Κύριε διευθυντά
Ακριβώς 12 μήνες μετά, στην Ελλάδα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα της ζωής στη χώρα είναι το καταπληκτικό κλίμα που απολαμβάνουμε και ο τρόπος ζωής που αυτό συνεπάγεται, καθώς και το γεγονός ότι οι πραγματικές κακοκαιρίες είναι σπάνιες. Ωστόσο, όταν το σχολείο μας ξανάνοιξε μετά την πρόσφατη αργία της Καθαράς Δευτέρας, παρατήρησα μία περίεργη διάθεση που σχετιζόταν με τον υγρό και (πολύ) θυελλώδη καιρό. Μεγάλος αριθμός μαθητών, καθηγητών και γονέων ασχολούνταν κυρίως με το θέμα αν θα έπρεπε καν να είναι ανοιχτό το σχολείο, μέχρι ποια ώρα θα έμενε ανοιχτό και αν θα έπρεπε να ανοίξει την επομένη, εφόσον επιβεβαιώνονταν οι προβλέψεις περί χιονόπτωσης.
Μέχρι τις 12 το μεσημέρι, τα σχολεία του δήμου μας είχαν κλείσει, με την προειδοποίηση ότι πιθανότατα το ίδιο θα συνέβαινε και την επόμενη ημέρα. Το να στείλουμε τους μαθητές μας στο σπίτι στη μέση της ημέρας χωρίς να είναι απολύτως αναγκαίο, προσωπικά μου φάνηκε παράλογο και κράτησα το σχολείο ανοιχτό, σχεδιάζοντας να τηρήσω την ίδια στάση και την επομένη. Αυτό, δηλαδή, μέχρι να με ειδοποιήσουν ότι η επιλογή δεν είναι δική μου και ότι επαφίεται στις δημοτικές αρχές. Δυστυχώς, ο δήμος αποφάσισε στις έντεκα το βράδυ ότι τελικά τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά, κάτι που σήμαινε ότι έπρεπε να αρχίσουμε να παίρνουμε τηλέφωνα για να ειδοποιούμε τους γονείς από τις έξι το πρωί της επομένης. Το υπόλοιπο της ημέρας, ο εκνευρισμός μου μεγάλωσε, καθώς ο ήλιος έλαμπε, ο ουρανός ήταν γαλανός και τα όποια ίχνη χιονιού είχαν εξαφανιστεί έως τις 8.30 το πρωί. Κατά τη γνώμη μου, το σχολείο έπρεπε να είναι ανοιχτό εκείνη την ημέρα.
Οι ανησυχίες μου είναι δύο: Πέρα από την ασάφεια για το τι επρόκειτο να γίνει και το κλείσιμο των σχολείων χωρίς λόγο, ειλικρινά εξεπλάγην από την ευκολία με την οποία ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση και το υποσυνείδητο μήνυμα που στέλνει στους μαθητές μας.
Βέβαια, η ασφάλεια των μαθητών είναι μείζονος σημασίας για όλους εμάς τους δασκάλους και οι διευθυντές έχουμε συναίσθηση των ευθυνών μας σε αυτόν τον τομέα. Επιπλέον, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να μη στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, σε περιπτώσεις μεγάλων κακοκαιριών, αν και η τριακονταετής εμπειρία μου, μου λέει ότι αυτό δύσκολα συμβαίνει.
Οι κοινωνίες δεν σταματάνε να λειτουργούν επειδή φυσάει πολύ, βρέχει πολύ ή ρίχνει λίγο χιόνι και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να περάσει αυτό το μήνυμα απ’ ό,τι το σχολείο. Ανάμεσα στα καθήκοντά μας είναι να προετοιμάσουμε τα παιδιά για τις μεγάλες δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής. Και το αναγκαστικό κλείσιμο των σχολείων υπό τέτοιες συνθήκες δεν συμβάλλει στον σκοπό αυτό.
Peter Armstrong - Διευθυντής του Βρετανικού σχολείου St Catherine’s
Πηγή Καθημερινή
3.4.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου