Για δεύτερη φορά σε μια παρέλαση ορισμένοι μαθητές αντί για τη συνήθη «στροφή της κεφαλής δεξιά» όταν περνούσαν από την εξέδρα των επισήμων, προέταξαν απλώς τα δάχτυλα του δεξιού χεριού. Στη δεκαετία του 1970 η χειρονομία θα είχε στόχο το «κατεστημένο» ή το «σύστημα» γενικώς. Τώρα με αυτόν τον αντιαισθητικό τρόπο αντιμετωπίζονται οι πολιτικοί. Τα περιστατικά καταδικάστηκαν ως αντιπαιδαγωγικές και ανάρμοστες συμπεριφορές. Ωστόσο υπάρχει και ο παλιός στίχος του Σαββόπουλου: «Είμαι 16άρης, σας γ… τα λύκεια». Δηλαδή ποιος μπορεί να υποδείξει σε έναν έφηβο πώς θα συμπεριφέρεται όταν αισθάνεται οργισμένος; Ετσι συνέβαινε πάντα. Και έτσι θα συμβαίνει όσο υπάρχουν 16άρηδες. Οι ενδεχόμενες ποινές για τις μούντζες θα έχουν τόση αξία όση είχε και το κούρεμα με την ψιλή του Νόμου 4.000 «περί τεντιμποϊσμού» στη δεκαετία του 1960.
Προφανώς, από την άποψη του οποιουδήποτε καθωσπρεπισμού, αυτές οι συμπεριφορές είναι καταδικαστέες. Αλλά αν πρέπει να καταδικάσουμε συμπεριφορές σ' αυτή τη χώρα, μάλλον πρέπει να αρχίσουμε από όσους σημαδεύουν τα ανοιχτά δάχτυλα. Και το λιγότερο που μπορεί να τους καταλογιστεί είναι ότι μετέτρεψαν τη συμμετοχή στην πολιτική σε άθλημα κατάληψης της εξουσίας και την άσκηση της εξουσίας σε επάγγελμα. Σε όχημα ατομικής αποκατάστασης. Η ιδιότητα του βουλευτή εξέπεσε σε κάτι σαν κλάδος των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Σε εποχές στις οποίες, έτσι και «περνούσες», το μέλλον σου ήταν εξασφαλισμένο.
Οτι τώρα τους κυνηγούν οι μούντζες δεν είναι ευπρεπές. Αλλωστε δεν είναι γενικευμένη συμπεριφορά. Αλλά προς Θεού. Δεν είναι κάτι που στρέφεται κατά της χώρας, κατά της κοινωνίας, κατά της δημοκρατίας και άλλες αρλούμπες που ακούγονται αυτές τις ημέρες. Γιατί η πολιτική τάξη δεν είναι ούτε η χώρα ούτε η κοινωνία. Οι βουλευτές δεν είναι το Κοινοβούλιο και πολύ περισσότερο δεν είναι η έννοια του κοινοβουλευτισμού. Μερικοί είναι και το αντίθετο.
Μαζί με τους προπηλακισμούς εκ μέρους πολιτών, οι πολιτικοί θα πρέπει να μάθουν να ζουν και με τις άσεμνες χειρονομίες στις μαθητικές παρελάσεις; Για να το αποφύγουν, πρέπει να αλλάξουν πρώτα οι ίδιοι. Κατά τα λοιπά, με το να τιμωρείς τους εφήβους για κάποια πράγματα, θυμίζει αυτό που έλεγε ο αμερικανός ηθοποιός Ουίλ Ρότζερς για τον κομμουνισμό: «Είναι σαν την ποτοαπαγόρευση - καλή ιδέα αλλά δεν δουλεύει».
Του Γιώργου Λιακόπουλου
25.2.22012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου