Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Kαλοκαίρι, κρίση και τηλεόραση


Παράξενο είναι αυτό το τηλεοπτικό καλοκαίρι της κρίσης. Λες και η ύφεση είναι ένας τυφώνας που πλήττει τις άλλες χώρες και απειλεί να σαρώσει και τη δική μας, όμως μια φωνούλα μέσα μας μάς λέει ότι θα περάσει ξώφαλτσα, ότι θα σταθούμε τυχεροί και άλλοι θα την πληρώσουν πιο ακριβά από εμάς. Αλλα τηλεοπτικά μηνύματα είναι λιγότερο αισιόδοξα. Μικρομεσαίοι μιλούν για μαύρο φθινόπωρο, όμως τα δελτία του Star δείχνουν τους Ελληνες να ξεφαντώνουν μέχρι πρωίας στις πίστες της Μυκόνου. Από τη μια μεριά τα δελτία μιλούν για μείωση της τουριστικής κίνησης, άρα και για μείωση του εσωτερικού τουρισμού, από την άλλη τα ίδια δελτία, στις αρχές του Αυγούστου και στις παραμονές του Δεκαπενταύγουστου, μας πληροφορούσαν για τη «μεγάλη έξοδο» των Αθηναίων και την αυξημένη κίνηση στο λιμάνι του Πειραιά.

Οι ενδείξεις είναι αντιφατικές. Προχθές το πρωί, στην ενημερωτική εκπομπή ΒΒC@ΣΚΑΪ, που την παρουσιάζει εκτάκτως η Χριστίνα Βίδου, μάθαμε ότι σύμφωνα με τη Eurostat, οι Ελληνες είναι ο τρίτος πιο σπάταλος λαός της Ευρώπης. Ναι μεν έχουμε περιορίσει τις δαπάνες μας σε τρόφιμα, ρούχα και μεταφορές, όμως εξακολουθούμε να ξοδεύουμε πολλά σε εστιατόρια, μπαρ και ταβέρνες. Το φαινόμενο αυτό, όπως τονίστηκε στο ρεπορτάζ του Νίκου Υποφάντη, είναι διαχρονικό, δεν παρουσιάζεται μόνο στις περιόδους κρίσης. Την ίδια στιγμή, η αποταμίευση γίνεται έννοια μυθική, ενώ περίπου οι μισοί δανειολήπτες δυσκολεύονται στην αποπληρωμή των δόσεων.

Yπάρχει λύση; Κάποιοι αισιόδοξοι εναπέθεσαν τις ελπίδες τους στην Ιταλία, αφού, όπως μάθαμε το ίδιο πρωί στον ΑΝΤ1 («7 με 11 μαζί») ορισμένοι συμπατριώτες μας πετάχτηκαν μέχρι την Ιταλία για να παίξουν ΛΟΤΤΟ με την ελπίδα να κερδίσουν τα 136 εκατ. ευρώ στο προχθεσινό τζακ ποτ. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όμως φαίνεται ότι και κάποια άλλη ιδιότητα του ανθρώπινου είδους, αυτή που συχνά τη λέμε αλλά σπάνια τη γράφουμε, πεθαίνει τελευταία.

Δεν είμαστε μόνο εμείς οι ξύπνιοι που ταξιδέψαμε στην Ιταλία για να τζογάρουμε. Το ίδιο έκαναν και άλλοι Ευρωπαίοι, όπως ειπώθηκε. Το ερώτημα δεν είναι γιατί κάποιοι μπήκαν σε τόσο κόπο και έξοδα, αλλά γιατί δεν το κάναμε κι εμείς. Γιατί δεν δοκιμάσαμε την τύχη μας που μας έγνεφε να γίνουμε πολυεκατομμυριούχοι; Ισως η νωθρότητα μας σώζει από τη γελοιότητα.

Κάτι τέτοια, δηλαδή περί σπατάλης και τζόγου, ακούν μερικοί και υποστηρίζουν ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε φτώχεια, ούτε κρίση, ούτε ανεργία, μόνο γκρίνια και τεμπελιά. Λιγοστοί οι μέρμηγκες, πολλοί οι τζίτζικες. Ομως η καφετέρια και η ταβέρνα, που συχνά τις βλέπουμε γεμάτες κόσμο κι έτσι φτάνουμε σε συμπεράσματα περί γενικής ευημερίας, τείνουν να γίνουν το τελευταίο οχυρό της κοινωνικότητάς μας.

Πολλοί άνθρωποι βγαίνουν ακόμα και με δανεικά γιατί δεν τους κρατάει το σπίτι, δεν τους κρατάει η τηλεόραση, δεν τους κρατάει η ζωή τους και, κυρίως, δεν τους κρατάει η ελπίδα για το μέλλον.

Tης Μαριαννας Τζιαντζη

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

19.8.09

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis