Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Η Αθήνα που αγαπάμε και μισούμε

Εικόνες από την πόλη, που τους ενοχλούν ή τους ευχαριστούν, αποτύπωσαν φοιτητές, αρχιτέκτονες, ηθοποιοί κ.ά. Οι φωτογραφίες εκτίθενται αυτές τις ημέρες στην πλατεία Κουμουνδούρου

 

Από τη μια σκουπίδια, ανθρώπινη εξαθλίωση, ανύπαρκτα πεζοδρόμια, ελάχιστο πράσινο, εγκατάλειψη... Από την άλλη, οι ανθισμένες νεραντζιές στο Κολωνάκι, οι δωρεάν αγκαλιές στο Σύνταγμα, η ηλιόλουστη πλατεία Ειρήνης. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η Αθήνα που στενάζει από την απαξίωση και την κρίση και η πόλη που αντιστέκεται και επιμένει ακόμη να ελπίζει.

Οι Αθηναίοι αποτυπώνουν με τον φωτογραφικό φακό την πόλη τους, εκθέτοντας τις ανοιχτές πληγές, το γερασμένο δέρμα, αλλά και τις ευχάριστες εκπλήξεις της. Αφορμή αποτέλεσε η πρόσκληση της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Ζέον» προς τους κατοίκους της πόλης να αποδώσουν σε φωτογραφικό χαρτί όσα τους ευχαριστούν ή τους ενοχλούν όταν κινούνται στον δημόσιο χώρο. Συγκεντρώθηκαν περισσότερες από 500 φωτογραφίες, που εκτίθενται αυτές τις ημέρες στην πλατεία Κουμουνδούρου (Σαχτούρη 8-10).
«Οι χρήστες του δημόσιου χώρου, ανήμποροι και πολλές φορές αδιάφοροι, παρακολουθούν την καθημερινή εξαθλίωση του κέντρου», τονίζει η αρχιτέκτονας Μαριλένα Κοσκινά, η οποία ίδρυσε την ομάδα «Ζέον» μαζί με τον επίσης αρχιτέκτονα Μαρίνο Σορίλο. Το ιστορικό κέντρο, λέει η ίδια, βιάζεται πολλά χρόνια, αλλά από το 2004 και μετά «έπεσαν απολύτως οι μάσκες τού δήθεν ενδιαφέροντος».

Αυτό φαίνεται και από τα καυστικά σχόλια που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, τα οποία αποκαλύπτουν -σύμφωνα με την ψυχολόγο Εύη Σύρου-θυμό για την πραγματικότητα της πόλης,. «Ζω στο κέντρο της Αθήνας από το 1999 και βιώνω καθημερινά την εγκατάλειψη του δημόσιου χώρου, από άποψη αρχιτεκτονική, κοινωνική αλλά κυρίως πολιτική», σημειώνει η αρχιτέκτονας Αρτεμις Θεοδωρίδη.


Η αρνητική όψη
«Δεν είναι αυτή η πόλη των ονείρων μας...»
Στην πρόσκληση του «Ζέον» ανταποκρίθηκαν πάνω από 50 Αθηναίοι, μεταξύ των οποίων ηθοποιοί, αρχιτέκτονες, εικαστικοί, φωτογράφοι, φοιτητές κ.λπ. Από τις φωτογραφίες που συγκεντρώθηκαν αποδεικνύεται πόσο απασχολεί η έλλειψη χώρων όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν, να κάνουν βόλτα, να γνωριστούν. «Ο δημόσιος χώρος έχει αντικατασταθεί από την έννοια του κενού», σχολιάζει η κ. Κοσκινά
Στις φωτογραφίες της αρνητικής πλευράς πρωτοστατούν η έλλειψη πρασίνου, τα σκουπίδια και η βρωμιά, τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, οι κατειλημμένοι δρόμοι και ράμπες για άτομα με αναπηρίες, τα «δάση» από κεραίες και θερμοσίφωνες, η έλλειψη φωτισμού και ασφάλειας, η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία. Αντίστοιχα και τα σχόλια των φωτογράφων: «Χρειάζομαι πράσινο. Δέντρα. Πάρκα. Αέρα!!!», «Ο δημόσιος χώρος αποτελεί τελικά την ιδιωτική μας χωματερή», «Δεν είναι αυτή η πόλη των ονείρων μου», «Καλύτερα να φύτευαν δέντρα και λουλούδια παρά κεραίες και θερμοσίφωνες»...
  Στη θετική πλευρά της πόλης οι κάτοικοί της συγκαταλέγουν εικόνες από το νέο Μουσείο της Ακρόπολης, τους λίγους αξιοπρεπείς δρόμους (π.χ. Ηρώδου Αττικού, Βουκουρεστίου), τον Εθνικό Κήπο, τις συνοικιακές λαϊκές αγορές, το γιουσουρούμ στο Μοναστηράκι κ.λπ. Τα σχόλια; «Ας ξεχάσουμε για λίγο την γκρίνια και ας αφεθούμε σε συναντήσεις», «τα graffiti δεν είναι πάντα μουντζούρες πάνω στον τοίχο».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
Πηγή ΕΘΝΟΣ
21.1.2012

Το "πόθεν έσχες" και οι ευθύνες των αρχηγών των κομμάτων

Η τελευταία ανακοίνωση του «πόθεν έσχες» των βουλευτών επανέφερε στη μνήμη των πολιτών την άσχημη εικόνα που έχει η κοινωνία για την πολιτική και τους πολιτικούς. Νομίζω ότι αυτή η κατάσταση της απλής δηλώσεως των περιουσιακών στοιχείων πρέπει κάποτε να σταματήσει. Και τούτο διότι ο λαός βαρέθηκε να διαβάζει στις εφημερίδες την περιουσία των βουλευτών, χωρίς να αναφέρεται το επιθυμητό «πόθεν έσχες».
Εκείνο που ενδιαφέρει τον κάθε πολίτη είναι να πληροφορείται πώς απέκτησε την περιουσία του ο κάθε βουλευτής, πόσης έκτασης είναι το κάθε ακίνητο και τι αξία αντιπροσωπεύει. Ειδικότερα τον πολίτη τον ενδιαφέρει να μάθει εάν ο πολιτικός εξακολουθεί να έχει την ίδια περιουσία που είχε όταν μπήκε στην πολιτική. Εάν απέκτησε περιουσία μετά την είσοδό του στην πολιτική, να μάθει πώς και με τι χρήματα απέκτησε την περιουσία του. Η απλή καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων μάλλον βλάπτει το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς. Πρέπει κάποτε να σταματήσει αυτή η κωμωδία που παίζεται κάθε χρόνο με το «πόθεν έσχες» των βουλευτών. Βέβαια, αυτή η κριτική και αυτές οι επισημάνσεις γίνονται κάθε χρόνο, αλλά κανένας δεν ακούει. Νομίζω ότι ο πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κ. Φ. Πετσάλνικος, θα ευαισθητοποιηθεί και θα αναλάβει μια πρωτοβουλία ώστε να σταματήσει αυτή η κοροϊδία που παίζεται κάθε χρόνο εις βάρος και των πολιτικών και του πολιτικού συστήματος ταυτόχρονα. Παράλληλα, πρέπει να ενδιαφερθούν και οι αρχηγοί των κομμάτων, οι οποίοι αδιαφορούν για το θέμα, το οποίο σχολιάζει με πικρά σχόλια η κοινή γνώμη. Πρέπει να γνωρίζουν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται περί ολίγων βουλευτών, οι οποίοι αμαυρώνουν το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Ενα άλλο σημείο που θέλω να θίξω είναι ότι ποτέ κανένας εισαγγελέας δεν άσκησε καμία δίωξη εναντίον κάποιου βουλευτή για παράνομη απόκτηση περιουσιακών στοιχείων. Πολλές φορές έχουμε στοιχεία και πολλάκις βοά η κοινή γνώμη για διάφορα περιστατικά, αλλά ποτέ κανένας εισαγγελέας δεν άσκησε ποινική δίωξη για παράνομο πλουτισμό. Εχουμε πολλά περιστατικά ατόμων που μπήκαν στην πολιτική φτωχοί και έγιναν πλούσιοι. Πώς αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να πλουτίσουν τη στιγμή κατά την οποία στο παρελθόν ήμασταν συνηθισμένοι να βλέπουμε ανθρώπους να κατέρχονται στον πολιτικό στίβο πλούσιοι και να φεύγουν φτωχοί; Σήμερα παρατηρούμε ότι οι πολλοί πολιτικοί φεύγουν πλουσιότεροι. Μήπως αυτοί που πλουτίζουν είναι οι έξυπνοι και οι άλλοι που ξοδεύουν ολόκληρες περιουσίες είναι τα κορόιδα;
Πέραν των ανωτέρω, κανένας αρχηγός κόμματος δεν απέβαλε από τους συνδυασμούς κάποιον υποψήφιο βουλευτή για τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία μερικοί απέκτησαν κατά τη διάρκεια της βουλευτικής τους θητείας. Και έτσι, ο απλός υποψήφιος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όλους αυτούς τους καλύπτουν οι ηγεσίες των κομμάτων.
Βέβαια, οι μεγαλύτερες ευθύνες βαρύνουν τους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων, οι οποίοι άμεσα πρέπει να παρέμβουν και να καθαρίσουν τα κόμματα από αυτούς τους λίγους που πλούτισαν παράνομα και αμαύρωσαν με τη συμπεριφορά τους τους ηθικούς πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα.
Τέλος, οι αρχηγοί των κομμάτων πρέπει να γνωρίζουν πως, εάν αφήσουν να συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, τότε να μην περιμένουν κάποια καλυτέρευση ούτε του πολιτικού συστήματος ούτε των βουλευτών, οι οποίοι θα υβρίζονται από τους πολίτες χωρίς οι περισσότεροι να πταίουν.
Από όλα τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι υπάρχει μεγάλο πολιτικό πρόβλημα και οι αρμόδιοι καλούνται να το επιλύσουν, εάν θέλουν η πολιτική να αποκτήσει και πάλι την αίγλη που είχε στο παρελθόν. Γι' αυτό είναι ανάγκη, όσοι αγαπούν τον τόπο και το πολιτικό μας σύστημα να λάβουν άμεσα μέτρα, διότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Ούτε είναι ο λαός μας διατεθειμένος να δεχθεί άλλη φορά την ανακοίνωση του «έσχες» χωρίς να αιτιολογείται το «πόθεν». Η γυναίκα του Καίσαρος δεν πρέπει να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται. Και σήμερα που η πολιτική και ο πολιτικός κόσμος διασύρεται κατά τον πλέον ευτελή τρόπο, είναι ανάγκη οι αρμόδιοι να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα εάν θέλουν να βρει η πολιτική και ο πολιτικός κόσμος την αίγλη και την αξία που είχε στο παρελθόν. Αλλως, είμαστε όλοι άξιοι της τύχης μας.

Του Βασίλη Μπεκίρη
* Ο κ. Βασίλης Μπεκίρης είναι τ. υφυπουργός.

29.1.2012

Ελπίδες για ελληνικό σχολείο στην Ιμβρο

Κοντά στην πραγμάτωσή του βρίσκεται το όνειρο των Ιμβρίων για επαναλειτουργία ελληνικού σχολείου στο νησί, έπειτα από ενημέρωση ότι το τουρκικό υπουργείο Παιδείας ενέκρινε το σχετικό αίτημα. Τα ελληνικά σχολεία της Ιμβρου και της Τενέδου, έκλεισαν το 1964, όταν ξέσπασε το κύμα διωγμού της ελληνικής μειονότητας. Μετά από 47 χρόνια, οι ελπίδες πολλών Ιμβρίων με μικρά παιδιά να μπορέσουν να επιστρέψουν στο νησί, αναπτερώνονται.
Η περιπέτεια της λειτουργίας ελληνικών σχολείων σε Ιμβρο και Τένεδο άρχισε αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης, με την τουρκική ηγεσία να ερμηνεύει ότι τα ζητήματα των δύο νησιών ρυθμίζονται αποκλειστικά από το άρθρο 14 και δεν τους αφορούν τα άρθρα που αναφέρονται στη μειονοτική εκπαίδευση. Η ερμηνεία αυτή αποτυπώθηκε στον εκτελεστικό νόμο 1153/1927, με τον οποίο ορίσθηκε ότι η εκπαίδευση στα δύο νησιά δεν μπορεί να είναι μειονοτική. Το 1951, στο πλαίσιο της βελτίωσης των σχέσεων Ελλάδας - Τουρκίας, ανεστάλη ο νόμος 1153 και λειτούργησαν ελληνικά σχολεία μέχρι το 1964, οπότε και ετέθη σε εφαρμογή το σχέδιο αφελληνισμού των δύο νησιών. Ο επίμαχος νόμος επανήλθε σε ισχύ, απαγορεύθηκε η λειτουργία ελληνικών σχολείων, τα σχολικά κτίρια δημεύθηκαν, οι δάσκαλοι διώχθηκαν και τα παιδιά έπρεπε υποχρεωτικά να φοιτούν σε τουρκικά σχολεία. Στην Ιμβρο λειτουργούσαν ελληνικά δημοτικά σχολεία σε έξι από τα επτά ελληνικά χωριά, στην Παναγία, τα Αγρίδια, το Σχοινούδι, το Γλυκί, τους Αγίους Θεόδωρους και το Κάστρο και ένα κεντρικό Γυμνάσιο. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, όπως αναφέρει ο κ. Πάρις Ασανάκης από τον σύλλογο Ιμβρίων, τα τελευταία παιδιά έφυγαν από το νησί και τα σχολικά κτίρια αφέθηκαν να ερημώνουν ή υπέστησαν αλλαγή χρήσης από εποίκους.
Η πρώτη αναφορά σε επαναλειτουργία ελληνικού σχολείου στην Ιμβρο έγινε το 2004, σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ ως συγκεκριμένη πρόταση συμπεριελήφθη το 2008 στο ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης, με το οποίο ζητείται από την Τουρκία να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας. Σε κρούση που έγινε τότε προς την Τουρκία δόθηκε η απάντηση ότι εφόσον βρεθούν 10 παιδιά στην Ιμβρο, θα επαναλειτουργήσει το σχολείο. Οταν το 2010 ο Οικουμενικός Πατριάρχης έθεσε το θέμα προς τις τουρκικές αρχές, έλαβε την απάντηση ότι δεν υπάρχει προϋπόθεση συγκεκριμένου αριθμού μαθητών για την επαναλειτουργία σχολείου. Ετσι, τον Μάιο του 2010 κινήθηκαν οι σχετικές διαδικασίες και τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου υποβλήθηκε επισήμως αίτημα για επαναλειτουργία του σχολείου από τον εκπρόσωπο Μειονοτικών Βακουφίων στην Κεντρική Διεύθυνση Βακουφίων της Τουρκίας, Λάκη Βίγκα.
Η προσπάθεια που θα καταβληθεί, εφόσον η απόφαση ανακοινωθεί και επίσημα, είναι από τον επόμενο Σεπτέμβριο να επαναλειτουργήσει σχολείο στην Ιμβρο. Σύμφωνα με τον κ. Ασανάκη, το ενδιαφέρον για επιστροφή Ιμβρίων στο νησί είναι μεγάλο και εάν λειτουργούσε σχολείο, θα είχε τουλάχιστον επτά μαθητές. Από τα κτίρια που λειτουργούσαν το 1964 ως σχολεία, υπάρχουν δύο που με μικρές παρεμβάσεις θα μπορούσαν να επαναλειτουργήσουν άμεσα.

Της Δώρας Αντωνίου
12.1.2012

Το Γκέτο του κέντρου "σκοτώνει" την Αθήνα

Η αύξηση της εγκληματικότητας, το παραεμπόριο, αλλά και η κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης, που καταδικάζει εκατοντάδες επιχειρήσεις σε λουκέτο, τείνουν να «ερημοποιήσουν» το ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας μετατρέποντάς το σε άβατο για τους κατοίκους της πόλης

 

Ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, καθημερινές ληστείες, λουκέτο στα καταστήματα, απολύσεις εργαζομένων, εγκαταλελειμμένα κτίρια και συσσώρευση παράνομων μεταναστών σε γειτονιές που μετατρέπονται σε γκέτο. Ειδήσεις που δεν περνούν καν στα «ψιλά» των εφημερίδων για πολυμελείς σπείρες με μέλη από Αφγανιστάν, Ιράκ, Αλγερία, Παλαιστίνη, Τυνησία, οι οποίες διέπραξαν κλοπές σε Κεραμικό, Εξάρχεια, Αγ. Παντελεήμονα.
Οπως η σύλληψη 72 Ρουμάνων κλεφτών του Μετρό, «οι οποίοι πλέον είναι σχεδόν όλοι ελεύθεροι και έχουν επιστρέψει στην ?εργασία τους?», όπως σημειώνει η Κίνηση Πολιτών για το Κέντρο της Αθήνας (ΚΙΠΟΚΑ).
Το εμπόριο ναρκωτικών ανθεί στη σκιά του Πολυτεχνείου, το παραεμπόριο κατακλύζει κεντρικούς δρόμους, την ώρα που εκατοντάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε κτίρια του ιστορικού κέντρου, δημιουργώντας εστίες κινδύνου για τη δημόσια υγεία.

Σύμφωνα με την Περιφέρεια Αττικής έχουν καταγραφεί στο ευρύτερο κέντρο περίπου 1.000 εγκαταλελειμμένα κτίρια εκ των οποίων τα 500 είναι διατηρητέα. Το αίτημα για αξιοποίηση των ακινήτων που είχε υποβάλει από παλιά η τότε Νομαρχία περιμένει τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας.
Εν τω μεταξύ, δεκάδες καταστήματα στις οδούς Σταδίου και Πατησίων μένουν κλειστά, ενώ τη δική τους θύελλα βιώνουν οι ξενοδόχοι της περιοχής που καταγράφουν συνεχείς απώλειες. Ολοι οι φορείς και η επίσημη πολιτεία συνηγορούν στην ανάγκη αντιμετώπισης των προβλημάτων στο κέντρο αλλά ύστερα από δεκάδες συσκέψεις, δηλώσεις αρμοδίων και συναρμοδίων παραγόντων και υπηρεσιών η κατάσταση παραμένει η ίδια.

Εγκατάλειψη
Η γκετοποίηση στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας έχει χαρτογραφηθεί και προ διετίας σε μελέτη του κ. Κυριάκου Ρερρέ για το Ινστιτούτο Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων. «Από το 2008 η αστυνομία κάνει λόγο για συνθήκες γκέτο, διασάλευση της δημόσιας τάξης και επισημαίνει κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Η εικόνα παρακμής και υποβάθμισης γενικεύεται. Η παραβατικότητα αυξάνει και οι κάτοικοι θεωρούν την περιοχή νησίδα ανομίας», σημειώνεται στη μελέτη που υπογραμμίζει ότι καλλιεργείται αίσθημα μειωμένης ασφάλειας.
«Το Ιστορικό κέντρο έχει μετατραπεί σε γκέτο ανεξέλεγκτης ανομίας, παραβατικότητας και εγκληματικότητας, διακόπτοντας και απομακρύνοντας κάθε νόμιμη επαγγελματική δραστηριότητα καθώς και τους κατοίκους. Εχει απαξιωθεί, τόσο κοινωνικά όσο και οικονομικά, και μέρα με την ημέρα γκετοποιείται και ερημοποιείται», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» ο κ. Γιώργος Τσακίρης, πρόεδρος στο Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος, και προσθέτει ότι αν και η παρουσία της αστυνομίας είναι εντονότερη σε σχέση με το παρελθόν, παραμένει ελλιπής για τις ανάγκες ασφάλειας. «Η συνεχιζόμενη ανεξέλεγκτη εισροή αλλοδαπών στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την απουσία οποιασδήποτε πολιτικής, από την πλευρά της πολιτείας, για τη διαχείρισή τους και την προώθησή τους στη συνέχεια, από τα διάφορα κυκλώματα, στο κέντρο της πόλης, επιδεινώνει διαρκώς την κατάσταση», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Μόλις πριν από μερικούς μήνες η Ελλάδα ήταν συγκλονισμένη από την άγρια δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη στην 3η Σεπτεμβρίου. Η οργή της κοινής γνώμης και τα πογκρόμ σε αλλοδαπούς οδήγησαν σε αύξηση της αστυνόμευσης ενώ η ΕΛ.ΑΣ. εντόπισε και συνέλαβε τους δολοφόνους. Υστερα επανήλθε η λήθη. Μια θρυαλλίδα ή ένα τυχαίο γεγονός αρκούν για να ξεσπάσουν εκ νέου σκηνές βίας ενώ οι επαγγελματίες εκπέμπουν σήμα κινδύνου για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις των προβλημάτων.
Οι απελάσεις
Αρχές του 2012 ο υπ. Προστασίας του Πολίτη, Χρ. Παπουτσής, αναφέρθηκε σε 25.000 απελάσεις τους τελευταίους μήνες αλλά και στον εντοπισμό δεκάδων αποθηκών παραεμπορίου. Η ΕΛ.ΑΣ. με επίσημα στοιχεία παρουσιάζει επιτυχίες της στη μάχη κατά του εγκλήματος. Οπως ανακοινώνει, μόνο τον Δεκέμβριο εξαρθρώθηκαν τέσσερις σπείρες που είχαν ληστέψει από τράπεζες μέχρι... περίπτερα, έξι σπείρες διαρρηκτών και άλλες που αφορούν κλοπές ΙΧ, ναρκωτικά, πλαστογραφίες, λαθρεμπόριο τσιγάρων κλπ.
Η σύλληψη 3.036 ατόμων σε έναν μόλις μήνα στην Αττική αποτελεί τη μία όψη του ζητήματος καθώς οι αριθμοί αποτυπώνουν και την έξαρση της εγκληματικότητας. Μέσα σε λίγες ημέρες συνελήφθησαν 476 άτομα για κλοπές και διαρρήξεις, 79 για ληστείες, 297 για ναρκωτικά, 83 για παράνομο τζόγο, 749 για καταδιωκτικά έγγραφα, 51 για πορνεία ενώ υπήρχαν και 730 για παραβάσεις του νόμου «περί αλλοδαπών».
Η ευρυτερη περιοχή του Μεταξουργείου και τα στενά πίσω από την πλατεία Κοτζιά αποτελούν «στέκια» του αγοραίου έρωτα. Οίκοι ανοχής και πόρνες που εκδίδονται για να βγάλουν τη δόση τους συνθέτουν ένα σκηνικό ιδιαίτερα επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια.

Οι δρομοι γύρω από την πλατεία Βάθη και το Eθνικό Θέατρο αποτελούν το επίκεντρο του ναρκεμπορίου. Δρόμοι που κάποτε έσφυζαν από ζωή έχουν μετατραπεί εδώ και καιρό σε στέκια εμπόρων ναρκωτικών και τοξικομανών.
Την ίδια ώρα oλόκληρα οικοδομικά τετράγωνα αποτελούν απαγορευμένη ζώνη όπως στο Γεράνι και στα στενά ανάμεσα σε Πειραιώς, Σοφοκλέους, Μενάνδρου, Αθηνάς, όπου δεκάδες αλλοδαποί στοιβάζονται σε λίγα τετραγωνικά.


  • Παραεμπόριο
  • 52 αποθηκες με προϊόντα παραεμπορίου εντοπίστηκαν πέρυσι σε εφόδους της ΕΛ.ΑΣ. μαζί με το ΣΔΟΕ και τη Δημοτική Αστυνομία . Η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου εκτιμά ότι τα λαθραία προϊόντα που διακινούνται στον δρόμο έχουν 25% μικρότερο κόστος απ' ό,τι στα ράφια των καταστημάτων.
ΠΛΗΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το κράτος χάνει έσοδα και ο κόσμος τη δουλειά του
Τα κλειστά καταστήματα χαρτογραφούν άλλη μια δυσοίωνη πραγματικότητα που επιτείνει την ερημοποίηση σε ολόκληρες γειτονιές και τη δημιουργία «γκέτο». Η πρόσφατη «μάχη» Δημοτικής Αστυνομίας και ξένων μικροπωλητών δίπλα από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο (με την πρόσβαση για παροχή ασύλου), είναι μόνο μια πτυχή από την επέκταση του παραεμπορίου. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας από τα τελωνεία της ΕΕ, η Ελλάδα το 2009 δέσμευσε 21.990.722 προϊόντα απομιμήσεων.
Στο παραεμπόριο κυριαρχούν ρούχα και παπούτσια σε ποσοστό 57% και το «πανόραμα» συμπληρώνεται από κινητά τηλέφωνα, αξεσουάρ, παιχνίδια και καλλυντικά. Εκτιμάται ότι ο τζίρος του παραεμπορίου ξεπερνά το 1 δισ. ευρώ και το Δημόσιο χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια. Απόρροια αυτής της κατάστασης σε συνδυασμό με την κατακόρυφη πτώση της κατανάλωσης είναι να αυξάνονται τα «λουκέτα» στο κέντρο.
Δραματική αύξηση
Οι κλειστές επιχειρήσεις από 18% επί του συνόλου (Αύγουστος 2010 ) ανήλθαν σε 24,4% τον Αύγουστο του 2011. Στην οδό Σόλωνος το ποσοστό αγγίζει το 42%, στην Τσακάλωφ 34,8%, στη Σταδίου ανέρχεται σε 32%, στη Χαρ. Τρικούπη ξεπερνά το 28% και στην Πατησίων κυμαίνεται στο 22%. Στην Πανεπιστημίου από τα 280 καταστήματα έκλεισαν τα 72, στην Ερμού από τα 269 έκλεισαν τα 60 και στην Εμμ. Μπενάκη από 154 τα 32 έβαλαν λουκέτο. Στην εξαμηνιαία έρευνά της η ΕΣΕΕ σημειώνει ότι από τις 324.000 εμπορικές επιχειρήσεις που υπήρχαν στις αρχές του 2009 έως τον Αύγουστο του 2011 έκλεισαν 68.000 εξαιτίας της κρίσης.
«Οικονομική κρίση, γκετοποίηση, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα, ενώ δύο δρόμοι -Σταδίου και Πανεπιστημίου- επιλέγονται από όλους για διαμαρτυρία. Ολοι έχουν δίκιο. Υπάρχουν όμως επαγγελματίες που πλήττονται περισσότερο», λέει ο αντιπρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας Ανδρέας Τριανταφυλλίδης και συμπληρώνει ότι μέσα στο 2011 έως τον Νοέμβριο έγιναν 1.214 πορείες στο κέντρο.
ΚΛΟΠΕΣ
Μία στις δύο διαπράττονται από αλλοδαπούς
Η μελέτη του κ. Ρερρέ παρουσιάζει σημαντικά στοιχεία για την έκρηξη της εγκληματικότητας σε συνάρτηση με τα κύματα λαθρομετανάστευσης. Το 1990 οι αλλοδαποί εμπλέκονταν στο 1,1% των εγκληματικών ενεργειών που καταγράφηκαν στη χώρα μας. Το 2000, το αντίστοιχο ποσοστό ανήλθε σε 6,4% και το 2009 ξεπέρασε το 20%. Ηδη από το 2009, σύμφωνα με στατιστικά της ΕΛ.ΑΣ., κατηγορίες εγκλημάτων (όπως κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες) διαπράττονται σε ποσοστό 50% από αλλοδαπούς. Από την Πλ. Θεάτρου μέχρι τον Αγ. Παντελεήμονα δεκάδες καταστήματα μένουν κλειστά, ενώ χώροι πολιτισμού όπως θέατρα και γκαλερί προσπαθούν να αντισταθούν στην ερημοποίηση.
Εκτιμάται ότι το ποσοστό κατοίκησης στο Ιστορικό Κέντρο αγγίζει μόλις το 3-4%. Είναι ίσως οι επιπτώσεις από τη θεωρία των «σπασμένων παραθύρων» όπως γράφει ο κ. Ρερρές: «Οι κάτοικοι απογοητεύονται όταν τα περιστατικά εγκληματικότητας επαναλαμβάνονται και γίνονται διαρκώς πιο απαθείς... Κανείς δεν θα καταδιώξει νεαρούς που ληστεύουν έναν μεθυσμένο, οι πόρνες θα κυκλοφορούν ανενόχλητες και το ίδιο με τους μικρεμπόρους ναρκωτικών. Θα ακολουθήσουν πιο βίαιες ληστείες και κλοπές αυτοκινήτων». Και έτσι όντως έγινε. Σε μια δεκαετία οι ένοπλες ληστείες αυξήθηκαν κατά 200%, οι κλοπές και οι διαρρήξεις κατά 58%, ενώ τετραπλασιάστηκαν πλαστογραφίες ενσήμων, πλαστές άδειες παραμονής κλπ.
Συνεχή λουκέτα
Σε απόγνωση οι ξενοδόχοι
Σε έκθεση της ΚIΠOKA που υποβλήθηκε στην επίτροπο της ΕΕ, Σεσίλια Μάλστρομ, επισημαίνεται ότι, ενώ το 2004 άνοιξαν δώδεκα νέα ξενοδοχεία στην Αθήνα, το 2011 έκλεισαν 17. Τεράστιες επιπτώσεις καταγράφονται και στην αγορά εργασίας. Τον Μάιο του 2008 η συνολική απασχόληση σε ξενοδοχεία της Αττικής ήταν 16.731 άτομα. Αντίστοιχα πέρυσι εργάστηκαν 11.757 άτομα. Χάθηκαν δηλαδή κάπου 5.000 θέσεις εργασίας.
«Αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό γιατί δεν αξιοποιούνται πόροι άνω των 300 εκατ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων», διερωτάται ο κ. Δημήτρης Νικολακόπουλος, εκπρόσωπος της ΚΙΠΟΚΑ. «Δεν βλέπουμε από καμία πλευρά προσπάθεια για αντιμετώπιση της κατάστασης. Σε δύο χρόνια έκλεισαν 18-20 ξενοδοχεία που ήταν ανακαινισμένα, σε πολύ καλή κατάσταση και παρείχαν πολύ καλές υπηρεσίες», λέει ο κ. Γιάννης Ρέτσος, πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Αθήνας.
  • 25% χαμηλότερος σε σχέση με το 2009 ήταν το 2010 ο τζίρος στα καταστήματα του κέντρου
  • 43% αυξήθηκαν οι ληστείες στο κέντρο της Αθήνας σε ένα χρόνο
  • 17 ξενοδοχεία στην περιοχή έβαλαν λουκέτο το 2011
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
gapostolidis@pegasus.gr

Πηγή ΕΘΝΟΣ
29.1.2012

Αναβίωση της έδρας Ελληνικών στη Γλασκώβη

Την άνοιξη, στην έναρξη της καλύτερης περιόδου για να επισκεφθεί κανείς τη Σκωτία, πρόκειται να ξεκινήσουν και επισήμως οι διαδικασίες για την αναβίωση της διάσημης έδρας των Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης.
Το φιλί της ζωής στο εμβληματικό για το ίδρυμα τμήμα, που όμως παρέμενε σε νάρκη για πάνω από δέκα χρόνια, έδωσε... μετά τον θάνατό του ο επί τριακονταετία (1971-2001) κάτοχος της έδρας φιλέλληνας Ντάγκλας Μορίς Μακντάουελ.
Η διαθήκη του καθηγητή, που έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2010 σε ηλικία 78 ετών, όριζε ρητά ότι δωρίζει το πινάκιο των μετοχών και τίτλων που κατείχε για την αναβίωση της έδρας των Ελληνικών Σπουδών. Η αξία της δωρεάς πρόσφατα εκτιμήθηκε στο ιλιγγιώδες ποσό των 2,4 εκατ. λιρών.
Σε δύο μήνες περίπου πρόκειται να ανακοινωθούν τα ονόματα των υποψηφίων για την κάλυψη της θέσης του κατόχου της έδρας. Στόχος, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, είναι να οριστεί υπεύθυνος καθηγητής έγκαιρα για το νέο ακαδημαϊκό έτος.
Αυξανόμενο ενδιαφέρον
Η είδηση, με έντονο συμβολισμό και για την κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα μας, αλλά και γενικότερα για το μέλλον των ανθρωπιστικών σπουδών, χαιρετίστηκε από τον ακαδημαϊκό χώρο. «Αν και η μελέτη των ελληνικών ατόνησε τα τελευταία 40 χρόνια περίπου, βλέπουμε ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για το αντικείμενο από τους φοιτητές και η αναβίωση της έδρας θα ισχυροποιήσει τη φήμη του πανεπιστημίου μας σε αυτό το αντικείμενο σπουδών» είπε χαρακτηριστικά ο καθηγητής Κλασικών Σπουδών στη Γλασκώβη Μάθιου Φοξ.
«Ο καθηγητής Μακντάουελ ήταν αυθεντία στη διδασκαλία και στην εδραίωση της ελληνικής γλώσσας καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του. Η αναζήτηση του κατάλληλου υποψηφίου θα πάρει καιρό, θέλοντας να βεβαιωθούμε ότι θα είναι άξιος συνεχιστής της φήμης του προκατόχου του» συμπλήρωσε.
Πράξη γενναιοδωρίαςΣύμφωνα με τους συναδέλφους του, πάντως, η δωρεά ήταν συνεπής της συνολικής στάσης του Μακντάουελ ως ακαδημαϊκού, αλλά και της ασίγαστης αγάπης του για την Ελλάδα και την ελληνικότητα. «Το κληροδότημα αντικατοπτρίζει τον ισχυρό δεσμό του με το πανεπιστήμιο και την επιθυμία του να εξασφαλίσει ότι θα παραμείνει κέντρο αριστείας για τη διδασκαλία των ελληνικών», δήλωσε ο καθηγητής Αλεξάντερ Γκάρβι, ο οποίος ήταν και ένας από τους εκτελεστές της διαθήκης. «Ηταν η τελευταία πράξη γενναιοδωρίας σε μια ζωή που πέρασε υποστηρίζοντας τη μελέτη του αντικειμένου». Σημειώνεται ότι πριν από την αποχώρηση του καθηγητή Μακντάουελ το 2001, η έδρα των Ελληνικών Σπουδών λειτουργούσε απρόσκοπτα στη Γλασκώβη από το 1704, οπότε και ιδρύθηκε.
ΧρηματοδότησηΘα χρειαστούν πάντως πολλοί τέτοιοι ευεργέτες Ελληνες και ξένοι προκειμένου να διασωθούν οι έδρες Ελληνικών Σπουδών που κινδυνεύουν με μαρασμό. Από τις περίπου 185 έδρες Νεοελληνικών Σπουδών που λειτουργούν σε πολλά πανεπιστήμια του κόσμου, αρκετές είναι υπό κατάργηση ή κινδυνεύουν να καταργηθούν, χτυπημένες τόσο από την απαξίωση των ανθρωπιστικών σπουδών όσο και από την αδυναμία του ελληνικού κράτους να τις στηρίξει. Το 2009 διατέθηκαν από το υπουργείο Πολιτισμού 759.040 ευρώ σε 94 έδρες και τμήματα πανεπιστημίων του εξωτερικού, ενώ το 2010 το συνολικό ποσό δεν ξεπέρασε τα 417.650 ευρώ που κατευθύνθηκαν σε μόλις 53 έδρες και τμήματα. Μάλιστα, το 2010 σε 22 από αυτούς τους φορείς η ετήσια επιχορήγηση δεν ξεπέρασε τις 4.000 ευρώ ενώ ο μέσος όρος ανήλθε σε περίπου 8.000 ευρώ. Την ίδια ώρα, το 2010, 81 έδρες και τμήματα Νεοελληνικών Σπουδών του εξωτερικού δεν έλαβαν καμία χρηματοδότηση, αριθμός διπλάσιος από την προηγούμενη χρονιά.
Της Λίνας ΓιάνναρουΠηγή Καθημερινή

Το Νοσοκομείο της Ρόδου

Το νοσοκομείο που εξυπηρετεί όλα τα Δωδεκάνησα, αλλά και περισσότερους από δύο εκατομμύρια τουρίστες κάθε τουριστική σεζόν μετατράπηκε σε Κέντρο Υγείας λόγω έλλειψης προσωπικού.
Το αποτέλεσμα είναι οι 200.000 κάτοικοι της Δωδεκανήσου να μείνουν στο έλεος του Θεού καθώς οι ασθενείς για μια εγχείρηση θα αναγκάζονται να ταξιδέψουν έως την Αθήνα.
Εκτός από τον κίνδυνο να συμβεί κάτι επείγον, υπάρχει και η επιβάρυνση στην τσέπη των ασθενών καθώς θα πρέπει να πληρώσουν και αεροπορικά εισιτήρια για τη μεταφορά τους σε μια πολύ δύσκολη οικονομικά εποχή.
Το Νοσοκομείο της Ρόδου διαθέτει τα πιο σύγχρονα μηχανήματα από την πρώτη στιγμή που άνοιξε, αλλά δεν διέθετε έμπειρο και επαρκή αριθμό προσωπικού να τα χειριστεί. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αναπλήρωσε το προσωπικό του μοναδικού νοσοκομείου στα Δωδεκάνησα, αλλά άφησε τις συμβάσεις των εργαζομένων να λήξουν και τους εργαζομένους που συνταξιοδοτήθηκαν δεν τους αντικατέστησε ποτέ.
Και όλα αυτά στη Ρόδο, σε έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς παγκοσμίως. Αίσχος, με την υγεία δεν παίζουν.
 
Του Σ. Καραγιάννη
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ

Σχόλιο δικό μας : 
Τα προβλήματα με τις ελλείψεις προσωπικού δεν είναι τωρινά. Χρονολογούνται εδώ και δεκαετίες. Θυμάμαι ότι κάποτε ο σύλλογος Rottary είχε δωρίσει ασθενοφόρο στο συγκεκριμένο Νοσοκομείο και αυτό σάπιζε παρκαρισμένο έξω από το Νοσοκομείο επί χρόνια επειδή λέει δεν προβλεπόταν θέση οδηγού!!!!!! Το ίδιο ισχύει γενικότερα και για άλλες περιπτώσεις όπως για παράδειγμα με την  αγορά πανάκριβων σύγχρονων μηχανημάτων τα οποία και αυτά σαπίζουν επειδή δεν υπάρχουν άτομα που να γνωρίζουν πως χρησιμοποιούνται. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι φταίει, αυτό όμως που είμαι σε θέση να κατανοώ όπως κάθε νοήμων άνθρωπος είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη προσωπικού αλλά ο κακός συντονισμός από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες. Εάν γινόταν σωστός καταμερισμός προσωπικού σε όλη την επικράτεια αναλόγως του αριθμού ασθενών που εξυπηρετεί κάθε Νοσκομείο δεν θα επικρατούσε αυτό το χάος. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό να είναι συσσωρευμένοι στην Αθήνα (κυρίως) και την Θεσσαλονίκη.....Από εκεί ας ξεκινήσουν την αναδιάρθρωση και θα διαπιστωθεί ότι το προσωπικό φτάνει και περισσεύει.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Απαραίτητη η ενίσχυση του θεσμού της αναδοχής

Δεν έχει πορβληθεί όσο πρέπει, υποστηρίζουν οι αρμόδιες υπηρεσίες.

Απαραίτητη κρίνεται από τις υπηρεσίες στήριξης ανηλίκων η ενίσχυση του θεσμού του ανάδοχου γονέα, ο οποίος δεν έχει προβληθεί και υποστηριχθεί όσο θα έπρεπε στην Ελλάδα. Πολλοί θεωρούν ότι η αναδοχή είναι συγγενική έννοια με την υιοθεσία, κάτι που δεν ισχύει, παρά το γεγονός ότι μικρός αριθμός αναδοχών καταλήγουν τελικά σε υιοθεσίες. Στην περίπτωση της αναδοχής, μια οικογένεια αναλαμβάνει τη φιλοξενία και την υποστήριξη παιδιών, τα οποία διαφορετικά θα κατέληγαν σε ιδρύματα. Η επιμέλεια ωστόσο παραμένει στο κράτος. Πρόκειται για παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί από τους φυσικούς τους γονείς ή έχουν απομακρυνθεί με εισαγγελική εντολή από το οικογενειακό τους περιβάλλον, αλλά και για εφήβους με παραβατική συμπεριφορά.

Σημαντικοί λόγοι
Οι λόγοι για τη στήριξη της αναδοχής είναι ουσιαστικοί καθώς, όπως παραδέχονται και οι κρατικοί λειτουργοί, δεν υπάρχει χειρότερο περιβάλλον φιλοξενίας για ένα παιδί από εκείνη του ιδρύματος. Η οικονομική κρίση έχει φέρει στην πρώτη γραμμή το συγκεκριμένο θέμα, καθώς αφενός όλο και περισσότερα παιδιά έχουν την ανάγκη προστασίας και αφετέρου τα ιδρύματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν λόγω οικονομικών προβλημάτων.
«Κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, δόθηκαν 1.650.000 ευρώ σε αναδόχους γονείς για τις δαπάνες για τα παιδιά, κυρίως σε ό,τι αφορά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ωστόσο, υπολογίζουμε ότι σε περίπτωση που αυτά τα παιδιά ήταν σε ιδρύματα, το τελικό κόστος για το κράτος θα ήταν εξαπλάσιο», υποστηρίζει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Βεζυράκης, διοικητής του Κέντρου Προστασίας Παιδιού «Η Μητέρα», του κύριου φορέα παιδικής προστασίας στην Αθήνα. Συνολικά το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού «Η Μητέρα» προστατεύει 525 παιδιά, εκ των οποίων τα 350 έχουν τοποθετηθεί σε 307 οικογένειες ανά τη χώρα. Σύμφωνα με τον κ. Βεζυράκη, βασικός στόχος είναι η φιλοξενία παιδιών μέχρι να επανέλθουν στη φυσική τους οικογένεια. Οπως λέει, αφορά σε μεγάλο βαθμό τα παιδιά που έχουν πρόβλημα υγείας και αυτά μεγαλύτερης ηλικίας, δηλαδή εκείνα που δεν «προτιμώνται» από ζευγάρια που θέλουν να υιοθετήσουν. Η Πολιτεία επιχειρεί να βελτιώσει το νομικό πλαίσιο, αλλά και την οργάνωση του θεσμού, καθώς σήμερα πλήθος φορέων εμπλέκεται στο θέμα χωρίς ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα.
Οι αλλαγές που επιχειρούνται είναι: 1) Νέο Π.Δ., με το οποίο ρυθμίζεται το νομικό πλαίσιο της αναδοχής, η υπογραφή του οποίου καθυστερεί από το υπ. Δικαιοσύνης. 2) Κατάλογος ανάδοχων γονέων, που θα έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και πληρούν τα κριτήρια. 3) Δημιουργία δικτύου κοινωνικών λειτουργών σε επίπεδο δήμου, που θα είναι επιφορτισμένοι με τα ζητήματα αναδοχής (ήδη περίπου 300 δήμοι έχουν αποστείλει τα στοιχεία των συνεργατών τους). Το δίκτυο θα ενεργοποιείται σε περίπτωση καταγγελίας για κακοποίηση παιδιών (στον αριθμό 197 του Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης). 4) Θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην προβολή της αναδοχής και στην εκπαίδευση των υποψήφιων ανάδοχων γονέων.
«Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό βήμα, καθώς, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, τα ιδρύματα δεν μπορούσαν πια να ανταποκριθούν στον ρόλο τους», σχολιάζει η νομικός κ. Ελισάβετ Συμεωνίδου, η οποία συμμετείχε στη σύνταξη του σχεδίου Π.Δ.
«Θα πρέπει οι αλλαγές αυτές να προχωρήσουν τάχιστα. Εμείς επιμένουμε στη διαδικασία εκπαίδευσης των ανάδοχων γονέων και των κοινωνικών λειτουργών. Οι αλλαγές θα πρέπει πολλές φορές να συνοδεύονται από αλλαγές νοοτροπίας», σχολιάζει η κ. Μαίρη Θεοδωροπούλου, συντονίστρια της ΜΚΟ Κέντρο Ερευνών Ρίζες, το οποίο συνεργάζεται με τη Διεθνή Οργάνωση Αναδόχων. Οι συμπεριφορές στις οποίες αναφέρεται η κ. Θεοδωροπούλου, όπως δήλωσαν στην «Κ» ανάδοχοι γονείς, έχουν να κάνουν με το ότι και αυτοί εκτός από υποχρεώσεις έχουν και δικαιώματα και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες ως επαίτες, ενώ προσφέρουν ανθρωπιστικό έργο.
Ποιοι πληρούν τις προϋποθέσεις
Σύμφωνα με νέο σχέδιο προεδρικού διατάγματος, οι ανάδοχοι γονείς:
- Μπορεί να είναι οικογένειες ή μεμονωμένα άτομα, με ή χωρίς παιδιά.
- Δεν πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας τους και πρέπει να έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας από τον αναδεχόμενο (ο νόμος ορίζει τα 18 έτη), εκτός και αν πρόκειται για συγγενείς του παιδιού.
- Οι ίδιοι και όσοι θα ζουν στο ίδιο σπίτι δεν πρέπει να αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής, διανοητικής και σωματικής υγείας, τα οποία εμποδίζουν την άσκηση του ρόλου τους ως ανάδοχων γονέων.
- Οι ίδιοι και όσοι θα ζουν στο ίδιο σπίτι δεν πρέπει να έχουν καταδικασθεί τελεσίδικα ή να εκκρεμεί σε βάρος τους ποινική δίωξη για τα αδικήματα σε βάρος ανηλίκου, σύμφωνα με τον ν. 3500/2006, ή εκείνα που επισύρουν έκπτωση από τη γονική μέριμνα, σύμφωνα με το άρθρο 1537 του αστικού κώδικα, καθώς και για τα προβλεπόμενα από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία περί ναρκωτικών και περί εμπορίας ανθρώπων και οργάνων.
- Να έχουν τη δυνατότητα (με την οικονομική συνδρομή του κράτους) να καλύψουν τα βασικά έξοδα διατροφής, μόρφωσης και ιατρικής περίθαλψης του ανάδοχου τέκνου, διαθέτοντας οικονομικούς πόρους και καταβάλλοντας προσωπική φροντίδα.
- Οι ανάδοχοι γονείς πρέπει να έχουν κριθεί κατάλληλοι με απόφαση του αρμόδιου φορέα και να έχουν εγγραφεί στο Εθνικό Μητρώο Ανάδοχων Γονέων Ανηλίκων.

Του Κώστα Ονισένκο
Πηγή Καθημερινή
14.1.2011

Μικρά βήματα στην Κλαυθμώνος (Το κυλικείο επαναλειτουργεί)

Μουντά κτίρια όπου στεγάζονται δημόσιες υπηρεσίες, καταστήματα πώλησης ηλεκτρικών ειδών, κοσμηματοπωλεία και άλλα μικρομάγαζα, άστεγους και χρήστες ναρκωτικών, περαστικούς που βαδίζουν γρήγορα κοιτώντας με ανησυχία πίσω τους. Αυτές τις εικόνες αντικρίζει ο επισκέπτης διασχίζοντας την πλατεία Κλαυθμώνος με κατεύθυνση προς το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, στη νότια πλευρά της πλατείας. Κοντοστέκεται μπροστά σε ένα σύνθημα σε κολόνα. «Εδώ κοιμούνταν άνθρωποι, ρε». Ανασηκώνει με απορία τα φρύδια, και κατευθύνεται προς το παλάτι -τόπο κατοικίας των πρώτων βασιλέων της Ελλάδας, του Οθωνα και της Αμαλίας, από το 1836 έως το 1843- όπου στεγάζεται το Μουσείο. Σπρώχνει την ξύλινη βαριά πόρτα και... τον υποδέχονται πίνακες, χαρακτικά και το σκηνικό ενός μεγαλοαστικού σπιτιού του 19ου αι. «Επικίνδυνη αποστολή» σκέφτεται, αλλά «άξιζε τον κόπο».

Η ιστορική πλατεία έχει υποβαθμιστεί εδώ και καιρό, όμως τελευταία έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο επικίνδυνα σημεία της πόλης. Ο κ. Δήμος Τσορμπανάκης που διατηρεί κατάστημα οπτικών στην Αριστείδου από το 1989, εξηγεί γλαφυρά την κατάσταση. «Η ώρα είναι 3.30, είναι διπλή ημέρα -σ.σ. τα μαγαζιά είναι ανοιχτά και το απόγευμα- και εγώ ετοιμάζομαι να κλείσω. Αυτό σας λέει κάτι; Παλιά δούλευα μέχρι τις 11 το βράδυ, τώρα μόλις σουρουπώσει, φεύγω».

Ο Δήμος Αθηναίων σε μια προσπάθεια να σπάσει το «γκέτο» της παρακμής στην πλατεία, την ενέταξε στο πρόγραμμα των πρόσφατων εορταστικών εκδηλώσεων. Παράλληλα, προχώρησε σε «εργασίες ανάπλασης», καθαρίζοντας τον χώρο, κλαδεύοντας τα φυτά και αφαιρώντας τα παγκάκια που ήταν σε κακή κατάσταση και αποτελούσαν την υποδομή ενός «κοιτώνα αστέγων» που είχε δημιουργηθεί στην πλατεία. Αυτή η τελευταία ενέργεια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, δείγμα των οποίων και το παραπάνω σύνθημα. «Ο δήμος εξορίζει τους άστεγους»; Είναι από εκείνες τις δύσκολες αποφάσεις που η οικονομική συγκυρία έχει προάγει σε καθημερινά διλήμματα. Η παραμονή των αστέγων στην πλατεία αποτρέπει προφανώς τους υπόλοιπους πολίτες να την επισκεφτούν. Από την άλλη, οι άστεγοι σε αυτή ή άλλη πλατεία συνεχίζουν να υπάρχουν και μάλιστα ο αριθμός τους αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Δεν είναι τυχαίο που οι δήμαρχοι σε πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ έθεσαν ως άμεση προτεραιότητα τα μέτρα για τη στήριξη των πολιτών σε ανάγκη. Ο Δήμος Αθηναίων πάντως απαντά ότι η λύση για τους άστεγους δεν είναι να αποδεχθούμε ότι συμπολίτες μας θα κοιμούνται επ’ αόριστον στα παγκάκια της πόλης και αντιπροτείνει την εντατικοποίηση των μέτρων στήριξης.

Η αντιδήμαρχος τεχνικών υπηρεσιών του δήμου κ. Σουλτάνα Σπυροπούλου, μιλώντας στην «Κ» υποσχέθηκε ότι σύντομα η πλατεία θα αποκτήσει καινούργια παγκάκια. Ισως πάντως από τις πιο «δυνατές» παρεμβάσεις στην Κλαυθμώνος, είναι η επαναλειτουργία του κυλικείου του δήμου επί της πλατείας, που εδώ και καιρό παρέμενε ανενεργό. «Προχωράμε με μικρά βήματα, γιατί άμα κάνουμε άλματα μπορεί να πέσουμε στο κενό», λέει η κ. Σπυροπούλου. Στην πραγματικότητα, το κυλικείο κάνει τη διαφορά λειτουργώντας ως λύση ξεκούρασης για τους διερχόμενους. «Δεν είναι ότι οι μαμάδες διαλέγουν την πλατεία για να βγάλουν βόλτα τα παιδιά τους, άλλωστε συχνά σκοντάφτεις σε σύριγγες από τους χρήστες. Ομως όλο και περισσότεροι που πηγαινοέρχονται για δουλειές σταματούν για ένα καφεδάκι κάτω από τα δέντρα. Είναι μια αρχή για να αποκτήσει ξανά ζωή η πλατεία», λέει υπάλληλος του υπουργείου Εσωτερικών που εργάζεται σε κτίριο επί της πλατείας.

«Να πειστεί ο κόσμος»
«Το θέμα είναι να πειστεί ο κόσμος να ξανακατέβει στο Κέντρο», λέει η κ. Σπυροπούλου. Στοίχημα εξαιρετικά δύσκολο, δεδομένης της οικονομικής κρίσης. «Από τα πενήντα καταστήματα που λειτουργούσαν στη Στοά Ανατολή, σήμερα έχουμε μείνει μόνο τρία. Μόλις σήμερα εδώ πιο πάνω είδα δύο ακόμα καταστήματα που έκλεισαν», λέει ο κ. Τσορμπανάκης σκιαγραφώντας την κατάσταση. «Πριν από λίγο καιρό ήμουν μέσα και δούλευα, όταν άρχισαν να σπάνε μαγαζιά εδώ γύρω. Πήρα τηλέφωνο την Αστυνομία, αλλά όταν ήρθαν οι ληστές είχαν ήδη φύγει».

Της Τάνιας Γεωργιοπούλου
14.1.2012

Ο συναγερμός είχε ηχήσει...

H κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη και η ελληνική κρίση εμφανίζουν πολλές ομοιότητες. Αν βάλουμε στη θέση της Πινακοθήκης τη χώρα, η απώλεια των τριών έργων ήταν θέμα χρόνου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Ο συναγερμός: Ηχούσε επί ώρες, ο φύλακας έριχνε μια ματιά, δεν διαπίστωνε κάτι ανησυχητικό, απενεργοποιούσε το σύστημα, επέστρεφε στη θέση του. Τη μέθοδο του φύλακα ακολουθούσαν πιστά και οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες. Ως τη στιγμή που η χρεοκοπία εισέβαλε ανενόχλητη από μπαλκονόπορτα ήδη παραβιασμένη.
Οι δράστες: Γνώριζαν με ακρίβεια τις αδυναμίες που παρουσίαζε ο στόχος τους, τις ελλείψεις, τον εφησυχασμό και τη φαινομενική ευρυθμία του. Εδρασαν αναλόγως.
Τα θύματα: Δεν πίστευαν ποτέ ότι θα τους εύρει παρόμοιο κακό. Η διευθύντρια μάλιστα του ιδρύματος εξέδωσε ανακοίνωση, για να αντικρούσει τα ποικίλα σχόλια που διατυπώθηκαν για ανεπαρκή μέτρα ασφαλείας και πλημμελή φύλαξη του κτιρίου. Ενα από τα βασικά επιχειρήματά της ήταν ότι, καθώς αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα του διεθνούς ρυθμού της σχολής Μπαουχάους (γερμανικής εμπνεύσεως), «διαθέτει πολλά ανοίγματα».
Οι συνέπειες: Ενας Πικάσο, ένας Μοντριάν και ένας Μονκάλβο έκαναν φτερά, αφήνοντας την έκθεση «Στ' άδυτα της Εθνικής Πινακοθήκης. Αγνωστοι θησαυροί από τις συλλογές της» φτωχότερη και την αξιοπιστία ενός δημόσιου ιδρύματος τραυματισμένη. Εδώ, οι αναλογίες και οι συνειρμοί είναι ελεύθεροι...
Τα μέτρα: Δεν ελήφθησαν εγκαίρως. Οι δυσλειτουργίες του συστήματος, δεδομένου του δημοσιονομικού προβλήματος, οδήγησαν στην επιδείνωση των... ελλειμμάτων. Οι αδυναμίες, μακροχρόνιες. Η στρατηγική, απούσα. Οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις, όπως και οι μεταρρυθμίσεις, σκοντάφτουν σε μόνιμες αγκυλώσεις.
Τα προγράμματα: Ισορροπούσαν σε τεντωμένο σχοινί. Τα αδιέξοδα ορατά, οι δυνατότητες επαναδιαπραγμάτευσης εξαντλημένες.
Η επόμενη μέρα: Μακροσκελείς ανακοινώσεις. Κάθε πλευρά υπερασπίζεται τον ρόλο της. Βεβαίως και εδώ «όχι μόνο η εκπεφρασμένη πολιτική βούληση υπήρχε, αλλά και η δέσμευση να δοθεί οριστική λύση σ' αυτό το πρόβλημα». Ουδείς παραιτείται. Υπάρχει μια προσωπική, συναισθηματική σχέση του ιδρύματος με τον διευθυντή του, όπως του αρχηγού με το κόμμα. Παράδοση με ονοματεπώνυμο. Εικοσαετία μετράει (και) η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης στη θέση της. Η διαδοχή είναι μεικτή τεχνική. Συνδυασμός πολλών παραγόντων. Χρειάζεται (και άλλο) χρόνο.
Οι έρευνες των διωκτικών αρχών συνεχίζονται. Εκφράζεται αισιοδοξία πως τα τρία έργα θα επιστρέψουν στην Εθνική Πινακοθήκη...
Και η Ελλάδα στις διεθνείς αγορές.

Της Μαρίας Κατσουνάκη
Πηγή Καθημερινή
11.1.2012

Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Υστατη μάχη για ανεξάρτητες τράπεζες

Την ύστατη προσπάθεια για τη διατήρηση της «ανεξαρτησίας» των πιστωτικών ιδρυµάτων και την αποτροπή απώλειας της περιουσίας των σηµερινών τους µετόχων, συµπεριλαµβανοµένων των µικροεπενδυτών και των Ταµείων, θα επιχειρήσουν οι τραπεζίτες. Από τη µία πλευρά θα πιέσουν την κυβέρνηση για την τροποποίηση του νόµου που προβλέπει τη στήριξή τους µέσω του Ταµείου Χρηµατοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) µε κοινές µετοχές και από την άλλη θα επιχειρήσουν να βελτιώσουν µε «εσωτερικό» τρόπο τους δείκτες τους, ώστε να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα κεφάλαια που θα χρειαστούν µετά το «κούρεµα» στο χρέος και τη διενέργεια προβλέψεων για τα προβληµατικά δάνεια. Το λόµπι των τραπεζιτών θα επιδιώξει να πείσει το πολιτικό σύστηµα για την ανάγκη αλλαγής του τρόπου ενίσχυσης του κλάδου, ώστε, όπως αναφέρεται από κύκλους της αγοράς, «να µη µεταφερθούν τα κέντρα λήψης των αποφάσεων εκτός Ελλάδος», µε δεδοµένο ότι τα κεφάλαια του ΤΧΣ θα προέλθουν από το νέο πακέτο ΕΕ - ∆ΝΤ.

Ζημιές-ρεκόρ
«Είναι σαν να παραδίδουµε τα κλειδιά του τραπεζικού συστήµατος στην τρόικα, µε ό,τι αυτό µπορεί να συνεπάγεται για την ελληνική οικονοµία» σηµειώνει έµπειρο τραπεζικό στέλεχος, υπογραµµίζοντας ότι «τα πιστωτικά ιδρύµατα κινδυνεύουν σήµερα να κρατικοποιηθούν επειδή το ελληνικό Δηµόσιο δεν είναι σε θέση να τους αποπληρώσει τα χρέη του». Στο πλαίσιο αυτό, έχουν διατυπωθεί προτάσεις για την ενίσχυση των αδύναµων κεφαλαιακά τραπεζών και µε προνοµιούχες µετοχές, οι οποίες δεν επηρεάζουν την περιουσιακή κατάσταση των 750.000 µετόχων τους.

Σε κάθε περίπτωση, οι ερχόµενοι µήνες θα είναι καθοριστικοί για την επόµενη ηµέρα του κλάδου, καθώς αναµένεται να καταγραφούν ζηµιές-ρεκόρ. Το πρώτο βήµα αυτής της διαδικασίας έγινε την περασµένη Παρασκευή µε την παράδοση στην Τράπεζα της Ελλάδος της διαγνωστικής µελέτης του οίκου BlackRock, τα αποτελέσµατα της οποίας θα επεξεργαστεί η νοµισµατική αρχή για τον υπολογισµό των απαιτούµενων «διαγραφών» από τα χαρτοφυλάκια χορηγήσεων, τα οποία κατά ορισµένες ενδείξεις θα διαµορφωθούν µεταξύ 12 και 15 δισ. ευρώ. Αν επαληθευτούν αυτές οι εκτιµήσεις, τα µεγέθη είναι διαχειρίσιµα, µε δεδοµένο ότι θα αφαιρεθούν από το τελικό ποσό οι προβλέψεις που έχουν ήδη πραγµατοποιηθεί, ενώ θα συνυπολογιστούν και τα αναµενόµενα έσοδα της επόµενης τριετίας.

Σύµφωνα µε πληροφορίες, ως την ερχόµενη Πέµπτη θα έχουν δοθεί σε κάθε τράπεζα τα στοιχεία για τις επισφάλειες, ενώ την Παρασκευή επίκειται συνάντηση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου µε το προεδρείο της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών. Εξάλλου, για τη µεθεπόµενη εβδοµάδα προγραµµατίζονται συναντήσεις µε τις διοικήσεις κάθε τράπεζας ξεχωριστά, ώστε να γίνει µια πρώτη συζήτηση για τις επιπτώσεις της µελέτης της BlackRock.

Τρόποι ενίσχυσης
Τα πλάνα ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αναµένεται να περιλαµβάνουν, εκτός από αυξήσεις κεφαλαίου, και τις παρακάτω δράσεις:

1) Πώληση θυγατρικών. Βασική πηγή άντλησης κεφαλαίων θα αποτελέσει η ρευστοποίηση κερδοφόρων µονάδων που διατηρούν οι ελληνικοί όµιλοι τόσο στη χώρα µας όσο και στο εξωτερικό. Η Εθνική Τράπεζα θα προχωρήσει όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες στην πώληση µειοψηφικού ποσοστού της Finansbank, ενώ στο «σφυρί» αναµένεται να βγει στο α’ τρίµηνο του έτους και το ξενοδοχείο «Αστήρ Παλλάς» από το οποίο εκτιµάται ότι µπορούν να αντληθούν το πολύ 200 εκατ. ευρώ. Πώληση των θυγατρικών τους σε Αίγυπτο και Ρουµανία θα επιχειρήσουν Τράπεζα Πειραιώς και ATEBank αντίστοιχα. Εξάλλου, τα πλάνα Alpha - Eurobank αναµένεται να ξεκαθαρίσουν αφού υπολογιστούν οι ζηµιές για το νέο σχήµα και ενδεχοµένως επανακαθοριστούν οι όροι της συµφωνίας των δύο τραπεζών.

2) Μείωση λειτουργικού κόστους. Επί τάπητος θα τεθεί το επόµενο διάστηµα και η µείωση του λειτουργικού κόστους, µε τον περιορισµό τόσο των γενικών εξόδων (πχ. αναδιάρθρωση δικτύου καταστηµάτων), όσο και µε περικοπές στις δαπάνες µισθοδοσίας. Η ΟΤΟΕ σε ανακοίνωσή της την Παρασκευή τονίζει ότι αναµένονται πρωτοβουλίες από τις τράπεζες για µια συνολική κλαδική διαπραγµάτευση.

3) Επαναγορά τίτλων.
Πρόκειται για µια µέθοδο που εγκαινίασε η Εθνική Τράπεζα, η οποία προχώρησε στην υποβολή πρότασης για την επαναγορά τίτλων ονοµαστικής αξίας συνολικού ύψους 1,85 δισ. ευρώ σε τιµές χαµηλότερες των ονοµαστικών, αλλά υψηλότερων των τρεχουσών. Σύµφωνα µε τις πληροφορίες, η τράπεζα πέτυχε την επαναγορά τίτλων ονοµαστικής αξίας άνω των 300 εκατ. ευρώ, επίδοση που αποτελεί επιτυχία για τη διοίκησή της µε δεδοµένο ότι για πρώτη φορά στη Γηραιά Ηπειρο υπήρξε πρόταση για επαναγορά οµολόγων σταθερού επιτοκίου.
Ποια είναι τα επόµενα βήµατα
* Η τελική ενημέρωση προς τις τράπεζες για τις προβλέψεις που θα πρέπει να διενεργηθούν για τις επισφάλειες αναμένεται περί τα μέσα Φεβρουαρίου, όταν και κατά πάσα πιθανότητα θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή των ιδιωτών (PSI) στο νέο πακέτο χρηματοδότησης της Ελλάδας.

* Οι συνολικές ανάγκες σε νέα κεφάλαια ενδεχομένως να προσεγγίσουν τα 30 δισ. ευρώ, ποσό που θεωρείται αδύνατο να «σηκωθεί» από την ελεύθερη αγορά στο σύνολό του.

* Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, η κεντρική τράπεζα έχει έλθει σε συμφωνία με την τρόικα για τη μείωση του ελάχιστου δείκτη κύριων βασικών ιδίων κεφαλαίων (Core Tier 1) από το 10% που προέβλεπε το μνημόνιο στο 9% που ισχύει για το σύνολο του ευρωπαϊκού κλάδου.

* Η νομισματική αρχή, αφού επιδώσει στην κάθε τράπεζα ξεχωριστά τον λογαριασμό κεφαλαίων που θα πρέπει να καλύψει για να επανέλθει ο σχετικός δείκτης στα επιτρεπτά όρια, θα παράσχει περιθώριο ως και το τέλος Απριλίου για την κατάρτιση των σχεδίων τους.

* Τα πλάνα ανακεφαλαιοποίησης θα ελεγχθούν από τον σύμβουλο που προσέλαβε την αμερικανική εταιρεία Bain, η οποία θα αξιολογήσει αν οι στόχοι που θέτουν είναι ρεαλιστικοί με βάση τις συνθήκες που επικρατούν στις αγορές.

* Αφού δοθεί το «πράσινο» φως, οι τράπεζες θα πρέπει ως και το τέλος του ερχόμενου Αυγούστου να έχουν ενισχυθεί κεφαλαιακά με βάση τα σχέδια που θα έχουν παρουσιάσει.

Του Αγη Μάρκου
Πηγή Το Βήμα
15.1.2011

Τρεις δεκαετίες χαμένες

Μεταξύ μιας μεγάλης λίστας συνηθειών που είναι σωστό να αποφεύγουμε, είναι η γνωστή στάση του «εγώ σας τα 'λεγα» και η χαιρεκακία που, κατά κανόνα, τη συνοδεύει. Είναι όμως γεγονός ότι υπάρχει μια -μικρή, είναι η αλήθεια- ομάδα ατόμων που επισημαίνει με συνέπεια την ανάγκη αναδιάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και των κοινωνικών διεργασιών που την επηρεάζουν.
Τα όσα συζητιούνται αυτές τις μέρες για την ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας δεν είναι καθόλου καινούργια. Από την εποχή που μπήκαμε στην Κοινή Αγορά είχε διαφανεί η ανάγκη προσαρμογής σε πρότυπα ανταγωνισμού που θα ελάμβαναν στα σοβαρά δύο εξαιρετικά σημαντικές αλλαγές: Την ανάγκη προσαρμογής, από τη μια, σε μια οικονομία χωρίς δασμολογικά σύνορα, με πολύ ταχύτερη μετακίνηση των κεφαλαίων, με προσέγγιση των φορολογικών κανόνων και απελευθέρωση της πιστωτικής πολιτικής.
Ακόμη δυσκολότερη ήταν η ανάγκη προσαρμογής στις νέες δυνάμεις που αναδείχθηκαν με τη μεταφορά των παραδοσιακών βιομηχανιών σε χώρες του τρίτου κόσμου. Οι ελληνικές επιχειρήσεις, φρικτά πληγωμένες από τις υποτιμήσεις της δραχμής και την ξαφνική άνοδο του εργασιακού κόστους, τόσο των καθαρών αμοιβών όσο και του μη μισθολογικού κόστους, υπέστησαν πανωλεθρία από το Made in Taiwan και άλλες συγκυρίες που έφερε εκείνη η πρώιμη παγκοσμιοποίηση.
Αν οι πολιτικοί μας διάβαζαν με προσοχή, στα πρώτα χρόνια του '80, τις μελέτες του ΙΟΒΕ ή το βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση «Η Ελληνική Βιομηχανία» (κάτι που μόνον ο συγγραφέας των τρομοκρατών της «17Ν» φαίνεται πως είχε κάνει...) θα γνώριζαν τις αιτίες για τη συστηματική απώλεια ανταγωνιστικότητας. Συνδικάτα, δημοσιογράφοι και πολιτικοί καθοδηγητές αγνόησαν τα ολοφάνερα σημάδια.
Περιγέλασαν τις προσπάθειες του αναπληρωτή υπουργού και καθηγητή Κωστή Βαΐτσου για μια συγκροτημένη κλαδική πολιτική (1984). Αγνόησαν την αγωνία του υπουργού Εθνικής Οικονομίας καθηγητή Κώστα Σημίτη για την περικοπή του κόστους εργασίας ώστε να πιάσει πραγματικά τόπο η υποτίμηση του 1985. Η τραγωδία της δεκαετίας εκείνης δεν ήταν μόνον ότι φόρτωσαν το κράτος με χρέη, προκάλεσαν ακατάσχετη νομισματική κυκλοφορία, αλλοίωσαν τον οικονομικό ορθολογισμό με τον διψήφιο πληθωρισμό, αλλά κρατικοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος της βιομηχανίας, φορτώνοντας απερίγραπτα βάρη στις τράπεζες, δηλαδή στους δυστυχείς καταθέτες και, αργότερα, στους φορολογουμένους.
Στην ίδια περίοδο, υπό την καθοδήγηση του αείμνηστου Γεννηματά και άλλων συνοδοιπόρων του, μπήκαν οι βάσεις του γραφειοκρατικού και κομματικού συνδικαλισμού. Ο εσωτερικός κανονισμός των μεγάλων ΔΕΚΟ κατοχυρώθηκε με νόμους που ψήφιζε η αμέριμνη σοσιαλιστική πλειοψηφία και δεν κατάργησε καμία από τις δύο συντηρητικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, οι οικονομικές επιπτώσεις των οποίων ουδέποτε εκτιμήθηκαν. Οι «λαμπρές κατακτήσεις» του σπάταλου δημόσιου τομέα αποτέλεσαν σημείο αναφοράς και μίμησης για όλες τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις. Το κόστος των κατακτήσεων του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού στις μεγάλες ΔΕΚΟ πέρασε τελικά στην παραγωγική διαδικασία, στις τιμές και, εντέλει, στον τρόπο ζωής και από εκεί σε ολόκληρο το σύστημα αμοιβών, πλην του εμπορίου και των πολύ μικρών βιοτεχνικών.
Ηταν αδύνατον να αντέξει η οικονομία παρόμοια βάρη χωρίς να προσφεύγει σε συνεχώς μεγαλύτερο δανεισμό, προκειμένου να καλύπτει τις ζημίες της. Το γνωρίζαμε από το 1990. Στις αρχές εκείνου του έτους, ο οικουμενικός πρωθυπουργός Ζολώτας σχηματίζει οκταμελή επιτροπή εμπειρογνωμόνων, υπό την αιγίδα του ακαδημαϊκού Αγγελου Αγγελόπουλου.
Στο κύριο μέρος εκείνης της έκθεσης τονιζόταν η ανάγκη αναδιάρθρωσης της οικονομίας, του φορολογικού και ασφαλιστικού συστήματος, με κύριο στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Μέλη εκείνης της επιτροπής ήταν οι Λουκάς Παπαδήμος, Τάσος Γιαννίτσης και Γιώργος Προβόπουλος.
Τρεις μέρες μετά τη δημοσίευση της έκθεσης (9/4/1990), ο καθηγητής Ζολώτας παρέδωσε, ανακουφισμένος, την εξουσία στις κάλπες και είπε: «Αν ήμουν είκοσι χρόνια νεότερος, θα επέβαλλα τρία πράγματα στους πολιτικούς, να μην κάνουν ελλείμματα, να μην αυξάνουν το δημόσιο χρέος και να μην προσλαμβάνουν έκτακτους υπαλλήλους χωρίς όρια».
Στο μεταξύ, η εξαφάνιση βιοτεχνιών και βιομηχανιών της παραδοσιακής ελληνικής οικονομίας συνεχίστηκε. Η εγχώρια παραγωγή υποχωρούσε συνεχώς υπό το βάρος του ανταγωνισμού των ταϊβανέζικων που εισήγαν με μανία οι ταλαντούχοι έμποροι, των ιταλικών πλακιδίων που κατ' αποκλειστικότητα τοποθετούσαν στις οικοδομές, και άλλων παρόμοιων συναλλαγών. Η διολίσθηση της δραχμής σε τίποτε δεν διευκόλυνε. Το αντίθετο μάλιστα, αφού μισθοί, κρατήσεις, φόροι και οι υπόλοιπες επιβαρύνσεις μεγάλωναν συνεχώς.
Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας ήταν γνωστό πολύ πριν μπούμε στο ευρώ. Η αντιμετώπισή του αναβλήθηκε. Ηλπισαν όλοι ότι οι κανόνες της ενιαίας νομισματικής ζώνης θα διευκόλυναν την προσαρμογή. Συνέβη το αντίθετο. Η εξάλειψη όλων των βαθμών ευελιξίας, που συστηματικά καθιερώθηκε σε όλες τις αγορές της οικονομίας, έγινε εντονότερη μετά την είσοδό μας στο ευρώ. Ο επί μία εικοσαετία πληθωρισμός μισθών και κερδών είχε διαλύσει την ελληνική παραγωγή. Το ισχυρό νόμισμα που αποκτήσαμε, προσφερόμενο σε εξευτελιστική τιμή λόγω χαμηλών επιτοκίων και συγκριτικά υψηλότερου πληθωρισμού, έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην εθνική οικονομία. Το οποίο πληρώνουν όλοι οι εργαζόμενοι, ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις, όλοι οι μέτοχοι και ελάχιστοι πολιτικοί ή συνδικαλιστές.

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Καθημερινή
15.1.2011

Προτάσεις (23/1 ώρα 8 μ.μ.) : "Σμύρνη: η Καταστροφή μιας κοσμοπολίτικης πόλης, 1900-1922"ντοκυμαντέρ της Μαρίας Ηλιού

Mάιος 1919. Αφιξη του Eλληνικού Στρατού στη Σμύρνη. H άνοιξη της Σμύρνης των Eλλήνων σ’ όλη της την άνθηση. Λευκά ψαθάκια και ομπρελίνα, ο κοσμοπολιτισμός έρχεται να υποδεχθεί το όνειρο πολλών γενεών. Tο «αλλά» θα δείξει την όψη του τέλη Aυγούστου 1922... (Αυθεντική φωτογραφία)

Bαριά όσο και πολύτιμη κληρονομιά η μικρασιατική ρίζα δεν αρκείται στη ζωντανή μνήμη από τις διηγήσεις της πρώτης γενιάς που έζησαν το δράμα του ξεριζωμού, αλλά ολοένα ψάχνει για τα αίτια και τα αιτιατά της καταστροφής του ακμαίου Eλληνισμού, ειδικά στη Σμύρνη, την πόλη της χαράς και της προκοπής. Γράφτηκαν και γράφονται βιβλία από ιστορικούς, από λογοτέχνες, οι επετειακές εκδηλώσεις συγκεντρώνουν πλήθος κόσμου, τα σωματεία και οι σύλλογοι των απανταχού Mικρασιατών κρατούν ψηλά τη σημαία τς γενέτειρας που τυλίχτηκε στις φλόγες, δεν υπεστάλη... «Πατρίδα μου ζης όσο σε θυμόμαστε» έγραψε στη Σμυρναϊκή Tριλογία (από την Ωκεανίδα) ο Γιώργος Θ. Kατραμόπουλος Aρχων Nοτάριος του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως, που έζησε 100 χρόνια και μιλούσε μόνο για τα πρώτα 17 του, της χρυσής εφηβείας στη Σμύρνη των γραμμάτων, των τεχνών, της μουσικής, που τελείωσε τραγικά μέσα στους καπνούς και το εφιαλτικό μπαρκάρισμα στα καράβια της προσφυγιάς... «Γράψε, παππού, την μαρτυρία σου, κατάθεσέ την σ’ ένα βιβλίο κι εγώ, όταν γίνω καλά, θα την κάνω ταινία», του είχε υποσχεθεί ο πρώτος εγγονός του, ο σκηνοθέτης Aλέξης Mπίστικας, τότε 28 ετών, άρρωστος βαριά στον «Eυαγγελισμό». Για να του δώσει κουράγιο, ο γέροντας παππούς, αν και σχεδόν τυφλός, υπαγόρευσε τη μαρτυρία του σε κασετόφωνο, που το χειριζόταν μόνος του πατώντας μ’ ένα δάκτυλο το πλήκτρο για ν’ αρχίσει και να σταματήσει τη διήγηση. Hταν η ψυχή του που μιλούσε κι εκεί είχε άπλετο φως «όπως στα όνειρά μου, που είμαι πάνω στο “Kαι”, την προκυμαία της Σμύρνης, και περπατώ, κι ο μπάτης μου χαϊδεύει το μέτωπο, ενώ οι μουσικές με συντροφεύουν... ». O Aλέξης «έφυγε» στα 31 του χρόνια, τα βιβλία έγιναν τρία και η υπόσχεση έμεινε μετέωρη, αλλά δεν ακυρώθηκε ολότελα. Oλο και θα βρεθεί προικισμένος σκηνοθέτης, με ρίζα από ’κει, που θα τον στοιχειώνει η ιδέα της ακμής του ελληνικού πληθυσμού, τότε που η Σμύρνη ήταν «το μικρό Παρίσι» με όπερα, κινηματογράφους, εμπορικά καταστήματα και βιομηχανίες που τις ζήλευαν οι Eυρωπαίοι επισκέπτες της. Eίναι λίγες, ελάχιστες, οι αυθεντικές μαρτυρίες, ενώ αντίθετα πληθαίνουν οι απόψεις των ιστορικών, ιδίως των ξένων, που δίνουν τη δική τους εξήγηση στην Kαταστροφή της Σμύρνης, βρίσκοντας ελαφρυντικά εκεί που δεν υπάρχει παρά διωγμός και απόφαση ξεριζωμού του ελληνικού στοιχείου, της θρησκείας και των παραδόσεών του, από τη Γη της Iωνίας...
Eίναι η σειρά της Mαρίας Hλιού να πάρει τη σκυτάλη για την κούρσα των αναμνήσεων, βασισμένη όμως σε ιστορικές πηγές, σε έρευνα και κυρίως σε αυθεντικό κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό. Kόρη του σμυρναϊκής καταγωγής Aνδρέα Hλιού, σπουδασμένη με υποτροφία Fullbright στην Aμερική, έχει ήδη δώσει σπουδαίο δείγμα κινηματογραφικής γραφής με το ντοκιμαντέρ «Tο Tαξίδι. Tο Eλληνικό όνειρο στην Aμερική» το οποίο παρουσίασε το 2007 στο Mουσείο Mπενάκη, σε σκηνοθεσία δική της και με τη συνεργασία του Iστορικού Aλέξανδρου Kιτροέφ. Tο American Film Institute στην Washigton DC το επέλεξαν ανάμεσα στις 20 καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες του 2008, ενώ πήρε βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Houston. Tώρα η Mαρία Hλιού και ο ιστορικός Aλέξανδρος Kιτροέφ, μετά τέσσερα χρόνια συνεργασίας και έρευνας σε Eυρώπη και Aμερική, «φέρνουν πίσω στο κοινό εικόνες ξεχασμένες σε –κλειστά– αρχεία, άλλα και μια νέα οπτική που περιλαμβάνει όλες τις κοινότητες στη ζωή της Σμύρνης καθώς και τα δραματικά γεγονότα του 1922».
Πρόκειται για ιστορικό ντοκιμαντέρ και έκθεση μεγάλης σημασίας που θα δείξει στο ελληνικό κοινό άγνωστες εικόνες από τη Σμύρνη, ενώ οι δύο συνεργάτες φέρνουν μια νέα ματιά στον τρόπο που βλέπουν και διηγούνται την Iστορία. Kάτι που αποτελεί πρόκληση και για την αλήθεια την ιστορική, αλλά και για τον τρόπο της ερμηνείας γεγονότων που σφράγισαν το τέλος του Eλληνισμού στις μικρασιατικές ακτές. Oπως δηλώνουν οι δύο συνεργάτες, «μια ματιά που κρατάει αποστάσεις τόσο από μια υπέρμετρα εθνικιστική αφήγηση όσο και από νεότερες απόπειρες που αποσιωπούν τα τραγικά γεγονότα της Kαταστροφής, παραμορφώνοντας την αλήθεια. Eνενήντα χρόνια μετά την Kαταστροφή, οι δύο συνεργάτες θέλουν να τιμήσουν τον κόσμο που χάθηκε το 1922 αλλά και την επιστήμη της Iστορίας. Στη ροή της ταινίας, ιστορικοί από την Aμερική και την Eυρώπη μιλούν για την μεγάλη Iστορία, ενώ Σμυρνιοί, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς, αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες. Tρεις από αυτούς ξετυλίγουν οικογενειακές μικροϊστορίες σε σχέση με τα γεγονότα, από την ελληνική, την αρμενική και την τουρκική πλευρά, από τα χρόνια του κοσμοπολιτισμού ώς τα χρόνια της Kαταστροφής. Tο ντοκιμαντέρ και η ομώνυμη φωτογραφική έκθεση τεκμηριώνονται με σπάνιο φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία της Aμερικής και της Eυρώπης. Για πρώτη φορά δημοσιεύονται άγνωστες εικόνες της Σμύρνης από ιδιωτικές συλλογές, όπως αυτή του Pierre De Gigord και από τα αρχεία της βιβλιοθήκης του Kογκρέσου, των Πανεπιστημίων του Princeton και του Harvard, του Near East Relief, του Imperial War Museum, της Pathe, της Albert Kahn Foundation και άλλων ιδρυμάτων της Eλλάδος και του εξωτερικού. Iδιαίτερο ενδιαφέρον προσδίδει η σπάνια ταινία του Robert Davidian που βρέθηκε στο Los Angeles και συντηρήθηκε στο Colorlab στην Oυάσιγκτον DC. H συλλογή και συντήρηση του αρχειακού οπτικού υλικού έγινε από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Πρωτέας με τη χορηγία του Iδρύματος Mποδοσάκη.
Συντελεστές ταινίας: σκηνοθεσία, επιμέλεια Mαρία Hλιού, ιστορικός σύμβουλος Aλέξανδρος Kιτροέφ, ομιλητές Giles Milton, ο βασικός ομιλητής, Aλέξανδρος Kιτροέφ (Haverford College), Θάνος Bερέμης (Πανεπιστήμιο Aθηνών), Bικτώρια Σολομωνίδου (Fellow, King’s College, δεύτερη γενιά, καταγωγή Σμύρνη), Eλένη Mπαστέα (New Mexico Univ., τρίτης γενιάς, από ρίζα Σμύρνης), Leyla Neyzi (Sibanci University), Jack Nalbantian (γεννημένος στη Σμύρνη). Tη μουσική υπογράφει ο Nίκος Πλατύραχος, βασισμένη σε τραγούδια και ήχους από τη Σμύρνη και επιτυχίες της εποχής. Mοντάζ Aλίκη Παναγή, διεύθυνση φωτογραφίας Allen Moore, ηχολήπτης John Zecca, μιξάζ Γιώργος Mικρογιαννάκης. Παραγωγή Πρωτέας. Xορηγοί: Argyros Foundation, Nicholas J. Bouras και Anna K. Boura Foundation, James Chanos, Marianthi Foundation και Eλληνική Tηλεόραση, συνεργαζόμενοι φορείς Mουσείο Mπενάκη - Πρωτέας. Mε την υποστήριξη του Iδρύματος Iωάννου Φ. Kωστοπούλου.
Πού και πότε
Στις 23/1, ώρα 8 μ.μ. στο αμφιθέατρο της Πειραιώς θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ. Tην ταινία συνοδεύει φωτογραφική έκθεση που εγκαινιάζεται στις 24/1, ώρα 20.00, στην αίθουσα Eυρυδίκης Kωστοπούλου στο κεντρικό κτίριο του Mουσείου Mπενάκη.
Στη διάρκεια της έκθεσης (25/1 έως 26/2/12) θα γίνεται για το κοινό σειρά προβολών στο αμφιθέατρο της Kουμπάρη 1. Tο ντοκιμαντέρ και η φωτογραφική έκθεση –δηλώνουν οι συντελεστές– «βασίζονται στην ιδέα πως η Σμύρνη, παρ’ όλο που καταστράφηκε με τραγικό τρόπο, κατά κάποιον τρόπο εξακολουθεί να ζει, σαν ιδέα, σαν τρόπος ζωής».
Θα δούμε, θα κρίνουμε, γιατί αυτό απαιτεί η σοβαρή και υπεύθυνη δουλειά των συντελεστών, αλλά κυρίως το μέγα θέμα της ελληνικής Σμύρνης που χάθηκε μέσα στις φλόγες...
THΛEΦOΣ

Της Ελένης Μπίστικα
17.1.2011

Αλαλούμ με τις εξαιρέσεις στη διακοπή ηλεκτροδότησης

Σε διαμάχη μεταξύ της ΔΕΗ και του υπουργείου Οικονομικών εξελίχθηκε το θέμα διακοπής ηλεκτρικού ρεύματος σε 50.000 καταναλωτές, οι οποίοι ζητούν να ενταχθούν στις ευπαθείς ομάδες ώστε να μην πληρώσουν το ειδικό τέλος ακινήτων. Η επιχείρηση υποστηρίζει ότι προχώρησε στην έκδοση των πρώτων 50.000 εντολών διακοπής ρεύματος χωρίς να γνωρίζει εάν μέσα σε αυτές περιλαμβάνονται και όσες αφορούν καταναλωτές που ανήκουν στην κατηγορία των ευπαθών ομάδων. Οπως επισημαίνει, δεν έλαβε τις καταστάσεις όσων έχουν ζητήσει εξαίρεση από το τέλος. Από την πλευρά του, το υπουργείο Οικονομικών έκανε λόγο για «σαφείς» οδηγίες προς τη ΔEH και ανέφερε ότι διαβιβάστηκαν στην επιχείρηση οι καταστάσεις όλων όσοι έχουν ζητήσει εξαίρεση.
Στις 50.000 έφθασαν τα αιτήματα καταναλωτών για ένταξη στις ευπαθείς ομάδες, κριτήριο που τους απαλλάσσει από τον κίνδυνο διακοπής ρεύματος στην περίπτωση μη αποπληρωμής του λογαριασμού με το ειδικό τέλος ακινήτων. Tα αιτήματα ωστόσο δεν έχουν φτάσει ακόμη στη ΔEH, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να προχωρήσει στην έκδοση των πρώτων 50.000 εντολών διακοπής ρεύματος χωρίς να γνωρίζει εάν μέσα σε αυτές περιλαμβάνονται και όσες αφορούν καταναλωτές που ανήκουν στην κατηγορία των ευπαθών ομάδων. Σε μια προσπάθεια αποκλεισμού τέτοιων περιπτώσεων, η ΔEH έθεσε από μόνη της ως κριτήριο για την εκτέλεση των διακοπών τις πολύ υψηλές καταναλώσεις σε μεγάλη έκταση ακινήτων που βρίσκονται σε περιοχές με τιμή αντικειμενικής ζώνης τις 2.500 ευρώ. Tο θέμα εξελίχθηκε σε κόντρα μεταξύ της ΔEH και του υπουργείου Oικονομικών, που με δύο ανακοινώσεις χθες (μία το πρωί και μία αργά το απόγευμα) διαβεβαίωσε ότι «δεν πρόκειται να διακοπεί η παροχή ρεύματος σε κανέναν που βρίσκεται σε πραγματική αδυναμία καταβολής του ειδικού τέλους ακινήτων». Στη δεύτερη μακροσκελή ανακοίνωσή του το υπουργείο Oικονομικών έκανε λόγο για «αυστηρές και σαφείς» οδηγίες προς τη διοίκηση της ΔEH και ανέφερε ότι διαβιβάστηκαν στην επιχείρηση οι καταστάσεις όλων όσοι έχουν ζητήσει εξαίρεση, μείωση ή ρύθμιση σε σχέση με το ειδικό τέλος, κάτι που διέψευσαν αρμόδια στελέχη της ΔEH. «Δεν έχουμε παραλάβει μέχρι στιγμής καταστάσεις, ίσως έρθουν αύριο», δήλωσε μία ώρα μετά τη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Oικονομικών στην «K» αρμόδιο στέλεχος της ΔEH.
H έλλειψη συντονισμού υπουργείου Oικονομικών και ΔEH περιέπλεξε ακόμη περισσότερο το δύσκολο έργο της διακοπής ηλεκτροδότησης όσων δεν πλήρωσαν στην προβλεπόμενη προθεσμία των 80 ημερών μετά την έκδοση του λογαριασμού ηλεκτρικού ρεύματος με το ειδικό τέλος ακινήτων.
Aπό την προηγούμενη Πέμπτη, πρώτη ημέρα εφαρμογής του προγράμματος διακοπών, εκπρόσωποι του κινήματος «Δεν πληρώνω» και του ΠAME κατέλαβαν γραφεία της ΔEH στην Kαλαμάτα για να εμποδίσουν το έργο των συνεργείων. H ΓENOΠ κάλεσε το προσωπικό της ΔEH και τους συνεργαζόμενους εργολάβους σε αποχή από την εκτέλεση των διακοπών, προειδοποιώντας ότι δεν θα διστάσει να εμποδίσει τις όποιες αποκοπές επιχειρηθεί να γίνουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓENOΠ, από τα 9.500.000 λογαριασμούς που έχουν εκδοθεί με ειδικό τέλος ακινήτων, μέχρι σήμερα έχουν πληρωθεί τα 5.500.000 με συνολικό ύψος τελών 1,1 δισ. ευρώ. Aπό τα υπόλοιπα 4 εκατ. λογαριασμούς που δεν έχουν ακόμη πληρωθεί, το 1,5 εκατ. έχει λήξει και για 250.000 λογαριασμούς έχει παρέλθει η ημερομηνία των 80 ημερών. Tο σύστημα πληροφορικής της ΔEH έχει εκδώσει ήδη 50.000 εντολές διακοπής από τις οποίες οι 20.000 έχουν προωθηθεί προς τον Διαχειριστή Δικτύου για να γίνουν διακοπές.
Tο θέμα έγινε χθες πεδίο και κομματικής αντιπαράθεσης. Για «πρωτόγνωρη κοινωνική αναλγησία» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος της N.Δ. Γ. Mιχελάκης. «Tο ρεύμα δεν πρέπει επ’ ουδενί να κοπεί στους μη κατέχοντες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΛAOΣ Kωστής Aϊβαλιώτης ενώ για «εγκληματική αντίληψη» μίλησε η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Nτόρα Mπακογιάννη.
H ΠOMIΔA κάλεσε, με αφορμή την προσωρινή διαταγή για μη διακοπή ηλεκτροδότησης σε ακίνητο στο οποίο είχε χρεωθεί τέλος ακινήτου 20 φορές πάνω από το κανονικό, το υπουργείο Oικονομικών να επιτρέψει στους προϊσταμένους των ΔOY να διορθώνουν προφανείς λανθασμένες χρεώσεις με πράξεις τους πάνω στον λογαριασμό της ΔEH. H PAE, τέλος, κάλεσε το υπουργείο Oικονομικών να τροποποιήσει τη σχετική ρύθμιση στο σημείο που συνδέει τη δυνατότητα αλλαγής προμηθευτή με την αποπληρωμή του τέλους, υποστηρίζοντας ότι η σύνδεση αυτή δημιουργεί δυσλειτουργίες στην αγορά ηλεκτρισμού.

Της Χρύσας Λιάγγου
Πηγή Καθημερινή
17.1.2011

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Σενάρια χρεοκοπίας από τον διεθνή Τύπο

Επανέρχονται στον διεθνή Τύπο τα ζοφερά σενάρια για επιστροφή στη δραχμή και χρεοκοπία της χώρας μετά τη διακοπή των διαπραγματεύσεων για το PSΙ μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των ιδιωτών πιστωτών. Ο δε Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, προειδοποίησε πως μεγαλύτερο κίνδυνο για τη σταθερότητα στην Ευρώπη έχει η αβεβαιότητα για το ελληνικό χρέος παρά η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας εννέα χωρών της Ευρωζώνης. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι η χώρα του θα στηρίξει το ΔΝΤ για την ενίσχυση της παγκόσμιας οικονομίας, εάν χρειαστεί.

Κατά τους Sunday Times, τώρα, επίκειται η χρεοκοπία της Ελλάδας τις επόμενες δέκα εβδομάδες, εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία για το «κούρεμα». Η χώρα θα εξερχόταν της Ευρωζώνης, ενώ οι πιέσεις προς την Πορτογαλία και την Ιρλανδία θα εντείνονταν, με τους επενδυτές να στοιχηματίζουν και στη δική τους έξοδο. Σε ανάλογο συμπέρασμα καταλήγει και ο Mόριτζ Κρέμερ, επικεφαλής της μονάδας αξιολόγησης των ευρωπαϊκών χωρών της S&P, ο οποίος θεωρεί πως μια χρεοκοπία θα έχει επιπτώσεις και σε άλλες χώρες. 

O αναλυτής του Reuters, Ούγκο Ντίξον, περιγράφει την κατάσταση την Ελλάδα και την Ευρωζώνη ως ένα σισύφειο μαρτύριο. Επικαλούμενοι Ευρωπαίους αξιωματούχους, οι New York Times αναφέρουν πως τώρα πλέον προτεραιότητα γι’ αυτούς δεν είναι τόσο να βοηθηθεί η Ελλάδα στην επίλυση των προβλημάτων της, όσο να αποτραπεί μια μη συντεταγμένη χρεοκοπία επικίνδυνη για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι αξιωματούχοι φέρεται να πιστεύουν πως η χώρα ούτε τη βούληση έχει ούτε την ικανότητα να εφαρμόσει τις υπεσχημένες ευρείες μεταρρυθμίσεις με αντάλλαγμα τη διεθνή βοήθεια.

Η γαλλική Le Monde σε αφιέρωμά της στην ελληνική κρίση υπογραμμίζει ότι, λόγω των πενιχρών αποτελεσμάτων στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων –όπως λ.χ. στην πάταξη της φοροδιαφυγής–, η χώρα έχει ένα σοβαρό έλλειμμα εμπιστοσύνης στα μάτια των Ευρωπαίων εταίρων της, ένα έλλειμμα τόσο σοβαρό όσο και το δημοσιονομικό. Σε άλλες γαλλικές εφημερίδες υπογραμμίζεται ο «αδιαφανής ρόλος» των hedge funds στις διαπραγματεύσεις για το PSI, με τη Liberation να επισημαίνει ότι «τα κερδοσκοπικά κεφάλαια ελπίζουν να αποφύγουν την αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά ο χρόνος είναι πιεστικός». Ο Μπιλ Γκορς, διαχειριστής της Pimco, του μεγαλύτερου επενδυτικού οίκου σε κρατικά ομόλογα, θεωρεί τις υποβαθμίσεις οικονομιών της Ευρωζώνης προάγγελο «της αναμενόμενης πτώχευσης της Ελλάδας», ενώ ο Κριστιάν Μάσικ του γερμανικού επενδυτικού οίκου Silvia Quandt Research, εκτιμά πως εάν το ύψος του «κουρέματος» φθάσει το 75%, τότε οι πιστωτές θα σκεφθούν πολύ σοβαρά τη συμμετοχή τους. 
Τέλος, η Wall Street Journal τονίζει ότι η μη επίτευξη συμφωνίας για το PSI θα σήμαινε πως η Ελλάδα θα χρειαζόταν πρόσθετες πιστώσεις πολλών δισ. ευρώ για τις υποχρεώσεις της.

17.1.2011

Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Γ.Παπανικολάου : Χάρισε ζωή στις γυναίκες όλου του κόσμου

«Ο Ατλας αυτός αντιπροσωπεύει ένα εξαιρετικό επίτευγµα τόσο για τον συγγραφέα όσο και για τον εκδότη. Ο δρ Παπανικολάου είναι ο πρωτοπόρος του πεδίου της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας και η τεράστια εµπειρία του αντικατοπτρίζεται στην επιλογή του υλικού για το πλήθος των έγχρωµων εικόνων... Η εφαρµογή της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας στη µελέτη του καρκίνου, των ενδοκρινικών και των µεταβολικών νόσων είναι ακόµη πρόσφατη. Στον εντοπισµό του καρκίνου, η χρησιµότητά της ως ενός πολύτιµου διαγνωστικού εργαλείου είναι ήδη φανερή. Καθώς οι µέθοδοι για τον εντοπισµό των καρκινικών κυττάρων θα βελτιώνονται και το κόστος τους θα µειώνεται, η ευρεία εφαρµογή της Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας θα είναι περισσότερο υλοποιήσιµη. Το βιβλίο αυτό είναι ένα ορόσηµο στην ανάπτυξη του σηµαντικού και ταχέως εξελισσόµενου πεδίου της κυτταρολογικής διάγνωσης».

Τα παραπάνω είναι απόσπασµα από το άρθρο της επιθεώρησης «American Journal of Public Health» (έτος 1954, τεύχος 44, σελίδες 1.086-1.087) σχετικά µε το µνηµειώδες έργο του Γεωργίου Παπανικολάου «Ατλας Αποφολιδωτικής Κυτταρολογίας» το οποίο µόλις είχε εκδοθεί από τις Εκδόσεις του Πανεπιστηµίου Χάρβαρντ.

|||||||| Πωλητής χαλιών
Για τον έλληνα γιατρό που προκειµένου να επιβιώσει αµέσως µετά την άφιξή του στις ΗΠΑ δεν είχε διστάσει να εργαστεί σε πολυκατάστηµα, πουλώντας χαλιά(!), η αναγνώριση είχε επιτέλους έλθει. Τι διαφορά από τον πρώτο καιρό! Πόσο είχε αλλάξει η γνώµη των συναδέλφων του από το 1923, την πρώτη φορά που ο Παπανικολάου περιέγραφε µπροστά σε ένα δύσπιστο ακροατήριο γιατρών τη σχεδόν µη επεµβατική τεχνική η οποία µπορούσε να διαγνώσει τον καρκίνο του τραχήλου της µήτρας και µάλιστα σε πρώιµα στάδια!

Σήµερα που είµαστε εξοικειωµένοι µε το τεστ Παπανικολάου, η ιδέα ότι µε ένα µικρό επίχρισµα κυττάρων ο γιατρός διαπιστώνει αν τα κύτταρα του τραχήλου της µήτρας έχουν υποστεί αλλοιώσεις που προµηνύουν κακοήθη εξαλλαγή και λαµβάνει τα κατάλληλα µέτρα δεν µας ξενίζει καθόλου. Ωστόσο το πρώτο µισό του 20ού αιώνα οι επιστηµονικές παρατηρήσεις του Γεωργίου Παπανικολάου ήταν άκρως πρωτοποριακές και η ιδέα ότι η κυτταρική µορφολογία µπορούσε να αποτελέσει πρώιµο δείκτη καρκινογένεσης χρειάστηκε χρόνο για να γίνει αποδεκτή.

|||||||| Με «πειραματόζωο» τη σύζυγό του
Οι µόνοι που ήταν πραγµατικά πεπεισµένοι από την αρχή ήταν ο ίδιος ο Παπανικολάου και η αφοσιωµένη σύζυγός του Ανδροµάχη (Μάχη) Μαυρογένη, η οποία ήταν απόγονος της Μαντώς Μαυρογένους. Τόση ήταν η αφοσίωση της Μάχης στον Γεώργιο ώστε αποφάσισε να µην κάνει παιδιά για να µπορεί να είναι πάντα διαθέσιµη για κείνον, είτε ως βοηθός του στο εργαστήριο, είτε ως οδηγός στις µετακινήσεις του (ώστε εκείνος να µελετά κατά τη διαδροµή), είτε ως πάροχος τραχηλικού επιχρίσµατος σε ηµερήσια βάση, όταν εκείνος µελετούσε τις αλλαγές του τραχηλικού επιθηλίου κατά τη διάρκεια του έµµηνου κύκλου. ∆εν είναι λοιπόν περίεργο που η έκδοση του άτλαντα, ο οποίος όντως αποτελεί ορόσηµο στη ∆ιαγνωστική Κυτταρολογία, δεν ήταν από τις πλέον χαρούµενες ηµέρες του Παπανικολάου. Τον τίτλο κατέχει µια µοναχική ηµέρα στο εργαστήριο κατά τη διάρκεια της οποίας ο ακούραστος επιστήµονας πρωταντίκρισε καρκινικά κύτταρα στο µικροσκόπιο. Θέλοντας να επιβεβαιώσει τις παρατηρήσεις του σε περισσότερες γυναίκες, ο Παπανικολάου είχε πάρει επίχρισµα από εθελόντριες, κάποιες από τις οποίες υπέφεραν εν αγνοία τους από καρκίνο του τραχήλου της µήτρας. Οπως σηµειώνει σε επιστολή του: «Η πρώτη παρατήρηση καρκινικών κυττάρων στο επίχρισµα τραχήλου της µήτρας µού έδωσε το µεγαλύτερο ρίγος που ένιωσα ποτέ κατά τη διάρκεια της σταδιοδροµίας µου ».

|||||||| Σωτήρια εξέταση
Μισός αιώνας συµπληρώνεται εφέτος από τον θάνατο του Γεωργίου Παπανικολάου, στις 19 Φεβρουαρίου 1962. Μισός αιώνας κατά τη διάρκεια του οποίου πραγµατοποιήθηκε ανυπολόγιστος αριθµός εξετάσεων τραχηλικού επιχρίσµατος και εκατοµµύρια γυναικών διασώθηκαν από τον καρκίνο του ταχήλου της µήτρας. Σύµφωνα µε µετριοπαθείς υπολογισµούς, η θνησιµότητα από αυτόν τον γυναικείο καρκίνο έχει µειωθεί διεθνώς κατά 75% χάρη σε µια εξέταση που, οκτώ δεκαετίες µετά την ανάπτυξή της, παραµένει ακόµη σε ευρύτατη χρήση. Το φαινόµενο αυτό εξηγείται εύκολα: πρόκειται για µια σχετικά απλή εξέταση µε χαµηλό κόστος και µεγάλη αξιοπιστία. Επιπροσθέτως, οι µεταγενέστεροι του Παπανικολάου δεν είχαν και πολλά να κάνουν: η έρευνά του υπήρξε τόσο εµπεριστατωµένη ώστε ακόµη και σήµερα να χρησιµοποιείται για την ταξινόµηση των κυτταρολογικών επιχρισµάτων το σύστηµα των πέντε κατηγοριών που εκείνος προσδιόρισε και στις οποίες έδωσε λατινικούς αριθµούς (έτσι, το αρνητικό επίχρισµα φέρει και σήµερα τον αριθµό Ι, ενώ το έντονα θετικό κατατάσσεται στην κατηγορία IV). Η αναµνηστική πλάκα που υπάρχει στο ινστιτούτο που φέρει το όνοµά του στο Πανεπιστήµιο του Μαϊάµι περιγράφει τον Παπανικολάου ως τον άνθρωπο «που χάρισε ζωή στις γυναίκες ολόκληρου του κόσµου». Για το παιδί που γεννήθηκε στην Εύβοια στα τέλη του 19ου αιώνα, που αγαπούσε τη φύση και τη µουσική και που προτού αποφασίσει να ασχοληθεί µε την Ιατρική είχε φλερτάρει µε τη Φιλοσοφία, αυτή η περιγραφή αποδεικνύει την υλοποίηση ενός ονείρου. «Το ιδανικόν µου δεν είναι να πλουτίσω ούτε να ζήσω ευτυχής, αλλά να εργασθώ, να δράσω, να δηµιουργήσω, να κάµω κάτι τι αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού» είχε γράψει στους γονείς του αµέσως µετά την αναχώρησή του από τα πάτρια εδάφη και την άρνησή του να συνεχίσει το έργο τού επίσης γιατρού πατέρα του για να αφοσιωθεί στην έρευνα. Μετά τον θάνατό του το 1962, το έργο του συνέχισε, για µία 20ετία ακόµη, η σύζυγός του (η Μάχη Παπανικολάου πέθανε το 1982). Για την απόφασή της να αφήσει στην άκρη πιθανά δικά της όνειρα και να αποδεχθεί ολοκληρωτικά τα δικά του έγραψε: «∆εν µετάνιωσα ποτέ για την επιλογή µου... ». Μια επιλογή για την οποία οι γυναίκες όλου του κόσµου είναι ευγνώµονες.

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ
13.5.1883 Γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας.

1898-1904 Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

1907-8 Μετεκπαιδεύτηκε στη Βιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ιένας και στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.

1910 Ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του «Περί των συνθηκών της διαφοροποιήσεως του φύλου των Δαφνιδών» στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου.

1910 Νυμφεύτηκε την Ανδρομάχη Μαυρογένη.

1912 Επέστρεψε στην Ελλάδα προκειμένου να λάβει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους.

1913 Μετοίκησε στις ΗΠΑ. Αρχισε να εργάζεται στο Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.

1914 Προσελήφθη στο Ιατρικό Κολέγιο του Πανεπιστημίου Κορνέλ στο οποίο παρέμεινε ως το 1961.

1928 Δημοσίευσε το πρώτο του άρθρο σχετικά με την αξιοποίηση του κολπικού επιχρίσματος στη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

1943 Δημοσίευσε τη μονογραφία του σχετικά με το ίδιο θέμα.

1954 Δημοσίευσε το μνημειώδες έργο «Ατλας της αποφολιδωτικής κυτταρολογίας».

1961 Μεταφέρθηκε στο Μαϊάμι της Φλόριδας προκειμένου να ιδρύσει το Ερευνητικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο που θα έφερε το όνομά του.

19.2.1962 Πέθανε προτού προλάβει να εγκαινιάσει το Ινστιτούτο.

Της Ιωάννας Σουφλέρη
Πηγή Το Βήμα
1.1.2012

Και οι δελφίνοι της εξουσίας χτενίζονται...

Να συμπονέσουμε και να συμπαρασταθούμε στον κ. Βενιζέλο, ο οποίος δήλωσε: «Ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να μου δοθεί κάποτε η ευκαιρία να ασκήσω ως υπουργός Οικονομικών την οικονομική πολιτική που πιστεύω ως ωφέλιμη για τη χώρα». Αλλά μήπως εν τω μεταξύ να βρούμε κανέναν άλλο υπουργό Οικονομικών που να πιστεύει ότι ωφέλιμο για τη χώρα είναι να σταματήσει να ξοδεύει το κράτος περισσότερα από όσα εισπράττει; Διότι δεν ξέρουμε πώς ορίζει το ωφέλιμο για τη χώρα ο κ. Βενιζέλος και δεν τολμούμε να ρωτήσουμε· το πιθανότερο είναι να πάρουμε ως απάντηση έναν ποταμό λέξεων χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Να τον συμπονέσουμε, επίσης, και για το γεγονός ότι «βρισκόμαστε σε μία κατάσταση ανάγκης, όταν δεν μπορούμε να αναπτύξουμε τον πλούτο των ιδεών μας». Πραγματικά! Αν δεν υπήρχε η κρίση θα μπορούσε να κάνει μια ακόμη Πολιτιστική Πρωτεύουσα Θεσσαλονίκης (135 εκατομμύρια κόστισε η προηγούμενη), να ξαναρυθμίσει τα χρέη του ΠΑΟΚ και του Αρη. Δεν θα σωρεύονταν μερικά εκατομμύρια υποχρεώσεων και πάλι; Γενικώς από ιδέες δεν πάσχει ο κ. Βενιζέλος. Ο πλούτος των προηγούμενων δανείων λείπει για να τις χρηματοδοτήσει.
Το παλαιό πολιτικό προσωπικό είναι ικανό να κάνει τα πάντα προκειμένου να μην κάνει αυτά που πρέπει· είναι ικανό να στήσει και κάλπες για να ικανοποιήσει τις άμετρες φιλοδοξίες του. Το κράτος εξακολουθεί να αιμορραγεί ξοδεύοντας είκοσι δισ. περισσότερα από όσα εισπράττει κι αυτοί έχουν τα μάτια τους κολλημένα στις δημοσκοπήσεις ψάχνοντας την κατάλληλη Κυριακή για εκλογές. Ναι, οι εκλογές μπορεί να είναι λύτρωση· αρκεί να λυτρωθούμε από όλους εκείνους που ξοδεύουν για ίδιον όφελος τις τελευταίες πιθανότητες να βγει η χώρα από την κρίση.
Ηρθε η ώρα να σοβαρευτούμε και να προσπεράσουμε τα φληναφήματα των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Ο πρώτος επείγεται για την πρωθυπουργία. Ο δεύτερος έχει στραμμένο το βλέμμα στις εσωκομματικές διαδικασίες. Θέλει να εγκαταλείψει το ομολογουμένως βαρύ έργο της διαχείρισης της κρίσης για να ασχοληθεί με τα εσωκομματικά. Λογικό, αλλά ανακόλουθο. Τον Αύγουστο προανήγγειλε στη Βουλή ότι είχε κάνει άλλη επιλογή: «Ανέλαβα μία ευθύνη, μία δυσβάστακτη ευθύνη, το ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό έγινε χωρίς να το επιθυμώ ή να το επιδιώκω, και προκειμένου να φέρω εις πέρας αυτήν την αποστολή, που τη θεωρώ εθνική, έχω κατά πάσα πιθανότητα θυσιάσει οποιαδήποτε πολιτική μου προοπτική». Εξι μήνες κράτησε η «θυσία του πολιτικού του μέλλοντος» και ο κ. Βενιζέλος εξουθενώθηκε. Αν κουραζόταν και μείωνε ταυτοχρόνως τα ελλείμματα ή έστω αν τα κρατούσε στα επίπεδα που τα παρέλαβε, θα ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι. Δυστυχώς, όμως, επί των ημερών του διώξαμε την τρόικα και μετά την παρακαλούσαμε να γυρίσει και το έλλειμμα αυξήθηκε αντί να μειωθεί.
Ηρθε η ώρα, λοιπόν, των αποφασισμένων. Χρειαζόμαστε ανθρώπους οι οποίοι αφενός δεν θα εξουθενώνονται και αφετέρου θα θυσιάσουν το πολιτικό τους μέλλον για να βγει η χώρα στο ξέφωτο. Δεν χρειαζόμαστε πολιτικούς τύπου Μάκη Βορίδη, που από τη μια θα μιλάνε για το γκρέμισμα των ταμπού περί απολύσεων στο Δημόσιο, ενώ την ίδια στιγμή κατακεραυνώνουν την εφεδρεία στον δικό τους τομέα ευθύνης. Η χώρα χρειάζεται πολιτικούς που δεν θα σκέφτονται μικροπολιτικά, αλλά θα δουλεύουν για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Υπάρχουν και πρέπει να τους βρούμε.

Του Πάσχου Μανδραβέλη
18.12.2011

Το τραπεζικό σύστημα

Ενα από τα κρισιμότερα θέματα των επόμενων εβδομάδων θα είναι η τύχη των ελληνικών τραπεζών. Πολλά απ’ όσα διαβάζετε ή ακούτε, άλλωστε, αυτή την περίοδο έχουν να κάνουν, αδιαφανώς και υπογείως, με τις τράπεζες και το ποιος θα τις ελέγχει. Ολοι γνωρίζουμε ότι μετά το μεγάλο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και την έκθεση της ΒlackRock την επόμενη εβδομάδα, όλες οι ελληνικές τράπεζες θα είναι στην ουσία απολύτως εξαρτώμενες από κρατικά (ουσιαστικά ευρωπαϊκά) κεφάλαια. Το μεγάλο δίλημμα είναι ποιος θα διοικεί τις τράπεζες, με ποια κριτήρια και ποια μέθοδο.
Ο κ. Παπανδρέου, αλλά και η μεγάλη μερίδα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, υποστήριζαν την ανάγκη να πάρει το κράτος κοινές μετοχές και στην ουσία να τις διοικεί. Είναι μια άποψη «φιλολαϊκή» και φαινομενικά λογική, η οποία όμως μπορεί να αποδειχθεί άκρως προβληματική για το μέλλον της χώρας. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μερικές τράπεζες ξεπέρασαν κάθε όριο αδιαφάνειας και κακοδιαχείρισης. Κατά τη γνώμη ξένων ειδικών, μάλιστα, η ελληνική οικονομία δεν θα πάει ποτέ μπροστά αν δεν εξυγιανθεί αυτό το κομμάτι του τραπεζικού συστήματος που συντηρούσε για χρόνια μη βιώσιμες επιχειρήσεις σε διαφόρους κλάδους και εξυπηρετούσε πολιτικά και άλλα συμφέροντα. Αυτό το κομμάτι πρέπει πράγματι να «τιμωρηθεί» γιατί η κατάστασή του δεν οφείλεται σε κακοτυχία ούτε στο ότι αγόρασε ομόλογα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα φανεί, εξ άλλου, ποια τράπεζα ανήκει σε ποια κατηγορία όταν δημοσιοποιηθούν τα ευρήματα της ΒlackRock.

Αυτό που προβληματίζει, αν δεν συνιστά εφιάλτη, είναι η κρατικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος. Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί το σημερινό πολιτικό σύστημα για τη διαχείριση του συνόλου των τραπεζών; Θα δώσουμε, δηλαδή, τον απόλυτο έλεγχο της πραγματικής οικονομίας στο πολιτικό σύστημα που κατάφερε να χρεοκοπήσει και τη χώρα και τα κόμματα «επιχειρήσεις» ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.; Αντιλαμβάνεσθε ότι θα μπορεί κάποιος πολιτικός να παίζει τον... Πούτιν ελέγχοντας τις προβληματικές επιχειρήσεις του Τύπου ή τη δανειοδότηση άλλων εταιρειών; Θα ξαναγυρίσουμε, δηλαδή, στις παλιές εποχές όπου ένας υπουργός έδινε εντολή για δάνεια; Νομίζω ότι θα είναι μεγάλη καταστροφή, ότι θα μιλάμε για τη δημιουργία όχι μιας ακόμη, αλλά πολλών «Αγροτικών». Γι’ αυτό και είναι ύποπτο, αν όχι αστείο, να ακούς κάποιους πολιτικούς να μιλούν πάλι για νέο δημόσιο πυλώνα του τραπεζικού συστήματος...

Είναι λογικό οι πολιτικοί να φλερτάρουν με την ιδέα της πλήρους κρατικοποίησης. Προσλήψεις δεν μπορούν να κάνουν, ρουσφέτια πολύ δύσκολα, το μόνο που θα απομένει σε μια επόμενη κυβέρνηση για να μοιράσει λεφτά θα είναι οι τράπεζες και ο ΟΠΑΠ.

«Ωραία», θα πείτε, «και πώς θα προστατεύσει το ελληνικό Δημόσιο τα κεφάλαια που θα βάλει, και έχει ήδη βάλει, για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών»; Το καλό είναι ότι για τον ίδιο στόχο ενδιαφέρονται και οι Ευρωπαίοι, που στο κάτω κάτω είναι εκείνοι που έχουν βάλει τα χρήματα. Λύσεις υπάρχουν και έχουν δοκιμασθεί σε άλλες χώρες. Υπάρχουν, π.χ., κοινές μετοχές ειδικού σκοπού που δίνουν δικαίωμα βέτο στο Δημόσιο για σημαντικές αποφάσεις και τη δυνατότητα να πουλήσει τις μετοχές του με σημαντικό κέρδος μέσα σε σύντομο διάστημα. Αυτή η λύση μπορεί να προκριθεί για τις τράπεζες που (α) έχουν μετόχους που βάζουν χρήματα για την ενίσχυσή τους, (β) βρίσκουν πρόσθετα κεφάλαια από άλλες πηγές και (γ) παρουσιάζουν ένα αξιόπιστο επιχειρηματικό σχέδιο περικοπών και νοικοκυρέματος.

Καλώς ή κακώς, είτε μισούμε είτε αγαπάμε τις τράπεζες, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτές έως ότου πεθάνει ο καπιταλισμός. Η επόμενη ημέρα της ελληνικής οικονομίας θα έχει ανάγκη τράπεζες με ρευστό, που θα παίρνουν ρίσκα και θα λειτουργούν με βάση τραπεζικά και μόνο κριτήρια. Για να είναι, όμως, πειστική οιαδήποτε σοβαρή ενδιάμεση λύση σε σχέση με τον ρόλο του κράτους, είναι ανάγκη οι εποπτικές αρχές, οι πολιτικοί, αλλά και ο υγιής τραπεζικός κλάδος να συνεισφέρουν στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος. 

Αλλιώς οι ανομίες και υπερβολές κάποιων θα παρασύρουν μαζί και τους υγιείς και νοικοκύρηδες του κλάδου. Πράγμα που πέρα από το ότι είναι άδικο, μπορεί να υπονομεύσει την ποθούμενη επαναλειτουργία της πραγματικής οικονομίας.

Του Αλέξη Παπαχελά
18.12.2011

ShareThis