Μετακλητοί

Οποιος θέλει να πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα, τον πιάνει. Το απέδειξαν οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που ζήτησαν να καταργηθεί εντελώς ο «θεσμός» των μετακλητών υπαλλήλων. Και από ό,τι φάνηκε έχουν με το μέρος τους και τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη - τουλάχιστον στο να τεθεί το θέμα.

Είναι μια πρωτοβουλία που αφήνει πίσω την εντολή του Πρωθυπουργού να μην προσλαμβάνονται ως μετακλητοί οι συγγενείς έως δεύτερου βαθμού. Η οποία, ούτως ή άλλως, είναι ελλιπής και μπορεί να αποδειχθεί και διάτρητη.

Τι διαφορά θα κάνει δηλαδή αν προσλαμβάνονται ανιψιοί, βαφτιστήρια ή άλλες κατηγορίες συγγενών; Και ποιος βεβαιώνει ότι δεν θα υπάρξουν «εναρμονισμένες πρακτικές», ώστε να προσλαμβάνει ο ένας τους άμεσους συγγενείς του άλλου;

Η οδηγία Σαμαρά ορίζει να μην προσλαμβάνει ο ίδιος ο βουλευτής, ο υπουργός, ο γραμματέας και όποιος άλλος δικαιούνται να απασχολεί μετακλητούς τους συγγενείς του. Δεν απαγορεύει να τους προσλαμβάνει κάποιος άλλος!

Χώρια που σε κάποιες περιπτώσεις οι προσλήψεις - και οι αποσπάσεις ομοίως - γίνονται μόνο στα χαρτιά και οι προσληφθέντες - συγγενείς πρώτου βαθμού συνήθως - σουλατσάρουν και ο μισθός τρέχει. Αποκρουστικό, αλλά συμβαίνει.

Αντίθετα, η πρωτοβουλία της ΔΗΜΑΡ κλείνει τα παράθυρα και ωθεί στον εκσυγχρονισμό της λειτουργίας των «ιδιαίτερων γραφείων» - διότι εκεί κατευθύνονταν οι μετακλητοί συγγενείς.

Κατ' αντίστοιχο τρόπο, όταν καταργηθούν οι ευκολίες των μετακλητών η διοίκηση θα αναγκαστεί να εκπαιδεύσει ομάδες υπαλλήλων που θα είναι σε θέση να προσφέρουν υπηρεσίες επιπέδου στο πολιτικό προσωπικό της χώρας, με επαγγελματικά κριτήρια.

Η πρωτοβουλία των βουλευτών του Φώτη Κουβέλη θα αποκτούσε ακόμη πιο εξυγιαντικό χαρακτήρα εάν προχωρούσε και στο αίτημα να καταργηθεί ο φαύλος θεσμός της απόσπασης δημοσίων υπάλληλων και αστυνομικών στα κεντρικά γραφεία των κομμάτων - ή τουλάχιστον να περιοριστεί δραστικά.

 

Τι νόημα έχει να περικόπτεται η κρατική επιδότηση στα κόμματα όταν την ίδια στιγμή το κράτος πληρώνει υπαλλήλους του για να τους προσφέρουν εργασία - αν την προσφέρουν;

Εάν θέλουν να θεωρούνται σύγχρονοι πολιτικοί οργανισμοί πρέπει να βρουν τρόπο να πληρώνουν το προσωπικό τους, να φρουρούν τις εγκαταστάσεις τους και να μετακινούν τα στελέχη τους.

Εκεί που υπάρχει υπερβολή είναι στην αξίωση να δημοσιευθούν τα ονόματα όσων έχουν προσληφθεί από τους προηγούμενους προέδρους της Βουλής. Γιατί πρέπει να διασυρθούν, εφόσον προσφέρουν κανονικά εργασία σήμερα και επιπλέον αυτοί που τους προσέλαβαν το έκαναν νομίμως;

Αλλωστε, όπως έλεγε ο Αϊνστάιν: 

«Να κάνεις τα πράγματα όσο πιο απλά γίνονται, αλλά όχι απλούστερα».

 

Του Γιώργου Λιακόπουλου

Πηγή ΤΑ ΝΕΑ

1-2.9.2012