Ανάπτυξη μέσω αποκρατικοποίησης

Μόνο έτσι θα απορροφηθεί η ανεργία. Μόνον έτσι θα δούμε τη χώρα μας να εκσυγχορνίζεται. Θα τη δούμε δηλαδή όπως της αξίζει!

Ενας ακόμη λανθασμένος υπολογισμός, επί του οποίου χτίζονται πολιτικές περιουσίες, είναι ότι ο λόγος για τον οποίο το κράτος οφείλει να πωλήσει κρατική περιουσία είναι επειδή χρειάζεται τα χρήματα για να μειώσει το έλλειμμα. Πράγματι, με τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν θα μειωθεί το δημόσιο χρέος, ελαφρύνοντας έτσι το βάρος των τόκων και διευκολύνοντας την επαναφορά της οικονομίας μας σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας.

Υπάρχει όμως και η ιδεολογική διαφωνία. Σε αυτήν στηρίζεται η καταγγελία των ιδιωτικοποιήσεων, την οποία, κατά κανόνα, περιφέρουν ντεμέκ αριστεροί. Παρόμοιες αντιλήψεις κατοχυρώνονται όταν υποκλίνονται σε αυτήν πρωθυπουργοί. Οπως συνέβη με τον δεύτερο πρωθυπουργό της μεγάλης κρίσης.

Ομως, όταν η τρόικα αποκάλυψε, τον Φεβρουάριο του 2010, ότι η Ελλάδα χρειάζεται 50 δισ. για να μην υποχρεωθεί σε νέες επονείδιστες περικοπές συντάξεων και πραγματικών κοινωνικών δαπανών, δεν κινήθηκε «ιδεολογικά». Το κίνητρο ήταν πρακτικό, αφού από τότε ήταν φανερό ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Στην πράξη, η αποκρατικοποίηση είναι σημαντική και για τους δύο προαναφερθέντες λόγους. Υπάρχουν όμως ακόμη δύο λόγοι, εξίσου σημαντικοί. Η πώληση «φιλέτων» επιβάλλεται επειδή ακριβώς πρόκειται για αγαθά μεγάλης ή ειδικής αξίας. Δηλαδή για τον ίδιο ακριβώς λόγο για τον οποίο οι κρατιστές επιθυμούν να τα διαχειρίζονται οι ίδιοι και να παραμένουν εκτός αγοράς.

Αντιθέτως, η περιουσία αυτή θα αποδώσει πολλά περισσότερα αν η διαχείρισή της γίνει με κανόνες ανοικτού ανταγωνισμού και υψηλής παραγωγικότητας. Λιμάνια, σταθμοί, αεροδρόμιο, διαχείριση υδάτων, απορριμμάτων και κοινόχρηστων δικτύων, όσο παραμένουν στα χέρια των γραφειοκρατών, γίνονται αντικείμενο ληστρικής εκμετάλλευσης και απαξίωσης. Από τη διαχείριση αυτού του τύπου ωφελούνται ιδιώτες που «συναλλάσσονται» με υπαλλήλους, ληστεύοντας την κοινή μας περιουσία.

Πρακτικώς, αυτό που θα συμβεί είναι ό,τι έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία στο αεροδρόμιο της Αθήνας ή στην Αττική Οδό ή στα αστικά λεωφορεία της συμπρωτεύουσας ή στις αεροπορικές συγκοινωνίες ή στον εμπορευματικό σταθμό του Πειραιά. Η διαχείριση όλων αυτών με κριτήριο το κέρδος θα οδηγήσει σε περιφερειακή ανάπτυξη, αύξηση της απασχόλησης και πρόσθετους φόρους.

Ο άλλος πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο πρέπει να αναθέσουμε τη διαχείριση σε επιχειρηματικά κεφάλαια είναι ότι το κράτος δεν διαθέτει τα απαραίτητα χρήματα για τις τόσο απαραίτητες επενδύσεις. Ούτε μπορεί να τα εξεύρει. Η συνθήκη αυτή θα ισχύσει για αρκετά χρόνια. Στο διάστημα αυτό, όμως, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν σημαντικότατες επενδύσεις σε υποδομές, υγεία, παιδεία, αγαθά και υπηρεσίες δημόσιας χρήσης, ορυκτού πλούτου, κοινωνικής οργάνωσης.

Η προσέλκυση κεφαλαίων αποτελεί όρο εθνικής επιβίωσης. Ταυτοχρόνως, η ανάθεση σε ιδιώτες της καλής διαχείρισης δημόσιων αγαθών είναι και ο ορθός δρόμος για την ανάπτυξη της οικονομίας. Μόνον έτσι θα πιάσουμε ρυθμούς που θα διαψεύδουν τη μιζέρια των αριθμών που αραδιάζουν οι τεχνοκράτες της τρόικας. Μόνον έτσι θα απορροφηθεί η ανεργία. Μόνον έτσι θα δούμε τη χώρα μας να εκσυγχρονίζεται. Θα τη δούμε δηλαδή όπως της αξίζει!

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Πηγή Καθημερινή

17.11.2012