Χωρίς μέριμνα τρεις στις τέσσερις περιοχές Natura
Του Γιωργου Λιαλιου (12.9.08)
Τρεις στις τέσσερις περιοχές Natura της χώρας δεν έχουν συγκεκριμένα όρια και θεσμοθετημένες χρήσεις γης ούτε και επιστημονικό φορέα που να μεριμνά για την προστασία τους. Επί τέσσερα χρόνια δεν έχει ιδρυθεί ούτε ένας νέος φορέας διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής, ενώ σχεδόν τα μισά κονδύλια που έχουν προβλεφθεί από το Γ΄ ΚΠΣ για την υποστήριξη των φορέων πιθανότατα θα χαθούν. Οπως κατήγγειλε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ κ. Δ. Παπαδημούλης, τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχει συσταθεί ούτε ένας φορέας διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής, ενώ ελάχιστα έχουν προχωρήσει και οι οριοθετήσεις των περιοχών Νatura. Με άλλα λόγια, η προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας παραμένει κατά κύριο λόγο θεωρητική. Στα ίδια συμπεράσματα είχε καταλήξει και στα τέλη της άνοιξης συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στα Καλάβρυτα με τη συμμετοχή των επιστημόνων που στελεχώνουν τους φορείς διαχείρισης.
Οπως προκύπτει, από τις 359 περιοχές Natura 2000 που έχει η ξεχωρίσει η χώρα λόγω του ιδιαίτερου περιβάλλοντός τους, μόνο οι 87 έχουν αποκτήσει έναν θεσπισμένο από το κράτος φορέα για την προστασία τους. Συνολικά έχουν ιδρυθεί 27 φορείς διαχείρισης που αντιστοιχούν σε 87 περιοχές Natura, δηλαδή σε λιγότερο από το 25% του συνόλου. Αλλά ακόμα και οι λίγοι αυτοί φορείς διαχείρισης που έχουν ιδρυθεί είναι υποστελεχωμένοι και υποχρηματοδοτούμενοι. Τα προβλήματα αυτά είναι κάθε άλλο παρά τυπικά. Οπως δείχνει καθημερινά πλήθος παραδειγμάτων (με πιο πρόσφατο εκείνο της Ελαφονήσου), ο χαρακτηρισμός μιας περιοχής ως Natura δεν επαρκεί για να εξασφαλίσει την προστασία της: πρέπει να οριστούν ποια είναι τα ακριβή της όρια, να χωριστεί σε ζώνες και να ξεκαθαριστεί τι επιτρέπεται σε καθεμία από αυτές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των υγροτόπων Αξιού, Γαλλικού, Λουδία, Αλιάκμονα, Αλυκών Κίτρους και λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου, που έχουν φορέα διαχείρισης, χωρίς να έχουν... σαφώς οριοθετημένες χρήσεις! Το 2005 το αρμόδιο υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε ότι υπέγραψε την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) για την ανακήρυξη της συγκεκριμένης περιοχής σε εθνικό πάρκο, ωστόσο η ΚΥΑ δεν έχει ακόμα υπογραφεί. Στο μεταξύ, οι πιέσεις για «εκπτώσεις» στο αρχικό κείμενο αυξάνουν, με αποτέλεσμα να παραμένει άγνωστο τι τελικά θα φθάσει στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Οπως καταγγέλλει ο κ. Παπαδημούλης, η έλλειψη φορέων διαχείρισης σημαίνει ότι τα κονδύλια που είχαν προβλεφθεί γι’ αυτούς (και τις προστατευόμενες περιοχές) από το Γ΄ ΚΠΣ παραμένουν αναξιοποίητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όπως είχε υποδείξει σε παλαιότερη απάντησή του στον ευρωβουλευτή ο επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Στ. Δήμας, μόνο το 58% των 51 εκατ. ευρώ κοινοτικής χρηματοδότησης έχει έως σήμερα απορροφηθεί, ενώ τα υπόλοιπα κινδυνεύουν να χαθούν.
Του Γιωργου Λιαλιου (12.9.08)
Τρεις στις τέσσερις περιοχές Natura της χώρας δεν έχουν συγκεκριμένα όρια και θεσμοθετημένες χρήσεις γης ούτε και επιστημονικό φορέα που να μεριμνά για την προστασία τους. Επί τέσσερα χρόνια δεν έχει ιδρυθεί ούτε ένας νέος φορέας διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής, ενώ σχεδόν τα μισά κονδύλια που έχουν προβλεφθεί από το Γ΄ ΚΠΣ για την υποστήριξη των φορέων πιθανότατα θα χαθούν. Οπως κατήγγειλε χθες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ κ. Δ. Παπαδημούλης, τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν έχει συσταθεί ούτε ένας φορέας διαχείρισης προστατευόμενης περιοχής, ενώ ελάχιστα έχουν προχωρήσει και οι οριοθετήσεις των περιοχών Νatura. Με άλλα λόγια, η προστασία του φυσικού πλούτου της χώρας παραμένει κατά κύριο λόγο θεωρητική. Στα ίδια συμπεράσματα είχε καταλήξει και στα τέλη της άνοιξης συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στα Καλάβρυτα με τη συμμετοχή των επιστημόνων που στελεχώνουν τους φορείς διαχείρισης.
Οπως προκύπτει, από τις 359 περιοχές Natura 2000 που έχει η ξεχωρίσει η χώρα λόγω του ιδιαίτερου περιβάλλοντός τους, μόνο οι 87 έχουν αποκτήσει έναν θεσπισμένο από το κράτος φορέα για την προστασία τους. Συνολικά έχουν ιδρυθεί 27 φορείς διαχείρισης που αντιστοιχούν σε 87 περιοχές Natura, δηλαδή σε λιγότερο από το 25% του συνόλου. Αλλά ακόμα και οι λίγοι αυτοί φορείς διαχείρισης που έχουν ιδρυθεί είναι υποστελεχωμένοι και υποχρηματοδοτούμενοι. Τα προβλήματα αυτά είναι κάθε άλλο παρά τυπικά. Οπως δείχνει καθημερινά πλήθος παραδειγμάτων (με πιο πρόσφατο εκείνο της Ελαφονήσου), ο χαρακτηρισμός μιας περιοχής ως Natura δεν επαρκεί για να εξασφαλίσει την προστασία της: πρέπει να οριστούν ποια είναι τα ακριβή της όρια, να χωριστεί σε ζώνες και να ξεκαθαριστεί τι επιτρέπεται σε καθεμία από αυτές. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των υγροτόπων Αξιού, Γαλλικού, Λουδία, Αλιάκμονα, Αλυκών Κίτρους και λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου, που έχουν φορέα διαχείρισης, χωρίς να έχουν... σαφώς οριοθετημένες χρήσεις! Το 2005 το αρμόδιο υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ ανακοίνωσε ότι υπέγραψε την Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) για την ανακήρυξη της συγκεκριμένης περιοχής σε εθνικό πάρκο, ωστόσο η ΚΥΑ δεν έχει ακόμα υπογραφεί. Στο μεταξύ, οι πιέσεις για «εκπτώσεις» στο αρχικό κείμενο αυξάνουν, με αποτέλεσμα να παραμένει άγνωστο τι τελικά θα φθάσει στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Οπως καταγγέλλει ο κ. Παπαδημούλης, η έλλειψη φορέων διαχείρισης σημαίνει ότι τα κονδύλια που είχαν προβλεφθεί γι’ αυτούς (και τις προστατευόμενες περιοχές) από το Γ΄ ΚΠΣ παραμένουν αναξιοποίητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όπως είχε υποδείξει σε παλαιότερη απάντησή του στον ευρωβουλευτή ο επίτροπος Περιβάλλοντος κ. Στ. Δήμας, μόνο το 58% των 51 εκατ. ευρώ κοινοτικής χρηματοδότησης έχει έως σήμερα απορροφηθεί, ενώ τα υπόλοιπα κινδυνεύουν να χαθούν.
Πηγή : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου