Καμία διάθεση δεν δείχνουν οι Γερμανοί να προχωρήσει η Ευρώπη σε πολιτική και οικονομική ενοποίηση. Αυτό φάνηκε από τη στάση τους, όχι μόνο έναντι του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας αλλά του προβλήματος του «Ευρωπαϊκού Νότου» συνολικά. Πρόθεσή τους είναι να παραμείνουμε στη Νομισματική Ενωση και όχι να προχωρήσει η Ευρώπη σε δημοσιονομική ένωση, ή τουλάχιστον σε μια πιο λειτουργική οικονομική ενοποίηση. Ουδείς γνωρίζει αν αυτό ήταν το σχέδιο εξ αρχής ή αν οι Γερμανοί έφτασαν σε αυτή τη θέση τώρα. Η ουσία όμως είναι ότι χωρίς οικονομική ενοποίηση ο ευρωπαϊκός Νότος και όποια άλλη χώρα της ΟΝΕ έχει πρόβλημα θα «πνίγεται». Θα πιέζεται, δηλαδή, ασφυκτικά να επιλύσει το πρόβλημα με δικά της μέσα, χωρίς την υποστήριξη των ισχυρότερων οικονομικά χωρών.
Τα πράγματα είναι πλέον πολύ δύσκολα για χώρες όπως η Ελλάδα, η οποία ως τώρα αναπτυσσόταν μόνο με δανεικά και με επιδοτήσεις.
Το έλλειμμα του προϋπολογισμού είναι μόνο η μία από τις δύο κορυφές του παγόβουνου στο οποίο έχει προσκρούσει η ελληνική οικονομία. Η άλλη είναι το έλλειμμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών το οποίο στερεί από την εγχώρια αγορά πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Οσο και αν προσπαθούμε να αποφύγουμε τη σκέψη, η αλήθεια είναι ότι τελικά αν δεν γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί διεθνώς, το βιοτικό μας επίπεδο θα φθίνει διαρκώς. Το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών αναδεικνύεται συνεπώς το κρισιμότερο μέγεθος για την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας. Αν δεν μειωθεί το έλλειμμα μέσω της αύξησης των εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών, η μείωση του εισοδήματός μας διαρκώς θα συνεχίζεται. Πώς θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα; Με τη μείωση του κόστους παραγωγής. Δυστυχώς το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα υψηλό, τεχνογνωσία δεν διαθέτουμε, φήμη και πελατεία δεν διαθέτουμε και δυστυχώς δεν διαθέτουμε ούτε την αναγκαία εμπειρία για προώθηση των προϊόντων μας στο εξωτερικό. Συνεπώς ο μόνος τρόπος μείωσης του κόστους είναι να «πεινάσουμε». Αν δεν καταφέρουμε να εξάγουμε προϊόντα και υπηρεσίες, θα αναγκαστούμε τελικά να εξάγουμε εργατικό και επιστημονικό δυναμικό. Εφόσον το Δημόσιο θα σταματήσει τις προσλήψεις και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι σε θέση να απορροφήσει ούτε καν μέρος των ανέργων, η μετανάστευση είναι το επόμενο βήμα. Οπως στο παρελθόν κατά το οποίο το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών στηριζόταν στα μεταναστευτικά εμβάσματα και στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, στα χρήματα δηλαδή που έστελναν οι μετανάστες και οι ναυτικοί στις οικογένειές τους, έτσι και τώρα θα καταλήξουμε ξανά σε αυτό το μοντέλο επιβίωσης. Και όλα αυτά διότι επί 30 χρόνια που παίρναμε τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα δανεικά από ολόκληρο τον πλανήτη δεν τα επενδύσαμε στην παραγωγή και στις υποδομές, αλλά τα ξοδέψαμε στην κατανάλωση.
Πηγή Το Βήμα
17.2.2010
* Στη φωτό φθινόπωρο 1953. Eλληνες μετανάστες αναχωρούν για τη Λατινική Αμερική. Oι μεταπολεμικές κυβερνήσεις υιοθέτησαν συνειδητά τη μετανάστευση ως εργαλείο για τη μείωση του κόστους της ανασυγκρότησης και της οικονομικής επέκτασης, με την έξοδο των ανέργων, που στη συνέχεια, με τα μεταναστευτικά εμβάσματά τους θα αύξαναν τους διαθέσιμους συναλλαγματικούς πόρους. Φωτ. K. Mεγαλοκονόμου («Iστορία του Eλληνικού Eθνους», Eκδοτική aθηνών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου