Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ανοιξε παράθυρο για διεκδίκηση αποζημιώσεων

Οι Ευρωδικαστές καταδίκα­σαν την Ελλάδα για παρά­νομη στέρηση της ακίνητης πε­ριου­­σίας οικο­δο­μικού συνεταιρισμού

Η πολιτεία φοβάται ότι ένα μπαράζ προσφυγών από συνεταιρισμούς στα ευρωπαϊκά δικαστήρια θα οδηγήσει σε καταδίκες της Ελλάδας και στην καταβολή υπέρογκων προστίμων. Πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου άνοιξε «κερκόπορτα» για τη διεκδίκηση τεράστιων αποζημιώσεων από το ελληνικό κράτος για περίπου 150.000 μέλη οικοδομικών συνεταιρισμών.
Οι Ευρωπαίοι δικαστές καταδίκασαν την Ελλάδα για παράνομη στέρηση της ακίνητης περιουσίας του οικοδομικού συνεταιρισμού των υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος στην Παλαιά Φώκαια Αττικής. Εκεί ο συνεταιρισμός κατέχει έκταση από το 1966 συνολικής επιφάνειας 7.353 στρεμμάτων στην οποία περιλαμβάνονται και δασικές ζώνες.
Η έκταση αγοράστηκε με σκοπό την κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών αλλά για σχεδόν 50 χρόνια δεν έγινε τίποτε. Τα μέλη προσέφυγαν στο Ευρωδικαστήριο ζητώντας αποζημίωση 2,2 δισ. ευρώ (τόσο αποτιμήθηκε το ακίνητο) για υλική βλάβη και 100.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
Οι δικαστές καταδίκασαν το ελληνικό κράτος ότι με δική του υπαιτιότητα στερεί τη περιουσία των μελών του συνεταιρισμού και επιφυλάχτηκαν να ανακοινώσουν το ύψος της αποζημίωσης.
Ομως, το σκεπτικό της απόφασης αφήνει τα πάντα ανοικτά, και συγκεκριμένα να προσφύγουν κι άλλοι οικοδομικοί συνεταιρισμοί που εδώ και χρόνια δεν μπορούν να αξιοποιήσουν εκτάσεις που διαθέτουν επί πολλά χρόνια.Σύμφωνα μάλιστα με τον δικηγόρο Δημ. Χατζημιχάλη, πρόεδρο του οικοδομικού συνεταιρισμού των δικηγόρων και πρόεδρο της Ενωσης των Συνεταιρισμών, «απόφαση σαν αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπάρχει κι άλλη και αφορά τον συνεταιρισμό των αναπήρων».
Ο κ. Χατζημιχάλης σημειώνει ότι «υπάρχουν πολλές προσφυγές ανθρώπων που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν την περιουσία που αγόρασαν με τα χρήματά τους. Το βασικό πρόβλημα είναι πως όταν απέκτησαν τις εκτάσεις μπορούσαν να κάνουν εντάξεις και να κτίσουν, αλλά στην πορεία τους αφαιρέθηκε αυτό το δικαίωμα με το Σύνταγμα του 1975».

Πηγή ΕΘΝΟΣ
26.2.2012

Το Δημόσιο αντιστέκεται στις αλλαγές

Δύο αρνητικά παραδείγματα σε ΟΕΚ, ΟΕΕ και στο υπουργείο Οικονομικών
 

Θετική είδηση από το Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης
Στον αστερισμό του παραδόξου και του παραλόγου συνεχίζουν να κινούνται φορείς και πρόσωπα του Δημοσίου εκπέμποντας μια καθεστηκυία νοοτροπία, αδιατάρακτη από όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια σε μια χώρα όπου ο κίνδυνος της χρεοκοπίας απεσοβήθη την ύστατη ώρα. Δείγματα παρήγορα ωστόσο, ενδεικτικά του ότι «κάτι αλλάζει», έρχονται από άλλους ανθρώπους με θέσεις αιχμής στο Δημόσιο, που αποκηρύσσοντας τον ωχαδελφισμό απαιτούν άμεσα την εφαρμογή των νόμων προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Οπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης -αλλά και άλλων νοσηλευτικών μονάδων της χώρας- όπου ζητείται τελεσιγραφικά από «εμπλεκομένους», γιατρούς και εταιρείες, να αποκαταστήσουν οικονομικές ζημίες, απόρροια εξωσυμβατικών προμηθειών και μη εφαρμογής νόμιμων διαδικασιών. Μιλάμε για εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, η προσγείωση καθίσταται ανώμαλη όταν προσπαθήσεις να αναζητήσεις λογικές εξηγήσεις σε άλλες περιπτώσεις: Οι Οργανισμοί Εργατικής Κατοικίας και Εστίας μπορεί να καταργήθηκαν, αλλά πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι του Μνημονίου συντάσσονταν αιτήσεις και ασκούνταν πιέσεις για μετατάξεις υπαλλήλων σε «ασφαλείς» υπηρεσίες του Δημοσίου. Την ίδια ώρα, έβλεπαν το φως καταγγελίες που ήθελαν τη μετάταξη οδηγών και φυλάκων του ΟΑΣΑ στο... Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας.
Και μπορεί πολλές κεντρικές εφορίες να εκπέμπουν SOS λόγω έλλειψης προσωπικού, αυτό όμως δεν εμποδίζει το 40% των νεοπροσληφθέντων εφοριακών να κάνει εργασιακή πρεμιέρα σε υπηρεσίες ΔΟΥ των οποίων η λειτουργία ανεστάλη ή σε εφορίες που τελούν υπό κατάργηση! Ενδεικτικά -κατ' εφαρμογή διάταξης νόμου...- στην Εύβοια τοποθετήθηκαν πέντε νεοπροσληφθέντες εφοριακοί αντιμέτωποι με μια λεπτομέρεια: Τέσσερις από τις πέντε υπηρεσίες της περιοχής καταργούνται... Και μπορεί ο τελωνειακός υπάλληλος της Κύθνου να μετατίθεται στη Μήλο, όμως το τελωνείο αν και άδειο θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Δημόσιο. Η σχετική απόφαση προβλέπει αναστολή λειτουργίας 40 τελωνείων. 

Ετσι, μισθωμένα κτίρια - φαντάσματα θα διατηρηθούν, σε περίπτωση που το καλοκαίρι παρουσιαστούν ανάγκες εκτελωνισμού προϊόντων. Λες και υπάρχουν λεφτά...

26.2.2012

Απονομή ....χάριτος για διορισμούς

Καταχρηστική εφαρμογή ακόμα και του εξαιρετικού μέτρου της απονομής χάριτος διαπιστώνουν δικαστικοί αλλά και παράγοντες του υπουργείου Δικαιοσύνης, καθώς έχουν εντοπιστεί πολλές αποφάσεις που φθάνουν στο σημείο να προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα και να κονιορτοποιούν το σύστημα επιβολής ποινών.
Αποφάσεις που ξεπερνούν τον κοινωνικό χαρακτήρα της απονομής χάριτος και της άρσης των συνεπειών που παράγουν οι ποινικές καταδίκες, φαίνεται πως εξυπηρετούν, πρωτίστως, λογικές τακτοποίησης ημετέρων ή ρουσφετολογικών προσλήψεων, κυρίως σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως προκύπτει από δεκάδες σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Χαρίτων.
Κι ενώ, όπως επισημαίνουν έγκριτοι νομικοί, η απονομή χάριτος είναι μέτρο εξαιρετικό και υπό προϋποθέσεις, αποφάσεις που εκδόθηκαν την τελευταία διετία αφορούν είτε καταδικασμένους σε βαρύτατες ποινές για εμπόριο ναρκωτικών είτε άλλους που έχουν καταδικαστεί για κατ’ επάγγελμα εγκληματική δράση, με βασική στόχευση τον διορισμό τους στο Δημόσιο.
Η περίπτωση του Μ. Κ., που είχε καταδικαστεί από δικαστήριο της Ιταλίας (Παλέρμο) σε κάθειρξη 20 χρόνων, χρηματική ποινή και ισόβια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, για πώληση, διανομή, μεταφορά, εισαγωγή και κατοχή σημαντικής ποσότητας ναρκωτικών, είναι ενδεικτική. Παρά την ποινική απαξία της εγκληματικής του δράσης για εμπόριο ναρκωτικών, αποφασίστηκε να του απονεμηθεί χάρις, ενώ σε άλλη περίπτωση έγινε άρση κάθε συνέπειας από τις ποινικές καταδίκες για κατ’ επάγγελμα παραβάτη του νόμου, προκειμένου να διοριστεί στον Δήμο Ρεθύμνης.
Κατ’ επάγγελμα παραβάτες
Επρόκειτο, όπως προκύπτει από τη σχετική απόφαση του Συμβουλίου Χαρίτων, για τον Θ. Γ., που αρχικά καταδικάστηκε για πώληση ναρκωτικών και κατοχή πυρομαχικών, σε ποινή διετούς φυλάκισης, ενώ στη συνέχεια ενεπλάκη και πάλι σε εγκληματική δράση, σχετική με διακίνηση ναρκωτικών, εισπράττοντας νέα καταδίκη για δύο ακόμα χρόνια φυλάκισης. Παράλληλα, δεν σταμάτησε την παράνομη δραστηριότητά του, προσθέτοντας στον μακρύ κατάλογο με τις καταδίκες και μία κάθειρξη πέντε χρόνων από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών.
Παρά την κατ’ επάγγελμα παραβατικότητά του, η αίτησή του για άρση των συνεπειών των ποινικών του καταδικών, που είναι, μεταξύ άλλων, η απαγόρευση διορισμού του στο Δημόσιο, έγινε δεκτή και το Συμβούλιο Χαρίτων τον δικαίωσε το 2011. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η απόφαση για άρση των συνεπειών από την ποινική του καταδίκη, για τον Μ. Π., που είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 2 ετών και άλλες μικρότερες ποινές (κατοχή, αγορά, αποθήκευση και διακίνηση ναρκωτικών), προκειμένου και αυτός να διορισθεί στον Δήμο Ηρακλείου.
Οι εν λόγω αποφάσεις, οι περισσότερες για διορισμούς στο Δημόσιο, σε ΟΤΑ ή σε διάφορες δημόσιες επιχειρήσεις, είναι οι πλέον συνηθισμένες υποθέσεις που απασχολούν το Συμβούλιο Χαρίτων, αποδυναμώνοντας στην πράξη, όπως τονίζουν έγκριτοι νομικοί, την ουσία του εξαιρετικού μέτρου της απονομής χάριτος.
«Αντί να λειτουργούν αυτές οι αποφάσεις», δήλωνε στην «Κ» ανώτατος δικαστικός, «όπως προβλέπει το Σύνταγμα, που επιβάλλει την επιεική μεταχείριση από την πολιτεία όσων εγκληματούν, δυστυχώς, πολλές φορές η σχετική διαδικασία έχει μετατρέψει το Συμβούλιο Χαρίτων σε “πλυντήριο” ημετέρων προς διορισμό».
Πάντως, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αυτές οι αποφάσεις δεν ανακόπηκαν μετά το 2010, όπου η δημοσιονομική συγκυρία δεν επέτρεπε ρουσφετολογικές προσεγγίσεις και διορισμούς σε δημόσιες επιχειρήσεις και ΟΤΑ, καθώς οι περισσότερες αποφάσεις, αν όχι όλες, αφορούν άρση συνεπειών από ποινικές καταδίκες, κυρίως για να διοριστούν στο Δημόσιο και όχι για να ασκήσουν άλλη επαγγελματική δραστηριότητα στον ιδιωτικό τομέα.
Λίγες είναι οι αποφάσεις που αφορούν καταδικασθέντες που θέλουν να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα. Ενδεικτική η περίπτωση φαρμακοποιού, που είχε καταδικαστεί σε διετή φυλάκιση για παράνομη διακίνηση ουσιών σε τοξικομανείς. Η αίτησή του για να μπορέσει να ανοίξει και πάλι το φαρμακείο του, τελικώς, έγινε δεκτή.

Της Ιωάννας Μάνδρου
26.2.2012
 

Δημόσια Διοίκηση : ο μοχλός διεξόδου από την κρίση

H αναμενόμενη επιτυχής ολοκλήρωση του PSI και η υπογραφή του δεύτερου Μνημονίου ελπίζουμε να σηματοδοτήσουν το τέλος της περιόδου της μεταπολίτευσης και την απαρχή μιας νέας περιόδου, αυτής της ανασυγκρότησης της χώρας μας για επιτυχή διέξοδο από την κρίση.
Η ανασυγκρότηση της χώρας θα καταστεί δυνατή μόνο εάν καταφέρουμε, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, να κάνουμε τη Δημόσια Διοίκηση ικανή να επιτύχει και στις δύο βασικές αποστολές της: πρώτον, να ικανοποιεί τις ανάγκες της κοινωνίας για ποιοτικές υπηρεσίες με το ελάχιστο δυνατό κόστος, και δεύτερον, να είναι και να φαίνεται στην κοινωνία τίμια και αξιόπιστη. Εάν δεν επικεντρώσουμε όλη μας την προσοχή σε αυτό το θέμα και οι προσπάθειές μας δεν ευοδωθούν, τότε είναι βέβαιο ότι η περίοδος ανασυγκρότησης δεν θα ξεκινήσει ποτέ και η οικονομική και κοινωνική κατάρρευση θα συνεχιστεί με πολύ πιο οδυνηρές συνέπειες.
Η πιο βασική αδυναμία της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης εξακολουθεί να είναι η έλλειψη ισχυρής σύνδεσης μεταξύ απασχόλησης και επίδοσης (εκτέλεση καθήκοντος), πράγμα που οδηγεί σε αναποτελεσματικότητα, κακή διαχείριση, έλλειψη καινοτομίας, απαρχαιωμένα οργανογράμματα και εργασιακούς ρόλους, και έλλειψη σύγχρονης ανταπόκρισης στις ανάγκες και τις προτεραιότητες της κοινωνίας. Ιστορικά, υπάρχει μεγάλη εξάρτηση των δημοσίων υπαλλήλων από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, η οποία επιδεινώθηκε με την κατάργηση των γενικών διευθυντών και την αντικατάστασή τους από υπουργικούς συμβούλους, αλλά και τη μετέπειτα παροχή στους συνδικαλιστές του δικαιώματος να συμμετέχουν στις διοικητικές αποφάσεις των υπηρεσιών/οργανισμών τους. Στις παραπάνω αδυναμίες πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα, ο θεσμός της Δημόσιας Διοίκησης ακολουθεί διαδικασίες, οι οποίες βασίζονται σε κανόνες και όχι σε αποτελέσματα. Δηλαδή, τα στελέχη του Δημοσίου δεν έχουν την αυτονομία των στελεχών του ιδιωτικού τομέα, η οποία περιορίζεται μόνο από συστήματα αναφορών, παρακολούθησης και της υποχρέωσης λογοδοσίας, που βασίζεται σε προσυμφωνημένα αποτελέσματα.
Το πρόγραμμα εφεδρείας είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές υπηρεσίες του κράτους, π.χ. εφορίες, νοσοκομεία, υπουργεία, δημόσιοι οργανισμοί, να χάσουν πολλά από τα πιο έμπειρα και ικανά τους στελέχη. Η επόμενη γενιά δημοσίων υπαλλήλων ως σύνολο δεν έχει τις απαιτούμενες εμπειρίες και δεξιότητες για να επωμισθεί το έργο της ανασυγκρότησης, είτε γιατί δεν εκπαιδεύτηκαν σχεδόν ποτέ είτε γιατί εάν και όταν αυτό έγινε, υλοποιήθηκε μέσα στο πλαίσιο των ίδιων πρακτικών Δημόσιας Διοίκησης που οδήγησαν τη χώρα μας στο σημερινό αδιέξοδο και αναποτελεσματικότητα.
Από την άλλη μεριά, πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού, αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αναγκάστηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης και συρρίκνωσης να μειώσουν το προσωπικό τους, με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκονται διαθέσιμα στην αγορά εργασίας αξιόλογα, εκπαιδευμένα και έμπειρα στελέχη που αναζητούν εργασία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Επίσης, υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι και έμπειροι Ελληνες στο εξωτερικό που θα ήθελαν να επιστρέψουν και να συμμετάσχουν στην ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Αυτό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθεί ένα υφυπουργείο στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης -το υφυπουργείο Αποδοτικότητας της Δημόσιας Διοίκησης- με αντικείμενο, σε συνεργασία με τους καθ’ ύλην αρμόδιους φορείς, τον προσδιορισμό των καίριων θέσεων διοίκησης στο Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την περιγραφή των κρίσιμων χαρακτηριστικών αποτελεσματικότητας στο κάθε πόστο, τον προσδιορισμό της διαδικασίας στελέχωσης, την υλοποίηση της στελέχωσης και, τέλος, τη συμμετοχή στην παρακολούθηση και αξιολόγηση της πορείας των στελεχών αυτών. Η θέση του υφυπουργού θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη του κυβερνώντος κόμματος, και να δίνεται σε στέλεχος με αποδεδειγμένη διοικητική εμπειρία και δεξιότητες. Ο τομέας ευθύνης του υφυπουργείου θα περιλαμβάνει, σε συνεργασία με το ΑΣΕΠ και τους αρμόδιους φορείς, τον προσδιορισμό των προσόντων που απαιτούνται για επιτυχία των υψηλόβαθμων στελεχών των οργανισμών του Δημοσίου, την υλοποίηση του σχεδίου στελέχωσης των θέσεων αυτών, προσελκύοντας τα καλύτερα στελέχη της αγοράς (ιδιωτικού, ευρύτερου δημοσίου αλλά και του στενού δημόσιου τομέα) και μέσα από επαγγελματικές διαδικασίες επιλογής με κατάλληλες επιτροπές αξιολόγησης, τη στελέχωση των θέσεων αυτών.
Τέλος, η μορφή των συμβάσεων των υψηλόβαθμων αυτών στελεχών θα πρέπει να είναι λιτή, συγκεκριμένης διάρκειας τριών ή πέντε ετών, έξω από τα πρότυπα του Δημοσίου, χωρίς να κατοχυρώνονται δικαιώματα εφ’ όρου ζωής, αλλά να ενθαρρύνουν την πρωτοβουλία και την επικέντρωση στο αποτέλεσμα, βάσει προσυμφωνημένων απαιτήσεων και αποτελεσμάτων. Κάθε χρόνο θα γίνεται αξιολόγηση από το υφυπουργείο Αποδοτικότητας σε συνεργασία με τα εμπλεκόμενα υπουργεία και φορείς και, εφόσον τα αποτελέσματα είναι ικανοποιητικά, θα συνεχίζεται η συνεργασία με το συγκεκριμένο στέλεχος, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, η σύμβαση θα διακόπτεται χωρίς περαιτέρω αξιώσεις εκατέρωθεν. Αυτή η διαφοροποίηση από τη συνήθη πρακτική της αποζημίωσης δικαιολογείται έως ότου ξεπεραστεί η κρίση.
Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι πολλές χώρες έχουν κατά περιόδους αντιμετωπίσει παρόμοια με τα δικά μας προβλήματα και έχουν προβεί σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που τους έχουν επιτρέψει την πρόσληψη ικανών διοικητικών στελεχών και ειδικών επαγγελματιών ως υπαλλήλων με συμβόλαια συγκεκριμένου χρόνου απασχόλησης. Μπορούμε να αντλήσουμε πολλές καλές πρακτικές από τις εμπειρίες των χωρών αυτών, καθώς και να αναζητήσουμε όχι μόνο την ηθική, αλλά και την υλική συμπαράστασή τους.
Του κ. Τάκη Αθανασόπουλου
* Ο κ. Τάκης Αθανασόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και αντιπρόεδρος του ΙΟΒΕ.
Πηγή Καθημερινή
26.2.2012

Ο εκατομμυριούχος και οι υποκριτές

Σκίτσο του Μαραγκού - Εφμ Εθνος της Κυριακής 26.2.2012
Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο βουλευτής που έστειλε ταξίδι το ένα εκατομμύριο ευρώ για να έχει τα νώτα του καλυμμένα σε περίπτωση που επέλθει το μοιραίο στην οικονομία θα πληρώσει βαρύ πολιτικό τίμημα. Αυτό θα συμβεί ακόμη και αν τα χρήματα έχουν προκύψει αποδεδειγμένα με ιδρώτα πολλών ετών μακράν και σίγουρα πριν της πολιτικής του διαδρομής. Είναι προφανές ότι η κοινωνία, δι΄ ευνόητους λόγους, δεν συγχωρεί τη λιποψυχία και το αμύνεσθαι περί... πάρτης των εκπροσώπων του έθνους - και ορθώς. Ως εκ τούτου, αργά ή γρήγορα ο εν λόγω πολιτικός θα πληρώσει το τίμημα της ανοησίας του. Το ζητούμενο όμως, πέραν της συγκε­κρι­μένης περίπτω­σης, είναι η υπο­κρισία των άλλων 299 «πατέρων του έθνους» που ξιφουλκούν εκ του ασφαλούς (;) εναντίον του αμαρτω­λού συναδέλ­φου τους ενώ μερικές δεκάδες εξ αυτών έχουν κάνει τα ίδια και χειρότερα, αλλά με τεχνικά καλύτερο τρόπο ώστε να μην αφήσουν ίχνη.
Το χειρότερο μάλιστα είναι πως αυτοί που τώρα κόπτονται για το εθνικό-πατριωτικό καθήκον της παρα­μονής των καταθέσεων στο τραπεζικό σύστημα αποποιούνται των βαρύτατων πολιτικών τους ευθυνών για την κατάντια της χώρας που έφθασε στη χρεοκοπία και δύ­σκο­λα θα ξεφύγει από αυτή. Μεταξύ εκείνων που καταγγέλλουν λυσσα­λέα τον... φυγά είναι και ορισμένοι που έχουν σημαία τους την επιστρο­φή στη δραχ­μή και τον όλεθρο αδια­φο­ρώντας για τις συνέπειες, αρκεί να υπάρξει η καταστροφή με την προ­σδοκία ότι θα μπορούν να την εκ­φρά­σουν πολιτικά. Είναι οι ίδιοι που καλύπτουν όταν δεν πυροδο­τούν τις πάσης φύσεως ανομίες, από τα πανε­πιστήμια έως τη διάλυση του κέντ­ρου, με τις ολέθριες συνέπειες για την οικονομία και τους εργαζο­μέ­νους για τους οποίους κατά τα λοιπά κόπτονται.
Οι κλαυθμοί και οι οδυρμοί ορι­σμένων περί των συμφερόντων του λαού και του τόπου, την ώρα που με πράξεις και παραλείψεις συμβάλ­λουν στη διάλυση των πάντων, ενδεχομένως να τους εξασφαλίζουν κάποιες μονάδες στις δημοσκοπή­σεις αλλά τελικώς υπηρετούν τον λαϊκισμό και τη χυδαιότητα στις πιο ακραίες μορφές τους.

Του Παναγιώτη Λάμψια
Πηγή Εθνος
26.2.2012

Ιστορίες της δραχμής

Αν σε ένα ξερονήσι ναυαγήσει μια ομάδα ανθρώπων με ένα τεράστιο μπαούλο γεμάτο λεφτά και δεν υπάρχει άλλος πλούτος να παραχθεί, σε δύο μήνες -το πολύ- οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν πεθάνει της πείνας. Ασχέτως του μπαούλου και ασχέτως του τι περιέχει αυτό· ευρώ, δραχμές, δολάρια κ.λπ. Το νόμισμα συμβολίζει τον πλούτο, δεν είναι πλούτος. Στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να έχεις κάτι να φας και όχι απλώς να πληρώσεις.
Γι’ αυτό και είναι ανόητη η συζήτηση περί επιστροφής στη δραχμή. Μεταθέτει την προσοχή μας από το βασικό πρόβλημα της οικονομίας που είναι η παραγωγή της και όχι τα χαρτιά με τα οποία θα συναλλάσσονται οι μη παραγωγοί της. Οσες δραχμές και αν τυπώσουμε, αν αυτές δεν αντικατοπτρίζουν πραγματικό πλούτο είναι τσάμπα έξοδα και τσάμπα μελάνη.
Βεβαίως, σε έναν πολύπλοκο κόσμο (και όχι στο ξερονήσι του παραδείγματός μας) τα νομισματικά παίζουν ρόλο. Για παράδειγμα, αν η Ελλάδα δεν είχε μπει στο ευρώ και μπορούσε να τυπώνει αφειδώς δραχμές, οι αγορές θα της είχαν επιτεθεί πολύ νωρίτερα. Ετσι, η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης που τώρα ζούμε θα είχε γίνει νωρίτερα και από χαμηλότερο σημείο. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να δανείζεται φθηνά· οι διορθώσεις θα ήταν διαρκείς και γι’ αυτό πιο ήπιες. Για να το πούμε διαφορετικά: η αποτυχία των αγορών δεν ήταν το 2008 - 2009, ήταν όλη την προηγούμενη περίοδο όταν δάνειζαν κουτσούς - στραβούς με το ίδιο επιτόκιο.
Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρέπει να επιστρέψουμε στον «χαμένο παράδεισο» της δραχμής, που θα έχει όλο και περισσότερα χαρτιά συναλλαγής, δηλαδή πληθωρισμό 20 - 25%. Τι θα κερδίσουμε; Εντάξει! Κάποιοι θα βγάλουν το αριστερό τους γινάτι. Οι λαφαζάνηδες τω πνεύματι φαντάζονται ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα βάλει μπουρλότο στον καπιταλισμό και πένητες οι τραπεζίτες θα ζητούν συγχώρεση από τα λαϊκά δικαστήρια που αναγκαστικά θα στηθούν. Αυτό που αποσιωπούν όμως είναι ότι με ή χωρίς Κολοκοτρώνη στα χαρτιά, η οικονομία πάλι θα πρέπει να προσαρμοστεί. Με δεδομένο δε ότι δεν θα υπάρχει ο εξωτερικός δανεισμός (αν μάλιστα... καταρρεύσει ο καπιταλισμός, δεν θα υπάρχει πουθενά δανεισμός) η προσαρμογή θα γίνει πολύ βίαια. Θα τρώμε ό,τι παράγουμε, δηλαδή λιγότερα (1,7 δισ. ευρώ ήταν το έλλειμμα στο ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων το 2010, 2,2 δισ. το 2009) και λόγω έλλειψης πετρελαιοειδών θα κινούμαστε με ό,τι έχουμε· κάρα, ιππήλατα κ.λπ. Οι ανοησίες που ακούγονται ότι ιδιώτες κάνουν τις εισαγωγές και δεν θα αλλάξει τίποτε παρά τη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή είναι προς εντυπωσιασμό των αδαών. Σε τι νόμισμα θα συναλλάσσονται οι ιδιώτες; Θα εισάγουν σε ευρώ και θα πουλάνε σε δραχμές; Κι αυτό θα κάνει την ευημερία του πληθυσμού μεγαλύτερη;
Κακά τα ψέματα. Η Ελλάδα δεν έχει άλλο δρόμο πέρα από την παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας της. Αυτό γίνεται με οργανωμένη δουλειά και απελευθέρωση της οικονομίας. Οχι με διαφορετικά χαρτιά. Θα γίνει αν αφήσουμε τους νέους να δουλέψουν αντί να τους προσλαμβάνουμε στο Δημόσιο. Το μόνο που θα κάνει η επιστροφή στη δραχμή θα είναι -πέρα από τις δυσκολίες και την αύξηση του κόστους συναλλαγών- μια τεράστια ανακατανομή του πλούτου. Οχι προς όφελος των ασθενεστέρων ούτε καν των πλουσιοτέρων. Θα είναι ανακατανομή υπέρ των αετονύχηδων, αυτών δηλαδή που μας οδήγησαν ώς εδώ.

Του Πάσχου Μανδραβέλη
26.2.2012

Πολεοδομική επανεξέταση σε 220.000 στρέμματα...

Τάξη στο χάος με τους χιλιάδες οικοδομικούς συνεταιρισμούς, αναμένεται να βάλει σύντομα το υπουργείο Περιβάλλοντος, επιχειρώντας αφενός να «ξεμπλοκάρει» την αξιοποίηση νόμιμων εκτάσεων και αφετέρου να σταματήσει τις διεκδικήσεις δασών και δασικών εκτάσεων.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι το ΥΠΕΚΑ θα προχωρήσει σε γενική καταγραφή των οικοδομικών συνεταιρισμών και σε κατηγοριοποίηση αυτών με βάση κάποια κριτήρια. Αν π.χ. είναι επί πολλά χρόνια μπλοκαρισμένοι χωρίς ουσιαστικούς λόγους, αν είναι αδύνατη η εκμετάλλευση των εκτάσεων, αν πρέπει να γίνει αποχαρακτηρισμός και εντάξεις στο σχέδιο πόλης κ.λπ. Με δεδομένη την προσπάθεια που θα γίνει τα επόμενα χρόνια για ανάπτυξη και μέσω της οικοδομικής δραστηριότητας, οι νόμιμοι συνεταιρισμοί που έχουν όλες τις προδιαγραφές να κτίσουν μπορούν να αποτελέσουν την αρχή για νέα «έκρηξη» της αγοράς ακινήτων και της οικοδομής γενικότερα.

Ρυθμίσεις
Εκτιμάται ότι σύντομα θα προχωρήσει η πολιτεία σε σειρά ρυθμίσεων που θα ανοίγει τον δρόμο για εκμετάλλευση μεγάλων εκτάσεων και θα έρθουν σε συνέχεια κανόνων για τη λειτουργία των συνεταιρισμών που ελήφθησαν πριν από λίγο καιρό. Σήμερα περισσότεροι από 215 οικοδομικοί συνεταιρισμοί διεκδικούν περί τα 220.000 στρέμματα γης σε όλη τη χώρα. Συνολικά 500.000 Ελληνες πολίτες (150.000 μέλη και οι οικογένειές τους) είναι μέλη των συνεταιρισμών, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται στην Αττική.
Εξήντα δύο συνεταιρισμοί βρίσκονται στα δυτικά του Λεκανοπεδίου
Εξήντα δύο συνεταιρισμοί βρίσκονται στα δυτικά του Λεκανοπεδίου
Βεβαίως, σε αρκετές περιπτώσεις οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί διεκδικούν την εκμετάλλευση εκτάσεων που είναι δάση ή δασικές εκτάσεις και πιέζουν την πολιτεία να δώσει το «πράσινο φως» να προχωρήσουν.
Ωστόσο, υπάρχουν και πολλές άλλες περιπτώσεις όπου χιλιάδες πολίτες πλήρωσαν για να αγοράσουν εκτάσεις μέσω οικοδομικών συνεταιρισμών, αλλά η πολιτεία εμποδίζει επί χρόνια την αξιοποίησή τους βάζοντας μια σειρά από εμπόδια. Μιλώντας στην «Οικονομία» ο δικηγόρος Δημ. Χατζημιχάλης, πρόεδρος του οικοδομικού συνεταιρισμού των δικηγόρων και πρόεδρος της Ενωσης των Συνεταιρισμών που όμως βρίσκεται επί χρόνια σε αδράνεια, τονίζει: «Το κράτος έπρεπε εδώ και χρόνια να δώσει αποζημιώσεις ή άλλες εκτάσεις στους δικαιούχους. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι εντελώς λάθος η δασική πολιτική. Θυσιάζουμε εύφορη γη για να κτίσουμε ενώ αντίθετα κρατάμε μπλοκαρισμένες εκτάσεις με... πουρνάρια και τις χαρακτηρίζουμε δάση», καταλήγει.
Φυσικά οι περιπτώσεις είναι διαφορετικές. Ενα μεγάλο ποσοστό συνεταιρισμών αγόρασαν την περίοδο 1955 - 1975 δάση και δασικές εκτάσεις καθώς τότε ούτε έλεγχος υπήρχε ούτε συγκεκριμένοι νόμοι για το ποιος κτίζει πού. Επίσης, την περίοδο 1923-1950 δόθηκαν εκτάσεις με πεύκα σε ρητινοσυλλέκτες οι οποίοι στη συνέχεια πούλησαν σε συνεταιρισμούς που θέλησαν να κτίσουν, χωρίς όμως αποτέλεσμα.

Η «αχαρτογράφητη» πόλη της Αττικής
Περίπου 128 οικοδομικοί συνεταιρισμοί με 65.000 μέλη διεκδικούν περί τα 115.000 στρέμματα γης στο Λεκανοπέδιο. Μεγάλες διεκδικήσεις έχουν και οι συνεταιρισμοί στην Κρήτη και πρόσφατα μάλιστα υπήρξε ερώτηση στη Βουλή από τον βουλευτή Ηρακλείου, Φ. Παρασύρη, ο οποίος τόνισε ότι υπάρχουν 18 αιτήματα για ιδιωτική πολεοδόμηση που βρίσκονται επί χρόνια στον αέρα. Σύμφωνα με παλαιότερα στοιχεία, 62 από τους 128 συνεταιρισμούς στην Αττική βρίσκονται στα δυτικά του Λεκανοπεδίου, όπως στα παράλια του Πόρτο Γερμενού, στην Ψάθα, στο Αλεποχώρι και σε έκταση άνω των 20.000 στρεμμάτων.

Στα Βίλια
Στη Μάνδρα 13 οικοδομικοί συνεταιρισμοί έχουν 5.000 στρέμματα, στα Βίλια 20 συνεταιρισμοί 7.140 στρέμματα (δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις), στο Πόρτο Γερμενό 6 συνεταιρισμοί διεκδικούν 2.390 στρέμματα, στην Ψάθα 10 συνεταιρισμοί 1.804 στρέμματα, στο Αλεποχώρι 8 διεκδικούν 2.600 στρέμματα και στην Κινέττα 5 συνεταιρισμοί 3.231 στρέμματα
Στη Ραφήνα υπάρχει η «Θεοτόκος» (223 στρέμματα) στην περιοχή Περιβολάκια, ο «Νέος Πόντος» στο Νταού Πεντέλης, «Η Ελληνική Πίνδος» (489 στρέμματα), «Προβάλινθο» και «Αμπελούπολη».
«Αγιος Τιμόθεος», «Σύλλογος Εργαζομένων και Ασφαλισμένων στο ΙΚΑ», «Σύλλογος Δημοσιογράφων και Εργαζομένων», «Τέκτων», «Φαίαξ» και «Δημόκριτος», ορισμένοι από τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
akatsoulis@pegasus.gr
 
Πηγή ΕΘΝΟΣ
26.2.2012

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Η αγωνία του σκιτσογράφου πριν το πέναλτυ


Νομίζω ότι για όλους τους σατιρικούς η περίοδος της κρίσης είναι η δυσκολότερη της καριέρας τους. Και αυτό όχι γιατί δεν υπάρχουν θέματα ή γιατί δεν παράγονται καλά χιουμοριστικά ανατρεπτικά κείμενα και γελοιογραφίες - το αντίθετο. Βλέπω τα σκίτσα των συναδέλφων αλλά και δουλειές παρεμφερών δημιουργών και διαπιστώνω ότι το επίπεδο διατηρείται ψηλά, αν και δεν θα 'ταν παράξενο να συμβαίνει το αντίθετο. Ο λόγος της δυσκολίας είναι το δράμα του ίδιου του δημιουργού.
Στις περισσότερες περιπτώσεις στο επάγγελμα αυτό καλούμαστε να σχολιάσουμε γεγονότα της επικαιρότητας από τα οποία μπορούμε να κρατήσουμε μια απόσταση. Αυτό τώρα δεν συμβαίνει. Πολλές φορές τον τελευταίο καιρό νιώθω την αμηχανία που στο παρελθόν είχα σε έκτακτες στιγμές συμφορών, δηλαδή σεισμών, δυστυχημάτων κλπ., θεμάτων δηλαδή ειδικού χειρισμού και προσοχής για να μη θιγούν άνθρωποι την ώρα της δυστυχίας τους.
Τώρα για πολλούς η δυστυχία είναι διαρκής, το δυστύχημα δεν είναι έκτακτο και δεν μας αφήνει και εμάς, τους δικούς μας και τους φίλους μας απέξω. Η απόσταση δηλαδή δεν υπάρχει. Επομένως, η δυσκολία είναι διπλή, αφενός γιατί ανασκαλεύουμε θέματα που μας προκαλούν κι εμάς θλίψη, αφετέρου γιατί πρέπει να προσέχουμε να μην επηρεάζεται η ευθυκρισία μας, κάτι που η απόσταση θα εξασφάλιζε. Επιπλέον πρέπει το αστείο μας να μην είναι επιπόλαιο και εύκολο, αλλά να σέβεται το δράμα πάρα πολλών ανθρώπων.
Μερικές φορές νιώθω ότι δεν παίρνω τη χαρά από τη δουλειά μου που έπαιρνα στο παρελθόν. Αλλά αυτή επιστρέφει διπλή όταν κάποιοι μου στέλνουν μηνύματα για την ανταπόκριση που έχουν σκίτσα συναδέλφων ή δικά μου, που δείχνει ότι και αυτές τις στιγμές, ή αυτές τις στιγμές περισσότερο, οι άνθρωποι αποζητούν το γέλιο, τον σαρκασμό, τον αυτοσαρκασμό. Κάτι δηλαδή που οι άνθρωποι ζητούν πάντα, ακόμα και στον πόλεμο.
Η χαρά επιστρέφει διπλή όταν τα σκίτσα έχουν ανταπόκριση
 
Του Αντρέα Πετρουλάκη (Ο Αντρέας Πετρουλάκης είναι σκιτσογράφος και συνεργάζεται με την εφημερίδα «Καθημερινή»)

Πηγή ΕΘΝΟΣ
25.2.2012


Σκίτσα : "Εναν βαρύ γλυκό"

Σκίτσο Μητρόπουλου (ΤΑ ΝΕΑ)

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

"Ελλάδα συνέχισε να προχωράς" ("keep walking greece" by Johnie Walker)

Το διαφημιστικό σλόγκαν του ουίσκι Johnnie Walker «κούμπωσε» στο ελληνικό πρόβλημα. Το νέο βίντεο της εταιρείας που διαδόθηκε, σε χρόνο-ρεκόρ από τα media, είναι μια καμπάνια φτιαγμένη με πρωταγωνιστές Ελληνες
«Keep Walking Greece»! Που πάει να πει: «Ελλάδα, συνέχισε να προχωράς». Ενα τραγούδι με τίτλο «Υου'll never walk alone» («Ποτέ δεν θα βαδίζεις μόνος σου»), με στίχους που προτρέπουν «να περπατήσεις μέσα στη βροχή ακόμη και αν τα όνειρά σου μοιάζουν να χάνονται». Και μία υποσημείωση : «Εμπνέουμε ο ένας τον άλλον». Δεν πρόκειται για πολιτικό μήνυμα-σύνθημα (από τους «Αγανακτισμένους», από κάποιο πολιτικό κόμμα, από πιτσιρικάδες που μοντάρουν τις ιδέες τους στο Διαδίκτυο, από τους αλλοδαπούς συμπαραστάτες μας), ούτε για μια σύγχρονη εκδοχή τού «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς». Πρόκειται για μια διαφήμιση ουίσκι, του Johnnie Walker. Εδώ και χρόνια όλες του οι καμπάνιες αναπτύσσονται γύρω από την ιδέα του «Keep Walking», η οποία εφέτος «κουμπώνει» ιδανικά στο ελληνικό πρόβλημα. Ενα πετυχημένο διαφημιστικό μήνυμα λοιπόν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες μιας διαφήμισης ως κοινωνικό σύνθημα που δείχνει σε έναν ολόκληρο λαό ότι η λύση - ή έστω μια πρόταση - είναι η συλλογικότητα; Ή μήπως, ακόμη και αν δεν προϋπήρχε, το «Keep Walking» θα έπρεπε να έχει εφευρεθεί για να εμψυχώσει όλους εμάς τους ημιεξαντλημένους Ελληνες;
Η διαφήμιση. Η καμπάνια «Keep Walking Greece», η οποία προβάλλεται από τις 13 Φεβρουαρίου, συγκίνησε, προβλημάτισε, αμφισβητήθηκε και, γενικά, με όρους της διαφημιστικής αγοράς «έγραψε». Το αποδεικνύουν τα περίπου 200.000 άτομα και τα χιλιάδες σχόλια που αναρτήθηκαν τις δέκα πρώτες ημέρες της προβολής της στα social media (youtube, twitter, facebook, daily motion κτλ.). Που σημαίνει ότι 20.000 άτομα, κατά μέσον όρο, κάθε μέρα έβλεπαν το σποτ. Στην Ελλάδα όπου προβάλλεται ως διαφήμιση, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου προβλήθηκε από εκπομπές, ακόμη και από δελτία ειδήσεων στο πλαίσιο του γενικού ενδιαφέροντος για τη χώρα μας. Συνέπεσε μάλιστα η προβολή της με την κορύφωση του κινήματος «We are all Greeks». Τα σχόλια ήταν και θετικά αλλά και αρνητικά. Οι σύγχρονοι επικοινωνιακοί κανόνες όμως λένε πως ό,τι διχάζει την κοινή γνώμη είναι επιτυχία.
Η μεγαλύτερη επιτυχία ωστόσο είναι ότι αυτή η καμπάνια υλοποιήθηκε από μια αμιγώς ελληνική διαφημιστική εταιρεία, τη νεοσύστατη The Newtons Laboratory, ύστερα από διαγωνισμό που έκανε η Diageo Hellas που διακινεί το Johnnie Walker, στον οποίο συμμετείχαν μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες, ανάμεσά τους και η ΒΒΗ που έχει κάνει έως τώρα όλα τα σποτ της καμπάνιας «Keep Walking».
«Σήμερα περπατάς στον δρόμο και βλέπεις την πλειονότητα των ανθρώπων να κινείται με το κεφάλι κάτω», λέει στα «ΝΕΑ» o Ανδρέας Γρηγοριάδης, διευθύνων σύμβουλος και διευθυντής Δημιουργικού της The Newtons Laboratory. «Ναι, οι δυσκολίες είναι τεράστιες, αλλά δεν σημαίνουν αυτονόητα ήττα. Η καμπάνια λοιπόν μιλάει για την άλλη μας πλευρά. Αυτή που μας κάνει να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά, να κρατάμε την αξιοπρέπειά μας, να βλέπουμε όλα αυτά που μπορούμε να πετύχουμε και να προχωράμε. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως κατορθωτό, και κυρίως είναι στη φύση του Ελληνα».
Οι αντιδράσεις. Κάτι ανάλογο μας λέει και ο ένας εκ των δύο σκηνοθετών του σποτ Τάκης Ζερβουλάκος - ο άλλος είναι ο Χάρης Πατραμάνης, ένας από τους πιο παραγωγικούς σκηνοθέτες της διαφήμισης. Ο πρώτος (με μεγάλη καριέρα ως διευθυντής φωτογραφίας στον ελληνικό κινηματογράφο, με βραβεία για ταινίες, μεταξύ άλλων, όπως το «Ρεμπέτικο» και η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα», ενώ πρόσφατα έκανε και την καμπάνια της Wind με τον Τάκη Σπυριδάκη ως «Αγαπούλα») πιστεύει ότι η μόνη περίπτωση να σωθεί κάποιος είναι να σηκωθεί από τον καναπέ και να σκεφτεί πώς θα ζήσει. «Γιατί όσο κάθεται στον καναπέ δεν ζει. Η κίνηση είναι ζωή. Και το ότι μια πολυεθνική εταιρεία ενσωματώνει στη διαφήμισή της το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολύ θετικό και προς τιμήν της». Τα λόγια αυτά θα μπορούσαν να είναι και μια απάντηση σε όσους μέσω Διαδικτύου σχολίασαν αρνητικά την αναφορά του προβλήματος ενός ολόκληρου λαού στη διαφήμιση ενός αλκοολούχου ποτού.
«Ψαρεύουμε» άλλο ένα από τα αρνητικά σχόλια - επί ιδεολογικού αυτή τη φορά -, που λέει ότι για να λυθεί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν χρειάζεται «Keep Walking», χρειάζεται αντίσταση, και το μεταφέρουμε στον Ανδρέα Γρηγοριάδη. «Το τι χρειάζεται δεν είναι δική μας δουλειά ούτε να το πούμε ούτε να το υποδείξουμε σε κανέναν. Αλίμονο αν τα προϊόντα έκαναν αυτή τη δουλειά. Η σκηνή όπου περπατούν οι άνθρωποι στην ταινία είναι απλώς μια συμβολική στιγμή που λέει ότι το να κλειστεί ο καθένας στο σπίτι του, στο καβούκι του, στον κόσμο του και να περιμένει να περάσει η μπόρα, ίσως δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Το "You'll never walk alone" παραπέμπει σε συλλογικότητα. Στα πολλά πράγματα που ως Ελληνες είμαστε μαζί». Και επειδή είναι ένα από τα εθνικά μας χούγια να ψάχνουμε να βρούμε παντού το «εκ του πονηρού», τι απαντά σε όσους λένε ότι η επικολυρική ατμόσφαιρα του σποτ εκβιάζει το συναίσθημα; «Τα γνήσια συναισθήματα δεν εκβιάζονται, εκτός αν κάποιος μας υποτιμά πλέον τόσο πολύ. Και συνήθως είναι αυτοί που αδυνατούν να δημιουργήσουν οποιοδήποτε συναίσθημα που κρίνουν τους άλλους με λέξεις χωρίς αντίκρισμα».
Οι πρωταγωνιστές. Μια καμπάνια λοιπόν φτιαγμένη από Ελληνες για Ελληνες και με Ελληνες. Γιατί σχεδόν τίποτα δεν είναι στημένο σε αυτή την ταινία. Κανένα από τα πρόσωπα που εμφανίζονται δεν είναι μοντέλο. Είναι όλοι... κανονικοί άνθρωποι - χωρίς μακιγιάζ και χωρίς ενδυματολογική επιμέλεια -, τους οποίους οι σκηνοθέτες τους βρήκαν στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και οι σκηνές, εκτός από αυτήν στο φινάλε όπου περπατούν όλοι μαζί στο πάρκο, προβάλλονται έτσι όπως τις τράβηξε ο φακός αναζητώντας τα πρόσωπα.
Στη συνέχεια βέβαια η παραγωγή έπαιρνε και την έγγραφη άδειά τους για να χρησιμοποιηθούν τα πλάνα στην καμπάνια. «Αυτό ακριβώς ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της συγκεκριμένης παραγωγής», μας λέει ο Τάκης Ζερβουλάκος. «Για ημέρες αναζητούσα τους "πρωταγωνιστές" στους δρόμους. Υπήρξε ημέρα που δεν βρήκα κανέναν και ημέρα που βρήκα 40. Ζητώντας στη συνέχεια τη συγκατάθεσή τους, τις περισσότερες αρνητικές απαντήσεις τις πήρα, όπως ήταν αναμενόμενο, από τους πιο ηλικιωμένους. "Βιάζομαι, παιδάκι μου", ήταν συνήθως η απάντησή τους. Οι περισσότεροι από τους υπολοίπους όμως ήταν θετικοί. Και ο καθένας είχε κάποιο διαφορετικό κίνητρο, όπως ανακάλυψα, όταν τους εξηγούσα τι ακριβώς κάναμε. Θυμάμαι κάποιον που μου είπε "ο Θεός σε έστειλε", αλλά τα πλάνα του δεν χρησιμοποιήθηκαν τελικά στην ταινία».
Το τραγούδι. Ενα δυνατό σημείο του σποτ είναι το τραγούδι «You'll never walk alone». Οι περισσότεροι το ξέρουν ως επιτυχία του αμερικανού τραγουδιστή της κάντρι Τζόνι Κας και παρά πολλοί ως τον ύμνο της Λίβερπουλ. Στην πραγματικότητα γράφτηκε το 1945 από τον Ρίτσαρντ Ρότζερς, σε στίχους του Οσκαρ Χαμερστάιν για το μιούζικαλ «Καρουσέλ». Εκτοτε έχει τραγουδηθεί και δισκογραφηθεί από καλλιτέχνες όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο Ελβις Πρίσλεϊ, ο Μπομπ Ντίλαν, η Τζούντι Γκάρλαντ, η Ντόρις Ντέι, ο Πέρι Κόμο, η Πάτι ΛαΜπελ και βέβαια ο Τζόνι Κας. Υμνος της Λίβερπουλ έγινε το 1963. Τη διασκευή για το «Keeρ Walking Greece» την έκανε το συγκρότημα DNA Lab και το τραγουδάει ο Βασίλης Τζαβάρας.
Οι συντελεστές
Διαφημιστική εταιρεία: The Newtons Laboratory
Εταιρεία παραγωγής: Boo Productions
Σκηνοθέτες: Τάκης Ζερβουλάκος, Χάρης Πατραμάνης
Διευθυντής παραγωγής: Ηρακλής Μαυροειδής
Διευθυντής δημιουργικού: Ανδρέας Γρηγοριάδης
Δημιουργική ομάδα: Λεωνίδας Αρβανίτης (creative director), Γιάννης Λιβέρης, Γαβριήλ Νικολάου (art directors), Γιώργος Πασχαλίδης (senior copywriter), Κώστας Βερβενιώτης (strategic planning director), Χρήστος Παπαποστόλου, Περικλής Βανικιώτης, Eric Parks, Αποστόλης Ράμμος, Ζήσης Μπέλλας, Θανάσης Ρέμπελος
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
25.2.2012




Ο τσελεμεντές της ανάγκης

Αρχισε την έρευνά της αναζητώντας τις συνθήκες διαβίωσης στην Αθήνα κατά τη γερμανική Κατοχή. Σε δύο χρόνια μελέτησε 6.000 σελίδες εφημερίδων της εποχής ανακαλύπτοντας και κάτι ακόμα: την εφευρετικότητα των Αθηναίων στην εξοικονόμηση τροφής. «Οι Συνταγές της Πείνας» έγιναν βιβλίο και – εν μέσω οικονομικής κρίσης – μαγνήτισαν αμέσως το ενδιαφέρον των διεθνών ΜΜΕ
Στο σαλόνι της, οι μεταλλικές βιβλιοθήκες καλύπτουν ασφυκτικά τους τοίχους έως το ταβάνι. Στα ράφια τους, βιβλία ιστορίας στοιβάζονται δίπλα σε εγκυκλοπαίδειες. Κλασικά λογοτεχνικά έργα χάνονται ανάμεσα σε τόμους φιλοσοφίας και οδηγοί προετοιμασίας για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ διακρίνονται μετά βίας, στερεωμένοι - κάθετα και οριζόντια - δίπλα σε βιβλία ποίησης. Εδώ, τους τελευταίους μήνες η Ελένη Νικολαΐδου υποδέχεται δεκάδες έλληνες δημοσιογράφους και ξένους ανταποκριτές. Αφορμή; Το δικό της βιβλίο: «Οι Συνταγές της Πείνας: Η ζωή στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής», που βρίσκεται ήδη στην τρίτη του έκδοση.
Μέχρι σήμερα έχουν πουληθεί περισσότερα από 6.000 αντίτυπα. Ανάμεσα στις συνταγές της Κατοχής ο αναγνώστης μπορεί να βρει λεπτομερείς οδηγίες παρασκευής «ορεκτικών που κλείνουν... την όρεξη», «χορτόσουπας από χτεσινά αποφάγια» και «μουσταλευριάς χωρίς μούστο». Οταν οι δημοσιογράφοι τη ρωτούν αν τις έχει μαγειρέψει, εκείνη γνέφει καταφατικά. «Κάποιες. Οχι όλες», λέει χαμογελώντας και ξεκαθαρίζει πως το βιβλίο της αποτελεί περισσότερο καταγραφή των διατροφικών συνηθειών των Αθηναίων στην Κατοχή και όχι οδηγό μαγειρικής για οικονομικά γεύματα στη σημερινή κρίση.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Ο ανταποκριτής του πρακτορείου Associated Press στην Αθήνα, Ντέρεκ Γατόπουλος, ήταν από τους πρώτους που ανακάλυψε το βιβλίο στις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη. Το είδε τυχαία σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο, λέει στα «ΝΕΑ». Το ρεπορτάζ του με τίτλο «Οι Ελληνες σφίγγουν το ζωνάρι και στρέφονται σε ένα βιβλίο μαγειρικής για την πείνα» έκανε αίσθηση. Αναμεταδόθηκε από χιλιάδες ηλεκτρονικά μέσα αλλά και μπλογκ ανά τον κόσμο. Σχεδόν τρεις μήνες αργότερα, το τηλέφωνο της κ. Νικολαΐδου δεν έχει σταματήσει να χτυπά. Εχει δώσει συνεντεύξεις σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ πρόσφατα είδε ρεπορτάζ για το βιβλίο της να δημοσιεύονται σε χώρες όπως το Ιράν και η Νέα Ζηλανδία.
Την περασμένη Τρίτη υποδέχθηκε στο ίδιο μακρόστενο σαλόνι της έναν βρετανό δημοσιογράφο. Καθισμένος στην άκρη μιας άνετης πολυθρόνας, έσκυβε πάνω από τις σημειώσεις του. Της ζητούσε να του εξηγήσει: «Τι έχει διδαχθεί ένας περήφανος λαός - όπως οι Ελληνες - από την Κατοχή;». Τη ρώτησε για τα τελευταία μέτρα λιτότητας. Υστερα από συζήτηση δύο ωρών κατέληξε: «Υπάρχει μήπως κάποια εσωτερική δύναμη που έχετε αποκτήσει απέναντι στα δύσκολα;». Κάνοντας μια μικρή παύση, εκείνη του είπε: «Μάθαμε να είμαστε εφευρετικοί». Στις συνεντεύξεις, οι περισσότεροι ξένοι δημοσιογράφοι έρχονται αναζητώντας παραλληλισμούς ανάμεσα σε εκείνη την εποχή και τη σημερινή κρίση. Τη ρωτούν για τα συσσίτια, την αύξηση της ανεργίας, το φαινόμενο των νεοαστέγων, ακόμα και τη σημερινή διατροφή των Ελλήνων. Απαντώντας στις ερωτήσεις τους, χρειάζεται να συμπυκνώσει πολλά κεφάλαια νεοελληνικής ιστορίας, ενώ συχνά βρίσκει τον εαυτό της να επεξηγεί έννοιες όπως η δημοκρατία, το ελληνικό φιλότιμο, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά. Αυτό κάνει και για τον βρετανό δημοσιογράφο. «Στην Ελλάδα, το να τρως γύρω από ένα τραπέζι είναι επικοινωνία. Οι Ελληνες μοιραζόμαστε το φαγητό, μοιραζόμαστε και τον λογαριασμό. Δεν είμαστε τσιγκούνηδες, ακόμα και στις δύσκολες περιόδους», του λέει.
Η Ελένη Νικολαΐδου γνωρίζει καλά τι σημαίνει να περνάς δύσκολα. Γεννήθηκε το 1962 στην περιοχή της Ανάληψης στη Θεσσαλονίκη. Οταν τελείωσε το δημοτικό, οι γονείς της μετακόμισαν στην Αθήνα σε αναζήτηση δουλειάς. Ο πατέρας της εργάστηκε ως οδηγός λεωφορείων και η μητέρα της άνοιξε καταστήματα μεταποίησης και πώλησης έτοιμων ενδυμάτων. Το πρώτο κατάστημα βρισκόταν στην οδό Περικλέους. Στο γυμνάσιο βοηθούσε τη μητέρα της δουλεύοντας ως πωλήτρια. Στη Β' Λυκείου, όμως, αποφάσισε να διακόψει προσωρινά το σχολείο και να αφοσιωθεί στην οικογενειακή επιχείρηση. Η εγγραφή της στην τελευταία τάξη καθυστέρησε δύο χρόνια.
Αποφοιτώντας εγγράφηκε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και παντρεύτηκε τον φιλόλογο, εκπαιδευτικό ερευνητή και συνεργάτη των «ΝΕΩΝ», Χρήστο Κάτσικα, αποκτώντας έναν γιο. Το 1995 διορίστηκε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια Θεολογίας στη Σιβιτανίδειο Δημόσια Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων, όπου εργάζεται μέχρι σήμερα, όμως όνειρό της παρέμεναν οι ιστορικές σπουδές. Ετσι, σε ηλικία 35 χρονών έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Παρακολουθούσε μαθήματα εξ αποστάσεως, αλλά προσπαθούσε να αναπληρώσει την απουσία της από τις παραδόσεις στο αμφιθέατρο με συστηματικό διάβασμα. Στις περιόδους εξεταστικής - θυμάται - σχολούσε από τη δουλειά και πήγαινε στο σπίτι για να μαγειρέψει. Υστερα, έπαιρνε ένα ταξί για το αεροδρόμιο και τελικά το αεροπλάνο για Κέρκυρα. Συχνά, επέστρεφε την ίδια ημέρα στην οικογένειά της με τη βραδινή πτήση.
Οι «Συνταγές της Πείνας» είναι το εικοστό τρίτο της βιβλίο και όχι το μόνο με ιστορικό περιεχόμενο. Τα πρώτα αφορούσαν τη ζωή του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Αρχιμήδη. Ακολούθησαν μια σειρά παιδικών βιβλίων για την αρχαία Ελλάδα, ένα λεξικό για μαθητές, αλλά και βιβλία προετοιμασίας υποψηφίων και εκπαιδευτικών για τους διαγωνισμούς του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού.

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ. Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό της το 2010. Δεν επιδίωξε τη συγγραφή του. Προέκυψε, όμως, στα πλαίσια της πτυχιακής της εργασίας στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, λέει ο σύζυγός της. Αρχικά, στόχος της ήταν να αποτυπώσει με ακρίβεια τη ζωή στην Αθήνα κατά την Κατοχή (1941-1944). Σε διάστημα 18 μηνών αποδελτίωσε 6.000 σελίδες τριών εφημερίδων της εποχής - «Αθηναϊκά Νέα», «Καθημερινή» και «Βραδυνή» - κάνοντας έρευνα για τις συνθήκες διαβίωσης, τις τιμές των προϊόντων αλλά και τις συνήθειες των Αθηναίων. «Ωστόσο, όσο περνούσε ο καιρός, την προσοχή της κέντρισαν οι αναφορές σε συνταγές με λίγα και απλά υλικά. Ηταν τόσο πολλές, που οι συσχετισμοί με το σήμερα έγιναν σχεδόν αυτόματα», συμπληρώνει.
Από το 2005 η κ. Νικολαΐδου διδάσκει Νεοελληνική Γλώσσα, Ιστορία και Λογοτεχνία στην απογευματινή βάρδια του 4ου ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου Σχολής. Οι μαθητές της - κάποιοι έφηβοι και άλλοι ενήλικοι που επιστρέφουν στα θρανία - φτάνουν στο σχολείο από γειτονιές σε ολόκληρη την Αθήνα. Η τάξη της μοιάζει με ακτινογραφία της Ελλάδας. Και όταν ένα ιστορικό γεγονός γίνεται αφορμή για συζήτηση στο μάθημα, εκείνη αφήνει τους συσχετισμούς με το παρελθόν στους μαθητές της και μένει εκεί να τους ακούει
Της Κατερίνας Βουτσινά
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
25.2.2012

Μούντζες

Για δεύτερη φορά σε μια παρέλαση ορισμένοι μαθητές αντί για τη συνήθη «στροφή της κεφαλής δεξιά» όταν περνούσαν από την εξέδρα των επισήμων, προέταξαν απλώς τα δάχτυλα του δεξιού χεριού. Στη δεκαετία του 1970 η χειρονομία θα είχε στόχο το «κατεστημένο» ή το «σύστημα» γενικώς. Τώρα με αυτόν τον αντιαισθητικό τρόπο αντιμετωπίζονται οι πολιτικοί. Τα περιστατικά καταδικάστηκαν ως αντιπαιδαγωγικές και ανάρμοστες συμπεριφορές. Ωστόσο υπάρχει και ο παλιός στίχος του Σαββόπουλου: «Είμαι 16άρης, σας γ… τα λύκεια». Δηλαδή ποιος μπορεί να υποδείξει σε έναν έφηβο πώς θα συμπεριφέρεται όταν αισθάνεται οργισμένος; Ετσι συνέβαινε πάντα. Και έτσι θα συμβαίνει όσο υπάρχουν 16άρηδες. Οι ενδεχόμενες ποινές για τις μούντζες θα έχουν τόση αξία όση είχε και το κούρεμα με την ψιλή του Νόμου 4.000 «περί τεντιμποϊσμού» στη δεκαετία του 1960.
Προφανώς, από την άποψη του οποιουδήποτε καθωσπρεπισμού, αυτές οι συμπεριφορές είναι καταδικαστέες. Αλλά αν πρέπει να καταδικάσουμε συμπεριφορές σ' αυτή τη χώρα, μάλλον πρέπει να αρχίσουμε από όσους σημαδεύουν τα ανοιχτά δάχτυλα. Και το λιγότερο που μπορεί να τους καταλογιστεί είναι ότι μετέτρεψαν τη συμμετοχή στην πολιτική σε άθλημα κατάληψης της εξουσίας και την άσκηση της εξουσίας σε επάγγελμα. Σε όχημα ατομικής αποκατάστασης. Η ιδιότητα του βουλευτή εξέπεσε σε κάτι σαν κλάδος των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Σε εποχές στις οποίες, έτσι και «περνούσες», το μέλλον σου ήταν εξασφαλισμένο.

Οτι τώρα τους κυνηγούν οι μούντζες δεν είναι ευπρεπές. Αλλωστε δεν είναι γενικευμένη συμπεριφορά. Αλλά προς Θεού. Δεν είναι κάτι που στρέφεται κατά της χώρας, κατά της κοινωνίας, κατά της δημοκρατίας και άλλες αρλούμπες που ακούγονται αυτές τις ημέρες. Γιατί η πολιτική τάξη δεν είναι ούτε η χώρα ούτε η κοινωνία. Οι βουλευτές δεν είναι το Κοινοβούλιο και πολύ περισσότερο δεν είναι η έννοια του κοινοβουλευτισμού. Μερικοί είναι και το αντίθετο.
Μαζί με τους προπηλακισμούς εκ μέρους πολιτών, οι πολιτικοί θα πρέπει να μάθουν να ζουν και με τις άσεμνες χειρονομίες στις μαθητικές παρελάσεις; Για να το αποφύγουν, πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι. Κατά τα λοιπά, με το να τιμωρείς τους εφήβους για κάποια πράγματα, θυμίζει αυτό που έλεγε ο αμερικανός ηθοποιός Ουίλ Ρότζερς για τον κομμουνισμό: «Είναι σαν την ποτοαπαγόρευση - καλή ιδέα αλλά δεν δουλεύει».

Του Γιώργου Λιακόπουλου
25.2.22012

Δεν έχει να πληρώσει ούτε τους υπαλλήλους του το ΠΑΣΟΚ

Παραλυτικά φαινόμενα που προκαλούν τρόμο στα στελέχη του παρουσιάζει το ΠΑΣΟΚ λίγες εβδομάδες πριν από την κορυφαία εσωκομματική διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού και λίγους μήνες πριν από την κάθοδό του στις εκλογές.
Το γεγονός και μόνο ότι η ηγεσία του κόμματος σκέφτεται να μεταφέρει μια εβδομάδα μετά την προκαθορισμένη ημερομηνία (3-4 Μαρτίου) την Εθνική Συνδιάσκεψη καταδεικνύει την αδυναμία ενός κόμματος εξουσίας, όπως το ΠΑΣΟΚ, να υλοποιήσει ακόμη και τις εσωτερικές του διαδικασίες, όπως η παρουσίαση των προγραμματικών του θέσεων και η εκλογή προέδρου.
Οι περιφερειακές και νομαρχιακές οργανώσεις του κόμματος βρίσκονται στα πρόθυρα της διάλυσης, τα μέλη του αδυνατούν ή αρνούνται να καταβάλουν τις ετήσιες συνδρομές τους, τα ταμεία της Ιπποκράτους έχουν στερέψει και κρατούν απλήρωτους τους υπαλλήλους και την ίδια ώρα για τη διεξαγωγή των εκλογών από τη βάση εκτιμάται ότι απαιτούνται δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Το σκηνικό της διάλυσης συμπληρώνουν και δηλώσεις κορυφαίων στελεχών που περίπου προεξοφλούν την ήττα του Κινήματος στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές δημιουργώντας κλίμα αμηχανίας.
ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ. Στην παρούσα φάση τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε τραγική κατάσταση. Το κόμμα επί της ουσίας έχει… χρεοκοπήσει και περιμένει τη ροή της κρατικής χρηματοδότησης. Στο τελευταίο πολιτικό συμβούλιο το ζήτημα της οικονομικής δυσπραγίας έθιξε και ο Γ. Παπανδρέου ζητώντας να μάθει «τι γίνεται με τις πληρωμές των εργαζομένων».
Τότε οι Μιχάλης Καρχιμάκης και Ροβέρτος Σπυρόπουλος εξήγησαν στον πρόεδρο του κόμματος ότι υπάρχει πρόβλημα με τη ροή της κρατικής χρηματοδότησης καθώς τα χρήματα μπλοκάρουν στις τράπεζες στις οποίες χρωστάει το ΠΑΣΟΚ, και εν προκειμένω στην ΑΤΕ.
Μάλιστα, όπως τονίστηκε, το θέμα γνώριζε και ο υπουργός Οικονομικών ο οποίος συμφώνησε ότι θα πρέπει να υπάρξει μια τροπολογία, σε συνεργασία με το υπουργείο Εσωτερικών, ώστε τμήμα της δόσης να παρακρατείται από τις τράπεζες και τα υπόλοιπα να καταλήγουν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.
Παράλληλα υπάρχει διάχυτη αγωνία για τις αντιδράσεις ομάδων οργισμένων πολιτών ή ακόμη και για προβοκάτσιες κατά τη διαδικασία της διεξαγωγής της ψηφοφορίας.
 
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
25.2.2012

Μουσείο τραίνων Δράμας : Οι ατμομηχανές της Ιστορίας

Βαγόνια από το Οριεντ Εξπρές, δύο μηχανές από τη δεκαετία του 1940 αλλά και πολλά αντικείμενα από τις αρχές του περασμένου αιώνα βρίσκονται σε χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης. Εκκληση για βοήθεια και πόρους από τον σύλλογο «Ηφαιστος»

Το Μουσείο Τρένων, σε μια γωνιά της εισόδου του επιβλητικού κτιρίου του σιδηροδρομικού σταθμού Δράμας, φέρνει στον νου κομμάτια της ιστορίας του σιδηρόδρομου στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη, τίποτε ωστόσο δεν θυμίζει την αίγλη της εποχής εκείνης όπου τα τρένα μετέφεραν καθημερινά με δεκάδες δρομολόγια ανθρώπους και εμπορεύματα και έφταναν μέχρι την Κωνσταντινούπολη.
Η μέχρι σήμερα λειτουργία του Μουσείου Τρένων οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην εθελοντική προσπάθεια των μελών του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού & Αθλητικού Συλλόγου «Ηφαιστος» των Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων Δράμας και ειδικότερα στον πρόεδρο Χρήστο Τζάφο και στον ταμία Μερκούρη Μερκούριο.
Ανάμεσα στα εκθέματα συγκαταλέγονται δύο πολυτελή βαγόνια υψηλής αισθητικής αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιήθηκαν και στο θρυλικό Οριεντ Εξπρές, δυο ατμομηχανές που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1940 αλλά και δεκάδες χρηστικά αντικείμενα από τις αρχές του περασμένου αιώνα.
Τα προηγούμενα χρόνια από τους χώρους του Μουσείου Τρένων περνούσαν καθημερινά σχολεία, μέλη οργανωμένων συλλόγων, τουρίστες και μεμονωμένοι εκδρομείς, σήμερα ωστόσο το κτίριο στέκει κρύο, άδειο, παγωμένο κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Τα μέλη του «Ηφαιστου» δεν κρύβουν την ανησυχία τους, καθώς, χωρίς προσωπικό και πόρους, τα εκθέματα θα καταστραφούν και το Μουσείο σταδιακά θα βάλει λουκέτο.
Κάποια ενδεχομένως να μεταφερθούν στα αντίστοιχα μουσεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, κάποια άλλα -δυστυχώς- θα δοθούν για ανταλλακτικά, ώστε να συντηρηθούν άλλες ατμάμαξες.
Ο κ. Τζάφος και ο κ. Μερκούριος έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό έναν αγώνα για να διασωθούν τουλάχιστον τα δύο πολυτελή βαγόνια, αλλά και σπάνιο αρχειακό υλικό από αντικείμενα και φωτογραφίες, όμως η αδιαφορία που συναντούν συχνά τους απελπίζει.
Σε όλες τους τις συζητήσεις δεν παραλείπουν να αναφέρουν πόσο σημαντικό θα ήταν για την προβολή του σιδηρόδρομου και της φυσικής ομορφιάς της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης αν τα δύο πολυτελή βαγόνια συνέχιζαν να λειτουργούν ως εκδρομικές αμαξοστοιχίες, εκτελώντας ειδικά δρομολόγια στα πανέμορφα στενά του Νέστου.
Η εντυπωσιακή αυτή διαδρομή, μήκους 19 χιλιομέτρων, αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες, καθώς οι ράγες βρίσκονται παράλληλα του ποταμού και το τρένο διασχίζει 20 διαφορετικά τούνελ, μήκους από 26 ως 589 μέτρα.

«Ταξίδι»
«Μόνο το τρένο σε ταξιδεύει. Είναι το μοναδικό μεταφορικό μέσο που δεν σε μεταφέρει απλά στον προορισμό σου, αλλά σε ταξιδεύει πραγματικά σε τοπία που δεν μπορείς να δεις με αυτοκίνητο, ούτε να τα προσεγγίσεις με τα πόδια.
Η διαδρομή με το τρένο είναι πραγματικό ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου πάντα ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό», ανέφερε ο κ. Μερκούριος, ενώ για τον κ. Τζάφο το ταξίδι με το τρένο «έχει μια γοητεία και έναν ρομαντισμό, αλλά στην Ελλάδα έχει απαξιωθεί ως μέσον».
Το Μουσείο Τρένων στεγάζεται στο κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού Δράμας, ένα κτίσμα του 1893, το οποίο στα χρόνια της μεγάλης ακμής του σιδηρόδρομου, τότε που η Δράμα επικοινωνούσε όχι μόνο με τη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη αλλά και τη Βιέννη και την Κωνσταντινούπολη, αποτελούσε κόσμημα για ολόκληρη την ανατολική Μακεδονία.
Πρόκειται για ένα διώροφο λιθόκτιστο κτίριο σε κεντροευρωπαϊκό στυλ, με ορθογώνια κάτοψη και κεραμοσκεπή που καταλαμβάνει έκταση 98 στρεμμάτων.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

Πηγή ΕΘΝΟΣ
25.2.2012


 

ΟΤΕ: Ειδικός κατάλογος εξαίρεσης από κλήσεις για διαφημιστικούς σκοπούς

Στον ειδικό κατάλογο - Μητρώο της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα μπορούν να ενταχθούν πλέον οι πελάτες του ΟΤΕ, ώστε να εξαιρούνται από τηλεφωνικές κλήσεις που πραγματοποιούνται από τρίτους για διαφημιστικούς σκοπούς.
Ο ειδικός κατάλογος προβλέπεται από το άρθρο 11 του Ν. 3471/2006 για κάθε φορέα παροχής υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Στο πλαίσιο αυτό, ο ΟΤΕ   τηρεί κατάλογο με τις τηλεφωνικές συνδέσεις, των οποίων οι συνδρομητές έχουν δηλώσει ότι δεν επιθυμούν να δέχονται τηλεφωνικές κλήσεις από τρίτους για εμπορική προώθηση προϊόντων ή υπηρεσιών, καθώς και για κάθε είδους διαφημιστικούς σκοπούς.
Όπως αναφέρει η εταιρεία σε σχετική ανακοίνωση, οι συνδρομητές που επιθυμούν οι τηλεφωνικές συνδέσεις τους να ενταχθούν στον ειδικό κατάλογο, μπορούν να υποβάλλουν σχετικό αίτημα στα καταστήματα OTE  και ΓΕΡΜΑΝΟΣ. Στον ειδικό κατάλογο καταχωρείται μόνο ο αριθμός σύνδεσης και όχι το ονοματεπώνυμο ή άλλα στοιχεία του συνδρομητή.

Πηγή Ναυτεμπορική
24.2.2012
 

Φρίντριχ : Να δώσουμε κίνητρα στην ελλάδα να βγει από το Ευρώ

Υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, υποστηρίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο η οικονομία της χώρας θα είχε περισσότερες πιθανότητες να ξαναγίνει ανταγωνιστική, τάσσεται ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας, Χανς-Πέτερ Φρίντριχ, ο οποίος μάλιστα προτείνει να δημιουργηθούν κίνητρα αποχώρησης, τα οποία η χώρα δεν θα μπορούσε να αρνηθεί.

«Δεν μιλώ για αποκλεισμό της Ελλάδας» από την ευρωζώνη, διαβεβαίωσε ο κ. Φρίντριχ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Der Spiegel, «αλλά να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε κίνητρα αποχώρησης τα οποία δεν θα μπορούσε να τα αρνηθεί», εξήγησε.
«Εκτός της νομισματικής ένωσης οι πιθανότητες να ξαναγίνει ανταγωνιστική η Ελλάδα είναι σίγουρα μεγαλύτερες από το αν μείνει στην ευρωζώνη», συνέχισε ο Γερμανός υπουργός ο οποίος πρόσκειται στη Χριστιανοκοινωνική Ένωση (CSU), τη βαυαρέζικη πτέρυγα του κόμματος της καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ.
Η τελευταία, που έχει ταχθεί υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αναμένεται ότι την Δευτέρα θα πάρει την έγκριση από τους βουλευτές της Μπούντεσταγκ για το δεύτερο πακέτο στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Στις αρχές Ιανουαρίου η Μέρκελ είχε εκφράσει την πρόθεσή της να παραμείνει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ υπό τον όρο ότι θα εφαρμόσει δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις.

Πηγή Εθνος 

25.2.2012


"Λαθρεπιβάτες" στο τιμόνι του ΚΚΕ

Δριμύ «κατηγορώ» στην ηγεσία του ΚΚΕ, με χαρακτηρισμούς όπως «λαθρεπιβάτες» που τα τελευταία χρόνια με δόλια μέσα αναρριχήθηκαν στην κορυφή της πυραμίδας, απηύθυνε ο Αλέκος Χαλβατζής, γιος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή ? πρώην πλέον στέλεχος του κόμματος.

Μέσα από το προσωπικό του blog και μετά από 14 μήνες, ο Αλέκος Χαλβατζής, οποίος διετέλεσε μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια στο Τμήμα Διαφώτισης της ΚΕ του ΚΚΕ, δημοσίευσε το γράμμα που είχε στείλει στην Κεντρική Επιτροπή.

Ο κ. Χαλβατζής για να αιτιολογήσει τη δημοσιοποίηση των διαφωνιών του αναφέρει ότι πολλές φορές σκέφτηκε να καταθέσει δημόσια και ολοκληρωμένα την άποψή του για αυτό που εννοεί «σοβαρή εκτροπή και βαθιά κρίση στο ΚΚΕ».

Το πρώην στέλεχος του ΚΚΕ τονίζει ότι «τα τελευταία χρόνια με δόλια μέσα, με αυτό που -εξ ιδίων κρίνοντας- αφειδώς προσάπτουν σε όποιον τους αντιστέκεται, δηλαδή με τον πιο βρώμικο φραξιονισμό, άνθρωποι που ιδεολογικά, πολιτικά και ηθικά (ή εξελίχθηκαν σε) λαθρεπιβάτες στο ΚΚΕ έχουν μετατραπεί σε τιμονιέρηδες και κουμανταδόρους».

Το πρώην στέλεχος του ΚΚΕ αποδίδει την κύρια ευθύνη στην Αλέκα Παπαρήγα, καθώς, όπως υποστηρίζει, έχει πρωταγωνιστική εμπλοκή στην εκτροπή, αν και ο ίδιος, όπως λέει, και πολλοί σύντροφοί του τη θεωρούσαν παλιότερα τη βασική εγγυήτρια της κομματικής λειτουργίας.
Ο Αλ. Χαλβατζής σημειώνει ότι η δημόσια τοποθέτησή του θα αξιοποιηθεί από τους ιθύνοντες του ΚΚΕ ?όπως έγινε και όταν αποχώρησε- προκειμένου να του προσάψουν κατηγορίες και «ακόμα χειρότερα, θα προσπαθήσουν να ταυτίσουν εμένα με ανθρώπους με τους οποίους είχα ή έχω ακόμα προσωπικές σχέσεις» ή θα ανακυκλώσουν τα χιλιοειπωμένα περί εσωκομματικής αντιπολίτευσης και «φραξιονισμού».

Στο γράμμα προς την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος ο κ. Χαλβατζής σημειώνει ότι το ΠΑΜΕ δεν μπορεί να είναι κομματικό παράρτημα, καθώς και ότι το κόμμα διατάσσει τα στελέχη του και οι συνδιασκέψεις του ΠΑΜΕ επικυρώνουν διά βοής. Ιδιαίτερη αναφορά κάνει για τις ακτιβίστικες ενέργειες στις οποίες συμμετέχουν επαγγελματικά στελέχη, συνδικαλιστές αποσπασμένοι από την παραγωγή και «ένας μικρός σκληρός πυρήνας φοιτητών οι οποίοι ακούσια έχουν μετατραπεί σε μόνιμους κομπάρσους, σε ρόλο εργάτη».

Οπισθοδρόμηση
Σε ό,τι αφορά τη δράση και λειτουργία της ΚΝΕ, ο κ. Χαλβατζής μιλά για οπισθοδρόμηση, για εμπέδωση απαράδεκτων αντιλήψεων -γεγονότα του Δεκεμβρίου 2008-, καθώς και για «κάθε λογής τυχοδιωκτισμό και τερτίπι για να φανεί μέσα και έξω από την οργάνωση ότι είμαστε «από πάνω», κυρίαρχοι».

Μάλιστα χαρακτηρίζει τη δημιουργία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) «εξαμβλωματικό κακέκτυπο του ΠΑΜΕ». Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην «απομάκρυνση από τη στρατηγική και την ιστορία του ΚΚΕ», αλλά και σε παραβιάσεις της κομματικής λειτουργία του κόμματος.
Σε άλλο σημείο του γράμματος που έστειλε στην ΚΕ του ΚΚΕ ο κ. Χαλβατζής τονίζει ότι «οι υπαρκτές δυσκολίες της ταξικής πάλης, η επίθεση του ταξικού εχθρού ή των πολιτικών αντιπάλων αξιοποιούνται έντεχνα για τη χειραγώγηση του κομματικού δυναμικού», καθώς και ότι οι όροι «αντικομμουνισμός», «προβοκάτσια», «φραξιονισμός» ακούγονται διαρκώς και μάλιστα εμφανίζονται ως πρωτοφανείς στην ιστορία. Για τις παρατηρήσεις του για το ΠΑΜΕ του έλεγαν πως «αυτά τα λέει ο Παναγόπουλος, η εργοδοσία και ο ΣΥΝ», ενώ για τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις επισημαίνει πως υπάρχει πλέον όχι απλώς ωραιοποίηση αλλά ανοικτή παραπληροφόρηση από τα κομματικά μέσα και την εσωκομματική ενημέρωση. Τέλος, τονίζει ότι πολλοί σύντροφοι έμπειροι με ικανότητες περιθωριοποιούνται ή και στιγματίζονται...

Η αποχώρηση
Ελυσε τη σιωπή του μετά από 14 μήνες...
Μετά 14 μήνες το πρώην στέλεχος του ΚΚΕ Αλέκος Χαλβατζής ?γιος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή-, έλυσε τη σιωπή του, δίνοντας στη δημοσιότητα ένα εκτενές κείμενο που περιγράφει τα... τεκταινόμενα στο ΚΚΕ. Ο κ. Χαλβατζής αποχώρησε από το ΚΚΕ στις 21 Σεπτεμβρίου του 2010, αφού πρώτα έστειλε γράμμα στην Κεντρική Επιτροπή και οι απαντήσεις που πήρε, όπως ο ίδιος γράφει, είναι ατεκμηρίωτες και συκοφαντικές.
Σημειώνει μάλιστα πως ό,τι θετικό διασώζεται από την ιστορία του ΚΚΕ είναι εγκλωβισμένο στις συνειδήσεις μελών και οπαδών, αλλά είναι κυκλωμένο από τη σημερινή λειτουργία και δράση του κόμματος.
Εκτροπή
Καιροσκόποι στη θέση ικανών
Ο Αλέκος Χαλβατζής υπογραμμίζει ότι είναι πλέον βέβαιο ότι η εκτροπή δεν είναι μια παρέκκλιση, καθώς η κινητήρια δύναμη είναι «η σχεδιασμένη και από χρόνια υλοποιούμενη μεθόδευση από το κομμάτι της καθοδήγησης του κόμματος» - κομμάτι της καθοδήγησης που από μειοψηφία έγινε πλειοψηφία. Καταλήγει δε ότι ικανά στελέχη αντικαταστάθηκαν από ημέτερους ή καιροσκόπους ή άπειρους, που διαμορφώθηκαν εκ του μηδενός από τους ενορχηστρωτές της ανατροπής.

Του Παναγιώτη Τσιούτσια
Πηγή Εθνος
25.2.2012

Η ανάκαμψη της Ελλάδας ξεκινάει από το κέντρο (της Αθήνας)

Η Αθήνα έχει αλλάξει. Μαζί με την Αθήνα, αλλάξαμε και μεις. Πριν από κάποια χρόνια το όνειρό μας ήταν να λέμε πόσο άσχημη είναι η πόλη και τρέχαμε να ξεφύγουμε το Σαββατοκύριακο από τη φρίκη της. Την είχαμε απαξιώσει. Μετακομίσαμε στα προάστια. Σήμερα καταλάβαμε πως πρέπει να κάνουμε το αντίστροφο: να επιμείνουμε μέχρι να αναδειχθεί ξανά η ζωή που υπάρχει.
Η Αθήνα στο μεταξύ έγινε επικίνδυνη, σε ανθρωπιστική κρίση, γεμάτη σκοτεινές γωνίες και άδεια κτίρια. Κάποτε το πρόβλημά μας ήταν το κυκλοφοριακό και το νέφος, σήμερα είναι άλλα που μας απασχολούν, πρωτίστως κοινωνικά αλλά και ζητήματα χώρου ιδιωτικού και δημόσιου.
Ας δούμε όμως τι θέλουν οι Αθηναίοι του 21ου αιώνα.
Δεν θέλουν να φύγουν όλοι οι μετανάστες, αλλά ούτε και να μείνουν όλα ως έχουν, με τη βία και το μίσος που επικρατεί σε γειτονιές και την εκμετάλλευσή τους από μαφία και παραοικονομία. Θέλουν επιτέλους μια σωστή μεταναστευτική πολιτική, που είτε να τους βοηθά να ενταχθούν είτε να τους βοηθά να επιστρέψουν.
Γνωρίζουν πως οι εξαρτημένοι χρήστες δεν μπορούν να εξαφανισθούν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ούτε πως μπορεί το πρόβλημα να «σκουπίζεται» κάτω από το χαλί: θέλουν μια σωστή πολιτική για τα ναρκωτικά, μια πολιτική πρόληψης, φροντίδας και μείωσης της βλάβης, όχι ατελέσφορες ηθικοπλασίες.
Θέλουν πολιτικές που να φέρουν υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα στο κέντρο, μαζί με την αισθητική αναβάθμιση: το κέντρο είναι καίριο για την οικονομική ανάκαμψη όλης της χώρας. Θέλουν τα κτίρια να ζωντανέψουν, να επιστρέψουν οι κάτοικοι, η κίνηση. Γνωρίζουν πως κάθε πόλη μπορεί μεν να έχει και τα σκοτεινά και δύσκολα σημεία της, αλλά αυτά δεν μπορεί πλέον να είναι διάχυτα παντού.
Θέλουν μια πόλη ζωντανή αλλά όχι του φτηνού θορύβου των μεγαφώνων της αϋπνίας και της κατάληψης των πεζοδρομίων. Θέλουν αγορές υπαίθριες, ανταλλακτικά και χαριστικά παζάρια, χειροτεχνίες, αγροτικά προϊόντα, εμπόριο όχι λαθρεμπόριο.
Θέλουν η πόλη να φυλάγεται σωστά και όχι με κατακτητικού τύπου εφορμήσεις σκούπας που απλώς θάβουν για λίγο το πρόβλημα.
Θέλουν σύγχρονες πολιτικές για άστεγους και ευπαθείς ομάδες και θέλουν να βλέπουν τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες όχι να επαιτούν αλλά να κυκλοφορούν άνετα, περήφανα, ανάμεσα στους υπόλοιπους.
Η πόλη έχει αρχίσει επιτέλους να αποκτά συνειδητούς Αθηναίους. Μερικοί συγκεντρώθηκαν με κεριά έξω από το Αττικόν, να θρηνήσουν για ένα όμορφο κτίριο. Θα μου πείτε, μα εδώ ο κόσμος χάνεται, τι αξία έχει ένα κτίριο, έστω κι αν θυμίζει πολλά σε πολλούς;
Εκεί όμως είναι το μυστικό της αντίστασης ενάντια σε αυτά που συμβαίνουν: τείνουν να μας απομακρύνουν από τις αληθινές μας ανάγκες, από την ανάγκη μας για ποιότητα ζωής, για επικοινωνία, ταυτότητα, ιστορία και συλλογικές αναμνήσεις. Δεν θρηνήσαμε απλά ένα κτίριο, αλλά αυτό που μας στερείται όλο και περισσότερο και που δεν είναι μόνο χρήμα, αλλά πολιτισμός, ιδιαιτερότητα, αξίες. Επιπλέον, αν δεν ενδιαφέρεται κανείς για το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζει, συνήθως πολύ λίγο ενδιαφέρεται και για τους ανθρώπους που και αυτοί βρίσκονται στο περιβάλλον του.
Στον σημερινό διάλογο μοιάζει πλέον το μόνο που μετράει να είναι η οικονομία. Ιστορία, πολιτισμός, χώρος έχουν συμπιεστεί. Ομως χωρίς αυτά θα γίνουμε βαθιά φτωχότεροι. Τα ασπρόμαυρα διλήμματα που μας τίθενται μας αποπροσανατόλισαν από τον πλούτο της ζωής και των επιλογών μας.
Η Αθήνα πάντα θα είναι ζωντανή. Στην πολυδαίδαλη δραστηριότητα προστέθηκε πολυπολιτισμικότητα, φως, χρώμα και επικοινωνία. Χρειάζεται μόνο τις σωστές πολιτικές, ώστε χωρίς προκαταλήψεις όλα αυτά να αναδειχθούν και να αναπνεύσουν χωρίς φόβο και χωρίς βία. 

Η ανάκαμψη της Ελλάδας δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από το κέντρο.

Του Φίλιππου Δραγούμη
* Ο κ. Φίλιππος Δραγούμης είναι δημοτικός σύμβουλος.
25.2.2012

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Ο μύθος του Καμπά

«Καμπάς» είναι για τους περισσότερους μια λέξη με οικείο ήχο. Πριν απ' όλα «Καμπάς» είναι εμφιαλωμένο κρασί. Επειτα είναι το «Κάβα Καμπάς», το πρώτο κρασί παλαίωσης στην Ελλάδα, που παρουσιάστηκε το 1935. «Καμπάς» είναι ετικέτες που εύκολα ανακαλούμε στη μνήμη μας. Είναι μια τηλεοπτική διαφήμιση που χαρακτήρισε μια ολόκληρη εποχή. Είναι η Κάντζα αλλά και η Μαντινεία με το μοσχοφίλερο. Είναι ένα μοναδικό τοπίο των Μεσογείων, που συνδυάζει αγροτικά και βιομηχανικά στοιχεία, τα αμπέλια με το οινοποιείο και το αποστακτήριο - που η καμινάδα του υψώνεται σαν ένας πυλώνας μνήμης και δημιουργικότητας δίπλα στην Αττική οδό - τα υποστατικά και τα σπίτια της οικογένειας.

Είναι μια βακχική φαντασίωση που αποτυπώνεται τόσο ωραία στο έργο του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου «Πανήγυρις της εισοδείας του κονιάκ του Ανδρέου Καμπά εν Πειραιεί», έργο του 1930 - όπου το μπράντι του αποστακτηρίου της εταιρείας στον Πειραιά φθάνει στην Κάντζα πάνω σε σούστα και προσφέρεται στον Ανδρέα Καμπά και στη γυναίκα του.

«Καμπάς» είναι ακόμη η οινική μας ενηλικίωση αλλά και η ενηλικίωση της κοινωνίας μας. Είναι η τεχνολογία. Είναι η ιστορία μιας οικογένειας. Είναι οι άνθρωποι που δούλεψαν στο κτήμα, στα οινοποιεία και στα αποστακτήρια. Καμπάς είναι τα προϊόντα και οι ποικιλίες των αμπελιών, είναι οι μικροϊστορίες των ανθρώπων αλλά και η μεγάλη ιστορία της χώρας, αφού ο Καμπάς συνδέθηκε μαζί της, τόσο με την πολιτική και κοινωνική ιστορία της όσο και με την οικονομική ιστορία, ό,τι έχει σχέση με τη βιομηχανική ανάπτυξη, με τις εξαγωγές μεταποιημένων αγροτικών προϊόντων αλλά και με τη λειτουργία των τραπεζών.

Η Καμπάς πέρασε χρεωμένη το 1935 στην Εθνική. Ως το 1991 που «πέρασε» στον Μπουτάρη, η σχέση της οινικής εταιρείας με την Εθνική είχε τα πάνω και τα κάτω της, μια σχέση που δείχνει από μια άλλη πλευρά ότι οι τράπεζες είναι και για το καλύτερο και για το χειρότερο. Ολα αυτά αναδεικνύονται στο βιβλίο της Εμμανουέλας Νικολαΐδου και της Ζέτας Παπαγεωργοπούλου, μια έκδοση που οραματίστηκε και οργάνωσε η Ρωξάνη Μάτσα, η οινοποιός του ομώνυμου κτήματος - μέρος του παλαιού κτήματος Καμπά -, δισέγγονη του Αλέξανδρου Καμπά, αδελφού του «πατριάρχη» Ανδρέα.

Στην Κάντζα το βασίλειο
Αυτός ο «πατριάρχης» γεννήθηκε το 1851 στην Αθήνα, αλλά καταγόταν από τη Μεσσήνη. Πέντε αδέλφια μετρούσε η οικογένεια, πέντε «Α». Ανδρέας, Αλέξανδρος, Αγγελος, Αλκιβιάδης, Αφροδίτη. Ο Ανδρέας ήταν ο πιο επιχειρηματικός. Το 1875 αγόρασε 5.000 στρέμματα στην Κάντζα, από την Πουλχερία Αργυροπούλου το γένος Κατακουζηνού, και το 1878 άλλα 3.500 στη θέση Γιαλού στα Σπάτα, από τους βαρόνους Δούμπα και Μπράιν.

Η Κάντζα γίνεται το βασίλειο Καμπά. Τα αμπέλια, τα κρασιά, οι ειδικοί, οι χημικοί. Στη δεκαετία του 1880 δίπλα στα κρασιά προστίθεται το μπράντι. Και στη δεκαετία του 1890 έρχεται η εξωστρέφεια, το άνοιγμα στις αγορές του εξωτερικού, κυρίως εκεί όπου βρίσκονται οι κοινότητες της ελληνικής διασποράς. Και έπειτα η βιομηχανική ενηλικίωση με ένα νέο αποστακτήριο στον Πειραιά, στην ακτή Ξαβερίου, που λειτούργησε ως τον Απρίλιο του 1941, οπότε καταστράφηκε στον βομβαρδισμό της πόλης από τους Γερμανούς. Στην ιστορία του Καμπά εγγράφεται επίσης η κρίση της σταφίδας αλλά και μια μεγάλη εμπορική επιτυχία που δεν είναι άλλη από την ομώνυμη Ρετσίνα.
Ο Ανδρέας Καμπάς πέθανε τον Μάρτιο του 1924 αλλά άφησε έργο και παρακαταθήκες. Ο γιος του Παναγιώτης δημιούργησε ουσιαστικά τη Μαντινεία, αξιοποιώντας την τοπική ευγενή ποικιλία του μοσχοφίλερου, με το οινοποιείο και το κτήμα Καμπάς στην Αρκαδία που άρχισε να λειτουργεί στην αρχή της δεκαετίας του '30.

«Καμπάς» είναι όμως και μια μεγάλη οικογενειακή ιστορία. Γάμοι, παιδιά, στενή και διευρυμένη οικογένεια. Αλλά είναι και οι οικογενειακές μετακινήσεις μέσα στην Αθήνα και στην Αττική: Φιλελλήνων, το πρώτο σπίτι, οι στάβλοι στην Ξενοφώντος, μια μικρή ποτοποιία στη Ρηγίλλης, η οδός Αδριανού, το άλλο αθηναϊκό σπίτι και η βίλα της Κάντζας.
Το βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο, που υπογράφεται από την Εμμανουέλα Νικολαΐδου, κυριαρχεί η μορφή του πατριάρχη. Το υλικό στηρίζεται στην προφορική ιστορία, σε μαρτυρίες ανθρώπων που συνδέθηκαν με το κτήμα αλλά και μελών της οικογένειας. Στο δεύτερο, που υπογράφεται από τη Ζέτα Παπαγεωργοπούλου, παρουσιάζεται η περιπέτεια της εταιρείας στη Μαντινεία. Εδώ το υλικό στηρίζεται στην αρχειακή ιστορία, σε μια μεγάλη αλληλογραφία, από το 1931 ως το 1976, του χημικού Μιχαήλ Μπίκου, υπεύθυνου του εργοστασίου Τριπόλεως. Κρασί είναι μνήμη και άνθρωποι. Το βιβλίο είναι καμωμένο από αυτούς και γι' αυτούς.
 
Του Νίκου Μπακουνάκη
Πηγή Το Βήμα
19.2.2012

Γερμανικός Τύπος: Η Ελλάδα δεν απέτυχε

Για πολλούς Γερμανούς πολιτικούς, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα απέτυχε επειδή δεν εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις. «Η Ελλάδα όμως δεν απέτυχε. Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τις εκθέσεις του ΔΝΤ, θα διαπιστώσει ότι η χώρα έχει υλοποιήσει με συνέπεια μεγάλο μέρος των συμφωνηθέντων μέτρων. (…)

Απέτυχε η θεραπεία της Τρόικας ή φταίει ο ασθενής που δεν ήθελε να πιεί το πικρό χάπι που του δόθηκε, διερωτάται σε σημερινό του άρθρο στη SZ ο Π. Μπόφινγκερ, ένας εκ των 5 σοφών της γερμανικής οικονομίας.

Για πολλούς Γερμανούς πολιτικούς, σημειώνει ο Π. Μπόφινγκερ στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα απέτυχε επειδή δεν εφαρμόζονται οι μεταρρυθμίσεις. «Η Ελλάδα όμως δεν απέτυχε. Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάσει τις εκθέσεις του ΔΝΤ, θα διαπιστώσει ότι η χώρα έχει υλοποιήσει με συνέπεια μεγάλο μέρος των συμφωνηθέντων μέτρων. (…) Τότε γιατί δεν μειώθηκε πολύ πιο αισθητά το έλλειμμα; Γιατί τα έσοδα και τα έξοδα ενός κράτους δεν εξαρτώνται μόνον από τους φορολογικούς συντελεστές και τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και από τους ρυθμούς ανάπτυξης. Εδώ οι προβλέψεις του ΔΝΤ ήταν υπεραισιόδοξες. (…) Δεδομένου ότι στο πεδίο των περικοπών δεν υπάρχουν ιδιαίτερες ενστάσεις, η κριτική του ΔΝΤ επικεντρώνεται πάντα στις διαρθρωτικές αλλαγές. Αλλά ούτε εδώ έμειναν αδρανείς οι Έλληνες. Αντιθέτως μάλιστα. Τον Αύγουστο του 2011 ο ΟΟΣΑ διαπίστωνε εντυπωσιακά αποτελέσματα στο πεδίο αυτό. (…)

Η καταστροφική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν μπορεί να αποδοθεί λοιπόν πρωτίστως στην ελλιπή βούληση για μεταρρυθμίσεις και περικοπές στην Ελλάδα. Είναι κυρίως το αποτέλεσμα μιας υπέρμετρης πολιτικής περικοπών που, όπως παραδέχεται και το ΔΝΤ, δεν έχει επιβληθεί μέχρι σήμερα σε καμία άλλη χώρα σε τέτοιο βαθμό. Σε αντίθεση μάλιστα με άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, έρχεται να προστειεί για την Ελλάδα το γεγονός ότι στη διαδικασία αυτή δεν έχει στη διάθεσή της το πολύτιμο εργαλείο της υποτίμησης. (…)
Τι προτείνει ο κ. Μπόφινγκερ;
Ο Μπόφινγκερ προτείνει αλλαγή στρατηγικής
Η κατάρρευση μπορεί να αποφευχθεί τώρα μόνον εάν υπάρξει αλλαγή στρατηγικής. Αντί να απαντά κανείς συνεχώς με νέα μέτρα περικοπών στα -λόγω κρίσης- αυξανόμενα ελλείμματα, θα πρέπει να αποφασίσει την αναστολή του προγράμματος εξυγίανσης μέχρι να σημειώσει και πάλι θετικό πρόσημο η ανάπτυξη. Προσωρινά αυτό μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερα ελλείμματα τα οποία θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης, οι διαρθρωτικές αλλαγές θα πρέπει να συνεχιστούν, αλλά θα πρέπει να σκεφτεί κανείς άμεσα πώς μπορεί να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη με πόρους της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Ο γερμανός φορολογούμενος δεν θα ενθουσιαστεί. Θα πρέπει όμως να αναλογιστεί τι θα σήμαινε και για τον ίδιο η κατάρρευση του δημόσιου και οικονομικού βίου στην Ελλάδα. Το `τέλος με τρόμο', κατά το οποίο η Γερμανία δεν θα πρέπει πλέον να φροντίζει για την Ελλάδα, είναι μια ψευδαίσθηση. Η Ελλάδα και τα 11 εκατομμύρια των πολιτών της θα συνέχιζαν να υπάρχουν στο χάρτη. Η ΕΕ δεν θα μπορούσε να παρακολουθεί παθητικά εάν ξεσπούσε στην Ελλάδα αναρχία και πείνα. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να ακολουθήει τώρα μια αλλαγή στρατηγικής. (…) Μολονότι πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά, οι Έλληνες αξίζουν περαιτέρω στήριξη. Με πολύ κόπο προσπάθησαν να βελτιώσουν την κατάσταση στη χώρα τους. Εάν δεν έγιναν περισσότερα μέχρι σήμερα, αυτό οφείλεται στη θεραπεία που υποτίμησε τους κινδύνους για το κυκλοφορικό του ασθενούς».
Σε μια διαφορετική ανάγνωση των μέτρων λιτότητας προχωρά η Tagesspiegel:
Προς τι οι νέες πιέσεις στο Ραχόι;
«Κανείς δεν επενδύει σε μια οικονομία όπου οι καταναλωτές έχουν πλέον λεφτά μόνον για τα τελείως απαραίτητα. Η Ελλάδα κάνει περικοπές μέχρι τελικής πτώσης, είναι η κατηγορία που ακούγεται συχνά με αποδέκτη κυρίως τη Γερμανία. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Η Ελλάδα έχει καταστραφεί γιατί δεν έκανε περικοπές αλλά αντ΄ αυτού συσσώρευσε υπέρογκα χρέη. Οι πλούσιοι μετέφεραν τις περιουσίες τους εκτός και η εξυγίανση γίνεται τώρα σε βάρος των φτωχών. Αυτό είναι άδικο και συνιστά άλλη μια αποτυχία της ελληνικής πολιτικής που έπρεπε να αντιδράσει πολύ νωρίτερα. Το ερώτημα τώρα είναι πώς προστατεύεις τους ανθρώπους από μια ανίκανη ηγεσία; Δύσκολα πάντως με νέα δάνεια».

Η El Mundo για την κρίση στην Ισπανία:

«Ο πρωθυπουργός Ραχόι έχει αποδείξει στην ΕΕ ότι είναι ένας αξιόπιστος εταίρος. Η αντιπολίτευση του επιρρίπτει μάλιστα ότι εκπληρώνει χωρίς ενστάσεις όλες τις ευρωπαϊκές επιταγές. Δικαίως διερωτώνται τώρα οι Ισπανοί γιατί οι Βρυξέλλες ασκούν παρόλα αυτά νέες πιέσεις; Η στάση των ευρωπαϊκών θεσμών στη μάχη κατά της κρίσης δεν είναι πάντα κατανοητή. Η Ισπανία θα πρέπει να αντέξει στη διαμάχη με την ΕΕ. Γιατί ο Ραχόι γνωρίζει ότι μια κυβερνητική αλλαγή δεν επαρκεί για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία μιας χώρας».
ΠΗΓΗ: DW

16.2.2012
 

Ταμίας υπεξαίρεσε 683.000 ευρώ από την Αεροπορία

Τι κι αν οι μέρες προστάζουν περισσή προσοχή σε οικονομικά θέματα... Από το ταμείο της 112 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας έκαναν φτερά 683.000 ευρώ. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη ίσως υπόθεση υπεξαίρεσης στην αεροπορία. Το τεράστιο «κενό» έγινε αντιληπτό πριν από λίγες ημέρες στον τελευταίο τακτικό έλεγχο (ο προηγούμενος είχε γίνει τον περασμένο Ιούνιο). Η εσωτερική έρευνα δεν διήρκεσε πολύ, αφού ο ταμίας, αρχισμηνίας με 15 χρόνια υπηρεσία, ομολόγησε την πράξη του. Οπως προέκυψε, τα χρήματα είχαν αφαιρεθεί τμηματικά από τον Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, ενώ ο δράστης προφανώς λόγω της θέσης του γνώριζε ότι ενόψει του ελέγχου θα γινόταν αντιληπτή η «ατασθαλία».

Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον εισαγγελέα, ωστόσο είναι ενδεικτική των προβλημάτων που καταγράφονται στη λειτουργία της μονάδας, στη δύναμη της οποίας ανήκει και το Σμήνος Ελικοπτέρων Αμεσης Βοήθειας που εκτελεί αεροδιακομιδές ασθενών.

«Για πολύ καιρό το μήνυμα στην Πολεμική Αεροπορία ήταν “δουλεύουμε γιατί αγαπάμε τη δουλειά μας”. Ομως όταν φτάνεις να μην μπορείς να επιβιώσεις, σταματάει να σου αρκεί αυτό» λέει στην «Κ» πηγή μέσα από την 112 ΠΜ. Οι αμοιβές έχουν πέσει κατά 40% και αναμένεται περαιτέρω μείωση της τάξης του 10 - 20% εάν ισχύσουν τα ειδικά μισθολόγια. Ενας έμπειρος ιπτάμενος με πολλές ώρες πτήσης το 2009 αμειβόταν με 42.000 ευρώ τον χρόνο έναντι 28.000 σήμερα (μαζί με το πτητικό επίδομα), ποσό που θα πέσει σύντομα στα 25.000 ευρώ. Την ίδια στιγμή, η κούραση συσσωρεύεται, με τις ώρες υπηρεσίας να αυξάνονται λόγω της μείωσης του προσωπικού. «Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί που σκέφτονται κάθε μέρα πώς θα ζήσουν την οικογένειά τους. Τα προβλήματά τους όμως οι ιπτάμενοι τα παίρνουν στον αέρα».

Οι εκπαιδευτικές πτήσεις φυσικά έχουν περιοριστεί, ενώ έχουν διακοπεί και τα ταξίδια στην Ιταλία και το Βέλγιο για εκπαίδευση σε simulator (προσομοιωτές πτήσης - άλλες μονάδες έχουν δικούς τους και δεν χρειάζεται να ταξιδεύουν στο εξωτερικό).

Την ίδια ώρα, σε κακή κατάσταση βρίσκονται και τα αεροσκάφη, καθώς δεν υπάρχουν χρήματα για επισκευές ή ανταλλακτικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα οκτώ αεροσκάφη C 27 που έχουμε αγοράσει πετάει σήμερα μόνο το ένα, ενώ και από τα τρία ελικόπτερα A 109 πετάει επίσης μόνο το ένα. Καινούργιες φόρμες πτήσης έχουν να δοθούν στο προσωπικό πάνω από δύο χρόνια...

«Αμφίβολες κινήσεις»
«Υπάρχει απαξίωση του προσωπικού. Η υπόθεση της υπεξαίρεσης δεν είναι τυχαία. Θα υπάρξουν κι άλλα τέτοια φαινόμενα. Ενας πιλότος δεν μπορεί να αντέξει όλο αυτό το βάρος. Το ατύχημα είναι μπροστά μας. Προκειμένου να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση, η διοίκηση προχωρεί σε αμφιβόλες κινήσεις. Μόνιμη επωδός είναι “κοίτα τι γίνεται έξω, εφόσον έχεις δουλειά να είσαι ευχαριστημένος”. Και σωπαίνεις, ακόμα και αν έτσι παραβιάζεις σημαντικούς κανόνες ασφαλείας. Ως πότε;».

Της Λίνας Γιάνναρου
22.2.2012

Σχόλιο δικό μας :
Μην τρελλαθούμε τώρα!!!! Επειδή μειώθηκε ο μισθός του υπόλογου κατά 40% δικαιολογείται να "κλέψει" 683.000 ευρώ;;;;;; Γιατί, χρειαζόταν και στο χωριό του πάνω από 100.000 ευρώ τον μήνα για να ζήσει την οικογένειά του ;;;;;;  Η μήπως τα έφαγε στο μπραμπούτι ή σε τίποτα γυναίκες;;;; Ας μη δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα και ας μην ψάχνουμε να βρούμε αστείες δικαιολογίες εκεί που δεν υπάρχουν......

ShareThis