Τι γίνεται με τα ψηφιακά αρχεία εάν κάποιος αποδημήσει εις κύριον????

"Χωρίς ψηφιακή διαθήκη" είναι ο τίτλος του άρθρου που επισημαίνει το κενό στη νομοθεσία αναφορικά με το ποιά θα είναι η τύχη των φηφιακών αρχείων του σε περίπτωση που αυτός αποβιώσει.

"Oταν ο 15χρονος Ερικ Ρας έβαλε τέλος στη ζωή του το 2011, η οικογένειά του αναζητώντας τα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη προσπάθησε να ανοίξει τον λογαριασμό του στο Facebook. Η εταιρεία που διαχειρίζεται τη δημοφιλή ιστοσελίδα αρνήθηκε να τους επιτρέψει την πρόσβαση λέγοντας ότι κάτι τέτοιο παραβιάζει την πολιτική προστασίας προσωπικών δεδομένων και ιδιωτικότητας του βίου. Γενικά όμως, δεν υπάρχει νομοθεσία που να διέπει τη διαχείριση των ψηφιακών αρχείων μετά τον θάνατό μας και μόνον πρόσφατα ψηφίστηκε στις ΗΠΑ ομοσπονδιακός νόμος για τα δεδομένα ανηλίκων. Ελάχιστες χώρες έχουν θεσπίσει σαφείς κανόνες για τα δικαιώματα πρόσβασης των οικογενειών στα δεδομένα των αγαπημένων τους που έχουν αποβιώσει.

Παρότι ζούμε όλο και μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στον ψηφιακό κόσμο, λίγοι προετοιμάζουν τι θα συμβεί σε αυτό το υλικό μετά τον θάνατό τους. Κάποιες εταιρείες φαίνονται πιο προνοητικές. H Google, παραδείγματος χάριν, επιτρέπει στον χρήστη να προγραμματίσει τι θέλει να γίνει στον λογαριασμό του, ενώ κάποιες φορές και αφού κριθούν οι ειδικές συνθήκες είναι δυνατό να αποκαλυφθούν και τα περιεχόμενα του λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στους οικείους. Το Facebook και η Yahoo τήρησαν σκληρότερη στάση και δεν δίνουν τέτοια στοιχεία, αλλά το πρώτο επιτρέπει στους συγγενείς να επιλέξουν αν θα κλείσουν τον λογαριασμό ή θα τον μετατρέψουν σε σελίδα μνήμης.

Γιατί, όμως, αφήνουμε την ψηφιακή μας περιουσία, τις φωτογραφίες, τις μουσικές συλλογές που αποθηκεύουμε διαδικτυακά έρμαια της τύχης; Αυτό συμβαίνει διότι πολλοί είναι σε νεαρή ηλικία και αδιαφορούν για το ότι κάποια ημέρα θα εγκαταλείψουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Ωστόσο, τώρα που ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα ασχολούνται με το Διαδίκτυο και μπαίνουν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, τα πράγματα αλλάζουν. Επί του παρόντος δεν υπάρχει η δυνατότητα σύναψης μιας ψηφιακής διαθήκης. 

Ομως η Cirrus Legacy, παραδείγματος χάριν, είναι μια υπηρεσία που επιτρέπει την καταγραφή και αποθήκευση λογαριασμών και κωδικών πρόσβασης, οδηγιών αλλά και τον καθορισμό ενός υπεύθυνου που θα αποφασίσει μετά τον θάνατο του χρήστη. Μια άλλη υπηρεσία, η Μy Wonderful Life, επιτρέπει στους χρήστες να αποστέλλουν μηνύματα στους αγαπημένους τους ακόμα και μετά τον θάνατό τους, ενώ μια άλλη, η εφαρμογή του Facebook ifidie, σας δίνει τη δυνατότητα να αναρτάτε ανέκδοτα ή βίντεο ακόμα και μετά τον θάνατό σας σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. 

Ομως οι πιο συμβατικές υπηρεσίες είναι αυτές που αποδεικνύονται πιο χρήσιμες για τις οικογένειες. Αλλά το να αφήσετε μια λίστα όλων των διαδικτυακών σας λογαριασμών και των κωδικών πρόσβασης σε κάποια από αυτές τις υπηρεσίες είναι μια επικίνδυνη πρακτική, ενώ η χρήση αυτών των στοιχείων σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να κριθεί παράνομη, και σίγουρα δεν θα είναι ευχάριστο να ανακαλύψετε τα μυστικά που διατηρούσε ο αποβιώσας συγγενής σας"

Πηγή Καθημερινή

10.10.2013