Θα ξεκινήσω ευθύς αμέσως να παρουσιάσω ένα πρόβλημα σε σχέση με τη δημόσια ακίνητη περιουσία, από τη διαιώνιση του οποίου το ελληνικό Δημόσιο χάνει εκατοντάδες εκατομμύρια, την ίδια στιγμή που περιορίζει οριζόντια ακόμα και τις μικρότερες και ενίοτε αναγκαίες δαπάνες για τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών. Ενα πρόβλημα που όσο υφίσταται, λόγω της αναβλητικότητας και της αδιαφορίας της ελληνικής πολιτείας, δίνει τη δυνατότητα σε κάποιους να πλουτίζουν εις βάρος της. Λίγοι από εμάς έχουν ακούσει για τις σχολάζουσες κληρονομίες και ακόμα λιγότεροι ξέρουν κάτι γι’ αυτό το σημαντικό θέμα. Προς ενημέρωση, λοιπόν, αναφέρω: Σχολάζουσα κληρονομία ονομάζεται η κληρονομία κινητής και ακίνητης περιουσίας που α) ο κληρονόμος της είναι άγνωστος ή β) δεν είναι βέβαιο ότι αποδέχτηκε την κληρονομία του προσώπου που απεβίωσε. Επομένως, σχολάζουσα κληρονομία είναι αυτή που βρίσκεται σε αναμονή (σε σχόλη) μέχρις ότου βρεθεί ο κληρονόμος. Στο μεσοδιάστημα, τη διαχείρισή της ως αντιπρόσωπος του κληρονόμου ασκεί ο κηδεμόνας.
Ο κηδεμόνας διορίζεται από το Μονομελές Πρωτοδικείο του τόπου της τελευταίας κατοικίας ή διαμονής του αποβιώσαντος. Οι αρμοδιότητες του οριστικού κηδεμόνα είναι να αντιπροσωπεύει τον κληρονόμο και να διαχειρίζεται την κληρονομία. Η θητεία του λήγει όταν γίνει γνωστός ο κληρονόμος και τα έξοδα τα οποία πραγματοποιούνται βαρύνουν την κληρονομία και δικαιούται αντιμισθίας.
Οταν δεν βρίσκεται κληρονόμος σε εύλογο χρονικό διάστημα ή όσοι βρίσκονται αποποιούνται την κληρονομία, το Δικαστήριο βεβαιώνει ότι κληρονόμος είναι το Δημόσιο. Ετσι, παύει η κληρονομία να είναι σχολάζουσα. Ολα αυτά είναι ωραία, θα σκεφτεί κάποιος, έχουμε πολύ καλούς νόμους, αλλά για να δούμε όμως πως εφαρμόζονται.
Από εμπειρία χρόνων των εκκαθαρισμένων σχολαζουσών κληρονομιών που διαχειρίζεται η ΚΕΔ, η πλειονότητα των ακινήτων ήταν υποθέσεις που η εκκαθάρισή τους από τον κηδεμόνα είχε κρατήσει από 10 έως 30 χρόνια και σε κάποιες απ’ αυτές υπήρχαν παραλείψεις εκ μέρους των κηδεμόνων που χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν εκ των υστέρων από τους δικηγόρους της ΚΕΔ.
Ενδεικτικά σας αναφέρω δύο παραδείγματα:
Ακίνητο στη Γλυφάδα, ημερομηνία θανάτου των κληρονομουμένων από το ελληνικό Δημόσιο 20-12-1976, προς διαχείριση από την ΚΕΔ έτος 2007, 31 χρόνια από τον θάνατο μέχρι την εκποίησή του διά δημοπρασίας, με τιμή κατακυρώσεως 2.025.000 ευρώ.
Σχολάζουσα κληρονομία Δ. Π. αποτελούμενη από δεκαπέντε αυτοτελή ακίνητα και μία πολυκατοικία, περιλαμβάνουσα είκοσι τρεις ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες. Ημερομηνία θανάτου του κληρονομούμενου από το ελληνικό Δημόσιο 6-5-1994, προς διαχείριση από την ΚΕΔ τριών μόνο ακινήτων το έτος 2007, 13 χρόνια από τον θάνατο, τα δε υπόλοιπα γνωστοποιήθηκαν στην ΚΕΔ με αναφορά του κηδεμόνα στις 17-6-2010, δηλαδή δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατο του κληρονομούμενου.
Η ζημία του ελληνικού Δημοσίου είναι επιβεβαιωμένη και αφορά τόσο τις τραγικές καθυστερήσεις εκκαθάρισης των σχολαζουσών κληρονομιών, όσο και το γεγονός ότι πιθανολογείται σφόδρα πως οι περισσότερες σχολάζουσες που θα έπρεπε να καταλήξουν στα χαρτοφυλάκια του ελληνικού Δημοσίου οικειοποιούνται από τρίτους με παράνομους και προκλητικούς τρόπους.
Ολες οι πληροφορίες που παρέθεσα παραπάνω προέρχονται από ένα ακόμη σχέδιο της ΚΕΔ για την εξασφάλιση εκατοντάδων εκατομμυρίων για το ελληνικό Δημόσιο, από τη χρηστή διαχείριση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Η ελληνική οικονομία δεν έχει την πολυτέλεια σήμερα, ούτε την είχε άλλωστε ποτέ ιστορικά, να ανθήσει μέσα από τη μονοθεματική παραγωγική δραστηριότητα, όπως για παράδειγμα η Ελβετία με τις χρηματοπιστωτικές της υπηρεσίες. Συνεπώς, η απαξίωση των πολλών καλών μικρών σχεδίων και η επικέντρωση σ’ ένα μεγάλο σχέδιο που θα μας λυτρώσει μεμιάς από την οικονομική κακοδιαχείριση δεκαετιών, μάλλον εντείνει το οικονομικό μας αδιέξοδο.
Του Β. Μαγκλάρα
* Ο κ. Βασίλης Μαγκλάρας είναι αναπληρωτής επιστημονικός διευθυντής ΙΣΤΑΜΕ, προϊστάμενος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης ΚΕΔ.
Πηγή Καθημερινή
28.8.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου