Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

Προσπάθειες να εξαιρεθεί η Σαντορίνη από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τους αμπελώνες


«Η εκρίζωση δεν συμφέρει κανέναν»
Προσπάθειες να εξαιρεθεί η Σαντορίνη από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα για τους αμπελώνες

Της Ιωαννας Φωτιαδη

Το πρόγραμμα «εκρίζωσης αμπελώνων» δημιουργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, όταν διαπιστώθηκε ότι τα αποθέματα οίνου στη γηραιά Ηπειρο ξεπερνούσαν κατά πολύ τις δυνατότητες κατανάλωσης και εξαγωγών οίνου, με αποτέλεσμα πολλά λίτρα κρασί να μένουν στα «αζήτητα». Με βάση το συγκεκριμένο πρόγραμμα οι παραγωγοί αποζημιώνονται προκειμένου να «βγάλουν» το αμπέλι τους και να εγκαταλείψουν στο εξής την παραγωγή κρασοστάφυλων.

«Το πρόγραμμα, που άρχισε να εφαρμόζεται την προηγούμενη σεζόν, ζητά από τους παραγωγούς που επιθυμούν να ενταχθούν σ’ αυτό, να ξεριζώσουν τα αμπέλια τους και να δεσμευθούν ότι δε θα καλλιεργήσουν πλέον το χωράφι τους με αμπέλι οινοποιήσιμο» εξηγεί ο κ. Διονύσης Γραμματικός, υφηγητής Αμπέλων και Ξηρών καρπών στο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. «Η αποζημίωση για τους καλλιεργητές κυμαίνεται από 552 ευρώ το στρέμμα μέχρι 1.400, υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι στην εν λόγω έκταση δε θα γίνει αλλαγή χρήσης γης» εξηγεί. Το δέλεαρ ήταν μάλλον ισχυρό σε περιοχές όπου η αμπελουργική δραστηριότητα δεν ήταν ιδιαίτερα επωφελής.

Ωστόσο, στη ξακουστή για τον παραδοσιακό της αμπελώνα και τα κρασιά της, Σαντορίνη, η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) ήδη από πέρυσι έχει κινητοποιηθεί, ώστε να εξαιρεθεί. «Καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια για να γίνει το επάγγελμα του αμπελουργού ελκυστικό στους νέους», αναφέρει ο κ. Μάρκος Καφούρος, πρόεδρος του Συνεταιρισμού.
Τα χαρακτηριστικά του θηραϊκού οίνου είναι ιδιαίτερα. Ομως, καθώς το νησί αποτελεί έναν από τους πρώτους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα, το δέλεαρ της εγκατάλειψης είναι μεγάλο. Ετσι, καθίσταται απαραίτητη η προστασία των αγροτικών εκτάσεων.
«Η εκρίζωση αμπελώνων στη Σαντορίνη ουσιαστικά δεν συμφέρει κανένα», υπογραμμίζει ο κ. Πάρις Σιγάλας, ένας από τους μεγαλύτερους οινοποιούς στο νησί. «Η ποιότητα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κρασιού μας έχουν αναγνωριστεί διεθνώς. Η Σαντορίνη θεωρείται πλέον ένα από τα σημαντικότερα αμπελοτόπια της Ευρώπης».
Οπως εξηγεί, «ο αμπελώνας μας είναι ένας από τους αρχαιότερους. Υπολογίζεται ότι υφίσταται προ του 800 π.Χ., από τα προϊστορικά δηλαδή χρόνια».
Ευεργετικές ιδιότητες
«Οι ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές συνθήκες του νησιού καθιστούν το κρασί ιδιαίτερα πλούσιο σε πολυφαινόλες, που έχουν πολλαπλώς ευεργετικές ιδιότητες στον ανθρώπινο οργανισμό», προσθέτει στην «Κ» ο κ. Σέρκο Χαρουτουνιάν, καθηγητής Χημείας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Οι ποικιλίες που συναντάμε στη Σαντορίνη είναι αυθεντικές ελληνικές, που διατηρήθηκαν διά μέσω των αιώνων χωρίς προσμείξεις λόγω του απομονωμένου χαρακτήρα του νησιού», λέει ο κ. Χαρουτουνιάν. Οπως τονίζει, «ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται τα σταφύλια είναι ο αρχαιοελληνικός, δηλαδή διαμορφώνονται ως μια κουλούρα που εφάπτεται στο έδαφος. Με το τρόπο αυτό το φυτό προστατεύεται από τον αέρα και λιπαίνεται από το έδαφος».

Πάντως σήμερα στη Σαντορίνη μεταβαίνει ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Κώστας Κιλτίδης, με σκοπό να εξετάσει την εξαίρεση του νησιού από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
«Μας ενδιαφέρει να στηρίξουμε την αμπελοοινικό τομέα. Αν μειωθεί η παραγωγή, θα χάσει το κρασί την εμπορική του δύναμη».
27.5.09

Σε απόγνωση στο Μαθράκι, χωρίς θαλάσσια συγκοινωνία

Σε απόγνωση στο Μαθράκι, χωρίς θαλάσσια συγκοινωνία

Του Κωστα Oνισενκο

Εκκληση για άμεση αποκατάσταση της θαλάσσιας συγκοινωνίας τους με το λιμάνι Αγίου Στεφάνου στην Κέρκυρα απευθύνουν οι κάτοικοι των Διαποντίων Νησιών, δηλαδή του συμπλέγματος Μαθρακίου, Οθωνών και Ερείκουσας που βρίσκονται κοντά στο νησί. Οπως περιγράφει στην «Κ» ο κοινοτάρχης Μαθρακίου κ. Γιάννης Αργυρός, εκτός από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στις μετακινήσεις και τις μεταφορές εμπορευμάτων, μέχρι σήμερα ούτε ένας τουρίστας δεν έχει επισκεφθεί το νησί.
Τα Διαπόντια συνδέονται διά θαλάσσης με το λιμάνι του Αγίου Στεφάνου της Κέρκυρας, η κατασκευή του οποίου αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα της παροιμιώδους ελληνικής προχειρότητας. Το λιμάνι παραμένει κλειστό από τις αρχές Απριλίου.
Λόγω λάθους στην κατασκευή του, τα θαλάσσια ρεύματα κατεβάζουν άμμο και το θέτουν «εκτός λειτουργίας». Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα πλοία δεν μπορούν να προσεγγίσουν στο λιμάνι.

Πρόβλημα μετακίνησης
Για την εξυπηρέτηση των νησιών χρησιμοποιείται εναλλακτικά το λιμάνι της Παλαιοκαστρίτσας στην Κέρκυρα. Ενώ το Μαθράκι απέχει μόλις επτά μίλια από την Κέρκυρα, με τη γραμμή που χρησιμοποιείται σήμερα χρειάζονται τέσσερις ολόκληρες ώρες για να μεταφερθεί κάποιος από το ένα νησί στο άλλο.
«Η σύνδεσή μας με τον Αγ. Στέφανο διακόπτεται κάθε φορά για να γίνουν τα έργα καθαρισμού και εκβάθυνσης της λιμενολεκάνης. Φέτος αυτά έχουν καθυστερήσει, με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρό πρόβλημα μετακίνησης. Επιπλέον, έχουμε ένα πλοιάριο το οποίο πραγματοποιεί εκδρομές προς το νησί, κανονικά από την 1η Μαΐου. Ακόμα όμως δεν έχει κάνει ούτε ένα δρομολόγιο. Το αποτέλεσμα είναι να μην έχουμε φέτος ούτε έναν επισκέπτη."

Από την πλευρά του ο αντινομάρχης Κέρκυρας κ. Κώστας Λέσσης εξηγεί τους λόγους της καθυστέρησης. «Κάθε χρόνο η νομαρχία Κέρκυρας διαθέτει περίπου 60.000 ευρώ για τις εργασίες καθαρισμού του λιμένα. Φέτος κανένας εργολάβος δεν εκδήλωσε ενδιαφέρον να αναλάβει το έργο εξαιτίας της χαμηλής τιμής και έτσι αναγκαστήκαμε να επεκτείνουμε τη σύμβαση στις 200.000 ευρώ περίπου με κάποια επιπλέον έργα προκειμένου να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε», απαντά στις αιτιάσεις.

Οικονομική καταστροφή
Οπως τονίζει κ. Λέσσης, η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση αντιλαμβάνεται ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι σοβαρό και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την επίλυσή του.
«Προτιμάμε να δίνουμε αυτά τα χρήματα κάθε χρόνο και να στηρίζουμε με όποιον τρόπο μπορούμε αυτά τα νησιά. Ωστόσο, οι διαδικασίες για την ανάθεση έπρεπε να ακολουθηθούν κατά το γράμμα του νόμου», συμπληρώνει.

Κάτοικος και ένας από τους ελάχιστους επιχειρηματίες του Μαθρακίου, ο κ. Κώστας Μάστορας, περιγράφει το πρόβλημα, όπως το βιώνει καθημερινά:
«Εχουμε καταστραφεί οικονομικά, είναι τέλος Μαΐου και δεν έχει πατήσει κανένας στο νησί μας. Σκεφθείτε ότι γενικά το κόστος επιβίωσης στο νησί μας είναι μεγάλο, αγοράζουμε μια παλέτα νερά που κοστίζει 70 ευρώ και αναγκαζόμαστε να δίνουμε άλλα 50 για τη μεταφορά της. Τώρα δε, με την αλλαγή των δρομολογίων, η τροφοδοσία των καταστημάτων και των σπιτιών έχει γίνει πολύ δύσκολη υπόθεση».
Οι κάτοικοι του νησιού απευθύνουν έκκληση μέσω της «Κ» προς κάθε αρμόδια αρχή προκειμένου να βρεθεί σύντομα λύση.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
27.5.09

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

Οι μετανάστες μαθαίνουν την Ελλάδα μέσα από τα μουσεία

«Ηταν πολύ όμορφα. Δεν είχα ξαναπάει σε μουσείο». Η κ. Μαρία Οχιλέμπο ζει στην Ελλάδα εδώ και δεκατέσσερα χρόνια. Εργάζεται σε εστιατόριο, και παράλληλα, παρακολουθεί μαθήματα σε σχολή μαγειρικής. Είναι πρόεδρος της Ενωσης Νιγηριανών Γυναικών στην Ελλάδα. Με τις δύο κόρες της και μαζί με άλλες γυναίκες της Ενωσης και τα παιδιά τους, επισκέφθηκαν πρόσφατα το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο πλαίσιο ενός προγράμματος που επιχειρεί να φέρει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα, πιο κοντά στον ελληνικό πολιτισμό, και κατ’ επέκτασιν, να τους κάνει μέτοχους της κουλτούρας της χώρας που τους φιλοξενεί.

Πρόκειται για τις «Πολιτιστικές Πράξεις Ενταξης», από κοινού πρωτοβουλία του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Praksis, που πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του υπουργείου Εξωτερικών. «Ξεκίνησε πέρσι κατά την Παγκόσμια Ημέρα των Μουσείων, είχε καλή ανταπόκριση και σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, αποφασίσαμε να την επεκτείνουμε», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Τζανέτος Αντύπας, πρόεδρος της Praksis, η οποία πραγματοποιεί προγράμματα ανθρωπιστικής και ιατρικής δράσης σε κοινωνικά ευπαθείς ομάδες. Παρών στην ξενάγηση των γυναικών από τη Νιγηρία, ο κ. Αντύπας θυμάται ένα περιστατικό που του είχε κάνει εντύπωση: «Η μητέρα ενός κοριτσιού είχε απορίες επάνω στα αντικείμενα της έκθεσης και εκείνο γύρισε και της είπε «Μαμά, μη ρωτάς άλλα. Θα ανοίξουμε το βιβλίο της Ιστορίας όταν πάμε σπίτι, και θα σου δείξω». Τα παιδιά, που έχουν μεγάλη ικανότητα αντίληψης, γίνονται σε αυτήν την περίπτωση έως και... δάσκαλοι των γονιών τους, αφού αυτά είναι που πηγαίνουν σχολείο στην Ελλάδα», τονίζει. «Μπόρεσα να δω από κοντά τις παραδόσεις σας. Δε γνωρίζω τίποτα για τα Μουσεία της πόλης, οπότε βρίσκω πολύ θετικό αυτό το βήμα, και θα ήθελα να το επαναλάβουμε» λέει η κ. Οχιλέμπο, που με τη μεγαλύτερη κόρη της έχουν επισκεφθεί από μόνες τους, την Ακρόπολη.
Η 18η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, και με την αφορμή αυτή, μεθαύριο Κυριακή, στις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, θα ξεναγηθούν εξυπηρετούμενοι της Praksis από το Αφγανιστάν και το Ιράν, που θα ακούσουν την ξενάγηση στη γλώσσα φαρσί. Τα παιδιά θα λάβουν μέρος σε εργαστήρια χειροτεχνίας, και θα γνωρίσουν τον Stargazer, το «ατενίζον τα αστέρια» κυκλαδικό ειδώλιο που πήρε την ονομασία του λόγω της έντονης προς τα πίσω κλίσης της κεφαλής, και που παραχωρήθηκε με μακροπρόθεσμο δανεισμό στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης από την Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.

Σαν δικές τους μάσκες
Είκοσι χρόνια επαγγελματίας ξεναγός και δέκα χρόνια στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, η κ. Κέλλυ Μπουρνή πραγματοποίησε την προηγούμενη και θα κάνει και αυτήν την ξενάγηση. «Οι πιο μεγάλες γυναίκες δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν ορισμένα πράγματα, ωστόσο, τους άρεσε πολύ η συλλογή που περιγράφει την καθημερινή ζωή στην αρχαία Ελλάδα, όπως και τα κυκλαδικά ειδώλια, ίσως επειδή τούς θυμίζουν τις δικές τους παραδοσιακές μάσκες», προσθέτει η κ. Μπουρνή. Εκείνο που την εντυπωσίασε περισσότερο, ωστόσο, ήταν «το πόσο εκδηλωτικά ήταν τα παιδιά. Με αγκάλιαζαν και έκαναν παιχνίδια. Μου έδωσε πολλά αυτή η εμπειρία και με μεγάλη χαρά θα ξεναγήσω την ομάδα των Αφγανών και Ιρανών μεθαύριο», καταλήγει.

Η πρώτη φετινή ξενάγηση πραγματοποιήθηκε στις 21 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και έπονται άλλες δύο: δύο ημέρες μετά την Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού στις 4 Ιουνίου, παιδιά του Συλλόγου Κενυατισσών Γυναικών Ελλάδας θα συμμετάσχουν στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου, ενώ στις 21 Ιουνίου, μία ημέρα μετά την Παγκόσμια Ημέρα των Προσφύγων, θα πραγματοποιηθεί επίσκεψη προσφύγων στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Σε όλη τη διάρκεια των παιδικών προγραμμάτων Σαββάτου και Κυριακής, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης προσφέρει δωρεάν θέσεις σε παιδιά εξυπηρετούμενων της Praksis, ενώ κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων, εθελοντές της ΜΚΟ θα μοιράζουν τα ενημερωτικά φυλλάδια με σύνθημα «Ελα να γνωριστούμε καλύτερα».

Της Ιφιγενειας Διαμαντη
Πηγή Καθημερινή
15.5.09

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Ολα τα σύγχρονα μέσα για την αποθήκευση πληροφοριών αποδεικνύονται προσωρινά

Μια σύντομη ιστορία των μέσων

Ολα τα σύγχρονα μέσα για την αποθήκευση πληροφοριών αποδεικνύονται προσωρινά

Umberto Εco | Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Φανατικοί χρήστες των ηλεκτρονικών παιχνιδιών σε διεθνές φόρουμ στη Μαλαισία. Για όλα τα μηχανικά, ηλεκτρικά ή ηλεκτρονικά μέσα είτε ξέρουμε ότι φθείρονται γρήγορα είτε δεν ξέρουμε ακόμη πόσο μπορούν να διαρκέσουν (RΕUΤΕRS/ΒΑΖUΚΙ ΜUΗΑΜΜΑD)
Πρόσφατα, σε μια ημερίδα που διοργάνωσε η Σχολή Βιβλιοθηκαρίων στη Βενετία, ένα από τα θέματα συζήτησης ήταν η προσωρινότητα των μέσων αποθήκευσης δεδομένων. Στα μέσα που έχουν χρησιμοποιηθεί ανά τους αιώνες για την αποθήκευση πληροφοριών περιλαμβάνονται οι στήλες, οι δέλτοι από πηλό, οι πάπυροι, οι περγαμηνές και, προφανώς, τα τυπωμένα βιβλία. Πολλά παραδείγματα αυτής της τελευταίας επινόησης έχουν καταφέρει να επιβιώσουν τα τελευταία 500 χρόνια, μόνο όμως όσα ήταν φτιαγμένα από χαρτί από ράκη.

Στα μέσα του 19ου αιώνα οι κατασκευαστές στράφηκαν στο χαρτί από ξυλοπολτό και φαίνεται ότι αυτό το χαρτί έχει μέγιστη διάρκεια ζωής γύρω στα 70 χρόνια (αν πάρετε στα χέρια σας εφημερίδες ή βιβλία της μεταπολεμικής περιόδου, θα δείτε ότι πολλά από αυτά θρυμματίζονται καθώς προσπαθείτε να τα ξεφυλλίσετε). Ετσι, εδώ και αρκετό καιρό γίνονται συνέδρια και μελετώνται διάφοροι τρόποι ώστε να διασωθούν τα βιβλία που υπάρχουν στις βιβλιοθήκες μας. Μια από τις δημοφιλέστερες ιδέες (αλλά σχεδόν αδύνατη στην υλοποίησή της για κάθε βιβλίο που υπάρχει) είναι να σαρωθούν όλες οι σελίδες τους και να μεταφερθούν σε ένα ηλεκτρονικό μέσο.

Αυτό όμως οδηγεί σε ένα άλλο πρόβλημα. Ολα τα άλλα μέσα για τη μεταφορά και τη διατήρηση πληροφοριών, από τις φωτογραφίες ως τα φιλμ σε κυλίνδρους, από τους δίσκους ως τις φορητές κάρτες μνήμης USΒ, είναι πιο ευπαθή από τα βιβλία. Για ορισμένα από αυτά το γνωρίζαμε ήδη. Στις παλιές κασέτες μαγνητοφώνου ύστερα από λίγο καιρό η ταινία άρχιζε να μπερδεύεται, προσπαθούσαμε να την ξεμπερδέψουμε γυρίζοντας ένα μολύβι στα καρούλια, συχνά όμως χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι βιντεοκασέτες χάνουν εύκολα το χρώμα και την ευκρίνειά τους και αν χρησιμοποιούνται πολλές φορές- αν, για παράδειγμα, κάποιος τις γυρίζει συχνά μπρος πίσω-, σύντομα καταστρέφονται.

Εχει περάσει αρκετός καιρός ώστε να γνωρίζουμε πόσο κρατάει ένας δίσκος βινυλίου προτού γρατσουνιστεί υπερβολικά, όμως δεν είχαμε τον χρόνο να διαπιστώσουμε τη διάρκεια ζωής του CD-RΟΜ αφού, παρ΄ ότι χαιρετίστηκε αρχικά ως η επινόηση που θα έσωζε το βιβλίο, σύντομα αποσύρθηκε από την αγορά επειδή αποκτήσαμε τη δυνατότητα να έχουμε πρόσβαση στις ίδιες πληροφορίες online και με λιγότερο κόστος. Δεν ξέρουμε πόσο καιρό μπορούν να διαρκέσουν οι ταινίες σε DVD. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι μερικές φορές τα DVD αρχίζουν να συμπεριφέρονται παράξενα αν τα παίζουμε πολύ συχνά. Και ποτέ δεν είχαμε τον χρόνο να δούμε πόσο μπο ρούν να κρατήσουν οι δισκέτες. Αντικαταστάθηκαν τόσο γρήγορα από τη σκληρή εκδοχή τους και στη συνέχεια από τα επανεγγράψιμα CD, τα οποία με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τις κάρτες μνήμης USΒ.

Η εξαφάνιση αυτών των ξεπερασμένων μέσων συνοδεύτηκε από την εξαφάνιση των ηλεκτρονικών υπολογιστών που μπορούσαν να τα διαβάζουν- πολύ λίγοι άνθρωποι, νομίζω, εξακολουθούν να έχουν στο σπίτι τους υπολογιστές με υποδοχή για δισκέτες- και αν κάποιος δεν μετέφερε εγκαίρως στο επόμενο μέσο όλα τα δεδομένα που είχε στο προηγούμενο (και θα πρέπει να το κάνει, όπως φαίνεται, για πάντα, κάθε δύο ή τρία χρόνια) τα έχει χάσει αμετάκλητα (εκτός και αν έχει στο υπόγειό του καμιά δεκαριά παλιούς υπολογιστές, έναν για κάθε εξαφανισμένο μέσο).

Ετσι, όσον αφορά όλα τα μηχανικά, ηλεκτρικά ή ηλεκτρονικά μέσα, είτε ξέρουμε ότι φθείρονται γρήγορα είτε δεν ξέρουμε ακόμη πόσο μπορούν να διαρκέσουν. Για ορισμένους τύπους αποθήκευσης δεδομένων μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ.

Τα σύγχρονα μέσα αποθήκευσης φαίνονται να έχουν δημιουργηθεί περισσότερο για τη διάδοση των πληροφοριών παρά για τη διατήρησή τους. Το βιβλίο για καιρό υπήρξε το κύριο μέσο διάδοσης (σκεφτείτε τον ρόλο που έπαιξε η τυπωμένη Βίβλος στην Προτεσταντική Μεταρρύθμιση) αλλά και διατήρησης. Σε μερικούς αιώνες είναι πιθανόν ο μόνος τρόπος που θα υπάρχει ώστε να ανασύρει κανείς πληροφορίες από το παρελθόν, αν απομαγνητιστούν όλα τα ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης, να είναι ένα ωραίο incunabulum, ένα από τα βιβλία των πρώτων χρόνων της τυπογραφίας. Από τα σύγχρονα βιβλία μας θα επιζήσουν μόνο όσα είναι τυπωμένα σε χαρτί πολυτελείας ή αυτά που έχουν αρχίσει να προσφέρουν πολλοί εκδοτικοί οίκοι σε «acid-free paper».

Δεν είμαι «κολλημένος» στο παρελθόν. Σε έναν φορητό δίσκο των 250 gigabyte έχω «περάσει» τα μεγάλα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και την Ιστορία της Φιλοσοφίας: είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις εκεί μια φράση από τον Δάντη ή τον Θωμά Ακινάτη από το να σηκώνεσαι για να κατεβάσεις έναν βαρύ τόμο από ένα ψηλό ράφι. Χαίρομαι όμως που αυτά τα βιβλία εξακολουθούν να βρίσκονται στα ράφια μου, μια εγγύηση μνήμης για τις στιγμές που τα ηλεκτρονικά όργανα παύουν να λειτουργούν.

© 2009 Umberto Εco/L΄Εspresso (distributed by Νew Υork Τimes Syndicate)

Το πιο πρόσφατο βιβλίο του ιταλού συγγραφέα και δοκιμιογράφου Ουμπέρτο Εκο είναι «Η ιστορία της ασχήμιας».

ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
9.5.09

ShareThis