Η διπλή κρίση, δημοσιονομική και παραγωγική, που καταδιώκει την ελληνική οικονομία αρχίζει πλέον να δείχνει τα δόντια της. Οσο περνούν οι μήνες και δεν υπάρχουν σημάδια αντιστροφής των οικονομικών συνθηκών, τόσο αυξάνονται οι επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία, μεταφέροντας άκρως δυσμενείς συνέπειες στην ελληνική κοινωνία. Οι επιχειρήσεις δεν περνούν τις καλύτερες των ημερών τους, οι πωλήσεις κάμπτονται διαρκώς, τα ρευστά διαθέσιμα υποχωρούν, οι τράπεζες με τη σειρά τους παραμένουν επιφυλακτικές στη χορήγηση πιστώσεων και έτσι οι πληρωμές μετατίθενται στο μέλλον, οι επιταγές μεταφέρονται από χέρι σε χέρι για να μείνουν στο τέλος ακάλυπτες και να σκάσουν αφήνοντας πίσω τους φέσια, πρόσθετες υποχρεώσεις και άλλα συναλλακτικά ήθη, του τύπου «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»... Ολη αυτή η κατάσταση επιδρά σε όλο το οικονομικό σύστημα, δημόσιο και ιδιωτικό, συσσωρεύοντας υπερβάλλον κόστος, οικονομικό και ψυχολογικό. Το κράτος πιέζεται, η πολιτική εξουσία εξασθενεί και αντιδρά σπασμωδικά, δεν έχει τη δύναμη ούτε το σθένος να συλλάβει και να εφαρμόσει ολοκληρωμένες πολιτικές. Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη παρέμβαση της κυβέρνησης. Ανακοίνωσε εισπρακτικά μέτρα τώρα και προανήγγειλε πρόσθετα για το φθινόπωρο, διαμορφώνοντας περιβάλλον επικίνδυνης αναμονής, η οποία αναστέλλει επιλογές, αγορές, πράξεις και αποφάσεις. Τα νοικοκυριά μαζεύονται, συντηρητικοποιούνται ακόμη περισσότερο, σκέφτονται διπλά, αποφεύγουν δαπάνες και πληρωμές, επιτείνοντας τελικώς το περιβάλλον κρίσης. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το κράτος θα εισπράξει τα λεφτά που διεκδικεί, ούτε βεβαίως να εγγυηθεί ότι θα μεταφέρει σήματα σταθεροποίησης και ελέγχου των οικονομικών συνθηκών. Με αποτέλεσμα ο φαύλος κύκλος να διευρύνεται, η οικονομία να χάνει στροφές, το κόστος να πολλαπλασιάζεται και να πιέζει αφόρητα τις επιχειρήσεις, αναδεικνύοντας πρωτοφανή παραγωγικά αδιέξοδα, από τη διόγκωση των οποίων πηγάζουν περιορισμοί, συρρικνώσεις και εσχάτως αιφνίδιοι θάνατοι. Το τελευταίο διάστημα απ΄ όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας, από τη βιομηχανία και το εμπόριο ως την αγροτική παραγωγή και τις υπηρεσίες, μεταφέρονται συνεχώς τέτοια αυξανόμενα κύματα ανασφάλειας, τα οποία τείνουν να γίνουν γιγαντιαία και να πετάξουν το ελληνικό σκάφος στην κυριολεξία στα βράχια. Οι περισσότεροι αναμένουν την επικράτηση εκρηκτικών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών στις αρχές του προσεχούς φθινοπώρου και επιμένουν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αφήσει τα πράγματα στην τύχη τους. Είναι ανάγκη τώρα και όχι τον Σεπτέμβριο να επαναξιολογήσει τις συνθήκες και να τελειώσει με τις πολλές αναμονές και τις ακόμη περισσότερες αναστολές. Κανονικά θα έπρεπε να έχει μιλήσει απολύτως ειλικρινώς από τώρα και να έχει θέσει τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οσο αυτό δεν κατανοείται, τόσο προσεγγίζουμε τον χρόνο σύγκρουσης με τα βράχια.
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
2.7.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου