«Ευτυχώς που φέτος δεν υπάρχουν καταλήψεις! Αλλιώς, η κατάσταση στο πανεπιστήμιο θα ήταν ακόμη χειρότερη». Αυτό λένε πρωτοετείς φοιτητές, που ένα μήνα στα φοιτητικά έδρανα διαπιστώνουν ότι άλλα περίμεναν, άλλα βρήκαν. Τα δύο (τουλάχιστον) τελευταία χρόνια διάβασαν, θυσίασαν άλλα ενδιαφέροντα, κουράστηκαν για να πετύχουν την πολυπόθητη εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Και τώρα τι βρίσκουν; Ελλειψη οργάνωσης, μαθήματα από σημειώσεις, άσχημες υποδομές είναι μερικά από τα παράπονα που διατυπώνουν. Εστω κι αν κάποιος «δύσπιστος» συνδέσει τα παραπάνω παράπονα με το μοντέλο της σχολικής τάξης, η εικόνα του οποίου είναι νωπή για τους πρωτοετείς, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει με αυτό στο οποίο αντιδρούν οι περισσότεροι: τη γάγγραινα της κομματικοποίησης. «Οι φοιτητικές παρατάξεις είναι ενοχλητικές και η κομματικοποίηση δηλητηριάζει το κλίμα» ανέφερε στην «Κ» η Κλαίρη Αντωνακάκου, πρωτοετής στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Την πέμπτη εβδομάδα μετά την έναρξη του έτους -δηλαδή αρχές Νοεμβρίου- η γραμματεία της σχολής μας έδωσε τον κατάλογο με τα βιβλία. Ομως, αυτός περιείχε λάθος βιβλία. Οταν το επισημάναμε, οι υπάλληλοι μάς είπαν ότι έπρεπε να το έχουμε δηλώσει δύο εβδομάδες μετά την εγγραφή μας, η οποία έγινε στις αρχές Οκτωβρίου! Πώς θα μπορούσε να έχει γίνει αυτό;» λέει, μιλώντας στην «Κ», η Φωτεινή Μπρούσαλη, πρωτοετής στο τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου, η οποία ήλθε στην Αθήνα για να σπουδάσει από τους Παξούς της Κέρκυρας και μας μεταφέρει ένα δείγμα του αλαλούμ που επικρατεί (και) στα ελληνικά πανεπιστήμια.
«Οι εντυπώσεις μου από τη σχολή; Εκτός από τους χώρους που βλέπετε πώς είναι -οι αφίσες και τα τραπεζάκια κυριαρχούν στον χώρο- οι καθηγητές είναι… μοιρασμένοι. Αλλοι δείχνουν να ασχολούνται μαζί μας, να πιάνουν τον παλμό της αίθουσας. Αλλοι μπαίνουν στο αμφιθέατρο, λένε το μάθημα στα γρήγορα και φεύγουν. Δεν είναι λάθος; Αυτοί τα έχουν μάθει, εμείς όμως όχι!» μας λέει η Χριστίνα Τζανετάκου, φίλη και συμφοιτήτρια της Φωτεινής.
«Βιβλία δεν έχουμε, τα αμφιθέατρα είναι χάλια, δεν υπάρχουν υποδομές όπως θα ταίριαζε σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα» λέει ο Γεράσιμος Σεραφειμίδης, φοιτητής σε τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ. «Ομως, κυρίως με ενοχλούν τα μέλη των φοιτητικών παρατάξεων που «σφάζονται» μεταξύ τους. Βρίζονται, πιάνονται στα χέρια, οι παρέες χωρίζονται επειδή κάποιοι ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα. Ποτέ δεν το περίμενα αυτό από νέους ανθρώπους» συμπληρώνει ο ίδιος. «Τα μέλη των φοιτητικών παρατάξεων σε βοηθούν όταν βρεθείς για πρώτη φορά στο άγνωστο περιβάλλον της σχολής. Ομως, τα κάνουν όλα για να γραφτείς στην παράταξη, για την ψήφο. Γίνονται πιεστικοί για να συμμετάσχεις στις εκδηλώσεις τους για να έχουν... μπούγιο. Είναι απαράδεκτο», προσθέτει η Ειρήνη Βάρσου, φοιτήτρια στο Οικονομικό Αθηνών. «Είμαστε νέοι που ήλθαμε να σπουδάσουμε, να μάθουμε νέα πράγματα, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας. Το να πλησιάζουν κάποιοι φοιτητές έναν συμφοιτητή τους και να «πουλάνε» φιλία μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους είναι απογοητευτικό», λέει από την πλευρά της η Κλαίρη Αντωνακάκη.
«Tο κλίμα δεν σε εμπνέει»
«Στην αρχή ήμουν τακτική στα μαθήματα. Ομως, δεν έρχομαι πολύ πια. Τα μαθήματα είναι βαρετά και το γενικότερο κλίμα δεν εμπνέει για να κάνεις κάτι δημιουργικό. Τώρα κάνω μαθήματα αγγλικών και οδήγησης. Βρήκα την ευκαιρία μετά την εντατική προσπάθεια που έκανα στο λύκειο για να εισαχθώ», μας λέει η Ελλη Νομπέλη.
«Πριν έλθω πίστευα ότι θα ήταν καλύτερα. Γονείς και δάσκαλοι μάς μιλούσαν για το πανεπιστήμιο. Δεν είχα διαμορφώσει μια ιδανική εικόνα για τη σχολή. Αλλά δεν περίμενα και αυτό που συνάντησα», καταλήγει ο Γεράσιμος, αποτυπώνοντας τις εντυπώσεις του 18χρονου, που από μαθητής λυκείου σε δύο μήνες έγινε… «συνάδελφος», όπως συνήθως αποκαλούν οι καθηγητές τους φοιτητές τους.
Του Αποστολου Λακασα
Πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
14.11.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου