H διαφορά επιτοκίων χορηγήσεων- καταθέσεων κινείται στις 11 μονάδες και είναι περίπου διπλάσια του μέσου όρου της ευρωζώνης που είναι στις 7 μονάδες. Η διαφορά αυτή συνεπάγεται δύο πράγματα: αφενός, υψηλό κόστος δανεισμού που επιδεινώνεται περαιτέρω εξαιτίας των αρνητικών προβλέψεων και της υποβάθμισης από τους διεθνείς οίκους της πιστοληπτικής ικανότητας της ελληνικής οικονομίας, αφετέρου της μικρής ή και αρνητικής απόδοσης των καταθέσεων (που σημαίνουν απώλειες γύρω στα 4 δισ. ευρώ ετησίως), κάτι που επιπρόσθετα εξαρτάται και από την πορεία του πληθωρισμού στη χώρα μας που όσο αυξάνεται τόσο ροκανίζει τους τόκους και τις καταθέσεις.
Είναι ανάγκη να ασχοληθεί κανείς σοβαρά, να πάρει το πολιτικό κόστος και να έχει τη βούληση να κάνει τομές και αλλαγές, που πλέον δεν μπορούν να περιμένουν, και τούτο γιατί η όποια αναβλητικότητα θα είναι καταστροφική. Τα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας εντός και εκτός Ελλάδος έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στη χρηματοδότηση των φιλόδοξων επιχειρηματικών σχεδίων πολλών επιχειρήσεων της χώρας. Προσπαθούμε σήμερα και κακώς να τα βάλουμε με τις τράπεζες και τις ψέγουμε γιατί δεν κάνουν αυτό που παλαιότερα έκαναν αφειδώς και ασκούσαμε τότε έντονη κριτική. Οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις και κάνουν σωστά τη δουλειά τους προσπαθώντας να μειώσουν το ρίσκο, κατά το δυνατόν, χρηματοδότησης επισφαλών πελατών.
Τη μεγάλη ευθύνη για τη σημερινή πιστωτική ασφυξία στην αγορά φέρει σε ένα μεγάλο μέρος η Πολιτεία και οι επιλογές της. Το ζήτημα της ρευστότητας στην αγορά είναι μία πολύχρονη, από τριακονταετίας, πονεμένη ιστορία που σε αυτήν εμπλέκονται όχι μόνο τα τεράστια ελλείμματα που εξέθρεψε το σπάταλο κράτος και έφεραν τη χώρα σε δεινή θέση, αλλά επιπλέον οι τεράστιες υποχρεώσεις του Δημοσίου προς τρίτους (που ξεπερνούν τα 14 δισ. ευρώ), η μεγάλη φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή (που κοστίζει 30 δισ. ευρώ), τα κλειστά επαγγέλματα (που στερούν πόρους από την οικονομία 4,5 δισ. ευρώ), το κόστος της γραφειοκρατίας (που ανέρχεται στα 5 δισ. ευρώ) και το παράνομο εμπόριο (που κοστίζει 7 δισ. ευρώ).
Η οικονομία θέλει αντιμετώπιση συνολική, οργανική και όχι αποσπασματική. Η έννοια του φαύλου κύκλου είναι άμεσα συνυφασμένη με την οικονομική επιστήμη και οι προϋποθέσεις που πρέπει να δημιουργηθούν για να ξεπεραστεί αυτός ο φαύλος κύκλος θα πρέπει να βρουν σύμμαχο την ίδια την κοινωνία στην οποία πρέπει κανείς να εξηγήσει τι θα πρέπει να γίνει και πού θα οδηγήσει, σε ποιο αποτέλεσμα. Διαφορετικά, θα δημιουργούμε εχθρούς, θα στοχοποιούμε ενόχους και θα περιοριζόμαστε σε αλυσιτελή κριτική.
Πηγή Το Βήμα
16.12.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου