Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά

Σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή γράφει ο κ. Στέφανος Μάνος:
Κύριε διευθυντά

Μία από τις πολλές δεσμεύσεις του πρωθυπουργού ήταν ότι όλες οι αποφάσεις της κυβέρνησης θα λαμβάνονται με απόλυτη διαφάνεια έτσι ώστε οι πολίτες να μπορούν να γνωρίζουν πώς και γιατί ελήφθησαν. Αφορμή για την υπόμνηση αυτή πήρα από το σχόλιο του κ. Στέφανου Κασιμάτη στην «Καθημερινή» της 16/03/10 για το ζήτημα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Από ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση προχώρησε σε απευθείας διαπραγματεύσεις με τη γερμανική εταιρεία HDW, που κατέληξαν σε συμφωνία παραλαβής ενός υποβρυχίου που «γέρνει» με σκοπό τη... μεταπώλησή του και την παραγγελία δύο νέων που θα προστεθούν στα υπό κατασκευήν τρία.

Από την εποχή που ο κ. Σημίτης ήταν υπουργός Βιομηχανίας, όσες αποφάσεις ελήφθησαν για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά είχαν ως αποτέλεσμα τη συσσώρευση ζημιών εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Η δαπανηρότερη απόφαση ήταν η κατ’ όνομα ιδιωτικοποίηση των ναυπηγείων το 2002, οπότε αντί να εισπράξουμε για την πώληση αποφασίσαμε να πληρώσουμε περισσότερα για την απόκτηση υποβρυχίων. Με άλλα λόγια, αντί να πουλήσουμε τα ναυπηγεία, αγοράσαμε τον αγοραστή. Ουρά αυτής της κρατικής επιχειρηματικής επιλογής που, κατά την εκτίμησή μου, έχει κοστίσει στον προϋπολογισμό 1,5 και πλέον δισ. ευρώ, είναι η νέα κυβερνητική συμφωνία.

Οπως με την Ολυμπιακή και τον ΟΣΕ, έτσι και με τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά πρέπει επιτέλους να συμφωνήσουμε ότι δεν πάει άλλο. Η νέα συμφωνία είναι τουλάχιστον περίεργη, ίσως ύποπτη και πιθανολογώ έντονα ασύμφορη για το ελληνικό Δημόσιο.

Καθώς είμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, θα φανταζόμουνα ότι τα οποιαδήποτε κομματικά κίνητρα θα παραμερίζονταν προκειμένου να παρθούν σωστές αποφάσεις.

Σε κάθε περίπτωση περιμένω από τον πρωθυπουργό να δώσει εντολή να ανακοινωθεί με κάθε λεπτομέρεια το σκεπτικό της συμφωνίας, να δικαιολογηθεί η ανάγκη για τόσα υποβρύχια και να περιγραφούν ποιες εναλλακτικές λύσεις εξετάστηκαν.

ΥΓ.: Για να δικαιολογηθούν καταφανώς ασύμφορες συμφωνίες (όπως είναι η αγορά δύο νέων υποβρυχίων) διαχέονται λογικοφανείς φήμες του είδους «μας πιέζει η Μέρκελ για να μας στηρίξει στο Ecofin». Δεν πιστεύω ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά, και αν συνέβαινε, η κυβέρνηση όφειλε να απορρίψει τις πιέσεις αυτές ως απολύτως απαράδεκτες. Οπως απαράδεκτη είναι η στάση της κυβέρνησης (και της προηγούμενης) απέναντι στη Siemens, που ενώ ομολόγησε ότι «λάδωσε» για να κερδίσει διαγωνισμούς, δεν έχει τιμωρηθεί. Και στην περίπτωση αυτή κυκλοφορεί η φήμη ότι το ατιμώρητο του «λαδώματος» οφείλεται σε πιέσεις της γερμανικής κυβέρνησης, ενώ μάλλον κρύβει εγχώριες ανησυχίες για τυχόν αποκαλύψεις.

Πηγή Καθημερινή

19.3.2010