Χάθηκε το αναλογικό σήμα και μαζί μια πολύτιμη συντροφιά

Στην πορεία προς την ψηφιακή εποχή, δεν δώσαμε προτεραιότητα σε εκείνους που τη δικαιούνται. Στις 20 Ιουλίου, οπότε διεκόπη η εκπομπή αναλογικού σήματος από τον Υμηττό, ανάμεσα σε αυτούς που είδαν την εικόνα στις τηλεοράσεις τους να «παγώνει» ήταν και οι ασθενείς στα νοσοκομεία. Μολονότι για πολλούς -χρονίως πάσχοντες, καρκινοπαθείς και όλους όσοι νοσηλεύονται επί μακρόν- η τηλεόραση αποτελεί πολύτιμη συντροφιά, ουδείς φρόντισε ώστε να μην καταγραφούν προβλήματα κατά τη μετάβαση στο ψηφιακό σήμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι ασθενής με λευχαιμία, ο οποίος πραγματοποιεί πολύμηνη θεραπεία σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, κατά την τελευταία ολιγοήμερη «έξοδό» του αναγκάστηκε να αγοράσει αποκωδικοποιητή και να τον εγκαταστήσει στην τηλεόραση του θαλάμου όπου νοσηλεύεται. «Εδώ παγώνει η εικόνα, παγώνει και η ώρα», λέει στην «Κ».

Η ίδια «εικόνα» στα περισσότερα νοσοκομεία της πρωτεύουσας. Στα ιδρύματα τα οποία δεν διαθέτουν τηλεοράσεις, αλλά αυτές «νοικιάζονται» από τους ασθενείς (τα σχετικά τηλέφωνα διακινούνται χέρι με χέρι), το κύριο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει κεντρική κεραία, με αποτέλεσμα ο αποκωδικοποιητής να μη λειτουργεί αποτελεσματικά. Το ίδιο μοιάζει να είναι το πρόβλημα και στα νοσοκομεία όπου τις λεγόμενες «υπηρεσίες ψυχαγωγίας» έχουν αναλάβει μέσω σύμβασης συγκεκριμένες εταιρείες. «Γίνονται οι ενέργειες προκειμένου να διορθωθούν τα προβλήματα», αναφέρει στην «Κ» υπεύθυνος τεχνικών θεμάτων του νοσοκομείου Σωτηρία, ενός από τα ιδρύματα που συνεργάζονται με εταιρεία.

Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις των νοσοκομείων που διαθέτουν τις δικές τους συσκευές, αυτές σταμάτησαν να εκπέμπουν στις 20 Ιουλίου. «Είμαστε στη διαδικασία να βελτιώσουμε τις υπηρεσίες στον τομέα αυτό», λέει στην «Κ» αρμόδιος υπάλληλος από το νοσοκομείο Αττικόν. «Σε λίγο καιρό θα τοποθετηθούν αποκωδικοποιητές ώστε ιδίως οι ασθενείς στους θαλάμους μακράς νοσηλείας να μπορούν να βλέπουν τηλεόραση». Σύμφωνα με τον ίδιο, σε κάθε όροφο όπου λειτουργούν 20-30 συσκευές, θα εγκατασταθούν 5-6 αποκωδικοποιητές που θα καλύπτουν πλήρως τις ανάγκες.

Στη φάση της καταγραφής των αναγκών βρίσκεται και το Σισμανόγλειο, όπου σύμφωνα με τη διοικήτρια, Ολγα Οικονόμου, το μεγαλύτερο ποσοστό των τηλεοράσεων προέρχεται από δωρεά κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. «Επειδή αυτές ήταν πιο σύγχρονες συσκευές, το πρόβλημα δεν είναι τόσο έντονο, αλλά ακόμα δεν έχουμε πλήρη εικόνα. Θα δούμε τι χρειάζεται ώστε να προμηθευτούμε τους κατάλληλους αποκωδικοποιητές».

Ενα χρόνο νωρίτερα

Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη μετάβαση από το αναλογικό στο ψηφιακό σήμα είχαν ενημερωθεί τα νοσοκομεία τουλάχιστον ένα χρόνο νωρίτερα. Επίσης, σύμφωνα με την υπεύθυνη επικοινωνίας της Digea, Ιωάννα Κολιάδου, μόνο ένα νοσοκομείο έχει μέχρι στιγμής απευθυνθεί στην εταιρεία προκειμένου να αναζητήσει λύση για το πρόβλημα. «Στο μεταξύ -αναφέρει η ίδια- πολύ συχνά δεν απαιτείται παρά μια ελάχιστη στροφή της κεραίας προκειμένου να λαμβάνεται αναλογικό σήμα από Πάρνηθα. Λύσεις υπάρχουν». Οπως λέει, στις περιπτώσεις των νοσηλευτικών ιδρυμάτων -και όχι μόνο- δεν είναι απαραίτητη η προμήθεια ενός αποκωδικοποιητή για κάθε συσκευή, αλλά αρκεί η αγορά και εγκατάσταση του κατάλληλου εξοπλισμού στην κεντρική κεραία. Στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει κεντρική εγκατάσταση κεραίας, φυσικά, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η δαπάνη δεν είναι μεγάλη, όμως για τα δημόσια νοσοκομεία, που δυσκολεύονται στην προμήθεια ακόμα και των πιο απαραίτητων αναλώσιμων υλικών, δεν είναι αμελητέα. «Το ξέραμε εδώ και καιρό ότι θα υπήρχε κενό στη μετάδοση των καναλιών, αλλά δίναμε πάντα προτεραιότητα σε άλλα θέματα», αναφέρει χαρακτηριστικά διοικητικό στέλεχος μεγάλου νοσοκομείου.

Προβλήματα δημιούργησε το ψηφιακό σήμα και σε πολλούς οίκους ευγηρίας, όπου επίσης δεν είχε προβλεφθεί τοποθέτηση αποκωδικοποιητών ή διαμόρφωση της υποδομής. «Πήγα να επισκεφθώ τον πατέρα μου και είδα τους γέροντες σαν χαμένους», αναφέρει στην «Κ» ο Α.Π. «Συνήθιζαν να κάθονται στο σαλονάκι και να χαζεύουν τις ειδήσεις, σίριαλ, είχαν τη ρουτίνα τους. Σταμάτησε να παίζει η τηλεόραση και αναστατώθηκε όλο το πρόγραμμά τους». Την επόμενη κιόλας ημέρα, ο ίδιος αγόρασε αποκωδικοποιητή για να τον εγκαταστήσει στο σαλόνι του γηροκομείου, αλλά λόγω έλλειψης κεντρικής κεραίας η εικόνα είναι κακή. 

«Δεν διαμαρτύρονται, προσπαθούν να τα βολέψουν με τα δύο τηλεχειριστήρια, αλλά το βλέπεις: εάν πριν ένιωθαν απομονωμένοι, ξαφνικά ένιωσαν αποκομμένοι από τον κόσμο».

Της Λίνας Γιάνναρου

Πηγή Καθημερινή

31.7.2012