Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Σαϊμον Κρίτσλεϊ "Δεν θα σας σώσει ο από μηχανής θεός"

Ο αμερικανός φιλόσοφος μας καλέι να αντιμετωπίσουμε τη κρίση με πολιτική φαντασία

«Η φιλοσοφία είναι το εργαλείο της αυτονομίας του ανθρώπου. Ξεκίνησε όταν κάποιοι άνθρωποι, εδώ, στην Αθήνα, περπάτησαν και άσκησαν κριτική στην πόλη και σε κάθε μορφή διακυβέρνησής της. Εμείς όμως σήμερα έχουμε χάσει την αυτονομία και την ελευθερία μας, ζώντας σε κοινωνίες που βρίσκονται εκτός ελέγχου» υποστηρίζει μεταξύ άλλων μιλώντας στο «Βήμα» ο Σάιμον Κρίτσλεϊ, ενώ θέτει τα ερωτήματα «τι σημαίνει αντιπροσώπευση;» και «γιατί η πολιτική εξουσία πρέπει να χαρίζεται σε αντιπροσώπους;»
Φιλόσοφος μιας νέας γενιάς με σημαντική διεθνή επιρροή, ο Κρίτσλεϊ υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι κοινωνίες ως προς την ελευθερία τους προέρχεται από το μέγεθος των κρατών που δεν επιτρέπει την ύπαρξη ουσιαστικής δημοκρατίας. Επίσης μας καλεί να σταματήσουμε να κυνηγάμε μια ζωή ευημερίας πέρα και πάνω από τις δυνάμεις μας, αλλά και να φανταζόμαστε ότι μπορεί να μας σώσουν διάφοροι «από μηχανής θεοί»... 
Ο Σάιμον Κρίτσλεϊ βρέθηκε για λίγες ημέρες στην Αθήνα, για την προετοιμασία των «Διαλόγων των Αθηνών» του Ιδρύματος Ωνάση, μιας μεγάλης διεθνούς πρωτοβουλίας διαλόγου, που θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο μήνα εγκαινιάζοντας τη νέα Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος. Διδάσκει φιλοσοφία μεταπτυχιακούς φοιτητές σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά πνευματικά κέντρα της Νέας Υόρκης, τη Νew School for Social Research.

- Αλήθεια, ποιος ενδιαφέρεται για τη φιλοσοφία σήμερα; Ποιον αφορά;
«Η φιλοσοφία ξεκίνησε από εδώ, λίγα μέτρα πιο κάτω από εδώ που βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή! Και πώς ξεκίνησε; Από τρεις ανθρώπους. Τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον αδελφό του Πλάτωνα, και κάποιους άλλους... Ξεκίνησε όταν αυτοί οι άνθρωποι περπάτησαν και άσκησαν κριτική στην πόλη και σε κάθε μορφή διακυβέρνησής της. Και έτσι αμφισβήτησαν ό,τι υπήρχε ως τότε στο κράτος και στην εξουσία και οραματίστηκαν μιαν άλλη ζωή. Ηταν λοιπόν μια περιθωριακή δραστηριότητα κάποιων ανθρώπων, που όμως εξαπλώθηκε στη συνέχεια. 

Σήμερα βέβαια οι κοινωνίες δεν έχουν χώρο για τη φιλοσοφία. Την ίδια στιγμή στους “Νew Υork Τimes”, οι οποίοι έχουν 1 εκατομμύριο αναγνώστες την ημέρα, τα άρθρα για τη φιλοσοφία έχουν διαβαστεί τους τελευταίους έξι μήνες από 4 εκατομμύρια ανθρώπους. Είναι λοιπόν ένα παράδοξο, υπάρχει μια αντίφαση: από τη μία μεριά η φιλοσοφία είναι περιθωριακή, από την άλλη όμως ενδιαφέρει κάθε άνθρωπο που έχει μπροστά του αναπάντητα ακόμη τα βασικά υπαρξιακά και ηθικά ερωτήματα για το νόημα και την αξία της ζωής του. Εχει συνεπώς προστιθέμενη αξία για κάθε άνθρωπο: ποιος είμαι, ποιοι είναι οι άλλοι, ποιες είναι οι ευθύνες μου απέναντί τους, πού βαδίζω, πώς βαδίζω στη ζωή μου... Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που “πεινούν” για φιλοσοφία, ακόμη κι αν δεν το ξέρουν...».

- Ερχεστε στην Ελλάδα σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή. Τι μπορεί να προσφέρει η φιλοσοφία στους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα σε μια τέτοια κρίση;
«Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορεί να προσφέρει. Η φιλοσοφία μάς δίνει τη δυνατότητα να κρίνουμε και να ασκούμε κριτική στις εξουσίες- αυτό έκανε ο Σωκράτης περπατώντας προς τον Πειραιά-, όπως μας δίνει και τη δυνατότητα να βλέπουμε άλλες μορφές οργάνωσης. Στις δυτικές χώρες το Α και το Ω αντιπροσωπεύονται από τη Δημοκρατία. Αλλά η φιλοσοφία μπορεί να δώσει και άλλες ιδέες για το πώς μπορεί να οργανωθεί η ανθρώπινη ζωή μέσα στις κοινωνίες. Οι άνθρωποι θέλουν να ρίχνουν το φταίξιμο σε πολιτικούς και μετά να φέρνουν άλλους πολιτικούς να διορθώνουν αυτά που χάλασαν οι προηγούμενοι, και ξανά από την αρχή. Η φιλοσοφία λοιπόν μπορεί να βάλει κάποια στοιχεία κριτικής σε όλο αυτό. Ζούμε σε χώρες αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Αλλά τι σημαίνει “αντιπροσώπευση”; Γιατί η πολιτική εξουσία πρέπει να χαρίζεται σε αντιπροσώπους; Και πώς γίνεται αυτό; Σκεφθείτε το για ένα δευτερόλεπτο! Λέει ένας πολιτικός: “Αντιπροσωπεύω τη θέληση του λαού”. Είναι αλήθεια; Είναι έτσι; Το σύστημά μας δεν θα έπρεπε να είναι αντιπροσωπευτικό, αλλά θα έπρεπε να απαρτίζεται από συνελεύσεις».

- Οι κυβερνήσεις θα αφήσουν έτσι εύκολα τις εξουσίες τους για να περάσει ο κόσμος σε άλλα μοντέλα οργάνωσης;
«Ασφαλώς όχι! Χρειάζεται ένα σοκ! Αλλά είχαμε πολλά σοκ στην Ιστορία. Δείτε ακόμη και αυτή την κρίση. Είναι ένα σοκ... Υπάρχει επίσης και ένα πολύ κρίσιμο σημείο που αναπτύσσεται πάρα πολύ ειδικά στην αρχαία ελληνική παράδοση, αλλά που σήμερα το έχουμε ξεχάσει. Είναι η ηθική, η οποία επηρεάζει τα πάντα. Από τον Επίκουρο, τους Στωικούς, θα το συναντήσετε παντού. Και αυτή είναι που τελικά ουσιαστικά σχετικοποιεί και την έννοια της κρίσης, όπως τη ζείτε εδώ σήμερα- και όχι μόνον εδώ. Για τους φιλοσόφους ένα τσαμπί σταφύλι μπορεί να φέρει την ευτυχία. Για τη σημερινή κοινωνία, περίπου τίποτε δεν μπορεί, γι΄ αυτό είναι εκτός ελέγχου. Κυνηγάμε ένα όνειρο ζωής πέρα και πάνω από όλες τις δυνάμεις μας. Δανειζόμαστε ασταμάτητα για να το πετύχουμε. Και τελικά, όπως βλέπετε, δεν το πετυχαίνουμε, ενώ εν τω μεταξύ έχουμε χάσει και την αυτονομία, την ελευθερία μας... Γιατί; Επειδή ξοδεύουμε χρήματα που δεν έχουμε, για σκοπούς που δεν έχουμε καν σκεφθεί σοβαρά... Και εκεί η φιλοσοφία έχει να πει πάρα πολλά... Θα σας πω και ένα παράδειγμα, για να δείτε πόσο πολύ άμεση σήμερα και αληθινή είναι η αρχαία ελληνική σκέψη.

Είναι στην Αθήνα ο πρωθυπουργός της Κίνας. Και έχει δημιουργηθεί μια αίσθηση ότι κατέβηκε ο “από μηχανής θεός”, όπως στα έργα του Ευριπίδη. Η κινεζική κυβέρνηση θα αγοράσει ελληνικά ομόλογα και θα κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, μια χαρά λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας! Και εδώ είναι που οι Ελληνες πρέπει να θυμηθούν την πνευματική παράδοσή τους. Στον μύθο του Προμηθέα, λ.χ., λέει ο Προμηθέας ότι προτού τους δώσω τη φωτιά, την τεχνολογία, οι άνθρωποι ήταν σαν ζώα. Τους έδωσα την ικανότητα να δουν την τυφλή τους ελπίδα! Δεν είναι συγκλονιστικό; 

Η φιλοσοφία λοιπόν και πολλούς αφορά και μπορεί να βοηθήσει».

«ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΕ ΣΑΝ ΕΝΑ ΣΟΒΙΕΤ»
- Τι μπορεί να προτείνει η φιλοσοφία σήμερα; Ποιες εναλλακτικές λύσεις μπορεί να υπάρξουν;

«Εγώ θα έλεγα ένα μοντέλο ριζοσπαστικού φεντεραλισμού. Γιατί το πρόβλημα, όπως είπαμε, είναι πρόβλημα κλίμακας. Η ιδέα ότι ζούμε σε έναν παγκόσμιο κόσμο μάς στερεί τη δυνατότητα να σκεφθούμε το εδώ, το παρόν, αυτό που ζούμε. Αλλά για μένα η αυτονομία είναι ακριβώς αυτό: ο σεβασμός αυτού που ζούμε εμείς εδώ, αυτή τη στιγμή. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει μια ριζοσπαστική μείωση του μεγέθους των κρατών, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν πολλοί. Και να εξελιχθούν σε μικρότερες ομοσπονδιακές μορφές. Υπάρχουν πολλές μορφές που μπορεί να πάρει αυτό... Νιώθω παράξενα που το λέω, αλλά στην κατεύθυνση που θα είχαν τα Σοβιέτ αν δεν είχαν εξελιχθεί σε αυτό που εξελίχθηκαν...».

- Μα δεν εξελίχθηκαν διαφορετικά από ό,τι έλεγαν: το έλεγαν ότι ήταν δικτατορία, απλώς προσέθεταν και «του προλεταριάτου»...

«Πράγματι. Τέτοιες μικρότερες μορφές οργάνωσης λοιπόν, χωρίς όμως τη δικτατορία και την κατεύθυνση αυτή... Αλλά δείτε τι γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, πόση αντίφαση υπάρχει. Τι είναι η ΕΕ; Δεν είναι μια ένωση κρατών; Τότε γιατί πρέπει να υπάρχουν όλα αυτά τα κράτη ακόμη, τη στιγμή που υπάρχει και λειτουργεί η Ενωσή τους; Εχετε σκεφθεί πόσο λάθος είναι αυτό; Και πόσα προβλήματα δημιουργεί; Στην πραγματικότητα, μας λείπει πλήρως η πολιτική φαντασία. Δεν έχουμε καθόλου...». 
Του Γ. Μαλούχου
Πηγή Το Βήμα
9.10.2010

Ποιόν εξυπηρετούν τα greek statistics

Είναι ηθικώς πρέπον ο Γιώργος Παπανδρέου να μοιραστεί τουλάχιστον ένα μέρος της διάκρισης «Γκβαντρίγκα», με την οποία οι Γερμανοί βραβεύουν όσους βρίσκουν μέσα τους τη «Δύναμη για Αλήθεια», με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Είναι αλήθεια ότι χωρίς τον υπουργό Οικονομικών ο πρωθυπουργός θα είχε καθυστερήσει ακόμη περισσότερο να βρει τον δρόμο προς το Καστελόριζο. Ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι οι Γερμανοί δεν θα έβρισκαν σε καμία περίπτωση κατάλληλο για βράβευση τον Αντώνη Σαμαρά. Αφού ο αρχηγός της (δεξιάς) αντιπολίτευσης περνά τον χρόνο του υποτιμώντας όσους έσπευσαν στο πλευρό μας όταν χρειάστηκε να κρατήσουμε το μέτωπό μας καθαρό, πληρώνοντας δηλαδή τα χρέη που δημιουργήσαμε.

Δεν υπάρχει κανείς που να μην αναγνωρίζει την προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα. Οχι τώρα, μετά το Μνημόνιο, αλλά από πέρυσι τον Ιούνιο, όταν ξεκινήσαμε, δειλά δειλά, να περιορίζουμε την κρατική δαπάνη. Κανείς βεβαίως δεν εκτίμησε το θράσος με το οποίο κρύψαμε την πραγματική εικόνα, το περίφημο σκάνδαλο, γνωστό διεθνώς ως greek statistics. Από την άλλη, οι ίδιοι κύκλοι αντιλαμβάνονται καλύτερα τώρα, που η αριθμητική του ελλείμματος έδειξε κάτι μεγαλύτερο και από το 15% του ΑΕΠ, το οποίο, φαντασθείτε, είναι μεγαλύτερο από εκείνο που είχε αρχικώς εκτιμηθεί (!), ότι δεν ήταν ακριβώς η διάθεση των ιθυνόντων στην Αθήνα να πούνε ψέματα στη διεθνή κοινότητα.
Προφανώς, η πράγματι οδυνηρή ανακάλυψη είναι ότι το πανάκριβο κράτος, που δεν αντέχουμε πλέον να πληρώνουμε, δεν είναι ικανό ούτε καν να μετρήσει τη ζημιά που προκαλεί στην κοινωνία. Δεν είναι επαρκής λόγος για την κοινωνία των πολιτών να λάβει αυστηρότατα πειθαρχικά μέτρα εναντίον των ανώτατων και ανώτερων κρατικών υπαλλήλων, οι οποίοι εξευτελίζουν τη χώρα διεθνώς και συντηρούν το ψέμα εγχωρίως; Αν πάλι τα κάνουν όλα τούτα επειδή τους δίνουν «εντολές» κάποιοι πολιτικοί προϊστάμενοι, δεν έχουν παρά να τους καταγγείλουν δημοσίως χρησιμοποιώντας με τρόπο συνταγματικώς ορθό την προστασία που τους παρέχει η μονιμότητα.

Επειδή όμως η κωμωδία με τα «ελληνικά νούμερα» απλώς ελάχιστα μπορεί πλέον να αποκρύψει την κουτοπονηριά όσων εξαπατούν τον πολίτη, ο υπουργός Οικονομικών και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχουν την υποχρέωση να κλειστούν σε ένα δωμάτιο μέχρις ότου είναι σε θέση να πουν την αλήθεια στον λαό. Δεν είναι δυνατόν να φταίει το λογιστήριο κάποιου νοσοκομείου ή ταμείου ή άλλου οργανισμού του Δημοσίου, που δεν έχουμε τα νούμερά μας σωστά. Είναι προφανές ότι κάποιοι προτιμούν να μην υπάρχει σωστό μέτρημα. Επειδή, πολύ απλά, κανείς δεν θα μπορέσει ποτέ να μετρήσει τη ζημιά (προφανώς και την κλεψιά!) που κρύβουν οι γκρίζοι λογαριασμοί του κράτους.

Ευλόγως αναρωτιόμαστε γιατί ο κ. Παπακωνσταντίνου ανέχεται, έναν ολόκληρο χρόνο που κάθεται στη συγκεκριμένη καρέκλα, να του σερβίρουν οι διάφορες υπηρεσίες ψεύτικα στοιχεία. 

Πότε ένας πολιτικός αποκτά τέτοια αντοχή στην κοροϊδία; Γιατί δεν παραδίδει στη δίκη της κοινωνίας όσους δεν αποδίδουν τον ιερό σεβασμό που οφείλουν στο δημόσιο χρήμα; 
Είναι ευκολότερο να κλέβουν την αποθήκη ενός νοσοκομείου που δεν τηρεί διπλογραφικό σύστημα. 

Μήπως η ιδιωτική οικονομία δεν πλήρωσε το κόστος του εκσυγχρονισμού της; 

Τα greek statistics υπάρχουν γιατί, απλώς, τα χρησιμοποιούν όσοι κατακλέβουν το κράτος.

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
9.10.2010

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Σπουδές για πλούσιους

Βυζαντινοί του 6ου αι
Η αναγκαστική στροφή των βρετανικών πανεπιστημίων στην αγορά, δηλαδή σε επιστημονικούς τομείς που θεωρούνται «strategically important» και είναι ελκυστικοί για εξωτερικές χρηματοδοτήσεις μέσα από βραχυπρόθεσμα ερευνητικά προγράμματα- το πολύ τρία χρόνια-, οδηγεί στην αριστοκρατικοποίηση τις ανθρωπιστικές σπουδές. Τέχνες, φιλοσοφία, λογοτεχνία θα τις σπουδάζουν τελικά οι πλούσιοι και θα τις διδάσκουν πλούσιοι καθηγητές σε σχολές των μεγάλων, παραδοσιακών πανεπιστημίων, που θα διατηρούν αυτές τις σπουδές μόνο για το πρεστίζ. Η τέχνη, στη στενή και στην ευρεία έννοιά της, θα είναι τελικά- για τον αγγλοσαξονικό κόσμο- υπόθεση μιας ελίτ, όλων αυτών που έχουν λυμένα τα οικονομικά τους προβλήματα και δεν αναζητούν ένα πτυχίο για άμεση εξαργύρωση στην αγορά.

Αυτές οι ανησυχητικές διαπιστώσεις- ανησυχητικές σε σχέση με την εγκαθίδρυση νέων ταξικών διακρίσεων σε μια εποχή που, υποτίθεται, πως η πρόσληψη της γνώσης έχει δημοκρατικοποιηθεί- στηρίζονται στα αποτελέσματα στατιστικών μετρήσεων της Sutton Τrust, του βρετανικού μη κερδοσκοπικού εκπαιδευτικού οργανισμού με μεγάλη επιρροή στα εκπαιδευτικά πράγματα του Ηνωμένου Βασιλείου. Σύμφωνα με τη στατιστική της Sutton το 31% των αποφοίτων του 2008 με πτυχία Ιστορίας και Φιλοσοφίας ήταν παιδιά τοπ μάνατζερ. Αντίθετα μόνο το 15% των αποφοίτων με τα ίδια πτυχία προέρχεται από κοινωνικά στρώματα χαμηλού εισοδήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι το 17% των αποφοίτων στις παιδαγωγικές επιστήμες, το 22% στις επιστήμες των υπολογιστών και το 23% στις επιχειρηματικές σπουδές (business studies) ήταν παιδιά του ανώτερου εισοδηματικά στρώματος. (Οπως δεν είναι τυχαίο ότι μια σειρά τοπ μάνατζερ και χρηματιστών, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, έχουν βασικό πτυχίο στη λογοτεχνία ή στην ιστορία). Αντίθετα στις επιστήμες των υπολογιστών για παράδειγμα- των οποίων το πτυχίο οδηγεί πιο εύκολα στην αγορά εργασίας- οι πτυχιούχοι από χαμηλά εισοδηματικά στρώματα μετρήθηκαν στο ποσοστό του 28%. Αυτή η τάση συνδυάζεται με την αναμενόμενη να εξαγγελθεί, ίσως και αυτόν τον μήνα, μείωση των κρατικών πιστώσεων για την ανώτατη εκπαίδευση και με τη σχεδιαζόμενη αύξηση των διδάκτρων στα βρετανικά πανεπιστήμια, από 3.290 λίρες στερλίνες τον χρόνο, που είναι τώρα, στις 5.000 ή ακόμη και στις 7.000 από το 2013.

Αυτές οι μετρήσεις και οι τάσεις είναι χρήσιμο να γίνουν γνωστές και να μελετηθούν και στην Ελλάδα τώρα που επιχειρείται μεταρρύθμιση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Η περίφημη αγορά δεν είναι πανάκεια. Και μάλιστα σε μια χώρα σαν τη δική μας που ούτε το κράτος λειτουργεί σωστά ούτε φυσικά και η αγορά.

Του Νίκου Μπακουνάκη
Πηγή Το Βήμα
7.10.2010

Οι Ελληνες αδιαφορούν για τα πολιτιστικά

Ποια είναι η σχέση του Ελληνα με τον πολιτισμό; Δυστυχώς απογοητευτικά αδύναμη, όπως τουλάχιστον έδειξε η πανελλαδική έρευνα «Σφυγμός Πολιτισμού», που διεξήχθη τηλεφωνικά σε 1.500 Ελληνες άνω των 18 τον περασμένο Ιούνιο και Σεπτέμβριο.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, πρωτοβουλία της μη κερδοσκοπικής εταιρείας Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού σε συνεργασία με την εταιρεία στατιστικών ερευνών ΑΠΟΨΙΣ-SMR με τη στήριξη του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, ανακοινώθηκαν στο Ιδρυμα Θεοχαράκη την Τρίτη το βράδυ, ενώ ακολούθησε συζήτηση παρουσία του αναπληρωτή υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού Τηλέμαχου Χυτήρη.

Η έρευνα κατέδειξε, μεταξύ άλλων, ότι είναι πολύ υψηλά τα ποσοστά αυτών που δεν παρακολουθούν ποτέ πολιτιστικές εκδηλώσεις (άλλοι πάνε με συχνότητα 1-2 φορές τον χρόνο), ενώ το 57% σπάνια πηγαίνει τα παιδιά του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το 73% επισκέπτεται σπάνια ή ποτέ μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Μόνο ένας στους δέκα γνωρίζει ποιος είναι σήμερα υπουργός Πολιτισμού, το 76,3% δεν γνωρίζει σε ποιους χώρους διεξάγεται το Φεστιβάλ Αθηνών, ενώ μόλις το 1% θεωρεί ότι το εκπαιδευτικό σύστημα συνεισφέρει πολύ στη δημιουργία πολιτιστικής συνείδησης. Η πλειοψηφία βρίσκει τα πολιτιστικά προϊόντα ακριβά, αλλά όχι είδη πολυτελείας, ενώ πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει στον πολιτισμό.

Μας ξαφνιάζουν αυτά τα ευρήματα; Μη έχοντας προηγούμενο σύγκρισης, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο μέσος Ελληνας είχε καλύτερη σχέση με την πολιτιστική ζωή του τόπου του στο παρελθόν. Αλλά και ο προσδιορισμός του «μέσου Ελληνα» είναι δύσκολος, αν σκεφτεί κανείς τις διαφορές ανάμεσα στην Αθήνα και την περιφέρεια αλλά και τις διαφορετικές ανάγκες κάθε ατόμου.

Το πιο δυσάρεστο αλλά και το πιο σημαντικό είναι η απογοήτευση του Ελληνα με το εκπαιδευτικό σύστημα. Το ότι τόσο λίγοι γνωρίζουν το όνομα του κυρίου Γερουλάνου δεν αντανακλά απαραίτητα το έργο του - φανερώνει ίσως τη μεγάλη απογοήτευση και τελικά αδιαφορία του πολίτη για τον πολιτικό κόσμο.

Της Κατερίνας Βουσουρα
Πηγή Καθημερινή
7.10.2010

Κλεμμένοι θησαυροί επιστρέφουν στην Κύπρο

Μια από τις εικόνες που είχαν κλαπεί από εκκλησίες της Κύπρου
Ενα δικαστήριο του Μονάχου αποφάσισε στις 23 Σεπτεμβρίου την επιστροφή πολύτιμων βυζαντινών εικόνων, μωσαϊκών και αγιογραφιών στη Δημοκρατία της Κύπρου. Πρόκειται για εκατοντάδες αντικείμενα που είχαν κλαπεί από 50 διαφορετικές εκκλησίες και μοναστήρια μετά το 1974 από τα Κατεχόμενα και είχαν μεταφερθεί παράνομα στη Γερμανία. Το σημαντικότερο από αυτά (η αξία του εκτιμάται σε 4 εκατ. ευρώ) είναι ένα μωσαϊκό από τον 6ο αιώνα, το οποίο παριστάνει τον απόστολο Θωμά και εκλάπη από την εκκλησία της Παναγίας Κανακαριάς στο κατεχόμενο χωριό Λυθράγκωμη. Η θρησκευτική και πολιτιστική αξία του είναι βέβαια ανεκτίμητη. Τα κλοπιμαία είχαν βρεθεί το 1997 κατά τη διάρκεια αστυνομικής έρευνας στην κατοικία του σεσημασμένου τούρκου κλεπταποδόχου Αϊντίν Ντ. στο Μόναχο. Στο ίδιο σπίτι βρέθηκαν σπάνιες εικόνες κύπριων αγιογράφων διαφόρων εποχών, όπως μια σειρά απεικονίσεων της Παναγίας από τη Μονή του Χριστού Αντιφωνητή στο χωριό Καλογραία, που προέρχονταν από άλλες κλοπές. Σύμφωνα με τις κυπριακές αρχές, τουλάχιστον 500 θρησκευτικοί χώροι στη Βόρεια Κύπρο έχουν γίνει στόχος οργανωμένων κλοπών.

Να σημειωθεί ότι η κατάσχεση των έργων είχε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον στη γερμανική κοινή γνώμη και τα μέσα ενημέρωσης είχαν παρουσιάσει εκτενή ρεπορτάζ για αυτό. Ακολούθησε μαραθώνιος δικαστικός αγώνας, ο οποίος έληξε μόλις τώρα με την απόφαση για την επιστροφή των εικόνων, ορισμένες εκ των οποίων έχουν ανακηρυχθεί παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά από την UΝΕSCΟ. Η απόφαση στηρίχθηκε πρωτίστως στη γνωμάτευση του καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Γκέοργκ Ντέκερς, ο οποίος υπέδειξε επακριβώς τα μέρη από τα οποία αφαιρέθηκαν τα πολύτιμα αντικείμενα. «Η απόφαση του δικαστηρίου βάζει τέρμα σε μια δύσκολη δικαστική αντιπαράθεση» δήλωσε αμέσως μετά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄. «Η δικαστική κρίση εκπληρώνει πλήρως τις προσδοκίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Πηγή Το Βήμα
30.9.2010

Που πήγαν τα λεφτά

Σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή (7.10.2010) ο κ. Χρυσόστομος Κασέρης γράφει :
Guido Vedovato - Cercando la strada
Κύριε διευθυντά
Στο πανελλήνιο αυτό ερώτημα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, δήλωσε τιμίως και ευθαρσώς ότι πήγαν στους αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο και γι’ αυτή την αθλιότητα όλοι είμαστε υπεύθυνοι.
Δεδομένου ότι το εργατικό δυναμικό της χώρας είναι περίπου 4 εκατ. και εξ αυτών το ένα εκατομμύριο ασχολείται στον δημόσιο τομέα σημαίνει ότι το 1/4 της εργατικής μας δύναμης απασχολείται αντιπαραγωγικά και ενίοτε επιζήμια.
Στην προκειμένη περίπτωση θα ήτο σκόπιμο να γίνει έρευνα για τον αριθμό των διορισθέντων και την περίοδο του διορισμού των ώστε να αποδοθεί η ευθύνη των κομμάτων.
Για να μην επαναληφθεί όμως το θλιβερό αυτό φαινόμενο θα ήτο σκόπιμο να προβλεφθεί συνταγματική απαγόρευση εφαρμογής ελλειμματικών προϋπολογισμών.
Την πρόβλεψη αυτή είχε κάμει από ετών ο Γάλλος οικονομολόγος Guy Sorman στο βιβλίο του L’ Etat Minimum την οποία είχε υιοθετήσει η Γερμανία.
Αξίζει να σημειωθεί εν προκειμένω ότι το ελβετικό Σύνταγμα επιβάλλει ποινικές ευθύνες στον υπουργό Οικονομικών εκείνο που θα εφήρμοζε ελλειμματικό προϋπολογισμό. 

Εάν πραγματικά θέλουμε να αλλάξουμε στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε, στην πρώτη αναθεώρηση του Συντάγματος προτείνεται να περιληφθεί η παραπάνω συνταγματική απαγόρευση.

7.10.2010

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Ρεκόρ Γκίνες (στα Νοσοκομεία)

Η φωτό από εδώ
Σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή (6.10.2010)  ο κ. Δ. Γεωργαντάς (Χειρούργος από το Μαρούσι) γράφει :

Κύριε διευθυντά
Οι ειδήσεις αποκάλυψαν ένα τραγελαφικό στοιχείο του ΕΣΥ:

Στο νοσοκομείο Αγλαΐα Κυριακού υπηρετούν περίπου 175 ιατροί, αλλά από αυτούς οι 102 είναι διευθυντές! Πραγματικά πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ. Αναρωτιέται ο έχων και την ελάχιστη ιατρική εμπειρία: ποιοι γιατροί προλαβαίνουν να διεκπεραιώσουν την τρέχουσα υπηρεσία προς τον ασθενή τους;
Ας είναι καλά το περίφημο πολυδιευθυντικό σύστημα που λανσάρισε ο υπουργός της Ν.Δ. στην Υγεία. 
Προφανώς, παρόμοια ή παραπλήσια ρεκόρ θα έχουν και άλλα κρατικά νοσοκομεία. 

Αλλη μια τρύπα στο απέραντο σουρωτήρι του θνήσκοντος κράτους μας.


Alpha Bank: Μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος

Σύμφωνα με την Αlpha Βank, η μείωση του ελλείμματος το 2011 μπορεί και πρέπει να είναι μεγαλύτερη απ΄ ό,τι προγραμματίζεται και να στηριχθεί κυρίως, όπως και στη Βρετανία, στην περαιτέρω μείωση των πρωτογενών δημοσίων δαπανών με την εκλογίκευση της λειτουργίας των ΔΕΚΟ και με την πραγματική αναδιάρθρωση και τη μείωση της απασχόλησης στον δημόσιο τομέα. Παράλληλα, η τράπεζα υποστηρίζει ότι απαιτείται η μείωση της φοροδιαφυγής και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, έτσι ώστε «επιτέλους να επιβαρύνεται το σύνολο των φορολογουμένων και όχι μόνον όσοι ήδη εκπληρώνουν με συνέπεια τις φορολογικές τους υποχρεώσεις» .

Οι αναλυτές της τράπεζας τονίζουν ότι η καθαρή ωφέλεια από την επιβολή νέων έκτακτων εισφορών στις ήδη υπέρμετρα φορολογημένες παραγωγικές και κερδοφόρες επιχειρήσεις θα έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της οικονομίας και στην απασχόληση και το τελικό αποτέλεσμά της σε ουσιαστική δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να μην είναι καν θετικό. «Στόχος της οικονομικής πολιτικής στη σημερινή συγκυρία θα πρέπει να είναι η προσέλκυση επιχειρήσεων και κερδοφόρων επενδύσεων στην Ελλάδα και όχι η θέσπιση νέων σημαντικών φορολογικών εμποδίων που περιορίζουν την ελκυστικότητα της χώρας ως τόπου εγκαταστάσεως σημαντικών επιχειρηματικών μονάδων» καταλήγουν οι οικονομολόγοι της Αlpha Βank.

Πηγή Το Βήμα
7.10.2010

Το πάρκο του Αγ. Αθανασίου στην Ανω Κυψέλη

Η βουλιμία για κερδοσκοπία στη γη δεν είναι σημερινή. Υπάρχει από συστάσεως ελληνικού κράτους. Διάφοροι κερδοσκόποι οπλαρχηγοί, που αγόραζαν κοψοχρονιά αθηναϊκές εκτάσεις από τους αποχωρούντες Τούρκους, στένεψαν τους δρόμους που προέβλεπε το πολεοδομικό σχέδιο Κλεάνθη – Σάουπερτ, για να μη συνεισφέρουν σε γη. Υστερα τεμάχισαν τα κτήματά τους σε μικρά οικόπεδα για να πουληθούν εύκολα. Ετσι φτάσαμε στη σημερινή Αθήνα της κόλασης. Ωστόσο, η βουλιμία δεν σταμάτησε. 

Στην πιο απάνθρωπη και υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας -την Ανω Κυψέλη- υπάρχει μια εκκλησία, ο Αγιος Αθανάσιος, με ένα αλσύλλιο 5,5 στρεμμάτων. Το μοναδικό στην περιοχή. Δωρίθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Το πατριαρχείο θα μπορούσε με τη σειρά του να το δωρίσει στον δήμο ή έστω να το κρατήσει φιλοξενώντας τα παιδάκια που παίζουν, ως δείγμα χριστιανικής αγάπης. Προτίμησε να το εμπορευτεί. Με την ασφάλεια που του παρέχει το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει την απαλλοτρίωσή του για οποιονδήποτε λόγο (!), το έδωσε αντιπαροχή σε μιαν εταιρεία, που σκοπεύει να χτίσει «κατ’ επέκταση του ναού» πολυώροφο υπέργειο κτίριο με πολυώροφο υπόγειο γκαράζ.

Το 1988, η δημοτική αρχή δημοσίευσε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) Αθηνών, που στη θέση του αλσύλλιου προβλέπει πράσινο. Η ίδια Αρχή, όμως, εξέδωσε το 2005 οικοδομική άδεια για το παραπάνω κτίριο της εταιρείας. Βασιζόμενοι στο ΓΠΣ, ορισμένοι κάτοικοι προσέφυγαν στο Διοικητικό Εφετείο και δικαιώθηκαν. Το Εφετείο ακύρωσε την άδεια. Κατά της απόφασης αυτής προσέφυγε η εταιρεία στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), όπως ανεμένετο.

Προσέφυγε όμως και η σημερινή δημοτική αρχή. Μήπως για να υπερασπίσει την -κατά την άποψή της- νομιμότητα της υπηρεσίας της που εξέδωσε την οικοδομική άδεια; Από τα επιχειρήματα που επιστρατεύει δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Ισχυρίζεται ότι «σήμερα οι περισσότερες από τις κατοικίες έχουν μετατραπεί σε χώρους γραφείων και η ύπαρξη χώρων στάθμευσης ενδεχομένως να είναι πιο ενδεδειγμένη [από τη διαμόρφωση κοινόχρηστου χώρου]». Σε ποια έρευνα στηρίζεται ο ισχυρισμός; Μήπως στις 2.500 υπογραφές κατοίκων υπέρ του πρασίνου, που κατατέθηκαν στον δήμο; Και γιατί φέρνει σε αντιπαράθεση την υπαρκτή ανάγκη για υπόγειο γκαράζ με τον κοινόχρηστο χώρο παιδικού παιχνιδιού; Αυτά τα δύο θα μπορούσαν άνετα να συνυπάρξουν, αν δεν προβλεπόταν στην οικοδομική άδεια και το πολυώροφο υπέργειο κτίριο, κατ’ επέκταση του ναού, που μας βγάζει τη γλώσσα, οχυρωμένο πίσω από το «αναπαλλοτρίωτο».

Το αν θα αποδοθεί το αλσύλλιο στους κατοίκους ή στην εταιρεία θα κριθεί στο ΣτΕ. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι προτιμήσεις του πατριαρχείου και της δημοτικής αρχής Αθήνας έγιναν, νομίζω, σαφείς. Και επί του προκειμένου δεν πιστεύω στη θεωρία της «μεμονωμένης περίπτωσης». Πιστεύω στη θεωρία του «εξ όνυχος τον λέοντα». Τέτοιοι φορείς, με τέτοιες βουλιμικές συμπεριφορές, παραδίδουν στους πολίτες μαθήματα περιφρόνησης στον συνάνθρωπο. 

Αλήθεια, ποιος φρόντισε να αναβληθεί η συζήτηση στο ΣτΕ από τις 20 του μηνός για μετά τις δημοτικές εκλογές;

Του Διονύση Γουσέτη
6.10.2010

Αγροτικά προϊόντα και υπεραποδόσεις

Τα τελευταία 40 χρόνια η καλλιεργήσιμη γη, απόρροια της αστικοποίησης των πληθυσμών και των κατασκευαστικών έργων που τη συνοδεύουν, μειώνεται συνεχώς. Την ίδια ώρα στις αναπτυσσόμενες χώρες ο πληθυσμός εκτιμάται ότι θα αυξηθεί περισσότερο από 70% ως το 2050, ενώ η αστικοποίηση των πληθυσμών θα οδηγήσει στην αύξηση της ζήτησης για αγροτικά προϊόντα, αλλά και στην περαιτέρω μείωση της καλλιεργήσιμης γης. Καθώς όμως η διαθεσιμότητα της καλλιεργήσιμης γης επηρεάζει την προσφορά των αγροτικών προϊόντων, τα μαντάτα από τον τομέα αυτόν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Μεγάλες ελεύθερες εκτάσεις, π.χ., στο βόρειο και στο δυτικό τμήμα της Κίνας έχουν πλέον ερημοποιηθεί, αναφέρουν οι ειδικοί της ΒlackRock. Στη Ρωσία μεγάλες περιοχές είναι είτε βραχώδεις είτε σκεπασμένες από χιόνι για αρκετό διάστημα κάθε χρόνο. Επιπλέον οι υποδομές σε περιοχές με υψηλό δυναμικό αγροτικής παραγωγής παραμένουν εξαιρετικά φτωχές, ενώ στη Βραζιλία το μεγαλύτερο μέρος της καλλιεργήσιμης γης είναι μέρος του δάσους του Αμαζονίου, μιας περιοχής που έχει γίνει στόχος των καλλιεργητών και στο παρελθόν. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην ΕΕ μεγάλο ποσοστό των ελεύθερων εκτάσεων έχει αποκτήσει αστικά χαρακτηριστικά, περιορίζοντας έτσι τις περιοχές που θα μπορούσαν ενδεχομένως να υποστηρίξουν μιαν αυξημένη αγροτική παραγωγή.

Τα τελευταία γεγονότα, π.χ., στην αγορά των σιτηρών υπογραμμίζουν τα μακροπρόθεσμα προβλήματα που σχετίζονται με την επάρκεια των τροφίμων, τα οποία με τη σειρά τους επηρεάζουν σημαντικά άλλα αγροτικά προϊόντα. Κάθε αύξηση των σιτοπαραγωγικών εκτάσεων αποβαίνει σε βάρος της παραγωγής σόγιας ή καλαμποκιού, δύο προϊόντων όπου και τα αποθέματα εμφανίζονται πολύ χαμηλά.

Μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να λειτουργήσει πάλι ως καταλύτης στην περαιτέρω αύξηση της τιμής του καλαμποκιού ή της σόγιας, γεγονός που θα είχε θετική επίδραση στην τιμή του φοινικέλαιου. Από την άλλη πλευρά, οι κυβερνήσεις θα ενισχύσουν μεσοπρόθεσμα την παγκόσμια παραγωγή βιοκαυσίμων, ενώ είναι πιθανό να αυξηθούν και οι τιμές των λιπασμάτων, καθώς θα υπάρχει μεγαλύτερη εντατικοποίηση ορισμένων καλλιεργειών υψηλής απόδοσης. Το κλίμα που διαμορφώνεται εξάλλου ευνοεί την κινητικότητα στον κλάδο αγροτικής παραγωγής, καθώς η πολυδιάσπαση του χώρου δίνει τη δυνατότητα στις μεγάλες επιχειρήσεις να βλέπουν με θετικό μάτι εξαγορές εταιρειών παραγωγής λιπασμάτων.

Οι αυξήσεις στα αγροτικά προϊόντα ενδέχεται λοιπόν να αποτελούν μέρος μιας πιο μακροπρόθεσμης διαδικασίας, στο τέλος της οποίας οι τιμές θα ισορροπήσουν σε υψηλότερα επίπεδα, κάτι που έχει λάβει χώρα ήδη στα μέταλλα και στην ενέργεια, ενώ για τους ειδικούς της ΒlackRock ο αγροτικός κλάδος εισέρχεται θεωρητικά σε μια φάση υπεραπόδοσης.
 
Του Τάσου Μαντικίδη
Πηγή Το Βήμα
6.10.2010

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Εξοικείωση με τους υπολογιστές μετά τα ...πενήντα

Εκαναν μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών στα σχολεία της περιοχής τους. Πού είναι το περίεργο; Οτι πρόκειται για ανθρώπους άνω των 55, που κάθισαν στα θρανία, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Seelernetz που εφάρμοσε η ΜΚΟ «50 και Ελλάς» σε συνεργασία με τον Δήμο Αγ. Παρασκευής.

Μια ομάδα κατοίκων άνω των 55 ετών ρώτησε, έψαξε, έμαθε και εν γένει δραστηριοποιήθηκε, καθώς σκοπός του προγράμματος, που εφαρμόστηκε επίσης σε Γερμανία, Αυστρία, Ρουμανία και Βουλγαρία, είναι να ενεργοποιήσει άτομα της συγκεκριμένης ηλικίας και άνω, ώστε να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους μέσω της μάθησης, να ενσωματώσει όσους έχουν αποκλειστεί από διαδικασίες μάθησης και να αφυπνίσει την ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία.

Από τα 117 άτομα που προσεγγίστηκαν σε ΚΑΠΗ, ενορίες, συλλόγους, καφενεία, εκδηλώσεις, αλλά και σπίτια, οι περισσότεροι ήταν πρόθυμοι να εξοικειωθούν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, ώστε να έρθουν πιο κοντά αλλά και να προστατεύσουν τα εγγόνια τους από ιντερνετικές «κακοτοπιές». Ακολούθησαν προτάσεις για ομάδες πεζοπορίας, πρώτων βοηθειών, για την καθαριότητα της περιοχής και την ανακύκλωση, τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, την υποστήριξη ατόμων με ειδικές ανάγκες αλλά... και τη φιλοσοφία. Τελικά, οργανώθηκαν οι τρεις πρώτες ομάδες. Η ομάδα περιπάτου πραγματοποίησε τέσσερις διαδρομές στην πόλη, καθώς λίγο μετά την έναρξη των συναντήσεων ο καιρός ζέστανε αρκετά για πεζοπορία. Η ομάδα «Νέων Τεχνολογιών» βρήκε τους δασκάλους και ήρθε σε επαφή με τον δήμο, όπως και η ομάδα «Πρώτων βοηθειών».

Τι είναι η Γηραγωγική
Η περίπτωση των μαθημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών ήταν ενδεικτική της απουσίας μεθόδων Γηραγωγικής στην Ελλάδα. Οταν ξεκίνησαν τα μαθήματα, οι συμμετέχοντες μειώθηκαν, γιατί αντελήφθησαν ότι ο τρόπος που γινόταν η διδασκαλία αφορούσε νεότερους. Το ζήτημα προσαρμόστηκε κατά το δυνατόν στις ανάγκες τους έπειτα από διαμεσολάβηση της «50 και Ελλάς». Η Γηραγωγική σαν κλάδος γνωρίζει μεγαλύτερη ανάπτυξη σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία. «Γηραγωγός, από το γήρας και το άγω, είναι εκείνος ο επιστήμων που καθοδηγεί τους ανθρώπους σε ένα καλύτερο γήρας» εξηγεί η γηραγωγός κ. Μυρτώ Ράγγα, συνεργάτις της «50 και Ελλάς». Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ και μέχρι στιγμής είναι η μοναδική στη χώρα εκπρόσωπος της επιστήμης, που διαφοροποιείται από τη Γεροντολογία. «Αφετηρία είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, με βάση την καθημερινότητα των οποίων τους καθοδηγούμε σε ένα καλύτερο γήρας. Με γεμίζει όταν τους βλέπω να παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και να νιώθουν χρήσιμοι. Μπορεί όμως να ενδιαφέρει και νεότερους που θέλουν να προετοιμαστούν για το γήρας, επιστήμονες ή συγγενείς που φροντίζουν μεγάλης ηλικίας ανθρώπους».

Της Ιφιγένειας Διαμαντή

6.10.2010

Μεγάλος ο αριθμός των διπλοεγγεγραμμένων

Μεγάλος είναι ο αριθμός των διπλοεγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, όπως προκύπτει από την τέταρτη αναθεώρηση που ολοκληρώθηκε και δημοσιοποιήθηκε χθες.

Συγκεκριμένα πρόκειται για 5.453 ζευγάρια διπλοεγγεγραμμένων σε δύο διαφορετικούς ΟΤΑ. Επισημαίνεται ότι 1.639 εξ αυτών δημιουργήθηκαν στην παρούσα αναθεώρηση λόγω μεταδημοτεύσεων, ενώ διαγράφηκαν 1.819 διπλοεγγεγραμμένοι που είχαν μεταδημοτεύσει.
Επίσης εντοπίστηκαν 4.182 ζευγάρια διπλοεγγεγραμμένων γυναικών που είναι εγγεγραμμένες και με το πατρικό και με το συζυγικό επώνυμο στον ίδιο ή σε διαφορετικούς ΟΤΑ, ενώ ύστερα από εφαρμογή νέων αλγορίθμων ταυτότητας, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν 3.890 νέα ζευγάρια διπλοεγγεγραμμένων στον ίδιο ΟΤΑ με επώνυμα ή γένη παραποιημένα ή ανορθόγραφα. Τέλος, βρέθηκαν άλλα 228 ζευγάρια διπλοεγγεγραμμένων στον ίδιο ΟΤΑ.

Ειδικά για την κατηγορία, θα επισημανθεί στους δήμους να προχωρήσουν στη διαγραφή τους, με έγγραφο που θα τους σταλεί με τα αρχεία της δ΄ αναθεώρησης.

Οι ετεροδημότες
Σύμφωνα με τους αναθεωρημένους εκλογικούς καταλόγους, οι ετεροδημότες ανέρχονται σε 108.198 και εμφανίζεται μια μείωση της τάξης των 2.025 εκλογέων σε σχέση με τους ετεροδημότες της προηγούμενης αναθεώρησης.
Οι ενημερωμένοι εκλογικοί κατάλογοι θα δημοσιοποιηθούν προσεχώς μέσω του κόμβου του υπουργείου Εσωτερικών στο Διαδίκτυο (www.ypes.gr). Επίσης θα αναρτηθούν και τα στατιστικά στοιχεία στον ιστοχώρο του υπουργείου, ενώ ολοκληρώνεται η διαδικασία δημιουργίας οπτικού δίσκου (CD) για κάθε ΟΤΑ, με περιεχόμενο τους αναθεωρημένους καταλόγους του και άλλες χρήσιμες πληροφορίες.

6.10.2010

Τα λάπτοπ εχθρός του δέρματος

ΛΟΝΔΙΝΟ Ελβετοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι εκείνοι που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν φορητούς υπολογιστές τοποθετώντας τους στα πόδια κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρές δερματικές βλάβες. Επιστήμονες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βασιλείας αναφέρουν ότι η θερμότητα που εκπέμπει ο φορητός υπολογιστής, η οποία μπορεί να φτάσει τους 52 βαθμούς Κελσίου, είναι πιθανό να προκαλέσει ζημιές στο δέρμα οι οποίες μάλιστα είναι μόνιμες.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή ενός 12χρονου αγοριού στην Ελβετία το οποίο έπαιζε καθημερινά πολλές ώρες παιχνίδια στον φορητό του υπολογιστή τοποθετώντας πάντοτε το μηχάνημα στα πόδια του. Ο 12χρονος εμφάνισε αποχρωματισμό του δέρματος στον αριστερό μηρό ο οποίος φαίνεται ότι θα είναι μόνιμος ενώ ανάλογη ζημιά έπαθε και μια φοιτήτρια Νομικής στις ΗΠΑ η οποία τοποθετούσε τον φορητό υπολογιστή στα πόδια της για περίπου έξι ώρες ημερησίως.

Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι η τοποθέτηση και η χρήση φορητών υπολογιστών στα πόδια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα γονιμότητας στους άνδρες αφού είναι γνωστό ότι η υψηλή θερμοκρασία καταστρέφει το σπέρμα. Οι ελβετοί ερευνητές αναφέρουν επίσης ότι η τοποθέτηση φορητών υπολογιστών στα πόδια κρύβει- σε εξαιρετικά μικρό ποσοστό βέβαια- και κίνδυνο για ανάπτυξη εγκαυμάτων, ακόμη και για καρκίνο του δέρματος.

Πηγή Το Βήμα
5.10.2010

Πιέσεις στην Ε.Ε. για συμφωνίες επανεισδοχής

Την άσκηση εντονότερων πιέσεων από την Ε.Ε. σε κράτη προέλευσης αλλοδαπών, ώστε να υπογραφούν συμφωνίες επανεισδοχής για να επιστρέφονται άμεσα οι πολίτες τους, πρόκειται να ζητήσει ο υπ. Προστασίας του Πολίτη κ. Χρ. Παπουτσής στη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών στο Λουξεμβούργο. 

Θα ζητήσει επίσης από την Ε.Ε. να μεσολαβήσει ώστε χώρες προέλευσης να εκδίδουν ταξιδιωτικά έγγραφα για να είναι δυνατή η άμεση επιστροφή πολιτών τους και αύξηση των παρατηρητών του Frontex ώστε να αποδοθούν ευθύνες στα κράτη που εμπλέκονται στη διακίνηση μεταναστών και προσφύγων. Την ερχόμενη εβδομάδα, τα υπουργεία Προστασίας του Πολίτη και Εθνικής Αμυνας θα ανακοινώσουν τη συγκρότηση επιτροπής που εποπτεύει κοινές επιχειρήσεις αστυνομίας και στρατού στα χερσαία σύνορα, ακόμη και σε εφαπτόμενες των συνόρων περιοχές.

Μέχρι στιγμής, συμφωνίες επανεισδοχής έχουν υπογραφεί με Αλβανία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, FYROM, Μολδαβία, Μαυροβούνιο, Ουκρανία, Σερβία, Γεωργία, Χονγκ Κονγκ, Μακάο, Σρι Λάνκα. Το καλοκαίρι υπογράφηκε συμφωνία επανεισδοχής με το Πακιστάν ύστερα από 10 χρόνια διαπραγματεύσεων. Ακόμη, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για την υπογραφή συμφωνίας με το Μαρόκο, ενώ ακανθώδες ζήτημα παραμένει η υπογραφή συμφωνίας με την Τουρκία. Από το αναθεωρημένο σχέδιο δεν απαλείφθηκαν τα σημεία που έχουν ενοχλήσει την Ελλάδα και αφορούν τον μη σαφή προσδιορισμό των ελληνοτουρκικών συνόρων. Η Τουρκία αρνείται να υπογράψει τη συμφωνία εάν προσδιορισθούν με σαφήνεια τα σύνορα.

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στα σύνορα, ανησυχίες δεν εκφράζονται μόνο από την επίσημη Πολιτεία για τις αυξημένες ελεύσεις, αλλά και από Αρχές που εποπτεύουν τον σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. 

Σε έκθεση που εστάλη στον Συνήγορο του Πολίτη και την Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καταγράφονται σοβαρότατες παραβιάσεις της ευρωπαϊκής και ελληνικής νομοθεσίας στις διαδικασίες που ακολουθούνται. Ανήλικοι εγγράφονται ως ενήλικοι και Αφγανοί ως Τούρκοι προκειμένου να απελαθούν. 

Οι ελληνικές αρχές υποστηρίζουν ότι υπεύθυνα για τη διερεύνηση της εθνικότητας και της ηλικίας είναι τα ειδικά κλιμάκια του Frontex. Ομως ο εκτελεστικός δ/ντής του Frontex κ. Ιλκα Λαϊτίνεν σε σχετική ερώτηση της «Κ» απαντά: «Ο Frontex συντονίζει τη συνεργασία των κρατών-μελών, συνδράμει στη βελτίωση της τεχνικής ικανότητάς τους προκειμένου να συνεργασθούν και φροντίζει για την καλύτερη εφαρμογή των νόμων. Ο Frontex δεν έχει εκτελεστικές εξουσίες. Κανένας αξιωματούχος του δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις εξ ονόματος ενός κράτους-μέλους». Οσο για τις διαδικασίες ανηλικότητας που χρησιμοποιούνται, «αυτή είναι μια ερώτηση που πρέπει να κάνετε στις ελληνικές αρχές», απαντά. 

Στην έκθεση καταγράφονται ξυλοδαρμοί, παρακράτηση εγγράφων που πιστοποιούν προσφυγική ιδιότητα, εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης και άλλες παραβιάσεις που θα ελαχιστοποιηθούν εάν υλοποιηθεί το Εθνικό Σχέδιο Δράσης, το οποίο προτίθεται να χρηματοδοτήσει αφειδώς η Ε.Ε.

Της Μαρίας Δεληθανάση
5.10.2010

Δύο Ελλάδες

Ο συνομιλητής μας είναι υπεργολάβος δημοσίων έργων· έχει αναλάβει πολλές χωματουργικές εργασίες σε μεγάλες κατασκευές, από οδικά έργα έως δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης. 

Στα πενήντα-κάτι, ο Α. θεωρείται επιτυχημένος επιχειρηματίας, οικονομικά ευκατάστατος και κυρίως, άνθρωπος της πιάτσας: γνωρίζει πώς παίρνονται οι δουλειές, πώς «λιπαίνεται» το σύστημα, πώς υπερτιμολογείς, πώς απασχολείς ανασφάλιστους λαθρομετανάστες, πώς κινείς μαύρο χρήμα.

Ο Α. δεν ανησυχεί για την κρίση. Θ’ αντέξει ο Ελληνας –υποστηρίζει–, έχει χρήμα κρυμμένο, δεν βλέπεις τις ταβέρνες, τα γιωτα-χι... Ποια ανεργία; Δεν φοβάται ανεργία, ο Ελληνας θα την βρει την άκρη... Ο Α. πιστεύει ότι δεν υπάρχει κρίση, ότι η ανεργία δεν απειλεί παρά μόνον τους τεμπέληδες και τους βλάκες. Είναι επίσης βέβαιος ότι δεν θα τιμωρηθεί πολιτικά κανείς ανάξιος κυβερνήτης. Οι εκτιμήσεις του είναι μείγμα ανεδαφικότητας, πραγματισμού και κυνισμού. Κρίνει τον κόσμο της εργασίας και των επιχειρήσεων εξ ιδίων· η δική του εμπειρία, εμπειρία μαύρου χρήματος, λαδώματος, εκμετάλλευσης και σκληρής εργασίας, είναι η τυπική εμπειρία του αυτοδημιούργητου της μεταπολίτευσης. Είναι φτιαγμένος με τα υλικά της παραοικονομίας, θηρευτής και καιροσκόπος στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Εξ ου και δεν αντιλαμβάνεται το αναδυόμενο περιβάλλον στενότητος και ύφεσης ή τις απαιτήσεις για εξορθολογισμό βασικών λειτουργιών. Δεν μπορεί και δεν θέλει να καταλάβει.

Ο Β. είναι επιστήμονας και επιχειρηματίας. Εστησε επιτυχημένα οινοποιεία για λογαριασμό τρίτων, έκανε μεγάλες επιτυχίες με τα κρασιά του, έστησε δικές του επιχειρήσεις. Καινοτόμος, συγκροτημένος, τολμηρός και πάντα στο φως: ο Β. δεν διακινεί ούτε φιάλη, ούτε ρώγα, χωρίς παραστατικό, τα βιβλία των εταιρειών του τριπλοελέγχονται, οι εξαγωγές του τριπλοτσεκάρονται, από απαιτητικούς πελάτες και τράπεζες. Εχει βασανισμένη γνώμη για το τι προϊόντα πρέπει να παράγει η χώρα, εφ’ όσον βέβαια αποφασίσει να παράγει: προϊόντα με χαρακτήρα, ποιοτικά, ανταγωνιστικά. Εχει ολοκληρωμένη άποψη για τις δομικές ασθένειες της πρωτογενούς παραγωγής και της μεταποίησης, της γεωργίας και της οινοποιίας εν προκειμένω.

Αυτός ο επιχειρηματίας ανησυχεί για την κρίση που πλήττει τη χώρα. Αναλύει πώς ο συρρικνούμενος αγροτικός πληθυσμός απώλεσε το εισόδημά του: αποκοιμήθηκε με τις επιδοτήσεις, ξόδεψε υπέρογκα ποσά για νεοπλουτίστικο εκμηχανισμό, έριξε τα χρήματά του σε οικοδομές και κατανάλωση, στηρίχθηκε στην εργασία μεταναστών, δεν προστάτεψε την ποιότητα και τον χαρακτήρα των προϊόντων του... Τώρα, ο μεν μικρός κλήρος του απειλείται από το real estate, το δε υποβαθμισμένο προϊόν του δεν έχει ζήτηση ή δεν πιάνει τιμή.

Ο Α. και ο Β., επιχειρηματίες στην ίδια περίπου ηλικία, εργάσθηκαν σκληρά στο ίδιο περίπου περιβάλλον. Με διαφορετικές μεθόδους, επέτυχαν. Ο ένας δεν βλέπει να υπάρχει πρόβλημα, δεν βλέπει ότι πρέπει κατεπειγόντως να αλλάξει κάτι. Ο άλλος βλέπει την κρίση, ανησυχεί για την ύφεση, εργάζεται σκληρά για να την υπερνικήσει. Είναι δύο όψεις της Ελλάδας, σήμερα· και δεν είναι οι μόνες.

Του Νίκου Ξυδάκη
5.10.2010

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Νέο πρόγραμμα στην Α' Λυκείου από το 2011

Studies of Embryos by Leonardo da Vinci (Pen over red chalk 1510-1513)
Σε πλήρη αναδιάρθρωση του λυκείου από την επόμενη χρονιά προχωράει το υπουργείο Παιδείας. Το πρόγραμμα της νέας Α΄ Λυκείου, το οποίο παρουσιάζει η «Κ», περιλαμβάνει 24 ώρες υποχρεωτικών μαθημάτων, 10 ώρες μαθημάτων επιλογής από τέσσερα θεματικά «καλάθια» και δύο κοινωνικών δραστηριοτήτων.

Ηδη, πάντως, το πρόγραμμα της Β΄ και Γ΄ Λυκείου, που παρουσίασε η «Κ» στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου 2 Οκτωβρίου, άνοιξε τον διάλογο, προκαλώντας ταυτόχρονα εντονότατες αντιδράσεις από τους εκπαιδευτικούς κλάδους που διδάσκουν μαθήματα των Θετικών Eπιστημών, Πληροφορική, Iστορία και Bιολογία. 

Ειδικότερα, το πρόγραμμα της Α΄ Λυκείου που θα εφαρμοσθεί από το σχολικό έτος 2011 - 2012 διαρθρώνεται ως εξής:
- Μεταξύ των υποχρεωτικών μαθημάτων (όπως παρουσιάζονται και στον πίνακα) δίνεται βάρος στα Aγγλικά και στη Γυμναστική (από τρεις ώρες). Ταυτόχρονα, διατηρείται η διδασκαλία της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, της Ιστορίας, των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Χημείας.
- Οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν μαθήματα από τέσσερις θεματικές ομάδες: Αρχαιογνωσία, Ανθρωπιστικές και Kοινωνικές Eπιστήμες, Τέχνη και Πολιτισμό, Ξένες Γλώσσες.
- Υπάρχουν και δύο ώρες για δραστηριότητες των μαθητών σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα.

Εκτός από την προσθήκη του δίωρου για κοινωνικά / περιβαλλοντικά θέματα, οι διαφορές στο σχέδιο της νέας Α΄ Λυκείου σε σχέση με τη δομή της σημερινής Α΄ Λυκείου είναι οι εξής:

- Οι ώρες των υποχρεωτικών μαθημάτων μειώνονται από 32 σε 24, ενώ αυξάνονται εκείνες των μαθημάτων επιλογής από 2 σε 10 και σε αυτά προστίθενται νέα μαθήματα (Αρχαίοι Ελληνες Φιλόσοφοι, Ιστορία της Tέχνης, Κοινωνιολογία κ. ά.).

- Στα υποχρεωτικά μαθήματα δεν περιλαμβάνονται οι Αρχές Οικονομίας, η Τεχνολογία και ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός. Τα δύο πρώτα γίνονται μαθήματα επιλογής.

Το σχέδιο αναμένεται να προκαλέσει αντιδράσεις, κυρίως από κλάδους εκπαιδευτικών στα μαθήματα των οποίων υπάρχει μείωση ωρών.
Ηδη, ανάλογες αντιδράσεις προκάλεσε η δημοσιοποίηση του σχεδίου για τη Β΄ και τη Γ΄ Λυκείου. «Μας εξέπληξε που ο σχεδιασμός δεν έγινε σε συνεργασία με τις επιστημονικές ενώσεις των εκπαιδευτικών», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Eνωσης Φιλολόγων κ. Αναστάσιος Στέφος.

Τρεις προτάσεις
«Το σχέδιο υποβαθμίζει τα μαθήματα των Θετικών Eπιστημών. Είμαστε σε συνεννόηση με την Ενωση Φυσικών. Ηδη επεξεργαζόμαστε τρεις προτάσεις για τη νέα δομή του λυκείου», ανέφερε χθες στην «Κ» το μέλος της Ενωσης Ελλήνων Χημικών κ. Φιλένια Σιδέρη. «Το νέο σχολείο υποβαθμίζει τις βιοεπιστήμες, σε μία εποχή που καθορίζεται από τις εξελίξεις των βιοεπιστημών (π. χ. εφαρμογές περιβάλλοντος, μεταλλαγμένα, DNA κ. ά.)», συμπλήρωσε στην «Κ» ο υπεύθυνος Παιδείας της Πανελλήνιας Ενωσης Βιοεπιστημόνων κ. Ανδρέας Ζοάνος.

«Η Πανελλήνια Eνωση Καθηγητών Πληροφορικής θεωρεί ότι το σχέδιο αυτό βρίσκεται έξω και πέρα από κάθε λογική και σε πλήρη δυσαρμονία με τη φιλοσοφία που επαγγέλλονται κινήσεις όπως η «ανοιχτή» ηλεκτρονική διακυβέρνηση ή οι δημόσιες διαβουλεύσεις στο Διαδίκτυο (opengov). Στην εποχή που όλοι ευαγγελίζονται τη μετάβαση από την Kοινωνία της Πληροφορίας - Γνώσης, κι ενώ επί μία δεκαετία και πλέον διδάσκεται η Πληροφορική στο Λύκειο, το υπουργείο επιλέγει την ολοκληρωτική κατάργηση της διδασκαλίας της», σχολίασε, μεταξύ άλλων, η Eνωση Kαθηγητών Πληροφορικής.

Του Απόστολου Λακασα
Πηγή Καθημερινή
5.10.2010

Σημείωση δική μας
Εάν οι αλλαγές αυτές προσβλέπουν στην ενίσχυση της διδασκαλίας των αρχών των Ανθρωπιστικών Επιστημών τότε πιστεύουμε πως το Υπουργείο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση .  Θεωρούμε θετικό το δικαίωμα επιλογής από πλευράς των μαθητών των μαθημάτων της δικής τους προτίμησης. Αλλωστε πιστεύουμε πως ο έως τώρα προσανατολισμός της Εκπαίδευσης με έμφαση (ή μήπως σχεδόν μονομερή κατεύθυνση?) στις Οικονομικές Επιστήμες και τση Κοινωνία της Πληροφορίας αν και βοήθησε στη διάχυση της γνώσης στην ανθρωπότητα  οδήγησε στη σταδικά απαξίωση της διδασκαλίας των Ανθρωπιστικών Σπουδών απαραίτητη για τη διαμόρφωση σφαιρικά αναπτυσσόμενων προσωπικοτήτων.  Παρ΄όλα αυτά διατηρούμε επιφυλάξεις έως ότου ανακοινωθούν επίσημα τα νέα σχέδια για την πολύπαθη Παιδεία ευελιπιστώντας πως θα πρόκειται για ολοκληρωμένες δράσεις και όχι αποσπασματικές.


Εκπαίδευση : Κεντρικό ή περιθωριακό μάθημα?

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. Εντονη είναι η φημολογία, σύμφωνα με την οποία στο υπουργείο Παιδείας λειτουργούν διάφορες επιτροπές με αντικείμενο την αναπροσαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Μια από τις επιτροπές αυτές έχει ως αντικείμενο τη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Ν.Λ.) και την αναδιάρθρωση της διδακτέας ύλης. Διάχυτη είναι επίσης η φημολογία ότι για το μάθημα της Ν.Λ. μελετάται ριζική ανατροπή και ούτε λίγο ούτε πολύ το κυρίαρχο και βασικό αυτό μάθημα θα τεθεί στην υπηρεσία της γλωσσικής διδασκαλίας. Το πρόσφατο συνέδριο, άλλωστε, στη Θεσσαλονίκη, με την παρουσία και της αρμόδιας υπουργού Παιδείας κ. Αννας Διαμαντοπούλου, εξέπεμψε σαφή, προς την κατεύθυνση αυτή, μηνύματα.

Ετσι, αντί τον κεντρικό κορμό του μαθήματος να τον συνιστά η Λογοτεχνία, που είναι και ο φορέας της γλώσσας, θα συμβεί το αντίθετο: η Λογοτεχνία θα τεθεί στην υπηρεσία του γλωσσικού μαθήματος, αποκόπτοντας έτσι την επικοινωνία του μαθητή με τον δημιουργικό λόγο, με τα κείμενα, δηλαδή, δόκιμων Νεοελλήνων συγγραφέων, όπως αυτοί καταξιώθηκαν ιστορικά μέσα στον χρόνο· με τα κείμενα του Χορτάτζη, του Σολωμού, του Μακρυγιάννη, του Καβάφη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Ρίτσου, του Αναγνωστάκη και τόσων άλλων.

Δεν ξέρουμε αν στην εν λόγω επιτροπή μετέχουν και φιλόλογοι νεοελληνιστές. Είναι, ωστόσο, ζητούμενο αν και η Πανελλήνια Ενωση Φιλολόγων παρακολουθεί το θέμα και ποια είναι η θέση της. Επικαλούμαι το επιστημονικό αυτό όργανο, γιατί σε δύο διαδοχικά συνέδρια, όπου έλαβε μέρος πλήθος φιλολόγων καθηγητών από όλες τις ενώσεις της χώρας, τονίστηκε με έμφαση η ευεργετική επίδραση της λογοτεχνίας στους νέους.

Το σκεπτικό είναι αυτονόητο. Αλλη είναι η αισθητική αξία έγκυρων λογοτεχνικών κειμένων και άλλη η αξία των τεχνητών σχημάτων επικοινωνιακού περιεχομένου, προσαρμοσμένων στους εκάστοτε διδακτικούς στόχους. Τα λογοτεχνικά κείμενα μπορούν να αποτελέσουν μορφωτικό αγαθό με ποικίλες θετικές επιδράσεις στην ψυχοσύνθεση των νέων και κυρίως να συντελέσουν στην αισθητική τους καλλιέργεια, για τούτο και για να υπάρχει αποτέλεσμα, πρέπει να διδάσκονται αυτοτελώς.

Εκ των πραγμάτων, η Ν.Λ. φέρνει τον νέο σε επαφή με την τέχνη και τον πολιτισμό και τον οδηγεί στην ανάπτυξη διαλόγου με τις αξίες που εμπεριέχουν τα καταξιωμένα κείμενα έγκυρων συγγραφέων.
Τις συνέπειες από την υποβάθμιση του μαθήματος εύκολα τις προβλέπει κανείς. Η άσκηση στην ορθή (εκτός και αν δεν υπάρχει ορθή) χρήση της γλώσσας, αποτελεί βέβαια τους σκοπούς της αγωγής· η σπουδή, όμως, της λογοτεχνίας είναι μορφωτικό αγαθό που υπερβαίνει κατά πολύ τη γλωσσική κατάρτιση και τον επικοινωνιακό λόγο, γιατί επεκτείνεται στην ενασχόληση με βαθύτερα διανοήματα και συναισθήματα που συνδέονται με την πιο λεπτή και καίρια γλωσσική έκφραση και επεκτείνεται στην αισθητική καλλιέργεια. Εχει, επομένως, σχέση με την ανάπτυξη της προσωπικότητας του μαθητή και τη βαθύτερη γλωσσική του αγωγή. Γλωσσική αγωγή, όμως, «εν κενώ» είναι αδύνατον να ασκηθεί και μάλιστα με σπαράγματα ποικίλης ύλης, εν πολλοίς δημοσιογραφικά, που αποβλέπουν σε διαφορετικούς στόχους. Το νερό για τη λογοτεχνία είναι νερό. Δεν είναι ούτε υδρογόνο ούτε οξυγόνο, όπως είναι για τον χημικό. Η διάλυση στα συστατικά του, η αποδόμησή του, δηλαδή, είναι θέμα χημικού εργαστηρίου, αντιμετώπιση εντελώς αντίθετη προς τις διαδικασίες που συντελούν στην αισθητική απόλαυση και ομορφιά.

Θεωρούμε για τούτο ουσιαστική, για το μάθημα, τη σύνδεση και των τριών κλάδων, ήτοι της λογοτεχνίας, της έκθεσης - έκφρασης και της γλωσσικής διδασκαλίας και την ένταξή τους υπό κοινή στέγη με επίκεντρο τη λογοτεχνία. Ενα ποίημα του Καβάφη ή του Σεφέρη, με την πολυσημία τους, προσφέρονται όχι μόνο για ερμηνευτική προσέγγιση, αλλά και για γλωσσική. Ενας στίχος του Σολωμού ή μια στροφή του Κάλβου είναι η καλύτερη θεματολογία, προκειμένου για νοηματική ανάπτυξη, με πρόσθετη ωφέλεια την αισθητική ομορφιά και τη βίωση του πολιτισμού μας.

Ο Εμπειρίκος έχει έναν πολύ χαρακτηριστικό στίχο εν προκειμένω: «Πάρε τη λέξι μου. Δώσε μου το χέρι σου» Είναι η αμφίδρομη κίνηση που ανοίγει το κυνήγι της επικοινωνίας μεταξύ αναγνώστη και δημιουργού.

Τούτο σημαίνει ότι η λογοτεχνία μπορεί να ζωντανέψει το σχολείο και να αποτελέσει ένα από τα καλύτερα μορφωτικά αγαθά, φτάνει η πολιτεία να το κατανοήσει και να το θελήσει. Την ευεργετική αξία του μαθήματος είχε επισημάνει άλλωστε, αρκετές δεκαετίες πριν, ο Ευάγγελος Παπανούτσος, όταν, πρώτος αυτός, το συμπεριέλαβε ως εξεταστέο μάθημα για τα ΑΕΙ όλων των κλάδων. Ηταν τότε γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας.

Του Γιάννη Παπακώστα
5.10.2010

Σημείωση δική μας

Κατά τη γνώμη μας το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας έχει μετατραπεί σε ένα μάθημα καταναγκαστικής επιβολής στους μαθητές της Θεωρίας της Λογοτεχνίας που κάθε άλλο παρά δημιουργεί κίνητρα (σε αυτές τις ηλικίες και ιδιαίτερα σε παιδιά που δεν θα ακολουθήσουν την Θεωρητική Κατεύθυνση) για να αναπτυχθεί  ο συναισθηματικός κόσμος των παιδιών. Ετσι καταλήγουν να μισούν το μάθημα και να βγάζουν το Λύκειο με τις αρνητικότερες εντυπώσεις για τα  κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας. Μοναδική εξαίρεση κάποιοι χαρισματικοί καθηγητές οι οποίοι διδάσκουν το μάθημα με έναν ιδιαίτερο τρόπο εισάγοντας τους μαθητές στον μαγικό χώρο της γραφής.

Εκτός λοιπόν από την εμμονή στα Υποκείμενα-Αντικείμενα-Αφηγητές κλπ πιστεύουμε πως καλό θα ήταν μέσω της Λογοτεχνίας να βοηθηθούν τα παιδιά να "ταξιδέψουν" και να αναπτύξουν την φαντασία, την κριτική ικανότητα, να αναπτύξουν τις γνωστικές τους λειτουργίες και γενικότερα να αφεθούν στην ανάγνωση ενός κειμένου απολαμβάνοντάς το.

Εξ άλλου παρά την διαπίστωση της αναγκαιότητας για το κάθε μάθημα να μελετάται με βάση τις αρχές της διαθεματικότητας πολύ λίγοι φιλόλογοι έχουν τολμήσει κάτι τέτοιο. Οι περισσότεροι εμμένουν σε μια άκρως κειμενοκεντρική διδασκαλία που κάθε άλλο παρά ελκυστική είναι. Ελπίζουμε οι όποιες μελλοντικές αλλαγές γίνουν να στοχεύουν προς την σωστή κατέυθυνση για το καλό των παιδιών.

Γιατί η αναδιάρθρωση χρέους δεν λύνει το πρόβλημα

Παρά τις διαρκείς διαβεβαιώσεις από επίσημα χείλη ότι αποκλείεται το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους, η διαφορά απόδοσης (spread) των ελληνικών 10ετών ομολόγων από τα αντίστοιχα γερμανικά συνεχίζει να ξεπερνά στις 800 μονάδες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι επενδυτές θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει πρόβλημα φερεγγυότητας και όχι ρευστότητας. Πιστεύουν επομένως ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη τόσο λόγω του ύψους του χρέους όσο και λόγω της πτώσεως του ονομαστικού ΑΕΠ που συνεπάγεται η «εσωτερική υποτίμηση» (δηλ. ο αποπληθωρισμός) που απαιτείται για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. 

Υπάρχουν όμως και ισχυρά αντεπιχειρήματα.

Πρώτον, το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας δεν απορρέει από αδικαιολόγητα υψηλούς μισθούς στον ιδιωτικό τομέα. Απορρέει από τη γιγάντωση του κράτους και τις παρεμβάσεις του στην οικονομία.  

Το πελατειακό κράτος είναι αυτό που μοίρασε δανεικά, προμήθειες, άδειες και προσόδους σε ημετέρους εις βάρος της παραγωγικής βάσης της οικονομίας. 

Το πελατειακό κράτος είναι αυτό που αναίρεσε τον ανταγωνισμό καθορίζοντας τα περιθώρια κέρδους και τις ελάχιστες αμοιβές σε μια σειρά από κλάδους και επαγγέλματα. 

Το κράτος σήμερα φορολογεί υπέρμετρα τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρήσει το υπερτροφικό και αναποτελεσματικό Δημόσιο. 

Το ερώτημα είναι αν μια μετα-σοβιετική οικονομία σαν την ελληνική μπορεί να γίνει ανταγωνιστική. Η απάντηση είναι ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει με αποπληθωρισμό. Μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, δηλαδή τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος πιο φιλικού προς τις επιχειρήσεις, τη μείωση της γραφειοκρατίας, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, τις μεταρρυθμίσεις για μεγαλύτερη ευκαμψία στην αγορά εργασίας και πιο ανταγωνιστικές αγορές αγαθών και υπηρεσιών ώστε να ενισχυθεί η παραγωγικότητα. Είναι προς το συμφέρον όλων –τόσο της Ελλάδας όσο και των πιστωτών της– να αποτραπεί μια αναδιάρθρωση του χρέους, που θα μείωνε την κεκτημένη ταχύτητα των μεταρρυθμίσεων.

Δεύτερον –και σημαντικότερο– όπως δείχνουν οι προβλέψεις του ΔΝΤ στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο, το πρωτογενές πλεόνασμα (δηλ. τα έσοδα μείον τις δαπάνες πλην τόκων) που απαιτείται για να σταθεροποιηθεί ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ είναι πολύ υψηλό: 5,5% του ΑΕΠ, συγκρινόμενο με έλλειμμα 8,5% το 2009, δηλαδή η απαιτούμενη προσαρμογή είναι της τάξης του 14% του ΑΕΠ στην περίοδο 2010-14. Βέβαια, πρωτογενή πλεονάσματα αυτής της τάξης μεγέθους δεν είναι πρωτάκουστα. Τα πέτυχε και τα διατήρησε για χρόνια η γειτονική μας Τουρκία στη διάρκεια των δύο συνεχόμενων τριετών προγραμμάτων σταθεροποίησης που στήριξε το ΔΝΤ μετά τη συναλλαγματική και χρηματοπιστωτική κρίση του 2001. Η διαφορά είναι ότι η Τουρκία δεν είχε πρωτογενές έλλειμμα αλλά πλεόνασμα όταν ξέσπασε η κρίση. Ετσι η δημοσιονομική προσαρμογή βασίστηκε κυρίως στην πτώση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους και λιγότερο στην αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος. Αμέσως μετά την κρίση, οι δαπάνες για τόκους πάνω στο δημόσιο χρέος εκτινάχθηκαν στο 20% του ΑΕΠ, τόσο λόγω της υποτίμησης που αύξησε σημαντικά το κόστος εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους όσο και λόγω της μεγάλης αύξησης των εγχώριων επιτοκίων που χρειάστηκε για να σταθεροποιηθεί το νόμισμα. Στο τέλος της εξαετούς επιτήρησης από το ΔΝΤ, οι δαπάνες για τόκους είχαν μειωθεί στο 5% του ΑΕΠ, το συνολικό δημοσιονομικό έλλειμμα είχε σχεδόν μηδενιστεί, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ ήταν σε σταθερά πτωτική τροχιά και η οικονομία είχε επιστρέψει σε αναπτυξιακή πορεία. Αυτή η εξαιρετικά πετυχημένη προσπάθεια στηρίχθηκε κυρίως σε μια νομισματική πολιτική προσανατολισμένη στη σταθερότητα. Η ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας, η κατάργηση της νομισματικής χρηματοδότησης των ελλειμμάτων, η αφαίρεση τεσσάρων μηδενικών από το νόμισμα, οι νέοι ρυθμιστικοί κανόνες για την επιτήρηση του τραπεζικού τομέα, όλα αυτά συνετέλεσαν στην ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών και στη θεαματική πτώση των επιτοκίων.

Η ελληνική οικονομία απεκόμισε και αυτή μεγάλο κέρδος από την πτώση των επιτοκίων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα στην πορεία προς την ΟΝΕ, κέρδος που δυστυχώς σπατάλησε για την επίτευξη βραχυπρόθεσμων αποτελεσμάτων. Αντί να χρησιμοποιηθεί για τη μείωση του χρέους, η εξοικονόμηση σημαντικών πόρων από τη μείωση του κόστους εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους χρησιμοποιήθηκε για να αυξηθούν οι πρωτογενείς δαπάνες, τόσο πριν όσο και μετά την «απογραφή» του 2004. Η οικονομία βρίσκεται επομένως τώρα αντιμέτωπη με την ανάγκη μιας τεράστιας προσαρμογής στο πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο δεν θα μηδενιστεί ούτε μετά τα μέτρα ύψους 9 δισ. ευρώ που προβλέπεται να ληφθούν το 2011. 

Η συνολική προσαρμογή που απαιτείται –της τάξης του 14% του ΑΕΠ, όπως προανέφερα– δεν θα επηρεαστεί σημαντικά από μια αναδιάρθρωση του χρέους, ακόμα και αν αυτή πάρει τη μορφή μείωσης του χρέους (haircut). Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι μια μείωση του χρέους κατά 50% θα μείωνε το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται για να σταθεροποιηθεί το χρέος από 5,5% στο 2,8% του ΑΕΠ, μειώνοντας έτσι την απαιτούμενη προσαρμογή από 14% σε 11,3% του ΑΕΠ, δηλ. κατά λιγότερο από ένα πέμπτο. 

Επομένως μια αναδιάρθρωση του χρέους δεν θα λύσει το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας.

* Της Μιράντα Ξιφά 
Η κ. Μιράντα Ξαφά είναι ιδρυτικό μέλος της Δράσης.

3.10.2010

Φεύγουν για σπουδές, αλλά και για καριέρα

Παιδιά μετανάστες - Ellis island - Φωτό Brown Brothers, ca. 1908
Παρότι το ασφυκτικό οικονομικό κλίμα στην Ελλάδα λογικά θα αποτελούσε ανασταλτικό παράγοντα για σπουδές στο εξωτερικό, όπως δείχνουν τα στοιχεία περισσότεροι -έως και κατά 30%- σε σχέση με πέρυσι είναι όσοι ενδιαφέρονται να σπουδάσουν σε χώρα της Ευρώπης ή τις ΗΠΑ πιθανολογώντας μάλιστα, να μεταναστεύσουν μόνιμα στους τόπους των σπουδών τους. Μάλιστα, πολλοί γονείς παρακινούν τα παιδιά για κάτι τέτοιο. Ειδικότερα, η ζήτηση από Ελληνες για σπουδές στο εξωτερικό παραμένει υψηλή και είναι ενδεικτικό ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ στη φοιτητική μετανάστευση με βάση τον πληθυσμό της κάθε χώρας και στη 10η θέση μεταξύ 31 χωρών σε απόλυτους αριθμούς. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2010, στο εξωτερικό σπουδάζουν 34.196. Δημοφιλέστερος προορισμός είναι η Βρετανία (12.626 σπούδαζαν εκεί) και ακολουθούν η Γερμανία (5.627) η Ιταλία (4.537), οι ΗΠΑ (1.983) και η Γαλλία (1.926 φοιτητές).

Το στοιχείο που διακρίνει τη φετινή από τις προηγούμενες είναι ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός όσων ρωτούν για τις προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης που θα έχουν στη χώρα όπου θα σπουδάσουν. «Οσοι ζητούν πληροφορίες για επαγγελματική αποκατάσταση στη Γερμανία υπολογίζεται ότι έχουν φέτος αυξηθεί κατά περίπου 20% με 25%. 

Ουσιαστικά ενδιαφέρονται για να κάνουν καριέρα εκεί και όχι μόνο για να σπουδάσουν», ανέφερε στην «Κ» η εκπαιδευτική σύμβουλος του Ενημερωτικού Κέντρου Αθηνών της Γερμανικής Υπηρεσίας Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD) κ. Λία Γουδουσάκη. «Παρατηρείται αύξηση έως και 30% του ενδιαφέροντος των Ελλήνων 18χρονων για σπουδές στη Βρετανία. Μάλιστα είναι πολλοί όσοι εισήχθησαν σε κάποιο ελληνικό ΑΕΙ που δεν είναι της πρώτης τους επιλογής, και προτιμούν να σπουδάσουν στη Βρετανία αυτό που θέλουν. 

Από την πλευρά των γονέων παρατηρείται ότι «συστήνουν» σπουδές στο εξωτερικό επειδή εκεί τα παιδιά έχουν μεγαλύτερες προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης», τονίζει στην «Κ» η αρμόδια του Βρετανικού Συμβουλίου στην Αθήνα για τις σπουδές στο εξωτερικό κ. Κατερίνα Φέγγαρου. «Η ζήτηση είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Κυρίως όσοι επιλέγουν ΑΕΙ των ΗΠΑ επιθυμούν να κάνουν μεταπτυχιακό και, ίσως, μετά την απόκτηση του πτυχίου, να παραμείνουν στη χώρα», συμπληρώνει ο εκπαιδευτικός σύμβουλος του ιδρύματος «Φουλμπράιτ» κ. Νίκος Τουρίδης.

Υποτροφίες
Την ίδια τάση επιβεβαιώνει και η υπεύθυνη του Γαλλικού Ινστιτούτου για τις σπουδές στη Γαλλία κ. Πατρισιά Σαβαρί. «Το ενδιαφέρον όσων ζητούν πληροφορίες αφορά όχι μόνο τις σπουδές αλλά και πιθανές υποτροφίες με τις οποίες θα μπορούσαν να περιορίσουν το κόστος», ανέφερε στην «Κ» η κ. Σαβαρί. Η μεγαλύτερη ζήτηση είναι για σπουδές στην οικονομία, τις θετικές επιστήμες, στους κλάδους των μηχανικών και τη νομική. Μάλιστα η ζήτηση εκδηλώνεται και από αποφοίτους μεταλυκειακών δομών κατάρτισης.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση του 24χρονου Αλέξανδρου Καρακούση από τον Πειραιά, ο οποίος ολοκληρώνει τις σπουδές του σε ΙΕΚ Μηχανολογίας Αυτοκινήτων. «Ακόμη και εάν βρω δουλειά εδώ θα είναι κακοπληρωμένη ή part time. Απευθύνθηκα στο Ινστιτούτο Γκαίτε για να μεταναστεύσω στη Γερμανία. Εχω δει ότι πολλές επιχειρήσεις, προσφέρουν ευκαιρίες περαιτέρω κατάρτισης στο αντικείμενό μου και κατόπιν εργασίας» ανέφερε στην «Κ» δίνοντας το στίγμα της τάσης για φοιτητική και επαγγελματική μετανάστευση.

Του Απόστολου Λακασα
3.10.2010

*Φωτό από εδώ

Το σπίτι ενός "παλαβού μπογιατζή" (Θεόφιλος Χατζημιχαήλ)

Πώς δημιουργήθηκε πριν από 45 χρόνια, μετά κόπων και βασάνων, το μουσείο του μεγάλου ναΐφ ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ στη Μυτιλήνη, το οποίο σήμερα υπολειτουργεί και κινδυνεύει να σαπίσει από την υγρασία

«Ηρθαμε να αποκατασταθούμε απέναντι στον Θεόφιλο γιατί δεν σταθήκαμε ικανοί να αναγνωρίσουμε την αξία του στη ζωή του». Με μια εντυπωσιακή συστράτευση πνευματικών ανθρώπων, όπως ο Ηλίας Βενέζης, ο Γιώργος Σεφέρης, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, αλλά και χιλιάδων κατοίκων της Λέσβου εγκαινιάστηκε στις 29 Αυγούστου 1965 το Μουσείο Θεόφιλου στη γενέτειρα του ζωγράφου, στο θέρετρο Βαρειά της Λέσβου. Τότε η κοπιαστική και δύσκολη πορεία αναγνώρισης του «παλαβού μπογιατζή», μια πρωτοβουλία του τεχνοκριτικού και εκδότη Στρατή Ελευθεριάδη (Τeriade), του προέδρου της Επιτροπής Εορτών Θεόφιλου Αγγελου Κατακουζην ού, καθηγητή του Πανεπιστημίου των Παρισίων, και σύσσωμης της «γενιάς του ΄30» έμοιαζε να δικαιώνεται.

Σαράντα πέντε χρόνια αργότερα «ο αλήτης με τη λερή φουστανέλα» ζητεί εκ νέου αποκατάσταση. Το μουσείο του υποφέρει από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία, την ίδια ώρα που σε ένα άλλο μουσείο, το Μπενάκη (οδός Κουμπάρη) στην Αθήνα, η έκθεση έργων του καλλιτέχνη από τη συλλογή της Εμπορικής Τράπεζας προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες. Σε τι κατάσταση ακριβώς βρίσκεται σήμερα το «θαυμάσιο δώρο του Τεριάντ στη Λέσβο», όπως είχε γράψει ο Ηλίας Βενέζης στο «Βήμα» της Τρίτης 7 Σεπτεμβρίου 1965; Το Μουσείο Θεόφιλου, το οποίο υπάγεται στον Δήμο Μυτιλήνης, λειτουργεί χωρίς φύλαξη από τις 4 το απόγευμα και μετά, ενώ σύμφωνα με τη μαρτυρία στο «Βήμα» επισκέπτριάς του το καλοκαίρι «λόγω της υγρασίας και της έλλειψης συντήρησης τα έργα σαπίζουν».

Το ίδρυμα που δώρισε ο Στρατής Ελευθεριάδης στον Δήμο Μυτιλήνης, σε αρχιτεκτονικά σχέδια Γιώργου Γιαλλουλέλη, αποτελούμενο από τέσσερις αίθουσες που φιλοξενούν 86 έργα φιλοτεχνημένα από τον Θεόφιλο Χατζημιχαήλ κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής του, λειτουργεί πλέον με προσωπικό μόνο μία υπάλληλο, η οποία μάλιστα παραμένει απλήρωτη από τις αρχές του 2010. «Βρίσκομαι εδώ εκτελώντας χρέη ταμία και φύλακα από τις 10 το πρωί ως τις 4 το απόγευμακάθε μέρα εκτός Δευτέρας» μας λέει η συμβασιούχος του δήμου κυρία Κολυβά Πηνελόπη. «Δεν υπάρχει άλλος εργαζόμενος στο μουσείο. Και από επισκεψιμότητα... κάθε πέρυσι και καλύτερα. Ερχονται περισσότεροι Ελληνες και λιγότεροι ξένοι, οι οποίοιωστόσο ξέρουν να μου πουν πράγματα τα οποία εγώ από το 2006που είμαι εδώδεν γνώριζα». Είναι μοιραίο, φαίνεται, η φουρτουνιασμένη ψυχή του καλλιτέχνη να μην μπορεί να βρει ανάπαυση.

«Πού οδηγούμεθα; Ενας Κατακουζηνός να εκθέτει σπίτι του έναν κομμουνιστή μπογιατζή. Να τον επαινεί ο Σεφέρης και να κόπτεται υπέρ αυτού ένας Χατζηκυριάκος-Γκίκας! Πού οδηγούμεθα, ύψιστε Θεέ;». Με αυτό το σχόλιο η εφημερίδα «Αθηναϊκή» υποδεχόταν το 1946 την πρώτη έκθεση έργων του Θεόφιλου στην Αθήνα, στο σαλόνι του Αγγελου Κατακουζηνού, 12 χρόνια μετά τον θάνατο του καλλιτέχνη. Οι καιροί ήταν δύσκολοι. Η Αθήνα έβγαινε από την Κατοχή και έμπαινε στον Εμφύλιο, κομμένη στα δύο. Ο αυτοδίδακτος εκπρόσωπος μιας τέχνης αυθόρμητης, που έμοιαζε να πηγάζει από ξωκκλήσια της Μάνης ή κεντήματα της Κρήτης, φάνταζε ως ιδανικός στόχος- παρ΄ ότι από το 1945 ένας άλλος Μυτιληνιός, ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, ζητούσε με άρθρο του να οργανωθεί μια μεγάλη έκθεση «για την περισυλλογή και τη διάσωση των έργων του Θεόφιλου». Ο δεξιός Τύπος απαξίωνε τον παλαβό μπογιατζή που υπονόμευε την «καθαρότητα» του Ελληνισμού, ενώ ο αριστερός απορούσε πώς ένα παιδί του λαού μπορεί να βρει στέγη στο σαλόνι ενός μεγαλοαστού, όπως ο αθηναίος νευρολόγος-ψυχίατρος Αγγελος Κατακουζηνός.

Ο ενθουσιασμός ωστόσο για τον καλλιτέχνη που ανακάλυψε στο Πήλιο ο ζωγράφος Γιώργος Γουναρόπουλος και είδε ο Τeriade στη Μυτιλήνη να γίνεται αντικείμενο χλεύης, αφού ζωγράφιζε σε τοίχους μαγαζιών και καφενέδων Μεγαλέξανδρους και Γοργόνες, δεν ήταν γραφτό να σβήσει εύκολα. Ο Θεόφιλος εξάλλου είχε επιβιώσει του ακαδημαϊσμού και της ηθογραφίας του 19ου αιώνα. Θα «σκόνταφτε» στον 20ό;

Ζητεί ξανά ψήφο εμπιστοσύνης
Το γράμμα του Τeriade με το οποίο ο τεχνοκριτικός και εκδότης εξουσιοδοτούσε τον Αγγελο Κατακουζηνό να σχηματίσει μια τιμητική επιτροπή για τα εγκαίνια του Μουσείου
«Το βρισίδι που φάγαμε τα χρόνια της έκθεσης Θεόφιλου το ξεχνάς- καλά κάνεις» έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης σε επιστολή του προς τον Αγγελο Κατακουζηνό, ο οποίος δεν είχε σκοπό να παραιτηθεί από την προσπάθεια ανάδειξης του έργου του ζωγράφου και δημιουργίας ενός Μουσείου Θεόφιλου. Οι θαυμαστές του έργου του Θεόφιλου εξάλλου πλήθαιναν σιγά σιγά. Δύο εκθέσεις στην Αθήνα και στο Παρίσι με πρωτοβουλία του ίδιου του Τeriade το πιστοποίησαν με τον καλύτερο τρόπο. Το έδαφος ήταν πλέον πρόσφορο για την ίδρυση του Μουσείου Θεόφιλου στη Λέσβο.

Επειτα από παράκληση του Τeriade ο Κατακουζηνός προέβη στις απαραίτητες ενέργειες, ενώ τη διαμόρφωση του Μουσείου Θεόφιλου ανέλαβε ο Γιάννης Τσαρούχης . Τα εγκαίνια έγιναν μέσα σε πανηγυρικό χαρακτήρα παρουσία σημαντικών εκπροσώπων της «γενιάς του ΄30»- η οποία υποστήριξε το εγχείρημα- και εκατοντάδων κατοίκων του νησιού, οι οποίοι με την αυθόρμητη παρουσία τους ήθελαν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για την πρωτοβουλία.

Σήμερα, περίπου μισό αιώνα μετά τη μεγάλη δικαίωση του έργου του Θεόφιλου, ο λαϊκός ζωγράφος ζητεί... εκ νέου ψήφο εμπιστοσύνης.

Οχι στην Αθήνα, όπου σημειώνονται ουρές για να απολαύσουν τους πίνακές του, αλλά στο ίδιο το βουκολικό τοπίο όπου γεννήθηκε, πόνεσε, πείνασε και περιφρονήθηκε.

Της Κατερίνας Λυμπεροπούλου
Πηγή Το Βήμα
2.10.2010

Ελπιδοφόρος ορίζοντας για τον ανθρώπινο πόνο

Μια εθελοντική προσπάθεια υποστήριξης καρκινοπαθών μέσω της φιλοξενίας τους σε ειδικά σχεδιασμένο χώρο 

Το διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους λάμπει από καθαριότητα. Τα υπνοδωμάτια είναι βαμμένα με φωτεινά χρώματα και τους τοίχους κοσμούν ζωγραφιές και κολάζ που έφτιαξαν παιδιά, προερχόμενα από την επαρχία για χημειοθεραπεία, τις ημέρες που έμειναν εκεί. Είναι ένας από τους τρεις ξενώνες που λειτουργούν σε διαμερίσματα των Αμπελοκήπων από τον σύλλογο «Ορίζοντα», όπως ονομάζεται η εθελοντική προσπάθεια που λαμβάνει χώρα εδώ και πέντε χρόνια σε Χανιά και Αθήνα, για τη φιλοξενία ασθενών με καρκίνο αλλά και των συγγενών τους.

«Η προσπάθειά μας δεν απευθύνεται μόνο σε Χανιώτες» τονίζει ο πρόεδρος του συλλόγου, φαρμακοποιός το επάγγελμα, κ. Σπύρος Αδοντάκης, ωστόσο μια και ξεκίνησε από εκεί η εμβέλεια της δράσης τους μεγιστοποιείται στην Κρήτη. Στο Βαρύπετρο Χανίων μάλιστα ο «Ορίζοντας» σχεδιάζει την ίδρυση και του πρώτου, προερχόμενου από ιδιωτική εθελοντική πρωτοβουλία, ξενώνα για καρκινοπαθείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο. Σε αυτά τα πέντε χρόνια έχουν φιλοξενηθεί τουλάχιστον 480 άτομα από ολόκληρη την Ελλάδα- κυρίως από τα Χανιά και τους άλλους νομούς της Κρήτης.

Ο «Ορίζοντας» καλύπτει τις ανάγκες του μέσω δωρεών που προέρχονται από το σύνολο σχεδόν της χανιώτικης κοινωνίας, όπου πρωτοστατούν μάλιστα οργανωμένα ακόμη και ολόκληρα σχολικά συγκροτήματα, όπως το 1ο Επαγγελματικό Λύκειο. Μόνο πέρυσι ο σύλλογος συνέδραμε οικονομικά ασθενείς και συγγενείς τους με ποσά που άγγιξαν τις 140.000 ευρώ. «Εχουμε αποκτήσει διασύνδεση με ανάλογους συλλόγους υποστήριξης καρκινοπαθών στις ΗΠΑκαι στην Ελβετία» τονίζει ο κ. Αδοντάκης. Τα περιθώρια όμως είναι συγκεκριμένα και ενίοτε πολύ περιορισμένα. Στα διαμερίσματα της Αθήνας που νοικιάζει ως ξενώνες ο σύλλογος μπορούν να φιλοξενηθούν ως έξι άτομα.

Επόμενος στόχος είναι το «Ηospice» στα Χανιά. Δεν θα αποτελεί νοσοκομείο σε μικρογραφία, αλλά ειδικά σχεδιασμένο και διαμορφωμένο ξενώνα ώστε να διευκολύνεται η παραμονή εκεί των ασθενών και των συνοδών τους. Ηδη ο «Ορίζοντας» έχει κατορθώσει να «στελεχωθεί» με ιατρούς, νοσηλευτές, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, σε εθελοντική βάση. «Η ελληνική γραφειοκρατία, όμως, κάνει παντού το θαύμα της» εξηγεί ο κ. Αδοντάκης. Παρά το γεγονός ότι το οικόπεδο έχει βρεθεί και οι όροι παραχώρησής του έχουν συμφωνηθεί με τον Δήμο Θερίσου, όπου ανήκει η έκταση, η υπόθεση έχει κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. 

Σύμφωνα με τον δήμαρχο της περιοχής κ. Γιώργο Τσαπάκο «έχουν ανακύψει ορισμένα νομικά κωλύματα. Το υπό παραχώρηση οικόπεδο ανήκει σε ανταλλάξιμες εκτάσεις των οποίων η κυριότητα μόνο τυπικά ανήκει στον δήμο. Λόγο και ρόλο στη διαχείριση της έκτασης έχει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στο οποίο ανήκε». 

Σύλλογος Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης «Ορίζοντας» Πειραιώς 1, Μέγαρο Πλάζα, Χανιά, ΤΚ 73100, τηλ. επικοινωνίας: 28210 79650-6982 666.650.
 
Του Ι. Νικολόπουλου
Πηγή Το Βήμα
2.10.2010

ShareThis