ΠΟΜΙΔΑ : με τον ενιαίο φόρο ακινήτων οι ιδιοκτήτες θα μπουν φυλακή

Για «πενταπλή, κραυγαλέα και βάναυση αντισυνταγματικότητα» των ρυθμίσεων του νέου διπλού φόρου στην ακίνητη περιουσία, κάνει λόγο η ΠΟΜΙΔΑ, ενόψει της κατάθεσης στη Βουλή του σχετικού σχεδίου νόμου, αλλά και των προσφάτων δηλώσεων του υπουργού Οικονομικών ότι δεν υπάρχει υπερφορολόγηση της ιδιοκτησίας.

Όπως επισημαίνει η ΠΟΜΙΔΑ, «για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας τόσον εκείνων που επέβαλαν τις νέες ρυθμίσεις, όσων και όλων εκείνων που τις ανέχονται και θα τις ψηφίσουν, υιοθετήθηκε το καταστροφικότερο σενάριο ετήσιας φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας, ο σχεδιασμός του οποίου, εκτός του ότι θα οδηγήσει σε μέγα δημοσιονομικό "Βατερλώ", παραβιάζει προκλητικά πέντε θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος της χώρας».

Αυτές, σύμφωνα με την ΠΟΜΙΔΑ, είναι οι εξής:

«1) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 1, 2 και 5) ρητά επιβάλλει την ισότιμη και αδιάκριτη συμμετοχή των πολιτών στα δημόσια βάρη, το νομοσχέδιο προβλέπει αυθαίρετες διακρίσεις στη συμμετοχή αυτή ανάλογα με το είδος της ακίνητης περιουσίας τους ως αστικής ή εκτός σχεδίου, υπέρ της μιας κατηγορίας φορολογουμένων και σε βάρος μιας άλλης, μέσω της διπλής φορολόγησής της δεύτερης, δηλαδή των κατόχων αστικής ακίνητης περιουσίας.

2) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 4 παρ. 5) ρητά προβλέπει την αναλογική φορολογική επιβάρυνση των πολιτών ("…ανάλογα με τις δυνάμεις τους…"), που είναι το συνολικό εισόδημα του κάθε πολίτη, το νομοσχέδιο επιβάλλει πολλαπλά φορολογικά βάρη υπολογισμένα με εκθετική μαθηματική επιβάρυνση (δήθεν …προοδευτική) με βάση την απλή κατοχή απρόσοδης ακίνητης περιουσίας, με απόλυτη αντικειμενική αδυναμία εκποίησής της, που προκαλείται από την ίδια τη ληστρική φορολογική επιβάρυνσή της.

3) Διότι ενώ κατά το άρθρο 17 παρ. 1 του Συντάγματος "Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους…", η διπλή φορολόγηση της αστικής ακίνητης περιουσίας, με βάση αντικειμενικές αξίες ή τιμές ζώνης που είναι πολλαπλάσιες των σημερινών και ληστρικούς φορολογικούς συντελεστές οδηγεί σε έμμεση αλλά νομοτελειακή δήμευση της ιδιοκτησίας μέσω της κατάλυσης του πυρήνα του ιδιοκτησιακού δικαιώματος των πολιτών, γεγονός που θα οδηγήσει μεγάλο αριθμό πολιτών με απρόσοδες περιουσίες στην απώλεια των περιουσιών τους και τελικά στη φυλακή.

4) Διότι ενώ το Σύνταγμα (άρθρο 20 παρ. 1) ρητά προβλέπει το δικαίωμα στην παροχή έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, το νομοσχέδιο αυτό περιέχει διατάξεις που αποστερούν τη δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη και συμμετοχής σε κάθε οικονομική συναλλαγή σε όσους πολίτες θα βρεθούν σε αντικειμενική αδυναμία πληρωμής των αστρονομικών φορολογικών υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό.

5) Διότι εξάλλου, το σύστημα υπολογισμού του φόρου, καθιερώνει μία σειρά αντικειμενικών -και πρακτικά αμάχητων- τεκμηρίων τα οποία λαμβάνονται περιοριστικά υπόψη προκειμένου να καθορισθεί η φορολογική υποχρέωση, χωρίς ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα να αντιτάξει άλλα κρίσιμα στοιχεία απαραίτητα για τον προσδιορισμό της φορολογητέας αξίας του ακινήτου του, κάτι το οποίο καταργεί κάθε δυνατότητα δικαστικού ελέγχου, παραβιάζοντας τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 20 του Συντάγματος.

Η ΠΟΜΙΔΑ δηλώνει ότι είναι αντικειμενικά αδύνατη η καταβολή του διπλού φόρου στα ακίνητα, ιδιαίτερα από τους ιδιοκτήτες των ξενοίκιαστων ακινήτων με τις τεράστιες αντικειμενικές αξίες και τιμές ζώνης, και τα μηδενικά εισοδήματα, και ότι κάθε ρύθμιση που θα έχει τα χαρακτηριστικά αυτά θα προσβληθεί με κάθε νόμιμο μέσο στα ελληνικά και στα διεθνή δικαστήρια.

Πηγή : ΠΟΜΙΔΑ

Ανάπτυξη μέσω αποκρατικοποίησης

Μόνο έτσι θα απορροφηθεί η ανεργία. Μόνον έτσι θα δούμε τη χώρα μας να εκσυγχορνίζεται. Θα τη δούμε δηλαδή όπως της αξίζει!

Ενας ακόμη λανθασμένος υπολογισμός, επί του οποίου χτίζονται πολιτικές περιουσίες, είναι ότι ο λόγος για τον οποίο το κράτος οφείλει να πωλήσει κρατική περιουσία είναι επειδή χρειάζεται τα χρήματα για να μειώσει το έλλειμμα. Πράγματι, με τα κεφάλαια που θα συγκεντρωθούν θα μειωθεί το δημόσιο χρέος, ελαφρύνοντας έτσι το βάρος των τόκων και διευκολύνοντας την επαναφορά της οικονομίας μας σε συνθήκες κανονικής λειτουργίας.

Υπάρχει όμως και η ιδεολογική διαφωνία. Σε αυτήν στηρίζεται η καταγγελία των ιδιωτικοποιήσεων, την οποία, κατά κανόνα, περιφέρουν ντεμέκ αριστεροί. Παρόμοιες αντιλήψεις κατοχυρώνονται όταν υποκλίνονται σε αυτήν πρωθυπουργοί. Οπως συνέβη με τον δεύτερο πρωθυπουργό της μεγάλης κρίσης.

Ομως, όταν η τρόικα αποκάλυψε, τον Φεβρουάριο του 2010, ότι η Ελλάδα χρειάζεται 50 δισ. για να μην υποχρεωθεί σε νέες επονείδιστες περικοπές συντάξεων και πραγματικών κοινωνικών δαπανών, δεν κινήθηκε «ιδεολογικά». Το κίνητρο ήταν πρακτικό, αφού από τότε ήταν φανερό ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο.

Στην πράξη, η αποκρατικοποίηση είναι σημαντική και για τους δύο προαναφερθέντες λόγους. Υπάρχουν όμως ακόμη δύο λόγοι, εξίσου σημαντικοί. Η πώληση «φιλέτων» επιβάλλεται επειδή ακριβώς πρόκειται για αγαθά μεγάλης ή ειδικής αξίας. Δηλαδή για τον ίδιο ακριβώς λόγο για τον οποίο οι κρατιστές επιθυμούν να τα διαχειρίζονται οι ίδιοι και να παραμένουν εκτός αγοράς.

Αντιθέτως, η περιουσία αυτή θα αποδώσει πολλά περισσότερα αν η διαχείρισή της γίνει με κανόνες ανοικτού ανταγωνισμού και υψηλής παραγωγικότητας. Λιμάνια, σταθμοί, αεροδρόμιο, διαχείριση υδάτων, απορριμμάτων και κοινόχρηστων δικτύων, όσο παραμένουν στα χέρια των γραφειοκρατών, γίνονται αντικείμενο ληστρικής εκμετάλλευσης και απαξίωσης. Από τη διαχείριση αυτού του τύπου ωφελούνται ιδιώτες που «συναλλάσσονται» με υπαλλήλους, ληστεύοντας την κοινή μας περιουσία.

Πρακτικώς, αυτό που θα συμβεί είναι ό,τι έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία στο αεροδρόμιο της Αθήνας ή στην Αττική Οδό ή στα αστικά λεωφορεία της συμπρωτεύουσας ή στις αεροπορικές συγκοινωνίες ή στον εμπορευματικό σταθμό του Πειραιά. Η διαχείριση όλων αυτών με κριτήριο το κέρδος θα οδηγήσει σε περιφερειακή ανάπτυξη, αύξηση της απασχόλησης και πρόσθετους φόρους.

Ο άλλος πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο πρέπει να αναθέσουμε τη διαχείριση σε επιχειρηματικά κεφάλαια είναι ότι το κράτος δεν διαθέτει τα απαραίτητα χρήματα για τις τόσο απαραίτητες επενδύσεις. Ούτε μπορεί να τα εξεύρει. Η συνθήκη αυτή θα ισχύσει για αρκετά χρόνια. Στο διάστημα αυτό, όμως, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν σημαντικότατες επενδύσεις σε υποδομές, υγεία, παιδεία, αγαθά και υπηρεσίες δημόσιας χρήσης, ορυκτού πλούτου, κοινωνικής οργάνωσης.

Η προσέλκυση κεφαλαίων αποτελεί όρο εθνικής επιβίωσης. Ταυτοχρόνως, η ανάθεση σε ιδιώτες της καλής διαχείρισης δημόσιων αγαθών είναι και ο ορθός δρόμος για την ανάπτυξη της οικονομίας. Μόνον έτσι θα πιάσουμε ρυθμούς που θα διαψεύδουν τη μιζέρια των αριθμών που αραδιάζουν οι τεχνοκράτες της τρόικας. Μόνον έτσι θα απορροφηθεί η ανεργία. Μόνον έτσι θα δούμε τη χώρα μας να εκσυγχρονίζεται. Θα τη δούμε δηλαδή όπως της αξίζει!

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Πηγή Καθημερινή

17.11.2012

Διεθνής αντίδραση για τους φόρους στα ακίνητα

Ψήφισμα κατά της υπερφορολόγησης της ακίνητης ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα στις χώρες που ταλανίζονται από υψηλό δημόσιο χρέος, ενέκρινε παμψηφεί το διοικητικό συμβούλιο της Διεθνούς Ενώσεως Ιδιοκτητών Ακινήτων (UIPI), που συνεδρίασε την προηγούμενη εβδομάδα στις Βρυξέλλες, υπό την προεδρία του προέδρου της, Στράτου Παραδιά. 

 

Σύμφωνα με το ψήφισμα, η αφόρητη φορολογία στην ιδιοκτησία και την ανάπτυξη ακινήτων θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μειωμένη ανοικοδόμηση και οικονομική δραστηριότητα και κατά συνέπεια σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση τις οικονομίες τους. 

 

Πάντως, η UIPI, που αντιπροσωπεύει τις απόψεις και τα συμφέροντα πολλών εκατομμυρίων ιδιοκτητών ακινήτων από 25 ευρωπαϊκές χώρες, διακήρυξε ότι είναι η απαραίτητη υποχρέωση όλων των πολιτών να συμβάλουν έκαστος με το μερίδιο που του αναλογεί, στα δημόσια ταμεία, σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα. 

 

Ωστόσο, η επιβολή πολλαπλών αφόρητων επιβαρύνσεων επί της ακίνητης περιουσίας, που είναι αδύνατο να καταβληθούν από τους ιδιοκτήτες, θα οδηγήσει σε κατάσχεση/δήμευσή τους.

 

Πηγή Καθημερινή

22.10.2011