Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Πολλά υπονοούμενα για το διαγωνισμό της μαρίνας Μυτιλήνης.Μήπως κάτι ανάλογο συνέβη και με την μαρίνα του Πυθαγορείου στη Σάμο;

Πολλά υπονοούμενα για το διαγωνισμό της μαρίνας Μυτιλήνης.Μήπως κάτι ανάλογο συνέβη και με την μαρίνα του Πυθαγορείου στη Σάμο;





Υπαινιγμούς για τη διαφάνεια του διαγωνισμού για την ανάδειξη του φορέα διαχείρισης της μαρίνας, άφησαν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Πέμπτης τόσο ο Δήμαρχος Νάσος Γιακαλής, όσο και ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων Παντελής Πατερέλλης. Αφορμή για τα υπονοούμενα Δημάρχου και Αντιδημάρχου ήταν τόσο το πολύ μικρό χρονικό περιθώριο το οποίο δόθηκε για την κατάθεση των προσφορών, όσο και το ότι ο διαγωνισμός διεξάγεται στην καρδιά του καλοκαιριού.
Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γιακαλής "είναι αδύνατη η κατάθεση ολοκληρωμένης προσφοράς στα χρονικά πλαίσια τα οποία έχει θέσει το Υπουργείο Τουρισμού", ενώ ο κ. Πατερέλλης είπε ότι «υπάρχουν και σκοπιμότητες». Αναφέρθηκε ακόμα το ότι "υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο να μην εκδηλωθεί ενδιαφέρον από κανένα υποψήφιο διαχειριστή, ώστε να πέσει η τιμή του ενοικίου της μαρίνας, ενώ υπογραμμίστηκε ότι ο Δήμος θα πρέπει να έχει λόγο στη διαχείρισή της.

«Άνισοι όροι»

Η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε στο πλαίσιο της έκκλησης του Δημάρχου για εξουσιοδότηση από το Δημοτικό Συμβούλιο, ώστε να διερευνηθεί η δυνατότητα συμμετοχής του Δήμου στον υπό εξέλιξη διεθνή διαγωνισμό. Πράγματι δόθηκε η εξουσιοδότηση αυτή ομόφωνα με μόνη εξαίρεση του Μάκη Βενέτα, ο οποίος είπε ότι από την αρχή ήταν αντίθετος με την τοποθεσία, που επιλέχτηκε να κατασκευαστεί η μαρίνα επειδή - όπως είπε - πλήττει την ιστορικότητα του Μακρύ Γιαλού που παλιότερα ήταν κολυμβητική ακτή. Το πιο ενδιαφέρον "κομμάτι" του θέματος ωστόσο ήταν τα όσα συζητήθηκαν για την πρόσκληση ενδιαφέροντος για τη διαχείριση της μαρίνας. Οι εκπρόσωποι του Δήμου παραδέχτηκαν ουσιαστικά ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να ανταγωνιστούν τις ιδιωτικές εταιρείες. «Δεν έχουμε το know-how και δεν παίζουμε επί ίσοις όροις», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Πατερέλλης.
Το σημείο όμως που προκάλεσε τον μεγαλύτερο προβληματισμό ήταν όταν υπονοήθηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι ο διαγωνισμός δεν γίνεται με διαφανείς όρους. «Μόνο κάποιος που είχε ενημέρωση από πριν θα ήταν σε θέση να καταθέσει έναν ολοκληρωμένο φάκελο προσφοράς για τη διαχείριση της μαρίνας», επεσήμανε με νόημα ο κ. Πατερέλλης.

"Σε έναν μήνα κληρώνει"

Ο διεθνής ανοικτός πλειοδοτικός διαγωνισμός που προκήρυξε το Υπουργείο Τουρισμού για την μαρίνα της Μυτιλήνης (μαζί με άλλες 4 μαρίνες στη χώρα), ορίζει ως καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης προσφορών την 20ή Αυγούστου. Ο πλειοδότης θα αναλάβει με σύμβαση παραχώρησης τη διαχείριση της μαρίνας για 40 χρόνια και θα έχει την αποκλειστική επιμέλεια και διαχείρισή της. Με την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης ο ανάδοχος θα πρέπει να καταβάλλει στο Υπουργείο Τουρισμού το ποσό των 2.000.000 ευρώ, ενώ ως ποσό εγγύησης έχουν οριστεί τα 300.000 ευρώ. Επίσης προβλέπεται και η καταβολή ετήσιου τιμήματος που θα αναπροσαρμόζεται κάθε χρόνο.

"Με το κλειδί στο χέρι"

Ο Δήμος, όπως είπε ο κ. Γιακαλής, είναι έτοιμος να δώσει την εγγυητική επιστολή των 300.000 ευρώ που απαιτούνται για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό, ενώ τονίστηκε ότι υπάρχει υποστήριξη από την εταιρεία Planet (τεχνικός σύμβουλος του Δήμου) για την παροχή τεχνογνωσίας. Το μεγάλο πλεονέκτημα της μαρίνας όπως επεσήμανε ο κ. Πατερέλλης είναι ότι οι χερσαίες εγκαταστάσεις της είναι έτοιμες. «Πρόκειται για μία μαρίνα που θα παραδοθεί "με τα κλειδιά στο χέρι". Υπάρχει φως, νερό, τηλέφωνο και δεν χρειάζεται να γίνουν οι παρεμβάσεις που απαιτήθηκαν σε άλλες μαρίνες της χώρας», σημείωσε.

Κερδοσκοπικά παιχνίδια;

Αυτό που εκφράστηκε ως φόβος είναι το ενδεχόμενο η μαρίνα να γίνει αντικείμενο επιχειρηματικών παιχνιδιών. «Φοβάμαι ότι οι "μαρινάδες" θα μπλοκάρουν τη δημοπρασία και δεν θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον ώστε να πέσει η τιμή», τόνισε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Σταύρος Δημηρούδης, ενώ ο Αντιδήμαρχος Οικονομικών Απόστολος Πατέστος είπε ότι «το οικονομικό τίμημα που έχει θέσει το Υπουργείο Τουρισμού είναι πολύ υψηλό και είναι δύσκολο να εκδηλωθεί ενδιαφέρον».

Η αντιπολίτευση

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης αν και δόθηκε, όπως προαναφέρθηκε, με πλήρη σχεδόν ομοφωνία η εξουσιοδότηση στον κ. Γιακαλή να "τρέξει" το θέμα εκφράστηκαν επιφυλάξεις. Ο Άρης Χατζηκομνηνός είπε ότι ο Δήμος θα πρέπει να μπορεί να αναλάβει τη διαχείρισή της, ότι είναι μια επένδυση που μπορεί να αποφέρει πολλά κέρδη, και τόνισε παράλληλα ότι ο Δήμος δεν θα πρέπει να επιτρέπει στον επιχειρηματία που θα την αναλάβει να αυθαιρετεί και θα πρέπει να υπάρχει η διασφάλιση ότι η μαρίνα θα είναι πηγή πλούτου.
Ο Γιάννης Ζερδελής έκανε την πρόταση η μαρίνα να παραχωρηθεί στην τοπική κοινωνία μέσα από τους αντιπροσωπευτικούς της θεσμούς (Δήμος - Νομαρχία - ΤΕΔΚ - Επιμελητήριο κ.λπ.), που θα έχουν την ευθύνη λειτουργίας της και θα προωθούν παράλληλα ένα γενικότερο σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης. Τόνισε επίσης ότι η παράταξή του είναι αντίθετη με την παραχώρηση της μαρίνας στους ιδιώτες.
Ο Βαγγέλης Χριστοδούλου, τέλος, πρότεινε τη διαχείριση της μαρίνας να την αναλάβει ο ΕΟΤ και αναρωτήθηκε γιατί θα πρέπει να την εκμεταλλευτεί ιδιώτης, συναινώντας πάντως στην ανάληψη της διαχείρισης από τον Δήμο.

ΠΗΓΗ : www.aegaio.blogspot.com
21.7.2008

Κυριακή 20 Ιουλίου 2008

Το σύστημα των αγορών σε αργή αποσάθρωση

Το σύστημα των αγορών σε αργή αποσάθρωση

Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post

Τι θα εισπράξουμε, άραγε, όλοι εμείς οι φορολογούμενοι σε αντάλλαγμα για τα χρήματά μας, με τα οποία ξελασπώνουν τις ιδιοφυΐες που οδήγησαν στη χρεοκοπία ορισμένα από τα ισχυρότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα; Το υπουργείο Οικονομικών έριξε, εν είδει σωσιβίου, πιστώσεις της τάξης των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Fannie Mae και τη Freddie Mac, αλλά με ποιο αντίκρισμα;

Πολύ φοβάμαι ότι το όφελος θα είναι πολύ μικρό, αν εξαιρέσει κανείς την ανακούφιση από την άμεση απειλής μιας πολύ χειρότερης κρίσης. Χαίρομαι που για άλλη μια φορά αποφύγαμε – προσωρινά– μια συστημική κατάρρευση. Ωστόσο, αυτές οι πολυδάπανες ναυαγοσωστικές επιχειρήσεις ισοδυναμούν με άνευ όρων δανεισμό σε αυτούς που είναι σαν να μας λένε: «Δανείστε με, εδώ και τώρα, δισεκατομμύρια δολάρια, διαφορετικά θα καταστρέψω το διεθνές, χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Θα ήθελα οι αξιωματούχοι του υπουργείου Οικονομικών και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας να ήταν πιο αποτελεσματικοί στο παζάρι, έτσι ώστε οι φορολογούμενοι να μην υποχρεωθούν να ξαναβάλουν το χέρι στην τσέπη έπειτα από λίγους μήνες για να σώσουν μια ακόμη ομάδα ασύνετων τραπεζιτών. Ισως το Κογκρέσο θα μπορούσε να θέσει κάποια σκληρά ερωτήματα προτού εγκρίνει το πακέτο για τη διάσωση της Fannie Mae και της Freddie Mac.

Το πιθανότερο είναι ότι ένα νέο κεφάλαιο αυτής της αργής αποσάθρωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος βρίσκεται μπροστά μας. Ο Γιουτζίν Λούντβιχ, πρώην ελεγκτής συναλλάγματος, πιστεύει ότι «μπορεί να μην έχουμε περάσει παρά μόνο το 30% έως 40% του σκοτεινού τούνελ».

Σειρά έχουν οι τράπεζες. Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τους αριθμούς: Τη Δευτέρα, οι μετοχές της Wachovia κατέγραψαν ετήσια πτώση 81%, ενώ εκείνες της Citigroup έπεσαν κατά 71% και της Sun Trust κατά 69%. Και η μετοχή της Washington Mutual, του μεγαλύτερου ταμείου παρακαταθηκών και δανείων στις ΗΠΑ, κατέρρευσαν, σημειώνοντας μείωση 92%.

Αν αυτές οι χωλαίνουσες τράπεζες αντιμετωπίσουν το φάσμα της χρεοκοπίας, θα αποκτήσουν άραγε αυτομάτως πρόσβαση στις χαριστικές παρεμβάσεις της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, όπως έγινε στην περίπτωση της Bear Stearns; Θα εγγυηθεί το κράτος για τα χρέη τους και θα τους κάνει ευεργετικές ενέσεις ρευστότητας, όπως έκανε με τις Fannie και Freddie; Η ενοχλητική απάντηση είναι ότι οι σωτήριες παρεμβάσεις θα περιοριστούν στις περιπτώσεις πολύ μεγάλων οργανισμών, η κατάρρευση των οποίων θα προκαλούσε μεγάλο πρόβλημα, και δεν θα επεκταθεί στις περιπτώσεις μικρότερων ιδρυμάτων, που μπορούν να χρεοκοπήσουν ήσυχα και σχετικά ανώδυνα.

Μια νέα αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και ένα χρόνο. Πρόκειται, όμως, για μια κατασκευή γεμάτη μερεμέτια και πρόχειρα μπαλώματα, όπου προστίθενται καινούργιες πτέρυγες κάθε φορά που επίκειται καταστροφή. Οι καταρρεύσεις της δεκαετίας του ’30 οδήγησαν στη δημιουργία ενός ρυθμιστικού πλαισίου που θωράκισε για μισό αιώνα την αμερικανική ευημερία. Αυτή τη φορά, αυτό που προκύπτει είναι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένοι. Το υπουργείο Οικονομικών και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα λειτουργούν ως πυροσβεστική υπηρεσία, ρίχνοντας ρευστό όπου φουντώνουν οι φλόγες. Αυτό που προκύπτει είναι ένα αδέξιο σύστημα.

Προτού λοιπόν χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα, ας σκεφτούμε ορισμένες αρχές που θα έπρεπε να καθοδηγούν την κυβέρνηση κάθε φορά που υπόσχεται κάτι στο όνομα των φορολογουμένων.

Σημείο αφετηρίας είναι ότι αυτό το είδος εταιρικού σοσιαλισμού (ο χαρακτηρισμός προέρχεται από την Wall Street Journal) οφείλει να προάγει τη δικαιοσύνη, τη διαφάνεια και τη σταθερότητα της αγοράς. Με το σύστημα που άρχισε να αποδιοργανώνεται φέτος, ευνοήθηκαν μέτοχοι και υπάλληλοι σε βάρος των φορολογουμένων. Αυτό είναι λάθος.

Το Κογκρέσο ήδη ζητά περισσότερο παρεμβατισμό, αλλά χωρίς τον απαιτούμενο σχεδιασμό, κάτι που θα μπορούσε να επιδεινώσει την κατάσταση. Οι Fannie και Freddie είχαν τη δική τους ρυθμιστική αρχή, την Υπηρεσία Ομοσπονδιακού Ελέγχου Οικιστικών Σχεδίων, η οποία πραγματοποίησε πλήθος ελέγχων και μελετών τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν είδε πολλούς από τους κινδύνους οι οποίοι καταγράφονταν στα λογιστικά βιβλία των δύο οργανισμών. Αλλά ακόμη και όταν αναγνώριζαν πραγματικά προβλήματα, συχνά αγνοούνταν από το Κογκρέσο. Η νομοθετική μεταρρύθμιση των Σαμπάνη - Οξλεϊ, η οποία ψηφίστηκε μετά το μέγα σκάνδαλο της Enron, δημιούργησε ένα σωρό γραφειοκρατικούς μηχανισμούς, αλλά δεν συνέβαλε ουσιωδώς στην πρόληψη της κρίσης.

Προσωπικά βρίσκω ελκυστική την πρόταση του Λούντβιχ για μια νέα εκδοχή του Οργανισμού Εκκαθάρισης Επιχειρήσεων (RTC), που δημιουργήθηκε το 1989 για να διαχειρίζεται δάνεια και παρακαταθήκες σε περιπτώσεις χρεοκοπίας. Ο RTC αγόραζε περιουσιακά στοιχεία που κινδύνευαν και στη συνέχεια τα μεταπωλούσε σε τιμές ελκυστικές για νέους αγοραστές, διευκολύνοντας έτσι την εξυγίανση των αγορών. Οπως λέει ο Λούντβιχ, ένας παρόμοιος μηχανισμός ίσως να ήταν καλύτερος από την τακτική των διαρκών αυτοσχεδιασμών που ακολουθεί η κυβέρνηση σήμερα.

Σε τελική ανάλυση, η καλύτερη μεταρρύθμιση είναι να αναλάβουν οι διευθυντές των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μεγαλύτερο μερίδιο ρίσκου για τις επιλογές τους. Αν ο δανειστής υποχρεωθεί να κρατήσει μεγαλύτερη μερίδα υποθηκών «δεύτερης» διαλογής, τότε θα είναι πιθανότερο να δανείσει μόνο σε αξιόπιστους πελάτες. Αν οι απαιτήσεις για δανειστές και δανειζόμενους αυξηθούν, θα μειωθούν οι πιθανότητες «τρελών» δανείων, σαν κι αυτά που έκαναν τόσο οξεία την υπό εξέλιξη κρίση.

Η τελευταία εφεδρεία των δανειστών, δηλαδή οι φορολογούμενοι, πρέπει να εισπράττουν δίκαιο αντίκρισμα για τα χρήματά τους. Οπως λέει ο μεγαλοχρηματιστής Γουόρεν Μπάφετ, «παραλογισμός είναι να κάνεις ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα».

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

20.7.08

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

Προκηρύξεις για μαρίνες

Υπουργείο τουριστικής ανάπτυξης: Προκηρύξεις για μαρίνες

ΕΞΠΡΕΣ

17 Ιουλ.

Τέσσερις (4) Διεθνείς Ανοικτούς Δημόσιους Πλειοδοτικούς Διαγωνισμούς με σφραγισμένες προσφορές (χωρίς αντιπροσφορές) για την επιλογή Φορέων Διαχείρισης των Τουριστικών Λιμένων Αργοστολίου, Μυτιλήνης, Μαλίων Κρήτης και Ζακύνθου (ΦΕΚ 353/27-06-2008 και ΦΕΚ 354/27-06-2008/Τεύχη Διακηρύξεων Δημοσίων Συμβάσεων) προκηρύσσει το υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο προώθησης του θαλάσσιου τουρισμού και της παροχής ποιοτικών και αναβαθμισμένων υπηρεσιών.

Στους Φορείς Διαχείρισης που θα προκύψουν από τη διαγωνιστική διαδικασία θα ανατεθεί με Σύμβαση Παραχώρησης η αποκλειστική επιμέλεια και ευθύνη διαχείρισης των Τουριστικών Λιμένων καθώς και -κατά περίπτωση- η αποπεράτωση των λιμενικών ή/και χερσαίων εγκαταστάσεων με την προμήθεια και του αναγκαίου εξοπλισμού.

Η χρονική διάρκεια παραχώρησης από την ημερομηνία υπογραφής της σχετικής Σύμβασης Παραχώρησης ορίζεται τα σαράντα (40) χρόνια, ενώ θα υπάρξει περαιτέρω οικονομικό αντάλλαγμα που θα συνίσταται στην καταβολή εφάπαξ ανταλλάγματος κατά την υπογραφή της Σύμβασης Παραχώρησης και ετήσιου ανταλλάγματος που θα αναπροσαρμόζεται κάθε χρόνο.

Οι καταληκτικές ημερομηνίες κατάθεσης προσφορών είναι οι εξής: · για τη Διακήρυξη του Τουριστικού Λιμένα Μυτιλήνης: 20 Αυγούστου 2008, ημέρα Τετάρτη και ώρα 13:00΄

· για τη Διακήρυξη του Τουριστικού Λιμένα Αργοστολίου: 27 Αυγούστου 2008, ημέρα Τετάρτη και ώρα 13:00΄ · για τη Διακήρυξη του Τουριστικού Λιμένα Ζακύνθου: 29 Αυγούστου 2008, ημέρα Παρασκευή και ώρα 13:00΄

· για τη Διακήρυξη του Τουριστικού Λιμένα Μαλίων: 3 Σεπτεμβρίου 2008, ημέρα Τετάρτη και ώρα 13:00΄.

ΠΗΓΗ : Pathfinder

17.7.08


Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

Οι πληγές του ελληνικού τουρισμού

Οι πληγές του ελληνικού τουρισμού
Μισές υπηρεσίες, πρόχειρες υποδομές, κακές συμπεριφορές και ακριβές τιμές
ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ - ΑΧ. ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ

Ολα τα κακά της μοίρας του συγκεντρώνει ο ελληνικός τουρισμός, που επιβιώνει μεν, αλλά κάθε χρόνο μοιράζει και από ένα ιμάτιό του στους προνοητικότερους γείτονες ανά τη Μεσόγειο: στις παραδοσιακές Ιταλία και Ισπανία, στην οργανωμένη Τουρκία, στην εξωτική Τυνησία και στην αναδυόμενη Κροατία. Η Ελλάδα από χρόνο σε χρόνο έχει να αντιτάξει όλο και περισσότερα μειονεκτήματα, που οδηγούν σε νέες απώλειες. Οχι μόνον οι ταξιτζήδες, που κατηγορούνται συχνά για κακή συμπεριφορά και διπλές ταρίφες, αλλά ούτε και οι υπάλληλοι των γραφείων έκδοσης εισιτηρίων μεγάλων ακτοπλοϊκών εταιρειών γνωρίζουν τις στοιχειώδεις ξένες γλώσσες που απαιτούνται για την εξυπηρέτηση των πελατών τους.
Μισές υπηρεσίες, πρόχειρες υποδομές, κακή συμπεριφορά και ακριβές τιμές συνιστούν την εικόνα του ελληνικού καλοκαιριού, που μόνο θελκτική δεν είναι. Τα τραπέζια με μοναδικό πιάτο τη χωριάτικη σαλάτα - λόγω των υψηλών τιμών στα κυρίως πιάτα - αποτελούν το σκηνικό στις ταβέρνες της παραλίας. Και επειδή χρόνια οι γαστριμαργικές επιλογές των τουριστών περιορίζονται στην greek salad, σιγά που θα έμενε ταπεινή και καταφρονεμένη! Ανάλογα με τη ζήτηση διαμορφώθηκε και η τιμή· και ακρίβυνε! Οι Αμερικανοί, από την άλλη, φτώχυναν με το δολάριο και περιόρισαν τα υπερατλαντικά ταξίδια, οι Δυτικοευρωπαίοι βρίσκουν αλλού καλύτερες τιμές και μαζί καλύτερη ποιότητα, μας έμειναν οι «φρέσκοι» ταξιδιώτες, με τα γεμάτα πορτοφόλια, από την Ανατολική Ευρώπη και κυρίως από τη Ρωσία. Αλλά δεν φθάνουν να καλύψουν τις απώλειες και να σταματήσουν την γκρίνια όσων ζουν από τον τουρισμό, και βέβαια μοιράζονται με την πολιτεία τις ευθύνες για τις προσφερόμενες κακές υπηρεσίες, τις ακριβές τιμές και τις ανεπαρκείς υποδομές.
Στις Κυκλάδες, όπως στο Λονδίνο
«Πλοία με τιμές... αεροπλάνου και ανέσεις τριτοκοσμικής χώρας» καταγγέλλουν για την Ελλάδα ταξιδιώτες που κάνουν διακοπές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό

Δύο ημέρες διακοπών σε ένα κυκλαδίτικο νησί κοστίζουν περισσότερο από ό,τι ένα Σαββατοκύριακο στο Λονδίνο. Και μάλιστα σε ένα νησί όπως η Τήνος, στο οποίο ο τιμοκατάλογος των εστιατορίων και οι τιμές ενοικίασης των καταλυμάτων δεν έχουν ακόμη φτάσει εκείνες της Μυκόνου ή της Σαντορίνης. Τη διαπίστωση αυτή κάνει ο 58χρονος Δημήτρης Τ., ο οποίος πλήρωσε 440 ευρώ για αεροπορικά εισιτήρια και διήμερη διαμονή σε δίκλινο δωμάτιο ξενοδοχείου 4 αστέρων στο Λονδίνο και 532 ευρώ για τα εισιτήρια του πλοίου και διήμερη διαμονή σε δίκλινο δωμάτιο ξενοδοχείου στην Τήνο.
«Πλοία με τιμές... αεροπλάνου και ανέσεις τριτοκοσμικής χώρας - για να φτάσω στις τουαλέτες έκανα κρόουλ, ενώ για να αγοράσω ένα μπουκάλι νερό από το κυλικείο περίμενα ένα τέταρτο στην ουρά -, αλλά και δωμάτια που οι εγχώριοι ξενοδόχοι πλασάρουν ως... πολυτελή, εκτοξεύουν τα έξοδα των διακοπών στα ύψη» λέει ο ίδιος, ο οποίος ταξιδεύει συχνά και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Και επισημαίνει: «Εχω ταξιδέψει πολύ ώστε μπορώ με σιγουριά να ξεχωρίζω ένα πολυτελές κατάλυμα από ένα απλό και καθαρό ενοικιαζόμενο δωμάτιο νησιού και να διακρίνω αν πραγματικά αξίζει τα λεφτά του. Νομίζω ότι οι έλληνες ξενοδόχοι έχουν μπερδέψει λίγο τα πράγματα».
Πανάκριβο όνειρο...
Οι διακοπές τείνουν να γίνουν ένα πανάκριβο... όνειρο για τους Ελληνες. Με το κομπιουτεράκι ανά χείρας υπολογίζουν τα έξοδα για μεταφορές, βενζίνη, δωμάτιο και φαγητό. Ξαπλώστρες, ομπρέλες, βραδινή διασκέδαση για τους περισσότερους εξαιρούνται του υπολογισμού ως περιττά έξοδα.
Οι εφοπλιστές των ακτοπλοϊκών εταιρειών, οι εστιάτορες, οι ιδιοκτήτες των ξενοδοχείων, των ενοικιαζόμενων δωματίων, των καφέ και των μπαρ προσπαθούν να βγάλουν από τους έλληνες αδειούχους της υψηλής ζήτησης περιόδου όσα περισσότερα μπορούν, καθώς σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων ο κλάδος του τουρισμού διανύει τα τελευταία χρόνια μια δύσκολη περίοδο, η οποία αναμένεται ότι θα συνεχιστεί ως και το 2010.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα επταήμερο διακοπών για μια τετραμελή οικογένεια σε αιγαιοπελαγίτικο νησί κοστίζει περίπου 1.500 ευρώ (για τα εισιτήρια του πλοίου και ένα οικονομικό κατάλυμα). Και συνήθως το «φθηνό δωμάτιο» βρίσκεται μακριά από την παραλία, είναι παλαιό και στα... αζήτητα για καιρό.
Στα ξενοδοχεία, οι τιμές των δωματίων εκτοξεύονται στα ύψη. Στα καλά συγκροτήματα, τα δωμάτια κατά την περίοδο με υψηλή ζήτηση είναι κλεισμένα παρ' ότι οι χρεώσεις είναι υψηλές σε σύγκριση με τις αντίστοιχες σε καταλύματα του εξωτερικού. Ομως, πανάκριβες εμφανίζονται τελευταία και οι τιμές σε μικρότερες πολυτελείς μονάδες... ανερχόμενων προορισμών όπως είναι η Φολέγανδρος. Εκεί ένα δίκλινο δωμάτιο μπορεί να κοστίζει από 150 ως και 300 ευρώ την ημέρα.
Σε δημοφιλείς προορισμούς με υπερπροσφορά δωματίων, όπως είναι η Ρόδος, η Κρήτη και η Χαλκιδική, μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες - όχι οι υπερπολυτελείς - διαθέτουν πλέον σε χαμηλές τιμές τουριστικά πακέτα σε δίκλινο δωμάτιο με πλήρη διατροφή. Και αυτό διότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει κρίση στις παραδοσιακές αγορές της Αγγλίας και της Γερμανίας - από όπου προέρχεται περίπου το 40% της συνολικής τουριστικής κίνησης -, με συνέπεια οι αφίξεις βρετανών και γερμανών τουριστών να έχουν μειωθεί και τα καταλύματα να μένουν αδιάθετα. Την ίδια στιγμή, οι νέες αγορές όπως είναι της Ρωσίας, των πρώην ανατολικών κρατών και των βαλκανικών χωρών αποτελούν ακόμη μικρό ποσοστό του εισερχόμενου τουρισμού.
Ετσι, βάσει των στοιχείων της έρευνας που διενεργεί κάθε καλοκαίρι η Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδος (ΙΝΚΑ), ένας στους δύο Ελληνες (47%) το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στο σπίτι του. Οι οικονομικές δυσκολίες και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν τους επιτρέπουν την πολυτέλεια των διακοπών. Μάλιστα, το 64% θα πάει διακοπές μόνο για μία εβδομάδα με δέκα ημέρες.
... όχι όμως για τους έχοντες
Στον αντίποδα, ένα μικρό ποσοστό δεν διακατέχεται από τέτοιες αγωνίες. Ξοδεύει χρήματα αφειδώς στις διακοπές του, είτε ταξιδεύει για ένα Σαββατοκύριακο είτε για ένα μήνα. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολυσύχναστες παραλίες της Ρόδου, της Ζακύνθου, της Κέρκυρας, της Χαλκιδικής, της Σαντορίνης και βέβαια της Μυκόνου κλείνουν τις ομπρέλες ακόμη και δύο μήνες πριν.
Στην «πατείς με, πατώ σε» Ψαρού της Μυκόνου ενοικιάζονται ξαπλώστρες και ομπρέλα με τη σεζόν σε τιμή που φτάνει τα 3.500 ευρώ! Μάλιστα, οι φήμες λένε ότι ορισμένοι έχουν καταβάλει ακόμα και 7.000 ευρώ για να εξασφαλίσουν θέση στην πρώτη σειρά των ομπρελών, εκεί δηλαδή όπου σκάει το κύμα. Οσοι λουόμενοι δεν έχουν προνοήσει να κάνουν κράτηση, τότε θα πρέπει να βρίσκονται στην παραλία το αργότερο στις 10 το πρωί για να βρουν θέση και πάλι στην τέταρτη σειρά. Με 30 ευρώ οι δύο ξαπλώστρες και η ομπρέλα, εξασφαλίζει κανείς μία θέση ανάμεσα στους εγχώριους... celebrities. Και ας χρειάζεται να είναι πρωταθλητής στο άλμα επί κοντώ για να προσεγγίσει τα γαλαζοπράσινα νερά της μυκονιάτικης θάλασσας.
«Χάσαμε τη λάμψη μας»
Η τουριστική μας εικόνα επιδεινώνεται και από τους ανά την Ελλάδα αετονύχηδες. Χωριάτικη σαλάτα στα οκτώ ευρώ, κατεψυγμένα θράψαλα που πωλούνται ως πολυτελή γεμιστά καλαμάρια, καφέδες και αναψυκτικά στα πέντε ευρώ και ξαπλώστρες που επεκτείνονται διαρκώς καταλαμβάνοντας παρανόμως όλη την παραλία - υπάρχουν πλέον τόσο πολλές που ενίοτε δεν υπάρχει χώρος έστω και για μία πετσέτα. Αν στη δεκαετία του 1980 και του 1990 τέτοιες πρακτικές χρησίμευαν στο να βγει η σεζόν λίγο ταχύτερα από το κανονικό, στις ημέρες μας, με το ήμισυ του πλανήτη να «πουλάει» τουρισμό, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να παραδίδονται μία ώρα αρχύτερα οι τουρίστες στον ανταγωνισμό. Ακόμη, κερασάκι σε αυτό το πλαίσιο εξακολουθεί να είναι τόσο το κεντρικό κράτος όσο και η αυτοδιοίκηση για όλα αυτά που κάνουν ή που δεν κάνουν. Μια βόλτα έξω από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου μέρα μεσημέρι η πρέζα πωλείται και χρησιμοποιείται ελεύθερα, μπορεί να μεταπείσει ακόμη και τον πιο ρομαντικό φίλο της Ελλάδας. Στις αρχές του καλοκαιριού, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων προειδοποιούσε ότι «το ελληνικό τουριστικό προϊόν κινδυνεύει να χάσει τη λάμψη που απέκτησε λόγω της επιτυχούς διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Αν δεν αντιμετωπιστούν τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί, τότε στο άμεσο μέλλον δεν θα μπορέσουμε πλέον να καταγράψουμε θετικά αποτελέσματα». Προς στιγμήν, το «ξανθό γένος» σώζει την κατάσταση, αλλά ως πότε;
Η (δύσκολη) ζωή των ξένων τουριστών
Πεπαλαιωμένα και ανεπαρκή λιμάνια, ανύπαρκτες υποδομές, συχνές καθυστερήσεις στα δρομολόγια, υψηλές αυξήσεις στα ναύλα και χωριάτικη σαλάτα που κοστίζει οκτώ ευρώ
Ενα καυτό μεσημέρι του Αυγούστου, στα γραφεία γνωστής ναυτιλιακής εταιρείας, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Ισπανών προσπαθεί να συνεννοηθεί με νοήματα με τη νεαρή υπάλληλο. Οι Ισπανοί θέλουν να πάρουν στο καράβι και το τροχόσπιτό τους και ένας Ελληνας, που περίμενε για εισιτήριο για τα «σαπιοκάραβα» του Σαρωνικού, αναλαμβάνει χρέη μεταφραστή. «Πόσο κάνει;» ρωτάει ο σύζυγος. «780 ευρώ» του απαντάει η υπάλληλος. Ο Ισπανός αλλάζει... χρώμα από την τιμή που άκουσε και απορεί «μα, οι Βενετοί μάς ζήτησαν 350. Γιατί τόσο μεγάλη διαφορά;». «Αυτή είναι η πολιτική μας, δεν μπορώ να κάνω κάτι» απαντάει η κοπέλα. «Amor, ας πάμε καλύτερα στην Πελοπόννησο, μου έχουν πει ότι είναι πολύ όμορφη» σημειώνει ο Ισπανός. Το πιθανότερο ήταν ότι πέρασαν καλά, ωστόσο, τι είναι αυτό που κάνει πολλές φορές τα γραφικά μέρη της χώρας μας δυσπρόσιτα, καθαρά για οικονομικούς λόγους; Μήπως στην Ελλάδα, συχνά, αυτό που οι Αγγλοσάξονες ονομάζουν «value for money» δεν ισχύει;
Πεπαλαιωμένα και ανεπαρκή λιμάνια, ανύπαρκτες υποδομές ακόμη και σε κεντρικά νησιά, συχνές καθυστερήσεις στα δρομολόγια, υψηλές αυξήσεις στα ναύλα και για κερασάκι, χωριάτικη σαλάτα που αποτιμάται στα...οκτώ ευρώ αποτελούν λίγες μόνο από τις πληγές της «βαριάς βιομηχανίας» της Ελλάδας. Ηδη, πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου κ. Γερ. Φωκάς, μιλώντας προς τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τον ελληνικό τουρισμό, καθώς «ως κατεξοχήν τουριστική χώρα, δεν μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τα αεροδρόμιά μας, τα λιμάνια, τις πύλες εισόδου, τη μέση ποιότητα των καταλυμάτων και των εξω-ξενοδοχειακών υπηρεσιών». Εδώ και καιρό, οι άνθρωποι της τουριστικής αγοράς έβλεπαν ότι οι καλές ημέρες των τελευταίων ετών τελείωναν και ότι η οικονομική κρίση - βοηθούντος και του Euro -, που κράτησε χιλιάδες Ευρωπαίους μπροστά από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες, άρχισε να προκαλεί τις πρώτες φθορές στο «γωνιακό μαγαζί» της χώρας.
Η εξέγερση των ξενοδόχων
Μακριά από τα στέκια του Κολωνακίου, οι ξενοδόχοι της επαρχίας οσμίζονταν ότι εφέτος κάτι δεν θα πάει καλά. Στο Ανατολικό Αιγαίο, ήδη από τον χειμώνα, οι επιστολές προς τους αρμόδιους υπουργούς έφευγαν κατά ριπάς, εκλιπαρώντας, ουσιαστικά, να κρατηθούν οι έμμεσοι φόροι και οι εισφορές στα περυσινά επίπεδα, καθώς κάθε αύξησή τους, θα μετακυλιόταν - όπως και έγινε - στην τελική τιμή. Στην άλλη πλευρά της χώρας, στην Ηπειρο, ο πρόεδρος της τοπικής ομοσπονδίας τουριστικών καταλυμάτων κ. Χρ. Ζήγος παραδεχόταν ότι «όλες οι κρατήσεις γίνονται σε διάστημα 40 ημερών», συμπέραινε ότι οι επαγγελματίες «δεν θα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στα πάγια έξοδα των επιχειρήσεων» και έκανε έκκληση για ελκυστικότερα πακέτα.
Σε ερώτηση που κατέθεσε στη Βουλή ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ κ. Β. Κεγκέρογλου σημείωνε ότι «είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος η φετινή χρονιά να αποδειχτεί πτωτική σε ποσοστό μεγαλύτερο του 15-25%, ως προς την πληρότητα των ξενοδοχείων και ως προς τον συνολικό τζίρο». Επιπλέον πρόσθεσε ότι «από την αγορά της Αμερικής αναμένεται πτώση που ίσως ξεπεράσει ακόμη και το 30%, ενώ αγορές όπως αυτή της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας ακολουθούν ήδη καθοδική πορεία». Ο υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλος, αφού αναγνώρισε ότι η ακρίβεια αποτελεί το «μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα», απάντησε σε όλα αυτά λέγοντας ότι «η παρούσα κατάσταση δεν θέλει μιζέρια ούτε πανηγυρισμούς»
Η είσοδος των ανταγωνιστών
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ακρίβεια που κόβει τα φτερά του τουριστικού προϊόντος. Στην τουριστική αγορά έχουν μπει δυνατά τα τελευταία χρόνια και νέοι δυναμικοί προορισμοί. Οσο και αν ακούγεται αλλόκοτο, σύμφωνα με θεσσαλούς παράγοντες της αγοράς, τα κροατικά φιόρδ, τα μικρασιατικά παράλια, αλλά ακόμη και η Αλβανία (!) κλέβουν τουρίστες από το Πήλιο και τις Βόρειες Σποράδες. Εκτός από τις διακοπές δρομολογίων που έγιναν στις γραμμές της περιοχής, σε αυτή την εξέλιξη φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο και το ανελαστικό ευρώ, το οποίο ανατιμήθηκε τόσο ως προς το δολάριο όσο και ως προς τη στερλίνα, κόβοντας τα πόδια στις διακοπές του - αγγλικού και όχι μόνο - λαού.
Την ώρα που οι παραδοσιακές τουριστικές μας δεξαμενές δείχνουν στασιμότητα ή πτώση, τα καλά νέα έρχονται από την Ανατολική Ευρώπη. Τόσο οι σλάβοι γείτονες όσο και οι Ρώσοι (βοηθούσης και της ανόδου του βιοτικού τους επιπέδου) δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στις ελληνικές παραλίες. Ιδιαίτερα κερδισμένη από αυτή την εξέλιξη είναι η, κατά τα άλλα, πληττόμενη Βόρεια Ελλάδα. Ηδη από τον Απρίλιο, στη Χαλκιδική οι κρατήσεις από τα Βαλκάνια και τη Ρωσία έδειχναν πολύ μεγάλη αύξηση, η οποία σε κάποιες περιπτώσεις έφτανε και το 600%! Μάλιστα, είναι ενδεικτικό ότι στον βουλγαρικό Τύπο, το Σαββατοκύριακο στις βορειοελλαδικές παραλίες γίνεται συχνά πρώτο θέμα, καθώς τουλάχιστον 5.000 Βούλγαροι κάνουν τη μεγάλη «έξοδο στις θερμές θάλασσες». Ωστόσο, έμπειροι παρατηρητές της αγοράς σημειώνουν ότι η μεγάλη - και όχι τόσο φανερή - απώλεια για τον τουρισμό είναι η οικονομική κρίση στην Αμερική που «καθηλώνει» τα μεσαία εισοδήματα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ωστόσο, ακόμη και αν οι «γιάνκηδες» έδιναν κανονικά το «παρών» στην Ελλάδα, στο πίσω μέρος του μυαλού πολλών ιθυνόντων του τουρισμού, το κεντρικό ζήτημα παραμένει ο εκσυγχρονισμός των υποδομών και των υπηρεσιών της χώρας. Η χώρα μας παραμένει προβληματική σε μεγάλο βαθμό, καθώς σε ουκ ολίγους τουριστικούς προορισμούς τα λιμάνια είναι μικρά και ανεπαρκή, τα αεροδρόμια διανύουν εσαεί τη δεκαετία του 1970, το οδικό δίκτυο είναι σε κακή κατάσταση, ενώ σε πολλά μέρη πινακίδες και φυλλάδια είναι γραμμένα μόνο στα ελληνικά. Νωρίτερα τον χειμώνα, ο Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων είχε επισημάνει ότι «βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, οι τουρίστες από το εξωτερικό που ταξιδεύουν από Πάτρα προς Αθήνα και αντίστροφα δεν πληρώνουν διόδια, επειδή δεν πληρούνται οι όροι ασφαλείας που έχουν θεσπιστεί από την Ευρωπαϊκή Ενωση».
«ΒΗΜΑ» καταγγελιών
«Το Βήμα» κάθε Κυριακή όλο το καλοκαίρι θα παρακολουθεί στενά την τουριστική κίνηση στην Ελλάδα καταγράφοντας προβλήματα, κρούσματα αισχροκέρδειας, αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και κακές τουριστικές υπηρεσίες. Ολα δηλαδή όσα θίγουν τους πολίτες, Ελληνες και ξένους, οι οποίοι επιζητούν λίγες ημέρες ξεκούρασης και διασκέδασης. Στην προσπάθεια αντιμετώπισης των πληγών του ελληνικού τουρισμού, «Το Βήμα» θα δέχεται καθημερινά κάθε σχετική καταγγελία των πολιτών που ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα, θα τη διερευνά και αφού την επιβεβαιώνει θα τη δημοσιεύει, όποτε είναι εφικτό εμπλουτισμένη και με το απαραίτητο ρεπορτάζ, με νέα στοιχεία, πληροφορίες και εξελίξεις. Προκειμένου η συνεννόηση με τους αναγνώστες να είναι ευχερέστερη, «Το Βήμα» καθιερώνει ειδικό e-mail για την υποδοχή των καταγγελιών, misvac@tovima.gr, ενώ δυνατότητα επικοινωνίας υπάρχει μέσω φαξ στον αριθμό 211 3658046 με την ένδειξη «για τη στήλη των διακοπών» και μέσω του τηλεφωνικού κέντρου 211 3657000.


Πηγή

Το ΒΗΜΑ,

Σελ.: A12

Κωδικός άρθρου: B15408A121

Εζησαν τον μύθο τους στην Ελλάδα....

Εζησαν τον μύθο τους στην Ελλάδα
Από «Το Παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λόρεν σφουγγαρού ως το «Mamma mia!» με τη Μέριλ Στριπ ξενοδόχα, πολλά ελληνικά νησιά έχουν φιλοξενήσει κινηματογραφικές παραγωγές
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ

Κάθε φορά που μια ξένη ταινία γυρίζεται σε ελληνικό φόντο αποκτά διαστάσεις κοσμοϊστορικού γεγονότος - τουλάχιστον στη χώρα μας. Βεβαίως, τις περισσότερες φορές οι διαστάσεις αυτές αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, γιατί το πού πίνει τον καφέ του κάθε πρωί ο Πιρς Μπρόσναν ή σε ποια παραλία λιάζεται ο Νίκολας Κέιτζ δεν έχει ακριβώς ειδησεογραφικό ενδιαφέρον. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο ελληνικός τουρισμός κερδίζει πόντους μέσω της κινηματογραφικής προβολής του τόπου μας, ενώ όσο πιο φολκλόρ και α λα καρτ ποστάλ είναι η ταινία τόσο μεγαλύτερη είναι και η επερχόμενη πελατεία στο νησί όπου γυρίστηκε. Στη δεκαετία του 1980 μια ταινιούλα με τον τίτλο «Summer lovers» προετοίμασε το έδαφος για το κοσμοπολίτικο χρώμα που επρόκειτο αργότερα να αποκτήσουν η Σαντορίνη και η Μύκονος, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 πολλοί ανακάλυψαν τις ομορφιές της Κεφαλλονιάς χάρη στο «Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι». Στον χάρτη που ακολουθεί θυμίζουμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις ελληνικών νησιών που απέκτησαν διεθνή αίγλη έχοντας φιλοξενήσει γυρίσματα ξένων παραγωγών, κυρίως αμερικανικών. Η παλαιότερη είναι το «Παιδί και το δελφίνι» στην Υδρα και η πιο πρόσφατη το «Mamma mia!» σε Σκόπελο, Σκιάθο και Πήλιο· μια ταινία που έχει ήδη αγαπηθεί στην Ελλάδα, στην οποία το πρώτο κιόλας τετραήμερο της προβολής της ξεπέρασε τις 130.000 εισιτήρια!
Κέρκυρα
«Για τα μάτια σου μόνο»
Ο κοσμογυρισμένος βρετανός πράκτορας Τζέιμς Μποντ δεν θα μπορούσε να μην έχει αφήσει τα ίχνη του στην Ελλάδα, αν και αυτό έγινε σε μια από τις χειρότερες περιπέτειές του. Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων της ταινίας «Για τα μάτια σου μόνο» («For your eyes only», 1981) του Τζον Γκλεν πραγματοποιήθηκε στα Μετέωρα, ενώ όμως είχαν προηγηθεί αρκετά στην Κέρκυρα, καθώς ο 007 (Ρότζερ Μουρ), παρέα με την Καρόλ Μπουκέ, κυνηγούσε έναν έλληνα εγκληματία ονόματι Αριστοτέλης Κριστάτος, τον οποίο υποδύθηκε ο βρετανός σαιξπηρικός ηθοποιός Τζούλιαν Γκλόβερ...
Κεφαλλονιά
«Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι»
Το καλοκαίρι του 1999 και ενώ είχαν μεσολαβήσει αρκετά χρόνια απουσίας ελληνικού φόντου σε ξένες ταινίες, «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι» («Captain Corelli's mandolin») έβαλε και πάλι τη χώρα μας στον κινηματογραφικό χάρτη. Ο «Κορέλι» ανήκει στις ακριβότερες παραγωγές που έχουν γυριστεί ποτέ στην Ελλάδα, ενώ λόγω των αυξημένων απαιτήσεων σε σκηνικά και ντεκόρ (ιταλική κατοχή) η Κεφαλλονιά βρέθηκε σε κατάσταση «ανακατασκευής». Ολόκληρη η Σάμη εργάστηκε πυρετωδώς για την εξυπηρέτηση του Νίκολας Κέιτζ, της Πενέλοπε Κρους και του συνεργείου, ενώ χρησιμοποιήθηκαν περί τους 400 κομπάρσοι. Κρίμα που το «Αρλεκιν» αποτέλεσμα αδίκησε το ομότιτλο μυθιστόρημα του Λουί ντε Μπερνιέρ.
Υδρα
«Το παιδί και το δελφίνι»
Μία από τις πρώτες υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ που γυρίστηκαν σε ελληνικό έδαφος ήταν «Το παιδί και το δελφίνι» («Boy on a dolphin», 1957) του Γιαν Νεγκουλέσκο. Η ταινία γυρίστηκε σε αρκετά μέρη: Παρθενώνας, Επίδαυρος αλλά και Υδρα. Η ανταπόκριση του ελληνικού, αλλά και τους διεθνούς Τύπου απέναντι στην ταινία υπήρξε τεράστια. Στο κάτω κάτω δεν είναι λίγο να βλέπεις δίπλα σου τη Σοφία Λόρεν... σφουγγαρού, στην πρώτη μάλιστα εμφάνισή της σε αμερικανική ταινία. Το όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού έχει υπάρξει φόντο αρκετών ταινιών, όπως το «Νησί της αγάπης» (1963) του Μόρτον ντα Κόστα, αλλά και η «Φαίδρα» (1962) του Ζυλ Ντασσέν με τη Μελίνα Μερκούρη.
Μύκονος
«Σίρλεϊ Βαλεντάιν»
Η βρετανίδα ηθοποιός Πολίν Κόλινς οφείλει τη μοναδική υποψηφιότητα για Οσκαρ της καριέρας της στη «Σίρλεϊ Βαλεντάιν» («Shirley Valentine», 1987) που γυρίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Μύκονο, προβάλλοντας όχι μόνο την ομορφιά του νησιού, αλλά και τη φήμη ότι οι Ελληνες είναι σπουδαίοι εραστές. «Θα πάω στην Ελλάδα για το σεξ» ούρλιαζε η καταπιεσμένη λονδρέζα μικροαστή. «Σεξ για πρωινό, σεξ για μεσημεριανό, σεξ για τσάι και σεξ για βραδινό!». Βέβαια, ο άνδρας με τον οποίο καταλήγει, ένας ντόπιος σερβιτόρος ονόματι Κώστας, δεν εμπνέει και τόσο ως greek lover γιατί είναι... Αγγλος (Τομ Κόντι).
Αμοργός
«Απέραντο γαλάζιο»
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του γαλλικού κινηματογράφου στη δεκαετία του 1980 υπήρξε το «Απέραντο γαλάζιο» («Le grand bleu», 1988) του Λυκ Μπεσόν. Ελαφρά βασισμένη στην αληθινή ιστορία του δύτη Ζακ Μαγιόλ (Ζαν Μαρκ Μπαρ), που κατάφερε να κερδίσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή φθάνοντας στα 300 πόδια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, η ταινία γυρίστηκε στην Αντίμπ της γαλλικής Ριβιέρας, στην Ταορμίνα της Ιταλίας και, κυρίως, στην Αμοργό των Κυκλάδων. Δεν είναι ευρέως γνωστό αλλά κάποιες σκηνές έχουν ως φόντο το Μαγγανάρι της Ιου, όπου ο Μπεσόν πέρασε αρκετά καλοκαίρια ως παιδί.
Ρόδος
«Τα κανόνια του Ναβαρόνε»
Οταν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 γυριζόταν στη Ρόδο η ταινία του Τζέι Λι Τόμπσον «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» («Guns of Navarone», 1961), πανηγύρια ολόκληρα είχαν στηθεί για τους φιλοξενούμενους χολιγουντιανούς σταρ της. Τον Γκρέγκορι Πεκ, τον Ντέιβιντ Νίβεν και τον Αντονι Κουίν. Οι εφημερίδες της εποχής στόλιζαν τα πρωτοσέλιδά τους με καθημερινά ρεπορτάζ για την ταινία, η οποία για το είδος της έχει μείνει κλασική. Σημειωτέον, πολλά χρόνια μετά τα «Κανόνια», ο Νίβεν βρέθηκε και πάλι στη Ρόδο για να παίξει σε μια επίσης πολεμική περιπέτεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την «Απόδραση στην Αθήνα» του Τζορτζ Παν. Κοσμάτος. Τεράστια επιτυχία, όχι όμως αυτή τη φορά κλασική...
Σύμη
Το μάτι του διευθυντή φωτογραφίας Ρότζερ Ντίκινς (κατοπινός συνεργάτης των αδελφών Κόεν) δεν αδίκησε στο ελάχιστο την παλιά πόλη της Σύμης, όπου το 1987 μεταφέρθηκε το μπεστ σέλερ του Μπάρι Ανσγουορθ «Το νησί του Πασχάλη» («Pascali's island»). Η ιστορία μυστηρίου της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Τζέιμς Ντίρντεν τοποθετείται στο 1908, με έναν έξοχο Μπεν Κίνγκσλεϊ στον ρόλο του δόλιου ρουφιάνου του τοπικού σουλτάνου. Αυτό όμως που κυριολεκτικά μένει εδώ στη μνήμη είναι το φυσικό ντεκόρ, μέσα από ένα πανέμορφο οδοιπορικό σε τοποθεσίες όπως το Πέδι και το Χαράνι, με στάσεις στις πάμπολλες εκκλησίες του νησιού.
Καστελόριζο
«Mediterraneo»
Η γλυκόπικρη αντιπολεμική σάτιρα του Γκαμπριέλε Σαλβατόρες «Mediterraneo» περιέγραφε τις κωμικοτραγικές περιπέτειες μιας ομάδας ιταλών φαντάρων σε κάποιο απομακρυσμένο νησί της Δωδεκανήσου, στο οποίο η ομάδα μετατίθεται τον Ιούνιο του 1941. Ανάμεσα στις απολαύσεις των φαντάρων και η γλυκιά συντροφιά μιας μαυρομαλλούσας «ελευθέρων ηθών» κορασίδας, με το πρόσωπο της Βάνας Μπάρμπα. Χωρίς να αποτελεί κάτι το αξέχαστο, το «Mediterraneo» απέσπασε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 1991. Στην ταινία το νησί δεν κατονομάζεται.
Κρήτη
«Αλέξης Ζορμπάς»
Για λόγους που προσωπικά δεν έχω ακόμη καταλάβει, ο αμερικανός, μεξικανοϊρλανδικής καταγωγής, Αντονι Κουίν (1915 - 2001) κρίθηκε ο ιδανικότερος σταρ του Χόλιγουντ για την ενσάρκωση γραφικών... ελλήνων ηρώων. Χαρακτηριστικότερος παραμένει ο «Αλέξης Ζορμπάς» του Νίκου Καζαντζάκη που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κακογιάννης στην Κρήτη. Μερικά χρόνια πριν, το 1957, ο Ζυλ Ντασσέν ανακάλυπτε τη μαγεία του κρητικού τοπίου μέσω της δικής του εκδοχής έργου του Καζαντζάκη, το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται». Στην Κρήτη, η οποία έχει επίσης φιλοξενήσει παραγωγές όπως ο «Πάτον», έγιναν γυρίσματα της τελευταίας ταινίας του Κώστα Γαβρά «Eden is West». Οσο για τον Κουίν, περίπου 15 χρόνια μετά τον Ζορμπά, υποδύθηκε τον Αριστοτέλη Ωνάση (ως Τομάσις) στον «Ελληνα μεγιστάνα» του Τζ. Λι Τόμπσον, τα γυρίσματα του οποίου επίσης πραγματοποιήθηκαν σε ελληνικά νησιά.
Σαντορίνη
«Εραστές του καλοκαιριού»
Το 1982, η προβολή της Σαντορίνης (αλλά και της Μυκόνου) πήρε διεθνείς διαστάσεις με τους «Εραστές του καλοκαιριού» («Summer lovers»), μια ασήμαντη αλλά πέρα για πέρα καλοκαιρινή τινέιτζερ περιπέτεια του Ράνταλ Κλάιζερ με την Ντάριλ Χάνα και τον Πίτερ Γκάλαχερ (ως Μάικλ Πάπας). Πολύ πριν μεταμορφωθούν σε «Κολωνάκια του Αιγαίου», τα δύο κυκλαδίτικα νησιά έγιναν αίφνης το σημείο του χάρτη όπου σακίδιο και σανδάλι πήγαιναν σύννεφο. Αργότερα, και ενώ η Σαντορίνη είχε γίνει πια ο ιδανικός χώρος για τελετές γάμων απ' όλο τον κόσμο, γυρίστηκε εκεί και η εισαγωγή της δεύτερης ταινίας «Lara Croft» με την Αντζελίνα Τζολί (2003).
Σκιάθος, Σκόπελος
«Mamma mia!»

ΠΗΓΗ : Το ΒΗΜΑ,

13/07/2008 ,

Σελ.: C02

Κωδικός άρθρου: B15408C021

ID: 295749

ShareThis