Διεκδικούν πόρους του Πράσινου Ταμείου

Την έντονη αντίδραση των δέκα μεγαλύτερων περιβαλλοντικών οργανώσεων της χώρας προκαλεί η απόφαση του υπουργείου Περιβάλλοντος να διοχετεύσει μέρος των πόρων του Πράσινου Ταμείου στον προϋπολογισμό. Οι οργανώσεις εκτιμούν ότι η κίνηση αυτή ισοδυναμεί με κατάργηση του Πράσινου Ταμείου, ενώ δημιουργεί ζήτημα βιωσιμότητας της ρύθμισης για τους ημιυπαίθριους.

Η ρύθμιση για το Πράσινο Ταμείο περιλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενιαίο μισθολόγιο, εργασιακή εφεδρεία και άλλες διατάξεις». Σύμφωνα με τη ρύθμιση, το Πράσινο Ταμείο δεν θα μπορεί να δαπανά περισσότερο από το 5% των πόρων του ετησίως. Το υπόλοιπο 95% «επιτρέπεται να περιέρχεται στον κρατικό προϋπολογισμό με κοινές αποφάσεις των υπ. Οικονομικών και Περιβάλλοντος».

Η ρύθμιση προκάλεσε την αντίδραση των περιβαλλοντικών οργανώσεων (WWF, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ορνιθολογική, Καλλιστώ, Μεσόγειος SOS και Mom). «Η τροπολογία προμηνύει την επιστροφή σε εποχές καταλήστευσης και σκοτεινής διαχείρισης των φόρων, εισφορών και προστίμων που το κράτος εισέπραττε για περιβαλλοντική προστασία και αποκατάσταση», αναφέρουν σε κοινή τους ανακοίνωση. 

«Οι δεσμεύσεις του υπουργού Περιβάλλοντος ότι τα πρόστιμα από την “τακτοποίηση” των αυθαιρέτων θα διατεθούν για την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ζημιάς αποδεικνύονται ανειλικρινείς».

Από την πλευρά του το υπουργείο υποστηρίζει ότι χρήση των πόρων του Πράσινου Ταμείου θα γίνεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. «Οι σκοποί του Ταμείου παραμένουν ως έχουν», αναφέρει στην «Κ» συνεργάτης του υπ. Περιβάλλοντος. «Το δημοσιονομικό πλαφόν του 5% είναι ένας κανόνας ύψους εκταμίευσης που συνδέεται με το Μεσοπρόθεσμο. Αν ο κρατικός προϋπολογισμός “αλλάξει κωδικό” σε μέρος των διαθέσιμων του Πράσινου Ταμείου, αυτό θα γίνει για επιτακτικές ανάγκες δημοσίου συμφέροντος».

Πηγή Καθημερινή

21.10.2011

Ο λαχανόκηπος της SCA στο Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα

Μία πρωτοβουλία κοινωνικής ευθύνης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης για τα παιδιά υλοποίησε η εταιρεία SCA Hugiene Products, η οποία δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά τα τελευταία 25 χρόνια, κατέχοντας την πρώτη θέση στα είδη χαρτικών. 

Σε συνεργασία με το Χατζηκυριάκειο Ιδρυμα και μέσω των προϊόντων Libero, η εταιρεία προχώρησε στη δημιουργία λαχανόκηπου στον προαύλιο χώρο του Ιδρύματος, με χρήματα που προήλθαν από το περυσινό Libero Day. 

Υπό την καθοδήγηση του κηπουρού της εταιρείας και με τη βοήθεια των εργαζομένων της SCA, τα παιδιά που φιλοξενούνται στο Χατζηκυριάκειο φύτεψαν στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο λαχανικά, για τα οποία θα έχουν την αποκλειστική φροντίδα για τους επόμενους μήνες. 

Η SCA κατέγραψε κύκλο εργασιών ύψους 80 εκατ. ευρώ το 2010 στην Ελλάδα, ενώ απασχολεί συνολικά 80 εργαζόμενους.

Πηγή Καθημερινή

21.7.2011

"Μην πετάτε τίποτα..."

Επιστροφή... στις ρίζες, κυριολεκτικά και μεταφορικά, προτείνουν οι επιστήμονες, αναδεικνύοντας τα πολλαπλά οφέλη της αγροδασοπονίας, στο δεκαπενθήμερο 3ο Διεθνές Θερινό Σχολείο για την εξέλιξη της αρχαίας τέχνης καλλιέργειας της γης, που ολοκληρώθηκε χθες. Διοργανώθηκε από το Κοινωφελές Ιδρυμα «Ιωάννη Σ. Λάτση» στα γραφεία του ομίλου στην Κηφισιά, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Λαμίας, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τα Πανεπιστήμια Φλωρεντίας και Εξτρεμαδούρα. Συμμετείχαν 34 φοιτητές από 11 χώρες και 27 καθηγητές από 8 χώρες.

Συνδυασμός γεωργικών και δενδρωδών φυτών και ενδεχομένως ζώων, η αγροδασοπονία αξιοποιεί πλήρως κάθε φυσικό στοιχείο. Τίποτε δεν πετιέται και όλα χρησιμεύουν, όπως στον «κήπο της γιαγιάς», μια δημοφιλή μορφή του αγροδασοπονικού συστήματος με διάφορα κηπευτικά, όπου λίπασμα αποτελούσε η κοπριά των ζώων της οικογένειας, ενώ η έννοια των απορριμμάτων ήταν άγνωστη, αφού όλα ήταν χρήσιμα και ανακυκλώσιμα. Τα οφέλη αυτού του αειφόρου συστήματος διαχείρισης της γης συμπυκνώνονται στην προστασία κατά της διάβρωσης του εδάφους, την αυτάρκεια, χάρη στην παραγωγή προϊόντων από τα δένδρα, την προστασία και την αύξηση της βιοποικιλότητας, καθώς και στο οικονομικό κομμάτι, με θέσεις εργασίας και στήριξη της περιφερειακής οικονομίας. Στο τελευταίο εστίασε, μεταξύ άλλων, κλείνοντας την παρουσίασή του για την αγροδασοπονία και τις πυρκαγιές στην Ελλάδα ο δρ Γαβριήλ Ξανθόπουλος από το Εθνικό Ιδρυμα Αγροτικών Ερευνών, αναφερόμενος στην οικονομική κρίση ως ευκαιρία αφενός για επιστροφή από τα αστικά κέντρα στα χωριά και αφετέρου για εφαρμογή αγροδασοπονικών πρακτικών. Ωστόσο, «η γνώση των πρακτικών αυτών χάνεται μαζί με τη γήρανση του αγροτικού πληθυσμού και δεν υπάρχει συνέχεια στη μετάδοση της γνώσης από γενιά σε γενιά, εφόσον τις τελευταίες πέντε δεκαετίες ακολουθήθηκε κατά κόρον η πρακτική των χημικών λιπασμάτων και η εντατικοποίηση της γεωργίας», σημειώνει η κ. Αναστασία Παντέρα, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αγροδασοπονίας στο Τμήμα Δασοπονίας του ΤΕΙ Λαμίας.

Πρόταση

Το ενδιαφέρον του ακροατηρίου κέντρισε, μεταξύ άλλων, ο καθηγητής Αβι Περεβολόφσκι από το κέντρο ερευνών Volcani Center του υπουργείου Γεωργίας του Ισραήλ. Μετά την επίσκεψη των προσκεκλημένων στην Ηλεία, περίπου τέσσερα χρόνια μετά τις μεγάλες πυρκαγιές, ο κ. Περεβολόφσκι εξέφρασε την ανησυχία του: «Μια φωτιά στους λόφους στα δυτικά της πόλης θα μπορούσε εύκολα να εξαπλωθεί στις κατοικημένες περιοχές, όπως στην Αρχαία Ολυμπία. Η εύφλεκτη ύλη συσσωρεύεται αυξάνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς, λόγω της πυκνής βλάστησης από μεγάλα πεύκα και την έντονη αναγέννηση, συστατικά που δημιουργούν εύφλεκτο σχηματισμό». Προτείνει προσεκτική αραίωση των δέντρων, απομάκρυνση των θάμνων και εφαρμογή βόσκησης για την απομάκρυνση της εύφλεκτης ύλης ώστε να μην καταστραφεί το τοπίο. «Το κόστος αυτών των μέτρων είναι κατά πολύ μικρότερο από οποιοδήποτε έργο αποκατάστασης μετά τη φωτιά», κατέληξε ο κ. Περεβολόφσκι.  

Στο πλαίσιο της διεξαγωγής τους, τα Θερινά Σχολεία ενίσχυσαν την επιστημονική δικτύωση, δίνοντας την αφορμή να ξεκινήσουν διδακτορικές διατριβές και να γραφτούν επιστημονικά άρθρα από φοιτητές που τα παρακολούθησαν, επισημαίνει ο κ. Δ. Αφεντούλης, γραμματέας του εκτελεστικού συμβουλίου του Ιδρύματος Λάτση.

Της Ιφιγένειας Διαμαντή

Πηγή Καθημερινή

16.7.2011

Καλά νέα μας στέλνει η Πάρνηθα

Θαυμαστή ανθεκτικότητα επέδειξε ο πληθυσμός του κόκκινου ελαφιού. Σήμερα έχουν καταγραφεί περίπου 700 ελάφια.

Τα καλά νέα έρχονται από την Πάρνηθα τέσσερα χρόνια μετά τη φοβερή οικολογική καταστροφή που έκανε φτωχότερο όλο το Λεκανοπέδιο, υποβαθμίζοντας περαιτέρω τη ζωή των κατοίκων, κατά κυριολεξία τον αέρα που αναπνέουμε. Σήμερα, μεγάλες εκτάσεις στις οποίες κυριαρχούσε η μυρωδιά του καμένου έχουν πρασινίσει και ελάφια βολτάρουν αμέριμνα, πιστοποιώντας με το ένστικτό τους την αναγέννηση του βουνού. Ηταν 28 Ιουνίου 2007 όταν μια πυρκαγιά που ξεκίνησε από τα Αρβανιτοχώρια της Βοιωτίας «σκαρφάλωσε» με ταχύτητα στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, κατακαίγοντας ένα μεγάλο τμήμα του πλέον ζείδωρου δρυμού της Αττικής. Επί τέσσερα χρόνια, η πολιτεία και απλοί πολίτες, εθελοντές, προσπαθούν να σβήσουν τα σημάδια της. Σήμερα, η εικόνα της Πάρνηθας γεννά την ελπίδα. Και όλοι πλέον εύχονται ότι τα λάθη που οδήγησαν στην καταστροφή δεν θα επαναληφθούν ποτέ.

Αναδασώσεις - σπορές

Ο βροχερός χειμώνας βοήθησε όσους εργάζονται τα τελευταία χρόνια σκληρά για την επούλωση των πληγών στην Πάρνηθα. Ομως, εκτός από τον καιρό, η Πάρνηθα είναι μία από τις περιπτώσεις όπου η βοήθεια των ανθρώπων διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αποκατάσταση της καταστροφής. «Μόνο στον πυρήνα του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας κάηκαν 22.000 στρέμματα δάσους, από τα οποία τα 18.000 ήταν κεφαλληνιακή ελάτη και τα υπόλοιπα χαλέπιος πεύκη», λέει στην «Κ» ο επικεφαλής του φορέα διαχείρισης της Πάρνηθας, κ. Κώστας Δημόπουλος. «Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν έχουμε αναδασώσει περίπου 5.000 στρ. από τα 22.000 που κάηκαν, φυτεύοντας περίπου 300.000 δενδρύλλια. Επιπλέον 5.000-6.000 στρέμματα θα αναδασωθούν έως το 2015 βάσει προγράμματος. Αυτές είναι οι περιοχές που είχαν χώμα, έδαφος πρόσφορο για αναδάσωση». Σύμφωνα με τους δασολόγους, η προσπάθεια αναδάσωσης στην Πάρνηθα έχει πολύ μικρές απώλειες, που δεν ξεπερνούν το 20%-25% των φυτών. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι οι αναδασώσεις και οι σπορές γίνονται πλέον με «υλικό» που προέρχεται από το ίδιο το βουνό. «Την πρώτη χρονιά, κάναμε δενδροφυτεύσεις με έλατα από τη Βυτίνα. Το φυτώριο της Αγίας Τριάδας είχε καεί το 2007 και έπρεπε να ξαναφτιαχτεί από την αρχή», λέει ο κ. Δημόπουλος. «Σήμερα καλλιεργούνται εκεί 300.000 μικρά έλατα, τα οποία θα φυτευθούν σταδιακά μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, ενώ οι σπόροι συλλέγονται από τις περιοχές που δεν είχαν καεί».

Το υπόλοιπο τμήμα της Πάρνηθας είναι το πλέον δύσκολο να ανακάμψει μετά την καταστροφή. Πρόκειται για περιοχές βραχώδεις, στις οποίες τα δέντρα είχαν φυτρώσει κυριολεκτικά ανάμεσα στις πέτρες και οι οποίες στέκουν σήμερα γυμνές. «Πέρυσι, στις περιοχές αυτές κάναμε σπορές ελάτης, με σπόρους που είχαμε συλλέξει από το δάσος. Τον Απρίλιο είδαμε με μεγάλη μας έκπληξη ότι οι σπόροι “έπιασαν” και “πέταξαν” φυτά. Ενα μέρος των φυτών το σκεπάσαμε με μικρά σκίαστρα, καθώς τα έλατα τα ενοχλεί ο ήλιος. Και ελπίζουμε ότι θα αντέξουν το φετινό καλοκαίρι, ώστε του χρόνου να επεκτείνουμε τις σπορές».

Θαυμαστή ανθεκτικότητα επέδειξε και ο πληθυσμός του κόκκινου ελαφιού. Σήμερα έχουν καταγραφεί περίπου 700 ελάφια, καθώς η λαθροθηρία ελέγχθηκε αποτελεσματικά. «Υπάρχει, βέβαια, ένα πρόβλημα. Τα ελάφια τρώνε συχνά τα δενδρύλλια που έχουμε φυτέψει. Ομως αυτή είναι η φύση», λέει ο πρόεδρος του φορέα.

Νέος σχεδιασμός

Πέρασαν τέσσερα χρόνια, λοιπόν. Τι έχουμε διδαχθεί από την καταστροφή εκείνων των ημερών; «Η φωτιά δεν ξεκίνησε από την Πάρνηθα, αλλά από τους πρόποδές της. Αυτό μας έμαθε πολλά. Από πέρυσι αλλάξαμε τον αντιπυρικό σχεδιασμό μας. Πλέον, οι πυροσβεστικές μονάδες και οι εθελοντές δεν βρίσκονται μόνο μέσα στον δρυμό, αλλά και περιφερειακά: στη Φυλή, στο Τατόι, στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, ώστε να μπορέσουν να σταματήσουν έγκαιρα την επέκταση μιας πυρκαγιάς. Τοποθετήσαμε περισσότερες από 70 δεξαμενές νερού για οχήματα και ελικόπτερα, ενώ αυξήσαμε τις περιπολίες. Επιπλέον, μάθαμε πόσο σημαντική είναι η συμμετοχή των εθελοντών. Παλαιότερα δεν επιτρεπόταν να συμμετέχουν εθελοντές στα προγράμματα αναδάσωσης. Φέτος, με τη βοήθεια του ΣΚΑΪ και της “Καθημερινής” εκπαιδεύσαμε για πρώτη φορά εθελοντές και τους αφήσαμε να βοηθήσουν. Η προστασία των δασών δεν είναι θέμα μόνο μιας κλειστής ομάδας, όπως οι δασικές υπηρεσίες ή η Πυροσβεστική. Πρέπει να είναι θέμα όλης της κοινωνίας». Κι επειδή η προσπάθεια συνεχίζεται και οι ανάγκες για υποστήριξη στις βάρδιες φύλαξης του δρυμού είναι μεγάλες, όσοι επιθυμούν μπορούν να απευθυνθούν στον φορέα διαχείρισης εθνικού δρυμού Πάρνηθας (τηλ. 210-24.45.226). Οσο πιο πολλοί, τόσο καλύτερα...

Το «Παρατηρητήριο Πάρνηθα» συνεχίζει

Η «Καθημερινή» και ο «ΣΚΑΪ» κινητοποιήθηκαν αμέσως μετά την καταστροφική πυρκαγιά του 2007 και σύστησαν το «Παρατηρητήριο Πάρνηθα», μια πρωτοβουλία που είχε στόχο να ενθαρρύνει τον εθελοντισμό, να βάλει ο καθένας το δικό του λιθαράκι για την αναγέννηση του βουνού και να αναδείξει τα σημεία που χρήζουν προσοχής. Το Παρατηρητήριο έχει συνεχή δράση από τότε. Τον Νοέμβριο του 2007 ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια αναδάσωσης με τη συμμετοχή εθελοντών. Χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και, για πρώτη φορά, εκπαιδεύτηκαν πριν βρεθούν μέσα στον πυρήνα του εθνικού δρυμού. Από τον Νοέμβριο έως τις αρχές της άνοιξης φυτεύθηκαν χάρη στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία περισσότερα από 4.000 δενδρύλλια ελάτης. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί και το επόμενο έτος.

Ο εθελοντισμός είναι ίσως η πιο ιδανική μορφή συμμετοχής στην προσπάθεια επούλωσης των πληγών μιας πυρκαγιάς. Σημαντικές υπηρεσίες, όμως, προσφέρουν και όσοι φέρονται υπεύθυνα κατά την παραμονή τους στο δάσος. Οι επιστήμονες έχουν εστιάσει φέτος την προσοχή τους στο Τατόι, καθώς το υπέροχο, πλούσιο δάσος των τέως βασιλικών κτημάτων κάηκε τελευταία φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’70. «Το δάσος δεν είναι... μουσειακό κομμάτι. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός, τον οποίο πρέπει να απολαμβάνουμε, αλλά έχουμε υποχρέωση να προσέχουμε όλοι», σημειώνει ο πρόεδρος του φορέα διαχείρισης της Πάρνηθας, κ. Κώστας Δημόπουλος.

Του Γιώργου Λιάλιου

Πηγή Καθημερινή

3.7.2011

Πέπλο πυρηνικής συγκάλυψης

Ο ιαπωνολόγος Αλεξ Κερ μιλάει για τη Φουκουσίμα και την ισχύ της γραφειοκρατίας
 

Συνέντευξη στην Ευρυδίκη Μπέρση

Ο Αμερικανός Αλεξ Κερ είναι αυτό που θα έλεγε κανείς απαιτητικός εραστής της Ιαπωνίας. Από τη μία λατρεύει την ιαπωνική τέχνη και παράδοση και είναι ο πρώτος ξένος που βραβεύθηκε για βιβλίο που συνέγραψε στην ιαπωνική γλώσσα. Από την άλλη, έχει υπάρξει τόσο διεισδυτικός στις περιγραφές του για τη χώρα, ώστε το βιβλίο του «Dogs and Demons» (2002) βρισκόταν επί χρόνια στον κατάλογο των υποχρεωτικών αναγνωσμάτων της κινεζικής ηγεσίας.

- Πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, γράφατε για τα κενά στην πυρηνική ασφάλεια της Ιαπωνίας. Τώρα τι λέτε;

- Δεν εξεπλάγην καθόλου από τον τρόπο με τον οποίο έγινε η διαχείριση της κρίσης. Τεχνολογική αδυναμία κατανόησης του τι συνέβαινε και απροθυμία παραδοχής της πραγματικότητας. Το φοβερό είναι ότι εξακολουθούν να μη γίνονται σωστοί έλεγχοι ραδιενέργειας στην περιοχή και στα τρόφιμα. Αλλά η τεράστια ρύπανση στην περιοχή της Φουκουσίμα και αλλού καλύπτεται όσο περισσότερο γίνεται, ώστε να μην έρθουν σε δύσκολη θέση οι αρχές. Πρόσφατα, οι Γάλλοι εντόπισαν καίσιο σε τσάι από τη Σιζουόκα. Η Σιζουόκα είναι νότια του Τόκιο, πολύ μακριά από τη Φουκουσίμα. Το σοκαριστικό είναι όχι ότι το βρήκαν οι Γάλλοι, αλλά ότι οι αρχές της Σιζουόκα το γνώριζαν ήδη και είχαν δώσει εντολή στους παραγωγούς τσαγιού να μην πουν τίποτα. Πολλαπλασιάστε αυτό επί εκατοντάδες, ή και επί χιλιάδες φορές και θα καταλάβετε τι γίνεται στην Ιαπωνία.

- Και οι αντιδράσεις των πολιτών;

- Υπάρχουν, αλλά η ισχύς της γραφειοκρατίας στην Ιαπωνία είναι τεράστια. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι επικεντρώνονται σε ένα θέμα, π. χ. στο εργοστάσιο της περιοχής τους. Αυτά που δεν αντιμετωπίζονται είναι τα συστημικά ζητήματα, οι ακαδημαϊκοί που βρίσκονται στο μισθολόγιο της πυρηνικής βιομηχανίας και ελέγχονται από τη γραφειοκρατία, η απροθυμία οποιουδήποτε υπουργείου να αναλύσει και να δημοσιεύσει πληροφορίες. Το κίνημα είναι αδύναμο, αλλά σίγουρα υπάρχει πολύς θυμός και θα ήταν ενδιαφέρον να δει κανείς πώς θα εξελιχθεί.

- Κι όμως, όσα πυρηνικά εργοστάσια έχουν κλείσει για συντήρηση παραμένουν κλειστά λόγω αντιδράσεων.

- Νομίζω ότι η πολιτική βούληση να μείνουν κλειστά υπάρχει. Αλλά στην Ιαπωνία κυβερνούν οι γραφειοκράτες. Ο πρωθυπουργός Καν έχει επανειλημμένως δηλώσει δυσπιστία απέναντί τους και επιθυμία του είναι να κάνει βήματα μόνος του. Ο Καν υποχρέωσε ένα μεγάλο εργοστάσιο στην ακτή να κλείσει.

- Η ερμηνεία που έχει επικρατήσει είναι ότι ο Καν υπήρξε πολύ αδύναμος.

- Ο Καν είναι περίπλοκη περίπτωση. Καταλάβαινε τα θέματα, αλλά όταν έφθασε η ώρα, δεν είχε την ισχύ για να επιβληθεί. Ακόμη και η μετεωρολογική υπηρεσία αρνείτο επί εβδομάδες να δημοσιεύσει το πού προβλέπεται να πάει η ραδιενέργεια. Δεν είναι μόνο τα υπουργεία και η Tepco. Υπάρχει ένα μεγάλο γραφειοκρατικό σύμπλεγμα που θεωρεί ότι δουλειά του είναι να καθησυχάζει και να κρατάει τα πάντα υπό έλεγχο.

Ιδανική πραγματικότητα

- Μπορείτε να εξηγήσετε σε ποια αντίληψη βασίζεται αυτό;

- Παραδοσιακά η πραγματικότητα στην Ιαπωνία δεν είναι η πραγματικότητα όπως υφίσταται, αλλά η ιδανική πραγματικότητα όπως θα έπρεπε να είναι. Αν η ιδανική πραγματικότητα λέει ότι δεν υπάρχει ρύπανση έξω από την περίμετρο των 20 χλμ. από το εργοστάσιο, τότε όλοι θα συμφωνήσουν. Είναι η αγάπη της ήσυχης επιφάνειας αντί της ταραγμένης πραγματικότητας. Oταν λένε «αληθινή θέα όρους Φούτζι» δεν σημαίνει την αληθινή θέα, αλλά τη θέα όπως θα έπρεπε να είναι. Ομως, αν κρύβεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτό επηρεάζει τις τεχνολογικές σου δυνατότητες. Λίγο πριν από την καταστροφή, η Tepco είχε πάρει πρόστιμο επειδή για είκοσι χρόνια ισχυριζόταν ότι ήλεγχε κάποιες βαλβίδες και στην πραγματικότητα δεν τις είχε ελέγξει ποτέ. Αν λοιπόν έχεις 20 χρόνια να τσεκάρεις μια βαλβίδα, δεν ξέρεις πώς δουλεύει ούτε πώς να την τσεκάρεις κανονικά.

Υπέρμαχος της πολιτιστικής κληρονομιάς

Ο Αλεξ Κερ έχει δώσει ομηρικές μάχες για να προστατευθεί η ιαπωνική πολιτιστική κληρονομιά και να σταματήσει ο βιασμός του ιαπωνικού τοπίου από την ανεξέλεγκτη κατασκευαστική δραστηριότητα. Τώρα βλέπει τις προσπάθειες ετών να πηγαίνουν χαμένες. «Ο σεισμός και το τσουνάμι ήταν δώρο εξ ουρανού για την κατασκευαστική βιομηχανία. Ερχεται νέο τσουνάμι, ανοικοδόμησης, το οποίο δεν θα προκύψει ούτε από ανάλυση ούτε από στάθμιση πραγματικών αναγκών», λέει. Μήπως όμως κακώς επικρίνει την τσιμεντοποίηση της ιαπωνικής ακτογραμμής, ενώ αυτό που θα χρειαζόταν θα ήταν υψηλότεροι τοίχοι για προστασία από το τσουνάμι; «Ακριβώς αυτό λέγεται τώρα, αλλά δεν το θεωρώ σωστό. Πιστεύω ότι κάποιες από τις πόλεις που σαρώθηκαν δεν πρέπει να ξαναχτιστούν. Στους λόφους αυτών των περιοχών υπάρχουν αρχαία πέτρινα μνημεία που λένε «μη ζείτε κάτω από αυτό το σημείο»», ήταν η απάντησή του. Tον ρωτήσαμε την άποψή του για τον τρόπο που βίωσαν οι Ιάπωνες την καταστροφή. «Υπάρχει η πολύ χρήσιμη έννοια του «γκαμπα-τε», που σημαίνει σφίξε τα δόντια και άντεξέ το. Είναι μια παραδοσιακή ιαπωνική αξία. Ομως, οι χώρες που τα καταφέρνουν δεν είναι μόνο αυτές που σφίγγουν τα δόντια και το αντέχουν, αλλά αυτές που παραδέχονται την πραγματικότητα και την αντιμετωπίζουν», μας τόνισε.

Της Ευρυδίκης Μπέρση

Πηγή Καθημερινή

16.7.2011

Νέο είδος πτηνού εντοπίστηκε στη χώρα (στον Υμηττό)

Από τη Σιβηρία στη «φωλιά» του Υμηττού. Σάστισε ο Μιχάλης Κωτσάκης, εθελοντής της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, όταν το Σάββατο παρατήρησε το περίεργο, μικροσκοπικό πουλί στην καθιερωμένη του βόλτα κοντά στη Μονή Καισαριανής. Στην αρχή το προσπέρασε, θεωρώντας ότι είναι κάποιο κοινό είδος - άλλωστε θεωρείται σχεδόν άπιαστο όνειρο για έναν παρατηρητή να εντοπίσει ένα νέο είδος στη χώρα του. Στη συνέχεια, όμως, το βλέμμα του αιχμαλώτισαν κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο φτέρωμα και τη μορφολογία του πτηνού. Αμέσως έβγαλε τη φωτογραφική του μηχανή και απαθανάτισε το πουλί πριν πετάξει μακριά. Ακόμα και όταν, επιστρέφοντας, έστειλε τις φωτογραφίες στο φόρουμ της Ορνιθολογικής, πίστευε ότι επρόκειτο για τον Κιτρινόφρυδο Φυλλοσκόπο, ένα είδος σπάνιο μεν, αλλά ήδη καταγεγραμμένο στην Ελλάδα. Η απάντηση από τα εμπειρότερα μέλη ήταν πολύ ευχάριστη: επρόκειτο, χωρίς καμία αμφιβολία, για τον Νανοφυλλοσκόπο (Phylloscopus proregulus), ένα είδος που απαντάται κυρίως στη μακρινή Σιβηρία και δεν έχει εντοπιστεί ποτέ στην Ελλάδα. «Μετά και την -τυπική- έγκριση της Επιτροπής Αξιολόγησης Ορνιθολογικών Παρατηρήσεων, θα είναι το 444ο είδος για τη χώρα μας», δήλωσε ο γραμματέας της Επιτροπής της Ορνιθολογικής που ασχολείται με τα σπάνια είδη πουλιών της Ελλάδας κ. Νίκος Προμπονάς. «Αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, ειδικά εάν αναλογιστούμε ότι το μικροσκοπικό πουλάκι (σ. σ. έχει μήκος 10 εκ. και βάρος ελάχιστα γραμμάρια) διήνυσε αυτή την τεράστια απόσταση.  Παράλληλα, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η φυσική αξία του Υμηττού και των περιαστικών περιοχών».

Πηγή Καθημερινή 12.4.11

Εριξαν ραδιενεργό νερό στη θάλασσα

TOKIO. Από το κακό στο χειρότερο μοιάζει να πηγαίνει η κατάσταση στο πυρηνικό εργοστάσιο της Φουκουσίμα που επλήγη κατά τον σεισμό και το τσουνάμι της 11ης Μαρτίου και έκτοτε εκπέμπει ραδιενέργεια στο περιβάλλον. Χθες, αξιωματούχος της Τokyo Electric Power, της διαχειρίστριας του εργοστασίου, με δάκρυα στα μάτια και φωνή που έσπαγε από την συγκίνηση, ανακοίνωσε ότι κρίθηκε αναγκαίο να προχωρήσουν στην απελευθέρωση ραδιενεργού νερού στη θάλασσα. Την ίδια στιγμή, ωστόσο, οι Ιάπωνες μηχανικοί αναζητούν παντοιοτρόπως όχι απλώς λύση για τα προβλήματα του πυρηνικού εργοστασίου στη Φουκουσίμα, αλλά και το σημείο διαρροής της ραδιενέργειας στο περιβάλλον. Την Κυριακή αναφέρθηκε ως υπαίτια για τη διαρροή μία ρωγμή 20 εκατοστών σε φρέαρ του αντιδραστήρα Νο 2, η οποία δεν κατέστη δυνατό να σφραγιστεί τις προηγούμενες ημέρες. Πολλοί ειδικοί αμφισβητούν εάν πρόκειται για το μοναδικό σημείο διαρροής.

Την ίδια στιγμή εργάτες στη Φουκουσίμα καταβάλλουν προσπάθεια να «χαρτογραφήσουν» την πορεία του ραδιενεργού ύδατος που διαρρέει από τον αντιδραστήρα στη θάλασσα, τοποθετώντας στο νερό άλατα μπάνιου που του δίνουν γαλακτερό χρώμα. Ετσι είναι δυνατό να δει κανείς ποια είναι η πορεία του. Επίσης, τις επόμενες ημέρες πρόκειται να κατασκευαστούν δύο τεράστια παραπετάσματα από πολυεστέρα, τα οποία θα τοποθετήσουν μέσα στη θάλασσα για να περιορίσουν την επέκταση της ραδιενεργού ρύπανσης στον θαλάσσιο χώρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Τokyo Εlectric Power, oι δέκα χιλιάδες τόνοι που απελευθερώθηκαν στη θάλασσα είχαν 500 φορές υψηλότερη ραδιενέργεια από τα επιτρεπόμενα όρια. Η απόφαση, μάλιστα, να διοχετευθούν στη θάλασσα ελήφθη, επειδή κρίθηκε προτιμότερο να δημιουργηθεί θέση στις δεξαμενές, ώστε να αποθηκευτεί εκεί νερό με πολύ υψηλότερα επίπεδα ραδιενέργειας.

Η Τokyo Electric Power προσπαθεί να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν από την απόλυτη αδυναμία της όχι μόνο να προλάβει την πυρηνική κρίση, αλλά και να αντιμετωπίσει την κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τον σεισμό της 11ης Μαρτίου και το τσουνάμι που επακολούθησε.

Εμμεσα πυρά της ΙΑΕΑ

Για πρώτη φορά, όμως, η εταιρεία δέχθηκε βέλη εμμέσως και από τον επικεφαλής της ΙΑΕΑ, ο οποίος επέκρινε την Ιαπωνία -χωρίς να κατονομάσει την εταιρεία- για την έλλειψη ετοιμότητας και δυναμικής αντίδρασης μπροστά στην τραγωδία. «Οφείλουμε να διδαχθούμε απ' όσα συμβαίνουν σήμερα στη Φουκουσίμα. Είναι σαφές ότι όσα έκαναν τα κράτη-μέλη, τα πυρηνικά εργοστάσια ή ακόμα κι εμείς δεν είναι αρκετά. Γι' αυτό πρέπει να πάρουμε το μάθημά μας και να ενισχύσουμε την ασφάλεια αυτών των εργοστασίων», τόνισε ο Αμάνο κατά την εναρκτήρια ομιλία του, απευθυνόμενος προς τους αντιπροσώπους 72 κρατών που συμμετέχουν στη διάσκεψη για την αναθεώρηση της Σύμβασης Πυρηνικής Ασφάλειας του 1996. Επίσης υπογράμμισε ότι εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ανησυχούν σχετικά με το κατά πόσο η πυρηνική ενέργεια είναι ασφαλής. «Αυτή την αγωνία τους πρέπει να τη λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν μας», εξήγησε ο επικεφαλής της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, και ταυτόχρονα υπογράμμισε την ανάγκη πλήρους διαφάνειας, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη του κοινού στην πυρηνική ενέργεια.

Mε το σταγονόμετρο οι πληροφορίες

Οι πληροφορίες για το τι συμβαίνει σε κάθε αντιδραστήρα του συγκροτήματος Φουκουσίμα Ντάι-Iτσι παραμένουν λιγοστές. Δεν έχει ανακοινωθεί π. χ. ποιου αντιδραστήρα ή ποιων αντιδραστήρων οι πυρήνες έχουν περιέλθει σε μερική τήξη, απελευθερώνοντας τη ραδιενέργεια που μετριέται στον αέρα και στο νερό γύρω από το εργοστάσιο. Με πρόχειρα μέσα διοχετεύεται διαρκώς νερό γύρω από τους αντιδραστήρες, ώστε να αποτραπεί η πλήρης τήξη των πυρήνων. Είναι επίσης βέβαιο ότι έχουν σημειωθεί ρωγμές στα τσιμεντένια κελύφη αντιδραστήρων. Στις αίθουσες ελέγχου αποκαταστάθηκε ο ηλεκτροφωτισμός, αλλά όχι οι ενδείξεις των οργάνων.

Τα υπόγεια του συγκροτήματος είναι γεμάτα ραδιενεργό νερό, εμποδίζοντας τις προσπάθειες αποκατάστασης του κανονικού συστήματος ψύξης. Στον αντιδραστήρα 2 η ραδιενέργεια έχει φθάσει τα 1.000 mSv/h, που ισοδυναμεί με την ανώτατη επιτρεπτή δόση ενός έτους σε 15 λεπτά.

Πηγή Καθημερινή

5.4.2011

Καμία συγγνώμη δεν είναι αρκετή (για τις περιβαλλοντικές καταστροφές)

Πριν από ένα χρόνο ο πλανήτης γνώρισε μία από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές: μια γιγανταία πετρελαιοκηλίδα απλώθηκε δεκάδες χιλιόμετρα, ξεκινώντας από τον Κόλπο του Μεξικού όπου σημειώθηκε έκρηξη στην εξέδρα άντλησης πετρελαίου Deepwater Horizon της BP. Αυτή η καταστροφή κατέχει ένα δυσοίωνο ρεκόρ: ποτέ, έως σήμερα, δεν χύθηκε στη θάλασσα τόσο πολύ πετρέλαιο και σε τέτοιο βάθος (1.500 μέτρα). Εκπρόσωποι της εταιρείας ζήτησαν συγγνώμη, ενώ ο πρώην γενικός διευθυντής του πετρελαϊκού κολοσσού, Τόνι Χάιγουαρντ, δήλωσε στο BBC, τον Νοέμβριο του 2010, ότι τα «σχέδια άμεσης ανάγκης» που είχε εκπονήσει η εταιρεία ήταν ατελή και ανεπαρκή και έτσι το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να επιλύει τα προβλήματα που αντιμετώπιζε κάθε μέρα. Πριν από λίγες ημέρες δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg αποκάλυπτε ότι οι εισαγγελικές αρχές των ΗΠΑ εξετάζουν την πιθανότητα «να απαγγείλουν κατηγορίες ανθρωποκτονίας κατά στελεχών της BP για τις πράξεις και παραλείψεις τους πριν από τη θανατηφόρα έκρηξη του περυσινού Απριλίου».

Προχθές, εκπρόσωπος της ιαπωνικής εταιρείας Tepco, η οποία διαχειρίζεται τον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, λίγο πριν αρχίσει η διαδικασία απόρριψης 11.500 τόνων ραδιενεργού νερού στη θάλασσα, με δάκρυα στα μάτια και με τρεμάμενη φωνή από τους λυγμούς ζήτησε συγγνώμη για τη ρύπανση. «Δεν μπορούμε να σας πούμε πόσο λυπούμαστε γι’ αυτό το νέο κακό», είπε.

Ο αγώνας με κάθε οικολογική καταστροφή είναι άνισος και, κατά κανόνα, μοιραίος για τη φύση. Με βαριά τραυματισμένους τον Ατλαντικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό, ο πλανήτης Γη έχει ήδη μολυνθεί οργανικά, καθοριστικά και ανεξίτηλα. Το θαλάσσιο οικοσύστημα μεταλλάσσεται, με άγνωστες συνέπειες για το περιβάλλον.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός επιστήμονας για να κατανοήσει ότι το μέλλον, το οποίο χτίζει ο άνθρωπος με τα ίδια του τα χέρια, όσο πιο τεχνολογικά εξελιγμένο είναι τόσο πιο ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο γίνεται. Η οικονομία και η πολιτική είναι σε στενό εναγκαλισμό με τη φύση. Οπως σημειώνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος και ανθρωπολόγος Bruno Latour: «Η αντίληψή μας για την πολιτική και για τη φύση συνδέονται τόσο στενά όσο τα δυο καθίσματα μιας τραμπάλας. Οταν το ένα ανυψώνεται, το άλλο χαμηλώνει και το αντίθετο»...

Με δύο ιστορικά περιβαλλοντικά πλήγματα σε ένα χρόνο δεν έχουμε την πολυτέλεια να λησμονήσουμε και να προχωρήσουμε. Είκοσι πέντε χρόνια μετά το Τσερνομπίλ, ο «φάκελος» παραμένει ανοιχτός και απειλητικός. Καταστροφές αυτών των μεγεθών αθροίζονται, δεν εξαλείφονται. Επισωρεύονται και καμία συγγνώμη, συντριβή ή εισαγγελική απόφαση δεν μπορεί να ανακουφίσει. 

Οταν οι άνθρωποι ενεργοποιούν τον νόμο ή τη μετάνοια, η φύση έχει ήδη εκδώσει την ετυμηγορία της.

Της Μαρίας Κατσουνάκη

Πηγή Καθημερινή

5.4.2011

Ενα χαμόγελο αλλοιώτικο από τα άλλα...

Δεν γελάνε μόνο οι άνθρωποι μπροστά στο φακό, αλλά και τα θαλάσσια λιοντάρια , όπως το οκτάχρονο ονόματι Kanji, που «γελάει» λίγο πριν το σόου που συμμετέχει, στο ακουάριουμ Kamogawa του Τόκυο, στις 17 Οκτωβρίου του 2010

Πηγή : in.gr

Αγνωστη έννοια στην Ευρώπη η "εκτός σχεδίου δόμηση"

Καθηγητές από ξένα και ελληνικά πανεπιστήμια και ειδικοί επιστήμονες μιλούν για «ελληνικότητα» του φαινομένου, τη στιγμή που η διάταξη για αύξηση της αρτιότητας οικοπέδων στις περιοχές Νatura συνάντησε σφοδρές αντιδράσεις από βουλευτές του ΠαΣοΚ

ΜΠΟΡΕΙ οι πελεκάνοι, οι κατσίκες και οι κορμοράνοι να τινάξουν στον αέρα το αναπτυξιακό σχέδιο της χώρας; Και όμως το ζωικό βασίλειο επιστράτευσαν στα επιχειρήματά τους βουλευτές της περιφέρειας οι οποίοι ξεσηκώθηκαν κατά της αύξησης της αρτιότητας στα δέκα στρέμματα, για δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές Νatura. Το νομοσχέδιο  για τη βιοποικιλότητα που έφερε η υπουργός Περιβάλλοντος κυρία Τίνα Μπιρμπίλη προς ψήφιση στη Βουλή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, την ίδια στιγμή που στην Ευρώπη είναι άγνωστη η έννοια «εκτός σχεδίου δόμηση», πόσω μάλλον σε προστατευόμενες περιοχές. Ακόμη και στις ΗΠΑ, όπου δεν υπάρχουν αυστηροί περιορισμοί στη δόμηση,έχουν διαμορφωθεί γενικοί χωροταξικοί κανόνες οι οποίοι αποτρέπουν τις αυθαιρεσίες. Επιπλέον, στις ΗΠΑ είναι υψηλή η φορολογία για όσους δομούν εκτός του αστικού ιστού, η οποία βέβαια ευνοεί τους εύπορους.Με αφορμή τον σάλο που δημιουργήθηκε σχετικά με τη ρύθμιση για τις Νatura περιοχές στην Ελλάδα,καθηγητές από ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια και ειδικοί επιστήμονες μιλούν στο «Βήμα» για τη διεθνή εμπειρία σε ζητήματα δόμησης σε προστατευόμενες περιοχές,κρίνοντας παράλληλα την ελληνική πραγματικότητα.
Στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στις σκανδιναβικές χώρες, στη Γαλλία θεωρείται αυτονόητο ότι δεν χτίζει κανείς σε περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί Νatura, ανεξαρτήτως της έκτασης που κατέχει. Οπως λέει ο πολεοδόμος κ. Ι. Τσιώμης, καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή Παρισιού, αποκλείεται και η αγοραπωλησία γης, εκτός αν πρόκειται για αγροτική γη. Στην περίπτωση ωστόσο που η αγροτική εκμετάλλευση έχει σταματήσει, τότε συζητείται από τους αρμόδιους φορείς το μέλλον της έκτασης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, σύμφωνα με τον κ. Τσιώμη, μπορεί να επιτραπεί η δημιουργία εστιατορίου, μπαρ ή καφέ. Οχι όμως ξενοδοχείου. «Για να επιτραπεί ανέγερση ξενοδοχείου, θα πρέπει να είναι χαρακτηρισμένη ως ζώνη τουριστικής ανάπτυξης. Ο χαρακτηρισμός εξαρτάται από τον κρατικό σχεδιασμό» επισημαίνει ο καθηγητής.  

Παρατυπίες στο Παρίσι
Αλλά και όπου επιτρέπονταν κάποιες... παρατυπίες, όπως, λόγου χάρη, σε περιοχές Νatura στην περιφέρεια του Παρισιού, ο νέος σχεδιασμός του «Μεγάλου Παρισιού» βάζει φραγμό στη δόμηση. «Ως τώρα οι μικροί δήμοι επέτρεπαν ήπιες κατασκευές για μικροπολιτικά συμφέροντα. Οσο για τις δασικές περιοχές, εκεί μόνο ο υπουργός μπορεί να δώσει άδεια να χτιστεί κάποιο κρατικό ή ημικρατικό κτίριο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πρώην υπουργού Εργασίας Ερίκ Βερτ, ο οποίος θα περάσει από δίκηδιότι μεταξύ άλλων επέτρεψε να χτιστεί ιπποδρόμιο σε δασική έκταση» αναφέρει ο κ. Τσιώμης.
«Απλώς ακατανόητο» χαρακτηρίζει ο διευθυντής του Γραφείου Ευρωπαϊκής Πολιτικής του WWF κ. Τόνι Λονγκ το δικαίωμα δόμησης εκτός των εγκεκριμένων σχεδίων που δίνεται στην Ελλάδα. «Κάτι παρόμοιο δεν ισχύει σε άλλη χώρα της ΕΕ» συμπληρώνει με έκπληξη. «Στην Ολλανδία τα πάντα είναι εντός σχεδίου, όπως και στην Αυστρία. Ακόμη και οι λίμνες ή οι παραλίμνιες εκτάσεις αποτελούν ιδιοκτησίες,ανεξαρτήτως αν μπορείς να χτίσεις ή όχι» υποστηρίζει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Αρχιτεκτόνων κ. Ευ. Λυρούδιας . Στην Αγγλία υπάρχουν φυσικές περιοχές οι οποίες υπόκεινται σε πλήρη προστασία και δασικές εκτάσεις όπου επιτρέπονται το πικνίκ, το κάμπινγκ, η κατασκευή εξοχικών κατοικιών με ήπιο τρόπο κτλ. «Ξεχείλωμα» οικισμών
Σήμερα, στους επιστημονικούς κύκλους επικρατεί η άποψη ότι είναι προτιμότερο είτε μεγαλύτερη πύκνωση στους υπάρχοντες οικισμούς είτε ελεγχόμενη επέκτασή τους, ώστε να μένουν «καθαρές» οι φυσικές περιοχές. Το «ξεχείλωμα» των οικισμών πρέπει να περιοριστεί, επισημαίνει και ο καθηγητής Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ κ. Σπ. Πολλάλης . «Παρ΄ ότι η νέα ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, πρέπει να συνδυαστεί και με άλλα μέτρα ώστε να ικανοποιούνται οι οικιστικές ανάγκες εντός των πόλεων και να μη χρειάζεται ο πολίτης να αναζητεί λύσεις εκτός σχεδίου ή οικισμού» εξηγεί. Ο αρχιτέκτων- πολεοδόμος, ομότιμος καθηγητής Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου της Πολιτείας της Καλιφόρνιας και τέως πρόεδρος της ΔΕΠΟΣ (Δημόσια Επιχείρηση Πολεοδομίας και Στέγασης) κ. Σπ. Αμούργης θεωρεί ότι τα όρια που θέτουν οι νόμοι δεν πρέπει να οδηγούν σε παρανομίες. «Είναι απαραίτητο να δίδεται η δυνατότητα στους πολίτες που επιζητούν παρέκκλιση του νόμου για λογικές ανάγκες, να καταθέτουν αίτημα και να ακολουθεί δημόσια διαβούλευση. Αυτό ισχύει στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη» σημειώνει. Επίπλαστο θεωρεί ο αναπληρωτής καθηγητήςστη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου κ. Δ. Κ. Μέλισσας το ερώτημα «Τέσσερα ή δέκα στρέμματα σε περιοχή Νatura;». Η αύξηση της αρτιότητας στις εκτός σχεδίου περιοχές Νatura «πρέπει να συνδυαστεί με προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό της υπαίθρου, προώθηση των ειδικών περιβαλλοντικών μελετών και καθορισμό των επιτρεπόμενων χρήσεων γης στις περιοχές αυτές» τονίζει. Θλιβερό απομεινάρι της νοοτροπίας με την οποία η σύγχρονη ελληνική κοινωνία « πλιατσικολόγησε τον εθνικό χώρο» χαρακτηρίζει την εκτός σχεδίου δόμηση ο υπεύθυνος Περιβαλλοντικών Προγραμμάτων WWF Ελλάς κ. Κ. Λιαρίκος. «Τέρμα οι παρεκκλίσεις και οι κατατμήσεις»

Η επίμαχη διάταξη,όπως αναφέρει μιλώντας στο «Βήμα» η υπουργός Περιβάλλοντος κυρία Τίνα Μπιρμπίλη (φωτογραφία), επιχειρεί να θέσει οριζόντια μέτρα ώστε να περιοριστεί η δόμηση σε ευαίσθητες περιοχές. «Η συγκεκριμένη διάταξη,η οποία αφορά μέρος ενός σημαντικού νόμου για τη βιοποικιλότητα,δεν έχει να κάνει με την αρτιότητα στα 4 ή στα 10 στρέμματα.Η βασική σκέψη ήταν να βάλουμε τέρμα στις παρεκκλίσεις και στις κατατμήσεις» επισημαίνει. Τέτοιες διατάξεις,σύμφωνα με την υπουργό,ανοίγουν συζητήσεις που είναι κλειστές από τη δεκαετία του 1960 ή του 1970. «Είναι θετικό να ανοίγουμε συζητήσεις για τα κακώς κείμενα ετών και να τοποθετούνται ανοιχτά για αυτά η ελληνική κοινωνία,οι βουλευτές,οι φορείς,οι πολίτες» τονίζει.

Της ΜάχηςΤράτσα
Πηγή Το Βήμα
23.1.2011

Το πάρκο του Αγ. Αθανασίου στην Ανω Κυψέλη

Η βουλιμία για κερδοσκοπία στη γη δεν είναι σημερινή. Υπάρχει από συστάσεως ελληνικού κράτους. Διάφοροι κερδοσκόποι οπλαρχηγοί, που αγόραζαν κοψοχρονιά αθηναϊκές εκτάσεις από τους αποχωρούντες Τούρκους, στένεψαν τους δρόμους που προέβλεπε το πολεοδομικό σχέδιο Κλεάνθη – Σάουπερτ, για να μη συνεισφέρουν σε γη. Υστερα τεμάχισαν τα κτήματά τους σε μικρά οικόπεδα για να πουληθούν εύκολα. Ετσι φτάσαμε στη σημερινή Αθήνα της κόλασης. Ωστόσο, η βουλιμία δεν σταμάτησε. 

Στην πιο απάνθρωπη και υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας -την Ανω Κυψέλη- υπάρχει μια εκκλησία, ο Αγιος Αθανάσιος, με ένα αλσύλλιο 5,5 στρεμμάτων. Το μοναδικό στην περιοχή. Δωρίθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Το πατριαρχείο θα μπορούσε με τη σειρά του να το δωρίσει στον δήμο ή έστω να το κρατήσει φιλοξενώντας τα παιδάκια που παίζουν, ως δείγμα χριστιανικής αγάπης. Προτίμησε να το εμπορευτεί. Με την ασφάλεια που του παρέχει το Σύνταγμα, το οποίο απαγορεύει την απαλλοτρίωσή του για οποιονδήποτε λόγο (!), το έδωσε αντιπαροχή σε μιαν εταιρεία, που σκοπεύει να χτίσει «κατ’ επέκταση του ναού» πολυώροφο υπέργειο κτίριο με πολυώροφο υπόγειο γκαράζ.

Το 1988, η δημοτική αρχή δημοσίευσε το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) Αθηνών, που στη θέση του αλσύλλιου προβλέπει πράσινο. Η ίδια Αρχή, όμως, εξέδωσε το 2005 οικοδομική άδεια για το παραπάνω κτίριο της εταιρείας. Βασιζόμενοι στο ΓΠΣ, ορισμένοι κάτοικοι προσέφυγαν στο Διοικητικό Εφετείο και δικαιώθηκαν. Το Εφετείο ακύρωσε την άδεια. Κατά της απόφασης αυτής προσέφυγε η εταιρεία στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), όπως ανεμένετο.

Προσέφυγε όμως και η σημερινή δημοτική αρχή. Μήπως για να υπερασπίσει την -κατά την άποψή της- νομιμότητα της υπηρεσίας της που εξέδωσε την οικοδομική άδεια; Από τα επιχειρήματα που επιστρατεύει δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Ισχυρίζεται ότι «σήμερα οι περισσότερες από τις κατοικίες έχουν μετατραπεί σε χώρους γραφείων και η ύπαρξη χώρων στάθμευσης ενδεχομένως να είναι πιο ενδεδειγμένη [από τη διαμόρφωση κοινόχρηστου χώρου]». Σε ποια έρευνα στηρίζεται ο ισχυρισμός; Μήπως στις 2.500 υπογραφές κατοίκων υπέρ του πρασίνου, που κατατέθηκαν στον δήμο; Και γιατί φέρνει σε αντιπαράθεση την υπαρκτή ανάγκη για υπόγειο γκαράζ με τον κοινόχρηστο χώρο παιδικού παιχνιδιού; Αυτά τα δύο θα μπορούσαν άνετα να συνυπάρξουν, αν δεν προβλεπόταν στην οικοδομική άδεια και το πολυώροφο υπέργειο κτίριο, κατ’ επέκταση του ναού, που μας βγάζει τη γλώσσα, οχυρωμένο πίσω από το «αναπαλλοτρίωτο».

Το αν θα αποδοθεί το αλσύλλιο στους κατοίκους ή στην εταιρεία θα κριθεί στο ΣτΕ. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι προτιμήσεις του πατριαρχείου και της δημοτικής αρχής Αθήνας έγιναν, νομίζω, σαφείς. Και επί του προκειμένου δεν πιστεύω στη θεωρία της «μεμονωμένης περίπτωσης». Πιστεύω στη θεωρία του «εξ όνυχος τον λέοντα». Τέτοιοι φορείς, με τέτοιες βουλιμικές συμπεριφορές, παραδίδουν στους πολίτες μαθήματα περιφρόνησης στον συνάνθρωπο. 

Αλήθεια, ποιος φρόντισε να αναβληθεί η συζήτηση στο ΣτΕ από τις 20 του μηνός για μετά τις δημοτικές εκλογές;

Του Διονύση Γουσέτη

Πηγή Καθημερινή

6.10.2010

Ανάπτυξη, περιβάλλον και πολιτισμός

Μαζί με τα πρωτοβρόχια, εορτάσαμε τη 2.500ή επέτειο, μιας εκ των κρισιμότερων μαχών της Ιστορίας, τη νίκη της αθηναϊκής Δημοκρατίας στον Μαραθώνα απέναντι σε μια επεκτατική απολυταρχία. Σήμερα, ο σεβασμός μας για τον πρώτο εκείνο θρίαμβο της Δημοκρατίας, μπορεί να επισφραγισθεί με σεβασμό προς το ευρύτερο τοπίο της περιοχής που παρουσιάζει έναν σπάνιο συνδυασμό εξαιρετικών φυσικών στοιχείων, όπως είναι ο υγροβιότοπος, ο πευκώνας και οι αμμοθίνες του Σχινιά. Η περιοχή του Μαραθώνα σήμερα φέρει εμφανείς πληγές από την άτακτη καταναλωτική δόμηση. Ο Μαραθώνας δεν αποτελεί προορισμό. Και όμως, θα έπρεπε να είναι προορισμός προτεραιότητος και για εκείνους που πιστεύουν στη Δημοκρατία και για εκείνους που έχουν την εμπειρία της υπέρβασης των φυσικών τους δυνάμεων μέσα από την άσκησή τους σε ένα Μαραθωνόδρομο, εκατοντάδες εκ των οποίων διοργανώνονται πλέον ετησίως σε όλη τη Γη.

Οπως υποστήριζε η «Ελληνική Εταιρεία» σε δημόσιο διάλογο για τον Μαραθώνα πριν από μια δεκαετία, το αναγκαίο πολιτισμικό και συνάμα αναπτυξιακό πρότυπο υπάρχει, στο Gettysburg (Γκέτισμπουργκ) στις ΗΠΑ. Η πόλη εκείνη ανθεί οικονομικά διότι οι Αμερικανοί σεβάσθηκαν έμπρακτα την ιστορική μνήμη, συνυφασμένη με ένα άψογα διατηρημένο τοπίο μάχης.

Με ευαισθησία και φαντασία, τα στοιχεία του πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς που διαθέτει σε αφθονία η χώρα μπορούν να γίνουν πόλοι ανάπτυξης, όχι βέβαια κοντόφθαλμης ανάπτυξης για βραχυπρόθεσμη ικανοποίηση κάποιων ιδιοκτητών και εργολάβων, αλλά μιας γνήσιας και αειφορικής ανάπτυξης που θα αποφέρει καρπούς σε βάθος χρόνου.

Προφανώς, ο Μαραθώνας δεν αποτελεί το μόνο παράδειγμα. Αλλωστε, πολλές τοπικές κοινωνίες έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε σε πολλές περιοχές της χώρας, και ιδίως στα νησιά, επιδιώκεται πλέον ο καθαρισμός και η σηματοδότηση μονοπατιών. Ο περιπατητικός τουρισμός επεκτείνει την τουριστική περίοδο, χρησιμοποιώντας με πιο εντατικό αλλά και αειφορικό τρόπο τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις υποδοχής και, μειώνοντας παράλληλα τον κίνδυνο της υπερδόμησης που στοχεύει στην προσέλκυση όσων περισσότερων επισκεπτών σε μια αναγκαστικά σύντομη καλοκαιρινή αιχμή.

Εδώ φαίνεται καθαρά η διαφοροποίηση μεταξύ του σπάταλου καταναλωτικού προτύπου ανάπτυξης και του νέου, αειφορικού προτύπου.

Επίκαιρο παράδειγμα αποτελούν τα εξαιρετικά αρχοντικά στον Κάμπο της Χίου που καταρρέουν διότι το Σκυλίτσειο Νοσοκομειακό Ιδρυμα, που τα απέκτησε από δωρεές ιδιωτών, δεν τα φροντίζει. Τα σπίτια αυτά θα μπορούσαν να ενοικιασθούν σε ιδιωτικό φορέα που θα τα αναστήλωνε ως ξενώνες, προς οικονομικό όφελος του ενοικιαστού, του νοσοκομείου, των επισκεπτών της Χίου αλλά και όλης της περιοχής, διατηρώντας ζωντανή συνάμα μια αξιόλογη πολιτισμική κληρονομιά.

Αλλά και το περιβάλλον μπορεί να αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα, εφόσον εδραιώσουμε τις βασικές μας χωροταξικές επιλογές, στην αρχή της διαγενειακής δικαιοσύνης. Η διαγενειακή δικαιοσύνη, βασικό στοιχείο οποιασδήποτε έννοιας αειφόρου ανάπτυξης, απαιτεί ένα μακροχρόνιο επενδυτικό πρόγραμμα για τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας στα κτίσματα των μεγαλουπόλεων, ιδίως σε υποβαθμισμένες περιοχές, αλλά επίσης στις επαύλεις των προαστίων και περιοχών παραθερισμού. Συνεχίζουμε ακόμα να αντλούμε με εξωφρενικό ρυθμό από περιορισμένες ενεργειακές πηγές σε βάρος μελλοντικών γενεών.

Πώς είναι, αίφνης, δυνατόν, να υποχρεώνουμε τον ξενοδόχο σε ένα ανεμοδαρμένο νησί να εγκαταστήσει ενεργοβόρο κλιματισμό όταν μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα μέσω του βιοκλιματικού σχεδιασμού;

Κατά το ποσοστό όπου η μείωση στην κατανάλωση ενέργειας δεν επαρκεί, η διαγενειακή δικαιοσύνη, ως αρχή της αειφόρου ανάπτυξης, απαιτεί επίσης την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Τούτο έγινε ήδη ευρύτατα κατανοητό. Εκείνο που δεν έγινε επαρκώς κατανοητό είναι ότι δεν πρέπει να καταργηθεί η άλλη αειφορική αρχή ότι το περιβάλλον και ο πολιτισμός αποτελούν όχι μόνο βασικές αξίες που οφείλουμε πάντα να σεβόμαστε, αλλά και πολύτιμα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.

Ετσι, εάν η Αττική, ως επίκεντρο ενεργειακής κατανάλωσης στην Ελλάδα, χρειάζεται για την εξυπηρέτηση των μελλοντικά, ευελπίστως, εντυπωσιακά μειωμένων ενεργειακών της αναγκών μια σειρά ανεμογεννητριών κατά μήκος μεγάλου ποσοστού των ακτών της, τούτο θα αποτελέσει αποδεκτή προοπτική. Εφόσον διαμορφώσαμε την Αττική ως ένα τοπίο που ενσαρκώνει τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, οι ανεμογεννήτριες κατά μήκος των ακτών θα αναδεικνύουν με ανάγλυφο τρόπο τις λογικές συνέπειες των βασικών μας επιλογών. Αλλωστε, η «Ελληνική Εταιρεία» έχει κατά καιρούς προτείνει διάφορες περιοχές όπου η χωροθέτηση ανανεώσιμων ανεμογεννητριών είναι απόλυτα συμβατή με το περιβάλλον και την πολιτισμική κληρονομιά.

Το ίδιο δεν συμβαίνει σε περιοχές με σπάνια βιοποικιλότητα ή σε πολιτισμικά τοπία μεγάλης αξίας. Είναι εύλογο να ζητήσει κανείς, ακόμα και από ένα νησί που περιέχει μια σημαντική περιοχή NATURA ή που φιλοξενεί έναν τουρισμό υψηλών πολιτισμικών προδιαγραφών, να καλύψει τις δικές του ενεργειακές ανάγκες με ΑΠΕ. Δεν είναι όμως σύμφωνο με τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης ή της διαγενειακής δικαιοσύνης να επιμείνει κανείς στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών τέτοιας δυναμικότητας που θα αλλοίωναν και θα υποβάθμιζαν μια περιοχή πλούσιας βιοποικιλότητος ή τοπία τα οποία ήδη λόγω των πολιτισμικών τους αξιών συνεισφέρουν στη μακροχρόνια αειφόρο ανάπτυξη της χώρας.

Οταν γίνονται τέτοιες προτάσεις, όπως δυστυχώς γίνονται κατά καιρούς, είναι διότι δεν εκθρονίσθηκε ακόμα επαρκώς στις συνειδήσεις μας το προηγούμενο στρεβλό πρότυπο ανάπτυξης, που δεν ενδιαφέρεται ούτε για τη διαγενειακή δικαιοσύνη ούτε για την αειφορία.

Πριν από 2.500 χιλιάδες χρόνια ο χώρος του Μαραθώνα είδε την επικράτηση ενός νέου ιδανικού πολιτικής ζωής. Ας ελπίσουμε ότι ο χώρος του Μαραθώνα, αλλά και η Ελλάδα ολόκληρη, τα προσεχή χρόνια, με την κατανόηση και την εφαρμογή των αρχών της αειφορίας και της διαγενειακής δικαιοσύνης, που τόσο τραγικά αγνοήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν, θα σταθούν μάρτυρες της επικράτησης του μόνου προτύπου ζωής που μπορεί να απαντήσει στα οξεία σημερινά διλήμματα του κόσμου μας.

Των Γιάννη Μιχαήλ - Κώστα Καρρά

*O Γ. Μιχαήλ είναι πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.

** Ο K. Καρράς είναι ιδρυτής της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού.

Πηγή Καθημερινή

26.9.2010

Μεταλλαγμένα, διαπλοκή, σκάνδαλο

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ Σε μια... λύκαινα είχαν αναθέσει οι Βρυξέλλες, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο Ζοζέ Μποβέ, τη φύλαξη των προβάτων, δηλαδή των ευρωπαίων καταναλωτών, από τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα. Αυτό προκύπτει τουλάχιστον από τις λεπτομερείς και καλά τεκμηριωμένες καταγγελίες για σκανδαλώδη σύγκρουση συμφερόντων που κατέθεσε ο διάσημος γάλλος ευρωβουλευτής των Πρασίνων και εμβληματική μορφή του αγροτικού συνδικαλισμού στην πατρίδα του σε βάρος της Ντιάνα Μπανάτι, προέδρου της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφάλειας Τροφίμων, της ΕFSΑ. Οπως προκύπτει από τις καταγγελίες, η εν λόγω αξιωματούχος είναι παράδειγμα «διαπλοκής» των ελεγκτικών μηχανισμών της Ενωσης με τις βιομηχανίες που υποτίθεται πως ελέγχουνστην περίπτωσή μας, της βιομηχανίας τροφίμων. Συγκεκριμένα η κυρία Μπανάτι ως πρόεδρος της ΕFSΑ είναι αρμόδια για την αξιολόγηση των νέων ποικιλιών «μεταλλαγμένων» αγροτικών προϊόντων και πράγματι τα τελευταία χρόνια έχει πρωτοστατήσει στην έγκριση της κυκλοφορίας στην ΕΕ μιας σειράς γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών, είτε για ανθρώπινη είτε για ζωική χρήση.

Την ίδια στιγμή όμως αποδεικνύεται πλέον ότι η αξιωματούχος ήταν μέλος του συμβουλίου της εταιρείας «λόμπι» ΙLSΙ (Ιnternational Life Science Ιnstitute, Διεθνές Ινστιτούτο Βιοεπιστημών), οργάνωσης που εκπροσωπεί πλειάδα μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, όπως οι εταιρείες Μonsanto, Syngenta, Dupont, Νestle και Κraft. Δουλειά του ΙLSΙ είναι να προωθεί τα συμφέροντα των κολοσσών του κλάδου τροφίμων. Και η κυρία Μπανάτι κάνει ακριβώς αυτό φέρνοντας τα αμφιλεγόμενα προϊόντα τους στο πιάτο μας!

Ακόμη πιο ανησυχητικό όμως είναι το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ανταποκρίθηκε στις ανησυχίες και καταγγελίες για τη στάση της κυρίας Μπανάτι, επισημαίνει ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Γεωργίας του Ευρωκοινοβουλίου, ο οποίος ζητεί την άμεση αντικατάσταση της προέδρου της ΕFSΑ, καταγγέλλοντάς την πως «προωθεί επιχειρηματικά συμφέροντα κόντρα στα συμφέροντα των ευρωπαίων πολιτών» και απαιτώντας «την άμεση ακύρωση όλων των αποφάσεών της για εγκρίσεις “μεταλλαγμένων”» .

Σημειώνει μάλιστα ότι σε πρόσφατη αξιολόγησή της για ένα γενετικώς τροποποιημένο καλαμπόκι της Μonsanto η ΕFSΑ επικαλείται μεταξύ άλλων ένα έγγραφο του ΙLSΙ!

Εκρυψε τη σχέση της με τη βιομηχανία τροφίμων

Το Ινστιτούτο ΙLSΙ ιδρύθηκε το 1978 στις ΗΠΑ και χρηματοδοτείται από κυβερνήσεις, ιδρύματα και κυρίως τη βιομηχανία τροφίμων, προβάλλει ως στόχο του «τη βελτίωση της δημόσιας υγείας και ευημερίας μέσω της συγκέντρωσης επιστημόνων του πανεπιστημίου, της κυβέρνησης και της βιομηχανίας σε ένα ουδέτερο φόρουμ», αλλά λειτουργεί ουσιαστικά ως λόμπι που προσπαθεί να επηρεάσει πολιτικές αποφάσεις. Στο ΙLSΙ μετέχουν πάνω από 400 εταιρείες, μεταξύ των οποίων οι μεγαλύτεροι όμιλοι τροφίμων, όπως οι Κrafts Foods, Νestle και Danone, αλλά και μεγάλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο των γενετικώς τροποποιημένων οργανισμών, όπως οι Μonsanto, ΒΑSF, Βayer και Syngenta.

Ο Ζοζέ Μποβέ (φωτογραφία αριστερά), ο γνωστός «Αστερίξ», καταγγέλλει ότι η κυρία Μπανάτι απέκρυψε την ακριβή φύση της σχέσης της με το ΙLSΙ- στην καθιερωμένη δήλωση περί ενδεχόμενης σύγκρουσης συμφερόντων είχε πει μόνο ότι ανήκει στην επιστημονική επιτροπή του ΙLSΙ Ευρώπης αλλά όχι ότι ανήκει στο διοικητικό συμβούλιο του ινστιτούτου- και ζητεί, εκτός από την άμεση παραίτησή της, και τη ριζική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Αρχής Ασφαλείας Τροφίμων.

Πηγή Το Βήμα

2.10.2010

Βίζα για το Ελ Ελληνικό

Το αρχικό σχέδιο για τον Ιππόδρομο, στο Φαληρικό Δέλτα, προέβλεπε πάρκο. Τώρα θα έχουμε κάποιο πράσινο κοντά στη νέα Οπερα και στη νέα Βιβλιοθήκη. Καλώς; Σίγουρα: ποιος βάρβαρος δεν θέλει όπερα και βιβλιοθήκη, έστω και σε μεριά χωρίς μετρό, όταν μάλιστα προσφέρονται από ευεργέτες;

Ο «ελαιώνας» ήταν και αυτός να γίνει πράσινο συν άλλα, αλλά μάλλον γήπεδο θα γίνει και εμπορικό κέντρο και όσοι άλλοι τον έχουν καταπατήσει εκεί θα μείνουν.

Εξάλλου, από δεκαετίες, οι Αρχές φρόντισαν να δημιουργήσουν τις συνθήκες που δικαιολογούν το μέγα επιχείρημα: «Καλέ, ποιος ελαιώνας, σκουπιδότοπος πάσης κακίας είναι».

Πώς να αρνηθεί κανείς ένα γηπεδάκι και ένα μαγαζάκι στον Παναθηναϊκό, στον Βωβό και στον Κακλαμάνη-αναπλάθω-κόβω δέντρα;

Με το Γουδί, όλο και για κάποια σχέδια αξιοποίησης γίνεται λόγος, που άρχισαν με τους Ολυμπιακούς, συνεχίζονται με συναυλίες και παραστάσεις και ο καθένας μπορεί να προβλέψει τη συνέχεια κυρίως αν βρεθεί σεΐχης.

Οπως αυτός που (παρά τις διαψεύσεις) λένε ότι βρέθηκε για το παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού και που (λένε ότι) θέλει - και αφού το θέλει έτσι θα γίνει, σιγά που θα ακούσουμε την Μπιρμπίλη και το Συμβούλιο της Επικρατείας- να μετατρέψει την περιοχή σε αυτοδύναμο ημιαυτόνομο Λας Βέγκας λες και το δυστυχές Λεκανοπέδιο το αντέχει αυτό (ηλεκτροδότηση, σκουπίδια, νερό, αποχέτευση, οδικό δίκτυο κ.ά.).

Είναι φυσικά πολύ πιθανόν οι φήμες για τον σεΐχη να προετοιμάζουν το έδαφος για δικούς μας «επενδυτές» που θα εμφανιστούν σαν «πράσινοι». Ερώτημα: γιατί η πολύτιμη ανάπτυξη πρέπει να συμβαδίζει σαδιστικά με καταστροφές στις πιο ευπαθείς περιοχές;

Αλλοι ελεύθεροι χώροι στο Λεκανοπέδιο που ασφυκτιά δεν υπάρχουν, εφόσον θυσιάσαμε ήδη τα Μεσόγεια και συρρικνώνεται «αναπτυξιακά» ακόμη και ο Υμηττός.

Παλαιότερα, η τυχερή Αθήνα είχε την Πάρνηθα, την Πεντέλη και ένα πολύτιμο θαλάσσιο μέτωπο. Τώρα έχει τα αποκαΐδια των δασών.

Υπήρχε ελπίδα με τον Ελαιώνα, το Γουδί, το Ελληνικό. Μάλλον πρέπει να την ξεχάσουμε.

Οσο για την ακτή, οι «περίπατοι» πάνε περίπατο εκ των πραγμάτων: πώς πεζοί και ποδηλάτες θα διασχίζουν τα νεοσκυλάδικα που δεν γκρεμίζονται και πού θα κάνουμε μπάνιο; Και μάλιστα πού θα τρέχει με το ποδήλατό του ο Πρωθυπουργός;

Οσοι έχουν παιδιά και εγγόνια αλλά όχι και τη δυνατότητα διακοπών στην Ελβετία, στα νησιά της Καραϊβικής, στο κότερό τους ή έστω στην Πάρο, ας το σκεφτούν αυτό το απλό: πώς θα επιζήσουν στην άδεντρη, υποβαθμισμένη και βρωμερή πρωτεύουσα της πατρίδας μας;

Του Ριχάρδου Σωμερίτη

somerit@otenet.gr

Πηγή Το Βήμα
28.9.2010 

*Στη φωτό "το Χαρέμι" του Theodore Chasseriau (ζωγραφική)

"Μονοπάτια Περιπέτειας" στα παραδοσιακά χωριά των Πρεσπών

Παιχνίδια αναζήτησης και περιπέτειας που συνδυάζονται με την εκμάθηση των τοπικών παραδόσεων και βόλτες στα παραδοσιακά χωριά των Πρεσπών προσφέρει μια 26χρονη Γαλλίδα. Ηρθε στην Ελλάδα για λίγο αλλά την κέρδισαν οι άνθρωποι και οι ρυθμοί ζωής της Φλώρινας, με αποτέλεσμα να αποφασίσει τη μόνιμη εγκατάστασή της στην περιοχή. «Οι γονείς μου θεώρησαν ότι έφυγα από τη Γαλλία για να ξεφύγω από κάτι. Οταν όμως ήρθαν εδώ και είδαν τον τόπο κατάλαβαν γιατί αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα». Μιλώντας στην «Κ» η Μαρί Αρσέ υποστηρίζει ότι οι λόγοι για τους οποίους κάποιος αποφασίζει να μεταναστεύσει έχουν να κάνουν με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του, και όχι κατ’ ανάγκη με οικονομικά κριτήρια. Στην Ελλάδα βρέθηκε σχεδόν τυχαία. «Είχα πάρει το πτυχίο μου στην κοινωνιολογία και έπρεπε να αποφασίσω για το μεταπτυχιακό που θα έκανα. Σκεφτόμουν κάτι που αφορά την τουριστική ανάπτυξη σε αγροτικές περιοχές και έτσι μπήκα σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα μέσω του οποίου ήρθα στις Πρέσπες, για να δω από κοντά το αντικείμενο με το οποίο ήθελα να ασχοληθώ. Προηγουμένως δεν είχα καμία σχέση με την Ελλάδα ούτε είχα επισκεφθεί τη χώρα», αναφέρει. Οπως λέει, από τους πρώτους κιόλας μήνες της διαμονής της στις Πρέσπες αποφάσισε πως θα έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να μείνει. Εργάστηκε από το 2006 ώς εθελόντρια στη ΜΚΟ «Πολιτιστικό Τρίγωνο Πρεσπών» που δραστηριοποιείται στην ομώνυμη περιοχή. Εκανε μεταπτυχιακό στον Βόλο και σήμερα ζει στον Λαιμό Πρέσπας όπου διατηρεί μια πρωτότυπη επιχείρηση ψυχαγωγίας με την ονομασία «Το Πνεύμα της Ανακάλυψης» την οποία ξεκίνησε χρησιμοποιώντας επιδότηση του ΟΑΕΔ. Παιχνίδια - διαδρομές «Πρόκειται για παιχνίδια - διαδρομές, τις αποκαλώ “Μονοπάτια Περιπέτειας”, τις οποίες καλούνται να ακολουθήσουν οι συμμετέχοντες με τα πόδια ή με αυτοκίνητο. Αυτές ξετυλίγονται στα χωριά των Πρεσπών. Οι παίκτες ξεκινούν με οδηγίες που τους δίνω και ανακαλύπτουν ήθη, παραδόσεις, φυσικά τοπία απαντώντας σε συγκεκριμένες ερωτήσεις ή γρίφους που τους έχουν τεθεί. Για τον ίδιο σκοπό σε διάφορα σημεία της διαδρομής έχουν τοποθετηθεί κουτιά με αντικείμενα που βοηθούν στην αναζήτηση. Πρόκειται για διαδραστικά παιχνίδια μέσα από τα οποία οι συμμετέχοντες ανακαλύπτουν την περιοχή» περιγράφει η Μαρί. Οι δραστηριότητες της επιχείρησης συμπληρώνονται με ενοικιάσεις ποδηλάτων. Οπως ισχυρίζεται η Μαρί, θα προσπαθήσει να παραμείνει στην Ελλάδα γιατί έχει δεθεί με τον τόπο και τους ανθρώπους. «Αισθάνομαι πολύ τυχερή που διάλεξα ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Καμία από τις μέρες μου δεν μοιάζει με την άλλη. Είμαι κοντά στη φύση και προσπαθώ να οδηγώ και τους άλλους ανθρώπους στη φύση. Δεν δηλώνω οικολόγος, απλώς νιώθω ότι αυτό είναι κάτι που μου προσφέρει ικανοποίηση και με γεμίζει». Αυτή η αίσθηση δεν ανταλλάσσεται με κανένα οικονομικό όφελος, λέει. Του Κώστα Ονισένκο Πηγή Καθημερινή 25.9.2010

Και τα ζώα πεθαίνουν στο Τσερνομπίλ

Υστερα από τη μεγαλύτερη απογραφή του είδους της, σε διάρκεια τεσσάρων ετών αμερικανοί επιστήμονες διαπίστωσαν σημαντική μείωση στον αριθμό των άγριων ζώων, κυρίως των θηλαστικών, που ζουν μέσα στην απαγορευμένη ζώνη γύρω από το εγκαταλελειμμένο πυρηνικό εργοστάσιο στο Τσερνόμπιλ, στην Ουκρανία.

Σχεδόν 25 χρόνια μετά το τραγικό δυστύχημα τον Απρίλιο του 1986, οι επιδράσεις της ραδιενέργειας στη βιοποικιλότητα μέσα στην απαγορευμένη για τους ανθρώπους ζώνη παραμένουν σε μεγάλο μέρος άγνωστες.

Παρουσιάζοντας τα πρώτα αποτελέσματα στο περιοδικό «Εcological Ιndicators», oι ερευνητές γράφουν ότι μέτρησαν τους αριθμούς εντόμων, μικρών ερπετών, πτηνών και θηλαστικών στη ζώνη που παραμένει ραδιενεργή, αν και σε μικρότερο βαθμό απ΄ ό,τι στο παρελθόν, και στη συνέχεια τους συνέκριναν με τον αριθμό των ζώων σε μη μολυσμένες περιοχές.

«Τα αποτέλεσμα της μόλυνσης από τη ραδιενέργεια ήταν καταλυτικά » είπε στο ΒΒC ένας από τους ερευνητές. Μέσα στη ζώνη οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα πτηνά εμφάνιζαν όγκους στα πόδια και στο κεφάλι.

Ουκρανοί επιστήμονες αμφισβητούν τα πορίσματα της έρευνας η οποία διενεργήθηκε από ομάδα ειδικών από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας. Υποστηρίζουν ότι, λόγω της απουσίας ανθρώπινης παρέμβασης, η άγρια ζωή έχει επιστρέψει στο Τσερνόμπιλ.

Σημ δική μας : Το παρακάτω βίντεο (ντοκυμαντέρ) σε 5 μέρη δείχνει εντυπωσιακές σκηνές για τη ζωή της φύσης που συνεχίζεται ανάμεσα στα ερείπια του Τσερνομπίλ από τα ζώα, τα έντομα και τα φυτά...Εστω και  αν τίποτα δεν δείχνει πως πρόκειται για μιαν άρρωστη ζωή

Πηγή Το Βήμα
1.8.2010

Κόλπος του Μεξικού και "σύγχρονος πολιτισμός"

HELP!!!!!!!!!

 Για περισσότερα ρίξτε μια ματιά στο

Scenes from the Gulf of Mexico - The Big Picture - Boston.com

"Να σε κάψω Γιάννη μ' να σ' αλείψω λάδι"

Η νύχτα των κεραυνών τρόμαξε την Αθήνα

Το προχθεσινό βράδυ των κεραυνών «τρομοκράτησε» τους Αθηναίους. Καταιγιδοφόρα νέφη έφεραν βροντές και αστραπές που έκαναν τη νύχτα... μέρα. Δορυφορικές εικόνες της Ελλάδας την ώρα των καταιγίδων δείχνουν μια λευκή λάμψη να καλύπτει την Αττική, όπως και περιοχές της Κεντρικής και της Ανατολικής Μακεδονίας. Ειδικότερα, προχθές στην περιοχή της πρωτεύουσας σημειώθηκαν εκατοντάδες κεραυνοί, οι οποίοι ξεπερνούσαν τους 20 ανά ώρα και ανά 10 χιλιόμετρα. Το ίδιο έντονα ήταν και τα φαινόμενα στα νότια τμήματα των νομών Σερρών και Χαλκιδικής.

«Στην Αττική είχαμε κατά βάση τρεις πυρήνες καταιγίδων που ενοποιήθηκαν και ακολούθως εντάθηκαν διότι υπήρξε ψύξη των κορυφών των καταιγιδοφόρων νεφών» επισημαίνει ο μετεωρολόγος της ΕΜΥ κ. Θ. Κολυδάς. Οι αστραπές τα ξημερώματα της Δευτέρας, σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν αποτελούν συνηθισμένο φαινόμενο. «Πρόκειται για ένα σπάνιο για την περιοχή μας καιρικό φαινόμενο. Ο προχθεσινός αριθμός των καταιγίδων ήταν υπερβολικά υψηλός.Ηταν κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά στην περιοχή μας με αυτόν τον ρυθμό και με αυτή την ένταση» λέει ο εκτελών χρέη προέδρου στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών κ. Μ. Πετράκης.

Το ρεκόρ κεραυνών που έχει καταγραφεί μέσα σε μία ημέρα (2 Ιουλίου 2006) σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, σύμφωνα με τον μετεωρολόγο και ερευνητή στο Εθνικό Αστεροσκοπείο κ. Κ.Λαγουβάρδο, ήταν περισσότεροι από 70.000 κεραυνοί. Στατιστικά, οι θερινοί κεραυνοί είναι πιο επικίνδυνοι, διότι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκονται έξω από τα σπίτια τους.

«Προχθές οι κεραυνοί ήταν πάρα πολλοί,διότι ενώ “κατέρρεε” από τη μία μεριά ο ένας πυρήνας της καταιγίδας, από την άλλη μεριά στα θερμά νερά του Σαρωνικού γεννιόταν ένας άλλος. Οι κεραυνοί, ή αλλιώς αστροπελέκια,είναι τα πιο επικίνδυνα ατμοσφαιρικά φαινόμενα, καθώς αναφερόμαστε σε πολύ μεγάλες δυνάμεις, μια και τα φορτία των εκκενώσεων αυτών είναι της τάξεως των 100 εκατομμυρίων Βολτ» αναφέρει ο κ. Κολυδάς, ο οποίος εξηγεί τη διαφορά μεταξύ κεραυνών και αστραπών: «Οι ηλεκτρικές εκκενώσεις που μπορεί να συμβούν μέσα στο ίδιο το σύννεφο ονομάζονται αστραπές και αυτό δηλώνει ότι η καταιγίδα βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης». Οταν παρατηρούνται εκκενώσεις από το σύννεφο προς τη γη ή αντίστροφα, ονομάζονται κεραυνοί.

«Φονικοί» κεραυνοί
Τον Ιούνιο του 2009 ένας κεραυνός σκότωσε στη Ροδόπη μια 70χρονη γυναίκα την ώρα που μεταφύτευε καπνό σε χωράφι. Ο ίδιος κεραυνός χτύπησε και τραυμάτισε ελαφρά άλλα τέσσερα άτομα. Την ίδια χρονιά, στα τέλη Μαΐου, ένας 35χρονος αγρότης από τη Μεσσήνη σκοτώθηκε ακαριαία από έναν κεραυνό. Τον Ιούλιο του 2004 αναφέρθηκε ένα θύμα από κεραυνό στη Βόρεια Ελλάδα. Ενας θάνατος είχε καταγραφεί και το 2001 στην Αχαΐα.

Οι ασταθείς και ψυχρές αέριες μάζες στη μέση τροπόσφαιρα επάνω από τη χώρα μας και τα υπόλοιπα Βαλκάνια θα παραμείνουν ως και την ερχόμενη Παρασκευή, με αποτέλεσμα να διατηρηθεί ο άστατος καιρός κυρίως στην Κεντρική και στη Βόρεια Ελλάδα. Αυτός ο καιρός «της ψυχρής λίμνης», σύμφωνα με τη μετεωρολογική ορολογία, δεν φαίνεται ότι θα συνεχιστεί την ερχόμενη εβδομάδα, καθώς, όπως επισημαίνει ο κ. Κολυδάς, υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για επικράτηση μελτεμιού στη χώρα μας.

Πώς γεννιούνται οι αστραπές και οι βροντές
Ο υγρός και θερμός αέρας που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ή πάνω από την ξηρά όταν αναγκάζεται σε ανοδικές κινήσεις- λόγω στροβιλισμού ή όταν συναντά φυσικά εμπόδια- ψύχεται. Οι υδρατμοί συμπυκνώνονται και στα μεγάλα ύψη δημιουργούνται οι πρώτοι κόκκοι χαλαζιού ή γενικότερα οι πρώτοι παγοκρύσταλλοι. Τότε, όπως εξηγεί ο κ. Κολυδάς, αρχίζει η κάθοδος αυτής της στερεάς μάζας, η οποία, συναντώντας τους υδρατμούς, αυξάνεται σε όγκο. Αυτή η διαδικασία μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές μέσα στα ανοδικά και καθοδικά ρεύματα και όταν πια τα ανοδικά ρεύματα δεν μπορούν να συγκρατήσουν την «παγωμένη» μάζα τότε αυτή πέφτει με τη μορφή χαλαζιού.

«Το νερό στη στερεά μορφή του (είτε χαλαζιού είτε παγοκρυστάλλων),λόγω τριβής,αποβάλλει ηλεκτρόνια, με αποτέλεσμα να δημιουργείται διαφορά ηλεκτρικού δυναμικού, το οποίο κάποια στιγμή δημιουργεί ηλεκτρικές εκκενώσεις, είτε μεταξύ των νεφώνείτε μεταξύ νέφους- εδάφους» σημειώνει ο μετεωρολόγος. Ανάμεσα στην επιφάνεια του εδάφους και στο κάτω μέρος του νέφους μπορεί να δημιουργηθεί τάση 20 ή ακόμη και 30 εκατομμυρίων Βολτ.

Οι κεραυνοί που πέφτουν δεν ακολουθούν τον συντομότερο (οπτικά σε εμάς) δρόμο, αλλά εκείνον που διευκολύνει περισσότερο τα ηλεκτρικά φορτία να κινηθούν. Γι΄ αυτό η λάμψη του κεραυνού που τελικά βλέπουμε στον ουρανό δεν είναι ευθεία αλλά τεθλασμένη. Ο αέρας ο οποίος περιβάλλει τον κεραυνό θερμαίνεται απότομα και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της βροντής.

Της Μάχης Τράτσα
Πηγή Το Βήμα
29.6.2010

Τα θαυμαστά ταξίδια του μαυροπετρίτη

Φτερούγισμα φτερούγισμα μπορούν να παρακολουθούν οι φυσιοδίφες του... Ιnternet την ιπτάμενη μεταναστευτική πορεία του μαυροπετρίτη (falco eleonorae) από τη Νότια Αφρική στην Ελλάδα και το αντίστροφο. Στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας απεικονίζονται οι διαδρομές τεσσάρων μαυροπετριτώντου Βορέα, της Ιριδος, του Νότου και του Ζέφυρου. Τα πουλιά εγκατέλειψαν τον περασμένο Οκτώβριο το νησί της Ανδρου και ταξίδεψαν ως τη Μαδαγασκάρη και τη Νότια Αφρική για να ξεχειμωνιάσουν. Σήμερα, δύο από αυτά έχουν ήδη επιστρέψει, ενώ τα μικρότερα σε ηλικία, ο Νότος και ο Ζέφυρος, παραμένουν στην περιοχή της Κεντρικής Αφρικής.

Στους τέσσερις μαυροπετρίτες τοποθετήθηκαν δορυφορικοί πομποί στο πλαίσιο του προγράμματος «Μελέτη και διατήρηση των θαλασσοπουλιών στην Ελλάδα» που εφαρμόζεται από τον τομέα Διατήρησης της Ορνιθολογικής σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πατρών και γερμανούς επιστήμονες ειδικούς σε θέματα δορυφορικής παρακολούθησης μαυροπετριτών.

Το μεταναστευτικό τους ταξίδι, 7.000 χιλιομέτρων, προς την Αφρική ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Τα ενήλικα έφτασαν γρηγορότερα στον προορισμό τους, ενώ τα δύο μικρά παρέκκλιναν δυτικά και παρέμειναν για ένα δεκαπενθήμερο σε περιοχές της Κεντρικής Αφρικής με μεγάλη αφθονία τροφής (αγροτικές και δασικές εκτάσεις), πριν συνεχίσουν το ταξίδι τους με κατεύθυνση νοτιοανατολική.

Η παρακολούθησή τους συνεχίστηκε και την εφετινή χρονιά, ώστε να καταγραφούν οι διαδρομές και κατά την επιστροφή τους στους τόπους αναπαραγωγής τους, τις ελληνικές νησίδες. Πρώτοι ξεκίνησαν οι δύο ενήλικοι μαυροπετρίτες και ακολούθησαν τα δύο ανήλικα πουλιά, τα οποία μέχρι και σήμερα παραμένουν στην περιοχή της Κεντρικής Αφρικής.

Τα ενήλικα, η Ιρις και ο Βορέας έχουν φτάσει στην Ελλάδα και ετοιμάζονται να ξεκινήσουν για άλλη μία χρονιά την αναπαραγωγή τους. Ακολούθησαν διαφορετική διαδρομή κατά την επιστροφή τους στην Ελλάδα και συγκεκριμένα κινήθηκαν ανατολικότερα της διαδρομής που είχαν επιλέξει κατά τη φθινοπωρινή τους μετανάστευση προς τη Μαδαγασκάρη. «Γενικά οι μαυροπετρίτες που επισκέπτονται την Ελλάδαακολουθούν τη διαδρομή του Νείλου, δηλαδή κινούνται ανατολικότερα της Σαχάρας, γεγονός που τους προφυλάσσει από τις αντίξοες συνθήκες διάσχισης της ερήμου» σημειώνει η κυρία Ρούλα Τρίγκου από την Ορνιθολογική Εταιρεία.

Ο μαυροπετρίτης είναι ένα μεταναστευτικό είδος που τρέφεται με μεταναστευτικά είδη, επομένως αποτελεί έναν από τους πιο ευαίσθητους δείκτες για τη μελέτη των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής στα πουλιά. «Ενα από τα προβλήματα που αναμένεται να αντιμετωπίσουν τα μεταναστευτικά είδη πουλιών στα επόμενα χρόνιαείναι η επέκταση της αφιλόξενης ζώνης της ερήμου Σαχάρας, που θα αυξήσει τους κινδύνους και τις δυσκολίες για όσα προσπαθούν να τη διασχίσουν» σημειώνει οσυντονιστής δράσεων για τον μαυροπετρίτη κ. Γιάκομπ Φριτς. Και προσθέτει: «Η διερεύνηση του κατά πόσο οι μαυροπετρίτες που αναπαράγονται στην Ελλάδα διέρχονται πάνω από τη Σαχάρα ή την παρακάμπτουν κατά τη μετανάστευσή τουςθα μας δώσει στοιχεία για να μπορέσουμε να προβλέψουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην επιβίωση του είδους».

Το γεράκι αυτό στην Ελλάδα αντιμετωπίζει απειλές. Στους ιστούς του έχουν ανιχνευθεί τοξικά υπολείμματα από γεωργικά φάρμακα

Ο μαυροπετρίτης, το βαρβάκι όπως τον λένε σε πολλά νησιά, είναι ένα σκουρόχρωμο, μεσαίου μεγέθους, μεταναστευτικό γεράκι με μακριές φτερούγες. Η Ελλάδα θεωρείται η σημαντικότερη χώρα για τη διατήρησή του, αφού κατά την περίοδο τής αναπαραγωγής φιλοξενεί πάνω από το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού- περισσότερα από 12.000 ζευγάρια. Τα περισσότερα από αυτά αναπαράγονται στις νησίδες της Κρήτης. Λίγες αποικίες εκτός Ελλάδος υπάρχουν ακόμη στην ακτή του Μαρόκου, στον Ατλαντικό και στα Κανάρια νησιά.

Η χαμηλή διαθεσιμότητα σε τροφή στις περιοχές φωλιάσματος των νησιών του Αιγαίου τα αναγκάζει να κυνηγούν σε μεγάλες αποστάσεις κατά τη διάρκεια της ημέρας και μόνο μερικοί μαυροπετρίτες επιστρέφουν στις αποικίες τη νύχτα. Η έκταση στην οποία δραστηριοποιούνται τα γεράκια μιας αποικίας μπορεί να ξεπερνά τα 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα! Για αυτό στην αρχή της αναπαραγωγικής περιόδου μπορεί να παρατηρηθούν και στην ηπειρωτική χώρα ακόμη και σε ψηλά βουνά μακριά από τις ακτές. Ο μαυροπετρίτης γεννά τα αβγά του στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου, τα μικρά βγαίνουν γύρω στις 20 Αυγούστου και πετούν στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Το είδος στην Ελλάδα αντιμετωπίζει πολλές απειλές. Οι βιότοποι όπου φωλιάζει, κυνηγά και αναπαράγεται καταστρέφονται από ανθρωπογενείς δραστηριότητες

και παρεμβάσεις. Στους ιστούς μαυροπετρίτη έχουν βρεθεί τοξικά υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καλλιέργειες. Ο μαυροπετρίτης σχηματίζει αποικίες σε βραχώδεις ακτές μεγάλων νησιών, στα εσωτερικά βράχια τους, καθώς και σε μικρές ακατοίκητες νησίδες του Αιγαίου. Εκεί βρίσκει ασφάλεια και απομόνωση, καθώς η δυσκολία πρόσβασης στις απόκρημνες πλαγιές ελαχιστοποιεί την ανθρώπινη παρουσία. Στις ακατοίκητες νησίδες μπορεί να φωλιάζει ακόμη και στο έδαφος.

Πηγή Το Βήμα

24.6.2010

Μητροπολιτικός μύθος (Ελεύθερα πάρκα ή φραπεδότοποι?)

Τελικά η ανάπλαση ενός πάρκου είναι σαν την ανακαίνιση μιας τουαλέτας: κοστίζει όσο θέλει ο ιδιοκτήτης. Υπάρχει λεκάνη με 30 ευρώ και λεκάνη με 3.000 ευρώ. Υπάρχει πλακάκι με 8 ευρώ το τ.μ. και πλακάκι με 800 το τ.μ. (Ας μην πιάσουμε τους ρουμπινέδες και τα καζανάκια.) Το ίδιο ισχύει και για τους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από τις προτάσεις που έχουν κατατεθεί κατά καιρούς για το πάρκο στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού. Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πολυτελείας, ήθελε τα μεγαλεία της.

Ομως τα μεγαλεία κοστίζουν· και οι προτάσεις που είχαν κατατεθεί το 2007 μιλούσαν για κόστος που ανερχόταν στις 76.000 ευρώ το στρέμμα.

Kρατάμε μόνο το νούμερο, χωρίς να μπούμε στον πειρασμό να φανταστούμε τις εκατοντάδες μπονζάι και το δάσος με τις ορχιδέες που θα μπορούσε να συντηρήσει ένα τέτοιο ποσό ούτε άλλες εξτραβαγκάντζες που θα επέτρεπε.

Oι άρχοντες των όμορων δήμων παρουσίασαν συγκεκριμένη πρόταση που δεν προκύπτει από κουβεντούλα της γειτονιάς. Κατέθεσαν επιστημονική πρόταση, από τον καθηγητή του Μετσόβιου κ. Ν. Μπελαβίλα. Η πρόταση πατάει σε ανάλογες μετατροπές που έχουν γίνει σε άλλα ευρωπαϊκά αεροδρόμια. Οι δήμαρχοι Ελληνικού, Αλίμου, Αργυρούπολης και Γλυφάδας υιοθετούν την πρόταση για ανάπλαση που κοστίζει από 5.000 ως 10.000 ευρώ ανά στρέμμα. Λένε λοιπόν οι δήμαρχοι να παραδοθούν εδώ και τώρα 3.500 στρέμματα, δηλαδή το μισό της έκτασης, από το οποίο πρέπει να φύγουν οι ενδιάμεσες περιφράξεις. Σιγά σιγά θα φυτευτούν και τα υπόλοιπα. Τα δε κτίρια που υπάρχουν στον χώρο, με 713.000 τ.μ., να αξιοποιηθούν ώστε να υπάρχουν έσοδα για τη συντήρηση του πάρκου.

Δεν τίθεται ζήτημα, είμεθα όλοι υπέρ της πρασινάδας, των ελεύθερων χώρων, των μεγάλων πάρκων. Ας βάλουμε και λίγες σταγόνες ρεαλισμού στη συζήτηση προτού απαιτήσουμε από την κυρία Τίνα Μπιρμπίλη να γρηγορήσει στην ανάπλαση του παλαιού αεροδρομίου. Στις άμεσες προτάσεις που κατατίθενται από το Πολυτεχνείο είναι να κλείσουν τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που λειτουργούν στην παραλία, απέναντι από το Αεροδρόμιο, στον Αγιο Κοσμά. Τα καταστήματα, ορισμένα εκ των οποίων δεν έχουν καν άδεια λειτουργίας, είναι ο τόπος νυχτερινού προσκυνήματος «Ακρωτήρι», τα λατρεμένα «Wynn», «Las Vegas», μια πίστα καρτ όπου καθένας παριστάνει τον πιλότο φόρμουλα 1. Τι προτιμά ο νεοέλληνας, να πάρει μια καρό κουβέρτα, να την απλώσει στο γκαζόν όπου θα διαβάσει Μίλτον, μασουλώντας χαμηλοθερμιδικά σνακ, ή να περιμένει τα μεσάνυχτα και να ανοίξει μια μπουκάλα ουίσκι υπό τα αδιανόητα ντεσιμπέλ των νυχτερινών κέντρων; Τι προτιμά ο νεοέλληνας, να κάνει μια βόλτα στο δάσος με το ποδήλατο ή να λαδωθεί ως τους αγκώνες τρώγοντας κοψίδια;

Η απαίτηση για μεγάλα πάρκα στο Ελληνικό και στου Γουδή προκύπτει από τον μητροπολιτικό μύθο ότι θέλουμε πάρκα. Λίγοι τα θέλουν στ΄ αλήθεια, ελάχιστοι τ΄ απολαμβάνουν. Μια κυριακάτικη βόλτα στον Υμηττό πείθει για του λόγου το αληθές: οι πελάτες του μεζεδοπωλείου είναι πολλαπλάσιοι των περιπατητών. Την ίδια εικόνα έχουμε σε όλα τα πάρκα: η πλειονότητα πιάνει ένα τραπεζάκι στον φραπεδότοπο και ο ελεύθερος χώρος παραμένει ελεύθερος από ανθρώπους. Χρήστες των πάρκων της Αθήνας είναι τα αφεντικά των σκύλων, λίγοι δρομείς και λίγοι γονείς με τα κουτσούβελα. Ο νεοέλληνας νιώθει ότι αν καθήσει σε παγκάκι θα τον αντιμετωπίσουν ως φτωχό που δεν έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιο συστηματικοί χρήστες πάρκων, πλην των προαναφερθέντων, είναι μετανάστες.

Τα μητροπολιτικά πάρκα για να συντηρηθούν θέλουν ανθρώπους που τα απολαμβάνουν. Διαφορετικά θα γίνουν ερημιές. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και η νοοτροπία των κατοίκων; Δεν λέμε να ανοίξουν μπουζούκια μέσα στους θάμνους, αλλά για να γίνει ελκυστικό το πάρκο στο Αεροδρόμιο πρέπει να διαθέτει υποδομές που μαγνητίζουν τους πολλούς.

Της Λώρης Κεζά

Πηγή Το Βήμα

12.6.2010