Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Η αποκαλυπτική μαρτυρία του ομότιμου καθηγητή Νομικής για τις αδυναμίες του συστήματος που ταλαιπωρεί τους πολίτες (ΦΜΠΑΠ)


Τη δυσαρμονία μεταξύ διοικητικής πρακτικής και της αρχής της χρηστής διοίκησης είχαμε από πέρυσι αναδείξει, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Δεν δυσκολευόμαστε να σημειώσουμε ότι με τη δίκαιη και «θεραπευτική» διάταξη αποκαθίσταται πλέον το χρόνιο αυτό ζήτημα ώστε να μπορούν να περαιώνονται στο εξής, όσες υποθέσεις ακινήτων εκκρεμούν και βρίσκονται σε περιοχές στις οποίες σταδιακά επεκτείνεται το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας τους, (άρθρο 45 του ν.3763/27.5.2009 και εγκ. πολ.1076/10-06-2009).
Οι υπόχρεοι θα μπορούν να υποβάλλουν μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών από την εφαρμογή σε κάθε περιοχή του αντικειμενικού συστήματος, συμπληρωματική δήλωση και να αποδέχονται ως φορολογητέα αξία, εκείνη που προκύπτει με το αντικειμενικό σύστημα.
Μαρτυρία
«Αντιμετώπισα άγνοια ή αμηχανία και αναγκάστηκα να προσφύγω στα διοικητικά δικαστήρια». Οι παραπάνω επισημάνσεις αποκτούν αντικειμενικότητα όταν έχουν την «έξωθεν» καλή μαρτυρία των αναγνωστών μας. Τέτοιες απόψεις, όπως αυτές της επιστολής του κ. Φαίδωνα Κοζύρη, Ομ. Καθηγητή Νομικής των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Ohio State, συμβάλλουν στην προσπάθεια του υπουργείου Οικονομικών να βοηθήσει τη Διοίκηση να βρει τον βηματισμό της, ώστε οι φορολογούμενοι πολίτες να νιώθουν ασφαλείς, καθόσον οι υποθέσεις τους θα αντιμετωπίζονται, δίκαια και αποτελεσματικά χωρίς ταλαιπωρία και προβληματικούς ελέγχους.
Η επιστολή
Γράφει λοιπόν ο κ. Κοζύρης:
Θα σας ενημερώσω πως έμπλεξε και μένα η ελλιπής γνώση του εμπράγματου δικαίου από τους αρμόδιους.
Διαθέτω εγώ και η γυναίκα μου την επικαρπία «από κοινού, εξ αδιαιρέτου και κατ’ ισομοιρίαν» επί διαμερίσματος 145 τ.μ. στην Καλαμαριά. Η ψιλή κυριότης ανήκει στις δύο κόρες μου που ζουν στην Αμερική και δεν έχουν απολύτως κανένα άλλο περιουσιακό στοιχείο στην Ελλάδα. Ο νόμος φορολογεί για τους κατοίκους του εξωτερικού κάθε ιδιοκτησία στην Ελλάδα ακόμα και την ελάχιστη όπως εδώ, χωρίς κανένα αφορολόγητο. Εστω, αν και ίσως αντισυνταγματική διάκριση.
Επιπλέον, δυστυχώς, η εφορία δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ανάμεσα στην ιδιοκτησία ποσοστού δικαιώματος π.χ. 50%, οπότε και μεταβιβάσιμο είναι και μπορεί να υπόκειται σε λήξη, και στην ιδιοκτησία δικαιώματος «από κοινού, εξ αδιαιρέτου και κατ’ ισομοιρίαν» υπό άλλο καθεστώς όπως εδώ. Η επικαρπία μπορεί να είναι το ένα ή το άλλο. Στην πρώτη περίπτωση, όταν πεθάνει ο 50% επικαρπωτής, το μερίδιό του περνάει στους ψιλούς κυρίους ενώ στη δεύτερη το μερίδιο αυτό του 50% περνάει στον άλλο επικαρπωτή και ενώνεται με το δικό του και μόνο στον θάνατό του δεύτερου όλη η ιδιοκτησία περνάει στους ψιλούς κυρίους.
Ετσι, στο Ε9 οι δύο ψιλοί κύριοι δηλώνουν ο καθένας ένα δικαίωμα ψιλής κυριότητας 50% και όχι 25% και 25% διότι δεν αποκτούν κανένα δικαίωμα στον θάνατο του πρώτου επικαρπωτή, μόνο με τον θάνατο του δεύτερου επικαρπωτή υπεισέρχονται ο καθένας στο 50% της όλης επικαρπίας.
Αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα! Αντιμετώπισα άγνοια ή αμηχανία και αναγκάστηκα να προσφύγω στα διοικητικά δικαστήρια.
Με τιμή,
Φ. Κοζυρης
27.6.09
*ΦΜΑΠ =Φόρος Μεγάλης ακίνητης περιουσίας
Ηλεκτρονική διεύθυνση για τα ερωτήματά σας g.christopoulos@mental.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis