Πάντα ο Ελληνας είχε τάσεις εσωστρέφειας. Ακόμη και στις καλύτερες στιγμές του, η ημέρα του ξεκινούσε και τελείωνε με τον γνωστό στρουθοκαμηλισμό του. Και παρότι υπήρχε μια υφέρπουσα, στρεβλή και αλαζονική ξενομανία, ο συντηρητισμός του ήταν τέτοιος, που τον εγκλώβιζε όλο και περισσότερο στη δική του κιβωτό. Κατά καιρούς αναθάρρευε κι έκρυβε τη ζήλια του, όταν με αποσπασματικό, συνήθως, τρόπο μάθαινε για τις επιτυχίες ομοεθνών του στο εξωτερικό, λέγοντας με προσποιητό πλην περισπούδαστο ύφος: κοίτα να δεις τι αριστουργηματικά γονίδια κουβαλάμε! Αγρίευε όμως όταν αισθανόταν αυτός ως αποδέκτης της δυσαρέσκειας ευρωπαϊκών ή αμερικανικών κυβερνήσεων, όντας βέβαιος πια ότι οι «κακοί» ξένοι επεξεργάζονταν σχέδια για έναν λαό υποταγμένο και τελικά εύκολα διαχειρίσιμο.
Την τελευταία διετία, εποχή της κρίσης, τα παραδείγματα των «κακών» ξένων που θέλουν να μας γονατίσουν και στη συνέχεια να μας αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί, πολλαπλασιάζονται. Ναι, τέτοιες ελώδεις εμμονές κυκλοφορούν παντού: στις εφημερίδες, στην μπλογκόσφαιρα, στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, στους μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς και διαχέονται σ’ έναν λαό που δηλώνει έκπληκτος και αγανακτισμένος για την οικονομική κατάρρευση της χώρας και, δίχως ορθολογικές σκέψεις, επιρρίπτει ευθύνες στους άλλους. Ε, ναι, είναι ίδιον της φυλής μας να νίπτουμε μονίμως τας χείρας μας ως σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι, ως μόνοι αναμάρτητοι σε μια κολυμβήθρα γεμάτη αμαρτωλούς. Πρόσφατα μάλιστα άκουσα «έντρομη» ότι πολλοί ξένοι κάνουν πλέον ταχύρρυθμα μαθήματα νέας ελληνικής γλώσσας για να μπορούν, όταν μας... κατακτήσουν, να συνεννοούμαστε! Με δυσκολία συγκράτησα τα γέλια, αλλά απέφυγα να σχολιάσω, φοβούμενη ότι θα όξυνα τα πνεύματα. Στο κάτω κάτω, πλην των αρχαίων ελληνικών που μαθαίνουν ορισμένοι Ευρωπαίοι (διαστροφικοί αυτοί οι Ευρωπαίοι!) δεν είχα ακούσει ποτέ και τίποτα περί ταχύρρυθμων μαθημάτων νέων ελληνικών. Και όμως! Μόλις προ διημέρου πληροφορήθηκα από τη συγγραφέα Ισμήνη Καπάνταη ότι ξένοι φοιτητές διδάσκονται τη νέα ελληνική γλώσσα και μάλιστα λίγο έξω απ’ τις αυλές μας.
Την παραμονή της 25ης Μαρτίου, η συγγραφέας επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Σόφια, προσκεκλημένη του πανεπιστημίου προκειμένου να συζητήσει με τους Βούλγαρους φοιτητές για το βιβλίο της «Απειρωτάν και Τούρκων». Και εξεπλάγη ευχάριστα η κυρία Καπάνταη, όταν συνειδητοποίησε ότι δεκάδες Βούλγαροι φοιτητές μιλούσαν ελληνικά και πολλοί άλλοι παρακολουθούσαν εντατικά μαθήματα νέων ελληνικών. Σε ερώτησή της, δε, προς τι αυτό το όψιμο ενδιαφέρον, οι περισσότεροι απάντησαν ότι η γνώση της γλώσσας θα τους δώσει το πολυπόθητο διαβατήριο να εργαστούν κοντά σε Ελληνες επιχειρηματίες που μετοίκησαν στη Βουλγαρία. Να, λοιπόν, που κάποιοι μαθαίνουν ελληνικά για να ξεφύγουν από την ανεργία που μαστίζει την πατρίδα τους. Το παράδειγμα των Βούλγαρων φοιτητών είναι μικρό και ευεπίφορο σε άλλες ερμηνείες. Ομως, είναι ένας πρώτος αντίλογος απέναντι σε όσους διακρίνουν παντού εχθρούς και επιβουλές.
Της Ρίτσας Μασούρα
Πηγή Καθημερινή
31.3.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου