Οι κυβερνητικές πολιτικές περί επιχειρηματικότητας θυμίζουν το ανέκδοτο με τον Χότζα που υπέβαλε σε δίαιτα τον γάιδαρό του -για λόγους οικονομίας- μέχρι που εκείνος ψόφησε. Και αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τη μικρομεσαία επιχείρηση ο οποία αποτελεί το κύτταρο και τον τροφοδότη της ελληνικής οικονομίας. Φαίνεται πως οι κυβερνώντες εκτιμούν πως οι μικρομεσαίοι αποτελούν την κότα που παράγει το χρυσό αυγό ή ακόμη χειρότερα μια αγελάδα που μπορούν να αρμέγουν συνεχώς δίχως να την ταΐζουν ποτέ.
Σε πρόσφατη κουβέντα μου με φίλο -απελπισμένο μικρομεσαίο, μου περιέγραψε στην πλήρη διάσταση το παράπονό του: «Η αγορά “στέγνωσε”, πελάτες “βλέπεις με το κιάλι”, το κράτος μας βομβαρδίζει με εισφορές, τακτικές και έκτακτες και δεν μας επιστρέφει ούτε την προπέρσινη παρακράτηση φόρου... μόνο να παίρνουν ξέρουν». Και συμπλήρωσε «τώρα μας στέλνουν και τους εφοριακούς ελέγχους να μας αποτελειώσουν», για να ολοκληρώσει λέγοντας «αλλά από μένα δεν έχουν να πάρουν μία, διότι δεν υπάρχει μία, ούτε για “λαδωτικά” ούτε για πρόστιμα».
Στην αφελή μου ερώτηση «τι προτίθεσαι να κάνεις;», η απάντησή του ήταν άμεση και απόλυτη: «Κλείνω πριν με κλείσουν... μεταφέρω την εταιρεία στο εξωτερικό σε ένα περιβάλλον με λιγότερους φόρους, κράτος που θα με σέβεται και δεν θα μου επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, χωρίς διεφθαρμένους εφοριακούς... Με την ενιαία αγορά θα δραστηριοποιούμαι όπου θέλω, όπως και σήμερα, και επιπλέον θα εξασφαλίσω την ψυχική μου ηρεμία!». Τις επόμενες ημέρες συζητώντας με πολλά στελέχη της αγοράς, επιχειρηματίες και λογιστές ανακάλυψα πως η επιλογή του φίλου μου αποτελεί ήδη ειλημμένη απόφαση και πολλών άλλων μικρομεσαίων. Επικεφαλής μεγάλου λογιστικού γραφείου με ενημέρωσε πως «εκπαιδεύουμε ήδη τα στελέχη μας για να κρατάμε τα βιβλία των πελατών μας με βάση τις απαιτήσεις της νομοθεσίας ξένων χωρών»!
Οι επιχειρήσεις μας μεταναστεύουν! Και δεν μεταναστεύουν ψάχνοντας φθηνότερα εργατικά χέρια, αλλά το πράττουν για να αμυνθούν στον επερχόμενο διωγμό της κρατικής φορομπηχτικής πολιτικής, της κρατικής διαφθοράς και κυρίως της κρατικής αυθαιρεσίας! Για την ελληνική οικονομία οι επιπτώσεις θα είναι πιο δυσάρεστες ακόμη και από τη χρεοκοπία μιας επιχείρησης. Διότι στη χρεοκοπία -όπως και στη μετανάστευση- το κράτος χάνει τους φόρους του, όμως με τη μετανάστευση οι κύκλοι εργασιών των επιχειρήσεων αποδημούν και αυτοί από τη χώρα.
Οι κυβερνήτες μας αδυνατούν να κατανοήσουν τις αγωνίες της αγοράς, σχεδιάζουν επί χάρτου νέους φόρους, νέες εισφορές, νέους ελεγκτικούς μηχανισμούς, «κλείνοντας το μάτι» στη διαφθορά ή στην καλύτερη περίπτωση «σφυρίζοντας αδιάφορα». Μόνο που σύντομα θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Ο «γάιδαρος» από το πολύ φόρτωμα είτε θα ψοφήσει είτε θα «λακίσει» -όπως λέει και ο λαός- και οι κυβερνώντες ως άλλος Χότζας θα αναρωτηθούν με απελπισία και αγανάκτηση:
«Γιατί; Δεν με νοιάζει τόσο πολύ που τον έχασα. Εκείνο που με στενοχωρεί είναι ότι παιδεύτηκα τόσο καιρό να τον ξεμάθω να τρώει και μόλις ξέμαθε ψόφησε»!
Του Δρος Γεωργιου Αναστασοπουλου. Ο δρ Γεώργιος Αναστασόπουλος είναι πρώην γενικός γραμματέας Βιομηχανίας του ΥΠΑΝ
Πηγή Καθημερινή
25.12.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου