Όλοι θέλουν να κατεβάζουν δωρεάν μουσική και κανείς δε θέλει να είναι παράνομος. Για όσους ψάχνουν δωρεάν τραγούδια στο Διαδίκτυο, η ισορροπία νομιμότητας - παρανομίας είναι ευαίσθητη υπόθεση.
Το κατέβασμα τραγουδιών από διαδικτυακές υπηρεσίες όπως το LimeWire είναι πολύ εύκολη υπόθεση, μπορεί όμως να οδηγήσει και σε ανεπιθύμητα μπλεξίματα με τον νόμο. Ο Ντέιβ Ντέντερερ, ιδιοκτήτης δισκογραφικής εταιρείας στις ΗΠΑ και από τους πρωτοπόρους της μουσικής στο Διαδίκτυο έχει μελετήσει διεξοδικά τους νόμους που διέπουν την αγορά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για «βρώμικη δίνη».
Η γραμμή ανάμεσα στην νομιμότητα και την παρανομία είναι ασαφής, ακόμη και για τον Ντέντερερ. Η διαδικτυακή του υπηρεσία κατεβάσματος τραγουδιών, πληρώνει πνευματικά δικαιώματα στους καλλιτέχνες. Ωστόσο, σε αυτό το ομιχλώδες νομικό τοπίο, κάτι τέτοιο μπορεί να μην είναι αρκετό στο άμεσο μέλλον. Αυτό το σκηνικό μπορεί να λειτουργεί υπέρ των φίλων της δωρεάν μουσικής.
Εξαιτίας του ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις υστερούν σε σχέση με τις τεχνολογικές εξελίξεις, εντοπίζονται πολλές γκρίζες ζώνες όπου η δωρεάν μουσική, αν και όχι ξεκάθαρα νόμιμη, δεν είναι παράνομη. Οι χρήστες μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτά τα κενά, αν και κάποιος θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ενημερωμένος σε νομικά θέματα ώστε να μην αντιμετωπίσει προβλήματα νομιμότητας.
Το νομικό σκεπτικό σχετικά με την αντιγραφή λέγεται δίκαιη χρήση. Το νομικό προηγούμενο που επιτρέπει τη μεταφορά ενός CD σε ένα iPod δημιουργήθηκε μετά την υπόθεση της Sony Αμερικής εναντίον Universal City Studios, γνωστή ως υπόθεση Betamax. Στην ουσία, η απόφαση έλεγε ότι επιτρέπεται η αντιγραφή υλικού που υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα όταν πρόκειται για προσωπική, μη εμπορική χρήση.
Αυτό είναι και το σημείο που περιπλέκεται η κατάσταση. Αν κάποιος θέλει να μεταφέρει ένα άλμπουμ βινυλίου στο iPod του, θα πρέπει να είναι ο δικός του δίσκος, ή θα μπορεί να κατεβάσει τα τραγούδια από μια υπηρεσία στο Ίντερνετ, που δίνει πρόσβαση σε χιλιάδες νόμιμα και παράνομα τραγούδια; Εξάλλου, ο κάτοχος του δίσκου βινυλίου έχει πληρώσει για το δικαίωμα του να ακούσει τα τραγούδια όταν τον αγόρασε.
«Είναι μία γκρίζα ζώνη. Δεν έχει υπάρξει ποτέ δικαστική υπόθεση που να την καλύπτει» αναφέρει ο Φρεντ φον Λόμαν, δικηγόρος της Electronic Frontier Foundation, ομάδας υπεράσπισης της ελευθερίας του λόγου.
Κάποιες από τις υπηρεσίες κατεβάσματος μουσικής από το Διαδίκτυο είναι χωρίς αμφιβολία νόμιμες. Η iTunes της Apple είναι μία από αυτές, με διάφορες προσφορές δωρεάν τραγουδιών κάθε εβδομάδα. Το Amazon προσφέρει και αυτό δωρεάν τραγούδια στη σχετική ιστοσελίδα αγοράς τραγουδιών σε αρχεία .mp3.Αν ψάξει κάποιος, θα βρει αρκετές πηγές από όπου μπορεί να κατεβάσει τραγούδια, νόμιμα και χωρίς κίνδυνο παρανομίας.
Μία άλλη μέθοδος που θεωρείται ασφαλής είναι η ηχογράφηση τραγουδιών από ραδιοφωνικούς σταθμούς στο Ίντερνετ, ιδιαίτερα εάν οι ηχογραφήσεις προορίζονται για προσωπική χρήση. Μάλιστα, με το κατάλληλο λογισμικό που μπορεί κάποιος να βρει δωρεάν στο Ίντερνετ, το κατέβασμα και αποθήκευση τραγουδιών από ραδιοφωνικούς σταθμούς στο Διαδίκτυο γίνεται πολύ εύκολη υπόθεση.
Πηγή: The New York Times
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου