Το Εθνικό Θέατρο περνάει στον 21ο αιώνα: η εκ βάθρων ανακαίνιση του κτιρίου Τσίλερ, που ορίζεται από το τετράγωνο Αγίου Κωνσταντίνου- Κουμουνδούρου- Σατωβριάνδου- Μενάνδρου, ολοκληρώνεται για να παραδώσει στο κοινό μέσα στο 2009 ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό κόσμημα. Με την είσοδο να μετατίθεται στην οδό Μενάνδρου και το φωταγωγημένο κτίριο να υποδέχεται τον επισκέπτη ήδη από την πλατεία Ομονοίας, η πρώτη σκηνή της χώρας αποκτά τον χώρο που της ταιριάζει και το ελληνικό θέατρο αίθουσες που παρέχουν συνθήκες υψηλών τεχνικών προδιαγραφών για απαιτητικές παραστάσεις.
Το ανακαινισμένο Εθνικό διαθέτει δύο σκηνές (την Κεντρική και τη Νέα) με τους βοηθητικούς χώρους και τα καμαρίνια τους, ένα (κοινό) φουαγέ, έναν χώρο για πρόβες (πάνω από τη Νέα Σκηνή), γραφεία και αποθήκες. Ακόμη περιλαμβάνει την παλαιά αίθουσα χορού, το υπαίθριο θεατράκι αλλά και το γκαράζ, για τους εργαζομένους και τους καλλιτέχνες.
Μια ομάδα συντηρητών ανέλαβε εξαρχής τις τοιχογραφίες, για τις οποίες χρειάστηκε χρόνος και λεπτομερής δουλειά. Εγιναν τομές στους τοίχους ώστε να φανεί ποιες τοιχογραφίες θα συντηρηθούν και σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού επελέγησαν όσες δεν είχαν καταστραφεί λόγω σαθρότητας του κονιάματος. Αποτέλεσμα: στο φουαγέ του πρώτου ορόφου οι τοιχογραφίες να έχουν αναδειχθεί πλήρως, κάτι που δεν ισχύει για τον αντίστοιχο χώρο στο ισόγειο. Επίσης συντηρήθηκαν τοιχογραφίες στη λεγόμενη Βασιλική Είσοδο (από την Κουμουνδούρου), στο κλιμακοστάσιο και σε ένα μικρό φουαγέ ανάμεσα στην αίθουσα χορού και στο βασιλικό θεωρείο. Κατά τη διάρκεια του έργου βρέθηκαν ακουαρέλες του ίδιου του Τσίλερ, γεγονός που επέτρεψε την αναπαραγωγή τοιχογραφιών όπου εκείνες είχαν καταστραφεί από τον χρόνο. Με τον τρόπο αυτόν η παλαιά αίθουσα χορού (το φουαγέ της Κεντρικής Σκηνής πριν από την ανακαίνιση) δεν θα διατηρήσει τίποτε από το λαμπρό παρελθόν της. Από μεταγενέστερες επεμβάσεις είχε φτιαχθεί γύψινος διάκοσμος, ο οποίος και θα αναπαραχθεί. Η χρήση του συγκεκριμένου χώρου δεν έχει αποσαφηνισθεί ακόμη. Κάποιες σκέψεις για εστιατόριο δεν φαίνεται να υλοποιούνται. Εντυπωσιακή αναμένεται η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου: η σκηνή της (διαστάσεων 17,60 Χ 21,40 μ. και ύψους 25 μ.), η δεύτερη μεγαλύτερη μετά τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, διαθέτει τέσσερα βαγόνια, τα οποία και θα επιτρέπουν την πολλαπλή χρήση της, ανάλογα με τα έργα και τις απαιτήσεις τους. Με τον μεγάλο πολυέλαιο αναρτημένο στο ταβάνι, τα ξύλινα καθίσματα, τα θεωρεία και τον εξώστη, οι θεατές θα απολαμβάνουν την πολυτέλεια στη λεπτομέρεια. Το νέο κτίριο, φτιαγμένο από τεχνητό λίθο (σε χρώμα κεραμιδί), βλέπει προς την οδό Μενάνδρου και θα φιλοξενεί τη Νέα Σκηνή, των 300 τ.μ., η οποία θα μπορεί να αναπροσαρμόζει τα καθίσματα και τη σκηνή της ανάλογα με τα έργα και τις σκηνοθεσίες. Ενα επίπεδο υψηλότερα βρίσκεται η αίθουσα προβών. Τέλος, το φουαγέ φτιάχθηκε έτσι ώστε να ενοποιεί τις δύο αίθουσες, κάτι για το οποίο επέμενε ιδιαίτερα ο Νίκος Κούρκουλος.
Μέσα στην αυλή (προς την οδό Σατωβριάνδου), που θα είναι έτοιμη τελευταία, θα στηθεί ένα μικρό υπαίθριο θεατράκι (η εναλλακτική σκέψη για τη δημιουργία ενός μουσείου απορρίφθηκε), μια πέργκολα, ενώ θα διατηρηθεί και μια αποθήκη, που κρίνεται χρήσιμη για τη λειτουργία του Εθνικού.
Εργο του γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, το Εθνικό Θέατρο άρχισε να χτίζεται το 1891 ως Βασιλικό χάρη σε ιδιώτες χορηγούς και πρωτολειτούργησε το 1900. Με πηγή έμπνευσης τον αναγεννησιακό ρυθμό, η πρόσοψη σχεδιάστηκε με πρότυπο τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Η αποκάλυψη του ανακαινισμένου κτιρίου θα φανερώσει το πλούσιο σε διακοσμητικά στοιχεία κεντρικό τμήμα με την κιονοστοιχία κορινθιακού ρυθμού. Τα πλευρικά τμήματα υπακούνε σε μια νεοκλασική σύνθεση, όπως στο πρωτότυπο.
Η πρώτη ανακαίνιση έγινε το 1930-1931 υπό την εποπτεία του σκηνογράφου Κλεόβουλου Κλώνη. Την ίδια εποχή είχε μετονομαστεί σε Εθνικό Θέατρο από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου. Τριάντα χρόνια αργότερα (1960-1963) χτίστηκε η νέα πτέρυγα για να φιλοξενήσει τη Νέα Σκηνή, στη γωνία της Αγίου Κωνσταντίνου με την οδό Μενάνδρου- κατεδαφίστηκε το ξενοδοχείο «Μεσσήνη». Το τριώροφο υπόγειο, με είσοδο από την οδό Κουμουνδούρου, χτίστηκε την τριετία 1979-1982. Από το 1952 το κτίριο είναι διατηρητέο. Από το 1998 ο Νίκος Κούρκουλος επεσήμανε με επιστολή του ότι «το κτίριο του Εθνικού καταρρέει» και οκτώ χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2006, υπεγράφη η σύμβαση «αποκατάστασης και εξοπλισμού της κτιριακής υποδομής του Εθνικού Θεάτρου» ανάμεσα στην εταιρεία Θόλος ΑΕ (θυγατρική της Μηχανικής) και στο Εθνικό. Ακολούθησαν το εργοτάξιο και οι πρώτες σκαλωσιές. Το έργο, που εντάχθηκε στο Γ Δ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, παρακολουθεί πλέον ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Χουβαρδάς και αναμένεται να κοστίσει συνολικά 30 εκατ. ευρώ. Το κτίριο Τσίλερ επρόκειτο να παραδοθεί αρχικά στο κοινό του Εθνικού Θεάτρου την περασμένη άνοιξη ή το αργότερο το φθινόπωρο του 2008. Τελικά αναμένεται να λειτουργήσει πλήρως μέσα στο 2009, οπότε και θα πραγματοποιηθούν επισήμως τα εγκαίνιά του.
Της Μυρτώς Λοβέρδου
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
4.1.09
Το ανακαινισμένο Εθνικό διαθέτει δύο σκηνές (την Κεντρική και τη Νέα) με τους βοηθητικούς χώρους και τα καμαρίνια τους, ένα (κοινό) φουαγέ, έναν χώρο για πρόβες (πάνω από τη Νέα Σκηνή), γραφεία και αποθήκες. Ακόμη περιλαμβάνει την παλαιά αίθουσα χορού, το υπαίθριο θεατράκι αλλά και το γκαράζ, για τους εργαζομένους και τους καλλιτέχνες.
Μια ομάδα συντηρητών ανέλαβε εξαρχής τις τοιχογραφίες, για τις οποίες χρειάστηκε χρόνος και λεπτομερής δουλειά. Εγιναν τομές στους τοίχους ώστε να φανεί ποιες τοιχογραφίες θα συντηρηθούν και σε συνεργασία με το υπουργείο Πολιτισμού επελέγησαν όσες δεν είχαν καταστραφεί λόγω σαθρότητας του κονιάματος. Αποτέλεσμα: στο φουαγέ του πρώτου ορόφου οι τοιχογραφίες να έχουν αναδειχθεί πλήρως, κάτι που δεν ισχύει για τον αντίστοιχο χώρο στο ισόγειο. Επίσης συντηρήθηκαν τοιχογραφίες στη λεγόμενη Βασιλική Είσοδο (από την Κουμουνδούρου), στο κλιμακοστάσιο και σε ένα μικρό φουαγέ ανάμεσα στην αίθουσα χορού και στο βασιλικό θεωρείο. Κατά τη διάρκεια του έργου βρέθηκαν ακουαρέλες του ίδιου του Τσίλερ, γεγονός που επέτρεψε την αναπαραγωγή τοιχογραφιών όπου εκείνες είχαν καταστραφεί από τον χρόνο. Με τον τρόπο αυτόν η παλαιά αίθουσα χορού (το φουαγέ της Κεντρικής Σκηνής πριν από την ανακαίνιση) δεν θα διατηρήσει τίποτε από το λαμπρό παρελθόν της. Από μεταγενέστερες επεμβάσεις είχε φτιαχθεί γύψινος διάκοσμος, ο οποίος και θα αναπαραχθεί. Η χρήση του συγκεκριμένου χώρου δεν έχει αποσαφηνισθεί ακόμη. Κάποιες σκέψεις για εστιατόριο δεν φαίνεται να υλοποιούνται. Εντυπωσιακή αναμένεται η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου: η σκηνή της (διαστάσεων 17,60 Χ 21,40 μ. και ύψους 25 μ.), η δεύτερη μεγαλύτερη μετά τη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής, διαθέτει τέσσερα βαγόνια, τα οποία και θα επιτρέπουν την πολλαπλή χρήση της, ανάλογα με τα έργα και τις απαιτήσεις τους. Με τον μεγάλο πολυέλαιο αναρτημένο στο ταβάνι, τα ξύλινα καθίσματα, τα θεωρεία και τον εξώστη, οι θεατές θα απολαμβάνουν την πολυτέλεια στη λεπτομέρεια. Το νέο κτίριο, φτιαγμένο από τεχνητό λίθο (σε χρώμα κεραμιδί), βλέπει προς την οδό Μενάνδρου και θα φιλοξενεί τη Νέα Σκηνή, των 300 τ.μ., η οποία θα μπορεί να αναπροσαρμόζει τα καθίσματα και τη σκηνή της ανάλογα με τα έργα και τις σκηνοθεσίες. Ενα επίπεδο υψηλότερα βρίσκεται η αίθουσα προβών. Τέλος, το φουαγέ φτιάχθηκε έτσι ώστε να ενοποιεί τις δύο αίθουσες, κάτι για το οποίο επέμενε ιδιαίτερα ο Νίκος Κούρκουλος.
Μέσα στην αυλή (προς την οδό Σατωβριάνδου), που θα είναι έτοιμη τελευταία, θα στηθεί ένα μικρό υπαίθριο θεατράκι (η εναλλακτική σκέψη για τη δημιουργία ενός μουσείου απορρίφθηκε), μια πέργκολα, ενώ θα διατηρηθεί και μια αποθήκη, που κρίνεται χρήσιμη για τη λειτουργία του Εθνικού.
Εργο του γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ, το Εθνικό Θέατρο άρχισε να χτίζεται το 1891 ως Βασιλικό χάρη σε ιδιώτες χορηγούς και πρωτολειτούργησε το 1900. Με πηγή έμπνευσης τον αναγεννησιακό ρυθμό, η πρόσοψη σχεδιάστηκε με πρότυπο τη Βιβλιοθήκη του Αδριανού. Η αποκάλυψη του ανακαινισμένου κτιρίου θα φανερώσει το πλούσιο σε διακοσμητικά στοιχεία κεντρικό τμήμα με την κιονοστοιχία κορινθιακού ρυθμού. Τα πλευρικά τμήματα υπακούνε σε μια νεοκλασική σύνθεση, όπως στο πρωτότυπο.
Η πρώτη ανακαίνιση έγινε το 1930-1931 υπό την εποπτεία του σκηνογράφου Κλεόβουλου Κλώνη. Την ίδια εποχή είχε μετονομαστεί σε Εθνικό Θέατρο από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Παπανδρέου. Τριάντα χρόνια αργότερα (1960-1963) χτίστηκε η νέα πτέρυγα για να φιλοξενήσει τη Νέα Σκηνή, στη γωνία της Αγίου Κωνσταντίνου με την οδό Μενάνδρου- κατεδαφίστηκε το ξενοδοχείο «Μεσσήνη». Το τριώροφο υπόγειο, με είσοδο από την οδό Κουμουνδούρου, χτίστηκε την τριετία 1979-1982. Από το 1952 το κτίριο είναι διατηρητέο. Από το 1998 ο Νίκος Κούρκουλος επεσήμανε με επιστολή του ότι «το κτίριο του Εθνικού καταρρέει» και οκτώ χρόνια μετά, τον Μάρτιο του 2006, υπεγράφη η σύμβαση «αποκατάστασης και εξοπλισμού της κτιριακής υποδομής του Εθνικού Θεάτρου» ανάμεσα στην εταιρεία Θόλος ΑΕ (θυγατρική της Μηχανικής) και στο Εθνικό. Ακολούθησαν το εργοτάξιο και οι πρώτες σκαλωσιές. Το έργο, που εντάχθηκε στο Γ Δ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, παρακολουθεί πλέον ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Χουβαρδάς και αναμένεται να κοστίσει συνολικά 30 εκατ. ευρώ. Το κτίριο Τσίλερ επρόκειτο να παραδοθεί αρχικά στο κοινό του Εθνικού Θεάτρου την περασμένη άνοιξη ή το αργότερο το φθινόπωρο του 2008. Τελικά αναμένεται να λειτουργήσει πλήρως μέσα στο 2009, οπότε και θα πραγματοποιηθούν επισήμως τα εγκαίνιά του.
Της Μυρτώς Λοβέρδου
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
4.1.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου