Αυτό το άρθρο δηµοσιεύθηκε στο «Βήµα της Κυριακής» πριν από είκοσι χρόνια (15.9.1991). Αναδηµοσιεύω βασικά σηµεία, διότι φωτίζουν τον σηµερινό ρόλο της Γερµανίας. Εγραφα τότε: «Είµαι και εγώ ένας από τους χιλιάδες που έχουν ένα “ενθύµιο” από το Τείχος του Βερολίνου. Κάθε φορά που κοιτάζω το γεµάτο ζωγραφιές αποµεινάρι του Ψυχρού Πολέµου, επανέρχεται το ερώτηµα: Ποιος θα είναι ο ρόλος της Γερµανίας στη διαµόρφωση της νέας Ευρώπης; Μετά τους πρώτους πανηγυρισµούς οι πάντες συνέβαλαν µε αδικαιολόγητη βιασύνη στην επανένωση της Γερµανίας. Πολλοί πίστευαν ότι η ενσωµάτωση και της Ανατολικής Γερµανίας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα απέτρεπε τον κίνδυνο αναβίωσης του πανγερµανισµού.
Σήµερα σηµαντικές είναι οι ενδείξεις ότι η Γερµανία θα είναι το πρόβληµα της Ευρώπης. Οσο προσεκτικά και διακριτικά εκινείτο στις διαπραγµατεύσεις για την επανένωση, τόσο απροκάλυπτα δραστηριοποιείται για την εγκαθίδρυση µιας πολιτικής και οικονοµικής αυτοκρατορίας από τη Βαλτική µέχρι την Αδριατική. Η Γερµανία είναι η πρώτη που σπεύδει να θέσει υπό την προστασία της και να κινήσει τις διαδικασίες σύνδεσης µε την Κοινότητα, την Ουγγαρία, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Είναι και πάλι η Γερµανία που πρωτοστατεί στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Βαλτικών χωρών.
Τη Γερµανία θα βρούµε πίσω από την απόφαση της Σλοβενίας και της Κροατίας για την απόσχισή τους από τη Γιουγκοσλαβική Οµοσπονδία. Αλλά και οι Μερσεντές που χρησιµοποιούν οι αξιωµατούχοι της Αλβανίας είναι δώρο γερµανικό... Περισσότερο πρέπει να µας ανησυχούν τα ενδοκοινοτικά σχέδια και οι επιδιώξεις του Βερολίνου.
Οι πρόσφατες προτάσεις της Ολλανδικής Προεδρίας για την Οικονοµική και Νοµισµατική Ενωση θα πρέπει να διαβαστούν ως προθέσεις γερµανικές. Η εφαρµογή αυτών των προτάσεων θα οδηγήσει σε µια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Μήπως όµως οδηγήσει σε διάσπαση της Κοινότητας; Μήπως αυτός είναι ο τελικός στόχος;
Οι γερµανοολλανδικές προτάσεις προβλέπουν τόσο αυστηρές προϋποθέσεις ώστε στην ΟΝΕ θα µπορούν να µετάσχουν οι γερµανοελεγχόµενες χώρες και η Γαλλία. Αυτές θα αποφασίζουν για την οικονοµική και νοµισµατική πολιτική και των άλλων χωρών της Κοινότητας.
Το Βερολίνο απηλλάγη από το Τείχος. Θα παραµείνει απλά πρωτεύουσα ενός κράτους-µέλους της Κοινότητας ή θα σηκώσει άλλο τείχος;».
Στα είκοσι χρόνια από τότε η ΕΟΚ µετονοµάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ενωση και τα 12 µέλη έγιναν 27. Η ΟΝΕ απέκτησε δικό της νόµισµα, το ευρώ, και µε ελαστικά κριτήρια έχει σήµερα 17 κράτη-µέλη. Η ΟΝΕ όµως και η Εσωτερική Αγορά που επεβλήθη το 1992 µε την κατάργηση των τελωνιακών συνόρων υπηρετούσαν τότε τα οικονοµικά συµφέροντα της Γερµανίας.
Μετά την παγκοσµιοποίηση της οικονοµίας και του εµπορίου και τη δηµοσιονοµική κρίση η Γερµανία στοχεύει πλέον σε πρωτεύοντα ρόλο στην παγκόσµια οικονοµική σκακιέρα. Το νέο Σύµφωνο Σταθερότητας που σχεδιάζουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί οδηγεί στην Ευρώπη των δύο ταχυτήτων και στη συγκρότηση ενός µικρού και ευέλικτου ∆ιευθυντηρίου. Ενταφιάζει το όραµα της πολιτικής ενοποίησης, υπονοµεύει την οικονοµική και κοινωνική συνοχή και διευρύνει το δηµοκρατικό έλλειµµα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπηρετεί όµως τα συµφέροντα της Γερµανίας µε την ανοχή της Γαλλίας. Στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της ερχόµενης Πέµπτης δεν κρίνονται µόνο το δηµοσιονοµικό πρόβληµα και το µέλλον του ευρώ. Κρίνεται το µέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι πρωταγωνιστές Μέρκελ και Σαρκοζί, αντί να ηγηθούν του αγώνα για να τεθούν υπό πολιτικό έλεγχο οι ανεξέλεγκτες ληστρικές χρηµατοπιστωτικές αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης, µε το νέο Σύµφωνο Σταθερότητας υπονοµεύουν το κοινοτικό οικοδόµηµα και βυθίζουν την Ευρώπη σε µεγαλύτερη ύφεση και φτώχεια.
gromaios@otenet.gr
Σήµερα σηµαντικές είναι οι ενδείξεις ότι η Γερµανία θα είναι το πρόβληµα της Ευρώπης. Οσο προσεκτικά και διακριτικά εκινείτο στις διαπραγµατεύσεις για την επανένωση, τόσο απροκάλυπτα δραστηριοποιείται για την εγκαθίδρυση µιας πολιτικής και οικονοµικής αυτοκρατορίας από τη Βαλτική µέχρι την Αδριατική. Η Γερµανία είναι η πρώτη που σπεύδει να θέσει υπό την προστασία της και να κινήσει τις διαδικασίες σύνδεσης µε την Κοινότητα, την Ουγγαρία, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Είναι και πάλι η Γερµανία που πρωτοστατεί στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας των Βαλτικών χωρών.
Τη Γερµανία θα βρούµε πίσω από την απόφαση της Σλοβενίας και της Κροατίας για την απόσχισή τους από τη Γιουγκοσλαβική Οµοσπονδία. Αλλά και οι Μερσεντές που χρησιµοποιούν οι αξιωµατούχοι της Αλβανίας είναι δώρο γερµανικό... Περισσότερο πρέπει να µας ανησυχούν τα ενδοκοινοτικά σχέδια και οι επιδιώξεις του Βερολίνου.
Οι πρόσφατες προτάσεις της Ολλανδικής Προεδρίας για την Οικονοµική και Νοµισµατική Ενωση θα πρέπει να διαβαστούν ως προθέσεις γερµανικές. Η εφαρµογή αυτών των προτάσεων θα οδηγήσει σε µια Ευρώπη δύο ταχυτήτων. Μήπως όµως οδηγήσει σε διάσπαση της Κοινότητας; Μήπως αυτός είναι ο τελικός στόχος;
Οι γερµανοολλανδικές προτάσεις προβλέπουν τόσο αυστηρές προϋποθέσεις ώστε στην ΟΝΕ θα µπορούν να µετάσχουν οι γερµανοελεγχόµενες χώρες και η Γαλλία. Αυτές θα αποφασίζουν για την οικονοµική και νοµισµατική πολιτική και των άλλων χωρών της Κοινότητας.
Το Βερολίνο απηλλάγη από το Τείχος. Θα παραµείνει απλά πρωτεύουσα ενός κράτους-µέλους της Κοινότητας ή θα σηκώσει άλλο τείχος;».
Στα είκοσι χρόνια από τότε η ΕΟΚ µετονοµάστηκε σε Ευρωπαϊκή Ενωση και τα 12 µέλη έγιναν 27. Η ΟΝΕ απέκτησε δικό της νόµισµα, το ευρώ, και µε ελαστικά κριτήρια έχει σήµερα 17 κράτη-µέλη. Η ΟΝΕ όµως και η Εσωτερική Αγορά που επεβλήθη το 1992 µε την κατάργηση των τελωνιακών συνόρων υπηρετούσαν τότε τα οικονοµικά συµφέροντα της Γερµανίας.
Μετά την παγκοσµιοποίηση της οικονοµίας και του εµπορίου και τη δηµοσιονοµική κρίση η Γερµανία στοχεύει πλέον σε πρωτεύοντα ρόλο στην παγκόσµια οικονοµική σκακιέρα. Το νέο Σύµφωνο Σταθερότητας που σχεδιάζουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί οδηγεί στην Ευρώπη των δύο ταχυτήτων και στη συγκρότηση ενός µικρού και ευέλικτου ∆ιευθυντηρίου. Ενταφιάζει το όραµα της πολιτικής ενοποίησης, υπονοµεύει την οικονοµική και κοινωνική συνοχή και διευρύνει το δηµοκρατικό έλλειµµα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Υπηρετεί όµως τα συµφέροντα της Γερµανίας µε την ανοχή της Γαλλίας. Στο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο της ερχόµενης Πέµπτης δεν κρίνονται µόνο το δηµοσιονοµικό πρόβληµα και το µέλλον του ευρώ. Κρίνεται το µέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Οι πρωταγωνιστές Μέρκελ και Σαρκοζί, αντί να ηγηθούν του αγώνα για να τεθούν υπό πολιτικό έλεγχο οι ανεξέλεγκτες ληστρικές χρηµατοπιστωτικές αγορές και οι οίκοι αξιολόγησης, µε το νέο Σύµφωνο Σταθερότητας υπονοµεύουν το κοινοτικό οικοδόµηµα και βυθίζουν την Ευρώπη σε µεγαλύτερη ύφεση και φτώχεια.
gromaios@otenet.gr
Πηγή Το Βήμα
4.12.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου