«ENA ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ µπροστά στην εξαιρετική νεότητα πόλεων πολύ παλιών, που παραµένουν ανοιχτές σ’ όλους τους ανέµους του πολιτισµού και του κέρδους». Είναι η εντύπωση του ταξιδιώτη της Μεσογείου, σύµφωνα µε τον καθ' ύλην αρµόδιο Φερνάντ Μπροντέλ. Το ξάφνιασµα επιβεβαιώνεται και από την περιγραφή του Βαν Γκονγκ στην κάθοδό του προς τη Ριβιέρα:
«Το χρώµα αλλάζει χωρίς σταµατηµό – δεν ξέρεις αν είναι πράσινο, µοβ ή µπλε, επειδή την επόµενη στιγµή παίρνει µια ροζ ή γκρίζα αντανάκλαση». Στην ανακάλυψη του µεσογειακού χρώµατος ο Ολλανδός δεν ήταν µόνος.
Ο Κουρµπέ κατέφυγε στο ψαροχώρι Παλάβας, νοτίως του Μονπελιέ (στη φωτογραφία «Η ακροθαλασσιά"), ο Σεζάν από τα τέλη του 1870 απεικόνισε τη θάλασσα και τα δάση της Μεσογείου στους πίνακές του.
Οι δύο στάσεις του Μονέ στην Αντίµπ απέδωσαν 10 έργα – σε ένα από αυτά η θάλασσα είναι ζωγραφισµένη σαν χαλί µε πολύτιµους λίθους. Τα χνάρια του ακολούθησε και ο σκοτεινός Μουνχ, που έφτασε στη Νίκαια το 1891. Ογδόντα πίνακες από µουσεία και ιδιωτικές συλλογές εκτίθενται στο Παλάτσο Ντουκάλε της Γένοβας, συστήνοντας τον ευρωπαϊκό Νότο ως µοτίβο αλλά και σταθµό στην προσωπική αναζήτηση των µεγάλων ζωγράφων.
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
5.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου