Κύριε διευθυντά
Είμαστε, προς το παρόν, κάτοικοι Νέας Υόρκης και κληρονομήσαμε από τους γονείς μας ένα παραδοσιακό σπίτι και οικόπεδο στο Πέραμα. Οι γονείς μας, που δεν ζουν πια, μας το έδωσαν με την ευχή και προτροπή να το ανακαινήσουμε και να το δώσουμε και μεις στα παιδιά μας. Στη σκέψη τους, όπως και κάθε Ελληνα του εξωτερικού, ήταν το «νόστιμο ήμαρ» και αυτή η περιουσία, η μόνη που έχουμε στην Ελλάδα, είναι η γέφυρά μας, είναι κυρίως για τα παιδιά μας ο συνεκτικός κρίκος τους με τη γλυκιά πατρίδα.
Ο δήμαρχος Περάματος, Ιωάννης Γλύκας, αρχές Απριλίου 2008, ενώ γνώριζε ότι είμαστε στη Νέα Υόρκη, τοιχοκόλλησε έξω από το σπίτι μας ανακοίνωση για αλλαγή του ρυμοτομικού σχεδίου, για να φτιάξει ο δήμος πολιτιστικό κέντρο στη δική μας περιουσία. Κάποιος φίλος μας ενημέρωσε γι’ αυτό και κάναμε έγκαιρα την ένστασή μας που έπεσε όμως στο κενό γιατί:
– Η ένστασή μας δεν κοινοποιήθηκε σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους.
– Ο δήμαρχος τους είπε αναληθώς ότι τάχα συναινέσαμε στην παραχώρηση της περιουσίας μας και έτσι η πρότασή του πέρασε εύκολα στο δημοτικό συμβούλιο.
– Δεν μας ενημέρωσε για την εξέταση της ένστασής μας ούτε και όταν την «απέρριψαν» για να λάβουμε έγκαιρα τα μέτρα μας.
– Δεν απάντησε στην Περιφέρεια Αττικής ούτε και σε μας για την εξέταση των καταγγελιών μας.
– Δεν προχώρησε σε διάλογο μαζί μας, δεν άκουσε τη φωνή του πολίτη, τις ευαισθησίες μας. Προχωρεί μονομερώς και ετσιθελικά να δημεύσει την περιουσία μας.
– Αρνήθηκε να ξεναθέσει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο όταν του ζητήθηκε από αριθμό συμβούλων.
– Απαξίωσε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, αγνόησε τη θέλησή μας και πάει να μας στερήσει τη γη και το σπίτι των γονιών μας.
– Δεν λογαριάζει ούτε καν τον ωραίο κήπο μας, με την ελιά, την κληματαριά, τις δύο λεμονιές, τη ροδιά και τη συκιά του. Τον θέλει και αυτό «τσιμέντο».
– Μας θεώρησε εύκολη λεία, πιστεύουμε, όπως και πολλοί ομογενείς μας πιστεύουν το ίδιο, μιας και είμαστε Ελληνες του εξωτερικού.
Και όλα αυτά συμβαίνουν όχι στην Αλβανία επί εποχής Χότζα, αλλά στην ευρωπαϊκή Ελλάδα του 2009. Ετσι, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε μπροστά σε μια απρόσμενη παραδοξότητα. Εμείς που ζούμε στα ξένα, αλλά καθημερινά αναπνέουμε ελληνικά και που στηρίζουμε τον Ελληνισμό στα εθνικά ή άλλα δίκαιά του, το επίσημο κράτος με τον αναχρονιστικό νόμο των απαλλοτριώσεων και με εκτελεστή τον Δήμο Περάματος επιχειρεί να μας αφαιρέσει ένα θεμελιώδες ατομικό μας δικαίωμα. Το ιερό δικαίωμα στην ιδιοκτησία.
Εχουν άραγε θέση στη σύγχρονη Ελλάδα αυτός ο νόμος και όσοι τον εκμεταλλεύονται; Συνάδουν άραγε τα πιο πάνω με το πνεύμα της εποχής και κυρίως με το πρόσφατο σύνθημα «Πρώτα ο πολίτης», ή καταργούν κάθε έννοια δικαίου και λογικής όσον αφορά την ιδιοκτησία και προκαλούν βάναυσα τον πολίτη, που ασφαλώς δεν είναι πρώτος στις προτεραιότητες του δημάρχου Περάματος. Ναι, ο πολίτης στον Δήμο Περάματος δεν είναι πρώτος, είναι, δυστυχώς, έσχατος...
Φωτης Χ. Σαββιδης / Νέα Υόρκη
Πηγή Καθημερινή
25.12.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου