Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Γιατί το τυπωμένο χαρτί υπερέχει από κάθε είδους οθόνη

Είναι μύθος η ιδέα ότι στα γραφεία του μέλλοντος δεν θα υπάρχει ίχνος χαρτιού, λένε επιστήμονες. Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες κατανοούμε και αφομοιώνουμε καλύτερα τα κείμενα που είναι τυπωμένα σε χαρτί. 
Το μέσο που χρησιμοποιούμε για να διαβάσουμε επηρεάζει τον τρόπο ανάγνωσης, συνεπώς το τυπωμένο χαρτί υπερέχει από κάθε είδους οθόνη, όσον αφορά τον βαθμό που κατανοούμε και αφομοιώνουμε κείμενα, αλλά και τον χρόνο που τα θυμόμαστε. Σε αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει αρκετοί επιστήμονες με τις μελέτες τους, οι οποίες έχουν ξεκινήσει εδώ και σχεδόν μία 20ετία για να διερευνηθεί κατά πόσο υπάρχει ποιοτική διαφορά στο πώς προσλαμβάνουμε ένα κείμενο σε έντυπη μορφή και πώς σε ψηφιακή, την οποία θα διαβάσουμε σε ένα PC, ένα e-reader, μια ταμπλέτα ή ένα smartphone.

Μαζί με όλες τις παραπάνω συσκευές, η ηλεκτρονική ανάγνωση κερδίζει τα τελευταία χρόνια ολοένα μεγαλύτερη απήχηση, καθώς προσφέρει αρκετά πλεονεκτήματα. Μέσω του Ιντερνετ, για παράδειγμα, ένα e-book φτάνει αυτοστιγμεί στον παραλήπτη του, ο οποίος μπορεί να αποθηκεύσει σε ένα φορητό γκάτζετ του ολόκληρη τη βιβλιοθήκη του, ώστε να την έχει συνεχώς μαζί του. Ωστόσο, μέσα από πειράματα και συνεντεύξεις, επιστημονικές έρευνες φανερώνουν πως υπάρχει και αντίτιμο, όπως ότι η προσήλωση στην οθόνη είναι δυσκολότερη απ’ ό,τι στο χαρτί. Παράλληλα, η δυσκολία να «χαρτογραφήσει» κανείς ένα απόσπασμα μέσα σε ένα e-book αφήνει υπόνοιες πως υπονομεύει τη μνήμη.

Ηλεκτρονικό ξεφύλλισμα

Εξάλλου, σύμφωνα με μελέτες, πολλοί αναγνώστες επιλέγουν την ηλεκτρονική μορφή για κείμενα για τα οποία θέλουν απλώς να «πάρουν μια ιδέα», και την έντυπη για όσα θέλουν να κατανοήσουν. Ετσι, σε έρευνα το 2011 στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ταϊβάν, η πλειονότητα των φοιτητών που συμμετείχαν απάντησαν πως τυπώνουν τα άρθρα που σκοπεύουν να διαβάσουν προσεκτικά, τα οποία θα επιλέξουν αφού πρώτα «ρίξουν μια ματιά» στις online περιλήψεις δεκάδων δημοσιεύσεων. Το ίδιο έδειξε και έρευνα το 2003 στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικό, όπου το 80% των φοιτητών απάντησε πάλι πως εκτυπώνει τα κείμενα που θέλει να «καταλάβει σε βάθος».

Αν και διαισθητική, αυτή η προτίμηση φαίνεται να οφείλεται στο γεγονός ότι, συγκριτικά με την οθόνη, η ανάγνωση ενός εντύπου είναι πιο διεξοδική και επομένως εντυπώνεται καλύτερα στη μνήμη. Συγκεκριμένα, πείραμα το 2011 σε δύο ομάδες εθελοντών που είχαν να διαβάσουν το ίδιο κείμενο, οι μισοί σε υπολογιστή και οι μισοί στο χαρτί, έδειξε πως οι δεύτεροι αφιέρωσαν περισσότερο χρόνο, διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας συγκεκριμένα αποσπάσματα, με συνέπεια να πετύχουν καλύτερα αποτελέσματα στα τεστ που προέβλεπε η διαδικασία. Ακόμη όμως κι αν ο επιτρεπόμενος χρόνος δεν διαφέρει για τους εθελοντές, όπως έγινε σε πείραμα το 2003 στο βρετανικό πανεπιστήμιο του Leicester, περισσότεροι φοιτητές που είχαν διαβάσει το κείμενο σε έντυπη μορφή απάντησαν πως «γνώρισαν» και όχι απλώς «θυμούνταν» τις απαντήσεις.

Ο «χάρτης» του βιβλίου

Με βάση επιστήμονες σαν τον Σουηδό πειραματικό ψυχολόγο Erik Wastlund από το πανεπιστήμιο Karlstad, μια βασική αιτία για τις ποσοτικά και ποιοτικά καλύτερες επιδόσεις είναι πως οι οθόνες LCD των PC, των smartphone και των tablet εκπέμπουν φως. Επομένως, κουράζουν τα μάτια μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα και ατονεί η προσοχή του χρήστη. Από αυτή την άποψη φαίνεται να ξεχωρίζουν τα e-reader, οι οθόνες των οποίων αντανακλούν το εξωτερικό φως όπως και το συμβατικό χαρτί. Ωστόσο, άλλοι ειδικοί εκτιμούν, πως ανεξάρτητα από το είδος της συσκευής, μια ακόμη παρενέργεια των ψηφιακών κειμένων είναι πως η κάθε επιμέρους παράγραφος δεν έχει χαρακτηριστική «τοπογραφία» όπως στα συμβατικά έντυπα, με συνέπεια το «αποτύπωμά» της στη μνήμη να εξασθενεί πιο γρήγορα.

Αυτό είναι ένα από τα επιχειρήματα της Abigail J. Sellen στο βιβλίο που έγραψε μαζί με τον Richard H. R. Harper το 2001 και στο οποίο υποστηρίζει πως είναι μύθος η ιδέα ότι στα γραφεία του μέλλοντος δεν θα υπάρχει ίχνος χαρτιού («The Myth of the Paperless Office»). Με διδακτορικό στις γνωσιακές επιστήμες, η Sellen εργάζεται στο Ερευνητικό Κέντρο της Microsoft στο Cambridge και υποστηρίζει πως, όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο, δημιουργούμε έναν νοητικό χάρτη του. Στον χάρτη εντάσσονται τα συγκεκριμένα αποσπάσματα με βάση την οπτική εικόνα του σημείου στη σελίδα όπου βρίσκονται, αλλά και τη «χωροθέτησή» τους μέσα σε όλη την πλοκή του κειμένου, την οποία αντιλαμβάνεται ασυναίσθητα ο αναγνώστης, από το πάχος των σελίδων απλώς κρατώντας το βιβλίο. Με αυτό τον τρόπο, κάθε απόσπασμα κατανοείται βαθύτερα και μπορεί να ανακληθεί από τη μνήμη.

Του Κ. Δεληγιάννη
15.3.2014

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Γ. Καψής : Κυπριακό - Φοβού τους Δαναούς



«Θα αποτελούσε εθνική αυτοκτονία να επανέλθει τώρα ένα σχέδιο ανάλογο με αυτό του Ανάν». Η δήλωση του Προέδρου Αναστασιάδη δημιουργεί αισιοδοξία για τις επικείμενες συνομιλίες, μια αισιοδοξία που εξαντλείται βαθμιαία και σταθερά με κάθε λέξη του «κοινού ανακοινω-θέντος» Αναστασιάδη-Ερογλου.
Α. Προκαταρκτικά και για να μην πελαγοδρομήσουμε στην ανάλυση:
  • Αναμφισβήτητα, το ανακοινωθέν είναι σε ορισμένα σημεία καλύτερο του σχεδίου Ανάν.
  • Υπάρχουν σημεία χειρότερα και σημεία πολύ χειρότερα που οδηγούν ευθέως όχι σε διχοτόμηση αλλά σε διάσπαση των δύο «συνιστώντων» κρατών. Βλ. Τσεχοσλοβακία = Τσεχία + Σλοβακία.
  • Η απόσπαση των «συνιστώντων» κρατών απαγορεύεται μεν αλλά οι διεθνείς συνθήκες ισχύουν... μέχρι να καταγγελθούν! Και αν εγερθεί θέμα «εγγυήσεων», ας μην ξεχνάμε τη μεγάλη τραυματική εμπειρία των Ελληνοκυπρίων: η Τουρκία εξαπέλυσε τον Αττίλα με το πρόσχημα της εγγυήτριας Δύναμης.
  • Βάζουν την Τουρκία, όχι του Ερντογάν αλλά την εκκολαπτομένη Made in USA1, από το παράθυρο στην ΕΕ και την καθιστούν ενεργειακό κόμβο - έναν ρόλο που διεκδικούσε η Ελλάδα.
  • Την προοπτική αυτή παραδέχθηκε πρόσφατα και ο κ. Αναστασιάδης για να δελεάσει την Αγκυρα. Θα δελεάσει και τους Κυπρίους;
Εχουν πιθανότητες επιτυχίας οι νέες συνομιλίες; Μεγάλες και κύριος παράγων η κόπωση των Λαών, η μεγάλη αδυναμία της λαϊκής βούλησης. Ο κουρασμένος Λαός ανέτρεψε τον Βενιζέλο το '22 και ο ίδιος Λαός έστειλε τους 6 στο απόσπασμα.
Πρέπει να αρχίσουν οι συνομιλίες; Αναμφισβήτητα ναι, εφόσον το κύριο βάρος δεν θα μετατεθεί στον διαπραγματευτή αλλά στη μεθόδευση.
Β. Συγκριτική ανάλυση:
Αρθρον 3. Είναι ο διπρόσωπος Ιανός του ανακοινωθέντος:
  • Η Κύπρος διατηρεί την ενιαία, κυρίαρχη κρατική της οντότητα βάσει των ψηφισμάτων του Σ. Ασφαλείας και των Συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου2. Με το σχέδιο Ανάν η κρατική αυτή οντότητα έπαυε υφισταμένη και σε περίπτωση διαφωνίας των δύο κοινοτήτων επιστρέφαμε στην επομένη της εισβολής του Αττίλα. Επομένως, αποτελεί βελτίωση.
  • Θεσπίζεται η συνέχιση της κρατικής οντότητας. Και αυτό αποτελεί βελτίωση.
  • Στο ίδιο άρθρο στριμώχνεται και μια σειρά αρνητικών και επικίνδυνων προβλέψεων, όπως:
α) Εισάγεται η έννοια του συνιστώντος κράτους (Οι Κύπριοι θα είναι πολίτες «είτε του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους είτε...»). Ετσι η τουρκοκυπριακή κοινότητα που επί 40 χρόνια δεν είχε αναγνωριστεί, χάρη κυρίως στις προσπάθειες της Αθήνας, αναβαθμίζεται σε κράτος3.
β) Θα υπάρχουν δύο ιθαγένειες, μια «ενωμένη κυπριακή ιθαγένεια» και μια ιθαγένεια του συνιστώντος κράτους. Παρανοϊκή διάταξη που αποβλέπει στο να θεσμοποιηθεί η διάσπαση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο κράτη. Mutatis Mutandis οι Αμερικανοί θα είχαν την ιθαγένεια των ΗΠΑ αλλά και της Νέας Υόρκης, της Ατλάντα, της Ντακότα κ.ο.κ. (Το κυπριακό σύστημα είναι προεδρικό όπως των ΗΠΑ).
γ) Αν και αναφέρονται, σαν βάση των συνομιλιών, οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου, που προβλέπουν τις τρεις ελευθερίες, διακίνησης, εγκατάστασης, επιχειρηματικής δραστηριότητας, στην ουσία ανατρέπονται. Οι Ελληνοκύπριοι που θα εγκατασταθούν στον τουρκοκυπριακό, σήμερα, τομέα, δηλαδή εκείνοι που θα επιστρέψουν στις εστίες τους, δεν θα έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Σκοπός της διάταξης να μην επιστρέψουν στα σπίτια τους οι εκδιωχθέντες από τον Αττίλα που... τώρα δικαιώνεται!!!
δ) Η διάταξη αυτή όχι μόνον παραβιάζει το ευρωπαϊκό κεκτημένο αλλά και η Κύπρος θα είναι η μόνη «δημοκρατική χώρα» όπου πολίτες της δεν θα έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στον τόπο όπου ζουν, εργάζονται και φορολογούνται.
  • Στα δημοκρατικά καθεστώτα επιτρέπονται τα πάντα εκτός από όσα ρητώς απαγορεύονται. Στα δικτατορικά καθεστώτα το ανάποδο: απαγορεύονται τα πάντα εκτός από όσα ρητά επιτρέπονται. Το ίδιο και στο επιδιωκόμενο νέο κρατικό μόρφωμα. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα έχει μόνον τις εξουσίες που θα της παραχωρηθούν, ενώ το «κατάλοιπον της εξουσίας» θα ασκείται από τα «συνιστώντα κράτη», δηλαδή τους Τουρκοκυπρίους.
Γ. Σε μια συνολική θεώρηση θα μπορούσαν να παρατηρηθούν τα εξής:
  • Η τουρκοκυπριακή πλευρά εξασφάλισε ήδη, και μόνον διά του κοινού ανακοινωθέντος, τα βασικά πλεονεκτήματα που επιδιώκει.
  • Ολα τα θέματα που ενδιαφέρουν τους Ελληνοκυπρίους παραμένουν ανοικτά, όπως:
α) Το θέμα των εποίκων, ποιοι και πόσοι θα αναγνωριστούν σαν κάτοικοι του «συνιστώντος» κράτους.
β) Θα επιτρέπεται ή όχι η εγκατάσταση νέων εποίκων, πράγμα που θα μπορούσε να οδηγήσει στον εκτουρκισμό της Κύπρου.
γ) Τα στρατεύματα κατοχής θα αποχωρήσουν; Πότε και με ποιο ρυθμό; Με το σχέδιο Ανάν θα αποχωρούσαν σε βάθος... 15ετίας!!!
δ) Επιστροφή περιουσιών των Ελληνοκυπρίων που έχουν περιέλθει στην κατοχή Τουρκοκυπρίων και αντιστρόφως.
Επαναλαμβάνεται ότι με τις συνθήκες αυτές η διαπραγμάτευση αποκτά βαρύνουσα σημασία. Μόνον με τη συνεχή συμμετοχή του Εθνικού Συμβουλίου της Κύπρου θα φθάσουμε σε ένα προσυμφωνημένο κείμενο και σε ένα διχαστικό δημοψήφισμα τύπου Ανάν.
Δ. Διεθνείς αντιδράσεις:
α) Η θέση των ΗΠΑ δεδομένη. Με την ασφυκτική πίεσή τους φθάσαμε στο κοινό ανακοινωθέν και το επιδιωκόμενο μόρφωμα εξυπηρετεί όχι μόνον τα ενεργειακά συμφέροντά τους αλλά και τους ευρύτερους γεωπολιτικούς στόχους τους στον αναδυόμενο νέο πολιτικό χάρτη στη Μέση Ανατολή.
β) Και μόνον οι δηλώσεις του κ. Νταβούτογλου δείχνουν τον ενθουσιασμό της Αγκυρας που έχει δυο λόγους να πανηγυρίζει. Πρώτον, αναβαθμίζεται ο ρόλος της και δεύτερον το βάρος που αποτελούσε για την τουρκική πολιτική το Κυπριακό μεταβάλλεται σε πλεονέκτημα.
γ) Οι δηλώσεις του κ. Βενιζέλου, που επιμελώς απέφυγε να αναφερθεί στα «συνιστώντα κράτη», δείχνουν ότι ο υπουργός των Εξωτερικών και κορυφαίος συνταγματολόγος ακολουθεί, και ορθότατα, την τακτική του σπεύδε βραδέως.
δ) Αντιθέτως, η οξυτάτη αντίδραση της Μόσχας δείχνει ότι ο κ. Πούτιν όχι μόνο δεν θα απουσιάσει από το ενεργειακό πόκερ στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά ίσως να δώσει και τα ρέστα του.
Δεν είναι καθόλου εύκολη η κατάσταση που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος της Κύπρου κ. Αναστασιάδης. Φέρει ήδη στο παθητικό του δύο αμαρτήματα: την υποστήριξη του σχεδίου Ανάν και την -όποια- συνευθύνη του στη χρεοκοπία της Κύπρου. Ενα τρίτο αμάρτημα δεν θα τον εξαγνίσει. Απλώς, θα του εξασφαλίσει μια θέση στην Κόλαση της Ιστορίας.
1. Ο σεΐχης Φατουλάχ Γκιουλέν στη θέση του Ερντογάν θα εισήγαγε διά της Τουρκίας έναν lihgt ισλαμισμό πολύ χρήσιμο για την Ουάσιγκτον. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
2. Η συμφωνία μεταξύ του Προέδρου Μακαρίου και του Ντενκτάς της 12ης-2-77.
3. Και μόνον διά του ανακοινωθέντος, έστω και αν δεν αρχίσουν συνομιλίες, αν κρίνει κανείς από τη νομολογία του ΔΔ της Χάγης, η αναγνώριση του κρατιδίου έχει επέλθει.

Του Γ. Καψή
23.2.2014

Ν.Ξυδάκης : Κύπρος-γεωπολιτικά παίγνια και ιστορική μοίρα

 
 
Η λεωφόρος Μακαρίου, ο πιο εμπορικός δρόμος της Λευκωσίας, μια μίνι Φίφθ Αβενιου του Νότου, ας πούμε, το βράδυ είναι σκοτεινή, κανένα φως δεν εκπέμπεται από τις άδειες βιτρίνες. Τη μέρα είναι θλιβερή. Σαν την αθηναϊκή οδό Σταδίου, καθρεφτίζει το πληγωμένο σώμα της κυπριακής οικονομίας. Πίσω από τα αλλεπάλληλα συγχαρητήρια της Ευρώπης για την πρόοδο του μνημονίου, βρίσκονται χιλιάδες κουρεμένοι πολίτες και επιχειρηματίες, που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους και να λειτουργήσουν τις επιχειρήσεις τους. Κι αυτό σε μια χώρα όπου το ιδιωτικό χρέος ήταν πολύ υψηλό, ήδη από τα χρόνια της ανοικοδόμησης μετά την εισβολή του ’74. Σήμερα το ιδιωτικό χρέος είναι περίπου στο 300% του ΑΕΠ ― πανευρωπαϊκό ρεκόρ.

Πίσω από τα κλειστά μαγαζιά με τις πινακίδες «Πωλείται αέρας», βρίσκεται και ένας άλλος ζοφερός δείκτης, η ανεργία. Η Κύπρος δεν είχε ανεργία· το 3-4% προ κρίσης κατέγραφε απλώς τους μετακινούμενους από δουλειά σε δουλειά. Σήμερα πλησιάζει το 18% ― ίσως είναι η ταχύτερη μεταβολή εντός της Ε.Ε.

Σε αυτό το περιβάλλον οικονομικής και κοινωνικής αβεβαιότητας προστίθεται η πολιτική-εθνική αβεβαιότητα. Στα λόμπι των ξενοδοχείων συναντάς πολύ λιγότερους επιχειρηματίες, Ανατολικοευρωπαϊους και Αραβες. Υποκαθίστανται από τεχνοκράτες διπλωματικών αποστολών και sherpas, ανιχνευτές διαθέσεων, διαπραγματευτές: μαζί με το bail in και το Μνημόνιο κατέφθασε η Λύσις του Κυπριακού. Εσπευσμένα, εξπρές, συνοπτικά, πιεστικά, πακεταρισμένη βεβιασμένα με τους υποθαλάσσιους υδρογονάνθρακες, την επαύριον του κουρέματος άρχισε η διαπραγμάτευση του Κυπριακού.

Δέκα χρόνια από το δημοψήφισμα απόρριψης του Σχεδίου Ανάν, νεκρού πλέον υποτίθεται, και τρία χρόνια μετά το ναυάγιο των διμερών διαπραγματεύσεων Χριστόφια-Ταλάτ, το νέο σχέδιο λύσης, όπως προδιαγράφεται με δημιουργικές ασάφειες στην Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη-Ερογλου, επαναφέρει υπό δυσμενέστερους όρους το «νεκρό» Σχέδιο Ανάν, καταργώντας ουσιαστικά την Κυπριακή Δημοκρατία και προοωθώντας ένα αμφιβόλου βιωσιμότητας μόρφωμα δύο συνιστώντων κυρίαρχων κρατών, δύο ιθαγενειών, και μιας αδύναμης ομοσπονδίας υπό την σκέπην των εγγυητριών δυνάμεων, βασικά της Τουρκίας. Πρόκειται για ένα μη βιώσιμο και λειτουργικό κρατικό μόρφωμα, ρατσιστικό και διχοτομικό, χωρίς ανάλογο στη διεθνή δικαιική και πολιτειακή εμπειρία, που παραβιάζει κατάφωρα το ευρωπαϊκό κεκτημένο σε μια χώρα-μέλος της Ε.Ε. Αναλογίες μπορούν να βρεθούν μόνο σε αποτυχημένα κράτη ή junk states, συγκαλυμμένα προτεκτοράτα.

Το γεωπολιτικό περιβάλλον έχει αλλάξει άρδην στην ΝΑ Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Είναι προφανές ότι ο απώτερος γεωπολιτικός στόχος είναι η στρατηγική επανασύνδεση Τουρκίας και Ισραήλ, μέσω του ενεργειακού δικτύου, και με σκαλοπάτι-μαξιλάρι την Κύπρο. Τον στόχο φαίνεται να επιδιώκουν ζωηρά οι ΗΠΑ, με την υποστηριστική ανοχή των Βρυξελλών. Σε αυτό το περίπλοκο ρευστό περιβάλλον, Κύπρος και Ελλάδα, λόγω επιτήρησης και οικονομικής δυσπραγίας, δεν διαθέτουν προς στιγμήν το απαραίτητο πολιτικό κεφάλαιο για να διαπραγματευτούν λυσιτελώς. Χρειάζεται χρόνος. Ενδεχόμενη εμπλοκή σε οριστικές λύσεις υπό δυσμενείς όρους, χωρίς δυνατότητες άμεσης απεμπλοκής, μπορεί να αποβεί μοιραία, με ιστορικές συνέπειες για την ακεραιότητα και τη γεωπολιτική σημασία των δύο ελληνικών κρατών. Και οι υδρογονάνθρακες, που προβάλλονται τώρα από τις κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας, ως ελπίδες για μελλοντική ανάκαμψη, μπορεί να αποβούν γεωπολιτική κατάρα, όπως εύστοχα έχουν περιγράψει το ζήτημα οι Ισραηλινοί. Αλλά όπως δείχνει και η χθεσινή αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση Αναστασιάδη, όλα είναι ανοιχτά, σε Κύπρο και Ελλάδα.
 
Του Νίκου Ξυδάκη
Πηγή Καθημερινή
28.2.2014 

ShareThis