Η Google μας περιφρονεί

Το πραγματικό πρόβλημα που έχουμε με την Google ως έλληνες χρήστες των υπηρεσιών της είναι άραγε η προστασία της ιδιωτικότητάς μας- ή μήπως η βελτίωση των υπηρεσιών που προσφέρει; Η Ελλάδα είναι μικρή αγορά για τη μεγάλη εταιρεία και επιπλέον έχει ιδιαίτερο αλφάβητο, που δεν το χρησιμοποιεί κανείς άλλος, για τούτο συμβαίνουν πράγματα σε μας που μάλλον δεν συμβαίνουν σε άλλες χώρες.
Ηταν αστείο, για παράδειγμα, να διαβάζεις επί μήνες στην ελληνική ιστοσελίδα της Google τη φράση «Αναζήτηση Ρυθμίσεων », που στην αρχή δεν την καταλάβαινα- τι ρυθμίσεις να αναζητήσω; Αλλά ήταν απλώς γκουγκλική μετάφραση του όρου Search Settings της αγγλικής έκδοσης και σήμαινε, βέβαια, « Ρυθμίσεις Αναζήτησης ». Μήνες εμφανιζόταν αυτή η «Αναζήτηση Ρυθμίσεων», κάποια στιγμή έφυγε (άλλαξε η εμφάνιση της σελίδας, μάλλον δεν κατάλαβαν ποτέ το λάθος τους), αλλά εξακολουθώ πάντα να βλέπω σε περιπτώσεις δικής της αυτοδιαφήμισης να προβάλλει η φράση «Ποιος εφηύρε το τάβλι; Βρείτε στην Google την απάντηση ». Γενικά τα ελληνικά των κειμένων της είναι ομογενούς τρίτης-τέταρτης γενιάς.
Σχετικά με τους Google maps μήπως πρέπει κάποια αρχή να της επιβάλει να γράφει σωστά τα ονόματα των δρόμων; Οσοι έχουν χρησιμοποιήσει τους χάρτες της γνωρίζουν ότι είναι γεμάτοι λάθη. Δεν θα πρέπει η ίδια αρχή να της επιβάλει να έχει και αρίθμηση σε όλες τις οδούς; Η Google κερδίζει χρήματα από τους χάρτες, δεν πρέπει να σέβεται κάποιους κανόνες;
Τελευταία συμβαίνει κάτι ακόμη χειρότερο: στα αποτελέσματα των αναζητήσεων εμφανίζονται εκατοντάδες σελίδες που έχουν, υποτίθεται, αυτά που ζητάς, αλλά όταν κάνεις κλικ έρχονται διαφημίσεις. Κάποιοι επιτήδειοι δημιουργούν χιλιάδες σελίδες με τυχαίες λέξεις και φράσεις που τις έχουν ψαρέψει από πραγματικές σελίδες, τις πασάρουν στην Google και αυτή τις περιλαμβάνει στα αποτελέσματά της- αλλά αυτό συμβαίνει μόνο στα ελληνικά, στις αναζητήσεις στο λατινικό αλφάβητο ποτέ δεν έχω παρατηρήσει αυτό το φαινόμενο, που ουσιαστικά αχρηστεύει την αναζήτηση. Σαν περιφρόνηση προς την ελληνόφωνη πελατεία της φέρνει και αυτό.
Τελευταίο, κάτι που ενδιαφέρει τον κ. Παπακωνσταντίνου: τα χρήματα που καταβάλλει η εταιρεία για τις GoogleΑds κατατίθενται σε κάποιον λογαριασμό, χωρίς άλλα παραστατικά, ΦΠΑ και άλλες μικρότητες, και εναπόκειται στον φορολογικό πατριωτισμό του αμειβόμενου το αν θα τα δηλώσει ή όχι. 

 

Μήπως και εδώ απαιτούνται κάποιοι κανόνες;

Ρsychoyos@tovima.gr

 

Πηγή Το Βήμα

21.8.2010 

Η Google πούλησε την ψυχή του internet στον Διάβολο

Ενας ποδηλάτης περνά δίπλα από την πινακίδα της Google στην έδρα της στην περιοχή Μountain View της Καλιφόρνιας (ΤΟΝΥ ΑVΕLΑR/ΒLΟΟΜΒΕRG)

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Eντονες ανησυχίες μεταξύ των χρηστών του Διαδικτύου προκαλεί η επικείμενη ανακοίνωση της συμφωνίας συνεργασίας μεταξύ της μεγαλύτερης μηχανής αναζήτησης στον κόσμο, της Google, και της μεγαλύτερης εταιρείας τηλεπικοινωνιών των ΗΠΑ, Verizon Communications. Ενα «mega-deal» που, όπως εύγλωττα σημειώνει ο βρετανικός «Ιndependent», «πουλά την ψυχή του Ιnternet στον Διάβολο», αφού στην πράξη καταργεί τον άγραφο νόμο της «ουδετερότητας των δικτύων» (net neutrality). Δηλαδή της θεμελιώδους αρχής που υπαγορεύει ισότιμη πρόσβαση όλων στο διαδικτυακό περιεχόμενο.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Αν και οι δύο κολοσσοί τηρούν «σιγήν ιχθύος» για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας, οι ιντερνετικοί «διάδρομοι» βουίζουν ότι η συμφωνία θα επιτρέπει στη Verizon (και αύριο σε άλλους παρόχους ευρυζωνικών υπηρεσιών) να χειραγωγεί την κίνηση του Διαδικτύου, ανάλογα με το βαλάντιο του εκάστοτε δημιουργού περιεχομένου.

Ουσιαστικά η Verizon υπόσχεται να «βελτιστοποιήσει» και να προσφέρει με μεγαλύτερη ταχύτητα το online περιεχόμενο της Google (όπως, για παράδειγμα, τα δημοφιλέστατα βιντεάκια του ΥouΤube) στους χρήστες, αν οι δημιουργοί περιεχομένου είναι πρόθυμοι να πληρώσουν το προνόμιο αυτό. Η Google θα δημιουργεί «λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας» για τα «προνομιούχα» (και «βαριά», λόγω αυξημένου μεγέθους) αρχεία πολυμέσων ή τα «δικά της» ιστολόγια, ανοίγοντας την Κερκόπορτα για την κατάτμηση του Διαδικτύου μεταξύ των μεγάλων μιντιακών επιχειρήσεων του πλανήτη.

Αντιμέτωπος, τα τελευταία 24ωρα, με την οξύτατη κριτική χιλιάδων bloggers, ο διευθύνων σύμβουλος της Google Ερικ Σμιντ ισχυρίστηκε ότι η ουδετερότητα ισχύει μόνον για ισότιμη πρόσβαση σε ίδιους τύπους αρχείων, π.χ. σε βίντεο. «Δεν είναι σωστό να επιβάλεις διακρίσεις υπέρ ενός βίντεο και εις βάρος ενός άλλου. Ομως το να δίνεις προτεραιότητα σε έναν τύπο αρχείου σε βάρος ενός άλλου, όμως, είναι Ο.Κ.», είπε- προκαλώντας νέο κύμα αντιδράσεων.

Το επιχείρημα της Google και της Verizon είναι ότι η επιπλέον χρέωση των εταιρειών περιεχομένου με τη «βαρύτερη» κυκλοφορία, θα δημιουργήσει καλύτερες υποδομές και θα αυξηθεί η συνολική ταχύτητα του Ιnternet. Αντίθετα οι επικριτές υποστηρίζουν ότι θα οδηγήσει σε ένα Διαδίκτυο δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων, όπου οι νεοσύστατες μικρές εταιρείες και οι ανεξάρτητοι bloggers θα «ξεμείνουν» από ταχύτητα, αφού οι τιμές μιας «αξιοπρεπούς» σύνδεσης θα αυξηθούν κατακόρυφα.

«Είναι η αρχή του τέλους για το Ιnternet όπως το ξέρουμε. Εξαρχής το Δίκτυο ήταν ισότιμο πεδίο, όπου όλο το περιεχόμενο κινούνταν με την ίδια ταχύτητα- είτε ήταν οι ειδήσεις του ΑΒCείτε το video blog του θείου σου. Ολα αυτά αλλάζουν, και το μέλλον των ελεύθερων φωνών στο Ιnternet, αλλά και στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, δεν θα μπορούσε να είναι πιο ζοφερό» καταγγέλλει το αμερικανικό site υπεράσπισης της μιντιακής ελευθερίας Free Ρress.

Πηγή Το Βήμα

7.8.2010

Το μάτι της Google

Επιτέλους, τα Τρίκαλα θα μπουν στον παγκόσμιο χάρτη. Η Google θα στείλει κάμερα για να καταγράψει κάθε γωνιά της πόλης, δίδοντας στους χρήστες του Ιnternet το προνόμιο της ψηφιακής βόλτας. Για όσους δεν έχουν ακόμη περπατήσει στις λεωφόρους του «street view», να περιγράψουμε συνοπτικά την υπηρεσία. Θέλει κάποιος να βρει τη γωνία Θεοδοσοπούλου και Γεωργίου Ολυμπίου. Βρίσκει στον χάρτη το σημείο, κάνει «κλικ» σε αυτό και αίφνης ξεπετάγονται αληθινές εικόνες της πόλης. Μπορεί κανείς να δει σαν άνθρωπος δεξιάαριστερά και σαν πτηνό βλέποντας πίσω από το κεφάλι του. Η κάμερα καλύπτει 360 μοίρες.

Βλέπει τα μαγαζιά, θαυμάζει την τοπική αρχιτεκτονική και αντιλαμβάνεται μερικά σουλούπια να περπατούν. Οι ανθρώπινες φιγούρες παρουσιάζονται θολωμένες. Ο καταγραφέας παίρνει τα μέτρα του. Δεν θέλει να φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση, να τον δείξει στην υφήλιο ολάκερη την ώρα που εισέρχεται στα μουλωχτά, ας πούμε, σε οίκο ανοχής.

Η τεχνολογία είναι συναρπαστική. Εκεί που βαριέται κανείς να γράψει για τη δουλειά του, πετάγεται εικονικά ως το Μόντρεαλ. Δεν δείχνει το χιόνι, Γενάρη μήνα, αλλά η φαντασία το στρώνει. Οπως έχει επισημανθεί σε ξένα έντυπα, οι ζωντανοί χάρτες της Google είναι ικανοί να λύσουν θεμελιώδη ζητήματα της ανθρωπότητας: πας, βρε αδερφέ, να συναντήσεις έναν άνθρωπο στα Τρίκαλα, τα οποία σου είναι άγνωστα. Να μην περιηγηθείς λιγουλάκι ψηφιακά για να βρεις μια καλή καφετέρια; Δεν χρειάζεται να ανακαλύψεις την πόλη ποδαράτα ούτε να βρεθείς προ εκπλήξεως. Ολα οργανώνονται από πριν, ξέρεις τον δρόμο, πού θα στρίψεις, τι χρώμα έχουν τα άνθη στο απέναντι μπαλκόνι. Υπάρχει και ένα εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον στο όλο εγχείρημα.

Συγκεντρώνεται πρώτη ύλη για την όψη των πόλεων, όπως δημοσιεύονταν κάποτε οι φωτογραφίες στα ταξιδιωτικά βιβλία.

Η κάλυψη των υπέρτατων αναγκών που αναφέρθηκαν δικαιολογούν άραγε την απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων; Αν έλεγε «όχι» στην Google, αν δηλαδή απαγόρευε την κυκλοφορία του οχήματος που φέρει στην οροφή την περίφημη κάμερα του «street view», κινδύνευε να κατηγορηθεί για βλαχιά. Ολες οι μεγάλες πόλεις έχουν μπει στους ψηφιακούς χάρτες, γιατί να μην καμαρώσουμε την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα Τρίκαλα; Επιπλέον τέθηκαν όροι. Οι άνθρωποι που βιντεοσκοπούνται θα θολώνονται. Γιατί όμως θα πρέπει να εμπιστευθούμε έναν ιδιώτη που μας φιλμάρει; Προτού παραποιηθούν τα πρόσωπα και προτού εξαφανιστούν οι πινακίδες των αυτοκινήτων που φαίνονται στα βίντεο, έχουν ήδη καταχωριστεί σε αρχεία. Δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι ο χειρισμός του υλικού, είναι η ύπαρξή του από μόνη της.

Οι αρνητές της καταγραφής καταφεύγουν σε δυσάρεστες συνέπειες του «street viewing». Απιστοι σύζυγοι και ακαμάτηδες εργαζόμενοι είχαν συνέπειες στη ζωή τους επειδή τους τσάκωσε το άγρυπνο μάτι της Google. Γονείς είδαν στο Διαδίκτυο τα ημίγυμνα παιδιά τους να μπουγελώνονται με λάστιχο, χωρίς να έχουν συναινέσει στη δημοσιοποίηση των εικόνων. Η επίκληση περιπτώσεων είναι περιττή. Δεν χρειαζόμαστε δικαιολογητικά όταν δηλώνουμε: «Δεν θέλω να βιντεοσκοπεί κανείς το σπίτι μου, δεν θέλω να καταγράφονται τα παιδιά μου. Δεν θέλω, un point c΄est tout». Είναι ζήτημα αρχής. Δεν μπορεί κάποιος να εγκλωβίζει ολόκληρες πόλεις σε ένα ιδιότυπο «Τρούμαν Σόου» (για να θυμηθούμε την ταινία με τον Τζιμ Κάρεϊ, στην οποία ο ήρωας συμμετείχε εν αγνοία του σε ριάλιτι).

Υπάρχει μια παραδοξότητα στην Ελλάδα. Πολλοί εξανίστανται όταν η Αστυνομία προτίθεται να τοποθετήσει κάμερες παντού, αλλά κανένας δεν αντιδρά για τον ιδιώτη που προχωρεί στην ίδια πρακτική για εμπορικούς λόγους. Η Google απoδέχεται την υπόδειξη να κινηματογραφεί νωρίς τις Κυριακές ώστε να μην κυκλοφορεί ψυχή στους δρόμους. Θα κοινοποιεί πότε και πού κινηματογραφεί.

Επιπλέον δεσμεύεται να μην παραχωρήσει σε τρίτους το υλικό της. Αν πάντως θέλουμε να αφαιρεθούν οι φάτσες μας, υπάρχει δυνατότητα να το ζητήσουμε. Αλλη δουλειά δεν είχαμε, να ψάχνουμε για το θολωμένο σουλούπι μας στον χάρτη.

Της Λώρης Κεζά

Πηγή Το Βήμα

21.1.2010

Φόρο (και) στην Google σχεδιάζει ο Ν. Σαρκοζί

Ανατροπή στον τρόπο λειτουργίας του Διαδικτύου, με τη φορολόγηση των διαφημιστικών εσόδων των διαδικτυακών κολοσσών όπως η Google, προτείνει έκθεση που συντάχθηκε για λογαριασμό της γαλλικής κυβέρνησης.

Στόχος των προτάσεων, είναι η χρηματοδότηση κλάδων και βιομηχανιών που έχουν υποστεί σοβαρό οικονομικό πλήγμα από την ανεξέλεγκτη και δωρεάν διακίνηση περιεχομένου στο Διαδίκτυο, όπως αυτοί της μουσικής, του βιβλίου και των ΜΜΕ, για τα οποία ο Νικολά Σαρκοζί φέρεται να προωθεί «γενναίες» επιχορηγήσεις 900 εκατ. ευρώ.

Η έκθεση

Η βασική πρόταση της «Εκθεσης Ζέλνικ», που πήρε το όνομά της από τον Πατρίκ Ζέλνικ, έναν από τους βασικούς συντάκτες της και μουσικό παραγωγό της «πρώτης κυρίας» της Γαλλίας, Κάρλα Μπρούνι, προβλέπει την επιβολή φόρου στους μεγάλους παρόχους διαδικτυακών υπηρεσιών, όπως η Google, το MSN της Microsoft και η Yahoo.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Liberation», το μέτρο προτείνεται να ισχύσει για όλους τους παρόχους που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως που βρίσκεται η έδρα τους, αρκεί οι υπηρεσίες τους να χρησιμοποιούνται από χρήστες στη Γαλλία.

Όπως επισημαίνει ο έτερος βασικός συντάκτης της έκθεσης, Γκιγιόμ Τσερούτι, στόχος του μέτρου είναι να βάλει τέλος «στον πλουτισμό ορισμένων στο Ιντερνετ δίχως όρια και αποζημιώσεις».

Θα πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι η λέξη «φόρος» δεν χρησιμοποιείται ευθέως στην έκθεση, αλλά καθίσταται αυτονόητη μέσω της υποχρέωσης που προβλέπει για τους παρόχους να δηλώνουν τα διαφημιστικά τους έσοδα στο κράτος, καθώς και της πρότασης για αναθεώρηση του ΦΠΑ από τις διαδικτυακές πωλήσεις. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται μάλιστα στη μουσική βιομηχανία, που σύμφωνα με τον κ. Τσερούτι «έκανε κακή αρχή» και διανύει «μια δραματική κατάσταση».

Η έκθεση προβλέπει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία επιδοτούμενων καρτών για την online αγορά μουσικής, αξίας 50 ευρώ, τα 20 εκ των οποίων θα επιδοτούνται από το κράτος. Ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας, Φρεντερίκ Μιτεράν, χαρακτήρισε «εξαιρετικά ενδιαφέρουσα» και «ευφυή» την έκθεση, τονίζοντας ότι παρέχει μια «πανοραμική προσέγγιση» στο ζήτημα.

Αν και η γαλλική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη ανακοινώσει πως σκοπεύει να αξιοποιήσει τις προτάσεις, η Γαλλία είναι η ευρωπαϊκή χώρα που έχει καθιερώσει τους πιο αυστηρούς και αμφιλεγόμενους νόμους για τη λειτουργία του Ιντερνετ και την καταπολέμηση της online πειρατείας.

«Φόρος Google»

Δεν είναι τυχαίο ότι οι προτάσεις αποκαλούνται ήδη από πολλούς «φόρος Google», δεδομένης της ανοιχτής κόντρας που υπάρχει ανάμεσα στον αμερικανικό διαδικτυακό κολοσσό και τον Νικολά Σαρκοζί, που τη θεωρεί απειλή για την προστασία της γαλλικής πολιτισμικής κληρονομιάς.

Ο Γάλλος πρόεδρος πρέπει άλλωστε να συγκεντρώσει τους πόρους για τη χρηματοδότηση των φιλόδοξων επενδυτικών προγραμμάτων που έχει εξαγγείλει, δίχως τα αναμενόμενα αποτελέσματα, όπως συνέβη και στην περίπτωση του «Πράσινου Φόρου» που «πάγωσε» λόγω των αντιρρήσεων του Συνταγματικού Συμβουλίου της χώρας.

Του Παναγιώτη Παπαϊωάννου

Πηγή Ημερησία
8.1.2010