αναστήλωσης είτε για ριζικές παρεμβάσεις, στις οποίες είχε εναποθέσει τις ελπίδες του το ΥΠΠΟ. Οι εξελίξεις μέσα σ’ ένα χρόνο έχουν αποδείξει ότι δεν αρκεί μόνο η πρόθεση.
Εως ότου το Δημόσιο αποφασίσει ποια είναι η συμφέρουσα λύση, το ιστορικό ζυθοποιείο ή θα έχει την τύχη του αρχοντικού της Βασιλίσσης Ολγας ή θα καταρρεύσει.
Μαζί μ’ αυτό ένα κομμάτι της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς – ο καθρέφτης της νεότερης ιστορίας της πόλης.




7.3.09

Κυριακή 1 Μαρτίου 2009

Κοιτίδα δημοκρατικών θεσμών το Αιγαίο


Στα νησιά ο μεταπρατικός χαρακτήρας της οικονομίας ευνόησε τη διαχείριση και συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια πολλών


Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, μέσα στην 3η χιλιετία π.Χ. στο νησιωτικό Αιγαίο μερικοί οικισμοί, όπως η Πολιόχνη στη Λήμνο και η Θερμή στη Λέσβο, διέθεταν γνωρίσματα που θα μπορούσαν να τους χαρακτηρίσουν ως πρωτοαστικά κέντρα. Πολεοδομικός σχεδιασμός, συλλογικά τεχνικά έργα, τεχνική εξειδίκευση, καταμερισμός εργασίας κ.ά. είναι στοιχεία διαγνωστικά κοινωνιών πιο σύνθετων και πιο ανεπτυγμένων από τις αγροτικές. Τα οχυρωματικά έργα, τα δίκτυα αποχέτευσης, οι λιθόστρωτοι δρόμοι, τα κοινοτικά πηγάδια ύδρευσης κ.λπ. προϋποθέτουν την ύπαρξη κεντρικού συντονιστικού οργάνου, τόσο για την κατασκευή όσο και για τη συντήρηση και την ομαλή λειτουργία τους. Ωστόσο, κανένα από τα κτίρια που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως στους παραπάνω οικισμούς δεν διαθέτει στοιχεία που θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν έδρα συγκεντρωτικής εξουσίας. Ενας χώρος στην Πολιόχνη, τον οποίο οι Ιταλοί ανασκαφείς του ονόμασαν «θέατρο» ή «βουλευτήριο», είχε ευθύς εξαρχής σχεδιαστεί, νωρίς μέσα στην τρίτη χιλιετία π.Χ., για συναθροίσεις πολλών ατόμων. Στις δύο σειρές βαθμιδωτών εδωλίων κατά μήκος των μακρών πλευρών του θα μπορούσαν άνετα να καθίσουν τουλάχιστον πενήντα άτομα. Βεβαίως, οι συναθροίσεις αυτές μπορεί να είχαν χαρακτήρα θρησκευτικό (ιεροτελεστίες), κοινωνικό (θεατρικές παραστάσεις) ή ακόμη πολιτικό. Δεν αποκλείεται όμως, όλες αυτές οι ανάγκες να εξυπηρετούνταν στον ίδιο χώρο. Συνεπώς το κτίριο, ο χώρος στον οποίο λαμβάνονταν οι αποφάσεις θα μπορούσε να είναι το λεγόμενο «βουλευτήριο». Στην περίπτωση αυτή τόσο οι αποφάσεις που λαμβάνονταν όσο και η εποπτεία για την εφαρμογή τους θα πρέπει να ήσαν συλλογικές.
Η εξέλιξη των πρώιμων οικισμών στην ηπειρωτική Ελλάδα διαφέρει από εκείνη των οικισμών στα νησιά του Αιγαίου. Κατ’ αρχήν διαφέρουν ως προς την τοποθεσία που είχε επιλεγεί για την ίδρυσή τους. Στην ηπειρωτική χώρα, ο οικισμός έπρεπε να ελέγχει πεδινές εκτάσεις με άφθονα νερά, ώστε να είναι δυνατή η ανάπτυξη αγροτικής οικονομίας. Στα νησιά, που κατοικήθηκαν όταν το επέτρεψε η βελτίωση των μέσων θαλάσσιας μετακίνησης, οι πρώτοι οικισμοί ιδρύθηκαν σε θέσεις οι οποίες, πέρα από την ανάπτυξη υποτυπώδους έστω αγροτικής οικονομίας, παρείχαν τη δυνατότητα ασφαλούς προσόρμισης των πρωτόγονων μέσων ναυσιπλοΐας. Ετσι, στα νησιά οι πρώιμοι οικισμοί ιδρύθηκαν κατά κανόνα στην άκρη μικρών και χαμηλών χερσονήσων, στις εκατέρωθεν αμμουδερές παραλίες των οποίων είχαν τη δυνατότητα να συρθούν τα σκαφίδια της εποχής ανάλογα με τις εκάστοτε επικρατούσες καιρικές συνθήκες.

«Νεολιθικό μέγαρο»

Αλλη ουσιώδης διαφορά βρισκόταν στον χαρακτήρα της οικονομίας, στην οποία στηρίζονταν οι προϊστορικές κοινωνίες. Η συνεχής βελτίωση των μέσων καλλιέργειας στις πεδινές περιοχές της ηπειρωτικής χώρας συντελούσε στην αύξηση του αγροτικού προϊόντος, το οποίο, μετά την κάλυψη βασικών καθημερινών αναγκών, άφηνε πλεόνασμα. Η φθαρτή φύση του αγροτικού προϊόντος επέβαλε την συγκέντρωσή του, ώστε αφ’ ενός μεν να καλύπτονται οι ανάγκες της κοινότητας σε περιόδους σιτοδείας αφ’ ετέρου δε να παρέχεται η ευχέρεια ανταλλαγής με αγαθά, των οποίων είχε ανάγκη η παραγωγική κοινότητα. Η διαχείριση του πλεονάσματος, κατά τη Νεολιθική Περίοδο, φαίνεται πως γινόταν μέσω ενός οικοδομήματος που χάρη στην στενόμακρη κάτοψή του ονομάστηκε συμβατικά «νεολιθικό μέγαρο». «Το μέγαρο» αυτό, με τυποποιημένη την κάτοψή του, δέσποζε μέσα στον οικισμό, όπου δεν υπήρχε δεύτερο όμοιό του. Από την μοναδικότητά του αλλά και την δεσπόζουσα θέση του στον οικισμό, το κτίριο αυτό χαρακτηρίστηκε «Σπίτι του Κοινού».

«Σπίτι με τους Διαδρόμους»

Αντίστοιχο με το νεολιθικό μέγαρο αναδείχθηκε κατά την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.) το λεγόμενο πρωτοελλαδικό «Μέγαρο» ή «Σπίτι με τους Διαδρόμους». Κι αυτό ήταν μοναδικό και δέσποζε σε κάθε μεγάλο οικισμό, ο οποίος έλεγχε και εκμεταλλευόταν μεγάλες πεδινές εκτάσεις. Τέτοια οικοδομήματα έχουν ώς τώρα βρεθεί στη Θήβα, στη Λέρνα της Αργολίδας, στα Ακοβίτικα της Μεσσηνίας. Ειδικότερα στο κτίριο της Λέρνας βρέθηκαν αντικείμενα, όπως σφραγίδες, σφραγίσματα, σταθμά κ.λπ., που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως υλικές μαρτυρίες για κάποια μορφή γραφειοκρατίας. Ολα τα παραπάνω στοιχεία συνηγορούν στην ερμηνεία του «Σπιτιού με τους Διαδρόμους» ως έδρα του φορέα διαχείρισης του αγροτικού πλεονάσματος. Αν δεν είναι τυχαίο ότι στις ίδιες περιοχές, όπου εμφανίστηκε το «Σπίτι με τους Διαδρόμους», αναδύθηκαν τα μεγάλα ανακτορικά κέντρα της Μυκηναϊκής περιόδου (Θήβα, Μυκήνες, Τίρυνθα, Πύλος κ.λπ.), τότε μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι, όπως συνέβη με τους μεγάλους πολιτισμούς της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας, από τη διαχείριση του αγροτικού πλεονάσματος και τον κεντρικό έλεγχο της οικονομίας αναδύθηκε η συγκεντρωτική εξουσία, η οποία εξελίχθηκε με τη μορφή του βασιλικού θεσμού.

Η διαδικασία ανάδυσης της κεντρικής εξουσίας στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως πολύ συνοπτικά σκιαγραφήθηκε, δεν έχει μέχρι σήμερα βρει το παράλληλό της στα νησιά του Αιγαίου. Σε κανένα από τους πρώιμους οικισμούς δεν έχει εντοπιστεί κτίριο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έδρα συγκεντρωτικής εξουσίας. Ισως αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι περιορισμένες πεδινές εκτάσεις των νησιών δεν άφηναν περιθώρια δημιουργίας αγροτικού πλεονάσματος και, κατά συνέπειαν, δεν υπήρχε ανάγκη δημιουργίας φορέα για τη διαχείρισή του. Το πλεόνασμα, ο πλούτος των νησιωτών προερχόταν από δραστηριότητες, τις οποίες ευνοούσε η γεωγραφική θέση των οικισμών τους ως λιμανιών και κέντρων διακίνησης αγαθών. Οι δραστηριότητες από πολύ νωρίς (4η χιλιετία π.Χ.) κυριάρχησαν στο Αιγαίο προσδίδοντας στην ελληνική οικονομία τον μέχρι σήμερα μεταπρατικό/διαμετακομιστικό της χαρακτήρα.

Θαλάσσιες μεταφορές

Το πλεόνασμα, ο πλούτος που παράγει ο τομέας των θαλάσσιων μεταφορών αφ’ ενός είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας και αφ’ ετέρου δεν υπόκειται σε κινδύνους αλλοίωσης και καταστροφής, όπως τα αγροτικά προϊόντα. Γι’ αυτό ούτε επιτρέπει αλλά και ούτε επιβάλλει τη συγκέντρωση και διαχείρισή του από ένα κεντρικό φορέα. Με άλλα λόγια, στα νησιά ο μεταπρατικός χαρακτήρας της οικονομίας δεν ευνόησε τη συγκέντρωση της εξουσίας σε λίγα χέρια. Αντίθετα, φαίνεται πως η διαχείριση του πλεονάσματος και της εξουσίας βρισκόταν στα χέρια πολλών, ίσως μιας εξέχουσας οικονομικής ομάδας (ελίτ) εμπόρων και ναυτικών, η οποία ήταν και υπεύθυνη για τη λήψη αποφάσεων και την εποπτεία εφαρμογής των. Ισως το «Βουλευτήριο» της Πολιόχνης αποτελεί την αρχαιότερη μαρτυρία (αρχές 3ης χιλιετίας π.Χ.) μιας τέτοιας λειτουργίας, η οποία δεν φαίνεται να διακόπηκε στα νησιά. Ενα επιβλητικό κτίριο στην πόλη του Ακρωτηρίου Θήρας του 17ου αιώνα π.Χ., η λεγόμενη Ξεστή 4, διαθέτει στοιχεία που θα μπορούσαν να το χαρακτηρίσουν έδρα μιας κεντρικής εξουσίας που ασκείται συλλογικά.

Καθώς δείχνει η ιστορία των αρχαίων Ελληνικών πόλεων, ο κινητός πλούτος, ως προϊόν συλλογικής προσπάθειας, όπως είναι το θαλάσσιο εμπόριο και οι μεταφορές, υποκατέστησε την γεωκτησία ως σύμβολο κύρους και εξουσίας, συμβάλλοντας στη γένεση δημοκρατικών θεσμών. Οι διαδικασίες που ανέδειξαν σε δημοκρατίες αρχαίες ελληνικές πόλεις όπως η Αθήνα, η Κόρινθος, η Χαλκίδα, η Ερέτρια κ.λπ., αλλά και πόλεις της νεότερης Ευρώπης, όπως η Γένουα, η Βενετία, το Λιβόρνο, το Αμστερνταμ κ.ά., στα νησιά του Αιγαίου είχαν αρχίσει τουλάχιστον από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (3η χιλιετία π.Χ.).
* Του Χρ. Ντούμα. Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή Καθημερινή
1.3.09

ShareThis