Oσοι παρακολουθούν, έστω και εμπειρικά, τα φαινόμενα της οικονομίας γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει μέτρο ή απόφαση της οικονομικής πολιτικής χωρίς ανεπιθύμητες επιδράσεις ή δευτερογενείς παρενέργειες. Γι΄ αυτό και η επιλογή τους και ιδιαιτέρως η δοσολογία χρήζει έρευνας και επεξεργασίας, πριν από την υιοθέτηση και την επιβολή τους.
Η εφετινή υπεραύξηση των τελών κυκλοφορίας των ΙΧ αυτοκινήτων, και μάλιστα η ακραία επιβάρυνση στους κατόχους παλαιών αυτοκινήτων, επιδρά κατά τρόπο βάρβαρο και δημιουργεί σχεδόν περιβάλλον απαγόρευσης για πολίτες που έκαναν την επιλογή αγοράς σε καλούς καιρούς ή πήραν αυτοκίνητο μεταχειρισμένο από δεύτερο χέρι.
Υπάρχουν περιπτώσεις πολιτών οι οποίοι επιβαρύνονται υπέρμετρα. Ο συνδυασμός υψηλών τελών κυκλοφορίας με ακριβότερα, συνεχώς αυξανόμενα, ασφάλιστρα και πάμπολλα διόδια δημιουργεί συνθήκες αναγκαστικής απόσυρσης για μεγάλο αριθμό κατόχων ΙΧ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη μεγάλος αριθμός ιδιοκτητών παραδίδει μαζικά τις πινακίδες κυκλοφορίας, επειδή ακριβώς δεν δύναται στις παρούσες οικονομικές συνθήκες να σηκώσει το βάρος των υποχρεώσεων που πηγάζουν από την κατοχή ενός αυτοκινήτου.
Εκτιμάται ότι περίπου 400.000 ιδιοκτήτες παλαιών ΙΧ αυτοκινήτων με υπερδεκαετή κυκλοφορία καλούνται να πληρώσουν δυσβάστακτα τέλη κυκλοφορίας και υψηλά ασφάλιστρα, το βάρος των οποίων μπορεί και να ξεπερνά την εμπορική αξία των οχημάτων.
Ολα τα στοιχεία και οι αντιδράσεις των πολιτών δείχνουν ότι κάτι δεν έγινε σωστά. Προφανώς εκείνοι που κατήρτισαν τον πίνακα των τελών κυκλοφορίας υπερτίμησαν τις εισοδηματικές δυνατότητες σημαντικής μερίδας της κοινωνίας και βεβαίως υποτίμησαν το βάρος της ύφεσης στην οικονομία. Κινδυνεύουν μάλιστα, επειδή οι αυξήσεις των τελών κυκλοφορίας ήταν μηχανικές και αυτόματες, να μην έχουν το προσδοκώμενο δημοσιονομικό αποτέλεσμα ή, ακόμη χειρότερα, να αποβεί αρνητικό για τα δημόσια ταμεία.
Προφανώς, η υπεραύξηση των τελών κυκλοφορίας χτύπησε ταβάνι και πλέον δεν αποδίδει. Πιθανώς να περιορίζει τα έσοδα και σίγουρα περιορίζει το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας με ΙΧ στους πανάκριβους δρόμους που φτιάξαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Με άλλα λόγια, το μέτρο μπορεί να αγγίζει τα όρια του παραλογισμού. Γι΄ αυτό καλόν είναι τα τέλη κυκλοφορίας να πέσουν και τα ζητούμενα έσοδα να διεκδικηθούν από μια πιο ασφαλή και περισσότερο διαχυμένη στο πλήθος αύξηση των φόρων στη βενζίνη. Παντού στον προηγμένο κόσμο το βάρος δεν είναι στο αγαθό, αλλά στην κατανάλωση και εν προκειμένω στο καύσιμο.
Του Αντώνη Καρακούση
Πηγή Το Βήμα
24.12.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου