Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Παραγραφή χρέους 3,9 εκατ. ευρώ προς το Δημόσιο

Απηλλάγη από χρέος 3,9 εκατομμυρίων ευρώ προς το Δημόσιο, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες κάλεσαν τον οφειλέτη - κατηγορούμενο σε δίκη μετά την παρέλευση της πενταετίας και αφού το χρέος είχε παραγραφεί.
Πρόκειται για πραγματική ιστορία που καταδεικνύει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ότι μέρος της ευθύνης για τα ανείσπρακτα χρέη προς το Δημόσιο έχουν οι κρατικοί μηχανισμοί.
Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αρτας έκρινε το 2010 ότι χρέος ύψους 3,9 εκατομμυρίων ευρώ προς το Δημόσιο που βεβαιώθηκε τον Φεβρουάριο του 2003 και έγινε απαιτητό τον Ιούνιο του ιδίου έτους είναι ληξιπρόθεσμο, αφού το κλητήριο θέσπισμα για το πλημμέλημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο τού επιδόθηκε τον Ιούλιο του 2009, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετίας. Σημειωτέον ότι ως χρόνος τέλεσης του αδικήματος της οφειλής χρεών προς το Δημόσιο εκλαμβάνεται ο χρόνος που αυτά γίνονται απαιτητά, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση ο Ιούνιος του 2003.
Το δικαστήριο έκρινε ότι λόγω παραγραφής θα έπρεπε να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη. Ωστόσο ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αρτας προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Πλημμελειοδικείου. Η Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου, ωστόσο, απέρριψε την προσφυγή του εισαγγελέα, κρίνοντας ότι ορθά παραγράφηκε το χρέος λόγω παρέλευσης της πενταετίας.
Η μη καταβολή βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο και τα τελωνεία επιφέρει ποινή φυλάκισης από 4 μήνες έως ένα έτος, ανάλογα με το ύψος της οφειλής και των τόκων. Οπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, για το συγκεκριμένο αδίκημα εις βάρος του Δημοσίου, το οποίο τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, ισχύουν τα προβλεπόμενα από τον ποινικό κώδικα, δηλαδή εμπίπτει σε πενταετή παραγραφή. Οπως μάλιστα διευκρινίζεται στην απόφαση για το ζήτημα της παραγραφής ισχύουν οι κοινές διατάξεις του ποινικού κώδικα ανεξάρτητα αν το αδίκημα ετελέσθη υπό την ισχύ των διατάξεων των νόμων 2523/1997, 1882/1990 και 3220/1990 που αφορούν την περιστολή της φοροδιαφυγής.
Πηγή Καθημερινή 26.11.2011

Μείωση 50% της επιχορήγησης στα κόμματα

Μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα κατά 50% και απαγόρευση του δανεισμού τους από τράπεζες ζητεί η Δημοκρατική Συμμαχία, η οποία επαναφέρει το θέμα της αδιαφανούς χρηματοδότησης των κομμάτων με επίκαιρη επερώτηση προς τον υπουργό Εσωτερικών κ. Τ. Γιαννίτση.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει η επερώτηση, το 2010 τα κόμματα επιχορηγήθηκαν με 48,8 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το ΠΑΣΟΚ έλαβε 19.809.000 ευρώ, η Ν.Δ. 15.056.267, το ΚΚΕ 4.962.086, ο ΛΑΟΣ, 3.991.816, ο ΣΥΡΙΖΑ, 3.504.108 και οι Οικολόγοι-Πράσινοι 1.746.103 ευρώ, ενώ το 2011 τα κόμματα έλαβαν συνολικά 40,5 εκατ. ευρώ. Μόνο το πρώτο τρίμηνο του έτους έλαβαν 13.504.656 ευρώ, από τα οποία 12.298.883 ήταν επιχορήγηση και 1.205.772 ευρώ ήταν ενίσχυση για ερευνητικούς σκοπούς.
Στην επερώτηση, την οποία υπογράφουν η πρόεδρος της ΔΗΣΥ κ. Ντόρα Μπακογιάννη και οι βουλευτές Λ. Αυγενάκης, Χρ. Μαρκογιαννάκης και Γ. Κοντογιάννης, σημειώνεται ότι το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. μαζί έχουν πάρει από τις τράπεζες ώς σήμερα δάνεια συνολικού ύψους 244,2 εκατ. ευρώ, έχοντας εκχωρήσει ως εγγύηση την κρατική επιχορήγηση έως το 2016. Οι βουλευτές της ΔΗΣΥ επισημαίνουν ότι αυτό συμβαίνει, όταν «είναι άδηλο ποιο θα είναι το ύψος της κρατικής επιχορήγησης για τα ερχόμενα έτη, καθώς και ποια θα είναι η δύναμη των κομμάτων και άρα τι ποσοστό επιχορήγησης θα δικαιούνται».
Ως μεγαλύτερος οφειλέτης αναφέρεται η Ν.Δ., με χρέη της τάξης των 120 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 105 εκατ. στην Αγροτική Τράπεζα και 15 εκατ. στην Τράπεζα Πειραιώς. Ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ που χρωστά 114 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 97 στην Αγροτική Τράπεζα, 10 στη Μarfin Εγνατία και 5 εκατ. στην Πειραιώς. Επισημαίνεται μάλιστα ότι πρόσφατα, αναλήφθησαν νέα δάνεια από την Τράπεζα Αττικής που πλησιάζουν τα 3 εκατ. ευρώ. Η συγκεκριμένη περίπτωση προκάλεσε γενικότερη απορία, καθώς ακόμα και για υγιείς επιχειρήσεις με επαρκείς πάγιες εγγυήσεις είναι δύσκολη η χρηματοδότηση, πόσω μάλλον για καταχρεωμένα κόμματα με αμφίβολες προοπτικές επιχορήγησης στο μέλλον.
Στην επερώτηση, η Δημοκρατική Συμμαχία κάνει λόγο για «άκρως προκλητικές χρηματοδοτήσεις», τη στιγμή που η αγορά έχει σημαντική έλλειψη ρευστότητας, ενώ οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν έχουν σχεδόν καμία πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και υποστηρίζει ότι τόσο για ουσιαστικούς, όσο και για λόγους σεβασμού της κοινωνίας που υποβάλλεται σε μεγάλες θυσίες, «η πολιτεία πρέπει να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές των επιδοτήσεων των πολιτικών κομμάτων».
Τέσσερα αιτήματα
Ως εκ τούτου ζητάει άμεσα: πρώτον, 50% μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, και διοχέτευση των κονδυλίων αυτών στην ενίσχυση του λογαριασμού του ΕΚΑΣ. Δεύτερον, απαγόρευση δανειοδότησης από τις τράπεζες. Τρίτον, απόλυτη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων και δημοσιοποίησή τους στο Διαδίκτυο. Τέταρτον, να γίνει πλήρης εκκαθάριση των χρηματοδοτήσεων και του δανεισμού όλων των κομμάτων που συμμετείχαν στις εκλογές την τελευταία δεκαπενταετία. Η Δημοκρατική Συμμαχία επαναφέρει με αυτόν τον τρόπο στο προσκήνιο το ζήτημα της χρηματοδότησης των κομμάτων, το οποίο είχε αναδείξει και προ δεκαημέρου, όταν έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον η Ν.Δ. προσέφυγε σε δανεισμό από την Τράπεζα Αττικής. Τότε η ΔΗΣΥ είχε κάνει λόγο για «αδιαφανή» και «ελεγχόμενη» απόφαση της τράπεζας, με δεδομένο ότι οι εγγυήσεις από την κρατική χρηματοδότηση έχουν γίνει εξαιρετικά αμφίβολες όχι μόνον εξαιτίας της αβεβαιότητας στην οικονομία, αλλά και των επικείμενων εκλογών που ενδεχομένως να αλλάξουν άρδην τα σημερινά δεδομένα σε σχέση με την ισχύ των κομμάτων.

26.11.2011

The Guardian : Συλλέξτε φόρους

Σε όλο τον κόσμο οι κυβερνήσεις δεν δίνουν την πρέπουσα σημασία στη φοροδιαφυγή, υποστηρίζοντας ότι το θέμα δεν είναι τόσο σοβαρό όσο είναι στην πραγματικότητα. Το πράττουν επειδή απλώς κοιτάζουν τα λάθη στα φορολογικά έσοδα, αγνοώντας το γεγονός ότι οι μεγάλοι φοροφυγάδες βρίσκονται έξω από το σύστημα.
Αυτή η αμέλεια κοστίζει ακριβά. Η Ιταλία, π.χ., χάνει 183 δισ. ευρώ τον χρόνο εξαιτίας της φοροδιαφυγής. Το συνολικό εξωτερικό χρέος της είναι 1,9 τρισ. Εάν είχε μόνο τον βρετανικό ρυθμό φοροδιαφυγής την τελευταία δεκαετία, τότε το χρέος της θα ήταν τουλάχιστον το μισό. Το ίδιο ίσως αληθεύει και για την Ελλάδα και σε μικρότερη κλίμακα για την Ισπανία. Με άλλα λόγια, εάν η φοροδιαφυγή είχε αντιμετωπιστεί σε αυτές τις χώρες, δεν θα είχαμε κρίση στην Ευρωζώνη.

Πηγή Καθημερινή
26.11.2011

Ομάδες ευπαθείς, ομάδες απαθείς

Αμα είσαι άτομο με 80% αναπηρία, την έκανες λαχείο σ' αυτή τη χώρα. Φτου σκόρδα! Βάζεις μπλε χάντρα μη σε ματιάσουν οι αρτιμελείς. Γιατί δεν είναι μικρή υπόθεση να εντάσσεσαι στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και να γλιτώνεις το χαράτσι της ΔΕΗ για τα ακίνητα. Αφού οι υπόλοιποι Ελληνες, σου λέει, αρχίζουν να αυτοτραυματίζονται για να μπουν στην προνομιακή αυτή κατηγορία. Πηδάνε από μπαλκόνια, κοπανάν κεφάλια σε ντουβάρια, κουτρουβαλάνε σκάλες. 20%, 40%, 60%... άντε κι ένα πλονζόν από την ταράτσα και το πιάσαμε το 80άρι. Ετσι και μας κάτσει κι η μηχανική υποστήριξη, θα ανοίξουμε σαμπάνια!
Μέσα σ' όλο αυτό το «αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη», δεν έχω καταλάβει τι προβλέπεται αν είσαι κροίσος με 80% αναπηρία. Πληρώνεις ή δεν πληρώνεις; Αν κι εδώ που τα λέμε, γιατί πρέπει να πληρώσει ο οποιοσδήποτε αυτό το χαράτσι; Αυτό το παράλογο, ηλίθιο, εγκληματικό χαράτσι - όταν ακόμα δεν έχουμε μάθει ποιοι βουλευτές έχουν τα δισ. σε λογαριασμούς της Ελβετίας. Λέω εγώ, τώρα, μια σαχλαμάρα να περάσει η ώρα…
Οι υπόλοιπες ευπαθείς ομάδες είναι ολίγον «φλου ξελευτερία». Αμα δηλώνεις αδυναμία καταβολής τέλους, θα το συζητήσουν και θα δείξει. Αμα βαρύνεσαι με στεγαστικό, θα το εξετάσουν και θα δείξει. Αν σου έχουν βγάλει λάθος τα τετραγωνικά, πλήρωνε τώρα και θα δείξει… Ετσι… Η νεκροψία πάντα δείχνει!
Επίσης στις ευπαθείς εμπίπτει και μια κυρία που αποτελεί κατηγορία από μόνη της. Η μητέρα 16 παιδιών που έστειλε e-mail στον κύριο Βενιζέλο και πολύ τον συγκίνησε.
Αφού, σου λέει, τώρα σκέφτονται να βγάλουν ταρίφα. Στα 16 παιδιά απαλλάσσεσαι τελείως. Στα 14, σου κόβουν το ρεύμα απ' το πορτατίφ του κομοδίνου. Στα 12, προσθέτουν και τον φορτιστή του κινητού. Στα 10 παιδιά, πάει καλιά του και το πολύπριζο. Στα 8 όλα τα παραπάνω συν θερμοσίφωνο. Οποιος έχει δυο παιδιά θα βυθιστεί στα μαύρα σκοτάδια. Την έκατσες τη βάρκα, μεγάλε! Δε σου άρεσε που η γυναίκα σου πήρε κιλά μετά τη γέννα και τη νύχτα γύριζες απ' το άλλο πλευρό; Κάτσε τώρα στα μαύρα σκοτάδια, μαλάκα!
Ομάδες ευπαθείς, ομάδες απαθείς… Γιατί είναι και τα άλλα τα «παλιόπαιδα τ' ατίθασα» που έλεγε κι ο Τσιφόρος. Οι πολιτικοί και… και… πάω να συμπληρώσω «και οι συνδικαλιστές» και με πιάνει η καρδιά μου… Νιώθω ένα σφίξιμο όταν βλέπω όλους αυτούς τους εργατοπατέρες που πάτησαν πάνω στην αιματοβαμμένη ιστορία του εργατικού κινήματος… Και τώρα αντί να στηρίζουν τους συναδέλφους τους, εξυπηρετούν κομματικά συμφεροντάκια. Τα ανθρωπάκια…
Πίσω στους πολιτικούς. Που αντί να σηκώσουν τα μανίκια, παίζουν την κολοκυθιά. Και γιατί να γίνουν οι εκλογές 19 Φλεβάρη; Αμ πότε θες να γίνουν; Μια βδομάδα αργότερα. Και γιατί να γίνουν μια βδομάδα αργότερα; Αμ πότε θες να γίνουν; Να γίνουν Μάρτη γδάρτη και παλουκοκαύτη. Και γιατί να γίνουν… ωχ Παναγία μου!
Κι όταν βαριούνται την κολοκυθιά, πιάνουν τη Μονόπολη. «Πήγαινε στην οδό Λιοσίων». Πήγαινε στο Μαξίμου, στη Συγγρού, στην Ιπποκράτους. Πώς γίνεται όλοι αυτοί οι παίκτες να έχουν κάβα την κάρτα «βγες από τη φυλακή» αλλά να μην τους πέφτει ποτέ το «πήγαινε στη φυλακή»; Πού τα πουλάνε αυτά τα ζάρια να πάρουμε κι εμείς;
Ομάδες ευπαθείς, ομάδες απαθείς. Σε μια Ελλάδα που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του συνταξιούχου που είδαμε στην κάμερα.
- Παίρνω σύνταξη 460 ευρώ και μου ήρθε το χαράτσι 459. Πώς θα βγάλω τον μήνα μου με ένα ευρώ;
Είπε… Και δάκρυσε… Κι εγώ που νόμιζα πως είχε αργαστεί το τομάρι μου τόσα χρόνια από τους εκάστοτε κυβερνώντες, λύγισα… Γιατί αυτό δεν αντέχεται… Το γεροντάκι που κλαίει..., όχι ρε γαμώτο, δεν αντέχεται!
Λύγισα… Και κάπου ένιωσα μια λύτρωση μέσα μου… Γιατί κατάλαβα ότι εμείς, όλοι εμείς, ποτέ δεν θα ενταχτούμε στις απαθείς ομάδες… Θα είμαστε πάντα ευπαθείς… Και πάντα περήφανοι γι' αυτό! Οσο ακριβά κι αν το πληρώνουμε…



Της Ελενας Ακρίτα
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
26.11.2011

Δημόσιο της ταλαιπωρίας

Εξυπηρέτηση μηδέν, με περικοπές και ....συνταξιοδοτήσεις εν όψει εφεδρίας

Μαζί µε την εποχή της οικονοµικής ευµάρειας φαίνεται ότι έχει παρέλθει και ο καιρός της προσπάθειας για τη βελτίωση των υπηρεσιών του ∆ηµοσίου. Πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έβαλε πολύ χαµηλή βαθµολογία σε 20 φορείς του δηµόσιου τοµέα για την εξυπηρέτηση που προσφέρουν σε πολίτες και επιχειρήσεις. Σε πολλές υπηρεσίες σε αυτό έχουν συντελέσει οι συνταξιοδοτήσεις υπαλλήλων προκειµένου να αποφύγουν τα... χειρότερα, άλλες όπως ο ΟΑΕ∆ απλώς έχουν... περισσότερους πελάτες. Και µέσα σε αυτό το σκηνικό οι χρόνιες ασθένειες, όπως η γραφειοκρατία και η επικάλυψη αρµοδιοτήτων, παραµένουν και διογκώνονται.

«Ανεβείτε τώρα να πάρετε χαρτάκι για σειρά προτεραιότητας, αλλιώς µπορεί να µην προλάβετε να εξυπηρετηθείτε» προειδοποιεί ακόµη και στις 7.30 το πρωί ο υπάλληλος στην είσοδο του Επαγγελµατικού Επιµελητηρίου στην οδό Πανεπιστηµίου. Οσοι φτάσουν εκεί µετά τις δέκα συνήθως έρχονται, βλέπουν και απέρχονται. «∆εν εξυπηρετούνται πάνω από 150-200 άτοµα την ηµέρα, ενώ η προσέλευση ξεπερνά τα 500. Πολλοί είναι αυτοί που θα τηλεφωνήσουν για να µάθουν την... κίνηση και να αναβάλουν την επίσκεψή τους» λέει η κυρία Βασιλική Χαραλαµπάκη που επισκέπτεται συχνά το Επιµελητήριο λόγω της οικογενειακής επιχείρησης.

Είναι εκεί για δεύτερη συνεχόµενη ηµέρα καθώς «χθες ήρθα λίγο µετά τις 9, έµεινα ως το τέλος της ηµέρας, όµως δεν πρόλαβα να εξυπηρετηθώ. Υπάρχει πολύς κόσµος που περιµένει και λίγοι υπάλληλοι. Το πιο στενάχωρο όµως είναι ότι σε όλες τις τελευταίες επισκέψεις βλέπω περισσότερους ανθρώπους που έρχονται να διακόψουν την επαγγελµατική τους δραστηριότητα».

|||||||| Χρειάζονται υπάλληλοι αλλά με εμπειρία
Στα µητρώα του Επαγγελµατικού Επιµελητηρίου Αθηνών υπάρχουν πάνω από 250.000 ονόµατα. Αρκετά είναι ανενεργά, οι περισσότεροι όµως εξ αυτών συναλλάσσονται µαζί του. Οπως ο κ. Πέτρος Μπούσουλας, ένας από τους 9.000 ασφαλιστικούς συµβούλους που το επισκέπτονται τουλάχιστον µία φορά τον χρόνο. «Δύο ώρες από την έναρξη του ωραρίου έχουν εξυπηρετηθεί περίπου 20 άτοµα. Δεν έχω δει κάποιον από τους υπαλλήλους να µη δουλεύουν. Την ίδια στιγµή όµως από τα 12 γραφεία πάνω από τα µισά είναι άδεια» λέει ο κ. Μπούσουλας, για τον οποίο όµως το µεγαλύτερο ζήτηµα είναι «η ίδια η ύπαρξη του Επιµελητηρίου και των συναλλαγών που ο νόµος µάς επιβάλλει να έχουµε µαζί του. Πιστεύω πως υπάρχει απλά για να διατηρούνται οι θέσεις εργασίας». Σύµφωνα µε τον πρόεδρο του Επαγγελµατικού Επιµελητηρίου Αθηνών κ. Ηλία Χατζηβασίλογλου, υπ’ αριθµόν 1 αιτία για τη δυσλειτουργία του συστήµατος «είναι η έλλειψη προσωπικού και οι ταυτόχρονα δυσανάλογες αρµοδιότητες που µας ανατίθενται. Π.χ., η ανανέωση της άδειας των ασφαλιστικών συµβούλων θα µπορούσε να γίνεται σε αραιότερα χρονικά διαστήµατα από µία φορά τον χρόνο που είναι σήµερα. Επιπλέον στα επιµελητήρια έχουν πλέον ανατεθεί αρµοδιότητες όπως οι “υπηρεσίες µιας στάσης”, χωρίς να αποκτήσουν το προσωπικό που χρειάζονται. Ακόµη και αν γίνουν µετατάξεις από άλλες υπηρεσίες του Δηµοσίου, δεν θα είναι χρήσιµες αν δεν πρόκειται για άτοµα που έχουν εµπειρία στη σύσταση εταιρειών, όπως οι υπάλληλοι στις νοµαρχίες».

|||||||| Η ανεργία φέρνει και ταλαιπωρία
Το κατάστηµα του ΟΑΕ∆ στην οδό Πειραιώς είχε πάντα µεγάλη επισκεψιµότητα. «Απλώς από την έναρξη της εφετινής χρονιάς έχει πολύ µεγαλύτερη. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά πολύ, αρκετά από τα στελέχη που είχαν εξασφαλίσει συνταξιοδοτικά δικαιώµατα έφυγαν, το σύστηµα είναι στα όριά του» λέει η υπάλληλος στις πληροφορίες.

Το µηχάνηµα για τα νούµερα της σειράς προτεραιότητας λειτούργησε µόνο µία ώρα, οπότε τα νούµερα δίνονται χειρόγραφα και οι εντάσεις δεν λείπουν. «Μόνο και µόνο για να ρωτήσω πού θα απευθυνθώ χρειάστηκα 45 λεπτά» λέει ο κ. Θανάσης Παπαθανασίου, ο οποίος απολύθηκε πριν από λίγες εβδοµάδες και κινείται αυτές τις ηµέρες µεταξύ ΟΑΕ∆ και Επιθεώρησης Εργασίας.

«Ακόµη δεν είναι σε θέση να µας ενηµερώσουν για το τι δικαιολογητικά απαιτούνται για την εξαίρεση από το τέλος ακινήτων» λέει η κυρία Τζίνα Μαυροπούλου, άνεργη εδώ και µία τριετία. Είναι εντελώς αρνητική στην ιδέα ότι η Εφορία θα είναι αυτή που θα αποφασίσει ποιοι θα εξαιρεθούν. «Βρέθηκε άλλος ένας τρόπος για να λαδώνονται οι εφοριακοί» είναι το σχόλιό της.

Υπάρχουν και αυτοί που βρίσκουν δευτερεύον το ζήτηµα της εξυπηρέτησης. «Το θέµα είναι να βρίσκεις δουλειά µέσω του ΟΑΕΔ, όχι αν θα φας µία ώρα ή ακόµη και ένα πρωινό περιµένοντας» λέει ο κ. Λεωνίδας.

Ο αναπληρωτής πρόεδρος της Α∆Ε∆Υ κ. Ηλίας Βρεττάκος θεωρεί ότι το φαινόµενο της «χειρότερης εξυπηρέτησης του κοινού από τις δηµόσιες υπηρεσίες» έχει να κάνει µε τη «χωρίς προγραµµατισµό λογική των µετατάξεων και των γενικότερων περικοπών που εφαρµόζονται στον δηµόσιο τοµέα. Το αµέσως προηγούµενο διάστηµα υπήρξαν συνταξιοδοτήσεις έµπειρων και ικανών στελεχών της δηµόσιας διοίκησης. Ολα αυτά σε µια οικονοµική συγκυρία που ορισµένες υπηρεσίες του Δηµοσίου, όπως ο ΟΑΕΔ, τα ασφαλιστικά ταµεία και οι εφορίες, έχουν πολύ µεγαλύτερο φόρτο εργασίας».

Του Γιώργου Πουλιόπουλου
Πηγή Το Βήμα
27.11.2011

Ανανεώνεται η αργκό της νέας επικοινωνίας

Οπως η γλώσσα είναι ένας οργανισµός που διαρκώς εξελίσσεται – ακόµα και µέσα από τη διάδοση, την επικράτηση δοµών που αρχικά θεωρούνταν λανθασµένες – έτσι εξελίσσεται και η κοινή παγκόσµια «γλώσσα» που εφευρέθηκε τις τελευταίες δεκαετίες και µε την οποία επικοινωνούν εκατοµµύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσµο. Σπάζοντας µε αυτό τον τρόπο τα φράγµατα που υψώνουν οι τοπικές γλώσσες και διάλεκτοι ανάµεσα στους λαούς και συµβάλλοντας στη δηµιουργία µιας διεθνούς κοινωνίας όπου όλοι µπορούν να «µιλήσουν» µε όλους.

Αναφερόµαστε βεβαίως στη γλώσσα του Internet, ένα ευρύτατο σύνολο συµβόλων που χρησιµοποιούνται κυρίως στην από Twitter επικοινωνία και ανανεώνονται µε ταχύτατους ρυθµούς. Πρόκειται για ιστορία η οποία ξεκίνησε από τα πρώτα µηνύµατα που ανταλλάξαµε µε τα κινητά τηλέφωνά µας, όταν π.χ. µάθαµε ότι αν βάζαµε δίπλα–δίπλα την άνω κάτω τελεία, τη µεσαία παύλα και την παρένθεση είχαµε: αν άνοιγε η παρένθεση στενοχώρια, αν έκλεινε γέλιο. Το µικρό αυτό... ιερογλυφικό πέρασε και στη διαδικτυακή εποχή, για να αποτελεί σήµερα έναν από τους πιο πολυχρησιµοποιηµένους κώδικες επικοινωνίας, µαζί µε το LOL (laughing out loud) που χρησιµοποιούµε όταν θέλουµε να δείξουµε ότι γελάµε µε την καρδιά µας, το Hf (Have fun) δια του οποίου ευχόµαστε καλή διασκέδαση και το brb που χρησιµοποιούµε αν θέλουµε να κάνουµε ένα µικρό διάλειµµα.

Αναφερόµαστε βεβαίως σε µια διάλεκτο – µια αργκό θα λέγαµε – η οποία για εκείνους (τους όλο και πιο λίγους) που δεν έχουν σχέση µε το ∆ιαδίκτυο µοιάζει µε αλαµπουρνέζικα. Χρησιµοποιείται όµως κατά κόρον από τις νεότερες κυρίως ηλικίες, τις όλο και πιο εθισµένες στην ηλεκτρονική επικοινωνία, είτε συνοµιλούν µε οµόγλωσσούς τους είτε µε όχι.

Η αργκό αυτή εφευρέθηκε κυρίως για λόγους οικονοµίας χρόνου (άλλο να γράφεις «έχω σκάσει στα γέλια» και άλλο να καθαρίζεις µε ένα LOL) αλλά και χώρου καθώς οι 141 χαρακτήρες του Τwitter (µόνο τόσοι επιτρέπονται ανά µήνυµα) «φωνάζουν» για λιτότητα λέξεων και έγινε γρήγορα µόδα ανάµεσα στους σεσηµασµένους χρήστες. Αρκετοί εκ των οποίων, συµµετέχοντας στο τρελό πανηγύρι της επικοινωνίας, αστεϊζόµενοι ή επιχειρώντας να µιλήσουν µε τον δικό τους, ανορθόδοξο τρόπο, συχνά–πυκνά εφοδιάζουν αυτό το πρωτότυπο (και θεότρελο) ηλεκτρονικό λεξικό µε νέα «ιδεογράµµατα» που αφορούν συντµήσεις λέξεων (κυρίως στην αγγλική) ή µικροσκοπικά ευφάνταστα σκιτσάκια που δηµιουργούνται µε τη χρήση γραµµάτων, αριθµών, σηµείων στίξεως κ.ά.

Για περισσότερες συντομεύσεις και emoticons επισκεφθείτε το http://www.web-friend.com/help/lingo/chatslang.html

Πρόκειται για την πλέον ταχύτατα εξελισσόµενη «γλώσσα» στον κόσµο. Μια γλώσσα που προκαλεί την αντίδραση όσων (όχι άδικα) κάνουν λόγο για αναίρεση της γλώσσας, για αδυναµία ορθής διατύπωσης των σκέψεων µας, για νέες γενιές που δεν θα γνωρίζουν ούτε πώς να µιλήσουν, ούτε πώς να γράψουν. Αλλά και που βρίσκει υποστηρικτές. Σύµφωνα µε έρευνα που είχε γίνει στον Καναδά οι ειδικοί εντυπωσιάστηκαν από τη δηµιουργικότητα και τη ρευστότητα της γλώσσας των instant messages. Και αποφάνθηκαν ότι οι έφηβοι που τα χρησιµοποιούν είναι «ιδιαιτέρως δυναµικοί και δηµιουργικοί στη χρήση της γλώσσας τους» αναφερόµενοι σε µία σύγχρονη µορφή κοινωνικοποίησης. Την ίδια στιγµή δεν είναι τυχαίο ότι εφέτος λανσαρίστηκε και καµπάνια κινητής τηλεφωνίας – η πρώτη – σε greeklish για την ελληνική αγορά...
Πηγή Το Βήμα
27.11.2011

Emoticon Τι σημαίνει
:X θα κρατήσω το στόμα μου κλειστό
:@ μπερδεύτηκα
:O έμεινα με το στόμα ανοιχτό
_______________________       λιποθυμία
m(_ _)m υπόκλιση, respect
o_O Τι λες τώρα;, Αμάν!
<3 καρδούλα
~~>:(((          Είμαι θυμωμένος και βγάζω καπνούς
:-)_~~~ καπνίζω
:| αμηχανία
:S αγωνία
-_-|| μελαγχολικό κοριτσάκι
-__- κοιμάμαι, νυστάζω
:pp κοροϊδεύω
(')> παπάκι
//(-_-)\\ κοριτσάκι
:* φιλί
:ξ: δύο παιδιά που φιλιούνται
{{{{{{{{Γιώργος}}}}}}}}}}}} αγκαλιάζω τον Γιώργο
~~~~~\____γαλήνη__/~~~    βαρκούλα με όνομα «Γαλήνη»
:-/ δυσαρεστημένος, ανήσυχος

΄Χριστοδούλου : Τρία απλά "φάρμακα" για θεραπεία της κρίσης

Τίμος Χριστοδούλου, πρόεδρος Δ.Σ. της Eurobank
Μόνη λύση είναι να αλλάξουμε οι πολίτες, και κυρίως οι πολιτικοί, τη νοοτροπία μας

Στον πόλεμο μεταξύ πολιτικής και αγορών, γιατί αυτό επί της ουσίας ζούμε, μού παρομοίασε την Ελλάδα με έναν προμαχώνα. Ενα μικρό κάστρο, δηλαδή, που οι σύμμαχοι ευελπιστούσαν να ανακόψει την ορμή της επιθέσεως ελπίζοντας ο εχθρός να μη φτάσει στον στόχο του. «Δυστυχώς, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο προμαχώνας έπεσε και ότι η μάχη δίνεται αυτήν την ώρα στο κεντρικό φρούριο, που εν προκειμένω είναι η Ιταλία».
Εχοντας αυτήν την παραβολή στο μυαλό, που ο κ. Τίμος Χριστοδούλου περιέγραψε στο τηλέφωνο πριν από το ραντεβού μας η πρώτη ερώτησή μου ήταν αυτονόητη. «Μήπως για να σώσουν το φρούριο οι σύμμαχοι θυσιάσουν τον προμαχώνα»; ρώτησα. «Δεν το αποκλείω, αλλά αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος για να ανασυγκροτηθούμε μήπως και σωθούμε», μου είπε και κάπως έτσι άρχισε μια πολύ ενδιαφέρουσα, νομίζω, συνέντευξη με τον «γκουρού της οικονομίας» όπως τον αποκαλούν οι συνάδελφοί του ή τον «συνταξιούχο τραπεζικό», όπως αυτοπροσδιορίζεται χαριτολογώντας.
«Κινδυνεύουμε με διάλυση του ευρώ, με διάσπασή του ή μόνο οι Ελληνες τελικά θα την πληρώσουμε;», ρωτώ, θυμίζοντάς του πως μια άλλη αποστροφή του σε μια συνάντησή μας τον Μάρτιο του 2010 ήταν οιονεί προφητική. Μεταξύ αστείου και σοβαρού τότε, είχε επισημάνει τον κίνδυνο όχι μόνον της επιστροφής στη δραχμή, αλλά να κυκλοφορήσει ένα παράλληλο νόμισμα με τίτλο... greek euro ή και south euro. «Οποιος διατείνεται σήμερα ότι έχει ασφαλή απάντηση για το τι θα συμβεί είναι επικίνδυνα αφελής», μου είπε. «Δυστυχώς, η Ε.Ε. και πάλι ακολουθεί τα γεγονότα αντί να τα προλαμβάνει. Θα έλεγα, όμως, ότι το μάλλον αυτονόητο αίσθημα αυτοπροστασίας της Ευρωζώνης οδηγεί αναπόφευκτα σε μια μορφή υποτίμησης του νομίσματός της. Πιθανώς, δηλαδή, στην έκδοση του ευρωομολόγου, που είναι και μια μορφή ενοποίησης της ευρωπαϊκής οικονομίας, καθώς θα συνοδεύεται με πολύ αυστηρότερη δημοσιονομική επιτήρηση των κρατών. Η ιδέα χωρισμού της Ε.Ε. σε δύο κύκλους ή και η διάσπαση του ευρώ έχει ξανακουσθεί και είναι σενάριο δύσκολο στην υλοποίησή του. Σημειώστε, ωστόσο, ότι παρεμφερές αποτέλεσμα –σε ορισμένους τομείς τουλάχιστον– θα είχε π.χ. η επιβολή άλλων επιτοκίων στις ασθενείς και άλλων στις ισχυρότερες οικονομίες.
«Κι εμείς τι θα απογίνουμε;», προσγειώνω τη συζήτηση. «Εμείς πρέπει ούτως ή άλλως να κάνουμε το χρέος μας στους εαυτούς μας», λέει και επιλέγει να εξηγήσει τα πράγματα από την αρχή: «Το Μνημόνιο που αποδεχθήκαμε το 2010 ήταν εντελώς εσφαλμένο γιατί απλούστατα δεν έλαβε υπ’ όψιν του τα χαρακτηριστικά λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας. Η “λογική” αυτής της ρετσέτας ήταν η εξής: Μειώνεις το βιοτικό επίπεδο για να μη στηρίζεσαι σε δανεικά, μειώνεις και το κόστος ζωής και εκτιμάς ότι έτσι θα αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, θα πάρει μπρος η οικονομία και όλα πάνε καλά. Ε, λοιπόν, τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Διότι κυβέρνηση και τρόικα δεν συνυπολόγισαν τη συμπεριφορά των τιμών, καθώς και την ύφεση που θα προκαλούσε αυτή η συνταγή σε μια τόσο επιφανειακή και οριζόντια οικονομία όπως η δική μας. Και τώρα, έκπληκτοι προσπαθούν να ελέγξουν την ύφεση για να δημιουργήσουν ανταγωνιστικότητα, κάτι που είναι ακόμη πιο δύσκολο».
«Ενώ τι θα έπρεπε να γίνει;», ρωτώ. «Τρία απλά πράγματα που μπορούν να γίνουν και σήμερα. Πρώτον, τα χρήματα των δανείων να διοχετευθούν στην πραγματική οικονομία με στόχο να γίνουμε κατά το δυνατόν αυτάρκεις και όχι να καλύπτουν τρέχοντα ταμειακά ελλείμματα. Είναι αδιανόητο σήμερα να περιμένουμε την 6η δόση για να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις και κανείς να μη σκέφτεται ότι και τον Ιανουάριο πάλι στα ίδια θα βρεθούμε. Δεύτερον, να εξηγηθεί, επιτέλους, με ειλικρίνεια στους πολίτες ότι για αρκετά χρόνια κάποιοι μας χάρισαν ένα υψηλότερο επίπεδο ζωής και ότι στο εξής –και μέχρι να πάρει μπρος η οικονομία– θα πρέπει όλοι να ζούμε βάσει των πραγματικών δυνατοτήτων μας. Και τρίτον –και σημαντικότερον– να σχεδιάσουμε επιτέλους πώς μπορούμε οικονομικά να σταθούμε στην Ε.Ε. και να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για τους στόχους μας. 50 δισ. από τις αποκρατικοποιήσεις δεν θα βγουν ποτέ, όπως ποτέ δεν θα εισπραχθούν τα περιβόητα 30 δισ. από τη φοροδιαφυγή εταιρειών και ανθρώπων που έχουν πεθάνει. Κι όμως, οι κυβερνώντες εξακολουθούν να εντάσσουν τέτοιους ανέφικτους στόχους στους προϋπολογισμούς, ενώ ξέρουν ότι θα διαψευσθούν παταγωδώς. Εν ολίγοις, η μόνη μας λύση είναι να αλλάξουμε και οι πολίτες και κυρίως οι πολιτικοί την ίδια τη νοοτροπία μας».
Ο κ. Παπαδήμος να καταστήσει σαφή την ανεξαρτησία του
Απαριθμώντας τις τρεις προϋποθέσεις που περιέγραψε ως διέξοδο στην κρίση –διοχέτευση των δανείων στην οικονομία και όχι μόνον στον αυτονόητο περιορισμό των τρεχόντων ελλειμμάτων, ειλικρίνεια στους πολίτες, σχεδιασμός για το πώς η Ελλάδα μπορεί να επιβιώσει στην Ε.Ε.– τον ρωτώ αν είναι οι συμβουλές που θα έδινε στον πρωθυπουργό. «Δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές», απαντάει. «Ο κ. Παπαδήμος έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία και την εσωτερική αποδοχή για να μεταδώσει το απαραίτητο στοιχείο της ανατάσεως και να αλλάξει το κλίμα στην οικονομία. Να εξηγήσει ποιο είναι το αναπόφευκτο στην αλλαγή της ζωής μας και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να αποκτήσουμε προοπτική. Σημειώνω όμως ότι είναι αναγκαίο να τον βοηθήσουν τα κόμματα και να μη συνεχίσουν τις ανοησίες που ήδη κάνουν με τις μαζώξεις των “δικών” τους υπουργών, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι υπονομεύουν τη χώρα και όχι τον ίδιο. Την ανεξαρτησία του πρέπει ο ίδιος να την καταστήσει σαφή, διότι η μεγαλύτερη ισχύς του είναι η απειλή της αποχώρησης».
Η συνέχεια της συζήτησης, προς έκπληξίν μου, γίνεται πιο αισιόδοξη, καθώς ο κ. Χριστοδούλου εκτιμά ότι μετά τα δύο επόμενα χρόνια το σημερινό δυσοίωνο κλίμα μπορεί να έχει αλλάξει. «Φτάνει στους επόμενους 24 μήνες να αξιοποιήσουμε τα κεφάλαια που είναι διαθέσιμα, να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας και να παρουσιάσουμε μετρήσιμα και κυρίως διατηρήσιμα αποτελέσματα για την επιβίωση της οικονομίας μας μέσω των αυτονόητων μεταρρυθμίσεων που θα έπρεπε ήδη να έχουν γίνει. Δεν λέω ότι όλα θα επιλυθούν σε δύο χρόνια, αλλά αν δώσει τον τόνο ο κ. Παπαδήμος και η προσπάθεια συνεχισθεί μετά τις εκλογές, το 2014 οι κυβερνώντες θα μπορούν να πράξουν αυτό που δεν τους επιτρέπεται σήμερα. Να επαναδιαπραγματευθούν μια ευνοϊκότερη –κυρίως από πλευράς χρόνου– προσαρμογή της χώρας στις δεσμεύσεις της.
«Ναι, αλλά σήμερα υπάρχουν χιλιάδες πολίτες που ήδη αδυνατούν να πληρώσουν όσα τους ζητούνται», τον διακόπτω αναλογιζόμενος τις επιπλέον δυσβάσταχτες θυσίες που πιθανόν περιγράφει. «Μου επιβεβαιώνετε ό,τι είπα», απαντάει. «Οτι με μεγάλη ευθύνη των κυβερνώντων, χιλιάδες πολίτες δεν έχουν ακόμη συμβιβασθεί στην ιδέα ότι η δουλειά τους θα τους εξασφαλίζει στο εξής λιγότερα από εκείνα που θεωρούσαν αυτονόητα». «Και τι διαφορά θα είχε να επιστρέφαμε στη δραχμή;», τον ρωτώ. «Τι ακριβώς φάγατε χθες;», αντιτείνει. «Κρέας, ψάρι, λαχανικά; Απλά σας καλώ να συνειδητοποιήσετε ότι σε περίπτωση δραχμής, το ωραιότατο αλλά και εισαγόμενο σε προϊόντα αυτό γεύμα δεν θα μπορούσατε εύκολα να το απολαύσετε ξανά»...
Οι τραπεζίτες έκαναν ό,τι θα έκανε οποιοσδήποτε νοήμων επιχειρηματίας
Το τρίτο μέρος της συζήτησης ήταν το πιο αποκαλυπτικό, καθώς από τα συμφραζόμενα κατάλαβα πολύ περισσότερα από εκείνα που ο ίδιος ήθελε να πει ευκρινέστερα, προφανώς λόγω της απόφασής του να μην αναμειγνύεται πια στην ενεργό πολιτική. Οπως, π.χ., ότι ήταν ασυγχώρητη η ηττοπαθής στάση που επέλεξε το οικονομικό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ έναντι των διαβόητων διεθνών αγορών. Και κυρίως το γεγονός ότι εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι δεν διαπραγματεύτηκε καθόλου το Μνημόνιο που μας επεβλήθη.
Γνώστης –όσο ελάχιστοι Ελληνες– του τρόπου που λειτουργούν οι οίκοι αξιολόγησης και τα διεθνή funds, ο κ. Χριστοδούλου μου είπε ότι «οι αγορές λειτουργούν πρωτίστως με βάση τα μηνύματα που εκπέμπεις». Εξηγώντας μου μάλιστα τον τρόπο που εκείνος «λειτούργησε» κάποτε ως διοικητής της Εθνικής Τραπέζης παίρνοντας ένα δάνειο και ανακαταθέτοντάς το απευθείας σε αυτούς που το χορήγησαν, με άφησε να καταλάβω ότι ήταν εγκληματικά φοβικός ο τρόπος που η προηγούμενη κυβέρνηση εξέπεμψε το μήνυμα ότι «η χώρα καταρρέει αν δεν λάβουμε εδώ και τώρα ένα δάνειο», κάτι που πληρώσαμε πολλαπλασίως στη συνέχεια.
«Δεν νοείται να πει οποιοσδήποτε πολιτικός “mea culpa” σε διεθνή φόρα. Πολύ περισσότερο να κατηγορήσει τους προηγούμενους κυβερνώντες», είπε σε άλλη αποστροφή του, «φωτογραφίζοντας» ως εντελώς άστοχες τις αναφορές περί «Τιτανικού» των Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου. «Οι ξένοι ευλόγως αντιλαμβάνονται την Ελλάδα ως ενιαίο εταίρο τους και ποσώς ενδιαφέρονται ποιοι την κυβερνούν κάθε τετραετία», υπογράμμισε, ενώ, σημειωτέον, εξέφρασε την κατανόησή του για την επιμονή του κ. Αντ. Σαμαρά να μην επιθυμεί να βάλει την υπογραφή του «σε μια αναξιοπρεπή αξίωση των εταίρων μας, που ακυρώνει τις εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις που αυτονοήτως έχει κάθε αντιπολίτευση». Ταυτοχρόνως, όμως, επισήμανε ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα έπρεπε εγκαίρως να συνυπολογίσει την πρωτοφανή δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίζεται πια η χώρα και να βρει εκείνος τον τρόπο προκειμένου να μην αναχθεί σε μείζον εθνικό ζήτημα μια καθ’ όλα αυτονόητη διαδικασία, όπως τουλάχιστον την εκλαμβάνουν οι εταίροι μας.
Αντίθετος ήταν ο κ. Χριστοδούλου και με τον τρόπο χειρισμού των τραπεζών, χαρακτηρίζοντας άτοπη την προτροπή του Δημοσίου να κάνουν αυξήσεις των κεφαλαίων τους για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων που διαθέτουν. «Είναι παράλογη αξίωση, διότι δεν υπάρχει λογικός επενδυτής σε καμία αγορά που θα αποδεχόταν να καλύψει τη ζημία που θα υποστεί η τράπεζα από το “κούρεμα” του δημόσιου χρέους», είπε, ενώ στο γνωστό επιχείρημα ότι «και οι Ελληνες τραπεζίτες πλούτισαν εκμεταλλευόμενοι τα χαμηλά επιτόκια της ΕΚΤ σε συνδυασμό με τα σαφώς επωφελέστερα των ελληνικών ομολόγων», δεν αρνήθηκε ότι η συγκεκριμένη πρακτική υιοθετήθηκε σε κάποιο βαθμό, αλλά πρόσθεσε ότι «οι τραπεζίτες έκαναν ό,τι θα έκανε οποιοσδήποτε νοήμων επιχειρηματίας». Αποκαλυπτικός ήταν και για τη στάση της κ. Μέρκελ. «Η Γερμανία», είπε, «με την κυκλοφορία του ευρώ καρπώθηκε τη μεγαλύτερη νομισματική επιδότηση που έτυχε ποτέ σε προηγμένο κράτος. Η ισοτιμία ευρώ–δολαρίου από 1,19 έπεσε αμέσως στο 0,81, ενώ τα επιτόκια υποχώρησαν σε ποσοστά που ήταν τα χαμηλότερα του αιώνα. Τα δύο αυτά στοιχεία επέτρεψαν στη γερμανική βιομηχανία όχι μόνο να ξεπεράσει το τεράστιο πρόβλημα ανταγωνισμού που είχε, αλλά να αξιοποιήσει στο έπακρον τη συγκυρία και να αναμορφωθεί, με συνέπεια να θεωρείται σήμερα ο ισχυρότερος ευρωπαϊκός παίκτης. Αυτό μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει οι Γερμανοί, χωρίς να συνυπολογίζουν ότι η σημερινή τους “παντοδυναμία” οφείλεται στο ότι στο ευρώ μετείχαν και τα υπόλοιπα κράτη, που απορροφούσαν άνω του 70% των εξαγωγών τους».
Με τον ίδιο απόλυτο τρόπο απέρριψε και το συνωμοσιολογικό επιχείρημα ότι το Βερολίνο επιθυμεί να στρέψει αλλού τις εξαγωγές του. «Αν η γερμανική οικονομία απευθυνόταν στην παγκόσμια αγορά, θα είχε αμέσως να αντιμετωπίσει π.χ. τους Κινέζους, οι οποίοι μπορούν τάχιστα να αντιγράψουν τα γερμανικά προϊόντα στο 70% ή και το 80% της ποιότητάς τους, αλλά σε τιμές μόλις στο 20% της αξίας τους», είπε και εξετίμησε ότι «οι Γερμανοί ουδόλως θέλουν να εγκαταλείψουν την ημίκλειστη ευρωπαϊκή αγορά, αλλά δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν ότι, για να συνεχίσουν να πωλούν τα προϊόντα τους, κάποιοι πρέπει να είναι εις θέσιν και να τα αγοράζουν»...
Καθώς εκείνος είχε υπογράψει εκ μέρους της Ελλάδας τη συνθήκη του Μάαστριχτ, τον ρώτησα μήπως τελικά για όλα φταίει το γεγονός ότι από τότε δεν προβλέφθηκε ότι ήταν αδύνατον να συμβιώσουν οικονομίες με εντελώς διαφορετικά μεγέθη και μοντέλα ιδιαιτέρως σε συνθήκες ύφεσης. Με προέτρεψε να ξαναδιαβάσω τα σχετικά κείμενα. «Είχαμε όλοι δεσμευθεί στο Μάαστριχτ να επισπεύσουμε την επόμενη διετία την οικονομική και την πολιτική ένωση», απάντησε. Και χωρίς να κρύβει την απογοήτευσή του, επισήμανε ότι «μέσα στη γενική ευφορία κυκλοφορίας του ευρώ, η δέσμευσή μας να μεταβληθεί η Ε.Ε. σε μια πραγματικά “ηπειρωτική οικονομία” όπως οι ΗΠΑ ξεχάστηκε, και η αθέτησή της είναι που δοκιμάζει σήμερα την ίδια την επιβίωση της Ευρωζώνης»...
Η συνάντηση
Το γεύμα έγινε στο στέκι του, που είναι το «17» στη γωνία Λυκαβηττού και Ακαδημίας. Παραγγείλαμε μια σούπα - ρεβίθια, μια ελληνική σαλάτα, ένα κατσικάκι στον φούρνο με ξεροψημένες πατάτες, ένα εξαιρετικό αργεντίνικο κρασί που για πρώτη φορά δοκιμάσαμε και «μοιραστήκαμε» (ενώ εκείνος μιλούσε, εγώ χωρίς να το πολυκαταλάβω την... καταβρόχθισα) μια καταπληκτική μους σοκολάτα. Η τιμή ήταν 68 ευρώ και έπρεπε να επιστρατεύσω κάθε μέσο για να τον πείσω ότι παρά το μικρότερον της ηλικίας μου, το γεύμα αυτό το «κερνάει» η «Κ».
Oι σταθμοί του
1932
Γεννιέται στη Λάρισα.
1951
Αποφοιτά από το Κολλέγιο Αθηνών.
1953
Αποφοιτά από το Hamilton College και το 1955 παίρνει master Οικονομίας από το Columbia University.
1959
Οικονομικός εμπειρογνώμονας της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος.
1965
Διευθυντής και αργότερα γενικός διευθυντής της ΕΤΕΒΑ.
1977 - 1979
Πρόεδρος της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
1979 - 1981
Διοικητής της Εθνικής Τράπεζας και πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών.
1984 - 1990
Ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος εκλεγόμενος με τη Ν.Δ.
1990
Αναπληρωτής υπουργός και εν συνεχεία υπουργός Εθνικής Οικονομίας.
1992
Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος.
1994 - 1999
Eπικεφαλής των ευρωβουλευτών της Ν.Δ. στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
2004
Πρόεδρος του Δ.Σ. του ομίλου «Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε.».
2010
Πρόεδρος του Δ.Σ. της Eurobank.

Του Κωνσταντίνου Ζουλα
27.11.2011

Η κρυφή γοητεία του Ακροκόρινθου

Καθώς λύναμε κάβους από το λιμάνι του Ναυπλίου, ο Φρόντις μου εξηγούσε το σχέδιά του για τη συνέχεια του ταξιδιού μας. «Θα περιπλεύσουμε την Αργολίδα και θα πάμε να δέσουμε στο λιμάνι της αρχαίας Κορίνθου στη μεριά του Σαρωνικού, που το έλεγαν Κεγχρεαί. Το ξέρεις βέβαια ότι ου παντός πλειν ες Κόρινθον (δεν είναι εύκολο να πάει ο καθένας στην Κόρινθο), αλλά εμείς θα το επιχειρήσουμε».

Στις Κεγχρεές
«Ου παντός πλειν ες Κόρινθον, άλλο πάλι και τούτο! Και γιατί παρακαλώ; Τόσο μακριά ήταν;», ρώτησα τον καπετάνιο μου. Καθώς δέναμε το σκάφος μας στις Κεγχρεές, στον μώλο του αρχαίου λιμανιού που σώζεται ακόμα μισοβυθισμένος, ο Φρόντις μου εξήγησε ότι αυτό το ρητό δεν το έλεγαν για την απόσταση, αλλά για άλλο λόγο.
«Η Κόρινθος, που το όνομά της είναι πιθανότατα προελληνικό και έχει παραμείνει αναλλοίωτο για περισσότερα από 3.000 χρόνια, ήταν μια αρχοντούπολη με τα όλα της. Η φήμη της είχε φτάσει στα πέρατα του αρχαίου κόσμου για τον πλούτο και την ευημερία της, για τα εξαιρετικά προϊόντα των κεραμικών εργαστηρίων της, για τους ναούς και τα ιερά της, και -ίσως το πιο ζηλευτό απ’ όλα- για τις ιέρειες της Αφροδίτης που υπηρετούσαν στους πολυάριθμους ναούς της, μέσα στην ίδια την πόλη αλλά κυρίως στην ακρόπολη της, τον επιβλητικό Ακροκόρινθο. Περισσότερες από χίλιες πανέμορφες γυναίκες είχαν αναλάβει το θεάρεστο έργο της μύησης των ανδρών στην τέχνη του έρωτα, φυσικά με αμοιβές ανάλογες με τα προσόντα τους. Αν κρίνουμε από τις αμοιβές που ήταν τόσο υψηλές ώστε να βγει το ρητό ου παντός πλειν ες Κόρινθον, τα προσόντα αυτών των γυναικών θα πρέπει να ήταν εξαιρετικά!».
Ο Φρόντις ήξερε το ίχνος του αρχαίου δρόμου που ένωνε το λιμάνι των Κεγχρεών με την αρχαία Κόρινθο, και το ακολουθήσαμε μέσα από τα χωράφια. «Δεξιά και αριστερά από αυτόν το δρόμο οι αρχαίοι Κορίνθιοι είχαν θάψει τους πιο διάσημους νεκρούς τους. Λίγο έξω από τα τείχη της πόλης, στην πιο περίοπτη θέση, ήταν θαμμένη και η Λαΐς, η πιο γοητευτική θεραπαινίς της Αφροδίτης, που όσο ζούσε ξεπερνούσε σε ομορφιά και χάρη όλες τις εταίρες της εποχής της. Οσοι γνώρισαν τις χάρες της αγκαλιάς της, πίστευαν ότι είχαν πλαγιάσει με την Αφροδίτη αυτοπροσώπως!».
Ημουν περίεργος να μάθω πώς και συνδέθηκε η Κόρινθος τόσο βαθιά με τη λατρεία της Αφροδίτης. Ηθελα να ρωτήσω τον Φρόντι αλλά δεν είχα ανάσα για κουβέντες, γιατί είχαμε φύγει από την αρχαία Κόρινθο και ανηφορίζαμε στον δρόμο προς την ακρόπολη της πόλης, τον Ακροκόρινθο. Περάσαμε την επιβλητική πρώτη πύλη του κάστρου, μετά τη δεύτερη, μετά την τρίτη, και ανηφορίσαμε προς την ψηλότερη κορυφή του οχυρωμένου λόφου, εκεί όπου βρισκόταν ο περίφημος ναός της Αφροδίτης. Κίτρινα αγριολούλουδα ξεπετάγονταν από τις σχισμές των βράχων, ανάμεσα στις αρχαίες πέτρες, από το χώμα, από παντού. Φτάνοντας στην κορυφή, είδα τα θεμέλια του ναού που ξεπετάγονταν ανάμεσα από τα αγριολούλουδα. Ανέβηκα στις αρχαίες πέτρες και άφησα την ψυχή μου να φτερουγίσει. Ο Φρόντις ήρθε και αυτός κοντά και είπε την ιστορία.
Η λατρεία της Αφροδίτης
«Ο ιδιοκτήτης της περιοχής, ο θεός Ηλιος, παρεχώρησε στον γιο του τον Αιήτη τα κτήματα κάτω από τον Ακροκόρινθο (όπου αργότερα χτίστηκε η Κόρινθος), αλλά τον ίδιο τον Ακροκόρινθο που ήταν το πιο προνομιούχο οικόπεδο της περιοχής, 240 στρέμματα παρακαλώ, με την πιο όμορφη θέα, το χάρισε στην Αφροδίτη. Η Αφροδίτη με τη σειρά της το χάρισε στη Μήδεια, την κόρη του Αιήτη, η οποία έχτισε προς τιμήν της ένα ναό στην κορυφή του Ακροκόρινθου. Ηταν ένα ταπεινό χτίσμα χωρίς πολλούς επισκέπτες, αλλά η κατάσταση άλλαξε δραματικά όταν ήρθε στο οικόπεδο νερό! Αυτό ήταν ένα κατόρθωμα του Σίσυφου, του παμπόνηρου βασιλιά της Κορίνθου. Κάποια μέρα ο Σίσυφος, εκεί που καθόταν και λιαζόταν στον Ακροκόρινθο, πήρε το μάτι του τον Δία που έφευγε πετώντας προς τα ανατολικά με μια όμορφη κόρη στην αγκαλιά του. Παρακολούθησε το ιπτάμενο ζευγάρι μέχρι που το είδε να προσγειώνεται σ’ ένα ερημικό νησί, την Οινώνη. “Αλλη μια από τις συνηθισμένες γυναικοδουλειές του Δία”, θα σκέφτηκε ο Σίσυφος, και ξαναγύρισε στο ραχάτι του. Οταν όμως είδε τον ποτάμιο θεό Ασωπό να γυρνάει από δω και από κει και να ψάχνει σαν τρελός την απαχθείσα κόρη του, την Αίγινα, είδε μια λαμπρή ευκαιρία για να λύσει το πρόβλημα λειψυδρίας του λόφου. Ζήτησε από τον Ασωπό να κάνει να αναβλύσει μια πηγή στον Ακροκόρινθο -απλά πράγματα για έναν ποτάμιο θεό- και σε αντάλλαγμα του αποκάλυψε πού βρισκόταν η κόρη του.

Οχύρωση και ιστορίαΕτσι ο Ακροκόρινθος απέκτησε πηγή νερού, την Πειρήνη, που έδωσε ζωή στο μέρος. Πολύ αργότερα, τον 7ο π.Χ. αιώνα, απέκτησε την πρώτη του οχύρωση. Μάχες και πολιορκίες φοβερές και τρομερές διαδραματίστηκαν κάτω από τις επάλξεις του και πολλά αφεντικά πέρασαν απο δω. Ομως, σ’ αντίθεση μ’ όλα τα άλλα κάστρα, ο Ακροκόρινθος έμεινε στην ιστορία όχι για τα πολεμικά κατορθώματα των ανδρών αλλά για τις ερωτικές επιδόσεις των γυναικών μέσα σ’ αυτά τα τείχη! Εδώ ακριβώς, στην ψηλότερη κορυφή του λόφου, σώζονται μέχρι σήμερα τα θεμέλια του ναού της Αφροδίτης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες στην αρχαιότητα απήλαυσαν μια λύτρωση που δοξάστηκε με θεϊκές τιμές και περισσή τέχνη...».

Του Στ. Ψημένου
Πηγή Καθημερινή
26.11.2011

Πληθαίνουν οι καταγγελίες για κακοδιαχείριση των κοινοχρήστων

Με φωνές, απειλές, χειροδικίες και αγωγές διεξάγονται πλέον πολλές από τις συνελεύσεις πολυκατοικιών με αιχμή το αποθεματικό και την οικονομική διαχείριση. Σύμφωνα με εταιρείες διαχείρισης κοινοχρήστων, έχουν αυξηθεί κατακόρυφα οι καταγγελίες για κακοδιαχείριση των κοινοχρήστων, ακόμα και για υπεξαίρεση αποθεματικών που μπορεί να κυμαίνονται από 500 μέχρι και αρκετές χιλιάδες ευρώ.
Σύμφωνα με την κ. Μαριάνθη Καλαμαράκη, εκπρόσωπο μεγάλης εταιρείας διαχείρισης κοινοχρήστων, πληροφορίες για κακοδιαχείριση αποθεματικού δίνονται καθημερινά από ανθρώπους που καλούν την εταιρεία της ψάχνοντας κάποιον να αναλάβει τη διαχείριση.
Συχνά είναι επίσης τα περιστατικά όπου ο παλιός διαχειριστής αρνείται να παραδώσει το αποθεματικό στην εταιρεία η οποία τον έχει αντικαταστήσει. «Σχεδόν καθημερινά δεχόμαστε παράπονα από ιδιοκτήτες σπιτιών για την άρνηση παράδοσης του αποθεματικού από τον προηγούμενο διαχειριστή και, ακόμη συχνότερα, για μη σωστή τήρηση του ταμείου των πολυκατοικιών. Τα παράπονα αφορούν κυρίως δαπάνες που έχουν γίνει χωρίς να έχει προηγηθεί συνέλευση ιδιοκτητών και για τις οποίες δεν υπάρχουν αποδείξεις. Τα φαινόμενα αυτά έχουν αυξηθεί την τελευταία διετία και θα πρέπει οι ιδιοκτήτες να προσέχουν σε ποιον αναθέτουν τη διαχείριση», μας λέει η κ. Καλαμαράκη.
Καβγάδες και απειλές
Οι διαδικασίες επίλυσης των διαφορών με τους διαχειριστές είναι χρονοβόρες και δαπανηρές, με αποτέλεσμα αρκετές φορές οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων να μη στρέφονται καν στη Δικαιοσύνη και να προσπαθούν να αποσπάσουν τα χρήματα με φωνές, καβγάδες και απειλές. Εάν τα ποσά είναι μεγαλύτερα, η υπόθεση παίρνει τη δικαστική οδό.
«Το αποθεματικό είναι μικρότερο κατά περίπου 3.000 ευρώ από εκείνο που υπολογίζαμε ότι διαθέτουμε. Συγκεντρώναμε χρήματα για να αλλάξουμε το ασανσέρ. Ο διαχειριστής στην αρχή μας έλεγε διαφορετικά πράγματα κάθε φορά, ότι τα χρησιμοποίησε για έκτακτες ανάγκες της πολυκατοικίας, ότι μπήκε διαρρήκτης σπίτι του, ότι έχει χάσει το βιβλιάριο της τράπεζας. Τώρα απλώς δεν σηκώνει τα τηλέφωνα και δεν ανοίγει την πόρτα. Δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε», μας περιγράφει ένοικος από την Κυψέλη.
Χάθηκαν 200.000 ευρώ
«Το ποσό που εκτιμάμε ότι έχει χαθεί φτάνει τις 200.000 ευρώ, καθώς πρόκειται για συγκρότημα περίπου 200 κατοικιών που έχει τεράστιες ανάγκες συντήρησης. Μάλιστα, για τις αυξημένες ανάγκες διαχείρισης προσλάβαμε ένα ζευγάρι ειδικά γι’ αυτή τη δουλειά. Υποψιαστήκαμε ότι κάτι δεν πάει καλά όταν μάθαμε ότι γίνονται καθυστερήσεις πληρωμών για υπηρεσίες που χρειάζεται το συγκρότημα. Οταν αρχίσαμε να ερευνάμε, πέσαμε από τα σύννεφα. Τώρα είμαστε στα δικαστήρια», περιγράφει στην «Κ» άντρας από την Παλλήνη.
Υπερβολικές θεωρεί τις πληροφορίες για μπαράζ κακοδιαχείρισης αποθεματικών από διαχειριστές το μέλος Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ακινήτων Τάσος Βάππας, ο οποίος κάνει λόγο για άγνοια εκ μέρους πολλών ιδιοκτητών των αναγκών μιας πολυκατοικίας και των εξόδων της. «Πολλές φορές έχει τύχει να με καλέσουν εξοργισμένοι ιδιοκτήτες, απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο διαχειριστής τους έχει υπεξαιρέσει χρήματα από το ταμείο. Στις περισσότερες από αυτές, ύστερα από έρευνα αποδείχθηκε ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι.
Αρκετές από τις παρεξηγήσεις δημιουργούνται επειδή οι ιδιοκτήτες δεν παίρνουν αποδείξεις για κάποιες από τις εργασίες της πολυκατοικίας, για προφανείς λόγους», υποστηρίζει ο κ. Βάππας, τονίζοντας, ωστόσο, ότι κάθε περίπτωση πρέπει να εξετάζεται ξεχωριστά. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι οι περισσότερες καταγγελίες και συγκρούσεις οφείλονται στο γεγονός ότι πολλοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους ούτε για τα πιο απλά. «Συχνά η πραγματική οικονομική ζημία για τους ιδιοκτήτες προκύπτει ακριβώς εξαιτίας τέτοιων διαφορών», αναφέρει.

Του Κώστα Ονισένκο
26.11.2011

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Μια χώρα όλο εκπλήξεις (η γραφειοκρατία στην Ελλάδα)

Αν τα στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας πιστεύουν πως οι επτά μήνες για την επέκταση μιας αποθήκης αποτελεί το άκρον άωτον της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα κάνουν λάθος. Στην τελευταία έκθεση για την αξιολόγηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει, μεταξύ άλλων, τον γολγοθά επιχείρησης προκειμένου να πάρει άδεια επέκτασης μιας αποθήκης. Φαίνεται πως δεν έπεσε στην αντίληψή της ότι η άδεια για την κατεδάφιση μιας παλαιάς οικοδομής στο Παγράτι πήρε 375 ημέρες, ούτε προφανώς ότι ένας ιδιώτης στην Πλάκα χρειάστηκε δύο χρόνια να πηγαινοέρχεται σε διάφορες υπηρεσίες για εγκατάσταση δεύτερου υδρομετρητή σε πολυκατοικία...

Πηγή Καθημερινή
25.11.2011

Το Δημόσιο υπογράφει, αλλά δεν εισπράττει 44 δισ. ευρώ

Μισθωτοί και συνταξιούχοι πληρώνουν το φιάσκο με τα έσοδα

Βαρύ τίμημα με δραστικές μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και δυσβάσταχτη φορολογική επιβάρυνση πληρώνουν οι πολίτες για την ανικανότητα του Δημοσίου να εισπράξει φόρους και χρηματικά πρόστιμα που έχει βεβαιώσει στα βιβλία του.
Την ώρα που οι Βρυξέλλες απαιτούσαν υπογραφές για την εκταμίευση της έκτης δόσης (8 δισ.), ο φοροελεγκτικός και εισπρακτικός μηχανισμός δεν τιμά τη δική του υπογραφή, με αποτέλεσμα τα βεβαιωθέντα, αλλά μη εισπραχθέντα χρέη προς το Δημόσιο, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον ισολογισμό του κράτους, να ξεπερνούν τα 44 δισ. ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι αν οι Εφορίες και τα τελωνεία εισέπρατταν το ένα τέταρτο των οφειλών που έχουν βεβαιώσει και παραμένουν στα χαρτιά, οι πολίτες δεν θα πλήρωναν τα 10 δισ. ευρώ που είναι το κόστος των έκτακτων μέτρων του Ιουνίου και τα οποία προβλέπουν, μεταξύ άλλων, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και περικοπές στις κοινωνικές παροχές.
Τα συνολικά ανείσπρακτα έσοδα μετά την αφαίρεση των επιστροφών φόρων από το Δημόσιο διογκώθηκαν κατά 5,178 δισ. μέσα σε έναν χρόνο, ενώ έχουν τριπλασιαστεί μέσα σε μία επταετία, αφού το 2003 ανέρχονταν σε 11,565 δισ. ευρώ.
  • Μόνο έξι στα 10 ευρώ
    Το Δημόσιο υπογράφει, αλλά δεν εισπράττει 44 δισ. ευρώ
    Το ποσοστό είσπραξης για τους άμεσους και έμμεσους φόρους ανήλθε στο 61,18% των βεβαιωθέντων ποσών
Σε εφορίες και τελωνεία έχουν χαθεί 44 δισ. ευρώ

Από 98 δισ. βεβαιωμένα έσοδα το Δημόσιο έχει εισπράξει μόνο τα 54 δισ.
Αποκαλυπτικά για την παράλυση του φοροελεγκτικού και εισπρακτικού μηχανισμού είναι τα στοιχεία του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τον ισολογισμό του κράτους, σύμφωνα με τα οποία τα βεβαιωθέντα αλλά μη εισπραχθέντα χρέη προς το Δημόσιο ξεπερνούν το αστρονομικό ποσό των 44 δισ. ευρώ, καθώς από τα 98,006 δισ. ευρώ βεβαιωθέντα έσοδα μπήκαν στα ταμεία μόλις 53,957 δισ. ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι το Δημόσιο εισπράττει τα μισά από εκείνα που βεβαιώνει. Οι διαρροές εσόδων προέρχονται τόσο από τους άμεσους και έμμεσους φόρους (εισόδημα, ακίνητα, ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κατανάλωσης κ.ά.) όπου τα στοιχεία δείχνουν ότι εισπράττονται μόλις 6 από τα δέκα ευρώ που βεβαιώνονται όσο και τα λοιπά μη φορολογικά έσοδα που αφορούν κυρίως πρόστιμα για παραβάσεις και στα οποία το ποσοστό είσπραξης ανέρχεται μόλις στο 14,5% αυτών που βεβαιώθηκαν.

10 δισ.
Με βάση τα παραπάνω, προκύπτει ότι αν οι εφορίες και τα τελωνεία εισέπρατταν το ένα τέταρτο των οφειλών που έχουν βεβαιώσει και παραμένουν στα χαρτιά, οι πολίτες δεν θα πλήρωναν τα 10 δισ. ευρώ που είναι το κόστος των έκτακτων μέτρων του Ιουνίου και προβλέπουν μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές, επιβολή των πολλαπλών εισφορών σε εισοδήματα και τεκμήρια διαβίωσης του εδικού τέλους των ακινήτων, τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και το ψαλίδισμα των φοροαπαλλαγών, την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση και της φορολογίας του πετρελαίου θέρμανσης. Κι αυτό γιατί στο δημόσιο ταμείο θα εισέρεαν έσοδα ύψους 10 δισ. ευρώ που θα κάλυπταν πλήρως τη "μαύρη τρύπα" του προϋπολογισμού.
Στην περίπτωση που έμπαιναν στα ταμεία τα μισά από τα ανείσπρακτα έσοδα δεν θα χρειάζονταν κανένα από τα επώδυνα μέτρα του 2010 και του 2011 που σύμφωνα με τις προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών ανέρχονται στα 19 δισ. ευρώ. Στην ιδανική περίπτωση που εισπράττονταν το σύνολο των βεβαιωμένων εσόδων όχι μόνο ο προϋπολογισμός δεν θα εμφάνιζε ούτε ένα ευρώ έλλειμμα αλλά θα υπήρχε υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα και η χώρα δεν θα προσέφευγε στον μηχανισμό στήριξης της τρόικας.
2,28% η απόδοση
Το φιάσκο με τα πρόστιμα
Ειδικά για τα πρόστιμα για φορολογικές παραβάσεις τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων δείχνουν ότι το 2010 οι εφορίες επέβαλαν πρόστιμα για παραβάσεις κυρίως στους έμμεσους φόρους και τον ΦΠΑ ύψους 1,257 δισ. ευρώ και από αυτά εισπράχθηκαν μόλις 29 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 2,28%. Τα στοιχεία δείχνουν ότι στις περισσότερες εφορίες το ποσοστό είσπραξης των βεβαιωθέντων εσόδων ήταν κάτω από το 50%, ενώ δεν ήταν λίγες οι εφορίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που δεν εισέπραξαν ούτε το ένα πέμπτο από τα έσοδα που βεβαίωσαν.
ΦΟΡΟΙ
Στο ταμείο μπήκαν μόνο έξι στα 10 ευρώ
Αν εξαιρεθούν τα έσοδα από δανεισμό, καθώς και εκείνα που διαγράφηκαν από τα βιβλία του κράτους, τα βεβαιωθέντα έσοδα διαμορφώθηκαν το 2010 σε 98,006 δισ. ευρώ από τα οποία τελικά εισπράχθηκαν 53,957 δισ. ευρώ ή ποσοστό 55,06%. Η απόκλιση αφορά κυρίως τους άμεσους και έμμεσους φόρους, για τους οποίους το ποσοστό είσπραξης ανήλθε σε 61,18%, καθώς και τα λοιπά μη φορολογικά έσοδα, για τα οποία το ποσοστό είσπραξης ανήλθε σε 14,51%.
Η αύξηση των ανείσπρακτων από το Δημόσιο εσόδων οφείλεται στον φόρο εισοδήματος παρελθόντων οικονομικών ετών που βεβαιώνεται για πρώτη φορά, στον φόρο στο εισόδημα από υπόλοιπα παρελθόντων οικονομικών ετών, στον φόρο που βεβαιώνεται με βάση την περαίωση εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, στην έκτακτη εισφορά στα μεγάλα κέρδη των επιχειρήσεων και στις προσαυξήσεις των άμεσων φόρων.
Επίσης, ένα μεγάλο μέρος προέρχεται από Φ.Π.Α. σε κάθε είδους δραστηριότητες που εισπράττονται μέσω των εφοριών, στο Φ.Π.Α, παρελθόντων οικονομικών ετών που βεβαιώνεται για πρώτη φορά, στα υπόλοιπα εμμέσων φόρων και Φ.Π.Α. παρελθόντων οικονομικών ετών καθώς και στις προσαυξήσεις, στα πρόστιμα και στις χρηματικές ποινές για φορολογικές παραβάσεις και για ποινές δικαστηρίων.
"Ψαλίδα"
Μάλιστα, τα τελευταία χρόνια αντί η ψαλίδα μεταξύ των βεβαιώσεων και των εισπράξεων να κλείνει ανοίγει ακόμη περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι τα ανείσπρακτα χρέη αυξήθηκαν κατά 5 δισ.. ευρώ.
Την ίδια ώρα διαγράφηκαν πρόστιμα ύψους 57,5 εκ. ευρώ κυρίως λόγω της καταβολής του ενός τρίτου του ποσού με διαγραφή των υπολοίπων δύο τρίτων από φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις και πτώχευσης επιχειρήσεων χωρίς περιουσιακά στοιχεία η καθυστέρηση στην είσπραξη των βεβαιωθέντων χρεών εγκυμονεί κινδύνους για την παραγραφή τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα διαγραφέντα έσοδα το 2010 ανήλθαν σε 935,049 εκ. ευρώ παρουσιάζουν αύξηση κατά 203,065 εκ. ευρώ ή 27,74% έναντι του προηγούμενου οικονομικού έτους, οπότε οι διαγραφές εσόδων ήταν 731,984 εκ. ευρώ.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Πηγή Εθνος
27.11.2011

Η πολιτική γύρω από το τραπέζι της κυρίας Μαρίκας

Μεθαύριο Τρίτη η κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη γίνεται 81 ετών! Ευτύχησε να αποκτήσει ως τώρα πέντε δισέγγονα και αµέτρητα εγγόνια, να καµαρώσει τον σύζυγό της πρωθυπουργό, την κόρη της δήµαρχο Αθηναίων και υπουργό Εξωτερικών και τον γιο της βουλευτή. Αυτό που δεν είχε κάνει ως τώρα είναι να γράψει ένα βιβλίο για τις πασίγνωστες µαγειρικές συνταγές της. Και το έκανε τώρα. Αύριο το µεσηµέρι, µία µόλις ηµέρα πριν από τα γενέθλιά της, το βιβλίο της µε τίτλο «Συνταγές µε… ιστορία» που επιµελήθηκαν η κυρία Εµµανουέλα Νικολαΐδου και οι κόρες της Κατερίνα και Αλεξάνδρα θα ανέβει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, αφού το παρουσιάσουν οι κκ. Ηλίας Μαµαλάκης και Μίµης Ανδρουλάκης. Στο βιβλίο αυτό, που εκδίδεται από τις εκδόσεις Λιβάνη, είναι λογικό να είναι παρούσα και η πολιτική, βασικό πάντοτε συστατικό στην κουζίνα της κυρίας Μαρίκας. Το πρώτο κεφάλαιό της αποτελεί µια ιδιότυπη αυτοβιογραφία, όπου περιγράφει τις πιο ταραχώδεις περιόδους που έζησε πλάι στον Κώστα Μητσοτάκη, από το 1947 που τον γνώρισε σε ηλικία 17 ετών. «Η γιαγιά αν δεν φωνάξει δύο µέρες αναρωτιόµαστε όλοι µήπως δεν είναι καλά» αναφέρει η εγγονή της Αλεξία Μπακογιάννη που υπογράφει τον επίλογο του βιβλίου της. «Βασικά δύο πράγµατα κάνουµε σπίτι µας: τρώµε και συζητάµε» προσθέτει η κόρη της Αλεξάνδρα που προλογίζει την έκδοση.

Είναι γνωστό ότι η κυρία Μαρίκα Μητσοτάκη δεν µασάει τα λόγια της. Οτι εκφράζει χωρίς δισταγµό τις σκέψεις της. Αυτό κάνει µιλώντας και στο «Βήµα της Κυριακής», απαντώντας σε ερωτήσεις που «παντρεύουν» την κουζίνα της µε την πολιτική.

Ποιο είναι το πολιτικό γεύμα που θεωρείτε
ότι ήταν το πιο σημαντικό που ετοιμάσατε; Πολλοί πιστεύουν ότι ήταν εκείνο με τον Φλωράκη και τον Κύρκο, το οποίο, όπως έχετε πει, ποτέ δεν υπήρξε. Αλλοι αναφέρουν το γεύμα με τον Μπους. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα με διαψεύσετε…

«Νοµίζω ότι το πιο σηµαντικό ήταν το γεύµα που έδωσα στους ηγέτες των τριών χωρών, Βρετανίας, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας, µαζί µε τον καγκελάριο της Γερµανίας για τον εορτασµό των 50 χρόνων από τη Μάχη της Κρήτης. Ισως το γεύµα του Μπους να ήταν πιο σηµαντικό για την Ελλάδα από αυτό που λέω εγώ, αλλά το άλλο είχε τεράστια συµβολική σηµασία, διότι κάθονταν για πρώτη φορά γύρω από ένα τραπέζι, να φάνε και να πιούνε, µετά το τέλος του πολέµου. Για να καταλάβετε, στον αντίστοιχο εορτασµό για την επέτειο της απόβασης στη Νορµανδία, 4 χρόνια µετά, ο Μιτεράν δεν κάλεσε τον Kολ. Ο Κώστας όµως επέµενε τότε παρά τις αρχικές αντιρρήσεις της Αγγλίας. Τον άκουγαν κιόλας διότι γνώριζαν για την αντιστασιακή του δράση κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Αλλωστε το τραπέζι για εµένα αυτό είναι. Μόνιασµα».

Ποιος θα λέγατε ότι είναι ο μεγαλύτερος καβγάς που έγινε σε δικό σας τραπέζι;

«Ηµασταν µια φορά σε τραπέζι µε κόσµο αρκετό, τον Κωνσταντίνο Καραµανλή, πρωθυπουργό τότε, µε τον Κώστα υπουργό. Και όπως ίσως ξέρετε, ο Καραµανλής ήταν ευέξαπτος και δεν δεχόταν αντιρρήσεις. Εγώ έκανα µια αθώα παρατήρηση για ένα επίκαιρο θέµα που αφορούσε την Αθήνα, για την οποία θεωρούσα ότι δικαιούµαι να εκφέρω άποψη ως βέρα Αθηναία. Ξεσπάει λοιπόν ο Καραµανλής και εγώ που, ως γνωστόν, δεν χαρίζω, απαντάω στον ίδιο τόνο, ώσπου αναγκάστηκε να παρέµβει ο Κώστας και να φωνάξει “πάψτε και οι δύο!” και έτσι αποφύγαµε τα χειρότερα…».

Εφέτος το τραπέζι των Χριστουγέννων
θα στρωθεί για πολλούς πολύ πιο δύσκολα. Τι σκέφτεστε όταν βλέπετε τη χώρα μας να βρίσκεται σε τόσο δύσκολη θέση;

«Σκέφτοµαι τους ανθρώπους που υποφέρουν… Πώς καταντήσαµε έτσι! Πολύ λυπάµαι που στο τέλος της ζωής µου βλέπω τον τόπο µου να περνά τέτοια δοκιµασία. Είναι τροµερό, ξέρετε, για τη δικιά µας γενιά, πολλούς από εµάς που ζήσαµε στερήσεις, τον πόλεµο, την Κατοχή, και ονειρευόµασταν ένα καλύτερο µέλλον για τα παιδιά και τα εγγόνια µας να βλέπουµε τις επόµενες γενιές να ζουν χειρότερα από τις προηγούµενες. Η πρώτη φροντίδα όµως πρέπει να είναι να µη µείνουν άνθρωποι χωρίς ένα πιάτο φαΐ εφέτος τα Χριστούγεννα. Και αυτό δεν είναι φροντίδα µόνο του κράτους. Είναι φροντίδα όλων µας».

Με ποιο από τα οικονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν πρόσφατα εξοργιστήκατε, ως ελληνίδα μητέρα και γιαγιά;

«Με το κόψιµο του ρεύµατος αδιακρίτως. Μα δεν κοιτάς τι κάνεις, δεν σε νοιάζει; Χίλιες φορές να το κόψεις σε όλους αυτούς τους φοροφυγάδες, αλλά είναι τόσος κόσµος που δεν µπορεί… Τι θα κάνει δηλαδή η γριά µε το ισόγειο στην πλατεία Αµερικής που της έκοψες τη σύνταξη, τα παιδιά της δεν νοιάζονται και τώρα δεν έχει να σου δώσει; Να πεθάνει; ∆εν είναι πράµατα αυτά».

Αν είχατε να ετοιμάσετε ένα τραπέζι στη Μέρκελ και στον Σαρκοζί τι θα τους μαγειρεύατε και τι θα τους λέγατε υψώνοντας το ποτήρι σας;

«Θα τους µαγείρευα σίγουρα ελληνικό φαΐ, για να δουν… Καλτσουνάκια για µεζέ, γιουβέτσι και γαλακτοµπούρεκο. Να µάθουν τι πάει να πει ελληνική φιλοξενία και µια λέξη που δεν υπάρχει σε άλλες γλώσσες: το φιλότιµο. Αλλά νοµίζω ότι θα τους έλεγα “χάλια τα έχετε κάµει! Τέλος πάντων, στο χέρι σας είναι να κάµετε το σωστό”».

Στον Αριστοτέλη Ωνάση σερβίρατε το 1966 μια γουρουνοκεφαλή! Αν κάνατε τραπέζι στον Λουκά Παπαδήμο, τι θα του σερβίρατε;

«Κρητικό βραστό µε πιλάφι. Να πάρει δύναµη».

Από τους έλληνες πολιτικούς ποιους θα καλούσατε σε ένα δικό σας γεύμα για τέσσερις;

«Ισως σας φανεί περίεργο, αλλά θα καλούσα δύο χοντρούς! Τον Πάγκαλο και τον Βενιζέλο. Να ευχαριστηθούν το φαγητό, βρε παιδί µου».

Λένε ότι είστε πολύ αυστηρή με την οικογένειά σας για την ώρα του μεσημεριανού γεύματος. Οτι δεν ανέχεστε να καθυστερούν να προσέλθουν. Ισχύει ότι κάποτε απαιτήσατε από τον σύζυγό σας να επισπεύσει το Υπουργικό Συμβούλιο για να είναι εγκαίρως παρών στο τραπέζι;

«Οχι βέβαια, δεν ισχύει. Ο Κώστας κατ’ αρχάς είναι από µόνος του πολύ τυπικός και θέλει να τρώει στην ώρα του, πράγµα που βεβαίως εξυπηρετεί και εµένα γιατί, κακά τα ψέµατα, όποιος µαγειρεύει ξέρει ότι το φαΐ πρέπει να τρώγεται στην ώρα του. Αλλά όποτε αργούσε, κυρίως παλιά που ήταν βουλευτής και η Βουλή τελείωνε 3, 4 το πρωί, πάντα τον περίµενα µε το τραπέζι στρωµένο να κάτσει να φάει και να του κάνω παρέα. Οσο για τα παιδιά, είµαι όντως αυστηρή, κυρίως στην Κρήτη όπου είµαστε πολλοί. Τόσα άτοµα, δεν είµαστε εστιατόριο να τρώει ο καθένας όποτε θέλει! Θα ‘πρεπε να είµαι όλη µέρα στην κουζίνα. Τρώµε στις δύο και στις εννιά, όποιος δεν θέλει να το πει, να ξέρουµε, να µην ετοιµάζουµε».

Προδηµοσίευση από το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Λιβάνη
«Πώς γνώρισα τον Κώστα»
«Τελείωσα το σχολείο και όταν άρχισαν οι διακοπές, πήρα µια µέρα µια φίλη µου και πήγαµε στη Βουλή, έτσι για να δούµε πώς ήταν. Στις πρώτες σειρές καθόταν ο Μητσοτάκης, ο οποίος µου τράβηξε αµέσως την προσοχή. Ρώτησα να µάθω ποιος ήταν και µου είπαν ότι επρόκειτο για έναν νέο βουλευτή από την Κρήτη, αρκετά γνωστό ήδη και πολλά υποσχόµενο. Ο Κώστας τότε ήταν σχεδόν τριάντα ετών – και η αλήθεια είναι ότι, από την πρώτη στιγµή, τον έβαλα στο µάτι!.

∆εν έτυχε να ξαναϊδωθούµε, παρά δύο χρόνια αργότερα: Ενα βράδυ, έβαλα ένα ωραίο φουστάνι και πήγα στον χορό που είχε διοργανώσει ο Ερυθρός Σταυρός, προς τιµήν της Νταίζης Μαυράκη, η οποία είχε εκλεγεί τότε σταρ Ελλάς – σπουδαίο γεγονός για την εποχή! Να τος λοιπόν µπροστά µου ο Κώστας! Εγώ στεκόµουν πίσω από τον πάγκο µε τα ποτά, καθώς, ως µέλος της Επιτροπής του χορού, είχα αναλάβει καθήκοντα να περιποιηθώ τους καλεσµένους. Πλησιάζει λοιπόν εκείνος, ψηλός, ωραίος, και µου λέει: ‘‘Θέλω, παρακαλώ, ουίσκι µε πάγο’’.

‘‘Ενα ποτήρι;’’ ρωτάω εγώ.

‘‘Οχι’’, απαντά εκείνος, ‘‘δύο ποτήρια! Ενα για µένα κι ένα για σας”’.

Πολλά λόγια δεν χρειαζόντουσαν. Χορέψαµε µαζί τον πρώτο χορό, µετά τον δεύτερο, τον τρίτο και κάποια στιγµή, αργά το βράδυ, µου λέει:‘‘Η παρέα µου κι εγώ θα πάµε στην Αθηναία. Θα έρθετε;’’. Βρήκα µια καλή δικαιολογία για να µπορέσω να ‘‘το σκάσω’’ από τη δική µου παρέα, ακολούθησα τους φίλους του Κώστα και συνεχίσαµε τον χορό ως αργά, ξηµερώµατα σχεδόν.

Μετά ξαναβρεθήκαµε αρκετές φορές, αλλά το µεγάλο ειδύλλιο ξεκίνησε στη Μύκονο. Εγώ βρισκόµουν εκεί µε τις φίλες µου και ένα βράδυ που είχε, θυµάµαι, τροµερή τρικυµία ήρθε και ο Μητσοτάκης µε τον φίλο του, τον Πάνο Κόκκα. Εκεί αναπτύχθηκε το αίσθηµα…».

«Το Bloody Mary του Επιτίµου»
Οσοι υποστηρίζουν ότι ο Μητσοτάκης πίνει…αίµα, θα νιώσουν δικαιωµένοι από τη συγκεκριµένη αποκάλυψη της κυρίας Μαρίκας Μητσοτάκη.

«Στην Κρήτη», λέει η κυρία Μητσοτάκη, «ο Κώστας έχει και µία συνήθεια που πολύ τη διασκεδάζουµε! Μπορεί κατά τα άλλα να µην ξέρει να βράσει ούτε αβγό, που λέει ο λόγος, κι ούτε πιάνουν τα χέρια του µε ηλεκτρικά, υδραυλικά και τέτοια, έχει όµως δύο σπεσιαλιτέ: τη vinaigrette για τη σαλάτα και το κοκτέιλ Bloody Mary. Το δεύτερο αποτελεί µια ολόκληρη “ιεροτελεστία’’, που επαναλαµβάνεται µόνο τις Κυριακές το µεσηµέρι και µόνο στην Κρήτη – ποτέ στην Αθήνα και ποτέ βράδυ! Το… πρωτόκολλο λέει ότι πρώτα πίνουµε το κοκτέιλ και µετά κάνουµε ανυπερθέτως µπάρµπεκιου! Είναι τόσο συγκεκριµένο και απαράβατο το τυπικό αυτό, ώστε όλοι, τα παιδιά µας, οι φίλοι τους, οι καλεσµένοι, κανονίζουν τα προγράµµατά τους ανάλογα προκειµένου να µη λείψουν από την… τελετή! Τα πάντα, αφίξεις, αναχωρήσεις ρυθµίζονται βάσει του Bloody Mary και της ψησταριάς. Οσον αφορά τη διαδικασία, είναι για… φωτογραφία: ο Μητσοτάκης έχει µπροστά του απλωµένα όλα τα υλικά – την ντοµάτα, τη βότκα, αλάτι, πιπέρι, ταµπάσκο – και, ως µεγάλος ιερεύς, τα αναµειγνύει, τα αναδεύει και φτιάχνει το κοκτέιλ!».

«Οι ντολµάδες του Χαρίλαου»
Το 1989, µε αφορµή τον σχηµατισµό της οικουµενικής κυβέρνησης, οι τότε ηγέτες της Αριστεράς – Λεωνίδας Κύρκος και Χαρίλαος Φλωράκης – συναντήθηκαν µε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο σπίτι του τελευταίου, στη Γλυφάδα. Η συνάντηση εκείνη πέρασε στην Ιστορία µε τίτλο «Τα ντολµαδάκια της Μαρίκας», ανάγοντας περίπου σε κορυφαία «είδηση» τις δηµοσιογραφικές πληροφορίες – ή µάλλον εικασίες! – περί της προτίµησης που έδειξε ο Φλωράκης ειδικά στη συγκεκριµένη… διάσηµη συνταγή.

Μόνο που, όπως θυµάται η Μαρίκα Μητσοτάκη, «δεν ήταν καν δείπνο, αλλά µια απλή συνάντηση, µε εξίσου απλό κέρασµα, καφέ και γλυκό.

Οπως ήταν φυσικό, έξω περίµεναν οι ρεπόρτερ και την εποµένη είδα τα πρωτοσέλιδα περί… ντολµάδων!

Επρόκειτο βέβαια για δηµοσιογραφικό ‘‘εύρηµα’’!».

Χρόνια µετά, συνάντησε ο Φλωράκης τον Μητσοτάκη και του λέει:

«Τι θα γίνει; ∆εν θα µας καλέσεις επιτέλους να φάµε εκείνα τα περίφηµα ντολµαδάκια της γυναίκας σου;». «∆υστυχώς, τελικά δεν αξιωθήκαµε να τα φάµε» προσθέτει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΕΞΙΑΣ
Η φασολάδα, οι αγκινάρες και το πρωινό του Μητσοτάκη
Οπως είναι φυσικό, στο βιβλίο της κυρίας Μαρίκας γράφει και ο κ. Κ. Μητσοτάκης αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το αγαπηµένο του φαγητό, αλλά και το µυστικό της ευεξίας του, που δεν είναι τίποτε άλλο από το πρωινό του.

«Στην Κατοχή, επί έντεκα ολόκληρους µήνες έζησα τρώγοντας µόνο φασολάδα σκέτη, χωρίς λάδι. Τότε ήµουν ‘‘γραµµένος’’ σε τρία συσσίτια: των δικηγόρων, µιας και ανήκα πια στον Σύλλογο, των εφέδρων αξιωµατικών και των Κρητών. Είχα στην τσέπη µου ένα κουτάλι και έτρωγα µε τη σειρά, και στα τρία, από ένα πιάτο φασολάδα… Μ’ αρέσουν και οι αγκινάρες ωµές, τις έχω και στο πρόγευµα όταν είναι η εποχή τους, κοµµένες, µε λίγο αλάτι και λεµόνι. Είναι καλός µεζές και για το κρασί. Τα παιδιά µου επιµένουν ότι τρώω πολύ, αλλά δεν είναι αλήθεια! Απλώς τρώω πολύ αργά, µασάω είκοσι - τριάντα φορές κάθε µπουκιά, ακόµη και το µέλι, µε το οποίο ξεκινάω την ηµέρα µου».

«Ο Κώστας τρώει απ’ όλα και κυρίως όσα δεν τρώω ευχάριστα εγώ: χόρτα χιλίων ειδών, φασολάδες, φακές, όλα τα όσπρια» προσθέτει η κυρία Μαρίκα. «Εγώ, λόγω των αναµνήσεων από την Κατοχή, έκτοτε δεν ξανάφαγα φασόλια. Ρεβίθια δεν τρώω ποτέ. Προτιµώ τις φακές και τη φάβα. Παλιά δεν ήµουν καθόλου άνθρωπος των φρούτων, µε τα χρόνια άλλαξα και µ’ αρέσουν.

Ο Κώστας Μητσοτάκης ξεκινά τη µέρα του λιτά, και συγκεκριµένα: το πρωινό του περιλαµβάνει πάντα µια κουταλιά µέλι µε ένα ποτήρι κρύο νερό, στη συνέχεια χυµό από ένα πορτοκάλι, ένα γκρέιπφρουτ και ένα λεµόνι, µια σούπα µε κουάκερ και, όταν είναι η εποχή της, µία ωµή, κοµµένη αγκινάρα µε λίγο αλάτι και λεµόνι. Επίσης πίνει κι ένα ελληνικό καφεδάκι σκέτο, καθώς αποφεύγει τη ζάχαρη».

|||||||| Η γουρουνοκεφαλή του Ωνάση
«Θυµάµαι ακόµη µία αµίµητη ιστορία, εκείνη µε τη… γουρουνοκεφαλή!» παρεµβαίνει η Ντόρα Μπακογιάννη. «21 Μαΐου 1966, είναι η γιορτή του πατέρα µου και µ’ έχουν αφήσει να µείνω ως αργά µε τους µεγάλους. Από νωρίς έχουν έρθει όλοι οι φίλοι και οι συγγενείς από την Κρήτη, τρώνε, πίνουν, η ώρα περνάει και φτάνει µιάµιση το πρωί. Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και µπαίνει µέσα ο Ωνάσης, που έµενε δίπλα µας στη Γλυφάδα. Αφού ευχήθηκε, γυρνάει στη µητέρα και λέει: ‘‘Μαρικάκι, έχεις τίποτα να φάω; Πεινάω!’’. Του τραβάει λοιπόν εκείνη ένα ‘‘λούσιµο’’ ανεπανάληπτο!

‘‘∆εν ντρέπεσαι’’, του λέει, ‘‘άνθρωπος µε τόσα καλά, να µην έχεις στο σπίτι σου κάτι να φας το βράδυ;’’. Αφού τον έκανε λοιπόν ‘‘ασήκωτο’’, στο τέλος τού λέει: ‘‘Εχω µια γουρουνοκεφαλή, αν θέλεις, φά’ τη!’’. Κι έκατσε ο Ωνάσης και την έφαγε». 
Του Βασίλη Χιώτη
Πηγή Το Βήμα
27.11.2011

Η "καυτή πατάτα" του Σκοπιναού στα χέρια της κυβέρνησης Παπαδήμου

Το Σκοπιανό επιστρέφει στο προσκήνιο. Η αναµενόµενη – τη Δευτέρα 5 Δεκεµβρίου – απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης επί της προσφυγής της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δηµοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ) εναντίον της Ελλάδος θα θέσει την ελληνική διπλωµατία ενώπιον σοβαρών διληµµάτων. Αν η ετυµηγορία δεν είναι ρόδινη για την Αθήνα, τότε η κυβέρνηση Παπαδήµου θα κληθεί να χειριστεί άµεσα ένα «καυτό» θέµα εν µέσω κρίσιµων αποφάσεων για το µέλλον της χώρας στην ευρωζώνη. Αυτό κατέστησε σαφές ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου µιλώντας στη Βουλή πριν από την παροχή ψήφου εµπιστοσύνης.

Σε µια αρνητική για την Αθήνα απόφαση, άβολη θα είναι και η θέση του κ. Αντ. Σαµαρά, λόγω όχι µόνο του ιστορικού φορτίου στο ζήτηµα αυτό (σε προσωπικό επίπεδο), αλλά και επειδή στο υπουργείο Εξωτερικών προΐσταται άνθρωπος του κόµµατός του, ο αντιπρόεδρος της Ν∆ κ. Στ. Δήµας. Και ας µη λησµονείται ότι ο ΛΑΟΣ του κ. Γ. Καρατζαφέρη έχει δηµοσίως ταχθεί κατά της σύνθετης ονοµασίας µε τον όρο «Μακεδονία».

|||||||| Απόφαση στη «λογική του 50-50»
Υπενθυµίζεται ότι η προσφυγή των Σκοπίων εναντίον της Ελλάδος επικεντρώνεται στην παραβίαση της Ενδιάµεσης Συµφωνίας, µε τον ισχυρισµό ότι η Αθήνα άσκησε βέτο στην ένταξη της ΠΓ∆Μ στο ΝΑΤΟ µε την προσωρινή της ονοµασία.

Σύµφωνα µε τις πληροφορίες του «Βήµατος», το ∆ικαστήριο θα κινηθεί σε µία «λογική 50-50». Οι δικαστές της Χάγης αναµένεται, µε βάση τις ίδιες πηγές, να αποφανθούν ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει την Ενδιάµεση Συµφωνία, χωρίς όµως να αποφασίσουν ότι αυτό θα πρέπει να καθοδηγήσει µελλοντικά την ελληνική πολιτική στο ζήτηµα αυτό. Οι γνωρίζοντες όµως το παρασκήνιο προειδοποιούν ότι η ελληνική διπλωµατία θα πρέπει να δώσει µάχες για να διατηρήσει τα κεκτηµένα, καθώς η πολιτική πλάστιγγα θα γείρει εις βάρος της. Η άποψη ότι η δικαστική διαδικασία δεν θα επηρεάσει την πολιτική των διαπραγµατεύσεων υπό την αιγίδα του ΟΗΕ χαρακτηρίζεται από αρκετές πλευρές «υπερβολικά αισιόδοξη».

Πηγές από τη Χάγη αναφέρουν ότι το ∆ιεθνές ∆ικαστήριο κινείται προς την αποδοχή της θέσης Γκρούεφσκι ότι η Ελλάδα έχει παραβιάσει το Αρθρο 11 της Ενδιάµεσης Συµφωνίας. Αυτό προβλέπει ότι η χώρα µας δεν πρέπει να εµποδίζει την είσοδο των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισµούς εφόσον αυτή γίνεται µε την προσωρινή ονοµασία ΠΓ∆Μ. Αν αυτή η θέση επιβεβαιωθεί, τονίζουν διπλωµατικοί κύκλοι, τότε θα δικαιώνεται η σκοπιανή θέση ότι η κυβέρνηση Καραµανλή άσκησε βέτο στην ένταξη της ΠΓ∆Μ στο ΝΑΤΟ κατά τη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008.

Με µία τέτοια ετυµηγορία θα καταρρεύσει και η επιχειρηµατολογία της Αθήνας περί οµόφωνης απόφασης της Ατλαντικής Συµµαχίας. Αλλωστε, όπως παραδέχονται κορυφαίοι διπλωµατικοί παράγοντες, οι συνεχείς αναφορές της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας σε βέτο ακόµη και µετά το Βουκουρέστι προσέφεραν άπλετο χώρο για την ανάπτυξη της σκοπιανής επιχειρηµατολογίας. Επισηµαίνουν ότι ακόµη και ο πρώην πρωθυπουργός είχε χρησιµοποιήσει δηµοσίως τη λέξη «βέτο».

Την ίδια στιγµή, το ∆ιεθνές ∆ικαστήριο αναµένεται να επιλέξει τον δρόµο της σιωπής στο έτερο αίτηµα των Σκοπίων να µην µπορέσει µελλοντικά η Ελλάδα να εµποδίσει την ένταξή τους στους ευρωατλαντικούς θεσµούς. Η σιωπή του ∆ικαστηρίου, βάσει της προϊστορίας, θα ερµηνεύεται ως απόρριψη όσων ζητεί η ΠΓ∆Μ.

|||||||| Επιπλοκές και κίνδυνοι
Η λογική του «50-50» δεν θα κάνει τα πράγµατα εύκολα για την Αθήνα. Η απόφαση του ∆ικαστηρίου πρέπει να εφαρµοστεί, δεν είναι απλή γνωµοδότηση. Και οι Σκοπιανοί αναµένεται να κινηθούν προς το Συµβούλιο Ασφαλείας ζητώντας την εφαρµογή της.

Αυτός ήταν και ο λόγος που από διάφορες πλευρές είχε κατατεθεί η εισήγηση για ανταγωγή µε το αιτιολογικό ότι τα Σκόπια έχουν παραβιάσει την Ενδιάµεση Συµφωνία στο σηµείο που αναφέρεται σε αποχή από κινήσεις που πυροδοτούν τον αλυτρωτισµό. Ο σκοπός θα ήταν να κερδηθεί πολιτικός χρόνος.

Η θέση περί παράλληλης ελληνικής προσφυγής είχε αναπτυχθεί σε απόρρητη σύσκεψη που είχε διεξαχθεί στις 16 Μαρτίου του 2011 στο υπουργείο Εξωτερικών, λίγες ηµέρες πριν η ελληνική αντιπροσωπεία µεταβεί στη Χάγη για την ακροαµατική διαδικασία. Υποστηρίχθηκε από έµπειρους διπλωµάτες και στενούς συνεργάτες του κ. Παπανδρέου µε µακρόχρονη εµπειρία στο Σκοπιανό. Επεσαν εν κενώ και συνάντησαν τη σφοδρή αντίδραση του τότε υπουργού Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσα.

∆εν λείπουν µάλιστα όσοι θεωρούν ότι η Αθήνα θα έπρεπε να έχει καταγγείλει την Ενδιάµεση Συµφωνία ήδη από την περίοδο Καραµανλή. Ανάλογες εισηγήσεις περί προσφυγής εναντίον των Σκοπίων είχαν γίνει ήδη από το καλοκαίρι του 2007. Και επανήλθαν, εις µάτην όµως, όταν ο σκοπιανός πρωθυπουργός Νίκολα Γκρούεφσκι απέστειλε επιστολή προς τον κ. Καραµανλή, θέτοντας προκλητικά θέµα ύπαρξης «σλαβοµακεδονικής µειονότητας» στην Ελλάδα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει όµως η συγκυρία έκδοσης της απόφασης. Και αυτό καθώς στις 5 ∆εκεµβρίου θα διεξαχθεί το Συµβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ (που θα συζητήσει θέµατα διεύρυνσης), ενώ τρεις ηµέρες αργότερα, στις 8 – 9 ∆εκεµβρίου θα συγκληθεί η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ. Το θέµα της ένταξης των Σκοπίων στους δύο ευρωατλαντικούς θεσµούς δεν αποκλείεται να τεθεί και στις δύο συναντήσεις.

Εµπειροι παράγοντες της ελληνικής διπλωµατίας σηµειώνουν ότι ο µεγαλύτερος κίνδυνος είναι να τεθεί σε αµφισβήτηση η οµόφωνη απόφαση του Βουκουρεστίου σε επίπεδο ΝΑΤΟ. Αλλωστε, προσθέτουν, χώρες όπως η Τουρκία και ενδεχοµένως η Σλοβενία ίσως ανοίξουν το ζήτηµα αυτό στην Υπουργική Σύνοδο του ∆εκεµβρίου. Για αυτό και έχουν δοθεί ακριβείς εντολές να διατηρηθεί το λεκτικό του Βουκουρεστίου και να καταστεί σαφές ότι η δικαστική διαφορά Ελλάδος – ΠΓ∆Μ είναι αποκλειστικά διµερής. Σε κάθε περίπτωση, εξηγούν οι ίδιες πηγές, η Ελλάδα πρέπει να αποφύγει την αποµόνωση.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η κατάσταση θεωρείται πιο διαχειρίσιµη. Και αυτό παρά τη στάση του αρµοδίου επιτρόπου για τη διεύρυνση Στέφαν Φούλε, που επιµένει στην τήρηση ίσων αποστάσεων µεταξύ Αθήνας και Σκοπίων. Πάντως, τα Σκόπια έχουν ήδη αποστείλει επιστολές στα περισσότερα κράτη-µέλη της ΕΕ, ζητώντας να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγµατεύσεις χωρίς να έχει επιλυθεί το θέµα της ονοµασίας. Επικαλούνται δε το προηγούµενο παράδειγµα διένεξης µεταξύ Σλοβενίας και Κροατίας, στο οποίο οι διαπραγµατεύσεις συνεχίστηκαν ενώ «έτρεχε» η διευθέτηση διµερούς διαφοράς.

Πηγές από τη γειτονική χώρα τονίζουν πάντως ότι ο πρωθυπουργός Γκρούεφσκι αναµένεται να χρησιµοποιήσει την απόφαση της Χάγης για να σκληρύνει ακόµη περισσότερο τη στάση του έναντι της Ελλάδος. Αυτό έχει φανεί και σε πρόσφατες δηλώσεις του, ενώ υπουργός της κυβέρνησής του είχε πριν από λίγους µήνες φθάσει στο σηµείο να προτείνει την έξοδο της Ελλάδος από την ευρωζώνη.

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
Πρόκριµα για την υφαλοκρηπίδα;
Ψύχραιµοι παρατηρητές τονίζουν επίσης ότι µία καταδίκη της Ελλάδος για παραβίαση της Ενδιάµεσης Συµφωνίας θα µεταβάλει κατεστηµένες αντιλήψεις και για τον ρόλο της Χάγης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αν η πρώτη εµπειρία από µία προσφυγή στο ∆ιεθνές ∆ικαστήριο αποδειχθεί τραυµατική, τότε αναµένεται να δηµιουργηθούν ευλόγως συνειρµοί για την έκβαση που θα µπορούσε να έχει µία µάχη ενώπιον της Χάγης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. «Μία ολόκληρη γενιά πολιτικών, διπλωµατών, ακόµη και δηµοσιογράφων, µεγάλωσε µε την άποψη ότι η προσφυγή στη Χάγη είναι πανάκεια για τα ελληνοτουρκικά. Αν όµως έρθει µία ήττα στο Διεθνές Δικαστήριο και µάλιστα σε ένα ζήτηµα ήσσονος σηµασίας σε σχέση µε την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, οι συνέπειες µπορεί να είναι τεράστιες» σηµειώνει κορυφαίος διπλωµατικός παράγοντας.

Του Αγγ. Αθανασόπουλου
Πηγή Το Βήμα
27.11.2011

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Εκδήλωση - Αφιέρωμα στη μνήμη του Γιώργου Φούντα

ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ στη μνήμη του Γιώργου Φούντα, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατό του, οργανώνει στις 29/11 (7. 30 μ.μ., είσοδος ελεύθερη) το Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος).

Συνδιοργανωτές του αφιερώματος είναι η Τζέλλα Φούντα και ο Θύμιος Φούντας.

Πηγή Ριζοσπάστης
25.11.2011

Κιτροέφ : Ανεκμετάλλευτο εθνικό κεφάλαιο οι Ελληνες της διασποράς

Ο Αλέξανδρος Κιτροέφ είναι από τους ιστορικούς που έχουν αφιερώσει πολλά χρόνια στη μελέτη της ελληνικής μετανάστευσης στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Η αφοσίωσή του δεν είναι τυχαία. Η οικογένειά του έχει ρίζες από τη Xίο και ορισμένα μέλη της πέρασαν αργότερα από την Aλεξάνδρεια και τη Μαύρη Θάλασσα. Ο ίδιος γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά σπούδασε στη Βρετανία ενώ ζει εδώ και δεκαετίες στην Αμερική, όπου διδάσκει ιστορία στο περίφημο Χάβερφορντ Κόλετζ της Φιλαδέλφειας. Στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Αμερικανικού Κολλεγίου της Αγίας Παρασκευής για μια διάλεξη, μας μίλησε για την επίδραση της κρίσης στον ελληνισμό της Αμερικής.
«Οι ΗΠΑ έζησαν μέχρι σήμερα δύο τεράστια κύματα ελληνικής μετανάστευσης. Το πρώτο ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα και ολοκληρώθηκε το 1923. Το δεύτερο άρχισε τη δεκαετία του ’60 και τελείωσε όταν έπεσε η χούντα. Τώρα, υπάρχει ξανά εισροή μεταναστών αλλά λόγω της αυστηρής νομοθεσίας είναι περιορισμένη και αφορά κυρίως επιστήμονες και εξειδικευμένους επαγγελματίες. Ακόμα όμως και αυτοί οι λίγοι Ελληνες που εγκαθίστανται σήμερα στην Αμερική έχουν μεγάλη επίδραση στο ομογενειακό στοιχείο, διότι εμπλουτίζουν την εθνοτική ομάδα, τη συσπειρώνουν, ανανεώνουν τη γλώσσα που χάνεται. Είναι άτομα με ανώτερη μόρφωση και μπορούν να ανελιχθούν κοινωνικά. Από την άλλη, οι άνθρωποι που μετανάστευσαν τη δεκαετία του ’60 στην Αμερική ξαναθυμούνται τις δικές τους δυσκολίες και στηρίζουν τους νέους μετοίκους”.
Οι μετανάστες του ’60, που είναι Ελληνογεννημένοι, αντιμετωπίζουν το θέμα της κρίσης με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι τα παιδιά τους ή τα εγγόνια τους: «Αισθάνονται μεγαλύτερη ντροπή ή θυμό διότι έχουν ισχυρότερη ψυχολογική σύνδεση με την Ελλάδα σε σχέση με τα παιδιά τους, που νιώθουν ότι διαθέτουν διπλή ταυτότητα, είναι δηλαδή και Αμερικανοί και Ελληνες. Οι τελευταίοι, που είναι γεννημένοι στην Αμερική, βλέπουν τα πράγματα με αποστασιοποίηση και ψυχραιμία. Πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει καμπές στην ιστορία της και μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Αν κάποιος τους κάνει κριτική για την παρούσα κατάσταση, θα το γυρίσουν στους αρχαίους Ελληνες ή στον πόλεμο του ’40. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όταν τα πάει καλά η Ελλάδα, όλοι θέλουν να δηλώνουν Ελληνες. Οταν πάει χάλια, οι ομογενείς επιστρέφουν σε μια ιδεαλιστική, συναισθηματική εικόνα, που έχει οικοδομηθεί στο παρελθόν αλλά είναι ακόμα ζωντανή”.
Στην αρχή της οικονομικής ύφεσης, το ελληνικό κράτος έκανε ορισμένες απόπειρες να ευαισθητοποιήσει και να κινητοποιήσει τους ομογενείς, χωρίς μεγάλη επιτυχία. Ποια πολιτική θα έπρεπε να ακολουθήσει; «Οι ομογενείς σε όλον τον κόσμο είναι ένα τεράστιο απόθεμα, ένα σπουδαίο ανθρώπινο δυναμικό που θα μπορούσε να βοηθήσει την Ελλάδα, αν υπήρχε σωστός σχεδιασμός. Οσο απογοητευμένοι και αν αισθάνονται, έχουν μεγάλη αγάπη για την πατρίδα. Δεν αρκεί μονάχα η επίκληση του συναισθηματικού ομφάλιου λώρου. Η ελληνική πολιτεία πρέπει να δει με τη σειρά της ότι οι ομογενείς έχουν τους δικούς τους θεσμούς, τη δυναμική τους, είναι πολίτες άλλων κρατών, έχουν άλλη νοοτροπία. Εχει περάσει η εποχή που η Ελλάδα ήταν ο ήλιος και οι κοινότητές της ανά τον κόσμο ήταν οι πλανήτες που δέχονταν τις ακτίνες. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί ήλιοι, πολλοί αστερισμοί. Ας μη βλέπουμε τους Ελληνες του εξωτερικού ως επέκταση του ελληνικού κράτους, αλλά ως άτομα που έχουν πάντα το ένα πόδι στη χώρα που τους δέχθηκε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Ελληνες πολιτικοί που πηγαίνουν στην Αστόρια, βγάζουν μια πανηγυρική ομιλία στους Ελληνογεννημένους και μετά πάνε για ψώνια στα πολυκαταστήματα, χωρίς να έχουν πάρει είδηση τι συμβαίνει”.
Πώς θα γίνει λοιπόν η σύγκλιση ανάμεσα στους Ελληνες εκτός και εντός Ελλάδος; «Θα μπορούσε το ελληνικό κράτος να αξιοποιήσει τους χιλιάδες Ελληνες καθηγητές πανεπιστημίου, τους επιστήμονες, τους άξιους επαγγελματίες. Αυτοί μπορούν να παίξουν τον ρόλο της γέφυρας, των ανθρώπων που θα μεταφέρουν μια σωστή, ενημερωμένη, πραγματική εικόνα της Ελλάδας και των προβλημάτων της στους ομογενείς».
Υστερα από τόσα χρόνια ζωής στο εξωτερικό, ο ίδιος πόσο Ελληνας νιώθει: «Μου αρκεί να σκεφθώ το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για να μεταφερθώ αυτόματα στην κερκίδα, που μυρίζει καυτό τσιμέντο και πασατέμπο!» μας λέει ο Αλ. Κιτροέφ, ο οποίος έγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο για την ιστορία του Παναθηναϊκού.

Της Μαργαρίτας Πουρναρά
24.11.2011

ShareThis