Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

ΠΟΜΙΔΑ : με τον ενιαίο φόρο ακινήτων οι ιδιοκτήτες θα μπουν φυλακή

Για «πενταπλή, κραυγαλέα και βάναυση αντισυνταγματικότητα» των ρυθμίσεων του νέου διπλού φόρου στην ακίνητη περιουσία, κάνει λόγο η ΠΟΜΙΔΑ, ενόψει της κατάθεσης στη Βουλή του σχετικού σχεδίου νόμου, αλλά και των προσφάτων δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών ότι δεν υπάρχει υπερφορολόγηση της ιδιοκτησίας.
Όπως επισημαίνει η ΠΟΜΙΔΑ, «για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας τόσον εκείνων που επέβαλαν τις νέες ρυθμίσεις, όσων και όλων εκείνων που τις ανέχονται και θα τις ψηφίσουν, υιοθετήθηκε το καταστροφικότερο σενάριο ετήσιας φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, ο σχεδιασμός του οποίου, εκτός του ότι θα οδηγήσει σε μέγα δημοσιονομικό "Βατερλώ", παραβιάζει προκλητικά πέντε θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας».
Αυτές, σύμφωνα με την ΠΟΜΙΔΑ, είναι οι εξής:
«1) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 1, 2 και 5) ρητά επιβάλλει την ισότιμη και αδιάκριτη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια βάρη, το νομοσχέδιο προβλέπει αυθαίρετες διακρίσεις στη συμμετοχή αυτή ανάλογα με το είδος της ακίνητης περιουσίας τους ως αστικής ή εκτός σχεδίου, υπέρ της μιας κατηγορίας φορολογουμένων και σε βάρος μιας άλλης, μέσω της διπλής φορολόγησής της δεύτερης, δηλαδή των κατόχων αστικής ακίνητης περιουσίας.
2) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5) ρητά προβλέπει την αναλογική φορολογική επιβάρυνση των πολιτών ("…ανάλογα με τις δυνάμεις τους…"), που είναι το συνολικό εισόδημα του κάθε πολίτη, το νομοσχέδιο επιβάλλει πολλαπλά φορολογικά βάρη υπολογισμένα με εκθετική μαθηματική επιβάρυνση (δήθεν …προοδευτική) με βάση την απλή κατοχή απρόσοδης ακίνητης περιουσίας, με απόλυτη αντικειμενική αδυναμία εκποίησής της, που προκαλείται από την ίδια τη ληστρική φορολογική επιβάρυνσή της.
3) Διότι ενώ κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του Συντάγματος "Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους…", η διπλή φορολόγηση της αστικής ακίνητης περιουσίας, με βάση αντικειμενικές αξίες ή τιμές ζώνης που είναι πολλαπλάσιες των σημερινών και ληστρικούς φορολογικούς συντελεστές οδηγεί σε έμμεση αλλά νομοτελειακή δήμευση της ιδιοκτησίας μέσω της κατάλυσης του πυρήνα του ιδιοκτησιακού δικαιώματος των πολιτών, γεγονός που θα οδηγήσει μεγάλο αριθμό πολιτών με απρόσοδες περιουσίες στην απώλεια των περιουσιών τους και τελικά στη φυλακή.
4) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) ρητά προβλέπει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, το νομοσχέδιο αυτό περιέχει διατάξεις που αποστερούν τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη και συμμετοχής σε κάθε οικονομική συναλλαγή σε όσους πολίτες θα βρεθούν σε αντικειμενική αδυναμία πληρωμής των αστρονομικών φορολογικών υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό.
5) Διότι εξάλλου, το σύστημα υπολογισμού του φόρου, καθιερώνει μία σειρά αντικειμενικών -και πρακτικά αμάχητων- τεκμηρίων τα οποία λαμβάνονται περιοριστικά υπόψη προκειμένου να καθορισθεί η φορολογική υποχρέωση, χωρίς ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει άλλα κρίσιμα στοιχεία απαραίτητα για τον προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας του ακινήτου του, κάτι το οποίο καταργεί κάθε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου, παραβιάζοντας τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 20 του Συντάγματος.
Η ΠΟΜΙΔΑ δηλώνει ότι είναι αντικειμενικά αδύνατη η καταβολή του διπλού φόρου στα ακίνητα, ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες των ξενοίκιαστων ακινήτων με τις τεράστιες αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης, και τα μηδενικά εισοδήματα, και ότι κάθε ρύθμιση που θα έχει τα χαρακτηριστικά αυτά θα προσβληθεί με κάθε νόμιμο μέσο στα ελληνικά και στα διεθνή δικαστήρια.

Πηγή : ΠΟΜΙΔΑ

Περί φιλανθρωπίας κια φτώχειας : Αλληλεγγύη, μία αρχή...

«Oσο θα συνεχίζεται η παρούσα εξέλιξη του πολιτισμού, θα βλέπουμε τις απολαύσεις να αυξάνονται στον μέγιστο βαθμό· η κοινωνία θα τελειοποιείται, θα γίνεται σοφότερη· η ζωή πιο άνετη, γλυκύτερη, ομορφότερη, μακρύτερη σε διάρκεια· αλλά ταυτόχρονα, ας είμαστε ικανοί να το προβλέψουμε, αδιάκοπα θα αυξάνεται ο αριθμός εκείνων που θα αναγκάζονται να καταφεύγουν στη στήριξη των ομοίων τους για να λάβουν ένα μικρό μέρος όλων αυτών των αγαθών. Θα μπορέσουμε να επιβραδύνουμε αυτή τη διπλή κίνηση· οι ειδικές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται οι διάφοροι λαοί θα επιταχύνουν ή θα αναστείλουν την πορεία της, αλλά κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει. Ας σπεύσουμε λοιπόν να αναζητήσουμε τα μέσα για να αμβλύνουμε τα αναπόφευκτα δεινά που ήδη μπορούμε εύκολα να προβλέψουμε». Εγραφε ο Γάλλος ιστορικός και πολιτικός στοχαστής Αλέξις ντε Τοκβίλ τον 19ο αιώνα, στο δοκίμιό του «Μνημόνιο για τη φτώχεια». Το έργο κυκλοφόρησε στα ελληνικά πολύ πριν από την κρίση (μέσα της δεκαετίας του 2000 από τις εκδόσεις Πόλις). Ο αναγνώστης ακολουθεί το πνευματικό δρομολόγιο ενός ανθρώπου που είδε στα ταξίδια του στην Αμερική και στην Ευρώπη τη φτώχεια, την περιέγραψε, προσπάθησε να την «καταγγείλει». Ηταν αριστοκράτης, θεωρήθηκε (από ορισμένους) πρόδρομος του νεοφιλελευθερισμού, τον χαρακτήριζε μια πολύ δυνατή αίσθηση ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Στο χθεσινό φύλλο της «Κ» διαβάζουμε: η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί πως η μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια οικονομία είναι η φτώχεια. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat «το 31% των Ελλήνων βρίσκεται αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού». Σημειώνεται μάλιστα ότι τα στοιχεία αφορούν το 2011... Μείωση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, μείωση πληθυσμού, σαρωτική ανεργία. Τα χρόνια της κρίσης οι σχετικές μετρήσεις είναι μια διαρκής υπόμνηση του χειρότερου. Και μπορεί όλοι να αναγνωρίζουν ως (μερική τουλάχιστον) θεραπεία την αύξηση της απασχόλησης, οι προσπάθειες όμως προς αυτήν την κατεύθυνση μοιάζουν αναιμικές αν όχι αδύναμες να αναχαιτίσουν το διογκούμενο ρήγμα ανάμεσα στη φτώχεια και στον πλούτο. Κάποιοι προειδοποιούν για πολιτικές και κοινωνικές αναταραχές, κάποιοι περιγράφουν το μέλλον ως έναν εφιάλτη στον οποίο οδηγούν οι λανθασμένες πολιτικές επιλογές, κάποιοι βλέπουν σταδιακή ανάκαμψη και διέξοδο με κόπο και θυσίες.
Σε αυτήν τη μεταβαλλόμενη ανθρωπογεωγραφία με μεγάλες ομάδες πληθυσμού να πιέζονται προς την έξοδο (και όχι τη διέξοδο) και την κοινωνική περιθωριοποίηση, δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικό μέσο ανάσχεσης της φτώχειας (έστω των συνεπειών της) από την αλληλοβοήθεια. Ο Τοκβίλ την ονόμαζε φιλανθρωπία ιδιωτικού χαρακτήρα (εναντιωνόταν σε εκείνη του δημόσιου – για τους λόγους του). Και να, που όση απόσταση και αν διανύσαμε από τα μέσα του 19ου αιώνα, όσο πιο σύνθετη και πολύμορφη είναι η πραγματικότητα που μας περιβάλλει, όσο κι αν αποθεώθηκε και τώρα καταρρέει το κοινωνικό κράτος, παραμένει αξία σταθερή και αναλλοίωτη η «φιλανθρωπία». Το ανιδιοτελές ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπο. Δεν φτάνει για να ανατρέψει το 31%. Μπορεί όμως να το αμβλύνει. Αλλά γι’ αυτό δεν αρκούν τα ένα ή δύο ιδρύματα που κάθε τόσο δηλώνουν με ανακουφιστικές δωρεές την παρουσία τους. Δεν αρκούν ούτε οι ΜΚΟ ούτε οι εντεινόμενες προσπάθειες των δήμων. Το μίσος δεν θρέφεται μόνο από τις ταξικές ανισότητες αλλά και από την προκλητική αδιαφορία του πλούτου που αυγαταίνει, ερήμην και εις βάρος της κοινωνίας.

Της Μαρίας Κατσουνάκη
9.10.13

Για τη θεομηνία στη Ρόδο : Το άλλοθι της "εκδικούμενης φύσης"

«Θεομηνία». «Η μανία της φύσης». «Η φύση εκδικείται». 
Οπως πάντοτε επί καταστροφής, ανασύραμε τις στερεότυπες «ερμηνείες» μας, που τίποτα δεν ερμηνεύουν και κυρίως τίποτα δεν προλαβαίνουν και δεν θεραπεύουν. Κι ενώ το γνωρίζουμε καλά, ως κατ’ επανάληψη παθόντες, δεν μετατρέπουμε τη γνώση σε έγκαιρη πρόνοια, και πιθανόν σε αλλαγή βιοτικού παραδείγματος, ώστε να μην αιφνιδιαζόμαστε κάθε φορά, αλλά να μετριάζουμε το κακό, όσο υπέρμετρα κι αν εκδηλώνονται τα φυσικά φαινόμενα. Και τουλάχιστον να μη χάνονται ζωές, όπως οι τρεις στη Ρόδο. Γιατί αυτό είναι το πρωτεύον.
Αυτό είναι και το καθήκον της πολιτείας και της κοινωνίας. Και όχι να κρύβονται, εν έτει 2013, πίσω από τα πατροπαράδοτα άλλοθι μιας δεισιδαίμονος αμηχανίας. Ούτε να υποστρέφουν πανικόβλητες σε αντιλήψεις πρωιμότερων πολιτισμικών σταδίων, όπου το δέος για τα μη κατανοούμενα Φυσικά κατέφευγε σε μεταφυσικές εξηγήσεις.
Ουδείς απαγορεύει σε κανέναν να πιστεύει ότι την Ιαλυσό την έπνιξε η οργή του Θεού, που έστειλε λέει και προειδοποίηση, με τα δάκρυα της εκεί εικόνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Μόνο που αυτή η εξωλογική πίστη, παγανιστική παρά χριστιανική, δεν μπορεί και δεν πρέπει να μετατρέπεται σε κυρίαρχο δόγμα της κυβερνητικής πολιτικής και σε αποκλειστικό οδηγό της κοινωνικής συμπεριφοράς. Διότι το αμέσως επόμενο στάδιο είναι η πλήρης παραίτηση από ευθύνες και εξουσίες και η αναπομπή δεήσεων προς τα ουράνια (ανέκαθεν ευμενή προς την Ελλάδα)· είτε προς τον Αρχάγγελο ή τον Υέτιο Δία είτε και προς τους δύο, προς αύξηση των ελπίδων.
Ποια μήνιν Θεού αποκαλύπτει, ωστόσο, ένα μπαζωμένο ποτάμι; Και ποια φύση, ανθρωπομορφικώς εννοούμενη, εμφανίζεται μνησίκακη και χαιρέκακη με τη μορφή μιας μικρότατης γέφυρας, ανίκανης να εξυπηρετήσει τις ανάγκες, όπως στη Ρόδο, ή μιας λεκάνης απορροής υδάτων που και αυτή απέμεινε ελάχιστη, αφού κρίθηκε ότι προηγούνται άλλες ανάγκες – ή επιθυμίες; Καμία φύση δεν εκδικείται, όπως μονότονα λέμε, είτε στην τεράστια κλίμακα των τυφώνων εκδηλώνεται, όπως στις Φιλιππίνες, είτε στην πολύ μικρότερη των δικών μας καταιγίδων.
Ο,τι αποκαλούμε εκδίκηση είναι δικό μας γέννημα, των χεριών, των μυαλών, των γαστέρων μας. Αφού και η ανευθυνότητα, όλη δική μας είναι. Και η προσκόλληση σε ένα λήξαν μοντέλο ζωής και ανάπτυξης. Αλλά και η αδιαφορία τόσο για τον χρονικό ορίζοντα (για το τι ενδέχεται να προκύψει αύριο-μεθαύριο λόγω των πράξεών μας) όσο και για τον γεωγραφικό (τι συμβαίνει λίγο πιο έξω από τον «ζωτικό χώρο» του καθενός). Πορευόμενοι δίχως αυτή τη χωροχρονική διάσταση κατά νουν, εξακολουθούμε να δίνουμε την προτεραιότητα στο μπάζωμα, στην καταπάτηση, στο τσιμέντωμα, στον τουριστικό επεκτατισμό, στο αυθαίρετο, βέβαιοι ότι θα το νομιμοποιήσει η πολιτεία, απαντώντας έτσι στο επίσης στερεότυπο ερώτημα «πού είναι το κράτος». Και θα το νομιμοποιήσει για λόγους εισπρακτικούς – είτε το χρήμα αφορούν οι ορέξεις της είτε ψήφους. Ετσι, το αύριο θα μας βρει εκεί όπου ήδη βρισκόμαστε: στη μοιρολατρική παρακολούθηση της ίδιας μας της καταστροφής.

Του Παντελή Μπουκάλα
26.11.2013
 

Νέα οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα βλέπει το Economist

Νέο πακέτο βοήθειας προβλέπει το περιοδικό Εconomist ότι θα χρειαστεί η Ελλάδα εντός του επόμενου έτους, στο αφιέρωμά του για το 2014. Στην ετήσια έκδοσή του, η οποία κυκλοφορεί αυτήν την εβδομάδα, το Economist εκτιμά πως η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλη βοήθεια μετά τον τερματισμό, στα τέλη Ιουνίου 2014, της οικονομικής βοήθειας που λαμβάνει από την Ευρωζώνη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
«Η διαπραγμάτευση του χρέους και των σχετικών όρων θα διαρκέσει όλο το πρώτο ήμισυ του έτους, αλλά θα καταλήξει σε ικανοποιητική υποστήριξη, ώστε να προληφθεί χαλάρωση και αποχώρηση από την Ευρωζώνη, πιθανότατα υπό μορφή καλύτερων όρων δανεισμού», σημειώνουν οι συντάκτες του περιοδικού για την περίπτωση της Ελλάδας. «Οι μεταρρυθμίσεις που αποβλέπουν στην επιστροφή στην ανάπτυξη, περιλαμβανόμενων των απολύσεων στη βιομηχανία, των δημοπρασιών και της πάταξης της γραφειοκρατίας, θα συνεχιστούν και τελικώς θα αποδώσουν καρπούς», σύμφωνα με το Economist, «αλλά το 2014 η οικονομία, σε τιμές δολαρίου, θα συρρικνωθεί, πέφτοντας στα δύο τρίτα τουλάχιστον τού πριν από την κρίση επιπέδου», όπως αναφέρει το περιοδικό.
Μάλιστα, το Economist κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το φαινόμενο της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα. Οπως σημειώνει, η Ελλάδα έχει προϊστορία σε ανάδειξη ακροδεξιού εξτρεμισμού έπειτα από περιόδους οικονομικής κρίσης. «Το νεοφασιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή, με τις επιθέσεις του σε μετανάστες και αριστερούς, είναι η τελευταία απειλή. Η κυβέρνηση διώκει το κόμμα για εγκληματική δραστηριότητα, αλλά συνεχίζει να έχει υποστήριξη από τον κόσμο», σημειώνει το περιοδικό.
Πέραν αυτών, να σημειωθεί ότι το Economist προβλέπει ύφεση της τάξεως του 1% για το
2014 και έλλειμμα 3,5% του ΑΕΠ.
Η Εurobank
Παρόμοια είναι και η εκτίμηση της Εurobank ως προς το πότε θα επιλυθεί το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Οι οικονομολόγοι της τράπεζας αναφέρουν ότι το ζήτημα θα επιλυθεί στα μέσα του 2014 και υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει επιτευχθεί συμφωνία για τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας και για τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν. «Η συνάντηση του πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, με την καγκελάριο της Γερμανίας Αγκ. Μέρκελ, αν και δεν είχε αποτελέσματα ως προς τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για το δημοσιονομικό κενό του 2014, ανέδειξαν ένα χρονοδιάγραμμα για το σχέδιο ελάφρυνσης του χρέους», υποστηρίζει η Eurobank. Η συμφωνία αναμένεται να επιτευχθεί μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014, κατά την τράπεζα, αλλά επισημαίνουν ότι οι βασικές κατευθύνσεις θα γίνουν γνωστές δημοσίως πριν από τις εκλογές και μετά την επισημοποίηση του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2013 από τη Eurostat (που θα γίνει τον Απρίλιο του 2014).
Μάλιστα, οι αναλυτές της τράπεζας αναφέρουν ότι παρά την πίεση του ΔΝΤ για απευθείας περικοπή του χρέους, η λύση αυτή δεν είναι ανάμεσα στις επιλογές που εξετάζονται. Ωστόσο, η Εurobank σημειώνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, υπό τον όρο ότι η Ελλάδα θα προχωρεί στην υλοποίηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

26.11.2013

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Σκίτσα : η ελληνική κοινωνία σε κρίση

Σκίτσο Ηλία Μακρή εφμ Καθημερινή 25.10.2013
Σκίτσο Ηλία Μακρή - εφμ Καθημερινή 20.11.2013

Η Ιστορία, "μήλον της Εριδος" καθηγητών

Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα μαθήματα διδάσκονται από τους αρμόδιους καθηγητές ή από τους καθηγητές που υπάρχουν στο σχολείο; «Εμφύλιος πόλεμος» ξέσπασε μεταξύ ειδικοτήτων καθηγητών για τις ώρες της Ιστορίας. Ετσι, στο Συμβούλιο της Επικρατείας καταφεύγουν φιλόλογοι με στόχο να διασφαλίσουν νομικά ότι η Ιστορία θα διδάσκεται κατ’ αρχήν μόνο από φιλολόγους. Βέβαια, οι κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν ότι και οι ίδιοι μπορούν να διδάσκουν Ιστορία ως πρώτη ανάθεση. Παράλληλα, υπάρχουν οι απόφοιτοι των Τμημάτων Ιστορίας - Αρχαιολογίας στα ελληνικά ΑΕΙ. Μήπως αυτοί δεν επαρκούν; Από την πλευρά τους, οι σύλλογοι καθηγητών ξένων γλωσσών προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας να αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας της ξένης γλώσσας στο Γυμνάσιο έναντι των φιλολογικών μαθημάτων. Επί της ουσίας, τις κινήσεις των εκπαιδευτικών υποδαυλίζει ο φόβος των επιπτώσεων που μπορούν να έχουν οι πλεονάζοντες καθηγητές...
Ειδικότερα, με πρόσφατη υπουργική απόφαση ορίστηκε ότι η διδασκαλία της Ιστορίας Γενικής Παιδείας σε Λύκειο και Γυμνάσιο θα ανατίθεται κατ’ αρχήν σε φιλολόγους. Μόνον εφόσον οι φιλόλογοι έχουν συμπληρώσει το ωράριό τους με μαθήματα Α΄ ανάθεσης στο σχολείο ή σε σχολεία όπου έχουν τοποθετηθεί, η διδασκαλία της Ιστορίας μπορεί να ανατεθεί σε θεολόγους, καθηγητές ξένων γλωσσών, κοινωνιολόγους και νομικούς. Ομως υπάρχουν καταγγελίες ότι διευθυντές σχολείων ανέθεσαν τη διδασκαλία του μαθήματος σε καθηγητές των τεσσάρων ειδικοτήτων παρότι υπήρχαν φιλόλογοι που πλεόναζαν. Σύμφωνα με τους φιλολόγους, αυτό συμβαίνει επειδή διευθυντές σχολείων θέλουν να εξυπηρετήσουν καθηγητές ειδικοτήτων, το βασικό μάθημα των οποίων (π.χ. Κοινωνιολογία) διδάσκεται λίγες ώρες την εβδομάδα, και τους αναθέτουν τις ώρες της Ιστορίας ώστε να καλύπτουν το ωράριό τους στο ίδιο σχολείο. Αλλιώς, υπάρχει πιθανότητα να κληθούν να διδάξουν σε περισσότερα του ενός (έως και επτά είναι το ρεκόρ!) σχολεία την εβδομάδα. Ομως έτσι οι φιλόλογοι κινδυνεύουν να παρουσιαστούν πλεονασματικοί, όπως συνέβη φέτος σε σχολεία περιοχών στο κέντρο της Αθήνας.
«Στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ, μόνον οι υποψήφιοι για διορισμό φιλόλογοι εξετάζονται στο μάθημα της Ιστορίας. Είναι νομικά και λογικά ασυνεπές και παράνομο να αφαιρείται η δυνατότητα διδασκαλίας αντικειμένου που θεωρείται προαπαιτούμενο του διορισμού τους και να ανατίθεται σε ειδικότητες οι οποίες δεν έχουν τύχει ούτε της στοιχειώδους προπτυχιακής κατάρτισης στο μάθημα», λέει υπόμνημα φιλολόγων. 
Βέβαια, υπάρχει αντίλογος. «Ας δούμε τα προγράμματα σπουδών των κοινωνιολόγων και των φιλολόγων. Οι κοινωνιολόγοι είναι η μοναδική ειδικότητα σύμφωνα με το πρόγραμμα των Τμημάτων Κοινωνιολογίας που την τελευταία εικοσαετία διδάσκεται με το καλημέρα ως υποχρεωτικό μάθημα α΄ εξαμήνου τη Διδακτική - Μεθοδολογία της Ιστορίας, καθώς και πάμπολλα μαθήματα Ιστορίας ως υποχρεωτικά από το 1986». Αραγε, όλοι οι φιλόλογοι, απόφοιτοι των Τμημάτων Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής - Ψυχολογίας, Νεοελληνικών Σπουδών ή Κλασικής Φιλολογίας, δηλαδή εκτός των αποφοίτων του Ιστορικού - Αρχαιολογικού, έχουν υποχρεωτικό μάθημα τη Διδακτική της Ιστορίας;», ρωτάει σε κείμενό του ο πρόεδρος της Ελεγκτικής Επιτροπής του Συλλόγου Ελλήνων Κοινωνιολόγων, Στέλιος Γιατρουδάκης.
Προσφυγή στο ΣτΕ Την ίδια στιγμή, όπως ανέφερε στην «Κ» η πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας, Ε. Κουτσουδάκη, ο σύλλογος μαζί με ενώσεις καθηγητών Γαλλικών και Γερμανικών έχουν προσφύγει στο ΣτΕ διεκδικώντας το μάθημα της ξένης γλώσσας στο Γυμνάσιο να πάρει πίσω τη μία ώρα που έχασε το 2006, όταν η ώρα δόθηκε στα φιλολογικά μαθήματα.

9.11.2013

Απάντηση στο άρθρο της κ. Ι.Φωτιάδη για το Ανοικτό Πανεπιστήμιο στην εφμ Καθημερινή

Ο κ. Μ. Αθανασόπουλος απαντά στο δημοσίευμα της κ. Ι.Φωτιάδη  με τίτλο "Βιομηχανία παραπαιδείας για φοιτητές δημοσίους υπαλλήλους" που δημοσιεύτηκε στην εφμ Καθημερινή την 19.11.2013 (το διαβάζετε εδώ)

Κύριε διευθυντά
Το άρθρο της Ιωάννας Φωτιάδη, που μπορεί οποιοσδήποτε να δει στην ιστοσελίδα σας, είναι λίαν επιεικώς απαράδεκτο.
Θα σας παρακαλούσα να το «κατεβάσετε» από τη σελίδα σας αμέσως, καθώς με προσβάλλει προσωπικά ως φοιτητή του ΕΑΠ. Oχι μόνο εμένα αλλά σίγουρα και δεκάδες άλλους συναδέλφους μου. Oλα αυτά που περιγράφει η Φωτιάδη δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα και καλό θα ήταν πριν καθίσει να γράψει κάτι, να το έχει ερευνήσει νωρίτερα. Εγώ όπως και η πλειονότητα των συναδέλφων μου δεν υπαγόμαστε σε καμιά από τις κατηγορίες που αναφέρει. Είμαι αριστούχος φοιτητής, εγώ προσωπικά δεν πληρώνω δίδακτρα λόγω αριστείας, αλλά είμαι σίγουρος ότι οι συνάδελφοι που πληρώνουν το κάνουν με μεγάλο αγώνα και όχι για να εξασφαλίσουν μία θέση στο Δημόσιο. Επίσης κάνω μόνος μου τις πολύ απαιτητικού επιπέδου εργασίες, διαβάζοντας κάθε μέρα! Ούτε έχει περάσει η νιότη μου (είμαι νεότατος), ούτε μου κάνουν τις εργασίες τα παιδιά μου (δεν έχω), ούτε δουλεύω στο Δημόσιο (πού τέτοια τύχη), ούτε, ούτε… Θα έπρεπε να είστε πιο προσεκτικοί με το τι δημοσιεύετε.
ΥΓ.: Οι σπουδές στα ΕΑΠ έχουν διάρκεια τουλάχιστον 4 χρόνια. Αυτοί που κατά τη γνώμη της Φωτιάδη θέλουν να αποφύγουν τη διαθεσιμότητα είναι δυνατόν να πιστεύουν ότι τα υπουργεία θα τους περιμένουν τόσα χρόνια μέχρι να πάρουν το πτυχίο;
Μιχαηλ Αθανασοπουλος

Πηγή Καθημερινή
21.11.2013

Βιομηχανία παραπαιδείας για φοιτητές δημοσίους υπαλλήλους

Δεκάδες φροντιστήρια προσφέρουν «πακέτα» με βιντεομαθήματα, λυμένα SOS θέματα και έτοιμες εργασίες έναντι αδράς αμοιβής.
«Τρεχάτε ποδαράκια μου!». Αυτή είναι η καθημερινότητα εκατοντάδων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι, ενόψει της αξιολόγησης και υπό την απειλή ένταξής τους σε καθεστώς κινητικότητας, επιδεικνύουν ιδιαίτερο ζήλο για γνώση και προθυμία για περαιτέρω επιμόρφωση. «Αφορά κατεξοχήν όσους έχουν διοριστεί πριν από το 1994 και μάλιστα άνευ πτυχίου», αναφέρει άνθρωπος του χώρου στην «Κ». «Συνωστισμός» παρατηρείται σε λογής λογής εκπαιδευτικά σεμινάρια, συχνά άσχετα με το αντικείμενο εργασίας του κάθε υπαλλήλου, τα οποία, ωστόσο, προσφέρουν τα πολυπόθητα μόρια για τη μακροημέρευσή του στο Δημόσιο.
Αντίστοιχα, όσοι δεν υπήρξαν στο παρελθόν λάτρεις των πτυχίων, σπεύδουν τώρα να πιστοποιήσουν τις γνώσεις που ήδη έχουν, κυρίως σε επίπεδο γλωσσομάθειας ή χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών. Οσοι πάλι παραμέλησαν να ολοκληρώσουν κάποιον κύκλο σπουδών, σπεύδουν να τακτοποιήσουν την εκκρεμότητα, ενώ όσοι έχουν τη δυνατότητα εγγράφονται σε κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα δημόσιου πανεπιστημίου, ακόμα και έναντι αντίτιμου (μια μέση τιμή είναι 7 με 8.000 ευρώ για δύο έτη).
Ψηλά στις προτιμήσεις όσων διαθέτουν το φτωχότερο βιογραφικό βρίσκεται λόγω ευελιξίας το Ανοικτό Πανεπιστήμιο, από όπου μπορούν να αποκτήσουν το πολυπόθητο «χαρτί», που θα τους καταστήσει ισότιμους με πολλούς άλλους συναδέλφους τους.
Ενδεικτικό, άλλωστε, της μεγάλης ζήτησης είναι και η σταδιακή αύξηση των εισακτέων, όπως φαίνεται από τα διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία: την ακαδημαϊκή χρονιά 2000-2001 διετίθεντο 4.950 θέσεις, 2.550 σε προπτυχιακά προγράμματα και 2.400 σε μεταπτυχιακά προγράμματα, του χρόνου (2014-2015) θα διατεθούν συνολικά 10.000 θέσεις σπουδών.
Υπενθυμίζουμε πως η αρχική φιλοσοφία του Ανοικτού Πανεπιστήμιου ήταν να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία να σπουδάσουν ενήλικοι εργαζόμενοι, εξ ου και το πρόγραμμα σπουδών είναι «κομμένο και ραμμένο» στις ανάγκες τους, αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία τής εξ αποστάσεως εκπαίδευσης.
Πώς, όμως, να ξανακαθίσεις στα θρανία στα «γεράματα», και δη ως εργαζόμενος; Ετσι, πλάι στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο έχει στηθεί ένα ολόκληρο σύστημα παραπαιδείας, που φροντίζει, ώστε όσοι επιλεγούν αρχικά να περάσουν το κατώφλι του ιδρύματος, να αποφοιτήσουν επιτυχώς και εγκαίρως. Δεκάδες φροντιστήρια, που τιτλοφορούνται ως πανεπιστημιακά, αναλαμβάνουν να τους δώσουν «μασημένη» τροφή. Τα «πακέτα» περιλαμβάνουν συνήθως βιντεομαθήματα με τη διδασκαλία θεωρίας και πράξης, λυμένα SOS θέματα, έναν διαθέσιμο καθηγητή για απορίες, το σημαντικότερο όμως παραμένει η εξ ολοκλήρου εκπόνηση των εργασιών από καθηγητές του φροντιστηρίου. «Για μία εργασία στο προπτυχιακό τμήμα Ευρωπαϊκός Πολιτισμός θα πληρώσετε 120 ευρώ και θα την παραλάβετε δύο μέρες πριν από τη διορία», διευκρινίζει η γραμματέας μεγάλου φροντιστηρίου στην «Κ», «αν, όμως, θέλετε και τις τέσσερις εργασίες του έτους, σας κάνουμε μια καλύτερη τιμή και το συνολικό κόστος φτάνει τα 400 ευρώ». Η ίδια προειδοποιεί «να μην καθυστερήσετε, γιατί έχει μεγάλη κίνηση». Αλλα φροντιστήρια τάζουν τιμές «αλληλεγγύης» με ένα all inclusive πακέτο των 190 ευρώ.
Η ταρίφα, ωστόσο, ανεβαίνει, όταν πρόκειται για πτυχιακές εργασίες, όπως και σε αντικείμενα περισσότερο απαιτητικά. Μια πτυχιακή στην πληροφορική ξεπερνά τα 800 ευρώ. «Γράφω επαγγελματικά εργασίες άλλων», αναφέρει διπλωματούχος μεν, άνεργος δε προγραμματιστής, «πληρώνομαι από το φροντιστήριο, που κρατάει ένα ποσοστό για τη μεσιτεία». Η πτυχιακή, βέβαια, απαιτεί αρκετό κόπο: μπορεί να φτάσει έως και τις 100 σελίδες, ενώ περιλαμβάνει και πρακτικό κομμάτι, που ανάλογα με τον κλάδο μπορεί να περιλαμβάνει αλγόριθμους, κώδικες κ.ά. «Η υπόδειξη που μου έδωσε ο προϊστάμενός μου την τελευταία φορά ήταν σαφής: να μην εμβαθύνω πολύ επιστημονικά, καθότι η υπογράφουσα δεν ξέρει να ανοίγει καν υπολογιστή. Και δεν πρέπει να εκτεθούμε».
Συνυπολογίζοντας τα δίδακτρα για τη φοίτηση στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, που ισοδυναμούν με 550 ευρώ ανά θεματική ενότητα στα προπτυχιακά και για 700 ευρώ στα μεταπτυχιακά (και επιπλέον χρέωση για τα εργαστήρια) συν τα έξοδα του φροντιστηρίου, αντιλαμβανόμαστε ότι στην απόπειρα εμπλουτισμού του βιογραφικού θυσιάζονται πολλοί μισθοί. Κάτι που αποδεικνύει αφενός την εμμονή στη διατήρηση ενός στάτους, αυτό του δημόσιου λειτουργού, με κάθε κόστος, αφετέρου, τον πανικό έναντι ενός άδηλου μέλλοντος στον αχανή και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα – ιδιαίτερα για όσους έχουν περάσει προ πολλού την πρώτη νιότη και η προοπτική της ανεργίας φαντάζει απειλητικότερη. Ισως γι’ αυτό, αρκετοί, από ντροπή για τις δικές τους ελλιπείς γνώσεις, επιστρατεύουν τα σοφά παιδιά τους για να τους εξηγήσουν την ύλη και να τους γράψουν τις εργασίες.

Της Ιωάννας Φωτιάδη
19.11.2013

 ΥΓ. Το παραπάνω άρθρο το θεωρούμε μονοδιάστατο και συκοφαντικό για τους φοιτητές και τους αποφοίτους του ΕΑΠ. Το δημοσιεύουμε μόνο και μόνο προκειμένου να το κρατήσουμε στο αρχείο μας και να το σχολιάσουμε σε επόμενη ανάρτησή μας.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Τι γίνεται με τα ψηφιακά αρχεία εάν κάποιος αποδημήσει εις κύριον????

"Χωρίς ψηφιακή διαθήκη" είναι ο τίτλος του άρθρου που επισημαίνει το κενό στη νομοθεσία αναφορικά με το ποιά θα είναι η τύχη των φηφιακών αρχείων του σε περίπτωση που αυτός αποβιώσει.
"Oταν ο 15χρονος Ερικ Ρας έβαλε τέλος στη ζωή του το 2011, η οικογένειά του αναζητώντας τα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη προσπάθησε να ανοίξει τον λογαριασμό του στο Facebook. Η εταιρεία που διαχειρίζεται τη δημοφιλή ιστοσελίδα αρνήθηκε να τους επιτρέψει την πρόσβαση λέγοντας ότι κάτι τέτοιο παραβιάζει την πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων και ιδιωτικότητας του βίου. Γενικά όμως, δεν υπάρχει νομοθεσία που να διέπει τη διαχείριση των ψηφιακών αρχείων μετά τον θάνατό μας και μόνον πρόσφατα ψηφίστηκε στις ΗΠΑ ομοσπονδιακός νόμος για τα δεδομένα ανηλίκων. Ελάχιστες χώρες έχουν θεσπίσει σαφείς κανόνες για τα δικαιώματα πρόσβασης των οικογενειών στα δεδομένα των αγαπημένων τους που έχουν αποβιώσει.
Παρότι ζούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στον ψηφιακό κόσμο, λίγοι προετοιμάζουν τι θα συμβεί σε αυτό το υλικό μετά τον θάνατό τους. Κάποιες εταιρείες φαίνονται πιο προνοητικές. H Google, παραδείγματος χάριν, επιτρέπει στον χρήστη να προγραμματίσει τι θέλει να γίνει στον λογαριασμό του, ενώ κάποιες φορές και αφού κριθούν οι ειδικές συνθήκες είναι δυνατό να αποκαλυφθούν και τα περιεχόμενα του λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους οικείους. Το Facebook και η Yahoo τήρησαν σκληρότερη στάση και δεν δίνουν τέτοια στοιχεία, αλλά το πρώτο επιτρέπει στους συγγενείς να επιλέξουν αν θα κλείσουν τον λογαριασμό ή θα τον μετατρέψουν σε σελίδα μνήμης.
Γιατί, όμως, αφήνουμε την ψηφιακή μας περιουσία, τις φωτογραφίες, τις μουσικές συλλογές που αποθηκεύουμε διαδικτυακά έρμαια της τύχης; Αυτό συμβαίνει διότι πολλοί είναι σε νεαρή ηλικία και αδιαφορούν για το ότι κάποια ημέρα θα εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Ωστόσο, τώρα που ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα ασχολούνται με το Διαδίκτυο και μπαίνουν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, τα πράγματα αλλάζουν. Επί του παρόντος δεν υπάρχει η δυνατότητα σύναψης μιας ψηφιακής διαθήκης. 
Ομως η Cirrus Legacy, παραδείγματος χάριν, είναι μια υπηρεσία που επιτρέπει την καταγραφή και αποθήκευση λογαριασμών και κωδικών πρόσβασης, οδηγιών αλλά και τον καθορισμό ενός υπεύθυνου που θα αποφασίσει μετά τον θάνατο του χρήστη. Μια άλλη υπηρεσία, η Μy Wonderful Life, επιτρέπει στους χρήστες να αποστέλλουν μηνύματα στους αγαπημένους τους ακόμα και μετά τον θάνατό τους, ενώ μια άλλη, η εφαρμογή του Facebook ifidie, σας δίνει τη δυνατότητα να αναρτάτε ανέκδοτα ή βίντεο ακόμα και μετά τον θάνατό σας σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. 
Ομως οι πιο συμβατικές υπηρεσίες είναι αυτές που αποδεικνύονται πιο χρήσιμες για τις οικογένειες. Αλλά το να αφήσετε μια λίστα όλων των διαδικτυακών σας λογαριασμών και των κωδικών πρόσβασης σε κάποια από αυτές τις υπηρεσίες είναι μια επικίνδυνη πρακτική, ενώ η χρήση αυτών των στοιχείων σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να κριθεί παράνομη, και σίγουρα δεν θα είναι ευχάριστο να ανακαλύψετε τα μυστικά που διατηρούσε ο αποβιώσας συγγενής σας"

10.10.2013

Απεβίωσε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου των εκδόσεων Αγκυρα

Ενας πνευματικός άνθρωπος έφυγε από κοντά μας. Ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων αφοσιωμένος στην οικογένειά του και στην οικογενειακή επιχείρηση που είχε ιδρυθεί το 1890, τον εκδοτικό οίκο Αγκυρα, ανέλαβε τα ηνία το 1968 όταν θα χάσει τον πατέρα του, Απόλλωνα, ο οποίος είχε φροντίσει να τον μυήσει στα μυστικά της οικογενειακής πειχέιρησης από μικρό παιδί. Θα ξεκινήσει μια πρωτοπόρα σειρά βιβλίων τα "Βιβλία Τσέπης" που απαρτίζεται από μεγάλα κλασικά αλλά και σύγχρονα έργα δίνοντας έμφαση στο μικρό και εύχρηστο σχήμα και στη προσιτή τιμή. Μέχρι το 1980, ο εκδοτικός οίκος εξέδωσε πάνω από 2000 τίτλοι βιβλίων για όλες τις ηλικίες ενώ μετά το 1980 θα συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του από κοινού με τη σύζυγό του Χαρά και την εταιρεία "Harmipress". Σταδιακά θα μυήσει (όπως ο πατέρας του τον ίδιο) τις 3 κόρες του (Αναστασία, Δήμητρα και Αννα) στα μυστικά του επαγγέλματος. Το 2003 η οικογένεια θα εγκαινιάσει τον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΑΓΚΥΡΑ που στεγάζεται σ' ένα νεοκλασικό κτίριο στην οδό Σόλωνος 124.
Το κτίριο αποκτήθηκε από την οικογένεια το 1996 σε ερειπώδη κατάσταση και ανακαινήστηκε  ριζικά δημιουργώντας μία εστία πολιτισμού στο κέντρο της Αθήνας.
Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 3 μ. μ.από τον Ιερό Ναό των Αγίων Θεοδώρων του Α΄ Κοιμητηρίου Αθηνών.
Παράκληση της οικογενείας είναι αντί στεφάνων, να δοθούν δωρεές στο Σύλλογο Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ», τηλ. 2107757153 αριθ. λογαριασμού Alpha bank 152/002002000 515.

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

#ΛευτέρηςΚουσούλης : "Ο καιρός του λαλείν"

Μέσα στο βουητό της κρίσης, πολλές σιωπές. Και μέσα τους, εκκωφαντική η σιωπή της Εκκλησίας. Η Εκκλησία πάντοτε οφείλει να μιλάει στον κόσμο. Να μιλάει στην εποχή για την εποχή. Να κομίζει το ριζοσπαστικό της μήνυμα απέναντι στην κατεστημένη αντίληψη της ιστορικής φάσης. Ανατρεπτικά και ελευθερωτικά. Δεν υπάρχει για την Εκκλησία εποχή σιωπής. Ούτε καμιά τέχνη της σιωπής της αρμόζει.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από κενό νοήματος. Αυτό μας παραπέμπει σε καιρούς στερημένους. Και σε αυτούς τους στερημένους καιρούς, αυτό που ονομάζουμε πνευματική παρουσία της Εκκλησίας, μέσα από τον απελευθερωτικό ευαγγελικό λόγο, είναι όσο ποτέ αναγκαίο. Στο μέτωπο της κρίσης νοήματος η Εκκλησία απουσιάζει.

Και δεν είναι αποτέλεσμα - φοβάμαι - δυστυχώς ούτε στοχασμού ούτε περίσκεψης. Φαίνεται περισσότερο να είναι ένας αυτο-εγκλεισμός στη διοικητική διάσταση και στην εξουσιαστική επαλήθευση. Πρόκειται για απόσυρση από τον σύγχρονο κόσμο. Μια απόσυρση φόβου και υπολογισμού. Η προτροπή του Ιησού στους μαθητές του να μη φοβούνται δεν ήταν φυσικά στιγμιαία. Η άρνηση του φόβου ισχύει πάντα.

Ακούω τον αντίλογο: Μα δεν κάνει τόσα πράγματα η Εκκλησία; Δεν είναι παρούσα με πρωτοβουλίες υποστήριξης και αλληλεγγύης; Και ένας ακόμη αντίλογος. Μα δεν τοποθετείται ο Αρχιεπίσκοπος με δηλώσεις υπέρ των αδυνάμων; Αναγνωρίζω και το ένα και το άλλο. Δεν αρκεί ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Συχνά οι πρωτοβουλίες αυτές, επιβαλλόμενες, σεβαστές και άξιες, γίνονται άλλοθι αφωνίας. Και αυτή η αφωνία τοποθετεί στην εποχή της σκοτεινής κρίσης την Εκκλησία στην άκρη. Η θέση της είναι στο κέντρο της μάχης, μέσα στο πύρινο γίγνεσθαι του παρόντος. Και πέρα από τον πεπερασμένο ορίζοντα της στιγμής. Με δυνατό λόγο, ενάντιο λόγο, υποστηρικτικό λόγο. Στο πλευρό των ανθρώπων. Αμεσα, ταπεινά και συγκεκριμένα. Οπως κάνουν πολλοί εμπνευσμένοι απλοί ιερείς στις ενορίες τους.

Ο «Εκκλησιαστής» μιλάει «για τον καιρό του σιγάν και τον καιρό του λαλείν». Η εποχή μας είναι καιρός του λαλείν. Και της σύγκρουσης που αναπόδραστα το λαλείν φέρει. Μακριά από την ησυχία του σιγάν.

Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
 
Πηγή : Το Βήμα
10.11.2013
 

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

Σκίτσα: Wi-Fi

Σκίτσο Ηλία Μακρή - Πηγή : εφμ Καθημερινή 6.11.2013

ShareThis