Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Σε 2 μήνες μείωσαν κατά 7 δις την εξάρτηση τους από την ΕΚΤ οι τράπεζες – Στόχος από τα 90 δις στα 60-62 δις στο τέλος του 2012

Νέα σημαντική μείωση σημείωσε η ρευστότητα που έχει αντλήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα από την ΕΚΤ καθώς από τα 97,7 εκατ ευρώ του Δεκεμβρίου του 2010 η ρευστότητα κατήλθε στα 90,44 δις ευρώ τον Φεβρουάριο δηλαδή πτώση 7,3 δις ευρώ.
Αντίστοιχα οι εγγυήσεις από τα 162,2 δις ευρώ υποχώρησαν τον Φεβρουάριο στα 144,5 δις ευρώ.

Δηλαδή περίπου 18 δις ευρώ λιγότερες εγγυήσεις.
Από τα πλέον αξιοσημείωτα είναι ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών μειώνεται γρήγορα περίπου 3,5 με 4 δις ευρώ το μήνα και αυτό σημαίνει κάτι
1)Ή ότι οι τράπεζες είχαν δημιουργήσει μεγάλα αποθέματα ρευστότητας για ώρα ανάγκης στην ΕΚΤ κοινώς είχαν πάρει ρευστότητα περισσότερη από αυτή που χρειάζονταν και τώρα που πιέστηκαν για να μειώσουν την εξάρτησης τους την επιστρέφουν με άνεση…
2)Ή ότι οι τράπεζες μετά την ασκηθείσα πίεση από την ΕΚΤ υποχρεώνονται να μειώσουν την ρευστότητα τους πιέζοντας τα επίπεδα ρευστότητα τους
3)Ή ότι οι τράπεζες έχουν βρει άλλο μηχανισμό παροχής ρευστότητας. Κάποιοι μιλούν για μερική ενεργοποίηση του ELA από την ΤτΕ αλλά κανείς δεν επιβεβαιώνει αυτή την φημολογία.

Με 8 τρόπους θα μειώσουν  κατά 30-32 δις ευρώ την ρευστότητα τους από την ΕΚΤ

«Αν η χώρα δεν χρεοκοπήσει ή συμβεί κάποια μοιραία εξέλιξη στην οικονομία οι ελληνικές τράπεζες θα είναι συνεπείς ώστε να μειώσουν την εξάρτηση τους από την ΕΚΤ κατά 30-32 δις ευρώ έως το τέλος του 2012» αναφέρει τραπεζική πηγή.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές τράπεζες στα στοιχεία που πρόσφατα κατέθεσαν στην ΤτΕ στο πλαίσιο υποχρέωσης τους να καταθέσουν τρόπους μείωσης της εξάρτησης από την ΕΚΤ, δεν παραθέτουν ποσοτικούς και οικονομικούς στόχους, ωστόσο το www.bankingnews.gr ζήτησε από τις περισσότερες τράπεζες να θέσουν ένα στόχο έως το τέλος του 2012.
Με βάση τα στοιχεία που παρουσίασαν οι τράπεζες προκύπτει ότι αν δεν συμβεί κάτι μοιραίο στην οικονομία τότε οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να μειώσουν την εξάρτηση τους από την ΕΚΤ κατά 30-32 δις ευρώ έως το τέλος του 2012 δηλαδή σε διάστημα 20 μηνών.
Για να επιτύχουν τους στόχους αυτούς οι τράπεζες θα χρησιμοποιήσουν συνδυαστικά 8 εναλλακτικές λύσεις.
1)Άπαξ και τα κριτήρια παροχής νέων εγγυήσεων από το δημόσιο αλλά και η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ με βάση τις εγγυήσεις του δημοσίου έχουν καταστεί πολύ πιο αυστηρές, οι ελληνικές τράπεζες θα επιδιώξουν κατά βάση να μην τις χρησιμοποιήσουν.
Οι εγγυήσεις των ελληνικών τραπεζών στην ΕΚΤ μειώθηκαν από τα 162 δις ευρώ στα 149,2 δις ευρώ δηλαδή μείωση περίπου 14 δις ευρώ.
Οι τραπεζίτες αναφέρουν ότι με βάση τα τωρινά δεδομένα οι νέες εγγυήσεις δεν χρειάζονται.
Έτσι όπως έχει δομηθεί πλέον η ρευστότητα και οι ανάγκες των ισολογισμών νέες εγγυήσεις δεν χρειάζονται οι τράπεζες.
Ωστόσο αν χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να μειωθούν αντίστοιχα υφιστάμενες εγγυήσεις ώστε να υπάρξει ισορροπία.
Αν η κατάσταση στην οικονομία δεν εξελιχθεί ομαλά προφανώς και θα χρησιμοποιηθούν οι εγγυήσεις υποχρεωτικά αλλά σε αυτή την φάση με αρνητική πιστωτική επέκταση λένε οι τραπεζίτες ότι δεν θα χρειαστούν κατά βάση τις νέες εγγυήσεις των 30 δις ευρώ.
Κορυφαίο τραπεζικό στέλεχος αναφέρει χαρακτηριστικά «τα 30 δις ευρώ νέες εγγυήσεις δεν χρειάζονται αλλά αν χρησιμοποιηθούν οι τράπεζες θα έχουν σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας»
2)Να μειώσουν το χαρτοφυλάκιο ομολόγων τους που φθάνουν τα 56 δις ευρώ στις 8 μεγαλύτερες ελληνικές και Κυπριακές τράπεζες.
Αυτό θα επιτευχθεί μέσω της μη  ανανέωσης των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που λήγουν το 2011 περίπου 7 δις και το 2012 περίπου 10 δις ευρώ
3)Στο στόχαστρο των τραπεζών φαίνεται ότι μπαίνουν και τα εταιρικά ομόλογα.
Εκτιμάται ότι δυνητικά θα μπορούσαν να ρευστοποιήσουν 4 δις ευρώ εταιρικών  ομολόγων.
Ειδικά οι τράπεζες που έχουν πάρει θέσεις σε εταιρικά ομόλογα ΗΠΑ, Ρωσίας αλλά και ευρωπαϊκών εταιριών εμφανίζουν καλές αποδόσεις και με βάση πληροφορίες εξετάζεται η πώληση τους αλλά και η ανεύρεση αγοραστών.
Με βάση τις αποδόσεις τους τα εταιρικά ομόλογα Αμερικής εμφανίζουν τις υψηλότερες αποδόσεις ακολουθούν Ευρώπη Γερμανία και Μ. Βρετανία και έπεται η Ρωσία
4)Θα προχωρήσουν σε εκδόσεις repos όπως αυτή που πρόσφατα πραγματοποίησε η Eurobank 1 δις ευρώ.
Με βάση όλες τις ενδείξεις οι τράπεζες μπορούν να υλοποιήσουν repo συνολικά για το 2011 και 2012  περί τα  10 με 12  δις ευρώ.
5)Οι ελληνικές τράπεζες θα προχωρήσουν και σε απομόχλευση των στοιχείων ενεργητικού τους με στόχο να αυξήσουν την διαθέσιμη ρευστότητα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη οι τράπεζες έχουν υιοθετήσει τέτοιες πρακτικές και στους ισολογισμούς χρήσης 2011 και 2012 θα είναι εντονότερο το φαινόμενο αυτό.
Οι τράπεζες λοιπόν θα καταστούν μικρότερες μέσα από αυτή την διαδικασία απομόχλευσης.
6)Μια λύση σοκ που έχει μάλιστα προτείνει η Τρόικα είναι να πωλήσουν τις θυγατρικές τους στα Βαλκάνια αλλά και στην Ελλάδα.
Αυτό σημαίνει ότι αν μπορούσε να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο θα απελευθερωνόταν περίπου 15 με 20 δις ευρώ ρευστότητα.
Ωστόσο το αντεπιχείρημα που προβάλλεται είναι ισχυρό.
Αν οι ελληνικές τράπεζες αρχίζουν να πουλάνε τα Βαλκάνια ναρκοθετούν την μελλοντική τους πορεία καθώς η Ελλάδας για πολλά χρόνια θα είναι παγιδευμένη στην κρίση χρέους και τα Βαλκάνια θα αποτελούν την μόνη εναλλακτική πηγή εσόδων στο μέλλον…
7) Η Τρόικα έχει ζητήσει να μειώσουν δραστικά οι ελληνικές τράπεζες και τα κόστη τους.
Π.χ. να μειωθούν οι απολαβές των βασικών στελεχών περαιτέρω, να μειώσουν επίσης ανελαστικά κόστη να μειώσουν γενικά τις δαπάνες τους.
8) Ένα άλλο κεφάλαιο είναι τα ακίνητα. Τα ιδιοχρησιμοποιούμενα εκμεταλλεύονται οπότε δεν μπορούν να υπάρξουν πολλές παρεμβάσεις.
Τα μη ιδιοχρησιμοποιούμενα όμως μπορεί να δώσουν ένα καλό κέρδος.
Ούτε λίγο ούτε πολύ οι μεγάλες ελληνικές τράπεζες κατέχουν συνολικά 7.500 ακίνητα αξίας 7,4 δις ευρώ.

Θα μειωθεί στα 62 δις ευρώ  η ρευστότητα των τραπεζών από την ΕΚΤ στο τέλος του 2012;




Ποσά σε δις ευρώ
Τράπεζα
Ρευστότητα από ΕΚΤ
Αρχές Μαρτίου 2011
Ρευστότητα από ΕΚΤ τέλος 2012
Εθνική
18,6
12
Alpha
13,5
8
Eurobank
18
12-13
Πειραιώς
16
12-13
Κύπρου
2,8
1
Marfin
7
5
ATE
8,3
5
TT
2,5
1,5
Proton bank
1,2
0,600
Attica Bank
0,500
0,400
Λοιποί
2,1
1,5
Σύνολο
90,7
62



Πηγή : www.bankingnews.gr 
29.4.2011

Σάββατο 23 Απριλίου 2011

Μουσεία ακόμα σε "χειμερία νάρκη"

ΥΠΟΔΟΜΕΣ. Χωρίς διπλοβάρδιες θα δουλέψουν τις ημέρες του Πάσχα τα ελληνικά μουσεία. Ο καιρός ανοίγει, οι ημέρες επιτρέπουν εξορμήσεις, ωστόσο η περίοδος της χειμερίας νάρκης τους δεν τελείωσε. Τα περισσότερα θα καλυφθούν όπως μπορούν και με αυτά που έχουν. Κάποια θα έχουν κλειστές αίθουσες, όπως συμβαίνει καιρό τώρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό και το Βυζαντινό Μουσείο, ενώ η περιφέρεια θα έχει και πάλι τις μεγαλύτερες απώλειες. Στις εξαιρέσεις, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και η Ακρόπολη.
Πολλά πωλητήρια μουσείων είναι κλειστά, έσοδα χάνονται, αφού δεν υπάρχει προσωπικό να τα υποστηρίξει. Από το τέλος του μήνα ανοίγει ο διαγωνισμός του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων για 93 θέσεις εποχικού προσωπικού, θα προηγηθούν οι προσλήψεις 141 ωρομίσθιων και εποχικών υπαλλήλων σε οκτώ εφορείες, ενώ στο ΥΠΠΟΤ έπιασαν ήδη δουλειά 450 εργαζόμενοι που μετακινήθηκαν από τον ΟΣΕ. Μηχανοδηγοί και άλλες ειδικότητες καλούνται να γίνουν φύλακες αρχαιοτήτων και εργάτες. Οι 30 απ’ αυτούς εργάζονται στην Ακρόπολη και οι υπόλοιποι μοιράστηκαν ανά περιφέρεια, ενώ αναμένονται να απασχοληθούν με τον ίδιο τρόπο και άλλα 400 και πλέον άτομα από την Ολυμπιακή.
Ολοι μπαλώνουν τις τεράστιες τρύπες που έχει μήνες τώρα το υπουργείο, με τεράστιες ελλείψεις (όλων των ειδικοτήτων) σε μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους κ.ά., ενώ το ίδιο δείχνει αδύναμο να τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες του παρελθόντος. Το ΕΚΕΘΕΧ που έκλεισε αλλά συνεχίζει να κοστίζει στο υπουργείο (το καταγγέλλουν και οι θιγόμενοι των θεατρικών επιχορηγήσεων) όπως και ο δαπανηρός ΟΠΕΠ.
Ενα δείγμα γραφής για το πώς τελικά το κράτος και η κυβέρνηση, ειδικότερα, αντιμετωπίζουν τον πολιτισμό. Αν και η πρώτη εικόνα της χώρας είναι τα μουσεία, η λογική του μπαλώματος δεν διαφοροποιήθηκε ποτέ. «Λεφτά δεν υπάρχουν» και έτσι καλούνται ανεκπαίδευτοι ουσιαστικά φύλακες άλλων ειδικοτήτων να βγάλουν το φίδι από την τρύπα· χρήματα για άλλες δράσεις ωστόσο φτάνουν και περισσεύουν. Δεν επαρκούν για την προστασία των μνημείων, την εξυπηρέτηση των πολιτών, την επιβίωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας του ΥΠΠΟΤ και την προώθηση της σύγχρονης καλλιτεχνικής δημιουργίας (καταγγέλλει και το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων), όμως με πόση ευκολία η κυβέρνηση σώζει το Μέγαρο Μουσικής με 95 εκατ. ευρώ. Μπορεί να μην προέρχονται από τις πιστώσεις του ΥΠΠΟΤ, ωστόσο θα έσωζαν την αξιοπιστία του αν το υπουργείο Οικονομικών ήταν τόσο γενναιόδωρο με αυτό το υπουργείο όσο με το Μέγαρο.
Την ίδια ώρα το υπουργείο Πολιτισμού πνίγει με τα ίδια του τα χέρια την Αρχαιολογική Υπηρεσία, απαξιώνει τους υπαλλήλους για την έγκριση των οδοιπορικών τους στην περιφέρεια, όταν τα περισσότερα μνημεία για τα οποία πρέπει να αποφανθούν εκεί βρίσκονται και όχι στο κέντρο, ψαλιδίζει το ΕΣΠΑ που όλοι περίμεναν σαν ανάσα επειδή δεν υπάρχουν πόροι για την εθνική συμμετοχή.
Αντιθέτως, ο κουβαρντάς ΟΠΑΠ ενέκρινε 3,6 εκατ. ευρώ για τη διοργάνωση της μεγάλης έκθεσης για το Βυζάντιο στις ΗΠΑ. Καλή η πρωτοβουλία (όπως κι εκείνη για το Λύκειο του Αριστοτέλη παλιότερα) αρκεί να μην ήταν η χώρα στο χείλος του γκρεμού. Αυτή την εποχή, που δεν επιτρέπει ούτε την αξιοπρεπή λειτουργία των μουσείων μας, δεν περισσεύουν χρήματα για τέτοιες εξωστρέφειες διεθνούς διπλωματίας. Οταν μάλιστα έχουν προηγηθεί σημαντικές εκθέσεις για το Βυζάντιο στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Οσο για φέτος, η χώρα μας μπορεί να παινεύεται με δύο εκθέσεις κλασικών αρχαιοτήτων εκτός συνόρων. Η πρώτη στην Οξφόρδη, εγκαινιάστηκε με τις καλύτερες εντυπώσεις, ενώ στην τελική ευθεία του σχεδιασμού είναι και εκείνη στο Λούβρο.
Τα 3,6 εκατ. του ΟΠΑΠ είναι πρόκληση. Γιατί θα μπορούσαμε να κλείσουμε τις πληγές των μουσείων ή να διοργανώσουμε μια μεγάλη έκθεση στην Ελλάδα για να τονωθεί και το καταποντισμένο ηθικό μας. Ας θυμηθούμε τι έγινε με τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Τέτοια γεγονότα τα έχουμε περισσότερο ανάγκη.

Της Γιώτας Συκκα
Πηγή Καθημερινή21.4.2011

"Καμπανάκι" για 21 προορισμούς (Τα αδήλωτα ακίνητα θα περάσουν στο Δημόσιο)

Σε τρεισήμισι μήνες από σήμερα, οι περιουσίες που δεν έχουν δηλωθεί στο Κτηματολόγιο στο Πολύκαστρο και στο Πευκοδάσος Κιλκίς θα περάσουν στην ιδιοκτησία του Δημοσίου. Το ίδιο θα συμβεί μέχρι το τέλος του έτους σε ακόμη 19 περιοχές σε όλη τη χώρα, οι οποίες κτηματογραφήθηκαν με το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα και απέκτησαν κτηματολογικό γραφείο το 2003. Η ηγεσία της «Κτηματολόγιο Α. Ε.», πάντως, ζητεί να δοθεί και δεύτερη παράταση, πλέον της οκταετίας που ισχύει σήμερα για τα «αγνώστου ιδιοκτήτη» ακίνητα, που υπολογίζονται σε 130.000 σε όλη τη χώρα.
Το πρώτο πιλοτικό πρόγραμμα κτηματογράφησης ξεκίνησε το 1995 με επιλεγμένες περιοχές σε όλη τη χώρα, ώστε να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία διαφορετικών περιπτώσεων δικαιωμάτων γης (περιοχές αστικές, αγροτικές κ. λπ.). Από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο του 2003, οι πρώτες 21 από τις περιοχές που κτηματογραφήθηκαν απέκτησαν το (μεταβατικό) κτηματολογικό γραφείο, που αντικατέστησε το υποθηκοφυλακείο για τις συγκεκριμένες περιοχές.
Για όσες ιδιοκτησίες δεν είχαν δηλωθεί σε μια περιοχή κατά την κτηματογράφησή της, τα λεγόμενα «αγνώστου ιδιοκτήτη», η νομοθεσία έδινε αρχικά προθεσμία 5 ετών για τους κατοίκους εσωτερικού και 7 για τους κατοίκους εξωτερικού, η οποία παρατάθηκε επί υπουργίας ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργου Σουφλιά σε 8 και 10 έτη αντίστοιχα. Φέτος, λοιπόν, σε αυτές τις 21 περιοχές ολοκληρώνεται η παρέλευση των 8 ετών, επομένως το μεταβατικό κτηματολογικό γραφείο πρέπει να μετατραπεί σε οριστικό και οι εγγραφές του σε αμάχητο τεκμήριο. Επιπλέον, όσες ιδιοκτησίες δεν έχουν δηλωθεί περιέρχονται στο Δημόσιο και δεν μπορούν να διεκδικηθούν παρά μόνον διά της δικαστικής οδού.
Πόσα είναι, όμως, τα αγνώστου ιδιοκτήτη; Στο Πολύκαστρο Κιλκίς, όπου ιδρύθηκε και το πρώτο κτηματολογικό γραφείο, το 2003 τα αγνώστου ιδιοκτήτη ήταν περίπου 1.400 επί συνόλου 9.850 ιδιοκτησιών, ενώ σήμερα έχουν μειωθεί στα 950, περίπου στο 10% του συνόλου. Ωστόσο, σε εθνικό επίπεδο τα αγνώστου ιδιοκτήτη είναι πολύ λιγότερα, καθώς υπολογίζονται σε 130.000 επί συνόλου 6,2 εκατομμυρίων δικαιωμάτων, δηλαδή στο 2%.

Σε κάθε περίπτωση, η «Κτηματολόγιο Α. Ε.» έχει ζητήσει νέα παράταση πλέον της 8ετίας. «Ηδη ετοιμάζονται και οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θα αντιμετωπίσει εντός του έτους τις λήξεις των προθεσμιών για τις περιοχές όπου οριστικοποιήθηκαν οι πρώτες εγγραφές», λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της εταιρείας, κ. Απόστολος Αρβανίτης.

Πάντως, δεν είναι ασυνήθιστο πολλοί πολίτες να πληροφορούνται για την κτηματογράφηση της περιοχής τους... πολλά χρόνια μετά την ολοκλήρωσή της. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της κ. Κικής Κώνστα στον Αγιο Δημήτριο, περιοχή στην οποία ιδρύθηκε κτηματολογικό γραφείο το 2007. «Δεν δηλώσαμε την ιδιοκτησία μας γιατί ήταν οι πρώτες περιοχές που πέρασαν κτηματολόγιο, δεν είχε δοθεί σημασία και ούτε υπήρχε ανάλογη ενημέρωση, όπως σήμερα», λέει στην «Κ». «Είναι άδικο να ζητούν από τη νομοθεσία να προβούμε σε δικαστική προσφυγή μέσω αγωγής προκειμένου να αναγνωριστεί η ιδιοκτησία μας, όταν έχουμε νόμιμους τίτλους κτήσεως που έχουν νόμιμα μεταγραφεί στο υποθηκοφυλακείο». «Οταν σε μια περιοχή ολοκληρωθεί η κτηματογράφηση, για λόγους ασφαλείας έχει προβλεφθεί μια τυπική δικαστική διαδικασία για τα αγνώστου ιδιοκτήτη. Υπό προϋποθέσεις, λ. χ., αν έχει δηλωθεί ένα από τα κοινά δικαιώματα σε ένα ακίνητο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η απλή διαδικασία του προδήλου σφάλματος», είναι η απάντηση της εταιρείας.

21.4.2011


Κοραντης : "Σύλληψη υπόπτων για κατασκοπεία"

Ερώτηση προς τους Υπουργούς Εθνικής Άμυνας και Προστασίας του Πολίτη με θέμα τη «Σύλληψη υπόπτων για κατασκοπεία» κατέθεσε ο βουλευτής Επικρατείας του ΛΑΟΣ και πρώην διοικητής της ΕΥΠ κ. Ιωάννης Κοραντής. Στο σχετικό κείμενο αναφέρεται πως «δημοσιογραφικές πληροφορίες, που εκκίνησαν από τη Θράκη, κάνουν λόγο για την σύλληψη δύο Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα, στα πλαίσια μιας επιχείρησης δίωξης ναρκωτικών, οι οποίοι όμως, όπως απεδείχθη από την επακολουθήσασα έρευνα, είχαν στα κινητά τους τηλέφωνα το σήμα των "Γκρίζων Λύκων", την απεικόνιση της "Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης", ως και φωτογραφίες από το εσωτερικό στρατοπέδων στην Θράκη, όπου είχαν υπηρετήσει». 

Στην ερώτησή του ο κ. Κοραντής ζητεί να πληροφορηθεί για το πώς ακριβώς έχει η υπόθεση, τα πορίσματα από τις διεξαγόμενες έρευνες και την πιθανή διασύνδεση των συλληφθέντων με το Τουρκικό Γενικό Προξενείο Κομοτηνής ή με ξένη Υπηρεσία Πληροφοριών.

Πηγή attikipress
19.4.2011

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Οι διαφημιστικές καταγγέλουν τον σταθμό Alter

Για αδυναμία εξόφλησης των διαφημιστικών υπηρεσιών που χρησιμοποίησε περίπου έναν χρόνο, καταγγέλλει τον τηλεοπτικό σταθμό Alter η Ενωση Εταιρειών Διαφήμισης και Επικοινωνίας Ελλάδος (ΕΕΔΕ). Ταυτόχρονα, υποστηρίζει ότι ο σταθμός τη συκοφαντεί μέσω τηλεοπτικών μηνυμάτων και σε επιστολή της που έχει τη μορφή της Επείγουσας Ανακοίνωσης, αναφέρει:

«Η ΕΕΔΕ παρακολούθησε με κατάπληξη να προβάλλεται, τις βραδινές ώρες της 20ής Απριλίου, μήνυμα από τον τηλεοπτικό σταθμό Alter το οποίο, εν ολίγοις, κατηγορούσε ολόκληρο τον διαφημιστικό κλάδο ότι ευθύνεται για την οικονομική κατάσταση του σταθμού και απειλούσε με... αποκαλύψεις.

Η ΕΕΔΕ, ο αντιπροσωπευτικός θεσμικός φορέας που εκπροσωπεί τον κλάδο της Διαφήμισης και Επικοινωνίας, κατανοεί ότι, υπό το κράτος της κρίσης και του πανικού της κατάρρευσης, μία επιχείρηση μπορεί να χάσει έως ένα βαθμό το μέτρο των αντιδράσεών της. Η συγκεκριμένη δήλωση, όμως, με συνοδεία απειλών, συνιστά συκοφαντική δυσφήμηση για έναν ολόκληρο κλάδο, συλλήβδην, και αποτελεί ακραία κατάχρηση της δεδομένης δύναμης που έχουν τα ΜΜΕ να επηρεάζουν την κοινή γνώμη.

Στη γνώση της ΕΕΔΕ, η κατάσταση την οποία έχει δημιουργήσει το Alter στη διαφημιστική αγορά είναι ακριβώς η αντίστροφη: Ο σταθμός αδυνατεί να ανταποκριθεί, από τον Μάιο του 2010, σε οφειλές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ προς συναλλασσόμενες διαφημιστικές εταιρείες και έχει φέρει πολλές από αυτές σε εξαιρετικά δυσμενή οικονομική θέση.

Είναι θλιβερό να προσπαθούν η διοίκηση και οι μέτοχοι του Alter να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους του σταθμού, προσπαθώντας να μεταφέρουν τις δικές τους ευθύνες στις εταιρείες του κλάδου μας.

Σε κάθε περίπτωση, οι οικονομικές διαφορές -αν υπάρχουν αυτές εν προκειμένω- λύνονται από τα αρμόδια δικαστήρια και τις αρχές του κράτους και όχι μέσω” λαϊκών δικαστηρίων”, συκοφαντικών μηνυμάτων και απειλών».

22.4.2011

Σχόλιο δικό μας :
Οι διαφημιστικές εταιρείες έχουν δίκιο. Αποκλειστικός υπεύθυνος για τα υπέρογκα χρέη του σταθμού δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον σταθμό και όσους τον δεσμεύουν. Στην αγορά ήταν γνωστή η πρακτική που ακολουθούσε ο συγκεκριμένος σταθμός ως προς τις χαμηλές τιμές προς τις διαφημιστικές εταιρείες προκειμένου να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς στις διαφημίσεις. Είναι επίσης γνωστό πως στο τέλος κάθε χρονιάς επέστρεφε και ένα μέρος του κόστους που είχει παρακρατήσει με τη μορφή πιστωτικού σημειώματος (σαν ένα είδος bonus όσο αυξανόταν η κατανάλωση) δημιουργώντας έτσι ένα είδος αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά. Το εάν μπορούσε ή δεν μπορούσε να καλύψει τα κόστη του με αυτές τις τιμές, ο ίδιος ο σταθμός το γνώριζε καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Σήμερα η πραγματικότητα λέει πως με τη μη εξόφληση των οφειλών του προς τις διαφημιστικές, έχει φέρει στα πρόθυρα κατάρρευσης αρκετές από τις συνεργαζόμενες εταιρείες.

Στάση...επιστροφών φόρων από τις εφορίες

Αρνούνται αρκετές εφορίες να επιστρέψουν στους φορολογουμένους φόρους για τους οποίους τα δικαστήρια αποφάσισαν ότι οι απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου ήταν υπέρογκες. 

Εκτός δηλαδή από τη στάση επιστροφών ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, οι εφορίες πλέον δεν επιστρέφουν και ποσά στους φορολογουμένους για τα οποία έχει αποφανθεί η δικαιοσύνη. 

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν αυτό το πράττουν με τις ευλογίες τις πολιτικής ηγεσίας εξαιτίας της υστέρησης εσόδων ή το κάνουν οι προϊστάμενοι των εφοριών με στόχο να παρουσιάσουν μία ωραιοποιημένη εικόνα για την κατάσταση της εφορίας τους. 

Η απειλή για μετακίνηση των προϊσταμένων που δεν πιάνουν τους στόχους του προϋπολογισμού έχει θορυβήσει κάποιους, αλλά υπάρχει πεδίο για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. 

Το κυνήγι της φοροδιαφυγής, η είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών και των προστίμων μπορεί να τους εξασφαλίσει τη ζητούμενη «παραγωγικότητα» και να καταστήσει ασφαλέστερη τη θέση τους, τονώνοντας παράλληλα τα δημόσια έσοδα.

22.4.2011

Ερευνα για "μαϊμούδες" από το ΣΔΟΕ

Το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ) διενήργησε έρευνες σε καταστήματα στην οδό Ερμού, με σκοπό τον εντοπισμό παραποιημένων προϊόντων. Κατά την έρευνα διαπιστώθηκε η ύπαρξη εργαστηρίου κατασκευής δερματίνων ειδών (τσάντες, ζώνες κ.λπ.), τα οποία είναι προϊόντα απομίμησης γνωστών μεγάλων οίκων του εξωτερικού, τα οποία διετίθεντο σε καταστήματα λιανικής πώλησης έναντι εκατοντάδων ευρώ ανά τεμάχιο. Κατασχέθηκαν περίπου 250 τεμάχια δερματίνων ειδών, τόσο από το εργαστήριο όσο και από το κατάστημα λιανικής και διαπιστώθηκε πλήθος σοβαρών φορολογικών παραβάσεων.

Επιπλέον, υπάλληλοι του ΣΔΟΕ που εκτελούσαν διατεταγμένη υπηρεσία στην περιοχή του Αλίμου διενήργησαν έλεγχο σε υπόγειο και ισόγειο χώρο πολυτελούς οικίας, όπου λειτουργούσε βιοτεχνία παραγωγής ενδυμάτων, στα οποία τοποθετούνταν σήματα επώνυμων οίκων και στη συνέχεια διετίθεντο ως δήθεν αυθεντικά. Δύο εκ των καταστημάτων λιανικής πώλησης που εφοδίαζε με τα ενδύματα ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα του ιδιοκτήτη, ο οποίος και αναζητείται. Ολα τα αντικείμενα κατασχέθηκαν, ενώ, παράλληλα, ελέγχονται τα περιουσιακά στοιχεία του ιδιοκτήτη.

Τέλος, το ΣΔΟΕ διενήργησε έρευνα στο κέντρο των Αθηνών σε αποθηκευτικούς χώρους και συγκεκριμένα επί της οδού Ευριπίδου, όπου και βρέθηκαν 4.000 ζεύγη προϊόντων απομίμησης γνωστής αθλητικής εταιρείας, ενώ βρέθηκε και το τελωνειακό παραστατικό εισαγωγής τους, σύμφωνα με το οποίο εισήχθησαν σε εμπορευματοκιβώτιο συνολικής ποσότητας 10.000 ζευγών. Τα προϊόντα κατασχέθηκαν και συνεχίζονται οι έρευνες τόσο για τον εντοπισμό της υπόλοιπης ποσότητας, όσο και των άμεσα εμπλεκομένων στην υπόθεση.

22.4.2011

Σχόλιο δικό μας :
Ενδιαφέρουσα είδηση. Δείχνει ότι κάτι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Μένει να μάθουμε ΕΑΝ και ΤΙ ποινές θα επιβληθούν καθώς και ΕΑΝ οι ποινές εισπραχθούν ή εκτελεστούν τελικά για τους εμπλεκόμενους....

Ισχυρό το ελληνικό Ταμείο Εγγύησης των καταθέσεων

Κόντρα στο κλίμα αβεβαιότητας που κυριαρχεί στην οικονομία, αίσθημα ασφάλειας δημιουργεί η κάλυψη από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) των διαθεσίμων που απαιτούνται για να ικανοποιηθούν οι καταθέτες ύστερα από μια ενδεχόμενη αρνητική εξέλιξη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το όριο που έχει τεθεί είναι τα 100.000 ευρώ για όλες τις καταθέσεις φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων, και σύμφωνα με τον απολογισμό του ταμείου για το 2010, που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή, τα διαθέσιμα κεφάλαια του ΤΕΚΕ αγγίζουν σήμερα τα 3 δισ. ευρώ. Το ύψος των κεφαλαίων που έχουν συγκεντρωθεί ήδη από το ΤΕΚΕ καλύπτουν τον στόχο που θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην νέα Οδηγία που επεξεργάζεται, βάσει της οποίας το επίπεδο-στόχος για τη συγκέντρωση κεφαλαίων είναι το 1,5% των επιλέξιμων καταθέσεων στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η νέα Οδηγία θέτει μάλιστα ως περιθώριο για την εναρμόνιση όλων των συστημάτων εγγύησης καταθέσεων στα κράτη-μέλη, σε σχέση με την κάλυψη του ορίου 1,5% των επιλέξιμων καταθέσεων, τα δέκα χρόνια. Η δεκαετής δυνατότητα προσαρμογής είναι ενδεικτική των αποκλίσεων που υπάρχουν στα ευρωπαϊκά συστήματα εγγυήσεων, αλλά και του αναγκαίου χρόνου για τη συγκέντρωση των απαιτούμενων κεφαλαίων με τη μορφή των άμεσα διαθέσιμων χρημάτων, κάτι που έχει πετύχει ήδη το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Η νέα Οδηγία που βρίσκεται στο στάδιο της επεξεργασίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιστοποιεί τα 100.000 ευρώ ως ενιαία υποχρέωση για όλα τα συστήματα εγγυήσεων και επιδιώκοντας να περιορίσει τον χρόνο εκταμίευσης της αποζημίωσης υπέρ των καταθετών, έχει προτείνει τις 7 ημέρες. Ωστόσο, το σύντομο χρονικό διάστημα που προτάθηκε δεν φαίνεται να υιοθετείται ως τελική ρύθμιση, καθώς αξιολογείται ως εξαιρετικά μικρό και σε αρκετές περιπτώσεις προσκρούει στην αδυναμία των τραπεζών να έχουν διαθέσιμη την «ενιαία εικόνα του πελάτη», κάτι που απαιτεί ολοκληρωμένα πελατοκεντρικά συστήματα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει σταθερά την εξαίρεση προϊόντων, όπως τα δομημένα, οι τίτλοι και τα ομόλογα από το σύστημα εγγύησης καταθέσεων, ενώ εκτός συστήματος είναι οι καταθέσεις των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των ασφαλιστικών εταιρειών. Αντίθετα, κάλυψη από το σύστημα εγγύησης καταθέσεων προτείνεται να έχουν όλες οι επιχειρήσεις -πλην αυτών του χρηματοπιστωτικού τομέα-, πρόβλεψη που έχει υιοθετήσει το ΤΕΚΕ.

Ανοιχτό παραμένει το θέμα του συμψηφισμού των καταθέσεων με τις απαιτήσεις που μπορεί να έχει η τράπεζα από τον καταθέτη λόγω π.χ. οφειλών από δάνεια, καθώς η Επιτροπή έχει προτείνει την κατάργηση του συμψηφισμού. Τη θέση αυτή απορρίπτουν μια σειρά κράτη-μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, που έχει υιοθετήσει τον συμψηφισμό των απαιτήσεων με τις οφειλές του καταθέτη.

Η ανάγκη εναρμόνισης των συστημάτων εγγυήσεων είναι σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγκαία για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και να αποφευχθούν οι μεταφορές κεφαλαίων μεταξύ των χωρών με κριτήριο την παρεχόμενη προστασία εκάστοτε συστήματος. Οπως σημειώνεται στην έκθεση της Επιτροπής, η καθιέρωση του ορίου των 100.000 ευρώ έχει αυξήσει το ποσό των καταθέσεων που καλύπτονται από το 61% στο 72% των επιλέξιμων καταθέσεων και τον αριθμό των καταθέσεων που καλύπτονται πλήρως από 89% σε 95% των επιλέξιμων καταθέσεων.

Τι ισχύει για τις καταθέσεις
Το ανώτατο όριο κάλυψης για κάθε καταθέτη, του οποίου οι καταθέσεις δεν ανήκουν στην κατηγορία των εξαιρουμένων καταθέσεων και αφού ληφθεί υπόψη το σύνολο των καταθέσεών του σε ένα πιστωτικό ίδρυμα και συμψηφιστούν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του προς αυτό, είναι 100.000 ευρώ. Το ποσό αυτό καταβάλλεται ως αποζημίωση σε κάθε καταθέτη, ανεξάρτητα από τον αριθμό των λογαριασμών, το νόμισμα ή τη χώρα λειτουργίας του υποκαταστήματος του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο τηρείται η κατάθεση. Οσον αφορά κοινούς λογαριασμούς που έχουν ανοιχθεί στο όνομα δύο ή περισσότερων προσώπων, το τμήμα που αναλογεί σε κάθε καταθέτη θεωρείται χωριστή κατάθεση και καλύπτεται μέχρι το όριο των 100.000 ευρώ. Το ΤΕΚΕ καλύπτει επίσης όλους τους επενδυτές-πελάτες των συμμετεχόντων στο Σκέλος Κάλυψης Επενδύσεων του ΤΕΚΕ πιστωτικών ιδρυμάτων, πλην των εξαιρουμένων απαιτήσεων από καλυπτόμενες επενδυτικές υπηρεσίες, έως ποσού τριάντα χιλιάδων (30.000) ευρώ για το σύνολο των απαιτήσεων επενδυτή-πελάτη έναντι συμμετέχοντος πιστωτικού ιδρύματος.

Της Ευγενίας Τζωρτζη
22.4.2011

Ενα οχυρό σαν κάστρο στην άμμο - Ρέθυμνο

Το κάστρο του Ρεθύμνου - Φωτό από dpgr.gr
Ονειρευόμουν νεράιδες και θαλασσοσπηλιές την ώρα που με μισοξύπνησαν οι ακτίνες του ήλιου που ξετρύπωσαν πίσω από τα βράχια του ακρωτηρίου, εδώ στη νότια άκρη του Πλακιά, στην Κρήτη. Η βραδιά ήταν τόσο γλυκιά, και τα αστέρια τόσο λαμπερά, που αφήσαμε το αντίσκηνο μόνο του και απλώσαμε τους υπνόσακούς μας έξω στο ύπαιθρο, κάτω από τους γαλαξίες. Ως συνήθως ο Φρόντις, ο συνταξιδιώτης μου, είχε ξυπνήσει πριν από εμένα. Ανασκάλευε τα κάρβουνα της χθεσινοβραδινής φωτιάς και ένας μυρωδάτος ελληνικός καφές φούσκωνε στο μπρίκι που είχε χώσει ώς τη μέση μέσα στην καυτή στάχτη.

Η μοτοσικλέτα του ήταν κιόλας φορτωμένη. Βουλιαγμένος στη ζεστασιά του πουπουλένιου μου καταφυγίου, τον παρατηρούσα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε, έβαλε τις μπότες του, κούμπωσε το μπουφάν του και φόρεσε το φουλάρι του. «Μα πού πάει...» σκέφτηκα, «ακόμα δεν ξημέρωσε καλά καλά». Ο Φρόντις τράβηξε το μπρίκι από τη στάχτη και ακούμπησε τον καφέ κάτω από τη μύτη μου. «Αφού δεν σε ξυπνάει ο ήλιος και τα πουλιά, αυτό θα σε ξυπνήσει σίγουρα», μου είπε, και πρόσθεσε πηγαίνοντας προς τη μοτοσικλέτα του: «Εγώ φεύγω τώρα, να προλάβω τα αρώματα των φαραγγιών, των αγρών και των ελαιώνων. Ελα να με βρεις όταν σηκωθείς, θα είμαι στο Ρέθυμνο, στη Φορτέτζα».

Το πιο μεγάλο κάστρο
Εφτασα στο Ρέθυμνο λίγο πριν από το μεσημέρι. Πήγα κατευθείαν στο ενετικό κάστρο της πόλης και βρήκα τον Φρόντι ξαπλωμένο στα αγριολούλουδα και τα χορτάρια, να λιάζεται. Παρότι Απρίλιος, δεν ήταν κανείς άλλος εκεί, το τεράστιο κάστρο ήταν όλο δικό μας. Ξάπλωσα δίπλα του, πάτησα το rec στο κασετοφωνάκι μου, και να η ιστορία. «Με όλη αυτή την υπερεκμετάλλευση, είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε πώς ήταν αυτό το τοπίο το 1500 π.Χ., όταν ήρθαν εδώ οι πρώτοι άνθρωποι και έχτισαν τα σπίτια τους πάνω σε τούτο τον χαμηλό λόφο. Ποιοι ήταν και από πού ήρθαν μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, αφού από την πρώτη μινωική πόλη δεν έχει ανακαλυφθεί παρά ένας μικρός λαξευτός τάφος. Το όνομα της πρώτης εκείνης πόλης, ωστόσο, πρέπει να έχει κάποια σχέση με το όνομα Ρίθυμνα, όπως ονομάστηκε η πόλη που αναπτύχθηκε εδώ στους μετα-ανακτορικούς και ιστορικούς χρόνους.

»Η αρχαία Ρίθυμνα υπήρχε σ’ όλη τη διάρκεια της κλασικής, της ρωμαϊκής και της βυζαντινής περιόδου, αλλά δεν ήταν καμιά σπουδαία πόλη, ούτε και σώθηκαν πολλές πληροφορίες γι’ αυτήν. Οταν όμως ήρθαν οι Βενετοί το 1204, έφτιαξαν εδώ ένα υποτυπώδες λιμάνι για την προστασία των πλοίων τους που παρέπλεαν τη βόρεια ακτή, και οχύρωσαν πρόχειρα τη μικρή πόλη που έχτισαν. Η ζωή κυλούσε ομαλά μέχρι το 1538, όταν ο τρομερός πειρατής Μπαρμπαρόσα επιτέθηκε στο Ρέθυμνο, με στόχο να το λεηλατήσει. Ο καλός Θεός και η πεισματική άμυνα της φρουράς έσωσαν τότε την πόλη, αλλά οι Βενετοί συνειδητοποίησαν ότι θα ήταν καλό να έχουν κι ένα ισχυρό τείχος να τους προστατεύει αν δεν ήθελαν να ξαναδούν τον χάρο με τα μάτια τους. Αρχισαν λοιπόν το 1540 να χτίζουν ένα τείχος σε ευθεία γραμμή, που ξεκινούσε από την ανατολική άκρη της πολιτείας και κατέληγε στη δυτική άκρη της, προστατεύοντάς την από τη μεριά της ξηράς.

»Δεν πρόλαβε καλά καλά να στεγνώσει η λάσπη στους αρμούς του και εμφανίστηκε ο εχθρός, αλλά, φευ, όχι από κει που τον περίμεναν... Ηταν ένας κακομοίρης Αλγερινός πειρατής, κάποιος Ολούτζ Αλή με το ασκέρι του, ο οποίος, όπως όλοι οι πειρατές, εμφανίστηκε από τη θάλασσα! Οταν οι Βενετοί συνειδητοποίησαν το λάθος τους να αφήσουν ανοχύρωτη την πόλη από την πλευρά της θάλασσας, ήταν ήδη πολύ αργά. Ο Ολούτζ Αλή αποβιβάστηκε στην αμμουδιά, κατέλαβε την πόλη διά περιπάτου, τη λεηλάτησε και φυσικά την έκαψε.

»Αυτή τη φορά οι Βενετοί έβαλαν μυαλό. Αφού πέρασαν δύο χρόνια ώσπου να συνέλθουν από την καταστροφή και το ρεζιλίκι, ξεκίνησαν να χτίζουν πάνω στον λόφο το μεγαλύτερο και πιο οχυρό κάστρο που είχαν κατασκευάσει μέχρι τότε στην Κρήτη. Το χτίσιμο κράτησε δέκα χρόνια και εργάστηκαν σ’ αυτό όλοι οι κάτοικοι της περιοχής, εκτελώντας συνολικά 77.000 αγγαρείες (καταναγκαστικά μεροκάματα). Ενίσχυσαν το τείχος με τέσσερις προμαχώνες και τρεις αιχμές, και το εξόπλισαν με πολλά κανόνια. Ετσι χτίστηκε αυτό το κάστρο, η περίφημη Φορτέτζα, που σώζεται μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση.

»Ομως η Μοίρα είναι γεμάτη με σκοτεινούς υπόγειους διαδρόμους που δυναμιτίζουν τα θεμέλια των ανθρώπινων έργων και κάνουν ακόμα και τα πιο οχυρά κάστρα να μοιάζουν με παιδικά κάστρα στην άμμο. Μόλις 60 χρόνια πρόλαβαν να χαρούν την ασφάλεια του κάστρου τους οι Βενετοί. Το 1646, ο περήφανος Λέων της Βενετίας ποδοπατήθηκε σαν μυρμήγκι από τον “ελέφαντα” τουρκικό στρατό του Χουσεΐν πασά, μετά από 22 μέρες πολιορκίας. Η δύναμη είναι η πιο εύθραυστη ψευδαίσθηση του ανθρώπου. Αποκτιέται με δυσκολία, αλλά χάνεται μ’ ένα φύσημα του ανέμου...».

Σαν κήπος της Εδέμ
Το θαλασσινό αεράκι που τρύπωνε από τις πολεμίστρες και ξεπηδούσε πάνω από τα τείχη του κάστρου, ήταν σαν γλυκό χάδι. Ανακάτευε τα αγριολούλουδα. Ανακάτευε τα μαλλιά μας έτσι όπως ήμασταν ξαπλωμένοι μέσα στα αγριολούλουδα. Κουβαλούσε αλμύρα και υγρασία από το πέλαγος. Δεν μου αρέσουν τα κάστρα, γιατί είναι ποτισμένα με αίμα και δάκρυα. Αλλά τούτο εδώ, με τόσα λουλούδια, μοιάζει με μια γωνιά του Κήπου της Εδέμ. «Και τι απέγινε ο Χουσεΐν που τόσο πολύ ήθελε αυτό το κάστρο;» τον ρώτησα, παίζοντας στα χείλη μου μια κατακίτρινη μαργαρίτα. Ο Φρόντις φύσηξε την απάντησή του μέσα στους αυλούς μιας φυσαρμόνικας που έβγαλε από την τσέπη του μπουφάν του. 

Νομίζω πως αναγνώρισα τη μελωδία του τραγουδιού «Dust in the wind»...

Του Στέφανου Ψημένου
16.4.2011

Η δύναμη των λέξεων στα χρόνια των Οθωμανών

Τα τοπωνύμια μεταφράστηκαν, επακριβώς ή παραφθαρμένα, ακολουθώντας το ιστορικό υπόβαθρο ή απλώς τη φωνητική εκφορά 

Συνεχίζω με τα σήματα του τόπου. 

Ισως ο αναγνώστης σκεφτεί ότι έχω κλειστεί σε κάποιον αχερώνα (όχι ελεφάντινο πύργο) κι αναμασώ τα παρωχημένα, καρικατούρα του «λάθε βιώσας» ή της αδιαφορίας της Στοάς. 

Οχι. Αυτά που προσπαθώ να εκφέρω είναι επίκαιρα γιατί αφορούν τη φενακισμένη συνείδηση που έχουμε για τα τρέχοντα, οδυνηρά και αποδομητικά. Αποδομητικά και ως προς την ιστορική κατασκευή της μνήμης, αλλιώς της αυτογνωσίας. Ομόλογα, δάνεια και άλλα συναφή, μια «κοινωνική» γλώσσα που παραγνωρίζει το εύρος των σημαινομένων και των σχέσεων που τα προσδιορίζουν. Αλλά δεν έχω την αρμοδιότητα να μιλήσω γι’ αυτά. Ας μείνουμε στα ταπεινά αυτά, στα μεταφραζόμενα τοπωνύμια, και πάλι κορφολογώντας χωρίς να εξαντλώ την παραδειγματολογία ή τους τύπους της.

Αλλόγλωσσοι λαοί έρχονται σε επαφή στον ίδιο χώρο ή από τη μια ή την άλλη γραμμή του συνόρου. Κάποιοι απ’ αυτούς είναι κατακτητές manu militari· άλλοι εισδύουν ειρηνικά με συμφωνία ή χωρίς συμφωνία· διατηρούν κατά κανόνα τις εσωτερικές τους συνοχές, συμβαίνει όμως να χάνουν το εθνοτικό τους συμπαγές και να σκορπίζουν μέσα σε άλλα πληθυσμικά συγκροτήματα. Ας μείνουμε στους Οθωμανούς. Είναι κατακτητές και έποικοι, όχι πάντα έποικοι λόγω της στρατιωτικής κατάκτησης. Εχουν κάποια γνώση της γλώσσας των ανθρώπων, στους τόπους των οποίων εγκαθίστανται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατανοούν τα σημαινόμενα των τοπωνυμίων που βρίσκουν και τα μεταφράζουν στη δική τους γλώσσα.

Στη Θράκη, λόγου χάρη, βρίσκουν τις Σαράντα Εκκλησιές, τις καταγράφουν ως Κιρκ Κιλισέ – μετάφραση κατά λέξη σαράντα και εκτουρκίζοντας φωνητικά τις εκκλησιές. 
Στο Αιγαίο ακούν Μήλος. Δεν τους λέει τίποτε το αρχαίο τοπωνύμιο και καταλαβαίνουν Μύλος: μεταφράζουν Ντεγιρμέν, δηλαδή μύλος, Ντεγερμενλίκ – μυλότοπος, 
Ακούνε Φερρές και (ίσως) Βέροια: εξομοιώνουν τις δύο οικιστικές συναθροίσεις και τις διακρίνουν σε μικρή και μεγάλη Φερετζίκ και Καραφέρια, 
Ακούνε Ζητούνι (Λαμία) και καταλαβαίνουν Ζεϊτούν, δηλαδή ελιά. 
Ακούνε Φείδαρης (Εύηνος) και τον μεταφράζουν στη γλώσσα τους φίδι. Αλλοτε η μετάφραση αναδεικνύει ένα βαθύ ιστορικό υπόστρωμα: Αλεξάνδρεια, Ισκεντερίγε –ο Αλέξανδρος (ο Μέγας) είναι Ισκεντέρ– μπέης Αλέξανδρος ο Σκεντέρμπεης.

Αλλά δεν είναι μόνο οι «έξωθεν» ερχόμενοι που μεταφράζουν τοπωνύμια και ανθρωπωνυμίες: οι Τραπεζούντιοι γνωρίζουν τους Ακ Κογιονλού και τους Καρά Κογιονλού. Είναι φύλα τουρκικά ή δυναστείες. Τους μεταφράζουν Αστροπροβατάντες και Μαυροπροβατάντες. Δεν νομίζω ότι οι πρώτοι είχαν άσπρα πρόβατα και οι δεύτεροι μαύρα: τα χρώματα δηλώνουν γεωγραφικές κατανομές. Λέξη προς λέξη, λοιπόν, μεταφράσεις και παρετυμολογίες γιατί προέχει η φωνητική και όχι η ορθογραφική εκφορά των ονομάτων· οπωσδήποτε όμως επικοινωνία ανάμεσα στις γλώσσες. Οταν αυτή εκλείπει, τότε τα ονόματα καταντούν σημαίνοντα χωρίς σημαινόμενο.

Επικοινωνία, ωστόσο, δεν σημαίνει και σωστή πρόσληψη. Είναι πασίγνωστη η αντικατάσταση της Κωνσταντινούπολης (επίσης Κωνσταντινιγιέ στα τουρκικά) σε Ιστανμπούλ και κατά παρετυμολογία Ισλαμπόλ. (Τουρκεστάν, Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν και άλλα, ανάμεσά τους Γιουνανιστάν): επιτάσσεται και δεν προτάσσεται. Συνεπώς Ιστανμπούλ είναι παράγωγο ενός «κινήσεως σημαντικού», στην Πόλη. Ετσι έχουμε Ιστάν Κιόι, δηλαδή Κως, Κιόι όμως σημαίνει χωριό: τι καταλαβαίνει ο τουρκόφωνος όταν ακούει και λέει Ιστάνκιοϊ; Μάλλον χωριό. Η Κως έχει χαθεί. Ο εκτουρκισμός ή ο εξελληνισμός των «φωνητών» δεν θέτει τέτοιου είδους ζητήματα ως προς την κατανόηση του σημαινομένου. Στα Βυζαντινοτουρκικά του ο Μόραβτσικ έχει δώσει εντυπωσιακό κατάλογο των ελληνοποιημένων (και κάποτε μεταφρασμένων) τουρκικών λέξεων. Δεν έχουμε τα αντίστοιχα συστηματοποιημένα Τουρκοβυζαντινά, αλλά οι συναφείς ενδείξεις είναι πλήθος: θα βλέπαμε τον ίδιο μηχανισμό γλωσσικής επικοινωνίας και ενσωμάτωσης του σημαίνοντος. Παραθέτω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: πρόκειται για τις μετονομασίες. Τα «Ιδαία όρη» της Μικράς Ασίας γίνονται Κοζ Νταγ (χηνοβούνι). Κοζ Ταγ μεταφράζει ο Κανανός (15ος αι.) και παραθέτει ο Μόραβτσικ: «Κοζ ταγ παρ’ αυτών λέγεται ο χην και ταγ ο βουνός».

Ο χώρος έχει ανακρατήσει στα σήματά του την ιστορία του. Εχει απολιθώσει, επίσης, τους τρόπους της πρόσληψής του, καθώς λέγαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Παλιά ονόματα προελληνικά ή ελληνικά άντεξαν στον χρόνο. Καινούργια από διαφορετικές γλώσσες ήρθαν να τα εμπλουτίσουν ή να τα περιορίσουν. Στις λιγότερες περιπτώσεις απλώς μεταφράζοντας: η Αγχίαλος γίνεται στα βουλγαρικά Πομόριε: και οι δύο λέξεις δηλώνουν το ίδιο πράγμα: Ακρογιαλιά. 

Γιατί όμως η βαρετή αυτή περιπλάνηση σε πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα; Από απλοϊκό διδακτισμό και μόνο; Θα ’λεγα όχι, αλλά από τη διηνεκή ανάγκη της αναδιάταξης των κεκτημένων γνώσεων σ’ ένα ανανεούμενο σκεπτικό. Ποιο θα ήταν στην περίπτωσή μας, στην περίπτωση των γλωσσικών ωσμώσεων; Ηδη ξέρουμε πολλά με έξεργο παράδειγμα για τη lingua franca τη γλώσσα των ναυτικών· λιγότερα για τη lingua stradiotesca, τη γλώσσα των «στρατιωτών».

Πέρα και παράλληλα απ’ αυτές και μ’ αυτές τις γλώσσες, έχουμε και άλλες, καθεμιά τους στο κύκλωμά της: γλώσσα του εμπορίου και των οικονομικών συναλλαγών, γλώσσα της τεχνικής, γλώσσα της διοίκησης, νομοτεχνική γλώσσα· αλλά και γλώσσα της ποίησης που αφηγείται, ποίησης ιστορικής, συνεπώς επικής. 

Ο Βασίλης Π. Παναγιωτόπουλος, εκδίδοντας με όλη την απαιτούμενη εποπτεία το Αρχείο Αλή Πασά, όσο απόκειται στη Γενάδειο Βιβλιοθήκη, συνέταξε ένα εντυπωσιακό λεξιλόγιο. Πρόκειται πρωτίστως για λέξεις που περνούν στα διοικητικής προέλευσης έγγραφα και όσες άλλες αυτά συνέλκουν. Σκέφτομαι πόσο καλό θα ήταν να είχαμε το αντίστοιχο λεξιλόγιο ενός επικού ποιητή, υμνωδού του Αλή Πασά, του Χατζή Σεχρέτη. Σκέφτομαι ακόμη τι καλό θα ήταν να παραλληλίσουμε τα λεξιλόγια αυτά με άλλα που έρχονται από τη δυτική συνιστώσα του ελληνικού χώρου (ο όρος «ελληνικός» είναι συμβατικός· ας πούμε του κατ’ εξοχήν ελληνόφωνου χώρου). Τα συμπεράσματα ίσως απλώς επαλήθευαν τα ήδη γνωστά, θα τους έδιναν όμως μια ποσοτική, γεωγραφική, ιστορική και τελικώς πολιτισμική διάσταση.

Πέρα όμως, αλλά και παράλληλα με το γλωσσικό απόθεμα, υπάρχει η ποιητική, ο τρόπος έκφρασης. Οι παρομοιώσεις του Χατζή Σεχρέτη θυμίζουν εκείνες του Πριλίτσεφ (ή αλλιώς Σταυρίδη) που εξυμνεί σε ομηρικούς στίχους τον Σκεντέρμπεη· και οι δυο τους φαίνεται ότι είχαν ως μήτρα τα ομηρικά έπη, τίποτε όμως δεν δείχνει ότι ο Αλβανός ραψωδός ήξερε τον Ομηρο. Ηξερε, όπως και άλλοι, τους ποιητικούς «τόπους». 

Και στο κεφάλαιο αυτό δεν είμαστε ανίδεοι: έχουμε διδαχθεί πολλά για τους τρόπους με τους οποίους δημιουργείται η προφορική αφηγηματική ποίηση, το κοινό της ύφος· ακόμη και η βραχύλογη ποίηση, το δημοτικό τραγούδι, όχι η «ριμάδα». 

Ενας πρόσθετος λόγος να μην υποτάσσουμε τη συλλογική υφολογία στην προσωπική.

Του Σπ. Ι. Ασδραχα(Ο κ. Σπ. Ι. Ασδραχάς είναι ιστορικός)
17.4.2011

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Οι πόλεις μας παραδομένες στη μάστιγα των βανδαλισμών

Η περίπτωση της Αθήνας θα μπορούσε να είναι μια ιστορία τύπου Νασρεντίν Χότζα: Ζούσε κάποιος σε μία παράγκα χωρίς λουτρό και αντί να μαζεύει χρήματα για να το αποκτήσει, φώναξε ένα μηχανικό για να σηκώσει δεύτερο όροφο στο ετοιμόρροπο σπιτάκι του. Ζητώ συγγνώμη γι' αυτήν τη χοντροκομμένη σύγκριση, αλλά τώρα που ξεκινάει η τουριστική μας περίοδος, θα περίμενε κανείς ότι μία πόλη σαν την Αθήνα θα έκανε «φασίνα» ώστε να υποδεχθεί τους επισκέπτες της καθαρή, λαμπερή, περιποιημένη, αξιοπρεπής.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ελεύθερη επιφάνεια χωρίς γκράφιτι δεν φαίνεται να ενοχλεί ούτε τον κ. υπουργό Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Π. Γερουλάνο ούτε την υπουργό Περιβάλλοντος κ. Τ. Μπιρμπίλη ούτε όμως και τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη. Τουλάχιστον δεν είδαμε κάτι στην πράξη, γιατί μπορεί το θέμα πράγματι να τους απασχολεί στις ατέρμονες περιγραφές των προβλημάτων στις οποίες έχουν συνηθίσει τους πολίτες. Σήμερα, η Αθήνα οφείλει να ιεραρχήσει τα «θέματά» της. Και αντί να μεγαλοπιάνεται με έργα-πυροτεχνήματα, ας δει πόσο κάνει «ένα συν ένα».
Δεν είναι απλή υπόθεση να είσαι πρωτεύουσα ενός ευρωπαϊκού κράτους. Είναι όμως απλό και υπακούει στους κανόνες της κοινής λογικής να γνωρίζεις ότι η ανοχή -αν όχι η ενθάρρυνση- των βανδαλισμών, της παρανομίας και της κατάργησης της έννοιας της δημόσιας περιουσίας δεν οδηγεί σε καλό. Η ζημιά είναι ήδη τεράστια. Εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες επιστρέφουν στην πατρίδα τους και μιλούν για την πιο απεριποίητη πόλη που είδαν ποτέ.
Εκτός όμως από τους τουρίστες είμαστε και εμείς, οι πολίτες. Απογοητευμένοι και θυμωμένοι με την αδυναμία στοιχειώδους αντιμετώπισης του προβλήματος. Δύο πολίτες, ο καθένας από άλλη πλευρά, μας μιλούν για το θέμα των γκράφιτι και τα ζητήματα που προκύπτουν.

Του Αντωνη Πιτσιου*
Στο άρ. 24 του Συντάγματος αναφέρεται πως «η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του κράτους και δικαίωμα του καθενός». Παρά τη ρητή αυτή διατύπωση, η έγερση αγωγής έναντι του κράτους για αμέλεια καθαρισμού και συντήρησης μνημείων αποτελεί μάλλον αφέλεια για τη δικανική καθημερινότητα. Και η αντίφαση αυτή, παραδόξως, δεν προκαλεί κάποιου είδους οργή περί μη εφαρμογής νόμου, αλλά φαίνεται μάλλον αναμενόμενη.
Στην περίπτωσή μας, μία αγωγή αποζημίωσης έναντι του Δημοσίου, εξαιτίας πλημμελούς συντήρησης των μνημείων, συνιστά μια τόσο δυσθεώρητη αξίωση, όσο και αυτή της «ηθικής βλάβης».
Το γεγονός όμως ότι η ηθική βλάβη έχει αποτιμηθεί σε ζημία και εκτιμηθεί σε χρήμα αμέτρητες φορές -σε αντίθεση με την περίπτωσή μας- οφείλεται στην κατ’ επανάληψη έγερση του ζητήματος στα δικαστήρια και όχι σε κάποια ειδικότερη νομοθεσία. Ακόμα και παρά τη ρητή κατάληξη «...και δικαίωμα του καθενός», θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς -και είναι βάσιμο- ότι η ηθική βλάβη είναι τουλάχιστον προσωπική.
Για να φωτίσει κανείς το παράδοξο αυτό, δεν μπορεί παρά να τονίσει, ότι το Σύνταγμα δεν εξαντλείται στο κείμενό του και ότι φέρει έντονα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά. Αν τα άρθρα του μπορούν να παρομοιαστούν με τις ικανότητες κάποιου, τότε οι δικαστικές αποφάσεις θα αντιστοιχούσαν στον χαρακτήρα του.
Αντίστοιχα αναμενόμενο είναι και το ενδεχόμενο απόκλισης αυτών των δύο, ούτως ώστε να είναι δυνατή η ανενέργεια κάποιων διατάξεων σε σχέση με άλλες, που μπορεί να έχουν ακόμη και μικρότερο γραμματικό έρεισμα στο κείμενο του νόμου.
Το εκάστοτε προβάδισμα σύμπνοιας μεταξύ νόμου και αποφάσεων -όπως αυτό της ηθικής βλάβης- οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στον παράγοντα της ευκαιρίας. Στην ευκαιρία δηλαδή έγερσης και διαμόρφωσης των αξιών, οι οποίες φαίνεται να αλλάζουν και να εξελίσσονται με επετηριδιακούς όρους και όχι με φαντασιακούς. Το ίδιο δηλαδή που συμβαίνει και με κάποια από τα ταλέντα μας τα οποία, έπειτα από κάποια ηλικία, αρεσκόμαστε να τα αποκαλούμε «κρυφά», από οκνηρία να τους δώσουμε μια ευκαιρία να τα καλλιεργήσουμε.
* Ο κ. Αντώνης Πίτσιος είναι δικηγόρος.

Του Ηλια Ανδρεοπουλου*
Tο ερέθισμα να ξεκινήσω την όλη προσπάθεια, ήταν μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου στην Πλάκα. Φανταστείτε την εικόνα... η Πλάκα γεμάτη τουρίστες από όλο τον κόσμο -κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά- να περπατούν από σοκάκι σε σοκάκι και να βλέπουν παντού γκράφιτι βανδαλισμού.
Η εταιρεία μου Booka χημικά αντιπροσωπεύει, αποκλειστικά για την Ελλάδα και την Κύπρο, τα Οικολογικά-Βιοδιασπώμενα προϊόντα αντιγκράφιτι της σουηδικής Trion Tensid AB. Τα εν λόγω προϊόντα είναι ειδικά σχεδιασμένα, ώστε να προστατεύουν και να καθαρίζουν όλων των ειδών τις επιφάνειες (μάρμαρο, φυσική πέτρα, ξύλο, αλουμίνιο κ.λπ.) από γκράφιτι, χωρίς να τις καταστρέφουν.
Τα προϊόντα αντιγκράφιτι της Trion Tensid AB έχουν χρησιμοποιηθεί σε πλειάδα μνημείων στην Ευρώπη (ενδεικτικά αναφέρω το άγαλμα του Λόρδου Νέλσωνα στο Λονδίνο, το Εθνικό μνημείο του 19ου αι. της Marble Arch στο Λονδίνο, τον Ναό της Notre-Dame στο Παρίσι, την Εθνική Οπερα της Σουηδίας, το κτίριο του Σουηδικού Κοινοβουλίου, στο Παλάτι της Στοκχόλμης κ.λπ.). Το σημαντικότερο εξ αυτών των μνημείων που έχουν χρησιμοποιηθεί τα υλικά AGS, είναι ο προστατευόμενος από την UNESCO Νεολιθικός Οικισμός -χιλιάδων ετών- του Scara Brae στα νησιά Orkney της Β. Σκωτίας. Ξεκίνησα με επισκέψεις σε υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού, αφήνοντας δείγματα και πληροφοριακό υλικό σε έντυπη μορφή και συνέχισα με αποστολή emails και φαξ, σε όλες τις εφορίες αρχαιοτήτων ανά την επικράτεια. Και οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου της Αθήνας συμπεριελήφθησαν στη διαδικασία «διασποράς» της πληροφορίας, σχετικά με τα προϊόντα αντιγκράφιτι. Συνάντησα εξαιρετικούς επιστήμονες με αγάπη για τη δουλειά τους, που όμως και αυτοί είναι εγκλωβισμένοι στην αρτηριοσκλήρωση του δημοσίου...
Για παράδειγμα θα σας αναφέρω ότι η μαρμάρινη βάση του αγάλματος του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου έχει καθαρισθεί στο παρελθόν με τις εξής απαγορευτικές μεθόδους της υαλοβολής, αμμοβολής και μάλλον και με... γυαλόχαρτο! Το αποτέλεσμα είναι ορατό με γυμνό μάτι. Κάποια κομμάτια της πατίνας του μαρμάρου έχουν καταστραφεί. Βεβαίως και ο Δήμος Αθηναίων έχει την αντίστοιχη αρμόδια υπηρεσία με εξειδικευμένους επιστήμονες με αγάπη και μεράκι για τη δουλειά τους, όμως πάντα τους... προλαβαίνει κάποια άλλη υπηρεσία του δήμου, η οποία αντί να καθαρίζει... καταστρέφει ό,τι ακουμπάει.
Στην Πλάκα διαπίστωσα ότι τα περισσότερα από τα διατηρητέα κτίσματα, τα οποία έχουν υποστεί τον βανδαλισμό από γκράφιτι, ανήκουν στο ΥΠΠΟΤ. Εχω πάει στις αρμόδιες υπηρεσίες με δείγματα (τα οποία εδώ και καιρό τα εξετάζουν), τους έχω φέρει σε επαφή με το αντίστοιχο τμήμα που ήταν υπεύθυνο για το μνημείο του Scara Brae στη Σκωτία, έχω στείλει όλες τις πληροφορίες των σχετικών υλικών, έχω τονίσει ότι η όλη γκάμα προϊόντων είναι ασφαλής και οικονομική, έχω στείλει emails και τις προάλλες κατέθεσα και πληροφοριακό φάκελο στο Πρωτόκολλο της αρμόδιας υπηρεσίας επί της οδού Πειραιώς.
* Ο κ. Ηλίας Ανδρεόπουλος είναι ιδιοκτήτης της www.booka.gr, η οποία αντιπροσωπεύει τη σουηδική Trion Tensid AB, σε Ελλάδα και Κύπρο.

16.4.2011

 

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΕΚΤ: Οι κρατικές εγγυήσεις δεν εξασφαλίζουν αυτόματα άντληση ρευστότητας

Οι κρατικές εγγυήσεις που παρέχονται στις ελληνικές τράπεζες δεν εξασφαλίζουν αυτόματα ότι θα μπορούν να αντλούν ρευστότητα από την ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα)

Αυτό έκανε γνωστό η κεντρική τράπεζα, η οποία, σύμφωνα με νομικό πόρισμα που δημοσίευσε, επιφυλάσσεται να εξετάζει κατά περίπτωση τις πραγματικές ανάγκες χρηματοδότησης που έχει η κάθε τράπεζα, ανεξάρτητα από το αν τα ομόλογά της έχουν την εγγύηση του δημοσίου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ 


Η κρίση ερημώνει γειτονιές...

Τα ίδια προβλήματα έχουν πλέον οι ιδιοκτήτες καταστημάτων σε Ομόνοια, Εξάρχεια, Πατησίων και Πειραιά

«Εάν ήταν μόνον η κρίση, κουτσά-στραβά, ίσως τα φέρναμε βόλτα. Ομως, προσθέστε την εγκληματικότητα, τις απεργίες, τις πορείες και τα επεισόδια, αλλά και τα δελτία ειδήσεων όπου παρελαύνουν μόνον κακά μαντάτα και μαύρες προοπτικές, επιβαρύνοντας την ψυχολογία των καταναλωτών». Στην παραπάνω φράση ο εμπορικός κόσμος συνοψίζει τον επιχειρηματικό Γολγοθά που βιώνει τα τελευταία δύο χρόνια. Πίσω από κάθε μαγαζί που βάζει λουκέτο και ένα βαρύ ατομικό ή οικογενειακό πλήγμα.

Η διάψευση των προσδοκιών της κ. Ειρήνης Κοντοπούλου είναι ενδεικτική χιλιάδων άλλων περιπτώσεων. Πριν από έξι χρόνια, αποφάσισε να ανοίξει κατάστημα οπτικών στην οδό Κοδριγκτώνος, σημείο που εθεωρείτο «φιλέτο» στην ευρύτερη περιοχή, λόγω της γειτνίασης με τα δικαστήρια και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δεν πρόλαβε, όμως, να δικαιωθεί από την επιλογή της, αφού από το 2008 το μαγαζί της βρέθηκε σε μια από τις «ζώνες έντασης» της Αθήνας.
«Μια τα Δεκεμβριανά, μετά συνεχείς πορείες και επεισόδια, η γειτονιά μας μετατράπηκε σε πεδίο μάχης», λέει στην «Κ» η κ. Κοντοπούλου και «άρχισα να παίρνω τα μέτρα μου: πριν σχολάσω μάζευα όλο το εμπόρευμα από τη βιτρίνα, έκλεινα τα φώτα να μην προκαλώ...». 

Στα πέριξ σημειώθηκαν περιστατικά «πλιάτσικου», το δικό της κατάστημα, ωστόσο, «γλίτωσε». Εκτοτε, η φυσιογνωμία της περιοχής άλλαξε. «Οσοι είχαν τη δυνατότητα μετακόμισαν στα βόρεια και η περιοχή κατοικείται σήμερα σχεδόν αποκλειστικά από άρτι αφιχθέντες αλλοδαπούς, που ακόμα δεν έχουν δουλειά». Και μαζί με την αυξανόμενη εγκληματικότητα, ήρθε και η κρίση. «Στον δρόμο μου έκλεισαν τέσσερα καταστήματα, λειτουργώ μόνον εγώ και δύο καφετέριες», επισημαίνει, ενώ «μετά τις 7 μ.μ. κλειδώνω την πόρτα. Τους τελευταίους μήνες έχει χτυπήσει ο συναγερμός μου τρεις φορές μέσα στη νύχτα». Λίγα μέτρα από τη βιτρίνα της, αραδιασμένες οι πραμάτειες πλανόδιων πωλητών όπου βρίσκει κανείς εκατοντάδες απομιμήσεις επώνυμων σκελετών γυαλιών σε τιμές εξευτελιστικές. «Αναγκαστικά ρίχνω και εγώ τις τιμές όσο μπορώ, έχω επιστρατεύσει και το τεφτέρι», αναφέρει η ίδια, «ακόμα και τα γυαλιά οράσεως πωλούνται με δυσκολία». Το πρωί κάτι «κινείται», αλλά τα απογεύματα ο κόσμος στην Κυψέλη μοιάζει να «ταμπουρώνεται» στα σπίτια του. «Εχουν περάσει μέρες, ακόμα και εβδομάδα ολόκληρη που δεν μπήκε κανείς στο κατάστημά μου, έτσι κάνω με ιδιαίτερη φειδώ παραγγελίες και φυσικά δεν έχω τη δυνατότητα να προσλάβω υπάλληλο».

Παρακάτω, στην Πατησίων, πάλαι ποτέ κραταιά αγορά, τα κλειστά καταστήματα είναι περισσότερα από τα ανοιχτά. «Ο τζίρος μας έχει πέσει μέχρι και 70%», δηλώνει στην «Κ» έμπορος, που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του, «το εκτεταμένο παρεμπόριο, η αυξανόμενη εγκληματικότητα, αλλά και η μετατροπή της Πατησίων σε “πιάτσα” ιερόδουλων, έπληξαν την εικόνα της λεωφόρου». Σε αδιέξοδο δεκάδες έμποροι, που έχουν πάρει την απόφαση να κλείσουν, αλλά λόγω χρεών δεν μπορούν, λένε με τραγική ειρωνεία. Οι ίδιοι λένε ότι το μεγαλύτερο πλήγμα δέχθηκαν τα είδη ρουχισμού, ακόμα και τα παιδικά. «Ερχονται μητέρες με δώρα που έκαναν στα παιδιά τους και τα αλλάζουν σε δώρα για τα βαφτιστήρια τους».

Κατευθυνόμαστε προς Ομόνοια και Εξάρχεια, όπου και εκεί η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. «Πουλώ σε τιμές κόστους, αλλά και πάλι δεν βλέπω φως στο τούνελ», λέει στην «Κ» από τη συμβολή Πανεπιστημίου και Θεμιστοκλέους, ο κ. Παναγιώτης Καπράλος που διατηρεί κατάστημα με τσάντες και παπούτσια εδώ και είκοσι χρόνια. «Μετά τις 4 μ.μ. το κέντρο νεκρώνει». Η πτώση του τζίρου του κυμαίνεται από 60% έως 70%. «Παλιά είχα πελάτισσες με καλές δουλειές που ψώνιζαν χωρίς να κοιτούν τιμές - τώρα ακόμα και αυτές χαζεύουν απ’ έξω τις βιτρίνες μαγκωμένες. Και μόνο τα πρωινά, γιατί το βράδυ η περιοχή γίνεται απροσπέλαστη στις γυναίκες». Εξίσου απογοητευτική η κατάσταση στον Πειραιά. Εκτός από τα εκατοντάδες λουκέτα, πολλαπλασιάζονται τα χρέη των καταστηματαρχών στη ΔΕΗ - κάποιοι μάλιστα μέσα στην απελπισία τους παραβιάζουν ρολόγια της ΔΕΗ για να εξασφαλίσουν ρεύμα. Πέραν της κρίσης οι έμποροι του Πειραιά ενοχοποιούν το παρεμπόριο αλλά, όπως λένε, και τη λειτουργία του ΟΚΑΝΑ. «Ζητήσαμε τη συμβολή της αστυνομίας και της δημοτικής αστυνομίας, αλλά δεν μας βοήθησαν», καταλήγει στην «Κ» ο κ. Τάκης Πυλιώτης, πρόεδρος των υποδηματοποιών Πειραιά.

«Ανακουφίστηκα που το έκλεισα»
Την πολύ δύσκολη απόφαση να βάλει «φρένο» στον επιχειρηματικό, εισπρακτικό κατήφορο αποφάσισε τον Φεβρουάριο η Βάσια, που διατηρούσε κατάστημα ρούχων στου Ζωγράφου. «Νιώθω ανακουφισμένη», λέει στην «Κ» «το να περιμένω μέρα τη μέρα έναν πελάτη να περάσει το κατώφλι ήταν ψυχοφθόρο. Από το 2009 ξεκίνησε η μείωση του τζίρου μου. Εδώ και ένα χρόνο δεν έφερνα πια χρήματα στο σπίτι». Η ίδια έθεσε ένα χρονικό όριο - να κλείσει τα βιβλία της πριν συσσωρευτούν χρέη. Από τη μέρα που κατέβασε τα ρολά, το πρώην κατάστημά της παραμένει ανοίκιαστο - παρά τη γενναία έκπτωση στο ενοίκιο που υπόσχεται ο ιδιοκτήτης σε κάθε πιθανό «μνηστήρα». Είναι κοινό μυστικό ότι στου Ζωγράφου και τα Ιλίσια τα εμπορικά καταστήματα κλείνουν ομαδικώς «λες και περνάει μπουλντόζα».

Ωστόσο, η Βάσια δεν ενοχοποιεί μόνο την κρίση. «Φταίει και η νοοτροπία μας», συμπληρώνει «πολλοί καταναλωτές είχαν φθάσει στα όρια της μεγαλομανίας». Η ίδια είχε πελάτισσες κυρίως δημοσίους υπαλλήλους. «Παλιά ξέραμε ότι στις 13 και 27 του μήνα που πληρώνονταν, θα περνούσαν από το μαγαζί», θυμάται «σήμερα δεν το διανοούνται καν. Δεν άλλαξαν μόνο τα εισοδήματά τους, αλλά και οι προτεραιότητές τους». Πέρυσι τέτοιες μέρες οι περισσότεροι έπαιρναν το δώρο Πάσχα και κατευθύνονταν στην αγορά, εκμεταλλευόμενοι το εορταστικό ωράριο - αγόραζαν δώρα στα βαφτιστήρια, κάποιο ρούχο για τους ίδιους, γλυκά για το σπίτι. Φέτος, θα επιστρέψουν σπίτι και θα κάνουν «ταμείο».

Της Ιωάννας Φωτιάδη
17.4.2011

Το Μουσείο Αναγνώρισης Προσφοράς των Ελλήνων στην Αυστραλία

 

Με ελληνικού χορούς τιμήθηκε στην Αυστραλία η η 75η επέτειος του «Roxy Theatre», ενός μεγαλοπρεπούς κινηματογράφου που κτίστηκε από Έλληνες και σήμερα έχει μετατραπεί σε Μουσείο Αναγνώρισης της Προσφοράς των Ελλήνων στην επαρχιακή Αυστραλία.

«Το 1936, τρεις Έλληνες από τα Κύθηρα, οι Πήτερ Φέρος, Εμμανουήλ Αρώνης και Γιώργος Ψάλτης, εμπνεύσθηκαν μια μεγάλη ιδέα να κτίσουν ένα μεγαλοπρεπή κινηματογράφο (αρτ ντεκό), το «Roxy Theatre» και ακόμη το «Roxy cafe» και το «Peters & Co Cafe», όπως είπε ο Γιώργος Πούλος, διαχειριστής του Κυθηραϊκού Ταμείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. «Οι τρεις αρχικοί ιδιοκτήτες υπερέβαλαν τους εαυτούς τους» εξήγησε.

«Αποφάσισαν να οικοδομήσουν ένα ξενώνα. Νόμιζαν ότι όταν οι αγρότες θα πήγαιναν στον κινηματογράφο, όλοι τους θα διέμεναν στον ξενώνα για να έχουν ένα πολυτελές Σαββατοκύριακο, φαγητό στο καφέ κλπ.», είπε ο Γ. Πούλος.

Και μπορεί να πτώχευσαν οι πρωτοπόροι Έλληνες αλλά έγραψαν ιστορία. 

«Η κληρονομιά όμως που άφησε πίσω του αυτό το εγχείρημα είναι κάτι σημαντικό σε πολλά επίπεδα. Τα ελληνικά καφενεία άλλαξαν τον ρου της πολιτιστικής ιστορίας της Αυστραλίας και άφησαν μια σημαντική κληρονομιά για την μαγειρική και το πολιτιστικό τοπίο», ανέφερε.

Οι Αρχές της Αυστραλίας, για να τιμήσουν αυτή την προσφορά των Ελλήνων αποφάσισαν να μετατρέψουν το «Roxy» σε μουσείο προς τιμήν τους. Το συγκρότημα «Roxy» αναπαλαιώθηκε πλήρως και εγκαινιάστηκε με κάθε επισημότητα.

Έπαινος στο βιβλίο «Η Ζωή εν Αυστραλία»

Εν τω μεταξύ, το Ίδρυμα Προστασίας της Εθνικής Κληρονομίας της Αυστραλίας (National Trust Heritage) τίμησε πρόσφατα την ελληνική παρουσία στην πέμπτη ήπειρο και την προσφορά της, στην ανάπτυξη και εξέλιξη της χώρας.

Δόθηκε ο κορυφαίος έπαινος στην επανέκδοση ενός ιστορικού βιβλίου που καταγράφει την παρουσία των Ελλήνων στην Αυστραλία, στις αρχές του περασμένου αιώνα.

Το βιβλίο «Η Ζωή εν Αυστραλία» κυκλοφόρησε το 1916 και είναι το πρώτο βιβλίο στην ελληνική γλώσσα που εκδόθηκε στην Αυστραλία. Επανεκδόθηκε πριν δυο χρόνια, αυτή τη φορά τόσο στην ελληνική (στην αυτούσια μορφή του) όσο και στην αγγλική γλώσσα.

Η πρωτοβουλία της επανέκδοσης άνηκε στους Άγγελο Νοταρά, Τζέϊμς Πρινέα και Γεώργιο Πούλο.

18.4.11

Αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους μετά από αξιολόγηση

Νέο σύστημα αμοιβών και εξέλιξης για τους δημοσίους υπαλλήλους προετοιμάζει η κυβέρνηση, το οποίο θα «χτιστεί» πάνω στην αξιολόγηση και την αύξηση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Eθνους», ο υπουργός Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούσης ετοιμάζεται να ανακοινώσει σύντομα την καθιέρωση της σύνδεσης των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων με την παραγωγικότητα. Σύμφωνα με το σχέδιο που επεξεργάζεται το υπουργείο Εσωτερικών, η αύξηση των αποδοχών λόγω «ωρίμανσης» και η εξέλιξη κάθε εργαζόμενου στο δημόσιο θα δίνονται μόνο μετά από αξιολόγηση που θα πραγματοποιούν οι προϊστάμενοι κάθε 4 χρόνια.
 
Η αξιολόγηση -που αναμένεται να ξεκινήσει από το 2012- θα γίνεται με ενιαίο και αντικειμενικό τρόπο, όπως αναφέρουν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη
Η αξιολόγηση -που αναμένεται να ξεκινήσει από το 2012- θα γίνεται με ενιαίο και αντικειμενικό τρόπο, όπως αναφέρουν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη Οι προϊστάμενοι, με τη σειρά τους, θα επιλέγονται μέσω γραπτού διαγωνισμού, μοριοδότησης και συνέντευξης από το Ειδικό Συμβούλιο Επιλογής Προϊσταμένων, που θα συγκροτηθεί τις επόμενες ημέρες.
Η αξιολόγηση -που αναμένεται να ξεκινήσει από το 2012- θα γίνεται με ενιαίο και αντικειμενικό τρόπο, όπως αναφέρουν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη και θα αποτελεί τμήμα του προσωπικού φακέλου του υπαλλήλου.
Μία τέτοια εξέλιξη σημαίνει την κατάργηση της «αυτόματης» ωρίμανσης των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων κάθε δύο χρόνια και την αλλαγή των κλιμακίων έτσι όπως λειτουργούσαν μέχρι σήμερα.
Το σενάριο που επεξεργάζεται το υπουργείο Εσωτερικών «στηρίζει» την αύξηση της παραγωγικότητας στο δημόσιο στην αξιολόγηση των υπαλλήλων.
Συγκεκριμένα, ένας υπάλληλος υποχρεωτικής εκπαίδευσης που εργάζεται στον τομέα της καθαριότητας ενός δήμου θα αξιολογείται από τον προϊστάμενό του κάθε 4 χρόνια.
Σε περίπτωση που αποδειχτεί ότι προσφέρει λιγότερο από τις δυνατότητές του, τότε δεν θα λάβει την αύξηση που θα προκύπτει από τα κλιμάκια τα οποία θα καθορίσει το Ενιαίο Μισθολόγιο.
Η αξιολόγηση θα γίνεται με αντικειμενικό τρόπο και δεν θα είναι «δικαίωμα του προϊσταμένου», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών. Θα γίνεται βάσει μορίων και μετρήσιμων δεικτών για την παραγωγικότητα των υπαλλήλων.

ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ
Διευθυντές και στελέχη μόνο ύστερα από διαγωνισμούς
Με συνδυασμό γραπτής εξέτασης, συνέντευξης και μοριοδότησης των προσόντων που διαθέτουν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα γίνεται η επιλογή προϊσταμένων, διευθυντών και γενικών διευθυντών στο Δημόσιο.
Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Εσωτερικών, στα τέλη του 2011 θα πραγματοποιηθεί η πρώτη γραπτή εξέταση για την επιλογή προϊσταμένων στο ελληνικό Δημόσιο, την οποία θα διοργανώσει το Ειδικό Συμβούλιο Επιλογής Προϊσταμένων (ΕΙΣΕΠ). Θα πραγματοποιηθεί με ερωτηματολόγιο πολλαπλών επιλογών, που θα συνταχθεί με ευθύνη του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης.
Στις προθέσεις του υπουργείου Εσωτερικών είναι και η συνταγματική κατοχύρωση της αντικειμενικής επιλογής των προϊσταμένων. Το ΕΙΣΕΠ θα συσταθεί μετά το Πάσχα και, όπως προβλέπει ο νόμος 3839/2010, θα προεδρεύει αντιπρόεδρος του ΑΣΕΠ. Θα αποτελείται από τέσσερα μέλη της ανεξάρτητης Αρχής και από έναν βοηθό Συνήγορο του Πολίτη.
Τη θέση του προέδρου του ΕΙΣΕΠ αναμένεται να αναλάβει ο γ' αντιπρόεδρος του ΑΣΕΠ, κ. Φ. Μπολόφης. Το ΕΙΣΕΠ με τη σειρά του θα επιλέξει τα μέλη των Συμβουλίων Επιλογής Προϊσταμένων (ΣΕΠ) σε κάθε φορέα και υπηρεσία. Τα ΣΕΠ θα επιλέξουν τα υπηρεσιακά συμβούλια επιλογής τμηματαρχών σε κάθε υπηρεσιακή μονάδα. Οι νέοι προϊστάμενοι της δημόσιας διοίκησης θα έχουν πενταετή θητεία.
Στις διαδικασίες επιλογής τους, σύμφωνα με τον νόμο 3839, θα συνυπολογίζονται η μοριοδότηση για τα χρόνια προϋπηρεσίας, τις σπουδές, τη γνώση ξένων γλωσσών, την εργασιακή - διοικητική εμπειρία, την υπηρεσιακή αξιολόγηση και τις ειδικές δραστηριότητες. Επίσης, θα συνυπολογίζεται η μοριοδότηση στον γραπτό διαγωνισμό (μέχρι 350 μόρια) και στη συνέντευξη που θα γίνεται από το ΕΙΣΕΠ (μέχρι 300 μόρια). Η συνέντευξη θα γίνεται από το ΕΙΣΕΠ, θα είναι ανοιχτή στους συνυποψηφίους και θα υπάρχει αιτιολογημένη βαθμολόγηση.
Στο υπουργείο Εσωτερικών όλοι οι εργαζόμενοι

Τι αλλάζει με τον θεσμό του «κρατικού υπαλλήλου»
Μετά την ψήφιση του Ενιαίου Μισθολογίου που θα άρει τις μισθολογικές ανισότητες μεταξύ υπαλλήλων που έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια προϋπηρεσία, θα ακολουθήσει και η θεσμοθέτηση της έννοιας του «κρατικού υπαλλήλου».
Οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν θα θεωρούνται υπάλληλοι του υπουργείου που έχουν προσληφθεί αλλά του κράτους, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι μετακινήσεις υπαλλήλων μεταξύ υπαλλήλων και υπηρεσιών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά την ψήφιση του Ενιαίου Μισθολογίου, θα ακολουθήσει νομοθετική ρύθμιση που θα προβλέπει ότι όλοι οι υπάλληλοι του «στενού» δημόσιου τομέα θα είναι εργαζόμενοι του υπ. Εσωτερικών.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση θα «απελευθερώσει δυνάμεις» στον δημόσιο τομέα, σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη και θα συμβάλει στην εξοικονόμηση πόρων, αφού θα αυξηθεί η δυνατότητα κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων μεταξύ των υπηρεσιών.
Παράλληλα, η κυβέρνηση ετοιμάζει νομοθετική ρύθμιση σύμφωνα με την οποία οι χιλιάδες μετατάξεις που θα πραγματοποιηθούν στο τέλος του χρόνου με την ανασυγκρότηση των δημοσίων υπηρεσιών, θα γίνονται με μοριοδότηση μέσω ΑΣΕΠ.
Η έννοια του «κρατικού υπαλλήλου» σε συνδυασμό με την εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στα επιδόματα που λαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά την ψήφιση των σχετικών νόμων, θα αποδίδονται σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους τα κοινωνικά επιδόματα, το πριμ παραγωγικότητας που θα συνδεθεί με την απόδοση των υπαλλήλων και το επίδομα θέσης.
Παράλληλα με μοριοδότηση μέσω ΑΣΕΠ θα πραγματοποιηθούν οι χιλιάδες μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων που θα επιφέρει η εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης στο Κράτος» στα τέλη του χρόνου.

ΑΣΕΠ
Πριν από δύο εβδομάδες ολοκληρώθηκε η συζήτηση για τον νέο ρόλο που θα διαδραματίσει το ΑΣΕΠ μεταξύ του υπουργού Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούση και του προέδρου της Ανεξάρτητης Αρχής κ. Γ. Βέη. Υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Εσωτερικών αναφέρουν ότι με τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία ολοκληρώνεται ο κύκλος παρεμβάσεων για τον νέο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το ΑΣΕΠ, στον καθολικό έλεγχο των προσλήψεων, στον έλεγχο των μετατάξεων και στην επιλογή των προϊσταμένων του δημοσίου (ΕΙΣΕΠ).
Μετά την ολοκλήρωση των νέων οργανογραμμάτων στις δημόσιες υπηρεσίες και τη νομοθετική παρέμβαση για την ανάπτυξη της κινητικότητας στο Δημόσιο, θα δημοσιεύονται προκηρύξεις μετατάξεων για την κάλυψη των κενών θέσεων που θα δημιουργηθούν. Το σύνολο των διαδικασιών για την επιλογή των μεταταχθέντων (αιτήσεις, μοριοδότηση βάσει τυπικών και κοινωνικών κριτηρίων, τελική επιλογή) θα γίνεται από το ΑΣΕΠ.
ΥΠ. ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Ερχεται σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών
Την επαναθεμελίωση του δημόσιου τομέα στοχεύει το υπουργείο Εσωτερικών με την ανάληψη σειράς νομοθετικών πρωτοβουλιών όπως είναι η καθιέρωση του Ενιαίου Μισθολογίου, την αλλαγή του πειθαρχικού δικαίου των δημοσίων υπαλλήλων, την αύξηση της κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων με την εισαγωγή της έννοιας του «κρατικού υπαλλήλου» και τη θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης η οποία θα κατατεθεί στη Βουλή εντός της εβδομάδας.
Με οδηγό τον «Καλλικράτη» στην τοπική αυτοδιοίκηση, που οι συγχωνεύσεις οργανισμών οδήγησαν στη μείωση των οργανικών θέσεων στις πειφερειακές αυτοδιοικήσεις κατά 35.000 σε σχέση με τις θέσεις που υπήρχαν στις νομαρχίες, το υπουργείο Εσωτερικών θα εφαρμόσει τον νέο «Καλλικράτη στο κράτος» όπου ευελπιστεί ότι με τα νέα οργανογράμματα του Δημοσίου θα επέλθει μείωση των 24.000 θέσεων προϊσταμένων κατά 20%.
Τις επόμενες ημέρες ο κ. Ραγκούσης θα δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία που έχουν καταγραφεί στην κεντρική βάση δεδομένων του υπ. Εσωτερικών από τα οικονομικά των ΟΤΑ. Σήμερα αναμένεται να ανακοινωθεί από τον αρμόδιο υφυπουργό κ. Γ. Ντόλιο η ολοκλήρωση μεγάλου μέρους των μετατάξεων που έχουν πραγματοποιηθεί από τον ΟΣΕ προς τον δημόσιο τομέα.
ΝΙΚΟΣ Β. ΤΣΙΤΣΑΣ

Πηγή ΕΘΝΟΣ
18.4.11

Ιστορίες ελληνικής ελεγκτικής παρατυπίας

Oι διώξεις για αυτουργία σε ψευδή βεβαίωση και ηθική αυτουργία σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων εναντίον 14 επιθεωρητών του υπουργείου Οικονομικών «ρίχνουν» καινούργιο φως στην ποιότητα της δουλειάς των ελεγκτικών μηχανισμών του υπουργείου Οικονομικών. Μάλιστα, η άσκηση ποινικών διώξεων δεν αφορά μόνο τους ελεγκτές, αλλά και τον πρώην γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, κ. Νίκο Ανδριανόπουλο, για πράξεις των υφισταμένων του.

Πώς έχει η υπόθεση: Στις 9 Νοεμβρίου του 2006, επτά κάτοικοι του χωριού Στεφανοβίκειο στέλνουν υπόμνημα στον τότε γενικό διευθυντή της Οικονομικής Eπιθεώρησης, υποστηρίζοντας ότι είχαν διαθέσει 55.000 ευρώ σε δύο αθλητικούς συλλόγους του χωριού τους, με τα οποία, στη συνέχεια, πληρώνονταν εργαζόμενοι της κοινότητας, ενώ κανονικά δεν θα έπρεπε. Κι αυτό γιατί όφειλαν προηγουμένως να συγκεντρώσουν τα ανάλογα παραστατικά. «Το έλλειμμα», έγραφαν οι επτά, «δεν είναι πραγματικό αλλά μόνο ταμειακό». Και λοιπόν, θα αναρωτιόταν η οποιαδήποτε υπηρεσία σε άλλη χώρα της Ε. Ε. Οχι όμως και στην Ελλάδα.

Ετσι, ενώ η διεύθυνση Οικονομικής Κοινότητας Θεσσαλίας καταλόγισε στους επτά (τον τέως πρόεδρο της κοινότητας, έναν αγρότη, έναν ιδιωτικό υπάλληλο, έναν λογιστή, έναν ακόμα αγρότη και έναν συνταξιούχο) τις 55.000 ευρώ, ο νόμος 3274/2004 θεώρησε νόμιμες τις δαπάνες που είχαν πληρωθεί ώς τις 31 Δεκεμβρίου του 2003.

Ενα μήνα αργότερα, διατάσσεται επανέλεγχος, χωρίς στην πραγματικότητα να έχουν προσκομιστεί τα νέα στοιχεία που απαιτεί η νομοθεσία. Το μόνο ουσιαστικό νέο στοιχείο ήταν ο νόμος του 2004. Εξι μήνες μετά την απόφαση, τριμελής επιτροπή καταλογισμού ζημιών σε βάρος αιρετών οργάνων των ΟΤΑ απαλλάσσει τους επτά.

Στη διαδικασία αποκαλύπτεται ότι η κοινότητα έδινε χρήματα σε κατοίκους του χωριού, μέσω των δύο αθλητικών σωματείων, για να τους δίνει δουλειά. Στην παρέμβασή του ο πρώην πρόεδρος της κοινότητας αναφέρει: «Δουλέψαμε παράτυπα για να λειτουργήσει η επιχείρηση και να πληρωθούν οι εργαζόμενοι. Ολοι έτσι λειτουργούσαν...».

Πολύ σύντομα άλλα δημοτικά συμβούλια σε όλη την Ελλάδα, που είχαν παρόμοια προβλήματα, του έγραφαν ή απευθύνονταν σε αυτόν μέσω τοπικών παραγόντων, όλων ανεξαρτήτως των πολιτικών τοποθετήσεων.

Στις 2 Ιανουαρίου 2007 κάνει αίτηση να διαγραφούν τα εις βάρος του καταλογισθέντα ποσά ο τότε δήμαρχος Χαλάστρας, ο οποίος ομολογεί ύπαρξη «τιμολογίων διευκόλυνσης» για πληρωμή ανασφάλιστου προσωπικού, ετεροχρονισμένες δαπάνες εργασιών και προμηθειών παρελθόντων ετών, καθώς και δαπάνες με τη διαδικασία του επείγοντος. Προφανώς τα δεδομένα αυτά δεν αποτελούσαν πρωτοτυπία και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου δήμου. Ο δήμος επικαλείται ότι δεν υπήρξε ζημία και ζητά να συμπεριληφθεί στον νόμο του 2004.
Το αποτέλεσμα; Και για τις δύο αυτές υποθέσεις, όπως και για τις υπόλοιπες που αφορούν δήμους, υποστηρίχθηκε στο υπόμνημα που συντάχθηκε πως ούτε ένα ευρώ δεν διεγράφη, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κάνει μόνο το Ελεγκτικό Συνέδριο. «Οι εκθέσεις των επιθεωρητών συνεκτιμώνται...» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο σχετικό κείμενο.

Eπανέλεγχοι
Η δίωξη που άσκησε η αντεισαγγελέας αφορά επανελέγχους που διατάχθηκαν και για επιχειρήσεις. Τα ποσά τα οποία αμφισβητούνταν εκεί από τους υπόλογους σε καταλογισμό ήταν πολύ υψηλότερα, αλλά οι ελεγκτές υποστήριξαν ότι οι επανέλεγχοι ούτε και σε αυτή την περίπτωση οδηγούσαν στο «σβήσιμο» φόρων που είχαν καταλογισθεί. Στην περίπτωση μάλιστα που προκάλεσε και την τοποθέτηση του κ. Π. Τατούλη, εκείνη της Ελεύθερης Τηλεόρασης, ο ελεγκτής Β. Σ. σημειώνει ότι ο έλεγχος ολοκληρώθηκε και υποβλήθηκε τρεις μήνες αφ’ ότου είχε εγκαταλείψει την υπηρεσία (18/9/2008). Η εταιρεία όμως υπέβαλε, σύμφωνα με την εισαγγελία, αίτηση για επανέλεγχο την 1/5/2008, ενώ ο Β. Σ. ήταν εν υπηρεσία...

Του Τάσου Τελλογλου
17.4.11

Ψέματα, μεγάλα ψέματα και ντοκιμαντέρ: Debtocracy

Για να πεις ένα μεγαλύτερο από τα μεγάλα ψέματα πολλές φορές δεν αρκεί η στατιστική. Η εικόνα με τη μουσική υπόκρουση μπορεί να το κάνει καλύτερα. Ετσι κι αλλιώς όσα λέγονται σε μια κινηματογραφική ή τηλεοπτική παραγωγή είναι πτερόεντα· αυτό που μετρά είναι το κατακάθι, τα συναισθήματα που δημιουργούνται. Αυτό το ήξεραν καλά όλοι οι προπαγανδιστές της ιστορίας, από τον Σεργκέι Αϊζενστάιν μέχρι τη Λένι Ρίφτενσταλ, δύο εμβληματικές προσωπικότητες του φιλμ που υπηρέτησαν με τη δουλειά τους δύο ολοκληρωτισμούς του 20ού αιώνα. Το ξέρουν οι διαφημιστές, το ξέρουν και οι δημοσιογράφοι. Εχει αναλυθεί επαρκώς από τους διανοούμενους, από τη σχολή της Φρανκφούρτης μέχρι τον Νιλ Πόστμαν κ.ά. «Ο πολιτισμός της εικόνας δημιουργεί μια απομίμηση της δημόσιας συζήτησης... Η δύναμη της εικόνας καταβροχθίζει τον λόγο», επιχειρηματολόγησε ο τελευταίος.
Η παραγωγή «Χρεοκρατία» (Deptocracy), που έχει γίνει μεγάλη επιτυχία στο Διαδίκτυο, είναι μία από εκείνες τις δουλειές που «καταβροχθίζουν τον λόγο». Και είναι εξόχως προπαγανδιστικό. Οι παραγωγοί του κ.κ. Αρης Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη προφανώς ασπάζονται την άποψη ότι σκοπός των ντοκιμαντέρ είναι να αλλάξουν τον κόσμο όχι να τον ενημερώνουν.
Οι συμμετέχοντες
Γι’ αυτό δεν έχουν ούτε μία αντιτιθέμενη άποψη στη θέση που θέλουν να προωθήσουν. Κι αυτή η θέση είναι η ελληνική στάση πληρωμών προς τους δανειστές. Οπως αναφέρεται στην περιγραφή «στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Αβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ». Δεν είναι μόνο αυτοί. Για να ενισχυθούν τα επιχειρήματα κατά ΔΝΤ φιλοξενούνται δηλώσεις και από εξέχουσες μορφές της παλαβής δεξιάς των ΗΠΑ, όπως είναι ο Ρεπουμπλικανός βουλευτής του Τέξας Ρον Πολ, που θεωρείται ο εμπνευστής του «Tea Party». Είναι αυτός που πρώτος σήκωσε παντιέρα κατά της διάσωσης της Ελλάδας με ραδιοφωνικό κήρυγμα «Πρέπει οι Αμερικανοί φορολογούμενοι να πληρώσουν την Ελλάδα;» Ποιος είπε ότι τα άκρα είναι απέναντι;
Το έργο ξεκινά με ένα προπαγανδιστικό τρικ που είναι η εικονογράφηση του συνθήματος που διακινεί η παλαβή αριστερά περί «χούντας του ΔΝΤ» στην Ελλάδα. Ακούγονται οι δηλώσεις Γεωργίου Παπαδόπουλου περί γύψου και αμέσως οι δηλώσεις του Ντομινίκ Στρος-Καν περί γιατρού που δίνει το φάρμακο για τη σωτηρία της χώρας. «Η ιστορία», λέει ο αφηγητής, «έχει αυτή την αναθεματισμένη συνήθεια να επαναλαμβάνεται. Σαν φάρσα. Κι από έναν δικτάτορα γιατρό, περάσαμε στον αρχίατρο του ΔΝΤ». Αυτό επικρίθηκε ως φτηνό λαϊκιστικό κόλπο, ανάμειξης μιας δικτατορίας με την οικονομική βοήθεια υπό όρους που παρέχει το ΔΝΤ. Αλλά δεν είναι καν το χειρότερο. Τους δικτάτορες θα τους συναντήσουμε κι αργότερα στο έργο με ένα σημαντικό λάθος που προβάλλεται.
Το έργο θέλει να πείσει ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει ηθική υποχρέωση να αποπληρώσει τα χρέη της, αλλά ούτε καν νομική. Γι’ αυτό ξεθάβεται η θεωρία του «απεχθούς χρέους».
Λέει ο αφηγητής της «Χρεοκρατίας»: «Η ιστορία μας ξεκινά τη δεκαετία του 1920 με τον Αλεξάντερ Σακ, υπουργό στην τσαρική Ρωσία και ειδικό σε θέματα δικαίου. Ο Σακ βρέθηκε μετά την Επανάσταση του ’17 να διδάσκει σε πανεπιστήμιο της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Και το 1927 παρουσίασε μια λαμπρή ιδέα, την έννοια του απεχθούς χρέους.
»Για να ορίσουμε ένα χρέος ως απεχθές, είπε, πρέπει να υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις. Πρώτον, το καθεστώς της χώρας να προχώρησε στη σύναψη του δανείου χωρίς τη γνώση και τη συγκατάθεση των πολιτών. Δεύτερο, τα δάνεια να σπαταλήθηκαν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν τους πολίτες της χώρας και τρίτον, ο πιστωτής να ήταν ενήμερος γι’ αυτή την κατάσταση και να σφύριζε αδιάφορα».
Μόνο που ο Αλεξάντερ Σακ δεν είπε ακριβώς αυτό. Σύμφωνα με τη Wikipedia ο Ρώσος εμιγκρές έγραψε: «Οταν μια δεσποτική κυβέρνηση συνάπτει δάνεια όχι για τις ανάγκες και τα συμφέροντα του κράτους, αλλά για να ενισχύσει τον εαυτό της, να καταστείλει λαϊκές εξεγέρσεις, αυτό το χρέος είναι απεχθές για τον λαό ολόκληρου του κράτους. Αυτό το χρέος δεν δεσμεύει το έθνος· είναι χρέος του καθεστώτος, προσωπικό χρέος που συμφώνησε ο ηγεμόνας κι τελικά καταπίπτει με το τέλος του καθεστώτος... Οι δανειστές, που διέπραξαν μια εχθρική ενέργεια ενάντια στον λαό, δεν μπορούν να περιμένουν από ένα έθνος που μόλις απελευθερώθηκε από μια δεσποτεία να αναλάβει αυτά τα απεχθή χρέη».
Λαθροχειρία
Στην περίπτωσή μας οι δανειστές δεν δάνεισαν κάποια δεσποτεία. Σε εκλεγμένες κυβερνήσεις έδιναν τα λεφτά. Δεύτερον, δεν «διέπραξαν μια εχθρική ενέργεια ενάντια στον λαό»· με τα λεφτά τους ο λαός προσελήφθη στο Δημόσιο, και όσοι δεν προσελήφθησαν πληρώνονταν έμμεσα απ’ αυτό.
Εδώ υπάρχει το συνηθισμένο λάθος με τη δημοκρατία και την αντίσταση στη δικτατορία. Κατά μια έννοια ο Αλεξάντερ Σακ επεκτείνει το δικαίωμα στην εξέγερση που διατύπωσε ο Τζον Λοκ. Στη «Δεύτερη Πραγματεία περί Κυβερνήσεως» ο μεγάλος Βρετανός φιλόσοφος έγραψε ότι διακυβέρνηση χωρίς τη συναίνεση των κυβερνωμένων δεν είναι μόνο τυραννία. Αποτελεί απειλή στην ασφάλεια των ατόμων, αυτήν την ασφάλεια που το κράτος πρέπει να παρέχει κι έχει δεσμευτεί διά του κοινωνικού συμβολαίου. Ετσι θεμελιώνεται το δικαίωμα στην επανάσταση. Ο λαός οφείλει να εξεγερθεί αμυνόμενος στην απειλή που αποτελεί μια απολυταρχική κυβέρνηση. Για τον ίδιο λόγο ο λαός δεν πρέπει να πληρώσει τα δάνεια μιας απολυταρχικής κυβέρνησης, λεφτά που χρησιμοποιήθηκαν για τη δουλεία του. Τόσο απλό και τόσο δημοκρατικό.
Η «Χρεοκρατία»
Το ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία» είναι καλοφτιαγμένο, παρά το γεγονός ότι (χάρη στις νέες τεχνολογίες) ήταν πολύ φθηνή παραγωγή. Οπως γράφει ο δικτυακός του τόπος (www.debtocracy.gr) κόστισε μόλις 7.790 ευρώ. Πιθανότατα, δε, είναι η πρώτη κινηματογραφική δουλειά-ρεφενέ στην Ελλάδα. Τα λίγα έξοδα καλύφθηκαν από εισφορές μελλοντικών θεατών μέσω διάφορων τραπεζικών εργαλείων, πιστωτικές κάρτες, Paypal κ.ά. Μέχρι στιγμής το έχουν δει πάνω από 500.000 άτομα.
Κάν’ το όπως ο Ισημερινός;
Ενα μεγάλο μέρος της «Χρεοκρατίας» αφιερώνεται στη στάση πληρωμών που έκανε το 2008 ο πρόεδρος του Ισημερινού κ. Ραφαέλ Κορέα. Με συγκινητική μουσική υπόκρουση και φιλμάκια χαμογελαστών κατοίκων του Ισημερινού (σε αντίθεση με τα εμβόλιμα θλιμμένα πρόσωπα των Ελλήνων) το «ντοκιμαντέρ» κηρύσσει ότι η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Μόνο που στο έργο δεν αναφέρονται όλα. Πρώτον ο Κορέα χαρακτήρισε το χρέος παράνομο, επειδή συσσωρεύτηκε από τη χούντα του Ισημερινού και υποσχέθηκε να προσφύγει σε διεθνή δικαστήρια. Το χρέος μπορεί να χαρακτηριστεί απεχθές. Δεύτερον: σύμφωνα με μια τεκμηριωμένη (εξ ευωνύμων, μάλιστα) κριτική που γίνεται στο Debtocracy «ο πληθωρισμός έχει εκτινάξει στο διπλάσιο τις τιμές των τροφίμων μέσα σε μια διετία... [Επίσης] Ο Κορέα, ξεκινά ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων τεράστιων εκτάσεων γης, όπου σε συνεργασία με καναδέζικες πολυεθνικές, θα κατασκευαστούν ορυχεία άνθρακα. Αυτές τις καναδέζικες εταιρείες, μάλιστα, που θεωρούνται υπαίτιες στον Ισημερινό για συγκρότηση παραστρατιωτικών ομάδων και δολοφονίες ακτιβιστών το 2006 κ.ά.» (πρβλ. gatouleas. wordpress.com)
Αν και η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν είναι και ιδιαίτερα κολακευτική υπάρχει μια σημαντική διαφορά που αποκρύπτεται. Ο Ισημερινός είναι πετρελαιοπαραγωγός χώρα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών είναι μηδενικό. Οι εισαγωγές της είναι περίπου όσες και οι εξαγωγές της. Το 2009 εισήγαγε προϊόντα 14,27 δισεκατομμυρίων δολαρίων και εξήγαγε προϊόντα 14,35 δισ. δολαρίων (κυρίως πετρέλαιο). Η Ελλάδα τον ίδιο χρόνο εισήγαγε προϊόντα και υπηρεσίες 45 δισ. δολαρίων περισσότερα από τις εξαγωγές της. Αυτά τα 45 δισ. καλύφθηκαν από τον εξωτερικό δανεισμό. Ούτε στα τρόφιμα δεν είναι αυτάρκης η χώρα μας: το 2009 παρουσιάστηκε έλλειμμα στο ισοζύγιο τροφίμων 2,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, τα οποία επίσης καλύφθηκαν από δανεισμό. Μια στάση πληρωμών σημαίνει ότι για ένα διάστημα, όσο δεν δανείζεσαι, σχετική αυτάρκεια. Η Ελλάδα, όμως, εισάγει πάνω από 1.000.000 τόνους μαλακό σιτάρι ετησίως. Κυρίως από τη Γερμανία. Και 500.000 τόνους καλαμπόκι. Κυρίως από την Γαλλία!
Διαβάστε
- Αριστείδης Χατζής, «Η απατηλή λάμψη της ψευδοεπιστήμης». Περιοδικό «Vice Versa», Ιανουάριος 2011, (http://viceversamag.gr)
- Noreena Hertz, «Η βόμβα του παγκόσμιου χρέους», εκδ. Κριτική

Του Πάσχου Μανδραβέλη
17.4.2011

Το βίντεο μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ολόκληρο στο
http://www.youtube.com/watch?v=I4Rnu4hHKVE

ShareThis