Ν.Βατόπουλος : Αθηναϊκές στέγες

Σε μία πρόσφατη ανάβασή μου στην Ακρόπολη, στο περιμετρικό «μεσοπάτωμα» της βόρειας κλιτύος, κοντοστάθηκα να χαζέψω τη θέα της Αθήνας. Είναι ένα καλό σημείο, προστατευμένο από το πλήθος. Φτάνει κανείς εκεί από το Θέατρο του Διονύσου και την είσοδο λίγο μετά το άγαλμα του Μακρυγιάννη επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Από εκείνο το σημείο, η Αθήνα απλώνεται συμπαγής, αλλά με πιο ευδιάκριτα τα μεμονωμένα κτίρια, καθώς το ύψος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Τη σπάνια θέα προς την Ομόνοια, την Αιόλου, την Αθηνάς, το Θησείο και τα δυτικά προάστια, σφραγίζουν οι σκεπές και οι ταράτσες της πόλης. Τώρα, που όλο και περισσότεροι σκέφτονται να αξιοποιήσουν τις στέγες των σπιτιών και των πολυκατοικιών (όπως αναφέρει και το ρεπορτάζ στη σελίδα 13) φυτεύοντας λαχανόκηπους για να έχουν προϊόντα για δική τους κατανάλωση, ή ακόμη -όσοι αντέχουν οικονομικά- καλλωπιστικούς κήπους ή έστω μικρά δέντρα περιμετρικά, μοιάζει να αναδύεται μία νέα περιβαλλοντική δυνατότητα για την Αθήνα. Ολα θέλουν τον χρόνο τους και η ελληνική πρωτεύουσα υπήρξε ουραγός στο να αφουγκραστεί τις «πράσινες» εξελίξεις και τον δημόσιο διάλογο για τους αστικούς κήπους. Τι κι αν καλλιεργείται, σιγά σιγά, η κοινή γνώμη, τι κι αν έρχονται ειδικοί στον τομέα αυτόν - όπως ο Γάλλος αρχιτέκτων τοπίου Louis Benech, που θα μιλήσει στο Μέγαρο Μουσικής στις 22/10... H αντίληψή μας για το αστικό τοπίο είναι πίσω. Παρ’ όλα αυτά κάτι πάει να αλλάξει. Και το ευχάριστο είναι ότι αν γίνουν τα πρώτα βήματα και αρχίζουν να πρασινίζουν οι «σκληρές» επιφάνειες της Αθήνας, θα λειτουργήσει ο καλώς εννοούμενος μιμητισμός, καθώς θα είναι άμεσα αντιληπτή η βελτίωση του περιβάλλοντος, τόσο από πλευράς πρακτικής όσο και αισθητικής. Τα περισσότερα κτίρια μπορούν να μεταμορφωθούν και η ψυχολογική σχέση με την πόλη μπορεί να βελτιωθεί, και αυτή, άμεσα. Η Αθήνα δεν είναι καταδικασμένη. Του Νίκου Βατόπουλου Πηγή Καθημερινή 13.10.2012