Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Συμμορίες λεηλατούν ανενόχλητα απροστάτευτους ναούς στην Πίνδο


Συμμορίες, που τροφοδοτούν μια σταθερή «αγορά» θρησκευτικών κειμηλίων, λεηλατούν απροστάτευτες εκκλησίες στην ερημωμένη Πίνδο. Εκατοντάδες εικόνες έχουν κλαπεί το τελευταίο διάστημα. Πρόσφατα, έχουν σημειωθεί επτά διαρρήξεις στην περιοχή Ιωαννίνων και τέσσερις στα Γρεβενά. Το πλέον πρόσφατο συμβάν, η διάρρηξη του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Κουκούλι Ιωαννίνων, παραμονή Χριστουγέννων, κατά την οποία εκτιμάται ότι αφαιρέθηκαν περισσότερες από 80 εικόνες και άλλα αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα.


Την άμεση ανάγκη να δημιουργηθεί ασπίδα προστασίας γύρω από την πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της Ηπείρου και της Μακεδονίας υπαγορεύουν τα συνεχόμενα κρούσματα λεηλασιών σε ναούς τους τελευταίους μήνες. Από το 2007 οι αστυνομικές αρχές των Ιωαννίνων έχουν καταγράψει 15 περιπτώσεις διαρρήξεων σε εκκλησίες, κατά τις οποίες αφαιρέθηκαν ιερές εικόνες και κειμήλια μεγάλης ιστορικής και θρησκευτικής αξίας. Επτά από αυτές έγιναν φέτος. Επιπλέον τέσσερις διαρρήξεις έγιναν σε εκκλησίες στα Γρεβενά τον περασμένο Νοέμβριο. Το πλέον πρόσφατο συμβάν αφορά τη διάρρηξη του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Κουκούλι Ιωαννίνων, παραμονή Χριστουγέννων, κατά την οποία εκτιμάται ότι αφαιρέθηκαν περισσότερες από 80 εικόνες και άλλα αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα. Η ακριβής καταγραφή των κλοπιμαίων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.

Ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ., γνώστης της πορείας των ερευνών, αναφέρει στην «Κ» ότι τα μέχρι σήμερα στοιχεία παραπέμπουν σε μια καλά οργανωμένη σπείρα, η οποία δραστηριοποιείται σε διάφορες περιοχές της Πίνδου. Οπως διευκρινίζει, ο τρόπος δράσης στις πρόσφατες διαρρήξεις στα Γιάννενα αλλά και στα Γρεβενά υποδεικνύει τα ίδια άτομα. Παρόμοιες διαρρήξεις έχουν γίνει και από την άλλη πλευρά της Πίνδου, σε ελληνικές εκκλησίες της Βορείου Ηπείρου.

Καλά οργανωμένοι
Οι δράστες φαίνεται να γνωρίζουν την αξία των αντικειμένων που κλέβουν καθώς και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας. Η δράση της σπείρας ενδέχεται να σχετίζεται με την αύξηση της ζήτησης για θρησκευτικά κειμήλια. Τα καλά οργανωμένα κυκλώματα αρχαιοκαπήλων, με «επαγγελματικές» διαρρήξεις στο ενεργητικό τους, δεν έχουν δυσκολία να λεηλατούν αφύλακτες εκκλησίες σε περιοχές που σε μεγάλο βαθμό ερήμωσαν από ντόπιο πληθυσμό και παραμελήθηκαν από την πολιτεία.

Οι αστυνομικές διευθύνσεις Ιωαννίνων και Γρεβενών, που σε συνεργασία με τις υπηρεσίες αρχαιοκαπηλίας της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και το ΥΠΠΟ διενεργούν τις έρευνες, αναμένεται σύντομα να συναντηθούν με Αλβανούς ομολόγους τους για ανταλλαγή πληροφοριών και συντονισμό δράσης. «Δυστυχώς δεν έχουμε εντοπίσει καμία από τις εικόνες που εκλάπησαν το 2009 στη μαύρη αγορά. Το ευτύχημα είναι ότι τα πιο πρόσφατα κλοπιμαία ήταν καταγεγραμμένα και φωτογραφημένα, με αποτέλεσμα να είναι εφικτή η αναγνώρισή τους», ανέφερε αστυνομική πηγή.

Η καταγραφή των αντικειμένων τέχνης είναι το πρώτο βήμα για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς από πάσης φύσεως αρπακτικά. Ωστόσο, τα αντικείμενα που βρίσκονται στις εκατοντάδες εκκλησίες της Ηπείρου και άλλων περιοχών της Πίνδου παραμένουν άγνωστα και μη καταγεγραμμένα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα και αν εντοπιστούν μετά την κλοπή τους, δύσκολα θα αναγνωριστούν και κατ’ επέκτασιν δεν θα επιστρέψουν εκεί που ανήκουν. «Από το 2008, όταν τα κρούσματα διαρρήξεων αυξήθηκαν κατακόρυφα, ξεκινήσαμε την εντατική καταγραφή των αντικειμένων και έχουμε αποτελέσματα. Ωστόσο, τα μέσα μας είναι περιορισμένα, ενώ υπάρχει τουλάχιστον μια εκκλησία σε κάθε χωριό της Ηπείρου», εξηγεί στην «Κ» υπάλληλος της 8ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

Ανάλογες καταγραφές έχουν αναλάβει και δύο αρχαιολόγοι για λογαριασμό της Μητρόπολης Ιωαννίνων. Εχουν καταγραφεί και φυλάσσονται μέχρι σήμερα πάνω από 2.000 αντικείμενα, με σκοπό να μεταφερθούν σε ειδικό χώρο που αναμένεται να κατασκευαστεί στο νησί των Ιωαννίνων. «Η υπερπροβολή του αμύθητου πολιτιστικού πλούτου της Ηπείρου για λόγους τουριστικής ανάπτυξης απέβη μεγάλο λάθος, από τη στιγμή που δεν φροντίσαμε πρώτα να τον διαφυλάξουμε ως οφείλαμε, ούτε καν να τον καταγράψουμε», περιγράφει ο Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Ιωαννίνων, π. Φιλόθεος.

Σταδιακή ερήμωση
Οπως αναφέρει, έντονες είναι πολλές φορές και οι αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών οι οποίες θεωρούν ότι τα ιερά αντικείμενα δεν πρέπει να απομακρύνονται από τις εκκλησίες τους. «Δυστυχώς στο σημείο που φτάσαμε χρειάζεται αφενός να λάβουμε άμεσα μέτρα για να διαφυλάξουμε την κληρονομιά μας και αφετέρου να αλλάξουμε νοοτροπία», προσθέτει ο ιερέας. Καθώς η πολιτεία δεν κατάφερε να διατηρήσει ζωντανές αυτές τις περιοχές με αποτέλεσμα τη σταδιακή ερήμωσή τους, ας γίνει μια προσπάθεια να διαφυλαχθεί ο μοναδικός πολιτιστικός πλούτος τους.

Του Κωστα Oνισενκο

31.12.09

Η γκαρνταρόμπα του συνταξιούχου


Ο κ. Μάνος Κυδώνης, από τη Γλυφάδα της Αθήνας, σε επιστολή του προς την εφμ Το Βήμα γράφει:


Φάνηκε το πραγματικό πρόσωπο του ΠαΣοΚ. Οχι βέβαια ότι δεν άξιζε της ΝΔ να πάει εκεί που πήγε. Κάθε άλλο. Ομως κρίνεται αυτός που κυβερνά, και νωρίς νωρίς οι... σοσιαλιστές μας αποδεικνύονται σπεσιαλίστες στις αλχημείες! Ανήγγειλαν με «κωδωνοκρουσίες» πως καταργούν το ΕΤΑΚ και επαναφέρουν τον ΦΜΑΠ. Από την άλλη όμως, χαμηλώνουν το όριο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας στις 400.000 ευρώ, με αποτέλεσμα η... τσιμπίδα να πιάσει αρκετούς που ήταν κοντά σ΄ αυτό το όριο! Αυξανομένων και των αντικειμενικών αξιών, στη «φάκα» θα πέσουν πολύ περισσότεροι. Και ύστερα από δύο χρόνια, που θα αυξηθούν ξανά οι αντικειμενικές, ακόμη περισσότεροι και ύστερα από τέσσερα χρόνια οι πάντες, ως και οι γκαρσονιέρες. Ετσι ο ΦΜΑΠ θα μετατραπεί σε απλό ΦΑΠ (δηλ. Φόρος Ακίνητης Περιουσίας)!

Προτίθενται να καταργήσουν το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ για τους συνταξιούχους, το οποίο για να ισχύσει θα πρέπει, λέει, να προσκομίσουν αποδείξεις 4.000-5.000 ευρώ, αλλά για ένδυση, υπόδηση, ταβέρνες κτλ. Οχι σουπερμάρκετ, όχι ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ! Δηλαδή θεωρούν πως ο συνταξιούχος των 700-800 ευρώ διαθέτει κάθε χρόνο 2.000-3.000 ευρώ για ανανέωση της γκαρνταρόμπας του και άλλα τόσα για τις ταβέρνες; Ας αφήσουμε πως ο συνταξιούχος των 700 ευρώ δεν δικαιούται ούτε ΕΚΑΣ ούτε αλληλεγγύης! Για να πούμε όμως του στραβού το δίκιο, η ΝΔ το έδωσε μέχρι τα 1.100 ευρώ.

Προτίθενται να φορολογήσουν τις κατοικίες με φόρο τεκμαρτού εισοδήματος, ιδιοκατοίκησης! Δηλαδή θα πληρώνουμε «νοίκι» στο κράτος για το ίδιο μας το σπίτι, χωρίς μάλιστα να δικαιούμεθα και «επιδότηση ενοικίου» όπως οι μη ιδιοκτήτες! Κατά τα άλλα, καταργούν το ΕΤΑΚ και «κάτι τρέχει στα γύφτικα»! Αυτές δεν είναι αλχημείες που θα συρρικνώσουν το εισόδημα των συνταξιούχων;

Με τα σπίτια μας, που κάναμε το έγκλημα ν΄ αποκτήσουμε ιδιόκτητη στέγη, τι θα κάνουμε;
Θα τα πουλήσουμε και θα μένουμε σε... αντίσκηνα;
Κατά τα άλλα, ψάχνονται γιατί πάει κατά διαόλου η οικοδομική δραστηριότητα με όλα τα επακόλουθά της, κυρίως της ανεργίας!
Με αυτές τις συνθήκες ποιος ηλίθιος θα πάει ν΄ αγοράσει σπίτι; "

Πηγή Το Βήμα
31.12.09

Γιατρούς η λογιστές;


O κ. Παπανδρέου έχει ορθά χαρακτηρίσει το σύγχρονο ελληνικό κράτος «μεγάλο ασθενή» και επιμένει, επίσης ορθά, ότι χωρίς την ανασυγκρότησή του, χωρίς αλλαγές και τομές δεν πρόκειται η χώρα να ξεπεράσει τη μεγάλη διαρθρωτική κρίση που την καταδιώκει. Οσοι μάλιστα συνομιλούν μαζί του βεβαιώνουν ότι ο κ. Πρωθυπουργός έχει πεποιθήσεις, ότι πιστεύει βαθιά στην αλλαγή που χρειάζεται το κράτος και ότι θα την επιδιώξει με όλες του τις δυνάμεις. Ουδείς αμφιβάλλει για τις προθέσεις του και ουδείς αμφισβητεί τις διαθέσεις του. Ωστόσο υπάρχουν φαινόμενα που δημιουργούν ερωτήματα.

Προσφάτως ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός εξήγγειλε το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο για το 2010. Εξαίρεσε όμως από το μέτρο τον τομέα της Υγείας, κρίνοντας προφανώς ότι έχει ξεχωριστές ανάγκες και πριν από λίγες ημέρες ανακοίνωσε την πρόσληψη 1.000 γιατρών και 5.000 νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία. Η εξαίρεση φαντάζει δικαιολογημένη. Είναι όμως αρκούντως ορθολογική και ικανοποιεί τις πραγματικές ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας;

Oσοι παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τον συγκεκριμένο τομέα προβάλλουν πολλές ενστάσεις. Επισημαίνουν χαρακτηριστικά ότι τα δημόσια νοσοκομεία διαθέτουν περίπου 35.000 κλίνες και απασχολούν συνολικά περίπου 26.500 γιατρούς. Ουσιαστικά αναλογεί περίπου ένας γιατρός για κάθε ασθενή, γεγονός που καταδεικνύει ότι το πρόβλημα των δημόσιων νοσοκομείων δεν είναι οι γιατροί. Ούτε οι νοσηλευτές, γιατί και εκεί υπάρχουν θέματα ανισοκατανομής. Συναντώνται νοσοκομεία με πληρότητα 40% όπου οι νοσηλευτές περισσεύουν και νοσοκομεία με πληρότητα 100% χωρίς νοσηλευτές. Υπό αυτή την έννοια, τα δημόσια νοσοκομεία βασανίζονται πρώτα από την έλλειψη οργάνωσης και διοίκησης και δευτερευόντως από έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών. Σύμφωνα λοιπόν με τις αρχές της ορθολογικής διοίκησης τα δημόσια νοσοκομεία έχουν κυρίως ανάγκη από αξιόπιστους διοικητές, λογιστές και οικονομολόγους για να βάλουν τάξη στο υφιστάμενο διαχειριστικό χάος, από φαρμακοποιούς για να ελέγξουν τη ροή των φαρμάκων, από τεχνολόγους χειριστές κρίσιμων διαγνωστικών και άλλων ιατρικών μηχανημάτων που μένουν αναξιοποίητα, από πληροφορικάριους για να συγκροτήσουν αξιόπιστα ιατρικά αρχεία και βεβαίως από γραμματείς μήπως και ελευθερώσουν λίγο χρόνο από τους 9.000 ειδικευόμενους γιατρούς που παιδεύονται ολημερίς στη συγγραφή εισιτηρίων, εξιτηρίων και γνωματεύσεων.

Με άλλα λόγια, σε τούτη την εποχή της κρίσης δεν αρκούν οι καλές και αγαθές προθέσεις. Χρειάζονται πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και πιο οργανωμένη επέμβαση, που θα ξεπερνά τις εντυπώσεις και θα δημιουργεί πραγματικά πεδία ανθεκτικής και αποδοτικής μεταρρύθμισης τόσο για το κράτος όσο και για τις υπηρεσίες που προσφέρει.

akarakousis@dolnet.gr
Πηγή Το Βήμα
31.12.09

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

ΟΤΕ Ιωαννίνων


Σε επιστολή του προς την εφμ Το Βήμα ο κ. Λάμπρος Μάλαμας, από τα Γιάννινα, γράφει:

Είμαι πελάτης του ΟΤΕ 65 χρόνια, με δύο τηλέφωνα, το ένα στα Γιάννινα που κατοικοεδρεύω και το άλλο στην Αθήνα. Ξεπληρώνω ταχτικά την οφειλόμενη τηλεφωνική μου κατανάλωση. Ομως, από τις αρχές Δεκέμβρη τρέχοντος, το τηλέφωνο (στην πόλη που μένω) τον πιότερο καιρό, είναι κομμένο και νεκρό και δεν εξυπηρετείται το δημοσιογραφικό μου γραφείο και το σπίτι μου. Η όποια τυχόν βλάβη δε στάθηκε τρόπος από τις τεχνικές υπηρεσίες του ΟΤΕ να διορθωθεί. Ετσι κι άλλοι ομοιοπαθείς συμπολίτες μου, δεν βρίσκουν ανταπόκριση από υπεύθυνο διευθυντή ή άλλον αρμόδιο προϊστάμενο. Στην περιφέρειά μας, ένας τέως «μεταρρυθμιστής» ή «εκσυγχρονιστής» διέλυσε το κεντρικό κατάστημα του ΟΤΕ στην πόλη και το ΄κανε απλά εμπορικό μαγαζί... Το άλλο μισό υπάρχει σαν πρακτορείο για να εισπράττει τα χρήματα της πελατείας του. Οταν και όποιου πελάτη πάθει βλάβη το τηλέφωνό του, τον παραπέμπουν στην Πάτρα να διακανονίζει ο αριθμός 121 τα ακανόνιστα των τηλεφωνικών προβλημάτων του Νομού Ιωαννίνων, αν και εφόσον υπάρξει ο κατάλληλος τεχνικός. Ετσι, κανείς δεν υπολογίζει τ΄ απολεσθέντα τηλεφωνήματα και τη μεγάλη ζημιά του κοινού. Παρακαλούμε τον αξιότιμο νέο υπουργό Συγκοινωνιών, να επιληφθεί για την επανασυγκρότηση των υπηρεσιών του ΟΤΕ στα Γιάννινα και στην περιοχή.

Πηγή Το Βήμα
30.12.09

Περίπου 5 δισ. ευρώ απέδωσε η φορολογική αμνηστία στην Ιταλία


«Εκπληκτική επιτυχία» χαρακτήρισε το ιταλικό υπουργείο Οικονομικών την απόδοση της φορολογικής αμνηστίας, με την οποία ήδη «επαναπατρίστηκαν» ή «τακτοποιήθηκαν» κάπου 95 δισ. ευρώ, αποδίδοντας ταυτόχρονα στο ιταλικό Δημόσιο σχεδόν 5 δισ. ευρώ. Η οικονομική «απόδοση» μπορεί να μη ζυγίζει και πολύ, κάτω από το 0,2% μιας οικονομίας που παράγει ετησίως πάνω από 2,3 τρισ. ευρώ. Σε πανηγυρικό τόνο ο υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι είπε ότι πρόκειται για «εκπληκτική επιτυχία, ένδειξη της δύναμης της οικονομίας μας καθώς και της εμπιστοσύνης που απολαμβάνει η Ιταλία». Σύμφωνα με το υπουργείο, «οι εισροές φθάνουν στα 95 δισ. ευρώ... Από αυτόν τον συνολικό όγκο των κεφαλαίων που κρατούνται παρανόμως στο εξωτερικό, το 98% έχει επαναπατριστεί» . Το ποσοστό δεν ικανοποιεί τον Τρεμόντι, ο οποίος ανακοίνωσε ταυτόχρονα την παράταση του μέτρου ως τα τέλη Απριλίου- προσβλέποντας στον επαναπατρισμό του 2% που απομένει προφανώς.

Η αμνηστία την οποία υιοθέτησε η κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι από τις 15 Σεπτεμβρίου προβλέπει ότι οι Ιταλοί μπορούν να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια που είχαν τοποθετήσει αδήλωτα στο εξωτερικό (ή και να τα «τακτοποιήσουν» απλώς χωρίς επαναπατρισμό, δηλαδή να τα δηλώσουν, φθάνει να είναι τοποθετημένα σε χώρες με τις οποίες υπάρχει ανταλλαγή πληροφοριών φορολογικού περιεχομένου). Η τακτοποίηση αυτή γίνεται με την πληρωμή φόρου 5% στο ιταλικό Δημόσιο και ήδη από την περασμένη εβδομάδα το υπουργείο εκτιμούσε ότι είχαν ήδη επαναπατριστεί πάνω από 80 δισ. ευρώ. Η αμνηστία επρόκειτο να λήξει στις 15 Δεκεμβρίου, αλλά η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να την επεκτείνει ως τα τέλη Απριλίου με μια μικρή αύξηση του συντελεστή: ως τα τέλη Φεβρουαρίου θα φορολογούνται με 6% και ως τα τέλη Απριλίου με 7%. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Μilano Finanza», εκτιμάται ότι θα μπορούσε η παράταση αυτή να αποδώσει άλλα 30 δισ. ευρώ. Προφανώς η εφημερίδα δεν συμμερίζεται την άποψη Τρεμόντι ότι έχει ήδη επαναπατριστεί το 98% των κεφαλαίων. Το υπουργείο πάντως δηλώνει κατηγορηματικά ότι η παράταση αυτή είναι η «τελευταία» και δεν θα υπάρξει άλλη. Διότι πρόκειται για την τέταρτη φορολογική αμνηστία των κυβερνήσεων Μπερλουσκόνι!

O ι τελευταίες φορολογικές αμνηστίες που είχαν εφαρμοστεί στην Ιταλία ήταν τις χρονιές 2001, 2002 και 2003. Τότε είχαν επαναπατριστεί περισσότερα από 70 δισ. ευρώ και στα κρατικά ταμεία είχαν εισρεύσει 2 δισ. ευρώ (ο φορολογικός συντελεστής ήταν μικρότερος). Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση πως με τις αμνηστίες αυτές «παίζει το παιχνίδι των μαφιόζων και των φοροφυγάδων». Η κυβέρνηση αντίθετα εντάσσει το μέτρο στην προσπάθεια του G20 κατά της φοροδιαφυγής. Οι έλεγχοι άλλωστε τους οποίους διενέργησε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι σε παραρτήματα ελβετικών τραπεζών στην Ιταλία προκάλεσαν τις διαμαρτυρίες της... κυβέρνησης της Ελβετίας, όπου κατατίθεται το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεων των ιταλών φοροφυγάδων!

Αναλυτικότερα η διαμάχη ξέσπασε όταν η Ρώμη ισχυρίστηκε ότι η ελβετική κυβέρνηση αρνείται να συνεργαστεί με την προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και ξεπλύματος χρήματος. Η διαμαρτυρία της Ελβετίας για τους αιφνιδιαστικούς ελέγχους σε δεκάδες παραρτήματα ελβετικών τραπεζών στην Ιταλία προκάλεσε μια ρωμαλέα αντίδραση του υπουργείου του Τρεμόντι, που σημειώνει ότι «η εποχή των φορολογικών παραδείσων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί» και ότι «η τοποθέτηση ή διατήρηση χρημάτων σε φορολογικούς παραδείσους δεν είναι πλέον εύκολη ούτε από οικονομική ούτε από φορολογική άποψη, καθώς οι αποδόσεις είναι μικρές και το ρίσκο μεγάλο».

Εν πάση περιπτώσει, με τα έσοδα από τον επαναπατρισμό και τη «λεύκανση» των κεφαλαίων η κυβέρνηση της Ρώμης προσδοκά να περιορίσει το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της, που είναι άλλωστε το υψηλότερο στην ευρωζώνη ως ποσοστό του ΑΕΠ (φθάνει στο 115,1%). Συγκεκριμένα τα 5 δισ. ευρώ θα συμβάλουν στην επίτευξη του κεντρικού στόχου που προβλέπει ο προϋπολογισμός της ιταλικής κυβέρνησης για μείωση των ελλειμμάτων κατά 3,7 δισ. ευρώ την επόμενη χρονιά. Και επίσης θα συμβάλουν στην ανάκαμψη της ιταλικής οικονομίας, η οποία το τρίτο τρίμηνο έβγαλε το ένα πόδι από το τέλμα της ύφεσης (εμφάνισε ανάπτυξη 0,6%).

Πηγή Το Βήμα
30.12.09

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Με διώξεις απειλούνται διευθυντές του υπουργείου Παιδείας


Σκληραίνει τη στάση της η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας απέναντι στους «αντάρτες» υπαλλήλους του κτιρίου του Αμαρουσίου, στο οποίο και εδρεύει. Ο υφυπουργός Παιδείας κ. Ι. Πανάρετος προανήγγειλε πειθαρχικές διώξεις εναντίον των διευθυντών και των υπαλλήλων δεκαεπτά υπηρεσιών του υπουργείου επειδή δεν του παρέδωσαν στη διάρκεια συγκεκριμένου χρονοδιαστήματος που είχε ορίσει οικονομικά στοιχεία σχετικά με τις εκκρεμότητες του υπουργείου.


Ο κ. Πανάρετος έστειλε επιστολή προς τους διευθυντές του υπουργείου για να τον ενημερώσουν σχετικά με τις οικονομικές υποχρεώσεις του υπουργείου προς τρίτους για το 2009, αλλά και όσες εκκρεμούσαν από προηγούμενα χρόνια. Ορισε μάλιστα ημερομηνία παράδοσης των στοιχείων την 15η Δεκεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτή δεκαεπτά υπηρεσίες του υπουργείου δεν είχαν απαντήσει. Ο υφυπουργός Παιδείας επανήλθε έτσι με νέα επιστολή του για την προσκόμιση των στοιχείων ως το τέλος του μήνα. Οπως ανέφερε μάλιστα, αν δεν παραδώσουν τα στοιχεία που ζητήθηκαν, οι υπεύθυνοι των υπηρεσιών θα βρεθούν μπροστά στις διώξεις που προβλέπει ο κώδικας των δημοσίων υπαλλήλων για αντίστοιχες περιπτώσεις.

Οπως αναφέρεται στην επιστολή του κ. Πανάρετου προς τους διευθυντές των υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας «δεδομένου ότι δεν απαντήσατε, παρακαλούμε όπως ενεργήσετε εντός τριών εργάσιμων ημερών (καταληκτική ημερομηνία η 29.12.2009), προσκομίζοντας τα αιτούμενα στοιχεία. Στην αντίθετη περίπτωση θα υποχρεωθούμε να κινήσουμε τη διαδικασία που προβλέπει ο κώδικας δημοσίων υπαλλήλων, Ν. 3528/2007, για τον πειθαρχικό έλεγχο των εμπλεκομένων στη διαχείριση δημοσίων κονδυλίων υπαλλήλων οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν στη συγκεκριμένη εντολή. Επισημαίνουμε την υποχρέωσή σας να απαντήσετε, έστω και αν η απάντησή σας είναι αρνητική» καταλήγει η επιστολή του υφυπουργού.

Στην επιστολή του ο κ. Πανάρετος επισημαίνει ότι η χώρα διανύει περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης. «Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια για τη συγκράτηση των δημοσίων δαπανών, με κριτήριο την ανελαστικότητά τους, τις πραγματικές ανάγκες που καλύπτουν και τον σκοπό που υλοποιούν».

29.12.09

Ερευνες για απάτη με επιδοτήσεις της παραγωγής λαδιού στην Κρήτη


ΕΕ: Αγροτικοί συνεταιρισμοί εμφάνιζαν «φουσκωμένα» στοιχεία σχετικά με την παραγωγή λαδιού για να αποκομίζουν ποσά που δεν δικαιολογούνται με βάση τις- πραγματικές- καλλιεργούμενες εκτάσεις Την ώρα που οι έλληνες ελαιοπαραγωγοί διαμαρτύρονται για τις πολύ χαμηλές τιμές αγοράς του προϊόντος τους από τις βιομηχανίες τυποποίησης και εμπορίας ελαιολάδου, η Ευρωπαϊκή Ενωση ερευνά υπόθεση απάτης που σχετίζεται με τις επιδοτήσεις ελαιοπαραγωγών από την Κρήτη. Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Τimes» της Νέας Υόρκης, αγροτικοί συνεταιρισμοί της Κρήτης εμφάνιζαν τα τελευταία χρόνια «φουσκωμένα» στοιχεία σχετικά με την παραγωγή λαδιού, προκειμένου να αποκομίζουν υπέρογκα ποσά που δεν δικαιολογούνται με βάση τις- πραγματικές- καλλιεργούμενες εκτάσεις.


Η απάτη ήταν γνωστή στους αγρότες της Κρήτης, όμως κανείς δεν είχε τολμήσει να καταγγείλει το κύκλωμα στο οποίο φέρονται ως εμπλεκόμενοι στελέχη της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) Αποκορώνου- Σφακίων και πιθανόν υπάλληλοι του υποκαταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας στον Βάμο Χανίων. Οι έρευνες που διεξάγονται από την Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας για την Καταπολέμηση της Απάτης (ΟLΑF) βασίστηκαν σε παλαιότερη καταγγελία του αγρότη κ. Ι. Ματσαμάκη, ο οποίος είχε παραδώσει στον εισαγγελέα Χανίων τη λίστα των 57 ατόμων που διεκδικούσαν επιδοτήσεις ύψους πάνω από 1 εκατ. ευρώ για ελαιόδεντρα που δεν είχαν. Καλλιεργητές με λίγες δεκάδες ελαιόδεντρα εμφάνιζαν παραγωγή πενταπλάσια από την πραγματική, διεκδικώντας επιδοτήσεις πολλών χιλιάδων ευρώ. Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να καλλιεργείται μια έκταση που να εκτείνεται από την Κρήτη ως τη Σαντορίνη για να δικαιολογούνται τα αντίστοιχα ποσά.

Υπήρξαν, όμως, και περιπτώσεις ανυποψίαστων αγροτών οι οποίοι είδαν τους λογαριασμούς τους να γεμίζουν και να αδειάζουν με ανεξήγητο τρόπο. Αυτό συνέβαινε επειδή πολλοί αγρότες υπογράφουν πληρεξούσιο, προκειμένου να μπορούν οι συνεταιρισμοί να αφαιρούν χρήματα από τους λογαριασμούς τους για τη χρήση αγροτικών μηχανημάτων. Αυτό, όμως, που παραμένει ανεξιχνίαστο είναι το πώς ορισμένοι λογαριασμοί τη μια ημέρα πιστώνονταν με ποσά τα οποία λίγες μόνο ημέρες μετά είχαν ως διά μαγείας εξαφανιστεί. « Κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει αυτό. Ούτε η τράπεζα ούτε ο συνεταιρισμός » λέει ο αγρότης από τα Δουλιανά Χανίων κ. Αν. Λουράκης. Ο ίδιος είδε τον Δεκέμβριο του 2005 στο μηνιαίο αντίγραφο κινήσεων του λογαριασμού του στην Αγροτική Τράπεζα μια κατάθεση 3.012 ευρώ από τον συνεταιρισμό και την ίδια ημέρα μια χρέωση 2.397 ευρώ. Συνταξιούχος υπάλληλος της Αγροτικής αναφέρει πολλές παρόμοιες περιπτώσεις πελατών της τράπεζας που του ζητούσαν τον λόγο για τις αδικαιολόγητες αναλήψεις. Ορισμένοι μάλιστα εξ αυτών δεν είχαν εκχωρήσει στον συνεταιρισμό το δικαίωμα ανάληψης από τον λογαριασμό τους. Ο αντιπρόεδρος της ΕΑΣ Αποκορώνου- Σφακίων κ. Σπ. Βουτσαδάκης αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις της αμερικανικής εφημερίδας, λέγοντας ότι εκείνη την περίοδο δεν ήταν μέλος του ΔΣ. Ομοίως και ο πρώην πρόεδρος της ένωσης κ. Κ. Κοτζαμπασάκης.

Το μόνο «παρήγορο» είναι ότι η απάτη δεν ενδημεί μόνο στην κρητική γη, καθώς η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία ερευνά ταυτόχρονα παρόμοιες υποθέσεις στην Πορτογαλία και στην Ιταλία.

Του Stephen Castle
© Τhe Τimes, 2009

Πηγή Το Βήμα
29.12.09

*Φωτό Eurokinisi

Εντονη αντίδραση Λοβέρδου στην εθελουσία του ΟΤΕ


Σε μείζον πολιτικό θέμα τείνει να εξελιχθεί η εθελουσία έξοδος 200 εργαζομένων στον ΟΤΕ. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα που υλοποιείται ανελλιπώς από το 1996 κινδυνεύει να χαθεί στα απόνερα της «χρυσής εθελουσίας» του ΟΛΠ, μετά τη σφοδρή αντίδραση του υπουργού Εργασίας κ. Α. Λοβέρδου. Ο υπουργός, μετά τη γνωστοποίηση της μονομερούς απόφασης της διοίκησης του ΟΤΕ να συνταξιοδοτήσει πρόωρα περίπου 200 εργαζομένους στον Οργανισμό, σε ανακοίνωσή του στις 23/12/2009 δήλωσε τηλεγραφικά ότι «η εθελουσία αυτή έξοδος δεν θα γίνει». Η διοίκηση του ΟΤΕ επισήμως δεν πήρε θέση στη δήλωση του υπουργού Εργασίας. Ανεπισήμως, ωστόσο, στελέχη του ΟΤΕ δήλωναν ότι είναι ένα μέτρο που υλοποιείται στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού του τηλεπικοινωνιακού οργανισμού που υλοποιείται από το 1996 - χρονιά που πραγματοποιήθηκε η πρώτη μετοχοποίηση του οργανισμού. Επιπλέον, σημείωναν, το πρόγραμμα αφορά ανθρώπους που ήδη έχουν θεμελιώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και απλά ο Οργανισμός τούς δίνει κίνητρα να το ασκήσουν. Τέλος, όπως σημειώνουν, ο ΟΤΕ, όχι μόνο καλύπτει τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις που απορρέουν από τη νομοθεσία, αλλά επιπλέον καλύπτει πρόσθετες υποχρεώσεις πέραν εκείνων που επιβάλλει ο νόμος.

29.12.09

*Η φωτό είναι από http://www.away.gr/

Περισσότεροι "αιώνιοι" παρά ενεργοί φοιτητές


Οι «αιώνιοι» φοιτητές και σπουδαστές έχουν ξεπεράσει προ πολλού τους «ενεργούς» φοιτητές στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Αυτό αποδεικνύουν για μία ακόμη χρονιά τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδος. Ομως, ελάχιστα ιδρύματα έχουν προχωρήσει στο ξεκαθάρισμα των μητρώων τους από τους «αιώνιους» φοιτητές.

Ειδικότερα, με βάση τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η ΕΣΥΕ, οι «αιώνιοι» φοιτητές και σπουδαστές ξεπερνούν τις 300.000. Συγκεκριμένα, το 2008, 303.026 (εκ των οποίων 195.152 φοιτητές των πανεπιστημίων και 107.874 σπουδαστές των ΤΕΙ) όφειλαν ακόμη μαθήματα, παρότι έχουν τελειώσει κανονικά τα εξάμηνα σπουδών τους. Δηλαδή, βρίσκονται εκτός των κανονικών ετών ολοκλήρωσης των σπουδών κάθε σχολής. Από την άλλη, κατά την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά, ενεγράφησαν στα πανεπιστήμια 171.882 φοιτητές, ενώ στα ΤΕΙ 112.337 - συνολικά 284.223 φοιτητές.

Αυτό επιβεβαιώνει ότι η διάταξη για τους «αιώνιους» φοιτητές στον νέο νόμο-πλαίσιο 3549/2007 για τα ΑΕΙ δεν έχει εφαρμοσθεί. Ελάχιστα ιδρύματα ξεκίνησαν τη διαδικασία, λίγο μετά την ψήφιση του νόμου, ενώ μόνο το Πολυτεχνείο Κρήτης την ολοκλήρωσε.

Εως και 25% μείωση
Αισθητή μείωση παρουσιάζει ο φοιτητικός πληθυσμός κυρίως στα περιφερειακά ΤΕΙ. Εξαιτίας της βάσης του 10, από το 2006 -όταν καθιερώθηκε- έμειναν 50.000 κενές θέσεις στα ΤΕΙ, με αποτέλεσμα περί τα 50 τμήματα να οδηγούνται σε κλείσιμο ή συγχώνευση. Το ΤΕΙ Καλαμάτας «έχασε» σε μια χρονιά το 25% του πληθυσμού του καθώς πέρυσι ενεγράφησαν 2.772 σπουδαστές έναντι 3.865 το 2007-08. Μειωμένος ήταν ο πληθυσμός και στα ΤΕΙ Μεσολογγίου και Καβάλας. Αντίστοιχα, η μεγαλύτερη μείωση νέων φοιτητών καταγράφηκε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (4,5%), ενώ η μεγαλύτερη αύξηση στο Χαροκόπειο (18,3%).

Του Αποστολου Λακασα
Πηγή Καθημερινή
29.12.09

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Η περιουσία του Πατριαρχείου και οι δικαστικοί αγώνες για τα βακούφια


Στις αρχές Οκτωβρίου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε ομόφωνα την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος στην περιουσία του βακουφίου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Τενέδου. Το ΕΔΔΑ δικαίωσε το βακούφι (ίδρυμα) που είχε προσφύγει κατά της Τουρκίας για την υφαρπαγή οκτώ ακινήτων του. Το πιο σημαντικό σημείο της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ήταν ότι διέτασσε την Τουρκία να επιστρέψει στο βακούφι τα τρία από τα οκτώ ακίνητα, δηλαδή ένα ξωκλήσι, ένα νεκροταφείο και ένα ερειπωμένο μοναστήρι, χωρίς να της παρέχει καμία δυνατότητα να επιλέξει την καταβολή αποζημίωσης.

Iστορική απόφαση

Η απόφαση αυτή χαρακτηρίζεται ιστορικής σημασίας, αφού για πρώτη φορά η γειτονική χώρα θα αναγκαστεί, όπως όλα δείχνουν, να επιστρέψει τουλάχιστον τρία εκκλησιαστικά ακίνητα. Ωστόσο, χιλιάδες είναι τα ομογενειακά ακίνητα που από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 μέχρι και σήμερα έχουν περάσει στα χέρια του τουρκικού κράτους. Είναι χαρακτηριστικό ότι 25 βακούφια –κυρίως εκκλησιαστικά ιδρύματα όπως Μοναστήρια και Ναοί– έχουν κηρυχθεί από τη Διεύθυνση Βακουφίων της Τουρκίας «κατειλημμένα» (mazbut). Στόχος είναι η υφαρπαγή της περιουσίας τους η οποία εκτός από θρησκευτικούς και λατρευτικούς χώρους περιλαμβάνει και ακίνητα σε κεντρικά σημεία της Κωνσταντινούπολης αλλά και στα Πριγκηπόννησα. Πριν από λίγες ημέρες ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε τουρκική εφημερίδα, χαρακτήρισε απαράδεκτη την πρακτική αυτή. Μια πολιτική που συνδυάζεται άψογα με την άρνηση της τουρκικής διοίκησης να αναγνωρίσει νομική προσωπικότητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ενα από τα αποτελέσματα είναι ο Πατριαρχικός Ναός του Αγίου Γεωργίου να αποτελεί βακούφι, ενώ το κεντρικό κτίριο του Πατριαρχικού Οίκου στο Φανάρι, επισήμως να μην ανήκει σε κανέναν.

Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει, οι Ελληνες υπήκοοι, που απελάθηκαν το 1964, εμφανίζονται ως κάτοχοι 12.535 ιδιοκτησιών, που είναι διάσπαρτες σε 26 πόλεις της Τουρκίας. Μεγάλο ήταν και το πλήγμα που δέχθηκε η Oμογένεια το 1974, στη σκιά των εξελίξεων στην Κύπρο. Μέσα σε λίγες ημέρες, εκατοντάδες ακίνητα κατασχέθηκαν από τις τουρκικές αρχές, ενώ μόνο το Νοσοκομείο του Βαλουκλή «έχασε» 147 ακίνητα. Σταδιακά –από τα μέσα του ’30 μέχρι και σήμερα– περιήλθαν στο Δημόσιο σημαντικές εκκλησιαστικές περιουσίες, όπως μοναστήρια και ναοί, αλλά και μεγάλες εκτάσεις γης, ενώ απαλλοτριώθηκε το μεγαλύτερο μέρος των περιουσιών των ομογενών της Iμβρου και της Τενέδου με στόχο τον πλήρη αφελληνισμό των νησιών.

Tα «κατειλημμένα»
Σήμερα τα 13 από τα 25 «κατειλημμένα» βακούφια βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη και αγωνίζονται για την επιστροφή περισσότερων από 100 ακινήτων τους που κατασχέθηκαν από τις αρχές. Ανάμεσα στα βακούφια αυτά είναι οι Ιεροί Ναοί Αγίου Γεωργίου Εντιρνέκαπου, Αγίου Γεωργίου Κουδουνά Πριγκήπου, οι Ιερές Μονές Αγίου Νικολάου Πριγκήπου, Μεταμορφώσεως Χριστού Πρώτης αλλά και τα Αγιάσματα του Αγίου Θεράποντος και του Βεφά.
Περισσότερα από 200 ακίνητα διεκδικούν, τα μη κατειλημμένα, βακούφια της ομογένειας, μεταξύ των οποίων είναι ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εξ Μαρμάρων, το Αγίασμα της Παναγίας των Βλαχερνών, η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Χάλκης και η Θεολογική Σχολή Χάλκης, το Ιωακείμειο Παρθεναγωγείο και η Μαράσλειος Σχολή.
Οι ιθύνοντες των Ελληνορθόδοξων βακουφίων, αξιοποιώντας μια ειδική διάταξη που προώθησε η τουρκική κυβέρνηση, πιεζόμενη και από την Ε.Ε., «περί επιστροφής των αφαιρεθέντων μετά το 1936 ακινήτων των βακουφίων», κατέθεσαν δηλώσεις διεκδίκησης 717 ακινήτων στην Κωνσταντινούπολη και 281 στην Ιμβρο και στην Τένεδο. Η 18μηνη προθεσμία για τη δήλωση προς το τουρκικό δημόσιο των αφαιρεθέντων μετά το 1936 ακινήτων των βακουφίων έληξε στις 27 Αυγούστου 2009 και οι απαντήσεις της τουρκικής διοίκησης για την τύχη των ακινήτων αυτών αναμένεται εντός του 2010.

Στην περίπτωση που οι προσπάθειες δεν ευοδωθούν, τότε, όπως έχει δηλώσει κατ’ επανάληψιν ο Οικουμενικός Πατριάρχης, η ομογένεια θα προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και στη «φαρέτρα» της έχει δύο αποφάσεις του ΕΔΔΑ, η πρώτη του 2007 με την οποία καταδίκαζε την Τουρκία για την αφαίρεση ακινήτου της Μεγάλης του Γένους Σχολής και η δεύτερη αφορά τη δικαίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου. Αξίζει να σημειωθεί πως με την τελευταία αυτή απόφαση, όπως είχε δηλώσει τότε ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος -ο οποίος μαζί με τον συνεργάτη του Λέκτορα Νομικής Γιάννη Κτιστάκι, χειρίστηκαν την υπόθεση– «αναγνωρίζει ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο όχι απλώς μπορεί να έχει ιδιοκτησία -κινητή και ακίνητη- στην Τουρκία, αλλά και ότι τα δικαιώματά του αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο».

Tου Νικου Παπαχρηστου

25.12.09

Απαλλοτριώσεις (σε περιουσίες Ελλήνων του εξωτερικού)


Σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή ο κ. Φώτης Χ. Σαββίδης από τη Ν. Υόρκη γράφει :

Κύριε διευθυντά

Είμαστε, προς το παρόν, κάτοικοι Νέας Υόρκης και κληρονομήσαμε από τους γονείς μας ένα παραδοσιακό σπίτι και οικόπεδο στο Πέραμα. Οι γονείς μας, που δεν ζουν πια, μας το έδωσαν με την ευχή και προτροπή να το ανακαινήσουμε και να το δώσουμε και μεις στα παιδιά μας. Στη σκέψη τους, όπως και κάθε Ελληνα του εξωτερικού, ήταν το «νόστιμο ήμαρ» και αυτή η περιουσία, η μόνη που έχουμε στην Ελλάδα, είναι η γέφυρά μας, είναι κυρίως για τα παιδιά μας ο συνεκτικός κρίκος τους με τη γλυκιά πατρίδα.

Ο δήμαρχος Περάματος, Ιωάννης Γλύκας, αρχές Απριλίου 2008, ενώ γνώριζε ότι είμαστε στη Νέα Υόρκη, τοιχοκόλλησε έξω από το σπίτι μας ανακοίνωση για αλλαγή του ρυμοτομικού σχεδίου, για να φτιάξει ο δήμος πολιτιστικό κέντρο στη δική μας περιουσία. Κάποιος φίλος μας ενημέρωσε γι’ αυτό και κάναμε έγκαιρα την ένστασή μας που έπεσε όμως στο κενό γιατί:

– Η ένστασή μας δεν κοινοποιήθηκε σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους.
– Ο δήμαρχος τους είπε αναληθώς ότι τάχα συναινέσαμε στην παραχώρηση της περιουσίας μας και έτσι η πρότασή του πέρασε εύκολα στο δημοτικό συμβούλιο.
– Δεν μας ενημέρωσε για την εξέταση της ένστασής μας ούτε και όταν την «απέρριψαν» για να λάβουμε έγκαιρα τα μέτρα μας.
– Δεν απάντησε στην Περιφέρεια Αττικής ούτε και σε μας για την εξέταση των καταγγελιών μας.
– Δεν προχώρησε σε διάλογο μαζί μας, δεν άκουσε τη φωνή του πολίτη, τις ευαισθησίες μας. Προχωρεί μονομερώς και ετσιθελικά να δημεύσει την περιουσία μας.
– Αρνήθηκε να ξεναθέσει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο όταν του ζητήθηκε από αριθμό συμβούλων.
– Απαξίωσε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, αγνόησε τη θέλησή μας και πάει να μας στερήσει τη γη και το σπίτι των γονιών μας.
– Δεν λογαριάζει ούτε καν τον ωραίο κήπο μας, με την ελιά, την κληματαριά, τις δύο λεμονιές, τη ροδιά και τη συκιά του. Τον θέλει και αυτό «τσιμέντο».
– Μας θεώρησε εύκολη λεία, πιστεύουμε, όπως και πολλοί ομογενείς μας πιστεύουν το ίδιο, μιας και είμαστε Ελληνες του εξωτερικού.
Και όλα αυτά συμβαίνουν όχι στην Αλβανία επί εποχής Χότζα, αλλά στην ευρωπαϊκή Ελλάδα του 2009. Ετσι, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε μπροστά σε μια απρόσμενη παραδοξότητα. Εμείς που ζούμε στα ξένα, αλλά καθημερινά αναπνέουμε ελληνικά και που στηρίζουμε τον Ελληνισμό στα εθνικά ή άλλα δίκαιά του, το επίσημο κράτος με τον αναχρονιστικό νόμο των απαλλοτριώσεων και με εκτελεστή τον Δήμο Περάματος επιχειρεί να μας αφαιρέσει ένα θεμελιώδες ατομικό μας δικαίωμα. Το ιερό δικαίωμα στην ιδιοκτησία.
Εχουν άραγε θέση στη σύγχρονη Ελλάδα αυτός ο νόμος και όσοι τον εκμεταλλεύονται; Συνάδουν άραγε τα πιο πάνω με το πνεύμα της εποχής και κυρίως με το πρόσφατο σύνθημα «Πρώτα ο πολίτης», ή καταργούν κάθε έννοια δικαίου και λογικής όσον αφορά την ιδιοκτησία και προκαλούν βάναυσα τον πολίτη, που ασφαλώς δεν είναι πρώτος στις προτεραιότητες του δημάρχου Περάματος. Ναι, ο πολίτης στον Δήμο Περάματος δεν είναι πρώτος, είναι, δυστυχώς, έσχατος...
Φωτης Χ. Σαββιδης / Νέα Υόρκη

Πηγή Καθημερινή
25.12.09

Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω (ή οι τσαμπατζήδες)


Αφότου το θεατρικό έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» εισχώρησε στο DΝΑ κάθε Ελληνα, όλες οι πολιτικές παρατάξεις θεωρούν εθνική προτεραιότητα τη μέριμνά τους υπέρ της μη πληρωμής φόρων, δασμών, ασφαλιστικών εισφορών, προστίμων πάσης φύσεως, δανείων ιδιωτών ή τραπεζών. Και ας δανείζουν οι τελευταίες κυρίως τα δικά μας λεφτά, λίγα ή πολλά, που καταθέτουμε σε αυτές. Είναι αυτό νόμιμο και ηθικό; Οι ξένοι δανειστές μας διαφωνούν και μας ζορίζουν. Αλλά και οι ελληνικές τράπεζες προειδοποιούν για επικίνδυνες εξελίξεις.

Σχετικό αντίλογο διατυπώνει και ο αναγνώστης μου καθηγητής Σάββας Τιμονίδης, τον οποίο έκρινα χρήσιμο να φιλοξενήσω στη στήλη μου, έστω και αν ενοχληθούν όσοι πήραν εορτοδάνεια με την προσδοκία της μη επιστροφής τους: Τελευταία γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων που σίγουρα θα επιφέρουν αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας μας.Ηδη δαιμονοποιήσαμε τις κακές τράπεζες και σχεδόν αγιοποιήσαμε τους καημένους τους οφειλέτες.

-Κατάργησαν την προσωποκράτηση για χρέη προς τους ιδιώτες και τελευταία και προς το Δημόσιο. Απαγόρεψαν τις κατασχέσεις για κάποιο χρονικό διάστημα αρχικά για κατασχέσεις ως 30.000 ευρώ και τελευταία ως 200.000 ευρώ.
-Ετσι φτάσαμε στο σημείο να μην προχωρούν οι πλειστηριασμοί γιατί δεν βρίσκονται αγοραστές και 9 στους 10 αναβάλλονται κατά δήλωση της προέδρου των συμβολαιογράφων. Συνέπεια αυτού είναι να μην μπορούν να πάρουν τα λεφτά τους ούτε με πλειστηριασμό όσοι έχουν να παίρνουν είτε από δάνεια είτε από ενοίκια είτε από άλλα χρέη!

-Φθάσαμε στο σημείο η νέα κυβέρνησή μας να σκέφτεται ακόμη και να χαρίσει τα δάνεια ορισμένων! Ωθεί, δηλαδή,τους έλληνες πολίτες που έχουν κάποια χρέη να μην τα πληρώνουν. Εκεί μάλιστα που δεν μπορείς να πάρεις τα λεφτά σου με τίποτε είναι όταν ο οφειλέτης δεν έχει ακίνητη περιουσία. Δεν υφίσταται καμία, μα καμία τιμωρία.

Ερχόμαστε τώρα σε ένα άλλο σλόγκαν που επικρατεί από κάποιους λαϊκίζοντες και από τον απλό λαό που δε γνωρίζει πολλά. Λένε λοιπόν ότι «η ανάλγητη τράπεζα πήρε το σπίτι του καημένου που έχει και δύο, τρία κτλ. παιδιά». Μα αυτοί που τα λένε αυτά δεν γνωρίζουν ότι το σπίτι του οφειλέτη δεν είναι δικό του παρά μόνο όταν εξοφληθεί πλήρως; Οι τράπεζες, όπως είναι γνωστό, δεν είναι κοινωνική πρόνοιααλλά επιχειρήσεις που εμπορεύονται το χρήμα, ενισχύουν, με το αζημίωτο φυσικά, τις βιομηχανίες, το εμπόριο, τις βιοτεχνίες για να λειτουργήσουν και να έχει δουλειά ο κόσμος. Αλλά και τους πολίτες για να αγοράσουν σπίτι, μαγαζί ή ό,τι άλλο θέλουν. Δίνουν τα χρήματά τους και βάζουν υποθήκη το ακίνητο που αγοράστηκε με τα χρήματα αυτά για να εξασφαλιστούν ότι θα τα πάρουν πίσω. Σου δίνουν την ευχέρεια να αποπληρώσεις το δάνειο σε μηνιαίες δόσεις σε 20, 30 ή περισσότερα χρόνια. Ετσι η τράπεζα παίρνει τα χρήματά της πίσω και ένα κέρδος το οποίο έχει προσυμφωνηθεί. Από αυτό το κέρδος πληρώνονται οι χιλιάδες υπάλληλοι της τράπεζας, τα έξοδα συντήρησης των κτιρίων, τα ενοίκια, οι φόροι προς το Δημόσιο και ό,τι περισσεύει ένα μέρος από αυτό μοιράζεται στους χιλιάδες μετόχους ως μέρισμα. Να λοιπόν που, παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες είναι εμπορικές επιχειρήσεις, κάνουν και κοινωνικό έργο. Αυτά τα ανεξόφλητα δάνεια κυμαίνονται ως τώρα σε ένα ποσοστό 3%-5% του συνόλου.Σκεφθείτε λοιπόν τι έχει να γίνει αν αυτό το ποσοστό φτάσει στο 8%-10%; Αν αυτό κρατήσει δύο-τρία χρόνια, πολλές από αυτές θα πτωχεύσουν και θα κλείσουν». Αρκεί- προσθέτω εγώ- οι τράπεζες να μην παρασύρουν τους αφελείς και τους άσωτους με παραπλανητικές διαφημίσεις και να μην πνίγουν αναξιοπαθούσες μικροεπιχειρήσεις.
Του Γιάννη Μαρίνου

Πηγή Το Βήμα
25.12.09

Σημείωση δική μας :
Αρκεί-προσθέτω κι εγώ- να μην πληρώσω εγώ και ο κάθε συνεπής δανειολήπτης τις "δωρεές" του κράτους προς εκείνους τους δανειολήπτες που έχοντας αναγάγει σε φιλοσοφία ζωής το "τσάμπα" επιζητούν διαρκώς να παίρνουν δίχως να δίνουν τίποτα ποτέ. Οχι τίποτα άλλο μα βαρέθηκα να πληρώνω εγώ για τις μαύρες τρύπες που άλλοι δημιουργούν.
Και κάτι άλλο...."με ξένα κόλλυβα" ξέρω κι εγώ να κάνω πολιτική.....

Η φωτό είναι από το www.boxwish.com

Σε "ακινησία" 50.000 Ι.Χ. λόγω ακριβών τελών


Περισσότερες από 50.000 πινακίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων αναμένεται να κατατεθούν έως τα τέλη του έτους σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών της αγοράς αλλά και υπαλλήλων των Διευθύνσεων Mεταφορών σε όλη την Eπικράτεια.

O υπερβολικός αριθμός των αυτοκινήτων που οδηγούνται σε ακινησία αφορά στο υψηλό κόστος των Tελών Kυκλοφορίας για το 2010 αλλά και στον αιφνιδιασμό που πραγματοποίησαν οι εφορίες όλης της χώρας και απέστειλαν μαζί με τα Tέλη του 2010 και τις οφειλές που είχαν οι κάτοχοι I.X. από παλαιότερα έτη και ειδικότερα στην τελευταία 5ετία. Mάλιστα σύμφωνα με στελέχη της αγοράς χιλιάδες I.X. κυκλοφορούσαν παράνομα εδώ και πολλά χρόνια καθώς οι ιδιοκτήτες του δεν είχαν καταβάλει τα Tέλη Kυκλοφορίας χωρίς ωστόσο να είχαν κάποιες επιπτώσεις...

ΣΤΟΠ και στα κατασχεμένα

Tο μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοκινήτων που οδηγήθηκαν σε «πρόωρη» ακινησία αφορά στα κατασχεμένα αυτοκίνητα που έχουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας στην κατοχή τους. Mάλιστα όπως επισημαίνουν στην «H» έμποροι αυτοκινήτων που συμμετέχουν σε δημοπρασίες και επισκέφθηκαν πρόσφατα τελωνειακούς χώρους όπου φυλάσσονται τα συγκεκριμένα I.X.: «Mε έκπληξη είδαμε χιλιάδες αυτοκίνητα χωρίς πινακίδες κυκλοφορίας και όταν ρωτήσαμε τους αρμόδιους υπαλλήλους των τραπεζών μας απάντησαν πως δεν ήταν εφικτό να πληρώσουν τα υψηλά Tέλη Kυκλοφορίας για το 2010 καθώς το ποσό υπολογίζονταν σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Mάλιστα μας ενημέρωσαν πως όταν κάποιο αυτοκίνητο πουληθεί το συγκεκριμένο κόστος θα το αναλάβει ο έμπορος που θα το αποκτήσει!».

Xιλιάδες έμποροι έσπευσαν και εκείνοι με την σειρά τους να καταθέσουν τις πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων που είχαν στα καταστήματά τους εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας που παρατηρείται στην αγορά.

Mάλιστα όπως αναφέρει στην «H» έμπορος αυτοκινήτων: «Tο υψηλό κόστος των Tελών Kυκλοφορίας για το 2010 οδήγησε όλους τους επαγγελματίες του κλάδου να καταθέσουν τις πινακίδες κυκλοφορίας των αυτοκινήτων που είχαν στις εκθέσεις τους. Aλλωστε η σημερινή εικόνα της αγοράς δεν επιτρέπει σε κανέναν επαγγελματία να δεσμεύσει αρκετές χιλιάδες ευρώ τις οποίες βέβαια δεν έχει! Aν πουληθεί κάποιο αυτοκίνητο θα προσπαθήσουμε να μοιράσουμε το κόστος των Tελών με τον πελάτη...»

Βολική λύση

Oι ιδιοκτήτης παλαιών κυρίως αυτοκινήτων που τους ήρθαν τα Tέλη Kυκλοφορίας αυξημένα αφορά στην τρίτη κατηγορία που κατέθεσαν τις πινακίδες κυκλοφορίας σε κάποια Διεύθυνση Mεταφορών.

Ωστόσο η πλειονότητα των ιδιωτών καταναλωτών δεν πρόκειται να πετάξει το αυτοκίνητό του αλλά θα το μεταφέρει στο χωριό ώστε να πραγματοποιεί διάφορες εργασίες. Σύμφωνα με όσα επισημαίνουν στην «H» ιδιοκτήτες παλαιών αυτοκινήτων το χωριό είναι μια λύση που εδώ και πάρα πολλά χρόνια τους «εξυπηρετεί» καθώς μπορούν να τα κυκλοφορούν παράνομα χωρίς να έχουν καταβάλει τα ανάλογα ποσά που αφορούν στα Tέλη Kυκλοφορίας, στην ασφάλεια αλλά και στο KTEO.

Παράλληλα οι κυνηγοί της Eπικράτειας για τους οποίους το τετρακίνητο αυτοκίνητο αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για το χόμπι τους προσανατολίζονται και εκείνοι να καταθέσουν τις πινακίδες των οχημάτων τους με κινητήρες υψηλού κυβισμού και να τα αφήσουν στις παρυφές των βουνών που επισκέπτονται. Σύμφωνα με όσα επισημαίνει κυνηγός ιδιοκτήτες τζιπ μεγάλου κυβισμού: «Mέχρι πρότινος τα 450 ευρώ που πλήρωνα στα Tέλη Kυκλοφορίας για το τζιπ που κατέχω αφορούσε ένα εφικτό κόστος για να κάνω το χόμπι μου και να μεταφέρω την οικογένειά μου με απόλυτη ασφάλεια κάπου.

Ωστόσο φέτος τα Tέλη του αυτοκινήτου μου ήταν περισσότερα από 1.000 ευρώ τα οποία για να αποπληρώσω θα έπρεπε να δώσω όλο το δώρο των Xριστουγέννων για τα Tέλη.

Aποφάσισα να καταθέσω τις πινακίδες κυκλοφορίας και να αφήσω το τζιπ μου στο χωριό και να το κινώ παράνομα όποτε πηγαίνω για κυνήγι ή για άλλες αγροτικές εργασίες. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα πληρώσω τα Tέλη Kυκλοφορίας ούτε θα καταστρέψω το αυτοκίνητο που απέκτησα πριν 5 χρόνια έναντι 8.000 ευρώ και το οποίο σήμερα δεν το αγοράζει κανείς!».

25.12.09

Ενας αιώνας Μόραλης


Δύσκολο να φανταστεί κανείς το πώς είναι να έχει διατρέξει με τη ζωή του όλον τον τρομερό 20ό αιώνα και να έχει κλέψει και μια γερή ματιά πέρα από τον ορίζοντα του 21ου. Θα ήταν επόμενο όμως το παρελθόν να τον δεσμεύει, τουλάχιστον περισσότερο απ΄ όσο τους νεότερους, να τον κάνει αυτό που λέμε «συντηρητικό». Και όμως, ο Γιάννης Μόραλης, παρά τη μακρά πορεία του, είχε το εξής να πει:«Ξέρετε,εμένα δεν μου αρέσει αυτό που λένε καμιά φορά:“Αχ, τότε ήταν αλλιώς!”. Εκείνη η εποχή ήταν άλλη.Και τώρα είναι άλλη».

Ο ζωγράφος, γλύπτης και σκηνογράφος που σφράγισε με την πορεία του τη νεοελληνική ζωγραφική έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών. Απεβίωσε την περασμένη Κυριακή, στο σπίτι του, στα 93 του χρόνια, καταπονημένος τους τελευταίους μήνες, καθώς τον εγκατέλειπαν οι δυνάμεις του. Κατά τη μακρά και πλούσια ζωή του ο Γιάννης Μόραλης τιμήθηκε με πολλά βραβεία και επαίνους, μεταξύ άλλων το μετάλλιο του Ταξιάρχη του Φοίνικα, το Αριστείο Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών, το μετάλλιο του Ταξιάρχη της Τιμής κ.ά. Το 1988 η Εθνική Πινακοθήκη διοργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση, παρουσιάζοντας το σύνολο του έργου του. Αλλά λίγο είχαν αλλάξει όλες αυτές οι τιμές τις συνήθειές του: ο ζωγράφος δεν θα λείψει μόνο από την καλλιτεχνική ζωή του τόπου αλλά και από τη «ζωή της πόλης», γνώριμη φυσιογνωμία καθώς ήταν, κατηφορίζοντας για καφέ στο «Μπραζίλιαν» ή περνώντας από την γκαλερί Ζουμπουλάκη.

Μολονότι θεωρείται ο τελευταίος της Γενιάς του ΄30, ο Γιάννης Μόραλης άφησε το στίγμα του κυρίως μεταπολεμικά, αφομοιώνοντας πληθώρα επιρροών και κινούμενος με ευκολία ανάμεσα σε πάμπολλα καλλιτεχνικά ιδιώματα. Γεννημένος στην Αρτα το 1916, ο Γιάννης Μόραλης έζησε στην Πρέβεζα από το 1922 ως το 1928, εμφανίζοντας κλίση προς την τέχνη από μικρή ηλικία. Το 1931 ακολούθησε την προετοιμασία για τις εισαγωγικές εξετάσεις της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, παρακολουθώντας το προπαρασκευαστικό τμήμα του Δημητρίου Γερανιώτη, όπου γνωρίστηκε με τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Χρήστο Καπράλο και τον αδελφικό του φίλο Νίκο Νικολάου. Πέτυχε στις εξετάσεις και παρακολούθησε το εργαστήριο του Κωνσταντίνου Παρθένη αλλά, όπως αφηγούνταν ο ίδιος στο «Βήμα»,«δεν άντεξα πολύ. Δύο μήνες.Εγώ τότε ζωγράφιζα εντελώς διαφορετικά.Ο αγαπημένος του ήταν ο Νικολάου...». Προτίμησε τελικά το εργαστήριο του Ουμβέρτου Αργυρού, ταυτόχρονα ωστόσο γράφτηκε και στο νεοσύστατο εργαστήριο χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού. «Αυτός που ήταν πραγματικός δάσκαλος»έλεγε ο Γιάννης Μόραλης, «όχι μόνο ως χαράκτης, μας μάθαινε και για τη ζωγραφική,αυτός που ήταν δάσκαλός μου,φίλος μου, τα πάντα,ήταν ο Κεφαλληνός.Για ό,τι ήθελα, για προβλήματα με κοπέλες, ας πούμε,πήγαινα σ΄ αυτόν.Ητανε κά ποτε μια κοπέλα και εγώ την ήθελα και παντρευόταν. Και βγάζει ο Κεφαλληνός το πορτοφόλι του και μου δίνει ένα πεντακοσάρικο και μου λέει:“Κλέφ΄ τηνα!”».

Το 1936 ο Γιάννης Μόραλης με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών φεύγει για τη Ρώμη, όπου παρακολούθησε μαθήματα τοιχογραφίας και μωσαϊκού. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, παρακολουθώντας στην Εcole des Αrts et Μ tiers μαθήματα ψηφιδωτού και στην Εcole Νationale des Βeaux-Αrts μαθήματα ζωγραφικής. Το 1939, με την έναρξη του Β Δ Παγκοσμίου Πολέμου, επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1941 νυμφεύθηκε τη Μαρία Ρουσσέν, την πρώτη του γυναίκα, από την οποία χώρισε το 1945. Το γυναικείο φύλο ήταν πάντοτε ένα ισχυρό ενδιαφέρον στη ζωή του Γιάννη Μόραλη, όχι μόνο από προσωπική άποψη- νυμφεύθηκε άλλες δύο φορές, το 1947 τη γλύπτρια Αγλαΐα Λυμπεράκη, από την οποία χώρισε το 1955, και το 1996 τη Γιάννα Βασσάλου- αλλά και από καλλιτεχνική: το ερωτικό στοιχείο κατέχει κεντρική θέση στη δουλειά του.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Μόραλης κέρδιζε τα προς το ζην από τη συντήρηση έργων τέχνης. Το 1947 εξελέγη τακτικός καθηγητής στο προπαρασκευαστικό τμήμα της ΑΣΚΤ, ενώ το 1953 έγινε τακτικός καθηγητής εργαστηρίου ζωγραφικής, θέση που διατήρησε ως το 1983, διδάσκοντας πολλούς καταξιωμένους σήμερα καλλιτέχνες της Ελλάδας. Το 1949, μαζί με τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, τον Γιάννη Τσαρούχη, τον Νίκο Νικολάου και τον Νίκο Εγγονόπουλο, ίδρυσε την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός», στης οποίας και τις τρεις εκθέσεις συμμετείχε.

Την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα ο Γιάννης Μόραλης την έκανε το 1959 στην αίθουσα τέχνης «Αρμός» και τη δεύτερη στην γκαλερί «Χίλτον», όπου εξέθεσε τη περίφημη σειρά έργων «Επιτύμβια». Τη μακρά συνεργασία του με την γκαλερί Ζουμπουλάκη την ξεκίνησε το 1972. Ως το 2006 και τη δέκατη και τελευταία του ατομική έκθεση στην Αθήνα, κάθε καινούργια δουλειά του παρουσιάστηκε εκεί.«Ξέρετε από πότε γνωριζόμαστε;»έλεγε ο Μόραλης για την Πέγκυ Ζουμπουλάκη, ιδιοκτήτρια της γκαλερί.«Πολλά χρόνια. Από εκείνο το μαγαζί στην Αγίας Ζώνης!Με τους σβίγγους!Είχαμε βγει και φάγαμε σβίγγους».Προσηνής και ευδιάθετος, με μια ήπια αλλά ακριβή αίσθηση του χιούμορ, ο Γιάννης Μόραλης μιλούσε συχνά με τέτοιον, απλό, σχεδόν αστείο τρόπο για συνεργασίες και συνομιλίες, σχέσεις και πνευματικές αναζητήσεις που στους νεότερους φαντάζουν θρυλικές.

Σε μια από τις μεσημεριανές επισκέψεις του στην γκαλερί Ζουμπουλάκη είχα βρεθεί εκεί για να του μιλήσω, μολονότι ήξερα ότι δεν έδινε συνεντεύξεις. «Θα σας πω γιατί δεν μου αρέσει η συνέντευξη»μου είπε.«Ξεκάθαρα. Εγώ ζωγράφος είμαι. Οταν πω κάτι για ένα έργο και μετά το δω γραμμένο, λέω “Δεν είναι αυτό”. Κι εγώ που το είπα λέω:“Ετσι το είπα;”. Μπορεί και να το είπα έτσι αλλά, καταλαβαίνετε,έτσι περιορίζεσαι.Αμέσως μπαίνει ένας φραγμός στη σκέψη σου.Αν θέλετε να λέμε ανέκδοτα, μετά χαράς,όσα θέλετε!».

«Με τους μαθητές σου όμως δεν ήσουν έτσι»είχε πει σε εκείνη τη στιγμή η Πέγκυ Ζουμπουλάκη.«Αλλο αυτό» απάντησε ο Μόραλης.«Τους έλεγα πάντοτε ότι αυτό που φιλοδοξώ είναι να μάθετε να διαβάζετε μόνοι σας το έργο σας.Αλλά από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι απλά.Α Β C είναι». «Α Β C»γι΄ αυτόν, ίσως.

Πηγή Το Βήμα
25.12.09

Φωτογραφία Δημήτρη Μυταρά :  Ο Γιάννης Μόραλης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.

Η αμαρτωλή ιστορία των δημοτικών επιχειρήσεων


Οι ενεργές δημοτικές επιχειρήσεις στη χώρα μας ξεπερνούν τις 1.000, με το προσωπικό τους να ξεπερνά τις 20 χιλιάδες. Η δομή των νέων OTA που θα προκύψουν μετά τον «Kαποδίστρια», το πιθανό­τερο είναι ότι δεν θα δικαιολογούν τέτοιες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα το προσωπικό τους να βρεθεί στην ουσία μετέωρο

Tο 1954 ο Δήμος Pόδου αποφασίζει να συστήσει την πρώτη δημοτική επιχείρηση, το «Pοδιακό Oργανισμό Δημοτικών Aυτοκινήτων», ενώ λίγο αργότερα ο Δήμος Λαγκαδά Θεσσαλονίκης δημιουργεί τη «Δημοτική Eπιχείρηση Eκμετάλλευσης Iαματικών Πηγών». Aπό το 1984 όμως, οπότε υπήρξε ο πρώτος ολοκληρωμένος νόμος για τη λειτουργία τους, εξαιτίας και της διεύρυνσης των αρμοδιοτήτων της Tοπικής Aυτοδιοίκησης, ο ρυθμός επέκτασής τους ήταν άνευ προηγουμένου. Mέσα σε 10 μήνες συστήθηκαν 14 αμιγείς δημοτικές επιχειρήσεις, με πρώτες το «Xιονοδρομικό Kέντρο Kαλαβρύτων» και τη «Δημοτική Eπιχείρηση Tουριστικής και Πολιτιστικής Aνάπτυξης Λαμίας», ενώ ταυτόχρονα άρχισαν να «ανθούν» και οι Eπιχειρήσεις των OTA με τη μορφή A.E.

Έκτοτε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι, αλλά η «αμαρτωλή» ιστορία των δημοτικών επιχειρήσεων συνεχίζεται ακάθεκτη εδώ και χρόνια, αποτελώντας -όπως έχει κατ’ επανάληψη καταγγελθεί- εστία διαφθοράς, αλλά και αφορμή για ρουσφετολογικές προσλήψεις, που κρατούν σε ομηρεία χιλιάδες συμβασιούχους με αβέβαιο εργασιακό μέλλον.

O Kώδικας Δήμων και Kοινοτήτων του 2006, προέβλεπε τη λύση και υπαγωγή σε εκκαθάριση όλων των προβληματικών δημοτικών επιχειρήσεων της χώρας, ευαγγελιζόμενος την επαναφορά της τάξης και της διαφάνειας. Έκτοτε όμως υπήρξαν τέσσερις παρατάσεις, η τελευταία μάλιστα από τη νέα ηγεσία του YΠEΣ, που προβλέπει ότι η προθεσμία λήγει στο τέλος του 2010! Σύμφωνα με το υπουργείο «η παράταση εκρίθη επιβεβλημένη, προκειμένου να ολοκληρωθούν οι σχετικές διαδικασίες, οι οποίες, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν καθυστερήσει λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και χρονοβόρων διαδικασιών».

Αγνωστο...
Σήμερα, κανένας δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για την κατάσταση που επικρατεί, καθώς δεν υπάρχει ένα κέντρο συγκέντρωσης στοιχείων, ενώ βάσει του ισχύοντος νόμου ως χρόνος έναρξης λειτουργίας του μητρώου δημοτικών επιχειρήσεων προσδιορίζεται η λήξη του χρόνου υπαγωγής τους στο νέο καθεστώς, με αποτέλεσμα να μετατίθεται και αυτό διαρκώς στο μέλλον, λόγω των παρατάσεων. Ωστόσο βάσει των εκτιμήσεων και όσων στοιχείων έχει καταστεί εφικτό να συγκεντρωθούν, η εικόνα είναι μάλλον απογοητευτική.
Aπό τις περίπου 1.100 αμιγείς επιχειρήσεις που λειτουργούσαν, υπήρξε προσαρμογή (σε κοινωφελείς) ή λύση, μόλις για τις 410, κάτι που σημαίνει ότι οι υπόλοιπες συνεχίζουν να λειτουργούν όπως και στο παρελθόν! Mαζί με αυτές και περίπου 200 A.E. και αναπτυξιακές, ενώ δεν είναι λίγες και οι δημοτικές επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, ορισμένες εκ των οποίων έχουν εξωφρενικά λειτουργικά έξοδα. Aσύγκριτα πολλαπλάσια ιδιωτικών καναλιών και ραδιοσταθμών. Στην πλειοψηφία τους δε -με κορυφαία παραδείγματα τους ραδιοσταθμούς των δήμων Aθήνας και Θεσσαλονίκης- χρησιμεύουν για την τακτοποίηση δημοσιογράφων φίλα κείμενων στις εκάστοτε δημοτικές αρχές και συνηθέστατα παχυλά αμειβόμενων.

Διευρύνονται
«Aντί να περιορίζονται διευρύνονται. Aν κλείνει μία ανοίγουν δύο» μας λέει ο πρόεδρος της ΠOE - OTA Θ. Mπαλασόπουλος. «Συνεχώς δημιουργούνται νέες με αρμοδιότητες από το λεγόμενο σκληρό πεδίο των αρμοδιοτήτων της Tοπικής Aυτοδιοίκησης», προσθέτει.

Σύμφωνα με τον κ. Mπαλασόπουλο, ο αριθμός των ενεργών δημοτικών επιχειρήσεων στη χώρα μας πρέπει να φθάνει τις 1.000, με το προσωπικό τους -στην πλειοψηφία απασχολούμενους με συμβάσεις- να ξεπερνά τις 20 χιλιάδες.
Eκτίμα δε ότι οι δημοτικές επιχειρήσεις θα αποτελέσουν το «επόμενο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα, στις αρχές του 2011», καθώς αναμένει χιλιάδες απολύσεις. Όπως εξηγεί η δομή των νέων OTA που θα προκύψουν μετά τον «Kαποδίστρια», το πιθανότερο είναι ότι δεν θα δικαιολογούν τέτοιες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα το προσωπικό τους να βρεθεί στην ουσία μετέωρο, ενώ τονίζει πως ήδη τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα, αφού σε αρκετές από αυτές τις επιχειρήσεις το προσωπικό είναι απλήρωτο για 18 μήνες!

Kαι όμως την ώρα που δεκάδες δήμοι διαμαρτύρονται ότι έχουν ελλείψεις σε προσωπικό, αφού πλέον δεν μπορούν να ανανεώνουν τις συμβάσεις έργου, θα μπορούσαν εύκολα να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα με μετατάξεις από δημοτικές επιχειρήσεις άλλων OTA που κλείνουν.

Προτίμηση

Ποιος είναι ο λόγος όμως που οι τοπικοί άρχοντες δείχνουν προτίμηση στην ίδρυση και διατήρηση των δημοτικών επιχειρήσεων; H απάντηση είναι μάλλον απλή. Oι προσλήψεις μέχρι και την ψήφιση του τελευταίου νομοσχεδίου του υπουργείου Eσωτερικών, γίνονταν χωρίς κανέναν έλεγχο, ενώ την ίδια ώρα οι δαπάνες δεν υπόκεινταν στον προληπτικό έλεγχο του Eλεγκτικού Συνεδρίου.

Yπάρχουν μάλιστα καταγγελίες για μεγάλους δήμους, βάσει των οποίων συστήνονται επιχειρήσεις μόνο στα χαρτιά, χωρίς ούτε καν προσωπικό, παρέχοντας τη δυνατότητα εκχώρησης έργων σε ιδιώτες χωρίς έλεγχο.

Xαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει στην «HτΣ» ο Στάθης Pαγκούσης σύμβουλος της μειοψηφίας στο Δήμο Aμαρουσίου. «H διοίκηση αποφάσισε τη σύναψη 10 προγραμματικών συμβάσεων μεταξύ δήμου και δημοτικών επιχειρήσεων, συνολικού ύψους 20,5 εκατ. ευρώ. Tα 17 από τα 20,5 εκατ. ευρώ ανατίθενται με τις προγραμματικές συμβάσεις να υλοποιηθούν από την ANAΠTYΞIAKH AE.

Mία εταιρεία που συστάθηκε πρόσφατα, δεν έχει κάνει τίποτα μέχρι σήμερα και δεν έχει προσωπικό. Tι διαθέτει όμως; «ευελιξία»». Eξηγώντας τι εννοεί, προσθέτει: «Mπορεί να αναθέτει σε τρίτους προμήθειες, έργα και υπηρεσίες μέσω των δικών της διαδικασιών και χωρίς τον στενό και αυστηρό έλεγχο που ισχύει για το δήμο», ενώ παράλληλα κάνει γνωστό ότι ήδη έχει προσφύγει στην Περιφέρεια, προκειμένου να ακυρωθούν οι συμβάσεις.

Γόρδιος δεσμός

Aνάλογες καταγγελίες συναντά κανείς σε πολλούς OTA της χώρας. «Eπικρατεί ένα όργιο αυθαιρεσίας και διαφθοράς», τονίζει ο κ. Mπαλασόπουλος, ενώ εξηγεί περαιτέρω την ατολμία των πολιτικών ηγεσιών του YΠEΣ να προχωρήσουν σε οριστική ρύθμιση. Tο 2006 η παράταση ήταν «αυτονόητη» λόγω εκλογικής χρονιάς, έκτοτε οι πιέσεις από τους δημάρχους ήταν έντονες, με αποτέλεσμα να φθάσουμε και πάλι σε εκλογική χρονιά και κανένας τοπικός άρχοντας να μην επιθυμεί αλλαγές που θα είχαν πολιτικό κόστος. Kατά συνέπεια η «λύση» του γόρδιου δεσμού θα έρθει από τις ίδιες τις εξελίξεις με ισχυρές όμως, όπως όλα δείχνουν, κοινωνικές αντιδράσεις.

Του Ηλία Μπενέκου

25.12.09

Ο ζωγράφος που μας έμαθε να βλέπουμε


Σεμνός και με την αγωνία του νέου καλλιτέχνη, ο Γιάννης Μόραλης έμεινε πιστός ώς το τέλος στην αγαπημένη του ζωγραφική

«Η ζωγραφική είναι άχραντο μυστήριο, όπως ο έρωτας. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σε έκανε να παραδοθείς έτσι σε έναν άνθρωπο, όπως ποτέ δεν ξέρεις τι σου καθοδηγεί το χέρι στον καμβά. Ποια μυστική δύναμη...».

Ο Γιάννης Μόραλης μιλούσε για τον χρωστήρα με αυτή την άσβεστη σπίθα για ζωή, μεταφυσική σοφία και απέραντη συγκίνηση όταν δεν μπορούσε πια να ζωγραφίσει. Τα τελευταία χρόνια, ο γιατρός του τού είχε απαγορεύσει να καταπιάνεται με τα πινέλα και τα χρώματα. Εκείνος είχε κρεμάσει μεταξοτυπίες στους τοίχους του εργαστηρίου, για να μη μοιάζουν αδειανοί. Παρ' όλα αυτά, τόσο στην Αθήνα όσο και στην Αίγινα, δεν υπήρχε ένα πρωινό που να μην περάσει από το ατελιέ του, με την προσήλωση και την ταπεινότητα του προσκυνητή για τον νοερό τόπο που τόσο αγάπησε: τη ζωγραφική.
Διατήρησε αυτή την ανυπόκριτη σεμνότητα, μια ολόκληρη ζωή. Ακόμα και στα 90 του χρόνια, μετά τα εγκαίνια της τελευταίας μεγάλης έκθεσης με λάδια τον Νοέμβριο του 2006 στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, αφού είχε ξεναγήσει τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, ρωτούσε χαμηλόφωνα τη Δάφνη, κόρη της Πέγκυς Ζουμπουλάκη: «Τελικά ήταν καλά τα έργα;». Υπήρχε ακόμα μέσα του η αγωνία, η λαχτάρα, η φρεσκάδα της ματιάς ενός νέου καλλιτέχνη, όχι ενός καταξιωμένου μαΐστορα. Δεν είχε απαντήσεις, είχε ερωτήματα.

Θυμάμαι την πρώτη μας γνωριμία. Στο ασανσέρ του Μουσείου Μπενάκη στο Κολωνάκι μαζί με τον Γιάννη Παππά. Δύο κομψοί ηλικιωμένοι κύριοι που αντάλλαζαν πειράγματα με τη σκανταλιάρικη διάθεση εφήβων και ξεκαρδίζονταν στα γέλια. Ξανασυναντηθήκαμε δεκάδες φορές: σαββατιάτικα πρωινά στην γκαλερί, μεσημεριανά στου Φιλίππου, στο ατελιέ της Αίγινας. Ηταν πάντα καλοντυμένος, ευδιάθετος, ενήμερος για ό,τι συνέβαινε στη χώρα και το εξωτερικό. Ακόμα και τις τελευταίες μέρες της ζωής του, ζητούσε να του αγοράσουν την «Καθημερινή». Δεν είχε το κουράγιο να την κρατήσει αλλά την είχε δίπλα του στο κρεβάτι, για συντροφιά, όπως έναν αγαπημένο φίλο. Ζητούσε από τον οδηγό του, Πασχάλη Νασιούδη (τον «κύριο Γενικό» όπως τον έλεγε χαριτωμένα), να του διαβάσει, πρώτα απ' όλα, την αρθρογραφία του Αντώνη Καρκαγιάννη.

Αγγελος κι αυτός
Μιλούσε για τον θάνατο, γλυκά και καταδεκτικά. Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια είχε χάσει όλους τους συνοδοιπόρους του. Περισσότερο απ' όλους, του έλειπε ο Γιάννης Τσαρούχης και το θεσπέσιο χιούμορ του. Το καλοκαίρι του 2008, ο Γιάννης Μόραλης μας έλεγε στο σπίτι του στην Αίγινα ότι σε λίγο θα γίνει και αυτός ένας άγγελος, όπως οι άγγελοι που ζωγράφισε στα έργα του. Τον πρώτο, τον είχε σχεδιάσει σε ηλικία 4 ετών. Είχε πάρει μπογιές και πινέλα από μια θεία του που ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος. Οταν έχασε μερικά σωληνάρια, έφτιαξε ένα ανθρωπάκι με φωτοστέφανο για να του τα φέρει πίσω. Το θαύμα έγινε... Και από τότε, οι μορφές των αγγέλων τον συντρόφευαν σε ζωή και τέχνη.
Μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του ήταν τον Ιούνιο του 2008 στην Ανδρο. Λίγο πριν από τα εγκαίνια της αναδρομικής του από το Μουσείο Γουλανδρή, μπήκε σε ελικόπτερο που τον μετέφερε από την Αίγινα στο Κυκλαδονήσι. Στη διαδρομή, χαιρόταν σαν μικρό παιδί. Ηρθε, είδε τους πίνακές του και αποχώρησε πριν φτάσει ο κόσμος και οι επίσημοι.

«Οταν μπορούσα να τα βγάλω πέρα οικονομικά, δεν τα πουλούσα τα έργα μου. Κάποια έχουν φύγει. Είναι σαν να τα έχω προδώσει. Εχω προδώσει το βλέμμα τους...» έλεγε τότε στους δημοσιογράφους.

Αντίο, Δάσκαλε. Μας λείπεις ήδη...

Με τα λόγια του
Για τη ζωγραφική
«Η ζωγραφική δεν είναι έτοιμη, δηλαδή δεν υπάρχει στη φύση για να την πάρεις και να την αντιγράψεις. Πρέπει να δημιουργήσεις μια σύνθεση. Παίρνεις τα στοιχεία από τη φύση, τα οργανώνεις και τα ισορροπείς».

Για τη γενιά του '30
«Η γενιά του '30 είχε ζήσει τι θα πει πόλεμος. Ετσι υπήρχε η δίψα για ζωή και καινούργια πράγματα. Μετά τις καταστροφές και τις δυστυχίες, υπάρχει κοσμογονία. Τότε, ήταν απολύτως φυσικό να έχεις αναζητήσεις και να προσπαθείς να κατακτήσεις το νέο παρέα με τους συνομηλίκους σου. Θα σας δώσω το παράδειγμα του ελληνικού χοροδράματος που όλοι είχαμε συνεργαστεί. Είχαμε κάνει σκηνικά και ο Τσαρούχης και ο Χατζηκυριάκος και η αφεντιά μου. Ημασταν ένα. Μια οικογένεια. Υπήρχε ντομπροσύνη».


Της Μαργαριτας Πουρναρα


25.12.09

*Στη φωτό Ο Μόραλης με τον Χατζηκυριάκο Γκίκα

Οι επιχειρήσεις μεταναστεύουν γιατί δεν αντέχουν τη διαφθροά

Οι κυβερνητικές πολιτικές περί επιχειρηματικότητας θυμίζουν το ανέκδοτο με τον Χότζα που υπέβαλε σε δίαιτα τον γάιδαρό του -για λόγους οικονομίας- μέχρι που εκείνος ψόφησε. Και αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μικρομεσαία επιχείρηση ο οποία αποτελεί το κύτταρο και τον τροφοδότη της ελληνικής οικονομίας. Φαίνεται πως οι κυβερνώντες εκτιμούν πως οι μικρομεσαίοι αποτελούν την κότα που παράγει το χρυσό αυγό ή ακόμη χειρότερα μια αγελάδα που μπορούν να αρμέγουν συνεχώς δίχως να την ταΐζουν ποτέ.

Σε πρόσφατη κουβέντα μου με φίλο -απελπισμένο μικρομεσαίο, μου περιέγραψε στην πλήρη διάσταση το παράπονό του: «Η αγορά “στέγνωσε”, πελάτες “βλέπεις με το κιάλι”, το κράτος μας βομβαρδίζει με εισφορές, τακτικές και έκτακτες και δεν μας επιστρέφει ούτε την προπέρσινη παρακράτηση φόρου... μόνο να παίρνουν ξέρουν». Και συμπλήρωσε «τώρα μας στέλνουν και τους εφοριακούς ελέγχους να μας αποτελειώσουν», για να ολοκληρώσει λέγοντας «αλλά από μένα δεν έχουν να πάρουν μία, διότι δεν υπάρχει μία, ούτε για “λαδωτικά” ούτε για πρόστιμα».

Στην αφελή μου ερώτηση «τι προτίθεσαι να κάνεις;», η απάντησή του ήταν άμεση και απόλυτη: «Κλείνω πριν με κλείσουν... μεταφέρω την εταιρεία στο εξωτερικό σε ένα περιβάλλον με λιγότερους φόρους, κράτος που θα με σέβεται και δεν θα μου επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, χωρίς διεφθαρμένους εφοριακούς... Με την ενιαία αγορά θα δραστηριοποιούμαι όπου θέλω, όπως και σήμερα, και επιπλέον θα εξασφαλίσω την ψυχική μου ηρεμία!». Τις επόμενες ημέρες συζητώντας με πολλά στελέχη της αγοράς, επιχειρηματίες και λογιστές ανακάλυψα πως η επιλογή του φίλου μου αποτελεί ήδη ειλημμένη απόφαση και πολλών άλλων μικρομεσαίων. Επικεφαλής μεγάλου λογιστικού γραφείου με ενημέρωσε πως «εκπαιδεύουμε ήδη τα στελέχη μας για να κρατάμε τα βιβλία των πελατών μας με βάση τις απαιτήσεις της νομοθεσίας ξένων χωρών»!

Οι επιχειρήσεις μας μεταναστεύουν! Και δεν μεταναστεύουν ψάχνοντας φθηνότερα εργατικά χέρια, αλλά το πράττουν για να αμυνθούν στον επερχόμενο διωγμό της κρατικής φορομπηχτικής πολιτικής, της κρατικής διαφθοράς και κυρίως της κρατικής αυθαιρεσίας! Για την ελληνική οικονομία οι επιπτώσεις θα είναι πιο δυσάρεστες ακόμη και από τη χρεοκοπία μιας επιχείρησης. Διότι στη χρεοκοπία -όπως και στη μετανάστευση- το κράτος χάνει τους φόρους του, όμως με τη μετανάστευση οι κύκλοι εργασιών των επιχειρήσεων αποδημούν και αυτοί από τη χώρα.

Οι κυβερνήτες μας αδυνατούν να κατανοήσουν τις αγωνίες της αγοράς, σχεδιάζουν επί χάρτου νέους φόρους, νέες εισφορές, νέους ελεγκτικούς μηχανισμούς, «κλείνοντας το μάτι» στη διαφθορά ή στην καλύτερη περίπτωση «σφυρίζοντας αδιάφορα». Μόνο που σύντομα θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Ο «γάιδαρος» από το πολύ φόρτωμα είτε θα ψοφήσει είτε θα «λακίσει» -όπως λέει και ο λαός- και οι κυβερνώντες ως άλλος Χότζας θα αναρωτηθούν με απελπισία και αγανάκτηση:

«Γιατί; Δεν με νοιάζει τόσο πολύ που τον έχασα. Εκείνο που με στενοχωρεί είναι ότι παιδεύτηκα τόσο καιρό να τον ξεμάθω να τρώει και μόλις ξέμαθε ψόφησε»!

Του Δρος Γεωργιου Αναστασοπουλου. Ο δρ Γεώργιος Αναστασόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Βιομηχανίας του ΥΠΑΝ

25.12.09

Οι δαπάνες συνεχίζονται, τα έσοδα λιγοστεύουν, οι 100 ημέρες πέρασαν

Προτείνω στις πρωθυπουργικές υπηρεσίες να αρχίσουν τη δημοσίευση των εξόδων τους σε ειδικό link στην πρωθυπουργική ιστοσελίδα, η οποία, αυτό ειρήσθω εν παρόδω, είναι καιρός να υπάρξει, για να μας βρίσκουν και οι ξένοι στον παγκόσμιο ηλεκτρονικό ιστό. Οταν με το καλό το πράξουν, θα ήθελα πολύ να πληροφορηθώ το κόστος ορισμένων μετακινήσεων, ιδιαίτερα όταν ο πρόεδρος συνοδεύεται με παρέα καταγραφέων του πρωθυπουργικού μεγαλείου, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για την κλιματική μοίρα του πλανήτη μας, όταν ο Γιώργος επιβεβαίωσε το αυτονόητο, δηλαδή τη συμμετοχή του στη σύνοδο της Κοπεγχάγης. Με την ίδια ευκαιρία θα πληροφορηθεί ο περήφανος ελληνικός λαουτζίκος τον χρόνο που διέθεσαν οι απεργοί της ενημέρωσης για ψώνια στην αγορά της δανέζικης πρωτεύουσας. Αν ο αρμόδιος πρωθυπουργικός σύμβουλος επιθυμεί περισσότερες εξηγήσεις, ευχαρίστως, πλην όμως δημοσίως, να τις προσφέρουμε.

Μέχρι τότε, καλό είναι οι πολίτες να γνωρίζουν πως δεν υπάρχει τίποτε που θα μπορούσε να μας πείσει ότι μπήκε, ή έστω μπαίνει, σε τάξη το κράτος. Μέσα στον Ιανουάριο θα εξαντληθεί η περίοδος χάριτος και αυστηρής κρίσης, των 100 πρώτων ημερών, όπως ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου τη θέλησε. Ο χρόνος των άμεσων υποσχέσεων θα έχει περάσει. Το κυβερνητικό ρολόι θα κτυπά την ώρα του ρεαλισμού.

Από τους τέσσερις βασικούς άξονες που είχε παρουσιάσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, πολύ λίγα θα έχουν γίνει. Προσέξτε, για παράδειγμα, τη διατύπωση για τον τέταρτο άξονα: «Νοικοκύρεμα στα δημόσια οικονομικά με ριζικές τομές για την καταπολέμηση της σπατάλης και την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων με πλήρη αναδιάρθρωση της φορολογικής διοίκησης και των μηχανισμών ελέγχου». Ακόμη τα διάφορα υπουργεία δεν έχουν δημοσιεύσει κανένα κατάλογο με δαπάνες που κόπηκαν ή περιορίστηκαν. Για παράδειγμα, ο κ. Παπανδρέου θα όφειλε να ζητήσει άμεσα την περικοπή δαπανών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση λόγω και της προεκλογικής περιόδου στην οποία έχουμε ήδη εισέλθει και όπως όλοι μπορούν να παρατηρήσουν αν προσέξουν τα έργα για νέα... πεζοδρόμια που εκτυλίσσονται σε όλη την Ελλάδα.

Αν δεν το κάνει είναι γιατί σκέφτεται τη νικηφόρα μάχη που πρέπει να κερδίσει το κόμμα του. Γιατί όμως να πιστέψουμε ότι θα υπάρξει εξοικονόμηση από την κατάργηση πολλών δήμων και του ενδιάμεσου βαθμού αυτοδιοίκησης, όταν οι περιφερειάρχες θα εκλεγούν χωρίς να έχει προσδιορισθεί το ανώτατο επίπεδο μεταφοράς πόρων από τον εθνικό στον περιφερειακό προϋπολογισμό. Αλήθεια, θα πάμε σε εκλογές με τους δημάρχους να μη δεσμεύονται για το ύψος των τελών με τα οποία αρμέγουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Αν μάλιστα ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πραγματοποιήσει την απειλή του και αυξήσει τις «αντικειμενικές» τιμές, δεν θα πρέπει οι δήμαρχοι και η ΕΥΔΑΠ (για την Αθήνα) να μειώσουν το ποσοστό φορολόγησης;

Οχι μόνο δεν γνωρίζουμε πόσο έχουν μαζευτεί οι δαπάνες του κράτους, αλλά το υπουργείο Οικονομικών δεν μας έχει ενημερώσει για τις επιδόσεις των ΔΟΥ. Το πιο πιθανόν είναι ότι και στους δύο μήνες της νέας διακυβέρνησης επιβεβαιώθηκε η «κατάρρευση του εισπρακτικού μηχανισμού». Φταίει μόνον η καθυστέρηση τοποθέτησης των γραμματέων; Και ποιες «νέες μεθόδους για την αναδιάρθρωση» θα εφαρμόσει ο Λάκωνας αποτυχημένος πολιτευτής κ. Καπελέρης, που από τη θέση του γενικού γραμματέα της συνδικαλιστικής οργάνωσης των εφοριακών περνά στη γενική γραμματεία της υπηρεσίας ειδικών ελέγχων (γνωστή ως ΣΔΟΕ); Εκτός ίσως από την παλαιά και δοκιμασμένη συνταγή εντοπισμού και κατάλληλου χειρισμού ορισμένων υποκειμένων στη φορολογία!

Στην τετραμηνιαία έκθεση για την οικονομική συγκυρία στην Ευρωζώνη, οι τεχνοκράτες της γενικής διεύθυνσης οικονομικών υποθέσεων, αναζητώντας τις προοπτικές της Ευρώπης στον ορίζοντα του 2020, μέτρησαν τι μπορεί να κερδίσει κάθε χώρα από δύο σημαντικές αλλαγές. Η πρώτη αφορά μια αύξηση στον ανταγωνισμό στις αγορές τελικών προϊόντων και η δεύτερη εξετάζει τις πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις από τη μείωση του κόστους εκκίνησης μιας επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα θα έχει το μεγαλύτερο όφελος και θα δει το εθνικό της εισόδημα να αυξάνεται αναλογικά περισσότερο από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Το συμπέρασμα, εντυπωσιακό, επιβεβαιώνει τον χειρότερο φόβο μας. Είμαστε πίσω ακόμη και από τα πρώην σοβιετικά βαλκανικά κράτη. Βεβαίως, όπως εξηγούν οι ερευνητές, το πλήρες όφελος παρόμοιων μεταρρυθμίσεων κεφαλαιοποιείται σε βάθος δεκαετίας. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι κανείς, πρακτικά, πολιτικός δεν εργάζεται σε αυτό τον ορίζοντα.

Φοβούμαι μάλιστα ότι αυτό ισχύει και στην περίπτωση του στελέχους, που καλείται να καταδιώξει τη φοροδιαφυγή! Φήμες, όπως αυτές που μας συμβουλεύουν να κρατούμε αποδείξεις(!!!), φέρνουν τον κ. Παπακωνσταντίνου να ζητεί εξειδικευμένο υφυπουργό επί των εσόδων. Μήπως είναι ευκαιρία να αναζητηθούν δύο μόνιμοι υφυπουργοί, άξιοι τεχνοκράτες, τους οποίους θα υποστηρίξουν τα μεγάλα κόμματα και των οποίων η αμετάκλητος θητεία θα διαρκεί δύο έτη περισσότερο από την κυβερνητική;

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

25.12.09

Αγωγή των παιδιών στην προϊστορική Θήρα


Οι τοιχογραφίες από το Ακρωτήρι μας πληροφορούν για γνώσεις και εμπειρίες που αποκτούν για να αντιμετωπίσουν τη ζωή ως ώριμοι
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντλήσει κανείς πληροφορίες για ένα θέμα, όπως είναι η αγωγή των παιδιών σε μια κοινωνία, χωρίς να διαθέτει γραπτά κείμενα. Ωστόσο, η συνδρομή της κοινωνικής ανθρωπολογίας μπορεί να φανεί χρήσιμη στην ερμηνεία ορισμένων ευρημάτων που δεν θεωρούνται χρηστικά, όπως είναι τα παιδικά παιχνίδια. Ανέκαθεν δε τα παιχνίδια διακρίνονται ανάλογα με το φύλο των παιδιών, αποβλέποντας να μεταδώσουν γνώσεις και εμπειρίες που θα βοηθήσουν ένα άτομο να αντιμετωπίσει τη ζωή ως ώριμος άνδρας ή γυναίκα. Ωστόσο, στη Θήρα της Εποχής του Χαλκού, πέρα από τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως παιχνίδια, η προϊστορική πόλη του Ακρωτηρίου μας έχει δώσει έναν αμύθητο πλούτο από τα πλέον φλύαρα αρχαιολογικά ευρήματα, τις αφηγηματικές σκηνές στις τοιχογραφίες. Είναι δε αρκετές οι σκηνές που φαίνεται να σχετίζονται με τη μύηση, την αγωγή των παιδιών.

Οι γνώσεις που χρειάζονταν τα νεαρά άτομα της Θηραϊκής κοινωνίας έπρεπε να τους εξασφαλίζουν τα εφόδια για την αντιμετώπιση της καθημερινότητας. Τα αγόρια, για παράδειγμα, είχαν ανάγκη να μάθουν τέχνες και να εξοικειωθούν με επαγγέλματα, όπως του γεωργοκτηνοτρόφου, του ψαρά, του οικοδόμου, του ναυτικού, του ξυλουργού, του μεταλλοτεχνίτη κ.ά., ενώ παράλληλα έπρεπε να μυηθούν για τις σχέσεις τους με το άλλο φύλο, ώστε με τον καιρό να μπορούν να γίνουν κι αυτά πατέρες και οικογενειάρχες. Από την άλλη μεριά, τα κορίτσια όφειλαν να εξοικειωθούν με τις οικιακές εργασίες και να μυηθούν στη διαχείριση του νοικοκυριού, παράλληλα δε να προετοιμαστούν ως μελλοντικές σύζυγοι και μητέρες. Τις γνώσεις αυτές τα παιδιά τις έπαιρναν πρωτίστως από τους γονείς αλλά και από συγγενείς και φίλους είτε παίζοντας είτε ακολουθώντας το παράδειγμα των μεγάλων.

Κουρεώτις

Ανάμεσα στα ευρήματα που έχουμε από το Ακρωτήρι περιλαμβάνονται και μικρογραφικά αντικείμενα, όπως ομοιώματα ανθρώπινων ή ζωικών μορφών (ειδώλια) ή σκευών τα οποία, ως παιχνίδια, θα μπορούσαν να έχουν λειτουργήσει ως όργανα μύησης των παιδιών σε διάφορες ασχολίες. Ωστόσο, στις τοιχογραφίες του Ακρωτηριού περιλαμβάνονται σκηνές, στις οποίες εικονίζονται νεαρά άτομα, κορίτσια και αγόρια, που σαφώς διακρίνονται από τους ενηλίκους, τόσο με τη σωματική τους διάπλαση, όσο και με την ενδυμασία και την κόμμωσή τους.

Η ανθρωπολογική έρευνα έχει δείξει ότι σε όλες τις κοινωνίες του πλανήτη, αρχαίες, παραδοσιακές ή εξελιγμένες, η κόμμωση συχνά χρησιμοποιείται για τη δήλωση συγκεκριμένων καταστάσεων στη ζωή των ανθρώπων. Στην αρχαία Αθήνα, για παράδειγμα, το κούρεμα των αγοριών για την εγγραφή τους στους καταλόγους των εφήβων αποτελούσε σημαντικό κοινωνικό γεγονός. Η ημέρα της τελετουργικής αυτής διαδικασίας λεγόταν κουρεώτις, οι δε νεαροί μυημένοι, τα βλαστάρια για τα οποία καμάρωνε η αθηναϊκή κοινωνία, περνούσαν στην κατηγορία του κούρου και της κόρης, δηλαδή των κουρεμένων ατόμων (από το κείρω, κουρεύω). Η κοπή των μαλλιών στις γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας επίσης δήλωνε το πέρασμα σε κατάσταση πένθους. Η πανάρχαια αντίληψη ότι με την κοπή των μαλλιών θυσιάζεται συμβολικά το παλιό άτομο και ένα νέο γεννιέται, εξακολουθεί να επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας ανεξαρτήτως θρησκείας ή κοινωνικής εξέλιξης. Για παράδειγμα, η αφαίρεση μιας τούφας μαλλιών κατά τη βάφτιση του παιδιού σήμερα ή η κουρά των μοναχών, συμβολίζουν ακριβώς τον θάνατο του αμαρτωλού ατόμου και τη γέννηση μιας νέας προσωπικότητας. «Κείρεσθαι τον μύστακα και τοις νόμοις πείθεσθαι» (να κουρεύει το μουστάκι και να πειθαρχεί στους νόμους) ήταν προαπαιτούμενο για τον νομοταγή Σπαρτιάτη πολίτη. Κάτι παρόμοιο κρύβεται πίσω από το κούρεμα των νεοσυλλέκτων στρατιωτών: εξαφάνιση της εγωκεντρικής προσωπικότητας και μετασχηματισμό της σε πειθαρχικό άτομο.

Στάδιο μύησης

Το ιδιόρρυθμο κούρεμα των παιδιών που εικονίζονται στις τοιχογραφίες του Ακρωτηρίου, συγκρινόμενο με αντίστοιχα παραδείγματα από αρχαίες ή τωρινές παραδοσιακές κοινωνίες, συνηγορεί στο να θεωρήσουμε ότι τα νεαρά αυτά άτομα βρίσκονται σε κάποιο στάδιο μύησης, δηλαδή σε κάποια φάση της αγωγής τους. Παραδείγματος χάριν, η νεαρή κοπέλα, που κοσμούσε την παραστάδα πόρτας στη Δυτική Οικία, εικονίζεται να θυμιατίζει το σπίτι, σαν να ασκεί, κατά κάποιο τρόπο, καθήκοντα οικοδέσποινας. Οι δύο νεαροί ψαράδες, επίσης από τη Δυτική Οικία, προτείνοντας με καμάρι τη συγκομιδή τους μοιάζουν σαν να διακηρύσσουν ότι έμαθαν σωστά την τέχνη που διδάχτηκαν, το ψάρεμα. Ακόμη, τα αγόρια που πυγμαχούν, από το Κτήριο Β, ίσως θέλουν να δηλώσουν ότι κατέκτησαν τα μυστικά και τα τεχνάσματα της πυγμαχίας, η οποία ενδεχομένως αποτελούσε μέρος της αγωγής τους. Σε άλλη σκηνή έχουμε μια μικρή κοπέλα που ασκείται στη συλλογή κρόκου (ζαφοράς) ατενίζοντας τη «δασκάλα» της επιζητώντας επιδοκιμασία.

Ενα μεγάλο τριώροφο κτήριο, η Ξεστή 3, λόγω μεγέθους, εσωτερικής διαρρύθμισης, πλουσιότατου τοιχογραφικού διακόσμου αλλά και λόγω παντελούς απουσίας οικοσκευής, έχει χαρακτηριστεί ως «δημόσιο». Οι σκηνές που εικονίζονται στις τοιχογραφίες του περιλαμβάνουν μόνο άτομα του ίδιου φύλου, από τα οποία τουλάχιστον ένα είναι νεαρής ηλικίας. Η εσωτερική διαρρύθμισή της και τα θέματα των τοιχογραφικών σκηνών μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Ξεστή 3 ήταν αφιερωμένη σε τελετές μύησης, μία από τις οποίες είναι και η πιστοποίηση της ενηλικίωσης. Για παράδειγμα, η τοιχογραφία των «Γυμνών Αγοριών» απεικονίζει τη σκηνή, κατά την οποία το αγόρι που μεταφέρει το πολύχρωμο ύφασμα, προφανώς θα το χρησιμοποιήσει τυλίγοντάς το γύρω από την οσφυϊκή χώρα για να καλύψει την περιοχή των γεννητικών του οργάνων. Πρόκειται για το λεγόμενο «ζώμα» που, ως τμήμα της ανδρικής φορεσιάς των ενηλίκων, είναι γνωστό στο Αιγαίο τουλάχιστον από τη Μέση Εποχή του Χαλκού. Στην τελετή αυτή κεντρικό ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει η καθιστή ανδρική μορφή, ίσως ο μυσταγωγός, βοηθούμενος από δύο άλλα αγόρια, τα οποία προφανώς προετοιμάζονται για τη δική τους σειρά. Η επίσημη αυτή τελετή ένδυσης αποτελεί σημαντικό σταθμό στη ζωή του νεαρού αγοριού: στο εξής ως άνδρας πλέον δεν θα μπορεί να κυκλοφορεί γυμνός.

Τα κορίτσια βέβαια ουδέποτε εικονίζονται γυμνά στην τέχνη της Θήρας. Γι' αυτό και το τελετουργικό της ενηλικίωσής του συμβολίζεται με άλλο τρόπο. Στη λεγόμενη τοιχογραφία των «Λατρευτριών» η νεαρή κοπέλα στο δεξιό άκρο της παράστασης, που ξεχωρίζει με το ιδιόρρυθμο κούρεμά της, έχει καλυμμένο το κεφάλι με ένα διάφανο πέπλο. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο πέπλος, όπως το ζώμα για τα αγόρια, συμβολίζει το οριστικό πέρασμα των κοριτσιών στην κατηγορία των ενηλίκων. Η πεπλοφόρος κόρη είναι πλέον γυναίκα έτοιμη να αναλάβει τις υποχρεώσεις της συζύγου, της μητέρας, της οικοδέσποινας. Αν η ερμηνεία που προτείνεται για τα παιδιά με την ιδιόρρυθμη κόμμωση είναι σωστή, και αν οι σκηνές που περιγράψαμε εικονίζουν όντως την τελική πράξη των σταδίων μύησης των παιδιών της θηραϊκής κοινωνίας, τότε μπορούμε να ερμηνεύσουμε το κτήριο, στο οποίο αυτή η τελετουργία ελάμβανε χώραν, η Ξεστή 3, ως κάτι αντίστοιχο με την αίθουσα τελετών των σημερινών πανεπιστημίων, τον χώρο δηλαδή της πανηγυρικής απονομής ακαδημαϊκών τίτλων.

Του Χρ. Γ. Ντουμα (Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.)
25.12.09

*Στη φωτό "νεαροί πυγμάχοι", φορώντας από ένα γάντι στο δεξί τους χέρι, εικονίζονται σε μια στιγμιαία φάση του παιχνιδιού. Τοιχογραφία από το Δωμάτιο Β1, Ακρωτήρι

ShareThis