Παραμονές εκλογών, ο γράφων είχε ρωτήσει τον κ. Γιάννη Μπουτάρη για το μοντέλο το οποίο σχεδίαζε να εφαρμόσει για να αλλάξει την πόλη της Θεσσαλονίκης. Η απάντηση ήταν ότι οραματιζόταν έξι «μικρά δημαρχεία», όσα και τα δημοτικά διαμερίσματα, επιφορτισμένα με τη διαχείριση της καθημερινότητας των πολιτών, μια διοίκηση «που να σφυρίζει» για να μπορεί να υπηρετήσει το όραμα και μια πόλη «με ανοιχτά παράθυρα» στον έξω κόσμο.
Εκατό μέρες στο νέο δημαρχιακό μέγαρο, ο κ. Μπουτάρης αισθάνεται ότι βρίσκεται σ’ ένα πηγάδι δίχως πάτο.
«Διαψευστήκαμε, με εξαίρεση τα ανοίγματά μας προς τους γείτονες, τα άλλα δύο είναι τελείως ανέφικτα γι’ αυτήν την τετραετία. Με το υπάρχον προσωπικό και τη δεσπόζουσα νοοτροπία δεν μπορεί να προχωρήσει το πράγμα», δεν διστάζει να λέει με τον αυθορμητισμό που τον διακρίνει στους συνομιλητές του και αφήνει να εννοηθεί ότι εάν χρειαστεί, θα φτάσει ακόμη και σε απολύσεις ανυπάκουων και όσων αρνούνται να εργαστούν.
Η περιπέτεια της αποκομιδής των απορριμμάτων ήρθε να αναδείξει ένα σύστημα «τρύπιο από παντού», στηριζόμενο στη συνδικαλιστική αργομισθία, με «διευθυντές που δουλεύουν με το κομπολόι στο χέρι» και εργαζόμενους - φαντάσματα, το οποίο κατά γενική ομολογία, η απελθούσα διοίκηση όχι μόνο δεν επιχείρησε να εκσυγχρονίσει, αλλά άφησε ανέλεγκτο, με αποτέλεσμα να θεριέψει και τώρα κινδυνεύει να «καταπιεί» κάθε δημιουργική πρωτοβουλία και καινοτόμο ιδέα.
«Τόσα χρόνια, η συνδικαλιστική αυτή ομερτά στον δήμο στήριζε το μαγαζί. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ η υπεξαίρεση εκατομμυρίων ευρώ που αποκαλύφθηκε στον δήμο αφορούσε χρήματα που προορίζονταν για εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία των υπαλλήλων, δεν υπήρξε εκ μέρους της συντεχνίας έστω και μια διαμαρτυρία», σχολίαζε δημοτικός σύμβουλος που δεν ανήκει στη παράταξη του κ. Μπουτάρη.
Τούτες τις μέρες, ο κ. Μπουτάρης δίνει τη μάχη των σκουπιδιών και ταυτόχρονα ανοίγει κι άλλα καυτά ζητήματα, όπως των τραπεζοκαθισμάτων και της παράνομης στάθμευσης που δίνουν όψη... Καλκούτας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κατά τα φαινόμενα, δεν πρόκειται να ξεμπερδέψει εύκολα. Οι δυνάμεις της «λούφας» και της αδράνειας, σε συνδυασμό με την απουσία κονδυλίων, αλλά και τα λάθη και την απειρία της νέας διοίκησης, μετέτρεψαν το ζήτημα την καθαριότητας της πόλης σε γόρδιο δεσμό τον οποίο ο κ. Μπουτάρης φέρεται αποφασισμένος να κόψει.
«Μέχρι τον Ιούνιο θα κινούμαστε στην κόψη του ξυραφιού», δηλώνει και σχολιάζοντας την κριτική και την γκρίνια των ανυπόμονων περί ανικανότητάς του να λύσει ένα «τόσο απλό» πρόβλημα, παραδέχεται πως οι απλοί άνθρωποι έχουν δίκιο και προσθέτει πως «εργαζόμαστε πυρετωδώς, εκπονούμε σχέδια για να υπάρξει μόνιμη και οριστική διευθέτηση, κάτι που θα χρειαστεί χρόνο».
Ο κ. Μπουτάρης προεκλογικά απέφυγε βαρύγδουπες εξαγγελίες και μεγαλεπήβολα σχέδια ούτε σκόρπισε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα στους Θεσσαλονικείς. Μόνιμο μότο του ήταν πως θα κάνει ό, τι μπορεί, στο πλαίσιο της σκληρής οικονομικής πραγματικότητας, με παρεμβάσεις χαμηλού κόστους, προκειμένου να αναβαθμιστεί η καθημερινότητα των πολιτών και σε αυτόν τον άξονα επιμένει να κινείται. Το εργαλείο, ωστόσο, με το οποίο θα υλοποιήσει το όραμα, ο μηχανισμός, δηλαδή, του δήμου, αποδεικνύεται απρόθυμος «μια σκουριασμένη αλυσίδα» και η νέα δημοτική αρχή εμφανίζεται αποφασισμένη να συγκρουστεί.
«Οι υπηρεσίες έμαθαν τόσα χρόνια να λειτουργούν με αυτιστικό τρόπο, υπακούοντας σε γραφειοκρατικές λογικές αντί να λύνουν προβλήματα», λέει χαρακτηριστικά ο αντιδήμαρχος Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού κ. Ανδρέας Κουράκης, ο οποίος προσθέτει πως «η απροθυμία συνεργασίας των υπηρεσιών λαμβάνει χαρακτηριστικά λευκής απεργίας». Παρά ταύτα, στη Θεσσαλονίκη πνέει ένας άλλος άνεμος. Η πόλη τέθηκε σε τροχιά εξωστρέφειας, αρχίζει να αποτινάσσει σιγά σιγά το εθνικολαϊκιστικό «κουκούλι», το οποίο της έπλεκαν γνωστά συντηρητικά κέντρα επί δεκαετίες και ξανανοίγουν δίαυλοι επικοινωνίας με τους γείτονες, από τους οποίους η νέα δημοτική πραγματικότητα και μαζί τους η πόλη προσδοκούν πολλά.
Τα ταξίδια του κ. Μπουτάρη στο Ισραήλ και στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και αυτά που σχεδιάζει σε Κόσοβο, Σκόπια, Τίρανα, Βάρνα, κ. α., δημιουργούν προσδοκίες ότι θα κεφαλαιοποιηθούν με την προσέλκυση τουρισμού και επ’ αυτού καταφθάνουν θετικά μηνύματα.
Ο κ. Γιάννης Μπουτάρης είναι ένας άνθρωπος με θηλυκή σκέψη, που δεν μασάει τα λόγια του και ταυτόχρονα απρόβλεπτος. Προεκλογικά οι συνεργάτες του έτρεμαν μήπως, ανά πάσα στιγμή, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, στα μικρόφωνα του ραδιοφώνου ή σε κάποια λαϊκή συγκέντρωση, «πετάξει» μια ιδέα ή μια πρόταση και τους ανατρέψει κάθε επικοινωνιακό σχεδιασμό, δίνοντας λαβές στους αντιπάλους.
Οσοι όμως νομίζουν ότι τα πράγματα άλλαξαν μετά τη νίκη του στις δημοτικές εκλογές, απλώς σφάλλουν. Γιατί, κάπως έτσι αισθάνονται ακόμη και τώρα οι επιτελείς του, που βρίσκονται σε μόνιμη επαγρύπνηση για πιθανούς αιφνιδιασμούς, μολονότι γνωρίζουν πόσο σταθερός είναι σε βασικές αρχές του.
Κάποιοι, πάλι πριν από τις εκλογές, προειδοποιούσαν τους υποψήφιους ψηφοφόρους πως θα έχουν να κάνουν μ’ έναν μάλλον νωχελικό έως «ράθυμο δήμαρχο», με αντίληψη μη κυβερνητικής οργάνωσης για τη διοίκηση του δήμου.
Και σ’ αυτό το σημείο, μάλλον έπεσαν έξω. Ο κ. Μπουτάρης αποδεικνύεται χαλκέντερος και κινητικός. Ως επιχειρηματίας γνωρίζει άριστα τα της διοίκησης και ως δημοτικός σύμβουλος επί δύο τετραετίες ξέρει τα αυτοδιοικητικά κατατόπια. Θα τον δει κανείς να πηγαίνει το πρωί στον δήμο με το ποδήλατο και να φεύγει το βράδυ, αφού έχει «κλέψει» λίγη ώρα για μεσημεριανό ύπνο στον καναπέ του γραφείου του.
Απλός, καταδεκτικός, μιλάει με δεκάδες ανθρώπους στο δρόμο καθημερινά και δεν διαθέτει αστυνομικό φρουρό. Οταν τον ρωτούν για το αν φοβάται μήπως του πετάξουν... γιαούρτια στο δρόμο, απαντά με χιούμορ: «Ε, και λοιπόν, και ο Αλαβάνος έφαγε στον Αγιο Παντελεήμονα και τι έπαθε;».
Σχεδόν δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του νέου δημάρχου. Κι αυτό γιατί μετά το πρώτο «δοκιμαστικό» τρίμηνο και την τριβή που συνεπάγεται, η διαδικασία κατά πάσα πιθανότητα θα κυλήσει περισσότερο ομαλά. Οσοι τον ξέρουν μπορούν να το βεβαιώσουν. Μένει να το διαπιστώσουν κι εν τοις πράγμασι οι υπόλοιποι και κυρίως οι δημότες της Θεσσαλονίκης.
Του Σταύρου Τζίμα
Πηγή Καθημερινή
7.4.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου