Ουγγρική γιορτή στην Κόρινθο

Βολανάκης (1893): Τα εγκαίνια της διώρυγας της Κορίνθου

ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Με τον εκτυφλωτικό ήλιο να μας τυφλώνει, σε ένα πλάτωμα στη Διώρυγα της Κορίνθου, σκεφτόμουν πόσο απλά είναι μερικά πράγματα. Μπροστά μου ανέμιζαν οι σημαίες της Ελλάδας και της Ουγγαρίας, δίπλα στο μνημείο, από κόκκινο γρανίτη, αφιερωμένο στους πρωτομάστορες μηχανικούς Istvan Turr και Bela Gerster, Ούγγροι και οι δύο, που ηγήθηκαν του μεγάλου τεχνικού έργου στην Κόρινθο στη δεκαετία του 1880. Φαντάζομαι, λίγοι σύγχρονοι Ελληνες γνωρίζουν την ουγγρική συμβολή στην κατασκευή της Διώρυγας και ακόμη λιγότεροι γνώριζαν ότι η επίσημη Ουγγαρία, σε συνεργασία με τις ελληνικές αρχές, έχει στήσει αυτό το μνημείο από το 2009.

Ηταν ένα ανάμεικτο πλήθος, όσοι συγκεντρώθηκαν την Κυριακή το μεσημέρι στον Ισθμό. Διπλωμάτες (με εκπροσώπηση από την Εσθονία ώς τη Συρία) και αρχές της Κορινθίας μαζί με πολλές οικογένειες, δημιουργούσαν αυτό που θα λέγαμε γιορτινό κλίμα. Αλλά μαζί με τη χαλαρότητα μιας κυριακάτικης εκδρομής, υπήρχε η αίσθηση της ιστορικής συνέχειας. Διόλου τυχαία, η πρεσβεία της Ουγγαρίας στην Αθήνα, οργάνωσε αυτή την εκδήλωση τιμής και μνήμης με την ευκαιρία της εθνικής επετείου της Ουγγρικής Επανάστασης του 1848, συσπείρωσε τον κόσμο της Κορινθίας και προσκάλεσε ως ομιλητή τον εκπρόσωπο της Ανωνύμου Εταιρείας Διώρυγος Κορίνθου Α.Ε. (ΑΕΔΙΚ Α.Ε.), κ. Δημήτρη Δημητριάδη. Πολλές φορές έχει κανείς την ευκαιρία να διαπιστώσει πόσο ο ανθρώπινος παράγων μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα, όπως αυτό στο οποίο συνέβαλε ο Ούγγρος πρέσβης, κ. Jozsef Toth, που αρχικά απηύθυνε τους χαιρετισμούς στα ελληνικά.

Περισσότερο, όμως, είχε κανείς τη δυνατότητα να αναλογισθεί τη δυναμική χρήση της ιστορικής μνήμης και να σταθεί στο γεγονός πώς μία συμφωνία του ελληνικού κράτους το 1881 με την εταιρεία του Istvan Turr, αναδεικνύεται σήμερα ως μοχλός διπλωματικής συνεργασίας αλλά και παρουσίας μιας φίλης, ευρωπαϊκής χώρας σε ένα από τα πλέον προβεβλημένα αξιοθέατα της Ελλάδας. Το στεφάνι που απέθεσε ο Ούγγρος πρέσβης στο μνημείο, κάτω από το λαμπρό ελληνικό φως, αποκτούσε εκείνη τη στιγμή έναν έντονο συμβολισμό.

Η Διώρυγα της Κορίνθου σε επιστολικό δελτάριο των αρχών του 20ού αι.

Η Διώρυγα της Κορίνθου εγκαινιάστηκε το 1893, περίοδο κατά την οποία η Ουγγαρία ως τμήμα της Διπλής Μοναρχίας (Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία) διήγε περίοδο ακμής και η Βουδαπέστη ήταν από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες πόλεις της Ευρώπης. Και η Ελλάδα ζούσε τον τρικουπικό εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των υποδομών. Αλλά στο σύγχρονο μνημείο στον Ισθμό, που είναι σεμνό με πολλά πληροφοριακά στοιχεία, μπορεί κανείς να αντιληφθεί το πόσο αρχαία είναι η ιδέα και η προσπάθεια της δημιουργίας της Διώρυγας. Εκεί κοντά, η αρχαία Δίολκος, όπου γινόταν η χερσαία διέλευση των πλοίων, δείχνει τη συγκινητική προϊστορία της επιτυχούς διάνοιξης τον 19ο αιώνα.

Η ουγγρική γιορτή στην Κόρινθο είχε ως αποκορύφωση τον διάπλου μέσα στα γαλανά νερά, αλλά άφησε και γλυκιά την ανάμνηση των Ελλήνων χορευτών που χόρεψαν ελληνικούς και ουγγρικούς χορούς.

Του Νίκου Βατόπουλου

Πηγή Καθημερινή

12.4.2011