Ξυπνήσαμε, έστω και με οδυνηρό τρόπο. Ολα τα μουσεία, οι διευθυντές, οι αρχαιολόγοι και οι φύλακες, οι υπάλληλοι του υπουργείου είναι στο πόδι μετά την πρόσφατη κλοπή στο παλαιό μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας και την προηγούμενη της Πινακοθήκης.
Ομως αρκεί αυτό; Η κινητοποίηση των εργαζομένων και των ιθυνόντων είναι ένα βασικό βήμα, αλλά δεν σημαίνει τίποτα αν δεν βοηθήσουν όλοι.
Στη Θεσσαλονίκη ο δήμος πήρε πρωτοβουλίες σε συνεργασία με τα πέντε μουσεία και τα παιδιά, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα και την Αθήνα έχουν άλλες προτεραιότητες. Οι τοπικές κοινωνίες σε όλη την περιφέρεια, που εμφανίζεται ξεκρέμαστη όσον αφορά τα μουσεία της και λαβωμένη από τις καθημερινές λαθρανασκαφές, επιβάλλεται να βοηθήσουν ειδικά στον καιρό μας.
Πάνω απ’ όλα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος. Να μάθουμε να αγαπάμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, να παροτρύνουμε τα παιδιά μας να παρακολουθούν εκπαιδευτικά προγράμματα, να βάλουμε τις επισκέψεις των μουσείων στη ζωή μας, στα Σαββατοκύριακά μας. Να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας σύντομες επισκέψεις για να θαυμάσουμε το εύρημα του μήνα -πολλά μουσεία έχουν- ή να ανακαλύψουμε την ιστορία ενός μόνο ευρήματος σ’ αυτά.
Για να αγαπήσει ο Ελληνας τα μουσεία της χώρας του πρέπει να τα επισκέπτεται τακτικά. Με την ίδια διάθεση που όταν πηγαίνει στο Παρίσι ή το Λονδίνο θεωρεί υποχρέωσή του μια επίσκεψη στο Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να ξαναδούμε τα μουσεία μας: Βυζαντινό, Εθνικό Αρχαιολογικό, Νομισματικό, το Επιγραφικό που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του. Να φτιάξουμε προορισμούς, οι άνθρωποι της πόλης. Στην Ελευσίνα, τον Μαραθώνα, τον Ραμνούντα, το υπέροχο μουσείο της Βραυρώνας αλλά και πιο μακριά.
Ενα από τα εμπόδια στη συμμετοχή των επισκεπτών είναι η αμηχανία ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Ο «φόβος της εισόδου». Το αυστηρό περιβάλλον των παραδοσιακών μουσείων και η έλλειψη εξυπηρέτησης αποθαρρύνουν. Τα δημόσια μουσεία πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη σημασία στον επισκέπτη για να διασφαλίσουν το κοινό τους. Να μας συστηθούν στο μετρό, στις στάσεις των λεωφορείων, σε μπάνερ και αφίσες.
Τότε και οι επισκέπτες δεν θα ’ναι παθητικοί δέκτες γνώσεων, αλλά θα συμμετέχουν. Σε μια κοινωνία που αγριεύει ακόμη και στα μουσεία της, πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε όλοι. Η απώλεια των πολιτιστικών θησαυρών είναι δική μας απώλεια.
Της Γιώτας Συκκα
Πηγή Καθημερινή
22.2.2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου