Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Το αιματοβαμμένο «κανούν» κυριαρχεί στην Αλβανία

Ο φόβος της βεντέτας κρατάει παιδιά φυλακισμένα στα σπίτια τους

Ηταν 12 χρόνων ο Ντριτάν όταν είδε να σφάζουν «μπροστά στα μάτια» του, τον πατέρα του και τον θείο του, ενώ λίγο αργότερα, ο παππούς του εκδικήθηκε τον θάνατο των παιδιών του, σκοτώνοντας δύο άτομα από το σόι των αντιπάλων.
Σήμερα, ο Ντριτάν, στα 17 του, είναι και ο ίδιος υποψήφιο θύμα της αιματηρής βεντέτας που έχει ανοίξει η οικογένειά του και για να γλιτώσει αυτοφυλακίστηκε, μαζί με άλλους 17 συγγενείς του στο σπίτι του, στη συνοικία Μπαθόρε των Τιράνων. Αφού διέκοψε το σχολείο, θα μείνει εκεί κλεισμένος εφ' όρου ζωής, εκτός κι αν καταφέρει να δραπετεύσει και να εξαφανιστεί από προσώπου γης για να μην τον βρουν και τον σκοτώσουν εκείνοι στους οποίους η οικογένειά του χρωστάει αίμα… Αναγκαστική παρέα στη «ζωή εν τάφω», ο Ντριτάν έχει τη 15χρονη αδερφή του Ενγκλιντίνα και τα ξαδερφάκια του, Σεφεντίν, 5 χρόνων (όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας του ήταν αβάπτιστος και πήρε το όνομά του), Γιούγκερς, 10 χρόνων και Γκλέντισον, 13 χρόνων.
Κλειστά παράθυρα
Με το που ξέσπασε η βεντέτα, εγκατέλειψαν το σχολείο και κλειδώθηκαν στο σπίτι όπου σπάνια ανοίγουν ακόμη και τα παράθυρα.
Τη μοίρα του Ντριτάν βιώνουν περισσότερα από 1.000 παιδιά στη σημερινή Αλβανία, εκεί όπου ανοίγουν ακόμη σαμπάνιες για την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και διεκδικούν την είσοδό τους στην Ε. Ε.! Ο μικρός Σεφεντίν δεν έχει πατέρα, δεν παίζει με άλλα παιδιά γιατί δεν μπορεί να βγει από το σπίτι -με χίλιες δυο προφυλάξεις ξεμυτίζει στην αυλή- δεν θα κάνει οικογένεια γιατί καμιά γυναίκα δεν θα θελήσει να φυλακιστεί, είναι ένας ζωντανός νεκρός στα πέντε του χρόνια. «Αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν σε ατμόσφαιρα βίας και κάποια στιγμή στη ζωή τους θα την εκδηλώσουν», λέει στην «Κ» η Αϊντα Πιράνι, ψυχολόγος και μέλος της επιτροπής συμφιλίωσης οικογενειών που βρίσκονται σε βεντέτα, την οποία συναντήσαμε στη Σκόδρα, μία από τις περιοχές του αλβανικού Βορρά, όπου το μεσαιωνικό εθιμικό δίκαιο, το γνωστό «κανούν», εξακολουθεί να ρυθμίζει σε μεγάλο βαθμό τις διαφορές -και τις ζωές- μεταξύ των ανθρώπων.
«Τα παιδιά είναι ίσως τα μεγαλύτερα θύματα σε αυτήν την τραγωδία που ταλαιπωρεί τη σύγχρονη Αλβανία. Για σκεφτείτε ένα παιδάκι να περάσει όλη του τη ζωή του μέσα σ' ένα σπίτι. Τρελαίνεσαι και μόνο στην ιδέα. Βέβαια, το «κανούν» δεν επιτρέπει να σκοτώνουν παιδιά κάτω των 15 χρόνων, αλλά δυστυχώς αυτό δεν τηρείται πλέον ή οι άνθρωποι φοβούνται ότι ο αντίπαλος, τυφλωμένος από το μίσος, θα το καταστρατηγήσει…».
Παιδιά εγκλωβισμένα υπάρχουν σχεδόν παντού στη βόρεια Αλβανία, όπου οι βεντέτες ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες. Στο οροπέδιο του Ντουκανγκίνι, τη Σκόδρα, την Τροπόγια, το Κούκσι, στα ίδια τα Τίρανα όπου έχουν μετοικήσει τα τελευταία χρόνια δεκάδες χιλιάδες Αλβανοί του Βορρά μεταφέροντας τις προαιώνιες διενέξεις τους. Η κυβέρνηση των Τιράνων, υπό την πίεση και της διεθνούς κοινότητας, έθεσε σε εφαρμογή στην περιοχή της Σκόδρας, όπου το πρόβλημα εμφανίζεται οξύτερο, πρόγραμμα που προέβλεπε τη δίωρη παράδοση από δασκάλους του Δημοσίου μαθημάτων στα σπίτια εγκλωβισμένων παιδιών, ώστε να μάθουν τουλάχιστον να διαβάζουν. Η προσπάθεια δεν δείχνει να αποδίδει. «Δεν φτάνει αυτό, είναι λίγο. Η διδασκαλία πρέπει να γίνεται σε συνθήκες σχολείου και όχι σε κλειδαμπαρωμένα σπίτια. Πρέπει το κράτος να πάρει μέτρα ώστε τα παιδιά αυτά να πηγαίνουν στο σχολείο. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τους στερήσει τη χαρά του σχολείου».
Κι όμως, το κάνουν η ίδια η κοινωνία που επί 600 χρόνια αναπαράγει το φοβερό αυτό έθιμο και η αδυναμία του οργανωμένου κράτους να κλείσει την πληγή, που φροντίζει επιμελώς να κρύβει για να μη δυσφημιστεί η χώρα στα μάτια των ξένων επενδυτών!
Οι επιτήδειοι
Πρόσφατα, μάλιστα, αποκαλύφθηκε ότι σ' ένα ίδρυμα στην κωμόπολη Πολιτσάνι «φιλοξενούνταν» σε άθλιες συνθήκες 20 παιδιά εγκλωβισμένων οικογενειών, ενώ τα χρήματα που είχαν διατεθεί από την Ε. Ε. και ανθρωπιστικές οργανώσεις είχαν καταλήξει στις τσέπες επιτήδειων, που δραστηριοποιούνται στην Αλβανία υπό τον μανδύα του αλτρουισμού και της βοήθειας των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων. Η εφημερίδα «Σέκουλι» έγραψε για 17 εκατ. ευρώ που προορίζονταν για τους εγκλωβισμένους και έκαναν φτερά! «Υπάρχουν κύκλοι που ροκανίζουν τα προγράμματα και τα χρήματα δεν φτάνουν ποτέ στον προορισμό τους», λέει στη «Κ» ο πρόεδρος του «Συλλόγου Αποστολών για Ειρήνη και Συμφιλίωση στην Αλβανία», που εδρεύει στη Σκόδρα, Μουσταφά Νταΐτ.
Στην ερώτηση για το πώς νομίζει ότι μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα, είναι απόλυτος: «Η κατάργηση της θανατικής ποινής, που ίσχυε επί Χότζα, ήταν πρόωρη το 1994. Πρέπει να την επαναφέρουν για να παταχθεί το φαινόμενο. Αν δεν επανέλθει η θανατική ποινή, τουλάχιστον να καταργηθεί ο νόμος που λέει ότι όταν παραδεχθεί ο δολοφόνος την πράξη του, η ποινή του μειώνεται στο μισό» …
Από το 1991, οπότε κατέρρευσε το καθεστώς Χότζα και επανεμφανίστηκε το «κανούν», έχουν σκοτωθεί σε βεντέτες 9.800 άτομα. Σε αυτό το διάστημα εγκλωβίστηκαν 6.000 οικογένειες από τις οποίες οι 1.500 παραμένουν εγκλωβισμένες, ενώ στα 18 χρόνια συμφιλιώθηκαν γύρω στις 3.000 οικογένειες.

Του απεσταλμένου μας στην Αλβανια Σταυρου Tζιμα

«Στόχος», τώρα που ενηλικιώθηκε
Ο συμφιλιωτής οικογενειών που βρίσκονται σε βεντέτα, ονόματι Ατζεμ, ήταν κατηγορηματικός όταν ξεκινήσαμε να συναντήσουμε εγκλωβισμένα παιδιά της οικογένειας του 17χρονου Ντριτάν Πούτσι στον συνοικισμό Μπαθόρε, στα Τίρανα. «Μην κάνετε καμιά κίνηση που μπορεί να θεωρηθεί ύποπτη γιατί θα μας ρίξουν», μας προειδοποίησε. «Υπερβολές, θέλει να δώσει δραματικές διαστάσεις», σκέφθηκα.
Στη διαδρομή μάς εξήγησε ότι το σπίτι - φυλακή των Πούτσι απέχει λίγα μόλις μέτρα από εκείνο της οικογένειας του Ριζάτ Φερχάτι που έχει να «ζητήσει» αίμα. «Υπάρχει κίνδυνος να νομίσουν ότι είστε συγγενείς των Πούτσι και να μας ρίξουν, γιατί το «κανούν» λέει ότι νομιμοποιούνται να σκοτώσουν οποιονδήποτε άνδρα από το σόι τους. Παρακολουθούν το σπίτι μέρα - νύχτα».
Καθώς το αυτοκίνητο χόρευε στον χωματόδρομο, το κεφάλι ενός άνδρα προέβαλε πίσω από ένα φράχτη. «Τον είδατε, μας παρακολουθεί», είπε ο Ατζεμ και βγάζοντας το πιστόλι από τη ζώνη το τοποθέτησε ανάμεσα στα πόδια του. «Καλύτερα να γυρίσουμε πίσω», απάντησα, αλλά είχαμε ήδη φτάσει. Η βαριά σιδερένια πόρτα της αυλής άνοιξε, μόλις ο συμφιλιωτής φώναξε «Τζιλάλ, οι δημοσιογράφοι είμαστε, ήρθαμε». Περάσαμε γρήγορα γρήγορα στο εσωτερικό και καθήσαμε στο σαλόνι, μακριά από τα παράθυρα, για λόγους ασφαλείας. Εξάλλου, μόλις τελευταία, οι εγκλωβισμένοι Πούτσι άρχισαν να βγαίνουν κάπου κάπου και με χίλιες δυο προφυλάξεις στην αυλή – κι αυτό για λίγο. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούν στα δωμάτια με τα παράθυρα σφραγισμένα. «Από όλους, μόνο μια γυναίκα βγαίνει για να μας προμηθεύει τρόφιμα και αυτή με κίνδυνο της ζωής της», είπε ο Τζιλάλ.
Ο νεαρός Ντριτάν καθόταν αμίλητος, με απλανές βλέμμα, σε μια καρέκλα παρακολουθώντας τη συζήτηση με τον θείο του. Κάπνιζε διαρκώς και όταν επιχειρήσαμε να τον φωτογραφίσουμε, αγρίεψε. «Οχι τέτοια», είπε κοφτά.
«Ο Ντριτάν είναι στόχος τώρα που ενηλικιώθηκε, το ίδιο και η αδερφή του που έκλεισε τα δεκαπέντε», παρενέβη ο θείος του.
«Τι σκέφτεσαι να κάνεις, Ντριτάν, θα μείνεις εδώ μια ζωή;», ρώτησα. Ανασήκωσε τους ώμους, άναψε τσιγάρο και συνέχισε να σιωπά. Ο Σεφεντίν, ο Γιούγκερς και ο Γκλέντισον, τα ξαδέλφια του, άκουγαν ανέκφραστοι τον θείο τους να εξιστορεί το δράμα της οικογένειας, δίχως να έχουν συνειδητοποιήσει, πιθανότατα, το ζοφερό μέλλον τους.
Για το τίποτα
«Ολα έγιναν για το τίποτα. Τα αδέρφια μου είχαν ένα μαγαζί δίπλα στο μαγαζί των Φερχάτι και μια μέρα μάλωσαν για το πού θα τοποθετεί η κάθε πλευρά τα εμπορεύματα στην κοινή αυλή. Πάνω στον καβγά, μαζεύτηκαν εφτά Φερχάτι και έσφαξαν με μαχαίρια τους αδερφούς μου. Εγώ είμαι με το νόμο, αλλά σ’ εμάς από τον Βορρά ισχύει πρώτα το “κανούν” κι έπρεπε να εκδικηθούμε. Επειτα από κάποιο διάστημα, ο 75χρονος πατέρας μου σκότωσε μια μέρα δύο από τους άλλους που περνούσαν με αυτοκίνητο. Ομως, ένας από αυτούς ήταν γυναίκα, που φορούσε σκούφο και δεν τη διέκρινε ο πατέρας μου. Κανονικά σκότωσαν δύο αυτοί και δύο εμείς, έπρεπε να είμαστε ισοπαλία, αλλά το “κανούν” λέει ότι για να εκδικηθείς τον θάνατο μιας γυναίκας πρέπει να σκοτώσεις εφτά άντρες. Τους στείλαμε μεσολαβητές, αλλά είναι ανένδοτοι. Μας διεμήνυσαν ότι θα μας σκοτώσουν όπου κι αν πάμε. Δύο παιδιά μου, ο Ντιφρίμ και ο Παΐτιμ, κατάφεραν να διαφύγουν παράνομα στην Ελλάδα, αλλά κι εκεί τους κυνηγούν. Εμείς εδώ κινδυνεύουμε ανά πάσα στιγμή. Ο εχθρός μάς παρακολουθεί όλο το 24ωρο. Ελέγχουν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Μέχρι πρόσφατα δεν βγαίναμε καν από τα δωμάτιά μας για να μη γίνουμε στόχος. Ζητήσαμε μπέσα για τα μικρά παιδιά για να πάνε στο σχολείο, μας είπαν ότι θα μας την δώσουν, αλλά δεν τους πιστεύουμε, φοβόμαστε ότι θα τους κάνουν κακό».
«Μου λείπει το σχολείο, δεν έχω φίλους και αυτό με στενοχωρεί πολύ», είπε στην «Κ» ο Γκλέντισον περιγράφοντας την καθημερινότητά του στη «φυλακή». «Ξέρω ότι θέλουν να μας σκοτώσουν όπως σκότωσαν και τον πατέρα μου. Εμείς θέλουμε να συμφιλιωθούμε, αλλά εκείνοι αρνούνται», απάντησε όταν τον ρώτησα αν γνωρίζει τον λόγο για τον οποίο δεν μπορεί να βγει από το σπίτι και να πάει στη γειτονιά.

Οικογένεια εγκλωβισμένη από το 1992
H καθημερινότητα της 10χρονης Κλωντιάνα Φούσα κυλάει βασανιστικά στο χωριό Γκρούντερε, λίγα χιλιόμετρα ΒΔ της Σκόδρας. Είναι (αυτο)φυλακισμένη σ’ ένα σπίτι - παράγκα, μαζί με τους γονείς της και τα τέσσερα ανήλικα αδερφάκια της, Ελτον 5, Ελβις 8,5, Κλονίντα 12 και Κλοτίλντα 15 χρόνων.
Η Κλοντιάνα και τα αδέλφια της γεννήθηκαν σ’ αυτό το σπίτι από το οποίο δεν βγήκαν ποτέ, αφού η οικογένεια είναι εγκλωβισμένη από το 1992, όταν ο αστυνομικός πατέρας, Νικολίν Φούσα, σκότωσε σε ώρα υπηρεσίας έναν επίδοξο ληστή. Μολονότι καταδικάστηκε από δικαστήριο και εξέτισε την ποινή του, χρωστάει με βάση το «κανούν» αίμα. Δώδεκα φορές ο μεσολαβητής έκανε προσπάθεια συμφιλίωσης, αλλά οι συγγενείς του θύματος δεν δέχτηκαν να δώσουν την αιώνια μπέσα.
«Παίζουμε στην αυλή και βλέπουμε τηλεόραση» ήταν η απάντηση στην ερώτηση για τις δραστηριότητές της. «Γράψτε, τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν να βγούμε από εδώ, πώς θα μεγαλώσουμε σ’ αυτό το σπίτι; Θέλουμε να βγούμε στους δρόμους να κάνουμε ποδήλατο, να παίξουμε με άλλα παιδιά». Τα λόγια της μικρής ηχούσαν σαν κρότος πυροβολισμών. Ο πατέρας της βούρκωσε. «Εστειλα τα τέσσερα παιδιά στο ίδρυμα στον Πολιτσάνι, αλλά τα πήρα πίσω γιατί τους συμπεριφέρονταν σαν ζώα… Φοβάμαι ότι αν απομακρυνθούν θα τα σκοτώσουν ή θα τα απαγάγουν. Η λύση είναι να φύγουμε στο εξωτερικό, αλλά πώς;».
Ξέρεις να διαβάζεις, ρώτησα τον Ελβις; «Οχι, μόνο να μετράω λίγο», απάντησε και έσπευσε να κρυφτεί στο υπνοδωμάτιο όπου κάτω από μια τεράστια εικόνα του Χριστού κοιμούνται σ’ ένα κρεβάτι και έναν καναπέ και τα εφτά μέλη της οικογένειας για λόγους ασφαλείας!


Πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
26.9.09

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Το άλλοθι του υπέρογκου δημοσίου χρέους

Θα ήταν περίεργο αν η κάθε κυβέρνηση δεν θεωρούσε το δημόσιο χρέος που της κληροδοτεί η προηγούμενη βάρος και εμπόδιο για την πραγματοποίηση των στόχων της. Τα στελέχη της απερχόμενης κυβέρνησης έχουν εξειδικευθεί σ’ αυτού του είδους τη φθηνή ρητορική. Είναι βέβαια γεγονός ότι η εξυπηρέτηση του χρέους απορροφάει σημαντικούς πόρους, οι οποίοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για πιο ευγενείς σκοπούς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, κ. λπ. Ξεχνάμε, όμως, ότι όταν συνάπτονται τα δάνεια, οι κυβερνώντες επικαλούνται τους ίδιους ακριβώς ευγενείς σκοπούς, την Υγεία, την Παιδεία, τις δημόσιες επενδύσεις ή άλλες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες. Απ’ αυτήν την άποψη, ο δανεισμός είναι πάντα ευπρόσδεκτος πολιτικά και μακροπρόθεσμα ωφέλιμος. Στα χρηματοοικονομικά, αυτό λέγεται μόχλευση και αποτελεί σημαντικό παράγοντα για γρήγορη ανάπτυξη, είτε πρόκειται για εταιρεία είτε για κράτος.

Πολιτική αντιπαράθεση

Στην πολιτική όμως αντιπαράθεση, το ισοζύγιο παρουσιάζεται παραποιημένο. Παρακάμπτεται συστηματικά το πώς θα ήταν η εικόνα της χώρας χωρίς τις σημερινές υποδομές ή το σημερινό ασφαλιστικό που εν μέρει έγιναν με δανεικά και η προσοχή εστιάζεται μονόπλευρα στο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, μια ομολογουμένως αντιπαραγωγική δαπάνη. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, όχι άσχετους με τις ατέλειες του πολιτικού μας συστήματος και αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένους.

Ενας προφανής λόγος είναι πως υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι το σύνολο των χρημάτων που δανείστηκε το ελληνικό κράτος δεν εξυπηρέτησε αποκλειστικά ευγενείς στόχους, σαν αυτούς που προαναφέρθηκαν. Μέρος πήγε σε ρουσφέτια, εξυπηρέτηση εκλογικής πελατείας ή στη συντήρηση θυλάκων διαφθοράς. Υπάρχει, επομένως, καχυποψία.

Κάποια συστήματα που στήθηκαν για την προώθηση της κοινωνικής συνοχής είναι σπάταλα και αναποτελεσματικά, ενώ ορισμένα, όπως το ασφαλιστικό, αποτελούν απειλή για πλήρη δημοσιονομική κατάρρευση. Επομένως, διογκώνοντας τις ατέλειες υποβαθμίζεται σχεδόν αυτόματα η χρησιμότητά τους.

Η μονομερής επίκληση των βαρών του δημοσίου χρέους δημιουργεί ένα εύκολο άλλοθι για την εκάστοτε κυβέρνηση γι’ αυτά που δεν κάνει, π. χ. να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα. Στον βαθμό που αυτό πιάνει, η κυβέρνηση απαλλάσσεται συνειρμικά και για τη δική της ευθύνη στα δημοσιονομικά αδιέξοδα. Ολα τα δεινά κληρονομήθηκαν και επομένως, δεν υπάρχει πολιτικό κίνητρο για την επίπονη προσπάθεια μείωσης της σπατάλης, της διαφθοράς κ. λπ. Η δαπάνη π. χ. που προκύπτει από την πρόσληψη 10.000 αγροφυλάκων επισκιάζεται εύκολα από τα τεράστια χρέη που δημιούργησαν οι προηγούμενοι.

Το πελατειακό σύστημα ευνοεί συστηματικά τη μείωση των φόρων, την ανοχή της φοροδιαφυγής, ενώ λειτουργεί ως αντικίνητρο στον έλεγχο, στην αξιολόγηση και στην αύξηση της αποδοτικότητας των δημοσίων δαπανών. Η καλή κυβέρνηση δαπανά, ακριβώς επειδή η βασική συγκολλητική ουσία σε κόμματα που δεν είναι ιδεολογικά συμπαγή αλλά μάλλον συνασπισμοί προσωπικοτήτων και στελεχών αμφιβόλου ποιότητος είναι οι δημόσιες δαπάνες, ακριβώς γιατί φέρνουν πελατεία.

Κατάρτιση προϋπολογισμού

Η κατάρτιση του προϋπολογισμού ανά υπουργείο ή ανά φορέα και όχι ανά κατηγορία δαπάνης, όπως Παιδεία ή Υγεία, υποβαθμίζει τον προϋπολογισμό από εργαλείο διαχείρισης πόρων σε εργαλείο συντήρησης μιας κατεστημένης γραφειοκρατίας, η οποία λειτουργεί χωρίς προσανατολισμό, στόχους και αξιολόγηση. Πέραν αυτού, υπερβάσεις και αποκλίσεις δεν συνοδεύονται από κυρώσεις. Ολα είναι στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε υπουργού.

Η προκλητική καθυστέρηση υιοθέτησης διπλογραφικού συστήματος σε φορείς που επιδοτούνται από τον προϋπολογισμό, όπως νοσοκομεία, πανεπιστήμια και ΟΤΑ, η εισαγωγή του οποίου πρέπει να γίνει με ταυτόχρονη υποχρέωση δημοσιοποίησης των λογιστικών τους στοιχείων, αφού πρώτα έχουν εγκριθεί από ορκωτούς ελεγκτές.

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε και το γεγονός ότι στη χώρα μας δεν γίνεται σχεδόν ποτέ ένας δομημένος διάλογος γύρω από τα καυτά θέματα, αλλά περιορίζεται σε επιφανειακές συγκρούσεις ανάμεσα σε μέλη του τηλεοπτικού star system, η εικόνα για το τι φταίει για το δημοσιονομικό κατάντημα της χώρας ολοκληρώνεται. Για όλα φταίει το γκαζόν, δηλαδή το τεράστιο δημόσιο χρέος.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να καταλάβει ότι το πρόβλημα δεν είναι το χρέος καθαυτό, αλλά οι δομικές αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος που καθιστούν δυσχερή την αντιμετώπιση του προβλήματος. Με τις παραπάνω αδυναμίες, ακόμη κι αν παραγραφόταν ολόκληρο το δημόσιο χρέος, δεν θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να ξαναφτάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο, αλλά με επιπρόσθετη φαυλότητα. Τα υπόλοιπα είναι υπεκφυγές και αντανακλώνται στα spreads.

Ορθώς επομένως το ένα σκέλος του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ βάζει στο στόχαστρο τις παραπάνω αδυναμίες. Το δυστύχημα είναι ότι ως χώρα επαναλαμβάνουμε τα λάθη χωρίς ουσιαστικά βήματα προόδου. Αρα, θα υπάρχει επιφυλακτικότητα εκ μέρους των αγορών, η οποία πρέπει να ξεπεραστεί για να διασφαλιστεί η επιτυχία του δεύτερου σκέλους που στοχεύει στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας μέσω του λεγόμενου «θετικού σοκ» της ζήτησης. Επειδή κάτι τέτοιο προϋποθέτει αυξημένο δανεισμό, είναι σημαντικό τα δύο σκέλη να προωθηθούν ταυτόχρονα. Τόνωση της ζήτησης χωρίς πειστικά μέτρα για τις δομικές μας αδυναμίες μπορεί να υποσκαφτεί αν διευρυνθούν τα spreads και αυξηθεί το κόστος χρήματος στην εγχώρια αγορά. Σε μια υπερδανεισμένη οικονομία, το κόστος του χρήματος ίσως έχει μεγαλύτερη αξία για την πραγματική οικονομία από την κλασική τόνωση μέσω ευρύτερων ελλειμμάτων. Επομένως, η συνεκτικότητα του όλου πακέτου, αλλά και η αλληλουχία των μέτρων, είναι ίσως πιο σημαντικά από τα ίδια τα μέτρα.

Tου δρος Xριστοφορου Σαρδελη*

* Ο δρ Χριστόφορος Σαρδελής είναι γενικός διευθυντής της Banca IMI και πρώην γενικός διευθυντής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
20.9.09

Βρόχος τα χρέη του Δημοσίου

Λύση στο ζήτημα της εξόφλησης των χρεών του Δημοσίου προς τρίτους καλείται να δώσει η νέα κυβέρνηση. Το πρόβλημα είναι σημαντικό και έχει άμεση αρνητική επίπτωση τόσο στη ρευστότητα της οικονομίας, όσο και σε πιο πρακτικά ζητήματα, όπως η μη διακοπή παροχής φαρμάκων στα νοσοκομεία, αλλά και η βιωσιμότητα κάποιον επιχειρήσεων. Τα χρέη του Δημοσίου προς τρίτους (προμήθειες νοσοκομείων, κατασκευαστικές κ.λπ.) ξεπερνούν τα 12 δισ., ενώ υπάρχουν και εκτιμήσεις που τα ανεβάζουν στα επίπεδα των 15-16 δισ. ευρώ.

Η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας κ. Λούκα Κατσέλη, δηλώνει την «Κ» ότι «η επιλογή του Δημοσίου να εξοφλήσει το γρηγορότερο δυνατό αυτά που χρωστάει σε τρίτους, είναι επιλογή που διοχετεύει ρευστότητα στην αγορά, στηρίζει την πραγματική οικονομία και τελικά συμβάλλει στη δημοσιονομική εξυγίανση».

Ωστόσο, από την πλευρά του ο κ. Παπαθανασίου υποστηρίζει ότι «μια τέτοια λύση θα έχει σοβαρές δημοσιονομικές επιπτώσεις, με αντίκτυπο στις αγορές και άσκηση πίεσης στο κόστος δανεισμού. Η λύση αυτή θα μπορούσε να υιοθετηθεί από άλλες χώρες με χαμηλότερο χρέος».

Σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ είναι η νέα κυβέρνηση και προχωρήσει στην εξόφληση των χρεών του Δημοσίου, τότε θα δανειστεί το ποσό που απαιτείται. Αυτό σημαίνει ότι το δανειακό πρόγραμμα του 2010 θα επιβαρυνθεί με ένα ποσό της τάξης των 16 δισ. ευρώ, με τον κίνδυνο να αυξηθεί το κόστος δανεισμού.

Πάντως, η αγορά απαιτεί άμεσα να βρεθεί λύση στο πρόβλημα. Ο κ. Γ. Βλάχος, πρόεδρος του ΣΑΤΕ, μιλώντας προς την «Κ» υποστηρίζει ότι «η λύση των πληρωμών μέσω ομολόγων του Δημοσίου είναι λύση απελπισίας, αλλά πιστεύω ότι οι περισσότερες εταιρείες θα την αποδεχτούν. Το ζητούμενο είναι η λήψη γρήγορων αποφάσεων, καθώς πολλοί κατασκευαστές θα χρεοκοπήσουν πριν προλάβουν να πληρωθούν».

Ο γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Ελλήνων Προμηθευτών (ΣΕΠ), κ. Π. Αρναούτης, επισημαίνει ότι μόνο το α΄ εξάμηνο του 2009, οι υποχρεώσεις των νοσοκομείων του ΕΣΥ ανέρχονται ήδη σε 1,2 δισ. και προσθέτει ότι «οι συζητήσεις που πραγματοποιούνται τώρα με το υπουργείο αφορούν την εξόφληση του 35% των οφειλών από το 2005- 2007, ενώ για το υπόλοιπο ποσό 3,442 δισ. ευρώ βρισκόμαστε κυριολεκτικά στον αέρα».

Πηγή Καθημερινή

20.9.09

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

«Πληρώνετε τα χρέη εντός 30 ημερών»

Συστάσεις της ΕΕ προς το Δημόσιο- Διαφορετικά θα επιβάλλεται πρόστιμο 5% επί του οφειλόμενου ποσού

Εντός 30 ημερών θα πρέπει να πληρώνει το Δημόσιο την παροχή προϊόντων και υπηρεσιών στις επιχειρήσεις και αν δεν το πράττει, τότε θα πρέπει να καταβάλλει αποζημίωση στον «θιγόμενο» επιχειρηματία, ίση με το 5% του οφειλόμενου ποσού. Την αρχή αυτή προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω πρότασης Οδηγίας την οποία συζητεί με τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Το ίδιο θα ισχύσει και για τις πληρωμές μιας επιχείρησης σε άλλη επιχείρηση. Ωστόσο, όπως διευκρινίζεται από το θεσμικό όργανο της ΕΕ, τα νέα μέτρα θα είναι προαιρετικά για τις επιχειρήσεις αλλά υποχρεωτικά για τις δημόσιες αρχές.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει επίσης ότι τα κράτη-μέλη μπορούν να θεσπίσουν ακόμη πιο αυστηρές διατάξεις, όπως για παράδειγμα η προθεσμία των 30 ημερών να είναι 20 ημέρες, ή το πρόστιμο (αποζημίωση) να είναι πάνω από το 5% του οφειλόμενου ποσού του Δημοσίου προς την επιχείρηση. Στόχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι να «πέσει χρήμα στην αγορά», ιδιαίτερα τώρα που υφίσταται η αρνητική διεθνής συγκυρία, και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που είναι εγκατεστημένες στα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Επίσης, με την εφαρμογή της Οδηγίας θα μειωθεί το διοικητικό βάρος των επιχειρήσεων και θα εξομαλυνθεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς, θα ενισχυθεί η διαφάνεια όσον αφορά την παροχή και διάθεση πληροφοριών σχετικών με τις καθυστερήσεις πληρωμών και θα καταργηθούν οι κατάφωρα καταχρηστικές συμβατικές ρήτρες.

Επί του περιεχομένου της πρότασης Οδηγίας δεν έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια η Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλα κράτη-μέλη. Για παράδειγμα, «ανεπιφύλακτα υπέρ της πρότασης Οδηγίας» έχουν ταχθεί η Γερμανία, η Βρετανία, η Αυστρία, η Πορτογαλία, η Ουγγαρία και η Βουλγαρία, υποστηρίζοντας ότι η πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «θα συμβάλει στη νομική ασφάλεια των επιχειρήσεων». Αλλα κράτη-μέλη, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η Ιρλανδία και η Σλοβενία, διατηρούν επιφυλάξεις ως προς το ύψος του 5% της αποζημίωσης επί του συνολικού οφειλόμενου ποσού. Αυτά τα κράτη-μέλη υποστηρίζουν κυρίως ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα αντιμετωπίσει σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικά προβλήματα, αφού η οργάνωσή της είναι τέτοια που συμβάλλει στις καθυστερήσεις καταβολής πληρωμών. Θα πρέπει λοιπόν να προβλεφθεί ένα χρονικό περιθώριο προσαρμογής για την αναδιοργάνωσή τους.

Τέλος, προτείνεται να επιβάλλεται το 5% όχι επί του συνολικού οφειλόμενου ποσού αλλά επί του ποσού που δεν έχει ακόμη καταβληθεί εντός των 30 ημερών, δεδομένου ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα οφειλόμενα ποσά καταβάλλονται σε δόσεις.

Του Διον Σταμπόγλη
Πηγή Το Βήμα
19.9.09

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

Ενας έρωτας του 1966 για δέκα ευρώ

Αλληλογραφία 31 επιστολών ανάμεσα σε μια Σουηδέζα
και έναν Ελληνα διασώζεται στην Αθήνα

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ. «Σε όλη τη ζωή μου υπήρξα ρεαλίστρια. Ακόμα και όταν ήμουν πολύ μικρή. Τώρα είμαι ερωτευμένη με έναν άντρα πολύ νεότερό μου, ο οποίος βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά...», γράφει στο γράμμα της η Γκρέτα από τη Σουηδία στον Σπύρο από την Κυψέλη. Το γράμμα φέρει την ημερομηνία 13 Νοεμβρίου 1966. Δεν είναι το πρώτο ούτε το τελευταίο. Λίγες εβδομάδες αργότερα, η ίδια θα συμπληρώσει τη σκέψη της: «Θα πρέπει να είμαι πραγματίστρια, αλλά νιώθω σαν έφηβη. Είναι ωραίος ο έρωτας...».

Η Γκρέτα επισκέφτηκε τη Ρόδο την άνοιξη του 1966. Κατά τις εβδομάδες που έμεινε εκεί γνωρίστηκε με τον Σπύρο. Ακολούθησε ειδύλλιο. Από τα συμφραζόμενα καταλαβαίνει κανείς ότι μεταξύ του ζευγαριού υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας και απόστασης. Η σχέση θα είχε λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα περιοριστεί στο όριο μιας περιπέτειας με φόντο το γαλανό της ελληνικής θάλασσας. Ωστόσο, μια τόσο απρόσμενη όσο και αναμενόμενη εξέλιξη ανατρέπει τα πάντα: «Προέκυψε ένα πρόβλημα... Περιμένω παιδί», αποκαλύπτει η Γκρέτα στην επιστολή της στις 4 Σεπτεμβρίου 1966.

Οι 31 επιστολές γράφτηκαν και εστάλησαν στο διάστημα μεταξύ της 18ης Ιουνίου 1966 και της 9ης Σεπτεμβρίου 1967. Φυλάχθηκαν τακτοποιημένες και αριθμημένες για περισσότερα από 40 χρόνια σε κάποιο συρτάρι μέχρι που πετάχθηκαν στο δρόμο μαζί με άλλα πράγματα του Σπύρου, προφανώς εκείνα που δεν είχαν κάποια οικονομική αξία. «Είθισται οι κληρονόμοι, που παίρνουν ένα σπίτι, να ξεχωρίζουν τα αντικείμενα που τους ενδιαφέρουν αλλά, επειδή βιάζονται είτε να το κατοικήσουν είτε να το πουλήσουν, καλούν συχνά κάποιον παλιατζή για να το αδειάσει. Στη συγκομιδή του ανακαλύπτει κανείς τα πιο απίθανα πράγματα, από παλιά έπιπλα, γραμμόφωνα και ρούχα, μέχρι παλιές ιστορίες και μυστικά κρυμμένα για χρόνια», μας περιγράφει ο γραμματέας του σωματείου ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής», Σπύρος Μαγαλιός. Τα γράμματα της Γκρέτας βρέθηκαν σε ένα κουτί γεμάτο με παλιές φωτογραφίες, λογαριασμούς κοινής ωφελείας και σημειωματάρια που ανήκαν στον Σπύρο. Κάποιος παλιατζής τα μάζεψε και τα έφερε στο παζάρι που στήνουν κάθε Κυριακή οι ρακοσυλλέκτες, στο σημείο όπου ενώνεται η Ερμού με την Πειραιώς. Εκεί τα αντικείμενα πουλήθηκαν ξεχωριστά. Η ιστορία που άλλαξε τις ζωές δύο ανθρώπων καταγεγραμμένη σε 31 επιστολές - 10 ευρώ. Συμφέρει.

Στο περιθώριο της ερωτικής ιστορίας διακρίνουμε τις κοινωνικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών από όπου κατάγονται οι «ήρωές» μας. «Στη Σουηδία δεν θεωρείται πρόβλημα το να είναι μια μητέρα ανύπαντρη. Ξέρω ότι στη χώρα σου κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου αποδεκτό. Γι' αυτό, αν θεωρείς ότι δεν θέλεις να με ξαναδείς... θα το καταλάβω», γράφει η Γκρέτα. Σε άλλη επιστολή τον ρωτάει αν στην Ελλάδα υπάρχουν τηλεοράσεις, καθώς ο Σπύρος της είχε ζητήσει να εξηγήσει τη συντομογραφία «TV». «Εχω την τηλεόραση (TV) ανοιχτή και βλέπω τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήρθε προχθές στην Ελλάδα. Αυτό τον καιρό με ενδιαφέρουν τα πάντα που έχουν να κάνουν με την Ελλάδα», είχε γράψει η Γκρέτα σε προηγούμενο γράμμα της.

Λίγους μήνες αργότερα γεννήθηκε ο Πάτρικ, 3 κιλά και 58 εκατοστά, με μαύρα μάτια και καστανά μαλλιά, σαν τον πατέρα του. Ο Σπύρος σχεδίαζε να μεταναστεύσει στη Σουηδία αλλά δεν τα κατάφερε. Μετάνιωσε, άλλαξε γνώμη, τον πρόλαβε η χούντα; Ποιος ξέρει. Η ιστορία του ξεχάστηκε και πετάχτηκε στα σκουπίδια, για να ανακαλυφθεί 40 χρόνια αργότερα. Για να ξεχαστεί και πάλι. Τα υπόλοιπα, ας τα αναλάβουν οι ποιητές…

Του Κωστα Oνισενκο

Πηγή Καθημερινή

18.9.09

Προσφυγή του Συλλόγου Αρχαιολόγων για το ΔΣ του Μουσείου της Ακρόπολης

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητάει να ακυρωθεί η από 22.5.2009 απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, με την οποία διορίστηκαν τα εννέα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Μουσείου Ακρόπολης.

Ο Σύλλογος αναφέρει ότι είναι μη νόμιμη η συγκρότηση του Δ.Σ. του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου υπό την επωνυμία «Μουσείο Ακρόπολης», καθώς τέσσερα μέλη του «δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του Ν. 3711/2008», αφού «ουδείς γνωρίζει τις ιδιαίτερες επιδόσεις τους στα γράμματα, στις τέχνες και τις επιστήμες», έτσι ώστε να έχουν «το αναγνωρισμένο κύρος», που απαιτεί ο νόμος για τον διορισμό τους.

Τα τέσσερα αυτά μέλη, που -κατά τον Σύλλογο Αρχαιολόγων- δεν έχουν νόμιμες προϋποθέσεις για να διοριστούν στο Δ.Σ. του Μουσείου Ακρόπολης, είναι ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης, ο γενικός γραμματέας Ολυμπιακής Αξιοποίησης Κώστας Μπούρας, ο πολιτικός μηχανικός Νικόλαος Δαμαλίτης και η αρχιτέκτων Κατερίνα Παράσχη.

Παράλληλα, ο Σύλλογος αναφέρει στην αίτησή του, ότι «είναι αντισυνταγματική και παράνομη η ανάθεση της διοίκησης του Μουσείου Ακρόπολης σε ΝΠΔΔ, καθώς μόνο αρμόδιο - σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος - είναι το υπουργείο Πολιτισμού».

Πηγή Καθημερινή

18.9.09

Η Φωτό είναι από το www.athinapoli.com



Εξωση (Ευρωπαϊκό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων)

Tης Γιωτας Συκκα

Μυρίζει διάλυση. Από τη μια πλευρά είμαστε περήφανοι για όσα πετυχαίνουν Ελληνες επιστήμονες στο εξωτερικό και από την άλλη είναι να κοιτάμε τα χάλια μας. Εξωση γιατί δεν είχαν πληρωθεί τα ενοίκια μηνών! Πού; Στο αθηναϊκό παράρτημα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων στην οδό Μαυρομματαίων 6. Αυτό για το οποίο χρόνια τώρα υπερηφανεύεται το υπουργείο Πολιτισμού, τη δουλειά που κάνει αθόρυβα μάλιστα, χωρίς επικοινωνιακές φανφάρες.

Προγράμματα συντήρησης βυζαντινών και μεταβυζαντινών μνημείων στο εξωτερικό και προσφορά τεχνογνωσίας. Δραστηριότητα εκτός Ελλάδας συνυφασμένη με τη διαπολιτισμική συνεργασία και τις ανταλλαγές. Συντήρηση ψηφιδωτών στην Ιορδανία και στο Ισραήλ, εικόνων στην Ιταλία και την Αλβανία, οργάνωση αποθηκών στο Μουσείο της Κρύπτης στη Βουλγαρία, συντήρηση της εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Τρέσκαβατς, στη FYROM. Είναι ορισμένα απ’ όσα μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι του ΕΚΕΒΙΜ, οι οποίοι σήμερα το πρωί δεν γνωρίζουν αν θα μπορούν να μπουν στον εργασιακό τους χώρο.

Οπως κι εκείνοι που εργάζονται στο τμήμα Ξένων Σχολών της Διεύθυνσης Βυζαντινών και ένα τμήμα από την Επιτροπή Πυλίας. Στο ίδιο κτίριο στεγάζονται κι αυτοί, και το έργο τους είναι επίσης αξιέπαινο. Είναι αυτοί που αποτελούν τον μεσάζοντα του υπουργείου Πολιτισμού με τις ξένες αρχαιολογικές σχολές στη χώρα μας, αλλά και με την UNESCO. Οσο για την Επιτροπή Πυλίας, διαχειρίζεται τις αναστηλώσεις των ενετικών κάστρων σε Πύλο, Μεθώνη και Κορώνη και καταπιάνεται και με ωραίες εκδόσεις μεταξύ άλλων. Οπως εκείνη για τα οθωμανικά μνημεία στη χώρα μας, που θαυμάζαμε μήνες πριν.

Το Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Εργων είχε καθυστερήσει τις πληρωμές. Ο ιδιοκτήτης χθες άλλαξε την κλειδαριά.

Ομως, σε αυτή την περίπτωση, σημασία δεν έχουν οι λεπτομέρειες.

Αλλά η ουσία.

Κανένα κράτος που καταστρώνει μεγαλόπνοα σχέδια για τον πολιτισμό και ξιπάζεται γι’ αυτά (ή για το Μουσείο της Ακρόπολης), δεν αφήνει τα υπόλοιπα να διαλύονται. Οφείλει να εξασφαλίζει τα στοιχειώδη.

Tης Γιωτας Συκκα

Πηγή Καθημερινή

18.9.09

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Εμπόριο ανθρώπων

Oι ζητιάνοι των φαναριών και οι δούλοι στα χωράφια κυκλοφορούν πλέον με ευρωπαϊκά διαβατήρια. Οι έμποροι ανθρώπων αξιοποίησαν γρήγορα τις ευκαιρίες εκμετάλλευσης των φτωχών κατοίκων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, εξ ου και οι πληθυσμοί των καταφρονεμένων ανανεώθηκαν. Αντί για Ινδούς και Μπανγκλαντεσιανούς τώρα προωθούν υπηκόους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη κυκλωμάτων στην Αττική και στην Αχαΐα ενώ έχει εντοπίσει ομάδες που κινούνται σε περιοχές με εποχικές αγροτικές δραστηριότητες. Σε μια περίοδο που το κράτος πάσχει από προεκλογική παράλυση, διεξάγεται έρευνα για τη διάσωση των εκατοντάδων μεταναστών που πέρασαν τα σύνορα νομίμως και έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν και να εργαστούν στα ελληνικά εδάφη. Είναι ρητορικό το ερώτημα «ποιος θα σώσει αυτούς τους ανθρώπους;». Δεν είναι ο επιφορτισμένος με τη Δημόσια Τάξη κ. Χρ. Μαρκογιαννάκης ούτε τα στελέχη της Αστυνομίας. Αυτοί μπορούν να συλλάβουν τους δουλεμπόρους, αλλά δεν ανακόπτουν την εισροή. Θα βρεθεί η επόμενη φουρνιά επιτήδειων όσο οι πολίτες γίνονται συνένοχοι της εκμετάλλευσης.

Δεν χρειάζεται η συνδρομή του Σέρλοκ Χολμς για να αποκαλυφθεί πού κατευθύνονται οι σκλάβοι της αγροτικής παραγωγής. Μετακινούνται κατά δεκάδες, ακολουθώντας το αφεντικό τους. Εκείνος παίρνει τα μεροκάματα, εκείνος κρατάει τα διαβατήρια, εκείνος εξασφαλίζει τη διαμονή. Αυτά είναι εύκολο να εντοπιστούν. Στη Λακκόπετρα Αχαΐας οι αστυνομικοί χρειάστηκαν αντιασφυξιογόνες μάσκες για να μπουν στις τρώγλες των δούλων. Υπήρξε μέριμνα: θα τεθούν υπό την προστασία Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Θα τους περιθάλψουν, ενώ οι δουλέμποροι θα βρουν έναν καλό δικηγόρο και πολύ σύντομα θα επιστρέψουν στο «γραφείο ευρέσεως εργασίας». Θα πάνε πάλι στις χώρες που έγιναν πρόσφατα δεκτές στην ΕΕ, θα υποσχεθούν ζωή χαρισάμενη, θα βρουν θύματα, θα κάνουν συμφωνίες με έλληνες κτηματίες. Στο μεταξύ όλο και κάποιος αργυρώνητος κρατικός λειτουργός θα κάνει τα στραβά μάτια, όπως έγινε με την παραγκούπολη στο λιμάνι της Πάτρας. Στο Λιμενικό ορισμένοι θησαύρισαν επί μία δεκαετίαμόλις τους τσάκωσαν λύθηκε το πρόβλημα.

Σε αυτά τα ζητήματα δεν είμαστε απλοί παρατηρητές. Ξέρουμε ποιοι προσλαμβάνουν από το σκλαβοπάζαρο και αν δεν ξέρουμε, μπορούμε να το μάθουμε. Το παράδειγμα της Μανωλάδας είναι χαρακτηριστικό. Σε όλο τον πλανήτη κυκλοφόρησαν βίντεο από το μάζεμα της φράουλας και από τη ζωή των εργατών σε παραπήγματα. Να ΄ναι καλά το Ιnternet, δεν έμεινε κανένα κενό πληροφόρησης. Διαβάσαμε ρεπορτάζ, είδαμε εκτενείς αναφορές στην τηλεόραση και ήμασταν όλοι υπερβολικά σοκαρισμένοι από τον Μεσαίωνα του Νομού Ηλείας. Κατόπιν συνεχίσαμε να μασουλάμε αδιάφορα τις «φράουλες Μανωλάδας», που είναι ομολογουμένως οι πιο τραγανές και νόστιμες. Στα σουπερμάρκετ τα κουτάκια με το φρούτο φέρουν ένδειξη του τόπου παραγωγής, εν τούτοις το προϊόν αποκόπηκε από τη συνείδηση. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Μπορούμε να κάνουμε μεγάλο σαματά στα μαγαζιά και να ουρλιάζουμε οποτεδήποτε εντοπίσουμε κάτι που βρίσκεται στην αλυσίδα του δουλεμπορίου. Μπορούμε να απειλήσουμε τον υπεύθυνο του καταστήματος ότι θα πετάξουμε στα πατώματα τις φράουλες ή πολύ απλά μπορούμε να μην τις αγοράσουμε. Στα φανάρια μπορούμε να σφίξουμε την καρδιά μας και να μη βοηθήσουμε τη μάνα με τα κλαρωτά ρούχα, να μη δώσουμε τον οβολό. Ετσι κι αλλιώς το μωρό που έχει στην αγκαλιά θα μείνει νηστικό. Το νόμισμα θα πάει υπέρ απόκτησης πολυτελούς αυτοκινήτου του δουλεμπόρου.

Είναι προφανές ότι οι ίδιοι κανόνες ισχύουν για κάθε είδους εμπόριο ανθρώπων. Δεν φταίει ο Μαρκογιαννάκης ούτε κανένας υπουργός αν δεκάδες χιλιάδες άνδρες καθημερινά ενισχύουν το τράφικινγκ. Δεν είναι κανείς τόσο αφελής που να νομίζει ότι οι εκδιδόμενες κάνουν αυτή τη δουλειά επειδή είναι τεμπέλες ή επειδή έχουν πολλούς οργασμούς. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτά τα κορίτσια έχουν φάει πολύ ξύλο, ζουν χωρίς διαβατήριο και δεν παίρνουν καν τα λεφτά για τον κόπο τους. Οπότε ό,τι κύκλωμα και να εξαρθρώσει η Αστυνομία δεν θα εξαλειφθούν τα φαινόμενα του δουλεμπορίου. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την εμπλοκή κακών αστυνομικών ούτε με πολιτική βούληση. Κανένας δεν θα έφερνε κορίτσια από την Ανατολική Ευρώπη αν υποψιαζόταν ότι θα του μείνουν στο ράφι. Αν λοιπόν πρέπει να αναζητήσουμε τους υπαίτιους για το εμπόριο ανθρώπων, να ψάξουμε ανάμεσά μας.

Της Λώρης Κέζα

Πηγή Το Βήμα
17.9.09

Χρέος 292 δισ. ευρώ αφήνει η ΝΔ

Ο κ. Παπαθανασίου παραδέχθηκε υπερδανεισμό €80 δισ. την πενταετία 2004-2008- Για €100 δισ. κάνει λόγο το ΠαΣοΚ

Με δημόσιο χρέος 292 δισ. ευρώ παραδίδει την οικονομία η Νέα Δημοκρατία. Χθες ο υπουργός Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου παραδέχθηκε ότι από το 2004 ως το τέλος του 2008 το δημόσιο χρέος επιβαρύνθηκε κατά 80 δισ. ευρώ. Για την ακρίβεια, το διάστημα αυτό το Δημόσιο δανείστηκε επιπλέον 79,6 δισ. ευρώ χωρίς να προσμετρείται η εκρηκτική αύξηση του δανεισμού που σημειώθηκε εφέτος το πρώτο εξάμηνο και έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας. Οπως τόνισε η εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ για την οικονομία κυρία Λούκα Κατσέλη, «η ΝΔ αύξησε το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ» και αυτό επιβεβαιώνεται από τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το πρώτο τρίμηνο του 2009 το χρέος βρισκόταν στα 282 δισ. ευρώ και στο τέλος Ιουνίου, όταν ολοκληρώθηκε και το μεγάλο πρόγραμμα δανεισμού, είχε ανέλθει στα 292 δισ. ευρώ.

Οπως έχει ανακοινωθεί επίσημα, το πρώτο εξάμηνο του έτους η κυβέρνηση προχώρησε σε δανεισμό άνω των 55 δισ. ευρώ (έναντι του στόχου που είχε θέσει να συγκρατηθεί ο δανεισμός στα 41 δισ. ευρώ). Ενα μέρος από τα κεφάλαια που δανείστηκε διατέθηκε για την αναχρηματοδότηση παλαιών δανείων που έληγαν εφέτος.

Η ουσία είναι ότι το δημόσιο χρέος ανήλθε στο ύψος-ρεκόρ των 292 δισ. ευρώ και οι τόκοι για την εξυπηρέτησή του ξεπερνούν τα 12 δισ. ευρώ ετησίως.

Το πρόβλημα της υπερχρέωσης οδήγησε χθες σε νέα σύγκρουση του υπουργού Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου και της κυρίας Λούκας Κατσέλη.

Το ΠαΣοΚ θέτει το ερώτημα «πού πήγαν τα επιπλέον 100 δισ. ευρώ που δανείστηκε η κυβέρνηση μέσα σε πέντε χρόνια» και η κυβέρνηση διά του υπουργού Οικονομίας κ. Ι. Παπαθανασίου ανακοίνωσε τα εξής: * Τo 62% της αύξησης του χρέους διοχετεύθηκε για αποπληρωμή τόκων του χρέους των 182,2 δισ. ευρώ που δημιούργησε το ΠαΣοΚ ως το τέλος του 2003.

* Το 12,5% πήγε σε πληρωμές εξοπλιστικών δαπανών.

* Το 8,9% πήγε στην κοινωνική ασφάλιση.

* Το 3,3% για πληρωμές σε χρέη νοσοκομείων που αφορούσαν την τρίτη ρύθμιση των χρεών των νοσοκομείων που δημιουργήθηκαν πριν από το 2004.

Εξάλλου, αναφερόμενος ο κ. Παπαθανασίου στη διαχείριση του πρόσθετου χρέους, είπε ότι το 8,8% διατέθηκε για την κάλυψη των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και 4% διατέθηκε για άλλες υποχρεώσεις πέραν του τακτικού προϋπολογισμού (αγορές μετοχών, καταπτώσεις εγγυήσεων κτλ.).

Του Διον Σταμπόγλη

Πηγή Το Βήμα
17.9.09

«Παγώνει» πάλι η αποκατάσταση Τατοΐου

Η φωτό είναι από το DPGR
Ελλειψη συνεργασίας και πρόβλημα συνεννόησης υπηρεσιακών παραγόντων τορπιλίζουν κάθε προσπάθεια

ΜΝΗΜΕΙΑ. Πισωγυρίσματα λόγω εκλογών. Ετσι βλέπουν οι υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού τη χθεσινή απόφαση του ΚΑΣ να μην ασχοληθεί σε προεκλογική περίοδο με την ένταξη του έργου αποκατάστασης του πρώην βασιλικού κτήματος Τατοΐου, στο Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Εργων. Κι όμως η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ κάποιων υπηρεσιακών παραγόντων που ασχολούνται με το έργο και το πρόβλημα συνεννόησης μεταξύ τους βομβαρδίζει κάθε προσπάθεια που έγινε ώς τώρα, έστω και σε βήμα σημειωτόν.

Φταίνε οι εκλογές

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που εμφανίζεται αυτή τη στιγμή στο έργο είναι η αδυναμία συνεργασίας των υπηρεσιών, γεγονός που προκάλεσε και την πρόταση της ένταξής του στο ΤΔΠΕΑΕ.

Κάποιοι επικαλέστηκαν νομικό πρόβλημα. Οτι δεν μπορεί να εξετάσει το ΚΑΣ το θέμα και ότι πρέπει να περάσει από το Συμβούλιο Νεώτερων Μνημείων, μια τέτοια απόφαση. Η τροπολογία ωστόσο του 2008 που επικαλέστηκε στην προχθεσινή συνεδρίαση του ΚΑΣ ο νομικός σύμβουλος του ΥΠΠΟ Αντ. Κλαδιάς, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Παρ’ όλα αυτά, παγιδευμένο το Συμβούλιο σε αυτή την ατμόσφαιρα, φροντίζοντας να αποφύγει κάθε μελλοντική κατηγορία (μετά την υπόθεση Ζαχόπουλου φυλάνε και τη γούνα τους στο ΥΠΠΟ) και να μη βρεθεί στο στόχαστρο, ανέβαλαν το θέμα για αργότερα.

Η πρόταση ήταν του γεν. γραμματέα Θ. Δραβίλλα και έγινε ομόφωνα αποδεκτή. Το νομικό θέμα όμως που επικαλέστηκαν και η μετάθεση της συζήτησης του θέματος ίσως από κοινό συμβούλιο ΚΑΣ και ΚΣΝΜ ήταν η δικαιολογία. Ολοι γνώριζαν ότι οι εκλογές παγώνουν το θέμα.

Οι παρατηρήσεις όμως του γεν. γραμματέα αποκάλυψαν και το αδιέξοδο της κατάστασης. Μίλησε για αυτορρύθμιση προβλημάτων που δεν μπορεί να επιτευχθεί, γι’ αυτό άλλωστε ζητάνε τη βοήθεια άλλου φορέα (ΤΔΠΕΑΕ), αλλά και για την ανάγκη επιτάχυνσης των εργασιών. Την ατμόσφαιρα πυροδότησε περισσότερο η θέση του Ν. Μουρτζά μέλους του ΚΑΣ όταν υπαινίχθηκε «αναθέσεις σε συγκεκριμένα γραφεία και πρόσωπα» όπως είπε, εκφράζοντας της αντίθεσή του στις κατ’ ανάθεση μελέτες.

Οσο όμως αυτά συμβαίνουν στα γραφεία και στα συμβούλια το Τατόι βρίσκεται σε αδιέξοδο και χάνεται πολύτιμος χρόνος εις βάρος των μνημείων.

Μισές δουλειές

Η Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων έχει προχωρήσει στην αρχιτεκτονική αποτύπωση με τη χρήση τοπογραφικών οργάνων αλλά και αναζήτηση της παθολογίας του κτιρίου για όλες τις φθορές που το έχουν χτυπήσει ώς σήμερα, η Διεύθυνση Συντήρησης είχε συντηρήσει γύρω στα 3.500 αντικείμενα νεότερα και αρχαία ενώ εδώ και μήνες έπρεπε να εξασφαλιστεί χώρος περισσότερος από τα τρία κοντέινερ που ξεχειλίζουν από τους «θησαυρούς». Η Εφορεία Αρχαιοπωλείων και Αρχαιολογικών Συλλογών έχει αυξήσει τον κατάλογο των καταγραφών με τα αρχαία αντικείμενα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εκτός από τα χρήματα -αν και έχει προγραμματιστεί στο ΕΣΠΑ στα δέκα έργα με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό- είναι αυτό της έλλειψης χώρου. Το γεγονός ότι δεν έχουν πού να βάλουν τα αντικείμενα για να προχωρήσει κάθε υπηρεσία τα δικά της έργα και να φτάσουν στο ανάκτορο, περιπλέκει τα πράγματα. Πολύ περισσότερο που η 1η Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων - όπως λένε από το υπουργείο- δεν έχει παραδώσει κανένα ολοκληρωμένο κτίριο. Εργασίες έχει πραγματοποιήσει αλλά αποσπασματικά, κι αυτό γιατί είναι υπεύθυνη μόνο για σωστικά έργα.

Τα κτίρια όμως καταρρέουν και το ΥΠΠΟ αδυνατεί να επέμβει. Σηκώνει τα χέρια ψηλά. Θυμίζουμε πως η έκταση του κτήματος είναι 47.427 στρεμμάτων, με 39 κτίρια!

Στα κοντέινερς στοιβάζονται χειρόγραφα, εικόνες, ρούχα, χαλιά, παιχνίδια κ.ά.

Η πρώτη καταγραφή έδειχνε 326 πίνακες. Δεν είναι η μοναδικοί.

Τα έργα με την υπογραφή «Φρέντι» που ζωγράφιζε η Φρειδερίκη, δείχνει ότι υπάρχουν κι άλλες εκπλήξεις.

Μέχρι σήμερα έχουν διατεθεί 400.000 ευρώ σε άμεσα σωστικά μέτρα, 620.000 για τις σωστικές επεμβάσεις ενώ για τη μελέτη αναστήλωσης προβλέπονται 800.000 ευρώ.

Η υπόθεση του Τατοΐου όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο.

Μέχρι τώρα αποδεικνύει πως «όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει».

Της Γιωτας Συκκα

Πηγή Καθημερινή

17.9.09

Εντείνονται οι απολύσεις στον τραπεζικό κλάδο

Mετά την American Express κι άλλα γκρίζα σύννεφα εμφανίστηκαν στην απασχόληση του τραπεζικού κλάδου. Πρόκειται για 12 απολύσεις από το τμήμα Leasing της Γαλλικής Τράπεζας BNP Paribas. Η ΟΤΟΕ ζήτησε τριμερή συνάντηση από το υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας, υπογραμμίζοντας ότι δεν προηγήθηκε διαβούλευση και ενημέρωση.

Πάντως, η κρίση δεν έχει αποτυπωθεί ακόμη σε ομαδικές απολύσεις στον τραπεζικό τομέα.

Η μείωση του προσωπικού που έγινε πριν από το καλοκαίρι είτε αφορούσε εργαζόμενους κοντά στο όριο της σύνταξης, που εντάχθηκαν σε κάποιο προσυνταξιοδοτικό πρόγραμμα, είτε αφορούσε τους νέους, των οποίων οι συμβάσεις δεν ανανεώθηκαν μετά την ολοκλήρωση της δοκιμαστικής περιόδου.

Πηγή Καθημερινή
17.9.09

"Με ομόλογα να πληρωθούν οι κατασκευαστικές εταιρίες"

Τα 2 δισ. ευρώ ξεπερνούν οι καθυστερήσεις πληρωμών προς τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις για έργα που έχουν ολοκληρωθεί. Και επειδή το Δημόσιο δεν φαίνεται να μπορεί να καταβάλει αυτά τα χρήματα, ο πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ανωνύμων, Περιορισμένης Ευθύνης και Προσωπικών Τεχνικών Εταιρειών (ΣΑΤΕ) κ. Γιώργος Βλάχος (στη φωτογραφία) προτείνει οι επιχειρήσεις να πληρωθούν με κρατικά ομόλογα.

- Τι είδους ομόλογα και πόσης χρονικής διάρκειας; Ο τρόπος αυτός μπορεί να βγάλει τον κλάδο από την κρίση;

«Με δεδομένο ότι τα χρέη του δημόσιου τομέα- στενού και ευρύτερου- προς τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις έχουν διογκωθεί υπερβολικά απειλώντας με καταστροφή το παραγωγικό δυναμικό και με διόγκωση της ανεργίας, ο ΣΑΤΕ προτείνει ως εσχάτη λύση την εξόφλησή τους με ομόλογα σε όσες εταιρείες το επιθυμούν. Τόσο το ύψος όσο και η διάρκεια θα καθοριστούν ασφαλώς έπειτα από διάλογο. Μια σκέψη που στοχεύει στη δυνατόν μικρότερη ζημιά των επιχειρήσεων και ταυτόχρονα στη δημιουργία της αναγκαίας έμμεσης ρευστότητας ώστε να δοθεί η δυνατότητα από την άλλη πλευρά να ξεκινήσουν κάποια νέα μικρά και μεσαία έργα τα οποία έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να ξεπεράσει την ύφεση και να βρει διέξοδο από την οικονομική κρίση».

- Σε ποιο ύψος ανέρχονται οι οφειλές του Δημοσίου προς τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις; Από πότε μένουν απλήρωτες; «Το ακριβές ύψος των καθυστερούμενων πληρωμών δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, αλλά είναι βέβαιον ότι ξεπερνούν συνολικά- σε στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα- τα 2 δισ. ευρώ, ποσό που σχεδόν υπερκαλύπτει τις συνολικές υποχρεώσεις των κατασκευαστικών εταιρειών. Πάντως ο ΣΑΤΕ επιχειρεί ήδη να κάνει μια αναλυτική καταγραφή των καθυστερημένων πληρωμών και γι΄ αυτόν τον σκοπό στέλνει αυτές τις ημέρες σε όλες τις εταιρείες-μέλη του ειδικό ερωτηματολόγιο».

- Ποιες είναι οι παρενέργειες από τα προβλήματα των κατασκευαστικών επιχειρήσεων στην εθνική οικονομία;

«Κατ΄ αρχάς έγινε επιλογή λίγων και πολύ μεγάλων έργων που ουσιαστικά προεξόφλησαν το συρρικνωμένο ΠΔΕ, τα οποία εξασφάλισαν δουλειά σε ελάχιστες εταιρείες, ενώ το μεγάλο πλήθος των επιχειρήσεων έμεινε χωρίς αντικείμενο με συνέπεια τη συνολική καθίζηση του κλάδου, γεγονός που επέδρασε αρνητικά στο σύνολο της οικονομίας. Παράλληλα εμφανίστηκαν φαινόμενα παραβίασης κανόνων ενός ευνομούμενου κράτους. Π.χ., με πολλές συμπληρωματικές συμβάσεις, ακόμη και για έργα που κατά τις ανακοινώσεις είχαν ολοκληρωθεί, ενισχύθηκαν λίγες και συγκεκριμένες εταιρείες, ενώ με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος ανατέθηκαν το καλοκαίρι του 2009 έργα σε πυρόπληκτες περιοχές του 2007! Τελευταίο “δείγμα γραφής” από πλευράς ΥΠΕΧΩΔΕ είναι οι αναθέσεις έργων για τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής, οι οποίες έγιναν με αδιαφανείς διαδικασίες, αφού το υπουργείο ενημέρωσε επιλεκτικά για τα έργα αυτά μόνο δύο από τις πέντε εργοληπτικές οργανώσεις!».

Της Βάσως Χαραλαμπίδου

Πηγή Το Βήμα
17.9.09

«Επιχείρηση NAMA» στο Δουβλίνο για διάσωση των ιρλανδικών τραπεζών

Στήριξη με κρατικά κεφάλαια ύψους 54 δισ. ευρώ ώστε να αντιμετωπιστεί η φούσκα στην αγορά εμπορικών ακινήτων

Επιχείρηση αποτοξίνωσης του τραπεζικού κλάδου της Ιρλανδίας δρομολογεί η κυβέρνηση της χώρας, με κρατικά κεφάλαια που εκτιμάται ότι θα φθάσουν τα 54 δισ. ευρώ ή τα 79 δισ. δολάρια, καθώς η οικονομία διανύει τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά τη Μεγάλη Υφεση του ’30, που στην περίπτωση της Ιρλανδίας είναι εντονότερη από κάθε άλλη χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου. Το μελανό σημείο του ιρλανδικού τραπεζικού κλάδου είναι δάνεια που έχουν παραχωρηθεί για την αγορά εμπορικών ακινήτων, των οποίων η αξία έχει καταρρεύσει με το σκάσιμο της φούσκας των τιμών τους.

Οικονομικοί αναλυτές κατονομάζουν την «αποστολή ΝΑΜΑ» ως το μεγαλύτερο στοίχημα που βάζει η χώρα στην 87ετή πορεία της ως σύγχρονο ανεξάρτητο κράτος. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός της, Μπράιαν Κόουεν, δήλωσε ενώπιον του Κοινοβουλίου ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στηρίζει το σχέδιο της κυβέρνησης, το οποίο αποβλέπει στην αποκατάσταση της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα.

Η εθνική υπηρεσία διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων (National Asset Management Agency, NAMA) δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού και προτίθεται να απορροφήσει δάνεια ονομαστικής αξίας 77 δισ. ευρώ, αλλά σε αξία κατά 30% χαμηλότερη, εφόσον η τρέχουσα αξία τους εκτιμάται στα 47 δισ. ευρώ με βάση τις υφιστάμενες τιμές των ακινήτων. Η ΝΑΜΑ, όμως, δεν θα περιοριστεί μόνον σε μια επιχείρηση αποτοξίνωσης του κλάδου, βασικός στόχος της οποίας είναι να κρατήσει «εν ζωή» την Bank of Ireland και την Allied Irish Banks. Το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα παρέχει, επίσης, υπηρεσίες αναδόχου εάν οι τράπεζες αναγκαστούν να προχωρήσουν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή βάση τους. Απώλειες αναμένεται να ανακύψουν από τις διαγραφές τμήματος των δανείων, ειδικότερα τη διαφορά μεταξύ ονομαστικής αξίας και του τιμήματος που θα καταβάλει η ΝΑΜΑ.

Ο μεγαλοεπενδυτής Ντέρμοτ Ντέσμοντ, διατύπωσε τις αντιρρήσεις του ως προς την αποτελεσματικότητα του σχεδίου του υπουργείου Οικονομικών της χώρας σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Irish Times». Οπως γράφει, «η δημιουργία ενός φορέα, επιδοτούμενου από το κράτος, ώστε να είναι ο βασικός ιδιοκτήτης εμπορικών ακινήτων στη χώρα δεν είναι λύση που επικεντρώνεται στην καρδιά του προβλήματος, δηλαδή την έλλειψη ρευστότητας. Είναι ένας ανεπαρκής περισπασμός με υψηλό κόστος».

Η ΝΑΜΑ θα ανταλλάξει, ουσιαστικά, τα προβληματικά δάνεια με κρατικά ομόλογα, τα οποία οι τράπεζες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για την άντληση ρευστού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η Ιρλανδία βρίσκεται σε πολύ δυσμενή θέση, παρά το γεγονός ότι έχει ήδη υιοθετήσει δέσμη μέτρων για τη στήριξη του τραπεζικού κλάδου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο εγγυήθηκε εξ ολοκλήρου τις καταθέσεις και μέρος του ενεργητικού των τραπεζών, συνολικού ύψους 440 δισ. ευρώ, μια απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις από τη Βρετανία. Εχει ήδη διαθέσει 11 δισ. ευρώ για την κεφαλαιακή ενίσχυση των Allied Irish και Bank of Ireland, ενώ προχώρησε στην κρατικοποίηση της Anglo Irish Bank. Χθες, οι τιμές των μετοχών των Allied Bank και Bank of Ireland σημείωναν άνοδο, παρά την αντίθεση των συνδικαλιστών στο κυβερνητικό σχέδιο.

Πηγή Καθημερινή

17.9.09

"Οι τραπεζίτες πρέπει να μετανοήσουν για τα λάθη"

Την πεποίθησή του ότι οι τραπεζίτες πρέπει να μετανοήσουν για τα λάθη που οδήγησαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση εξέφρασε ο αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι, Ρόουαν Ουίλιαμς (φωτογραφία), προειδοποιώντας παράλληλα ότι η χρηματιστηριακή βιομηχανία επιστρέφει στις παλιές της συνήθειες σαν να μην έγινε τίποτα. «Δεν υπήρξε αυτό, που ως χριστιανός θα έλεγα μετάνοια. Δεν έχουμε ακούσει ανθρώπους να λένε κάναμε λάθος και η θεμελιώδης αρχή με την οποία εργαστήκαμε ήταν μη πραγματική, ήταν άδεια», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πνευματικός ηγέτης της παγκόσμιας Αγγλικανικής Κοινωνίας. Επίσης, τόνισε ότι διαισθάνεται μία «διάχυτη δυσαρέσκεια» ενάντια στους τραπεζίτες, γεγονός που οφείλεται στην αποτυχία τους να αναλάβουν την ευθύνη, αλλά και στην ανάγκη περιορισμού των μπόνους από την κυβέρνηση. «Καταφέρνουν με κάποιο τρόπο να ξεφύγουν με μία κουλτούρα στην οποία η σχέση μεταξύ της αξίας αυτού που κάνεις και της ανταμοιβής που παίρνεις είναι ασαφής», συμπλήρωσε ο αρχιεπίσκοπος.

Πηγή Καθημερινή

17.9.09

Υπεύθυνες δηλώσεις τα «πιστοποιητικά» των αυθαιρετούχων

Τον ασκό του Αιόλου φαίνεται ότι ανοίγει η απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ να τύχουν κρατικής αρωγής και οι κάτοχοι παλαιών αυθαιρέτων στις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής. Και αυτό γιατί θα αποδειχθεί στην πράξη ιδιαίτερα δύσκολο να πιστοποιηθεί ποιοι από τους αυθαιρετούχους προ του 1983 βρίσκονται ή όχι σε δασική περιοχή, καθώς ουδέποτε κλήθηκαν να το πιστοποιήσουν! Επιπλέον, δίνει σε μελλοντικούς πυρόπληκτους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων το δικαίωμα να διεκδικήσουν ανάλογη αντιμετώπιση και φυσικά ένα ισχυρό επιχείρημα για να βρεθούν σε αυτή τη θέση...

Με την πρόφαση των κοινωνικών λόγων, δηλαδή της ανακούφισης όλων ανεξαιρέτως των πυρόπληκτων (πλην όσων έκτισαν σε δάση), το υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ δημιουργεί άθελά του περισσότερα προβλήματα από όσα τελικά λύνει. Το υπουργείο ανακοίνωσε προχθές ότι εντάσσει στις ρυθμίσεις για τους πυρόπληκτους (αποζημίωση 10.000 ευρώ και δωρεάν ανακατασκευή, επισκευή ή και επέκταση της κατοικίας) τους κατόχους αυθαιρέτων που το 1983 ακολούθησαν την προτροπή του τότε υπουργού Αντώνη Τρίτση και τα δήλωσαν... για να τα σώσουν.

Ομως, όπως επισημαίνουν έμπειροι πολεοδόμοι, οι αυθαιρετούχοι που συμμετείχαν στη ρύθμιση δεν κλήθηκαν να προσκομίσουν δικαιολογητικά, ότι το κτίριό τους δεν είναι σε δασική έκταση, αρχαιολογικό χώρο ή διακατεχόμενη έκταση. Αντίθετα, απλώς το ισχυρίστηκαν με μια υπεύθυνη δήλωση. Η προσκόμιση των δικαιολογητικών προβλεπόταν στην τρίτη φάση της διαδικασίας (ένταξη στο σχέδιο πόλης ή σε ζώνη οικιστικού ελέγχου), η οποία υλοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις. Αυτό σημαίνει ότι όσοι εντάχθηκαν στη ρύθμιση του 1983 δεν είναι βέβαιο ότι δεν έχουν χτίσει σε δασική έκταση καθώς ουδέποτε κλήθηκαν να το αποδείξουν. Που με τη σειρά του σημαίνει ότι οι σημερινοί ιδιοκτήτες (μπορεί να είναι διαφορετικοί από εκείνης της εποχής, καθώς μεσολάβησε μια 25ετία) θα πρέπει να απευθυνθούν εκ νέου στα δασαρχεία και να προσπαθήσουν να ανασύρουν την περίπτωσή τους...

Σε κάθε περίπτωση, στους δήμους και τις κοινότητες της βορειοανατολικής Αττικής το 1983 είχε δηλωθεί μεγάλος αριθμός αυθαιρέτων (ο οποίος, αξίζει να σημειωθεί, έχει σήμερα πολλαπλασιαστεί αποδεικνύοντας την αποτυχία των, έμμεσων έστω, νομιμοποιήσεων). Χαρακτηριστικά, στη Νέα Μάκρη είχαν τότε δηλωθεί 2.852 αυθαίρετα, στο Μαραθώνα 1.044 αυθαίρετα, στον Αγιο Στέφανο 150 αυθαίρετα, στην Ανοιξη 132 αυθαίρετα.

Του Γιώργου Λιάλιου

Πηγή Καθημερινή

17.9.09

Εκλεισαν οι εκκρεμότητες για τους 4.000 εργαζομένους της ΟΑ

Υπεγράφη χθες από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια η πράξη νομοθετικού περιεχομένου με την οποία ρυθμίζονται οι εκκρεμότητες που είχαν οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής.

Το κείμενο της πράξης νομοθετικού περιεχομένου είχε κατατεθεί ως νομοσχέδιο στη Βουλή προτού προκηρυχθούν οι εκλογές. Με εισήγηση του αρμόδιου υπουργού Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Ευρ. Στυλιανίδη, η κυβέρνηση δέχθηκε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να μετατραπεί σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου. Το κείμενο θα κυκλοφορήσει σήμερα στο Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, θα έχει άμεσα ισχύ και σύμφωνα με το Σύνταγμα θα πρέπει η επόμενη Βουλή να το κυρώσει στο σύνολό του. Το κόστος το οποίο αναλαμβάνει το ελληνικό Δημόσιο από τις ευεργετικές διατάξεις υπέρ των εργαζομένων της Ολυμπιακής ανέρχεται σε περίπου 8 εκατ. ευρώ σε βάθος 25ετίας. Στο κείμενο περιλαμβάνονται διατάξεις οι οποίες ρυθμίζουν:

* Ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων που εκκρεμούσαν και την ένταξη των εργαζομένων της Galileo, θυγατρικής της Ολυμπιακής, στο τακτικό προσωπικό της εταιρείας.

* Προβλήματα των υπαλλήλων της Ολυμπιακής στο εξωτερικό.

* Θέματα αποσπασμένων της Ολυμπιακής στο ελληνικό Δημόσιο και των εργαζομένων στην Οlympic Catering.

* Δίνεται επίσης η δυνατότητα στους μηχανικούς αεροσκαφών, αλλά και στους ιπτάμενους χειριστές της Ολυμπιακής να μεταφερθούν στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και, το κυριότερο, από εκεί να έχουν το δικαίωμα να ζητούν και να λαμβάνουν άδεια άνευ αποδοχών άνω του ενός έτους, για να μπορούν οι ίδιοι να ζητούν εργασία εκτός της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, να εργάζονται κανονικά και, όταν επιθυμούν, να επιστρέφουν στην ΥΠΑ. (??????)

Ο πρόεδρος της ΟΣΠΑ κ. Στ.Χαλβατζής δήλωσε ικανοποιημένος από την εξέλιξη. (????)

Πηγή Το Βήμα
17.9.09

Σχόλιο δικό μου: Δεν ξέρω αν οι υπάλληλοι της ΥΠΑ θα νοιώθουν ευχαριστημένοι από αυτή την εξέλιξη. Τον Ιούνιο πάντως προχώρησαν σε στάσεις εργασίας διαμαρτυρόμενοι για αυτή τη ρύθμιση, επειδή φοβούνται πως η μεταφορά των πρώην εργαζομένων της ΟΑ στην Υπηρεσία τους θα επιβαρύνει τον δικό τους ασφαλιστικό φορέα καθώς και το εφάπαξ που δικαιούνται (το οποίο παρακρατείται εδώ και χρόνια από το μισθό τους).

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Το δώρο της δωρεάς


Μπήκα, όπως κάθε βράδυ, στο μετρό, βρήκα ελεύθερο κάθισμα και κάθισα. Απέναντί μου κάθονταν δύο νεαρά μελαψά παιδιά από την Ινδία ή το Πακιστάν, γεγονός που μάλλον εξηγούσε το γιατί σε ώρα αιχμής τα δύο αντικριστά τους καθίσματα παρέμεναν αδειανά. Μου χαμογέλασαν ζεστά, προσφέροντάς μου ένα βουβό, αλλά εύγλωττο καλωσόρισμα. Ενιωσα αμήχανα, εντούτοις τους κοίταξα στα μάτια, ανακαλύπτοντας δύο φωτεινά και προσηνή πρόσωπα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά μόλις το μάτι μου έπεσε στο μακρύ περίτεχνο κομποσκοίνι που ο ένας εκ των δύο είχε τυλιγμένο στον καρπό και στον αντίχειρα, δεν βάσταξα και είπα, δείχνοντάς το με το χέρι: Πολύ όμορφο κομποσκοίνι...

Εκείνος στράφηκε στον διπλανό του, που του μετέφρασε την ξεκάρφωτη φράση μου, κι αμέσως το ξετύλιξε από το χέρι και μου το προσέφερε. Πάρε το, συμπλήρωσε ο άλλος. Εμεινα άναυδος. Η αφοπλιστική κατάδηλη ειλικρίνεια της δωρεάς δεν άφηνε περιθώρια άρνησης του δώρου. Κανένα περιθώριο ανούσιας υπακοής στις επιταγές της τυπικής δυτικοευρωπαϊκής «ευγένειας».

Τα δύο παιδιά ήταν πολύ πρόχειρα ντυμένα, φτωχικά με τα σημερινά μικροαστικά δεδομένα. Ηταν φανερό ότι το δώρο προερχόταν από το υστέρημά τους.

Θυμήθηκα τα λόγια του ταχυδρόμου του Ταρκόφσκι: «Το δώρο πρέπει να είναι θυσία για να είναι δώρο». Συνειδητοποίησα ντροπιασμένος πως όχι μόνο δεν είχα τίποτε –παρά την τεράστια τσάντα που κρατούσα– να τους προσφέρω, αλλά και τίποτα που θα μου έλειπε αν το έδινα. Τίποτα που να μπορεί να λειτουργήσει, να κοινωνηθεί ως δώρο. Δεν ένιωσα απλώς βαθιά απογοητευμένος από τον εαυτό μου, αλλά ότι βρίσκομαι, ως γέννημα θρέμμα της Δύσης, ενώπιον ενός υπέρμετρα ανώτερου πολιτισμού.

Τότε, έκανα άλλη μια απέλπιδα σκέψη: όλοι εμείς ετοιμαζόμαστε να πάμε στις κάλπες με μοναχικό εφόδιο τις ατομικές εγωτικές μας απαιτήσεις για μια πιο εύκολη καταναλωτική ζωή. Ανίκανοι να κάνουμε το παραμικρό δώρο.

«Εδώ δουλεύω», μου είπε ο νεαρός καθώς περνούσαμε από τον σταθμό του Θησείου. Το βράδυ, το κρύο πολύ. Χαμογέλασα πονεμένα και σηκώθηκα. Εμένα κάνει παγωνιά μέσα μου, σκέφθηκα.

Tου Σπυρου Γιανναρα

Πηγή Καθημερινή

16.9.09

Καταγγελία για «στημένο» διαγωνισμό

Τη διενέργεια «φωτογραφικού» διαγωνισμού για τη συντήρηση του πρασίνου των ολυμπιακών εγκαταστάσεων καταγγέλλουν οι εργολήπτες έργων πρασίνου.

Οπως καταγγέλλουν, η προκήρυξη του διαγωνισμού έχει «στηθεί» ώστε να αποκλείει όλες τις μικρές και μεσαίες εταιρείες του χώρου και να αναδεικνύει συγκεκριμένη πολυεθνική. Από την πλευρά τους, τα Ολυμπιακά Ακίνητα Α. Ε. απορρίπτουν τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι το μέγεθος έργου επιβάλλει την ανάθεσή του σε μεγάλη και έμπειρη εταιρεία. Ο διαγωνισμός αφορά τη συντήρηση του πρασίνου στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις της Αττικής, της Πάτρας, του Ηρακλείου και του Βόλου για τα επόμενα 2,5 χρόνια, προϋπολογισμού 7,2 εκατ. ευρώ (χωρίς ΦΠΑ).

Ο γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Εργοληπτών Γεωπόνων Εργων Πρασίνου, κ. Γιώργος Καφρίτσας, σημειώνει ότι η προκήρυξη του διαγωνισμού «φωτογραφίζει» μεγάλη εταιρεία του χώρου. «Τα Ολυμπιακά Ακίνητα ζητούν από τον ανάδοχο του έργου να έχει κύκλο εργασιών το προηγούμενο έτος 1,5 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, αν μια εταιρεία έχει κύκλο 1 εκατ. ευρώ, δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί ένα τόσο μεγάλο έργο;», λέει στην «Κ». Οπως σημειώνει, η προκήρυξη ζητάει ο υποψήφιος να έχει πιστοποιηθεί με διάφορα ISO, τα οποία όμως δεν αφορούν την εκτέλεση του έργου, αλλά τον τρόπο διοίκησης της εταιρείας.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος των Ολυμπιακών Ακινήτων κ. Διον. Σταμενίτης απορρίπτει κατηγορηματικά τις καταγγελίες. «Ακολουθήσαμε ακριβώς τις προδιαγραφές των προηγούμενων διαγωνισμών», λέει στην «Κ». «Το έργο είναι μεγάλο και για το λόγο αυτόν ζητάμε μια αξιόπιστη εταιρεία με σοβαρή εμπειρία. Οσον αφορά τα ISO, και τα Ολυμπιακά Ακίνητα έχουν πιστοποιηθεί και συνεπώς επιθυμούμε το καλύτερο».

Του Γιωργου Λιαλιου

Πηγή Καθημερινή

16.9.09

Η κτηματαγορά θα περάσει δύσκολες στιγμές το 2010

Κρίσιμο έτος για την κτηματαγορά θα είναι το 2010 σύμφωνα με τονεπικεφαλής του τμήματος Στατιστικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικό σε θέματα Real Εstate καθηγητή κ. Επ. Πανά. Σύμφωνα με τον ίδιο, η κρίση είναι εδώ και θα παραμείνει για τουλάχιστον μία διετία.

- Πώς θα χαρακτηρίζατε σήμερα την αγορά ακινήτων; Οι τιμές παραμένουν σε σταθεροποιητικά επίπεδα ή σημειώνουν πτώση; «Χαρακτηριστικό της οικονομικής κρίσης είναι ότι παγκοσμίως στον χώρο της κτηματαγοράς παρατηρείται σημαντική μείωση των τιμών των ακινήτων. Στην ελληνική κτηματαγορά οι τιμές των ακινήτων δεν μειώνονται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα δεν μειώνονται σημαντικά. Το γεγονός αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο λόγους: ο ένας λόγος είναι ότι υπάρχει πιθανότητα τα ακίνητα να ήταν υπερεκτιμημένα και ο άλλος λόγος ότι η πολιτική των κατασκευαστών έχει οικονομικές αντοχές. Ο πυρήνας της οικοδομικής κρίσης στην Ελλάδα θεωρούμε ότι είναι η παραγωγή υπεράριθμων κατοικιών που δημιούργησε την υπερπροσφορά των κατοικιών. Το απόθεμα αυτό- το οποίο εκτιμούμε περί τις 190.000 κατοικίες- είναι δύσκολο να απορροφηθεί σε πολύ μικρό διάστημα (μιας τριετίας). Συνεπώς, η δική μας στεγαστική κρίση βρίσκεται στην υπερπροσφορά ακριβών κατοικιών, χωρίς όμως να υπάρχει η ανάλογη μεγέθυνση του πληθυσμού. Είναι βέβαιο ότι θα περάσει δύσκολες στιγμές η κτηματαγορά το 2010. Υπάρχει ελπίδα; Σύμφωνα με την εξαμηνιαία έρευνα που κάνουμε, οι απόψεις των ειδικών της κτηματαγοράς συγκλίνουν στο ότι η κρίση στην κτηματαγορά θα διαρκέσει περίπου δύο-τρία χρόνια».

- Η επόμενη κυβέρνηση ποια μέτρα πρέπει να προωθήσει για να αναθερμανθεί ο πιο νευραλγικός κλάδος της οικονομίας;

«Η λύση του προβλήματος δεν είναι φυσικά εύκολη και για να επανέλθει η αισιοδοξία στον κλάδο θα πρέπει να περάσει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εργαλεία ανάκαμψης του αισιόδοξου κλίματος, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήσει η επόμενη κυβέρνηση».

- Ποιες κατηγορίες ακινήτων δείχνουν από τα στοιχεία που συγκεντρώνονται καθημερινά να αντέχουν στην κρίση; «Τα στοιχεία της διαρκούς έρευνάς μας δείχνουν πτώση της ζήτησης των νεόδμητων ακινήτων, ενώ παρατηρείται μια στροφή των αγοραστών προς τα μεταχειρισμένα ακίνητα αξίας ως 150.000 ευρώ. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης οι αγοραστές για ακίνητα σχετικά μικρής επιφάνειας».

- Πόσο έχει επηρεαστεί η κτηματαγορά από τη ρύθμιση για την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων;

«Κατά την άποψή μου η ρύθμιση που αφορούσε την τακτοποίηση των ημιυπαίθριων χώρων δεν είχε το αναμενόμενο εισπρακτικό αποτέλεσμα από την κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει ότι σε γενικές γραμμές ήταν ένα μέτρο με ελάχιστη απόδοση στα κρατικά έσοδα ενώ ταυτόχρονα ως μέτρο θεωρήθηκε ως μη αρμόζον. Συμπερασματικά, το εν λόγω μέτρο δεν αναθέρμανε την κτηματαγορά».

Του Κ.Σιωμόπουλου

Πηγή Το Βήμα
16.9.09

Δεν πληρώνουν την επιδότηση (για τα air conditions)


Το κράτος είναι κακοπληρωτής και φροντίζει να το επιβεβαιώνει σε κάθε περίπτωση, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που δημιουργεί στις επιχειρήσεις.


Τελευταίο κρούσμα, το πρόγραμμα απόσυρσης κλιματιστικών. Εχει λήξει εδώ και ένα μήνα σχεδόν, οι επιχειρήσεις έχουν παραδώσει τα παραστατικά για το 70% των κλιματιστικών που πούλησαν, αλλά το χρώμα του χρήματος της επιδότησης που πρέπει να πάρουν από το Δημόσιο δεν το έχουν δει ακόμη. Τις γραφειοκρατικές διαδικασίες που διέπουν τις κοινοτικές επιδοτήσεις επικαλείται το υπουργείο Ανάπτυξης. Δεν ακούγεται πειστικό. Ετσι κι αλλιώς από εθνικούς πόρους πληρώνει το Δημόσιο την επιδότηση και μετά στέλνει τα παραστατικά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να καταβάλει τη συμμετοχή της. Υποτίθεται ότι έχει λάβει την έγκριση της Κομισιόν για το πρόγραμμα.

Ή μήπως όχι για όλο;



16.9.09
*Η φωτό είναι από την Καθημερινή

Κλείνει Τμήμα Νεοελληνικών στο Σίδνεϊ

«Οταν είμαι Κέιτ σημαίνει ότι είμαι με τους ανθρώπους που συνάντησα μετά το γυμνάσιο και στο πανεπιστήμιο. Οταν είμαι Κέιτι σημαίνει ότι είμαι με φίλες μου που τις ξέρω πολλά χρόνια. Οταν είμαι Κατερίνα σημαίνει ότι είμαι με τη γιαγιά μου. Οταν είμαι Καθλίν σημαίνει ότι είμαι στο μάθημα στο πανεπιστήμιο με τους ανθρώπους που συναντώ εκεί. Οι πιο πολλοί άνθρωποι με φωνάζουν Καθλίν αντί για Κέιτι ή Κέιτ. Τώρα δεν ξέρω τι όνομα να πω όταν συστήνομαι».

Το κείμενο αλιεύτηκε από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Καθρεφτάκι», που εκδίδει το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλλίας του Σίδνεϊ. Στην κυριολεξία «τελευταίο» τεύχος, καθώς το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του πανεπιστημίου καταργείται, ακολουθώντας την πορεία πολλών αντίστοιχων τμημάτων πανεπιστημίων του εξωτερικού. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Πρυτανείας, η απόφαση ελήφθη εξαιτίας του χαμηλού ενδιαφέροντος από φοιτητές. «Ωστόσο, έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι περισσότεροι φοιτητές που είναι εγγεγραμμένοι στο πρόγραμμα θα κατορθώσουν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους έως το 2011. Τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας θα καταργηθούν σταδιακά μέσα στα επόμενα δύο χρόνια», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση. Το ακαδημαϊκό έτος 2008-2009, τα μαθήματα του τμήματος παρακολουθούσαν 83 φοιτητές, 39 από τους οποίους ήταν γραμμένοι στα μαθήματα της ελληνικής γλώσσας. Το πρόγραμμα προσφέρει επιπλέον ένα μάθημα γενικής παιδείας σχετικό με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό στην αγγλική γλώσσα, το οποίο παρακολουθούσαν 142 επιπλέον φοιτητές από όλες τις σχολές του πανεπιστημίου.

Το γεγονός έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στην ελληνική κοινότητα του Σίδνεϊ - φοιτητές μάλιστα πραγματοποίησαν χθες διαδήλωση ζητώντας την αναίρεση της απόφασης του πανεπιστημίου. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι αυτή δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ο κίνδυνος είχε διαφανεί ήδη από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και η καθηγήτρια της Σχολής δρ Κυριακή Φραντζή είχε με επιστολή της απευθύνει έκκληση στους ανά τον κόσμο ελληνιστές, στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, την ελληνική πολιτεία και τους Ελληνες πανεπιστημιακούς να λάβουν άμεσα θέση στο θέμα. Προφανώς, η έκκλησή της δεν «ακούστηκε» ώς εδώ.

Το πλήγμα, πάντως, είναι ισχυρό για τις ελληνικές σπουδές στην Αυστραλία. Τον Ιανουάριο του 2001, το Πανεπιστήμιο του Αρμιντέιλ της Νέας Αγγλίας επίσης κατήργησε την έδρα του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών για οικονομικούς λόγους. Εκείνο ήταν το αρχαιότερο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών της Αυστραλίας, με έτος ίδρυσης το 1968. Τότε, τους φοιτητές του καταργηθέντος τμήματος του Αρμιντέιλ είχε δεχθεί το Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Ν. Ουαλλίας...

Της Λινας Γιανναρου

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

16.9.09

Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Παλιά και νέα ατυχήματα (Αυτοκτονίες εργαζομένων στην France Telecom)

Ηδη 23 εργαζόμενοι αυτοκτόνησαν από τις αρχές του έτους στη France Telecom. Oσο κι αν η εταιρεία κάνει λόγο για «στατιστικά συνηθισμένους δείκτες», είναι σαφές ότι οι συνεχείς εσωτερικές αναδιαρθρώσεις και η πίεση και για οικειοθελείς αποχωρήσεις έχουν οδηγήσει εργαζόμενους στον πανικό και στον αυτοκτονικό ιδεασμό. Ο ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός κολοσσός γίνεται συνώνυμο της κατάθλιψης και της επαγγελματικής εξουθένωσης.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τα ατυχήματα στην εργασία εμπλουτίζονται από νέες αιτίες, που δεν μπορούν να θεραπεύσουν τα «βαρέα και ανθυγιεινά» ένσημα.

Οχι μόνο οι ομαδικές αυτοκτονίες στη Γαλλία, η αύξηση των περιστατικών κατάθλιψης σε όλο τον προηγμένο κόσμο και στη χώρα μας, η αυξανόμενη χρήση light ηρεμιστικών, από στελέχη πριν από τις συσκέψεις στο χώρο των επιχειρήσεων, πρέπει να μας οδηγήσουν στον επανακαθορισμό της έννοιας: «επικινδυνότητα» στην εργασία. Nέοι στρεσογόνοι παράγοντες πολιορκούν την ψυχολογική ισορροπία στην εργασιακή ζωή, εφόσον όλο και περισσότερο τείνει να ταυτίζεται πλήρως και αποκλειστικά με το νόημα της ζωής κι όχι μόνο με μία, έστω και βασική, συνιστώσα της.

Στην περίοδο της οικονομικής ανόδου και της αξιακής ηγεμονίας του νεοφιλελευθερισμού και του ατομικισμού, μάθαμε να ερμηνεύουμε την επαγγελματική επιτυχία με την προσωπική προσπάθεια. Γαλουχηθήκαμε στο δόγμα πως όλα εξαρτώνται από τη θέληση, την εξατομίκευση, την αφοσίωση στην εργασία και στην εταιρεία. Τώρα, όμως, που η ευημερία μετατρέπεται σε συρρίκνωση, πώς θα τα βγάλουμε πέρα με την εξατομίκευση της ατυχίας μας;

Ο μεσήλικος που οδηγείται στην έξοδο βιώνει ως ατομική την αποτυχία. Κι αυτοί που επένδυσαν ψυχολογικά όλη τη ζωή στην καριέρα ή αντικατέστησαν την κυριαρχία του πατέρα με τον εκάστοτε προϊστάμενο ή εργοδότη, εκείνοι που απορροφήθηκαν πλήρως από την «εργασιακή ικανοποίηση», η οποία «ιδιαίτερα χαρακτηρίζει τις αστικές τάξεις των μορφωμένων», όπως αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής Ψυχιατρικής του ΑΠΘ Θ. Καράβατος στη μελέτη του για την «ψυχοπαθολογία και ψυχοδυναμική της εργασίας», διαπιστώνουν σήμερα ένα τεράστιο αδιέξοδο που δεν εξαρτάται μόνο από την εξατομικευμένη προσπάθεια.

Η ψυχική οδύνη δεν συνδέεται μόνο με τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας. Οπως αναφέρει ο καθηγητής Ψυχιατρικής του ΑΠΘ, «η αρνητική συνθήκη δεν αναδύεται μόνο μέσα από την αθλιότητα που οδήγησε χθες στο θάνατο δύο μετανάστες. Σχετίζεται και με την οργάνωση της εργασίας, που περιλαμβάνει τη διαίρεσή της, το περιεχόμενο του στόχου, τις σχέσεις εξουσίας, το πρόβλημα της υπευθυνότητας, τον ανταγωνισμό» για την επικράτηση του ισχυρότερου σε μια αγορά εργασίας που στενεύει επικίνδυνα.

Tης Χριστινας Κοψινη

Πηγή Καθημερινή

15.9.09

Το παιδικό θέατρο στη σκιά της γρίπης

Ανήσυχοι οι θιασάρχες των παιδικών σκηνών για τα μέτρα πρόληψης που ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας

Με προβλήματα φαίνεται να ξεκινά η εφετινή θεατρική σεζόν, όχι μόνο λόγω της αναστάτωσης που προκαλούν οι εκλογές στις ελληνικές σκηνές, αλλά και λόγω της νέας γρίπης. Οι πρώτες αρνητικές αντιδράσεις παρουσιάστηκαν κυρίως στον χώρο του παιδικού θεάτρου, ο οποίος είναι και από τους πρώτους που οργανώνεται κάθε φθινόπωρο. Καθώς οι παραστάσεις για παιδιά δουλεύουν όλον τον χρόνο σε συνεργασία με τα σχολεία, ο υπεύθυνοι των θεάτρων εγκαίρως αντιλήφθηκαν μια επιφυλακτικότητα για τη σεζόν 2009-2010.

Ολα ξεκίνησαν από την εγκύκλιο που έστειλε το υπουργείο Υγείας σχετικά με τα μέτρα πρόληψης κατά της διασποράς της νέας γρίπης στις σχολικές μονάδες και στους φορείς που προσφέρουν εκπαιδευτικές υπηρεσίες, με ημερομηνία 27.8.2009. Ανάμεσα στα 11 σημεία της συγκεκριμένης εγκυκλίου περιλαμβάνεται και «ο περιορισμός λοιπών εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων που προϋποθέτουν παραμονή σε κλειστούς χώρους», δηλαδή θέατρα, μουσεία, εργαστήρια, εκδηλώσεις κτλ. Στις συνηθισμένες κρούσεις των θεάτρων για σχολικές παραστάσεις η απάντηση των σχολείων δεν ήταν δεσμευτική. Ετσι σιγά σιγά οι θεατρικές σκηνές άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η εγκύκλιος του υπουργείου Υγείας λειτούργησε ως έμμεση απαγόρευση, καθώς μετέθετε την ευθύνη για την υγεία των παιδιών στους δασκάλους, στα σχολεία και φυσικά στους γονείς. Και όλα αυτά χωρίς να έχει ενημερωθεί ο θεατρικός κόσμος, που βρέθηκε προ απροόπτου.

«Θ εωρώ ότι έχουν μεγαλοποιήσει τα πράγματα» λέει η Τατιάνα Λύγαρη, που παρουσιάζει στο Βαγόνι της, στο Τραίνο στο Ρουφ, παραστάσεις για παιδιά. «Σαφώς και πρέπει να δοθούν οδηγίες για προφυλάξεις, αλλά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ανησυχητικά στοιχείαδεν μπορεί να χτυπούν έτσι έναν χώρο παιδείας και πολιτισμού όπως είναι το θέατρο» συμπληρώνει. Να σημειωθεί ότι διαθέτει για αίθουσα ένα βαγόνι χωρητικότητας 70 θέσεων, όπου φιλοξενούνται (το πολύ) δύο σχολικές τάξεις σε κάθε παράσταση, και μάλιστα από το ίδιο σχολείο.

«Κινδυνεύει μια ολόκληρη επαγγελματική αλυσίδα» τονίζει από την πλευρά της η Κάρμεν Ρουγγέρη, δηλώνοντας προβληματισμένη για τη στάση της πολιτείας απέναντι στο θέατρο. «Ζητούμε από το υπουργείο να μας δώσει οδηγίες, να ξέρουμε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Με απαγορεύσεις δεν γίνεται τίποτε» λέει, ενώ προσθέτει ότι τα σχολεία τηρούν στάση αναμονής. «Προφανώς και πάνω απ΄ όλα μάς ενδιαφέρει η υγεία των παιδιών» αναφέρει ο σκηνοθέτης Δημήτρης Σεϊτάνης, πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για Παιδιά και Νέους, «αλλά θα θέλαμε και εμείς να ενημερωθούμε για όλο αυτό, να ξέρουμε τι είναι καλύτερο να κάνουμε. Για τον λόγο αυτόν θα στείλουμε μια επιστολή στο υπουργείο Υγείας ζητώντας οδηγίες και συμβουλές, ενώ την ίδια στιγμή επιθυμούμε να συμμετέχουμε σε έναν διάλογο ενημέρωσης. Με το θέατρο συμβάλλουμε και εμείς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και λειτουργούμε συμπληρωματικά στο υπάρχον σύστημα Υγείας». Η ενημέρωση άλλωστε θα έπρεπε να αφορά και τους ανθρώπους που εργάζονται στα θέατρα- ηθοποιούς, τεχνικούς κτλ.-, ενώ θα έπρεπε να τεθεί επί τάπητος μια σειρά προδιαγραφών. «Ελπίζουμε ότι μια νέα οδηγία, που θα κατευθύνει εκπαιδευτικούς, θα αποτελέσει έμμεση απάλυνση της απαγόρευσης» καταλήγει ο Δ. Σεϊτάνης.

Αρκετά πάντως από τα θέατρα για παιδιά, όπως η Πόρτα της Ξένιας Καλογεροπούλου, έχουν μεταθέσει τις νέες παραγωγές τους για το τέλος του 2009, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, όπως στο Εθνικό Θέατρο, η εγκύκλιος δεν φαίνεται να επηρέασε τα σχολεία, αφού η νέα παραγωγή στο Παιδικό Στέκι, με τα «Μαγικά μαξιλάρια» του Ευγένιου Τριβιζά, βρίσκει εξαιρετικά μεγάλη ανταπόκριση από τα σχολεία.

Της Μυρτώς Λοβέρδου

Πηηγή Το Βήμα
15.9.09

Μετέωρες λόγω εκλογών οι θεατρικές επιχορηγήσεις

«Σκάλωσε» η καταβολή της πρώτης δόσης για το 2008-2009

Την πρώτη δόση της επιχορήγησης για τη θεατρική περίοδο 2008-2009 περιμένουν από το υπουργείο Πολιτισμού οι επιχορηγούμενοι θίασοι, οι οποίοι φαίνεται να αγωνιούν- και δικαιολογημένα, λόγω της προκήρυξης των εθνικών εκλογών. Ο χρόνος που περνά λειτουργεί εναντίον τους, καθώς όσο πλησιάζουμε προς την 4η Οκτωβρίου τόσο πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα και η υλοποίηση της απόφασης που είχε λάβει την περασμένη άνοιξη ο κ. Αντώνης Σαμαράς μοιάζει να μένει μετέωρη. Εχοντας λάβει την τελευταία δόση της επιχορήγησης για τη σεζόν 2007-2008, οι επιχορηγούμενοι, που είχαν αποκληθεί «ιστορικοί» από τον κ. Μιχάλη Λιάπη , περίμεναν την πρώτη δόση με την άφιξη του φθινοπώρου. Αλλά τους πρόλαβαν οι εκλογές.

Αν και δεν έχουν επικοινωνήσει με τον υπουργό Πολιτισμού, πιστεύουν ότι θα τηρήσει την υπόσχεσή του και θα προχωρήσει στην εκταμίευση. Συνολικά η επιχορήγηση ανέρχεται σε 2,8 εκατ. ευρώ, που σημαίνει ότι η πρώτη δόση θα έπρεπε να είναι το ήμισυ ή το ένα τρίτο του συνολικού ποσού, μοιρασμένο αναλόγως, στα θέατρα. Ωστόσο αν το ΥΠΠΟ είχε (έχει;) εγκαίρως δρομολογήσει την υπόθεση των επιχορηγήσεων, τότε τα χρήματα θα είχαν πάρει τον δρόμο προς το υπουργείο Οικονομικών και από εκεί στα θέατρα. Και αυτό είναι που προκαλεί αγωνία στους θιασάρχες- ανάμεσά τους οι σκηνοθέτες Λευτέρης Βογιατζής, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Διαγόρας Χρονόπουλος, Δημήτρης Τάρλοου, Ξένια Καλογεροπούλου, Αντώνης Αντύπας κ.ά.

Θυμίζουμε ότι ο κ. Σαμαράς είχε συναντηθεί με τους εκπροσώπους των επιχορηγούμενων θιάσων στα τέλη του περασμένου Μαρτίου. Στην πρώτη συνάντηση που είχαν στο γραφείο του, παρουσία του γενικού γραμματέα Θοδωρή Δραβίλλα, οι σκηνοθέτες Λευτέρης Βογιατζής, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, Θανάσης Παπαγεωργίου, Διαγόρας Χρονόπουλος και ο ηθοποιός Δημήτρης Τάρλοου, ο κ. Σαμαράς είχε αναλάβει τις ευθύνες του και είχε δεσμευθεί για λύσεις. Στην επόμενη συνάντηση, όπου ήταν παρών και ο πρόεδρος του ΕΚΕΘΕΧ Γιώργος Δραγώνας, όλα φάνηκε να καταλήγουν σε θετικό αποτέλεσμα. Οι τόνοι έπεσαν και οι επιχορηγούμενοι θίασοι τελούσαν εν αναμονή των επιχορηγήσεων της σεζόν 2008-2009. Ακόμη τελούν...

Πηγή Το Βήμα
15.9.09

Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2009

Υπάρχουν λύσεις; (Για τα κεντρικά οικονομικά προβλήματα)

Μέτρα για την αντιμετώπιση κεντρικών οικονομικών προβλημάτων υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να «ανακαλύψουμε την Αμερική».

Για παράδειγμα, το κράτος μπορεί να κάνει μια ισχυρή ένεση ρευστότητας στην αγορά, αποδίδοντας αυτά που οφείλει (το «κρυφό χρέος» των 12 δισ. ευρώ…) σε ιδιώτες και επιχειρήσεις: Να εκδώσει ομόλογα, τα οποία θα αγοράσουν οι τράπεζες με ιδιωτική τοποθέτηση και να εξοφλήσει τους πάντες ζητώντας μια έκπτωση της τάξης του 20% (έτσι, θα έχει όφελος 2 δισ. ευρώ). Και προκειμένου να μην επιβαρύνει το έλλειμμα ενός μόνον έτους, να επιμερίσει τη δαπάνη των 10 δισ. ευρώ στα χρόνια κατά τα οποία δημιουργήθηκαν οι οφειλές. Να δεσμευτεί, ταυτόχρονα, ότι από εδώ και πέρα θα εξοφλεί τις υποχρεώσεις του εντός 30 ημερών -με συνέπεια να αγοράζει φθηνότερα, χωρίς «καπέλο». Ετσι, το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί και επισήμως κατά 10 δισ. ευρώ, αλλά επειδή η αύξηση θα οφείλεται σε πράξη εξυγίανσης, θα εκτιμηθεί θετικά (και) από τις διεθνείς αγορές.

Ούτε η σπατάλη είναι ανίκητη. Αν σταλούν λίγες ελεγκτικές εταιρείες στα μεγάλα νοσοκομεία, εντός τριών μηνών θα τα έχουν κάνει «φύλλο φτερό», θα έχουν αποτιμήσει την πραγματική οικονομική θέση τους κι έτσι, στις αρχές του 2010 θα μπορεί να επιβληθεί το διπλογραφικό σύστημα και η κατάρτιση ισολογισμών.

Οσον αφορά την άλλη «μαύρη τρύπα», τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, μια νέα κυβέρνηση δεν έχει παρά να τους... αποδώσει την αυτονομία τους: Ας έχουν όσους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς θέλουν και όσες «αναπτυξιακές» ή άλλες επιχειρήσεις θέλουν, αρκεί αυτές να λειτουργούν με κριτήρια αγοράς, δηλαδή να βγάζουν τα λεφτά τους. Να τεθεί τέλος, δηλαδή, στα ρουσφέτια με επιδότηση από τον φορολογούμενο.

Επίσης, μπορούμε να περιορίσουμε τη φοροδιαφυγή:

Να καταργηθεί το τραπεζικό απόρρητο έναντι της εφορίας (μόνο σε «μπανανίες» και φορολογικούς παραδείσους ισχύει…).

Να θεωρηθούν ως τεκμήριο εισοδήματος όλες οι δαπάνες (αρχής γενομένης από τις πληρωμές που κάνουμε με πιστωτική κάρτα, κι ας διαφωνούν οι τραπεζίτες).

Να επανέλθει (για ένα-δύο χρόνια, έως ότου ανασυγκροτηθεί ένας ισχυρός φοροεισπρακτικός μηχανισμός…) ο αντικειμενικός προσδιορισμός του εισοδήματος των ελεύθερων επαγγελματιών, σε εκούσια βάση. Και (επιτέλους!..) να τιμωρηθεί κάποιος φοροφυγάς.

Γιατί, άραγε, μια επιχείρηση που υποπίπτει στο αδίκημα της φοροδιαφυγής, που εκδίδει «σύννεφο» πλαστά τιμολόγια, θα πρέπει να συνεχίζει να εισπράττει κοινοτικά κονδύλια, απλώς (και μόνο…) πληρώνοντας κάποιο, μικρό πρόστιμο;

Και μιλώντας για τη μάστιγα της διαφθοράς, ίσως σας ξαφνιάσω: Αλλά, ποιοι νόμοι της αγοράς θα παραβιάζονταν αν έβγαινε σε πλειστηριασμό όποια επιχείρηση τελεσίδικα καταδικασθεί γιατί «λάδωσε» κρατικούς υπαλλήλους για να πάρει δουλειές; Ούτε η επιχείρηση θα έκλεινε, ούτε θέσεις εργασίας θα καταστρέφονταν, αλλά ούτε ο ένοχος θα έμενε ατιμώρητος να συνεχίζει το θεάρεστο έργο του. Υπερβολικό; Ισως. Αλλά κάποτε πρέπει να τελειώνει το αστείο...

Ή, πάλι, γιατί να μην αναρτώνται στις ιστοσελίδες των υπουργείων όλα τα τιμολόγια των προμηθειών που κάνουν, καθώς και όλες οι αποφάσεις που συνεπάγονται χρηματική δαπάνη;..

Μέτρα υπάρχουν. Αυτό που ζητείται είναι μια κυβέρνηση με ριζοσπαστικό πρόγραμμα και ικανά, να κάνουν τη δουλειά, έντιμα και με υψηλό κύρος στελέχη. Με ισχυρή βούληση και αυτονομία απέναντι σε συμφέροντα. Μια κυβέρνηση που δεν θα χρωστά σε κανέναν βαρώνο.

Πηγή Καθημερινή

13.9.09

Tου Κωστα Καλλιτση / kkallitsis@kathimerini. gr

5 χρόνια χρειάστηκαν για να διαλύσουν το ΕΣΥ...

Σε κατάσταση χρεοκοπίας έχουν οδηγηθεί οι δομές της δημόσιας υγείας, από τις κυβερνητικές επιλογές της τελευταίας 6ετίας καθώς δεν δίδονται τα χρήματα που χρειάζονται για τη στοιχειώδη, έστω, λειτουργία του ΕΣΥ.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα χρέη των νοσοκομείων έφτασαν, από το 2005 μέχρι σήμερα, στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ η χώρα μας κατέχει και το αρνητικό ρεκόρ δημόσιων δαπανών για την υγεία, μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ: Μόλις το 43% των δαπανών αντιπροσωπεύει η δημόσια χρηματοδότηση, ενώ το 57% τo πληρώνουν οι πολίτες στον ιδιωτικό τομέα.

Οι Eλληνες δαπανούν για την υγεία το 6% του συνολικού εισοδήματός τους, σε σύγκριση με το 2% που είναι ο μ.ο. των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ ή το 3% των ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση της ΝΔ μείωσε αρχικά το κονδύλι για τη δημόσια υγεία, από το 3% του ΑΕΠ, που ήταν έως το 2004, στο 2,5% που παραμένει μέχρι σήμερα. Το μεγάλο «χτύπημα» όμως στον θεσμό του ΕΣΥ προκάλεσε την τελευταία 6ετία η πλημμελής διαχείριση (προμήθειες χωρίς διαγωνισμούς, αυθαίρετες παρατάσεις ληγμένων συμβάσεων κ.α.), ενώ οι προεκλογικές εξαγγελίες για νοικοκύρεμα των οικονομικών των νοσοκομείων και οι «δεσμεύσεις» για καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη έμειναν ανεκπλήρωτες.

Τα χρέη των νοσοκομείων, μετά την τελευταία ρύθμιση του Ιανουαρίου του 2005 -με τον μηδενισμό τους υπήρξε μάλιστα η παράλληλη «δέσμευση» ότι «στο εξής θα γίνεται σωστή διαχείριση και δεν θα δημιουργηθούν νέα χρέη»- ξεπέρασαν ήδη τα 6 δισ. ευρώ! Την ίδια ώρα τα ραντεβού, για εξετάσεις και χειρουργεία, εξακολουθούν και σήμερα να κλείνονται για διαστήματα έως και 6 μηνών(!), με αποτέλεσμα οι πολίτες να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα.

«Η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολιτική της όχι μόνο δεν ενίσχυσε και δεν προώθησε το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, αλλά με τις πράξεις και τις συνειδητές παραλείψεις της οδήγησε την κατάσταση, στον κρίσιμο αυτόν τομέα, σε τραγικό σημείο.

Για το ΠΑΣΟΚ η άμεση ανατροπή της σημερινής πορείας του ΕΣΥ προς την παρακμή και την απαξίωση αποτελεί πολιτικό μας χρέος προς τους πολίτες και χρέος προς την ιστορία μας», λέει ο κ. Μανώλης Σκουλάκης, πρώην υφ. Υγείας επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.

Χρέη - μαμούθ
Οι προμηθευτές υλικών, φαρμάκων, μηχανημάτων, που θα έπρεπε να εξοφλούνται μέσα σε ένα τρίμηνο, είναι τελικά τρία χρόνια απλήρωτοι, διαμαρτύρονται και συχνά χρησιμοποιούν πολύ σκληρές εκφράσεις, όπως «εμπαιγμός», «αναξιόπιστο κράτος» κ.ά. Μόλις προχθές ξεκίνησε νέο επεισόδιο στο «σίριαλ» με τους προμηθευτές ορθοπεδικού υλικού, οι οποίοι αρνούνται και πάλι να δώσουν υλικά σε νοσοκομεία πριν εξοφληθούν τα χρέη της 3ετίας.

Μόνο σε φάρμακα τα χρέη των νοσοκομείων αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη φτάνοντας, έως τις 31-12-2008, στο αστρονομικό ποσό των 2,68 δισ. ευρώ.

Ο μέσος χρόνος καθυστέρησης στην εξόφληση των οφειλών φθάνει τις 820 ημέρες, δηλαδή σχεδόν 2,5 χρόνια! Τα χρέη των νοσοκομείων για εξοπλισμό (σύμφωνα με απαιτήσεις οφειλών, των μελών του Συνδέσμου Ελλήνων Προμηθευτών Επιστημών Υγείας) μέχρι 31-12-08 έφταναν στα 1.3 δισ. ευρώ.

Μεγάλες ελλείψεις προσωπικού
1.200 συνταξιοδοτούνται κάθε χρόνο και 800 μόλις προσλαμβάνονται

«Τα 17 υπερσύγχρονα νοσοκομεία, που προστέθηκαν στο ΕΣΥ έως το 2004, εξακολουθούν να μένουν έως σήμερα χωρίς τη στοιχειώδη στελέχωση», τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Μαν. Σκουλάκης.

«Από το σύνολο των δομών του ΕΣΥ λείπουν 25.000 νοσηλευτές και 4.500 γιατροί». Οι προσλήψεις νοσηλευτών δεν ξεπερνούν τις 800 τον χρόνο, όταν οι συνταξιοδοτήσεις είναι πάνω από 1.200!

Μεγαλύτερα κενά καταγράφονται στα νοσοκομεία στη νησιωτική χώρα: Απ΄ το νοσοκομείο της Ρόδου λείπουν 60 γιατροί, στην Κέρκυρα 52, ενώ τρομακτικές ελλείψεις έχουν και τα νοσοκομεία Χανίων, Ηρακλείου, Ρεθύμνου, Αγ. Νικολάου, Κω, Μυτιλήνης, Λήμνου, Νάξου, Σάμου, Χίου, Λευκάδας, Ζακύνθου κ.ά.

Στην πλειονότητα των νοσοκομείων μία στις 4 οργανικές θέσεις - και μάλιστα με βάση τους παλιούς οργανισμούς λειτουργίας των νοσοκομείων είναι κενή, αφού οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, σύμφωνα με στοιχεία της ΠΟΕΔΗΝ, δεν ξεπερνούν τις 800 κατ’ έτος, όταν οι συνταξιοδοτήσεις κυμαίνονται μεταξύ 1.200-1.300.

«Τα κενά που υπάρχουν σήμερα επιχειρούνται να καλυφθούν από το πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας (STAGE) και από προσλήψεις επικουρικού προσωπικού, η μισθοδοσία των οποίων δεν καλύπτεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από τα ίδια τα έσοδα των νοσοκομείων», επισημαίνει ο κ. Σκουλάκης.

ΜΕΘ
Αν λειτουργούσαν, θα σώζονταν 3.000 ασθενείς

Για ζωές που χάνονται από την έλλειψη κρεβατιών ΜΕΘ και «ταξίδια θανάτου» στην επαρχία, κάνει λόγο ο αν. καθηγητής ΜΕΘ, Λεωνίδας Γρηγοράκος, υπ. βουλευτής ΠΑΣΟΚ Λακωνίας.

«Στη χώρα λειτουργούν περίπου 500 κλίνες ΜΕΘ και μόλις 30 κλίνες Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ), ενώ χρειάζονται τουλάχιστον 2.500 κλίνες. Η επαρχία διαθέτει ελάχιστα κρεβάτια ΜΕΘ και συχνά επείγοντα περιστατικά κάνουν «ταξί­δια θανάτου» διανύοντας αποστάσεις που ξεπερνούν τα 300 και 400 χιλιόμετρα. Ασθενείς μεταφέρονται από τη Σπάρτη στην Αρτα, από τη Ρόδο στη Θεσσαλονίκη κοκ.».

Πάνω από 140 κρεβάτια Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, με πλήρη εξοπλισμό από το 2004, δεν λειτούργησαν ποτέ, γιατί δεν έχει προσληφθεί προσωπικό. Για τον ίδιο λόγο, άλλα 55 κρεβάτια ΜΕΘ, από αυτά που λειτουργούσαν ως πρόσφατα, δεν χρησιμο­ποιούνται. Κάθε μέρα 20 άτομα κατά μ.ο., κάποιες φορές έως και 50, ψάχνουν κρεβάτι εντατικής και δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, στα νοσοκομεία το 8%-12% των κλινών πρέπει να είναι κλίνες ΜΕΘ.

Στη χώρα μας αυτό το ποσοστό είναι 2%. «Εάν λειτουργούσαν τουλάχιστον οι κλειστές κλίνες ΜΕΘ, θα εξυπηρε­τούνταν επιπλέον 4.500 ασθενείς τον χρόνο, πολλοί απ΄ τους οποίους αυτή τη στιγμή «χάνονται», γιατί δεν βρίσκουν κρεβάτι σε εντατική. Μάλιστα από τους 4.500 ασθενείς, σύμφωνα με στατιστικά δεδομένα (ποσοστό επι­βίωσης κ.ά.), εκτιμάται ότι θα επιβίωναν περισσό­τεροι από 3.000», τονίζει ο κ. Γρηγοράκος.

Δεσμεύσεις που... ξεχάστηκαν

Προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού

  • Ηλεκτρονικός φάκελος ασθενή και κάρτα πρόσβασης στο αρχείο
  • Δημιουργία Αστικών Κέντρων Υγείας και μετατροπή των πολυϊατρείων ΙΚΑ σε Κ.Υ. Αστικού τύπου. (Λειτούργησαν 6 Κ.Υ.)
  • Νοσοκομεία του ΙΚΑ μετατρέπονται σε κρατικά
  • Κατάρτιση Υγειονομικού χάρτη
  • Κατάργηση των πολύκλινων θαλάμων στα νοσοκομεία
  • Στελέχωση και λειτουργία των 140 ΜΕΘ και νέων στα επίπεδα της ΕΕ
  • Καθιέρωση διπλογραφικού συστήματος στα οικονομικά των νοσοκομείων
  • Υποχρεωτική εκπόνηση και δημοσίευση ισολογισμού των νοσοκομείων
  • Ελεγχος των ιδιωτικών θεραπευτηρίων
  • Αναδιοργάνωση και ανάπτυξη του δικτύου του ΕΚΑΒ
  • Συστηματικός έλεγχος των οικονομικών των νοσοκομείων
  • Οριστική εξάλειψη των χρεών των νοσοκομείων.

Ετήσια φαρμακευτική δαπάνη
Από τα 4,3 δισ. € το 2003, στα 10 δισ. € το 2008

Η φαρμακευτική κατανάλωση τα τελευταία 5 χρόνια είναι «εκτός ελέγχου» και υπολογίζεται σήμερα ότι αγγίζει τα 8,6 δισ. ευρώ!

Η κατανάλωση φαρμάκων το 2003 στα νοσοκομεία κόστιζε 762 εκατ. ευρώ και σήμερα 1.545 εκατ. ευρώ.

Στη φαρμακευτική αγορά η κατανάλωση ήταν 3,55 δισ. ευρώ και έφτασε φέτος, σύμφωνα με εκτίμηση του ΕΟΦ, 7,07 δισ. ευρώ. Συνολικά το 2.000 δαπανούσαμε για φάρμακα 2,6 δισ. ευρώ, το 2003 φτάσαμε 4,3 δισ. ευρώ και φέτος, κατά τον ΕΟΦ, είμαστε στα 8,6 δισ. ευρώ.

Η κατάργηση της λίστας φαρμάκων, η παντελής έλλειψη ελέγχου, σε συνδυασμό με την κυκλοφορία νεότερων ακριβότερων φαρμάκων, αλλά και η ανεξέλεγκτη συνταγογράφηση, έφεραν τη συνολική ετήσια φαρμακευτική δαπάνη που ήταν το 2003 στα 4,8 δισ., τον τελευταίο χρόνο να φτάνει στα 10 δισ. ευρώ!

Η εκτίναξη της φαρμακευτικής κατανάλωσης είναι συνέπεια της κατάργησης της λίστας φαρμάκων, της ανεξέλεγκτης συνταγογράφησης φαρμάκων, της μη υλοποίησης του νόμου για την επιστροφή του 4% από τη φαρμακοβιομηχανία στα Ταμεία - παρά τις εξαγγελίες για εφαρμογή αυτού από το αρμόδιο υπουργείο- του νέου τρόπου υπολογισμού της τιμής χρέωσης των φαρμάκων και της μη ενσωμάτωσης κριτηρίων κόστους- αποτελεσματικότητας στο σύστημα αποζημίωσης και τιμολόγησης των φαρμάκων.

Καρκινοπαθείς
Χειρουργεία από 3 - 6 μήνες και βιοψίες σε ενάμιση μήνα

Οι ογκολογικοί ασθενείς, σ΄ όλα τα ογκολογικά νοσοκομεία, όπως μας καταγγέλλουν γιατροί και ασθενείς, εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται, σε λίστες αναμονής για χειρουργεία από 3 έως 6 μήνες(!), με άγνωστης έκτασης δυσμενείς επιπτώσεις, ακόμα και για τη ζωή τους, στον βαθμό, που, με την καθυστέρηση, η νόσος αλλάζει «στάδιο».

Ο ίδιος κίνδυνος υπάρχει και όταν, λόγω των ελλείψεων προσωπικού, αλλά και των συχνών βλαβών στα παλιάς τεχνολογίας ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα, οι ασθενείς χάνουν ακτινοθεραπείες. Οι λίστες για ακτινοθεραπείες φτάνουν έως και 3 μήνες.

Οσοι ασθενείς έχουν την οικονομική δυνατότητα, στρέφονται στον ιδιωτικό τομέα, πληρώνοντας από την τσέπη τους.

Αποτελέσματα από τις βιοψίες, δίνονται συχνά εκτός χρονικών ορίων (!), σ΄ έναν μήνα έως και 45 ημέρες, όταν η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ορίζει ότι το πολύ σε 20-25 ημέρες μετά το χειρουργείο, πρέπει να γίνει η απαραίτητη συμπληρωματική θεραπεία, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος τοπικής υποτροπής της νόσου.

Κανένα ογκολογικό νοσοκομείο , δεν διαθέτει τεχνολογία «pet», υψηλής πιστότητας ολόσωμη αξονική που εντοπίζει όγκους σε προκαρκινικά στάδια και διαγνωστικά χρησιμοποιείται για να ελέγχεται το αποτέλεσμα της θεραπείας, καθώς δόθηκαν κατά προτεραιότητα άδειες στον ιδιωτικό τομέα, καλύπτοντας μάλιστα το σύνολο των αδειών(!), που δικαιούται η χώρα μας, βάσει πληθυσμού.

«ΨΥΧΑΡΓΩ»
Περικοπές στις δαπάνες για την ψυχική υγεία, τινάζουν στον αέρα το πρόγραμμα αποασυλοποίησης των ψυχιατρείων «Ψυχαργώ», με 370 ξενώνες που περιθάλπουν πάνω από 3.000 άτομα.

Το προσωπικό παραμένει χρόνια απλήρωτο (κάποιοι εγκαταλείπουν και αλλάζουν δουλειά), απειλούνται με λουκέτο οι ξενώνες και έχουν διαμορφωθεί συνθήκες για να επιστρέψουν οι ασθενείς στη «φωλιά του κούκου»!

Ηδη πρώην τρόφιμοι των ξενώνων καταλήγουν ξανά στο Δρομοκαΐτειο και το Δαφνί.

Ναρκωτικά
5.500 για μια θέση στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ

Στα 15 εκατ. ευρώ φτάνουν τα χρέη στα Κέντρα Πρόληψης για τα ναρκωτικά. Απλήρωτοι για πολλούς μήνες είναι οι εργαζόμενοι σε πολλά Κ.Π. (Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Δωδεκανήσου - Κω, Βοιωτίας, Διαδημοτικά Κέντρα Πρόληψης Αργυρούπολης, Αλίμου, Ελληνικού και Γλυφάδας, Κ.Π. Αιγάλεω, Αγ. Βαρβάρας - Χαϊδαρίου, Χανίων, Ξάν­θης και 4 Κ.Π. Δήμου Αθηναίων).

Οι λίστες της ντροπής», που σύμφωνα με την εξαγγελία του ίδιου του πρωθυπουργού θα είχαν εξαλειφθεί σ΄ έναν χρόνο, είναι ακόμα σήμερα, εκτός κάθε ελέγχου, φτάνοντας στα 5.500 άτομα που ζητούν και δεν βρίσκουν θέση στα προγράμματα απεξάρτησης. Τα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ εγκαταλείφτηκαν στην τύχη τους χωρίς πρόσθετη χρημα­τοδότηση. Οι «βαρύ­γδουπες εξαγγελίες» αθετήθηκαν, οι ανθρώπινες τραγωδίες γράφονται καθη­μερινά με θανάτους νέων, πολ­λοί από τους οποίους ήταν στις λίστες για ν' αρχίσουν θεραπεία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
jkritikos@pegasus.gr

Πηγή Εθνος

13.9.09

Στο αγρόκτημα Μπελέτσι «καλλιεργούν» μεζονέτες

Στην καρδιά της Πάρνηθας, 257 στρέμματα περιμένουν να οικοδομηθούν. Είναι η έκταση που καταλαμβάνει το αγρόκτημα Μπελέτσι, η οποία διανεμήθηκε το 1927 σε αγρότες για να καλλιεργηθεί. Οι «τυχεροί» βέβαια είναι όσοι από τους σημερινούς απόγονους των κληρούχων –ή αγοραστές των κτημάτων τους– κατέθεσαν οικοδομική άδεια έως το 2007, οπότε και το Διάταγμα για τη μετατροπή της Πάρνηθας σε Εθνικό Πάρκο απαγόρευσε τη δόμηση στον πυρήνα του δρυμού. Ανάλογο καθεστώς έχουν τεράστιες εκτάσεις περιμετρικά της Πάρνηθας, που διανεμήθηκαν στις αρχές του αιώνα σε πρόσφυγες, αλλά και αγρότες από την περιοχή.

Μια τεράστια έκταση περίπου 20.000 στρεμμάτων, από τα βόρεια της Πάρνηθας έως το σημερινό Μαρκόπουλο Ωρωπού και το Καπανδρίτι, αποτελούσε κάποτε μια ενιαία ιδιοκτησία: το «αγρόκτημα Μαλακάσης». Ιδιοκτήτης ήταν το Αμαλίειο Ορφανοτροφείο Κορασίδων, που ιδρύθηκε το 1855. Στα 1927, το υπουργείο Γεωργίας και το Γραφείο Εποικισμού Αττικοβοιωτίας αποφάσισαν να απαλλοτριώσουν τμήματα της έκτασης, προκειμένου να αποδώσουν γη σε αγρότες της περιοχής.

Στις 12 Αυγούστου 1927, η εν Αθήναις Επιτροπή Απαλλοτριώσεων αποφασίζει την απαλλοτρίωση του «αγροκτήματος Μπελέτσι», έκτασης 256,8 στρεμμάτων, υπέρ των αγροτών του συνεταιρισμού Κιούρκων. Το αγρόκτημα Μπελέτσι ήταν το δεύτερο από τα τμήματα του αγροκτήματος «Μαλακάσης» που απαλλοτριώνονταν· είχε προηγηθεί τον ίδιο χρόνο η απαλλοτρίωση του αγροκτήματος Αγίου Γεωργίου (κοντά στο σημερινό Μαρκόπουλο Ωρωπού), 309,1 στρεμμάτων, υπέρ των ακτημόνων Μαζίου και Καπανδριτίου, και η απαλλοτρίωση τμήματος 2.877 στρεμμάτων του «αγροκτήματος Μαλακάσης», υπέρ των κατοίκων Μαλακάσας και του αγροτικού συνεταιρισμού στο Μήλεσι.

Το αγρόκτημα Μπελέτσι δεν ήταν το μόνο στην περιοχή της Πάρνηθας που διανεμήθηκε σε αγρότες. Στην πίσω πλευρά της σημερινής Ιπποκρατείου Πολιτείας ξεκινά το αγρόκτημα «Κιούρκα-Λιοσάτι» που διανεμήθηκε το 1922. Περιελάμβανε μέρος των αγροκτημάτων Κιούρκων (4.510 στρέμματα) και Λιοσατίου (7.645 στρέμματα), που διανεμήθηκαν σε αγρότες, καθώς και 7.771 στρέμματα δάσους, που παραχωρήθηκαν στην κοινότητα Κιούρκων.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο Μπελέτσι. Δικαιούχοι των κτημάτων που απαλλοτριώθηκαν ορίστηκαν 14 αγρότες της περιοχής, οι οποίοι έλαβαν κατά μέσο όρο από 20,7 στρέμματα γης για να την καλλιεργήσουν. Από την απαλλοτρίωση εξαίρεσε «τας ανεπιδέκτους καλλιέργειας εκτάσεις της προκειμένης τοποθεσίας “Μπελέτσι”, ήτοι δάση, βοσκάς, κ.λπ., τας μη ρητώς απαλλοτριούμενας διά της παρούσης υπέρ του ιδιοκτήτου». Το Αμαλιείο Ορφανοτροφείο έλαβε ως αποζημίωση 22.650 δραχμές.

Τα χρόνια πέρασαν. Το αγρόκτημα Μπελέτσι ανήκει πλέον στην έκταση του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Η δόμηση στη συγκεκριμένη περιοχή πλέον απαγορεύεται. Σε αυτό το αγρόκτημα ανήκουν, σύμφωνα με το δασαρχείο Καπανδριτίου, και οι ημιτελείς μεζονέτες (ρεπορτάζ της «Κ» Κυριακή 23 Αυγούστου 2009 για την Πάρνηθα.)

Με ποιο τρόπο;

Οι οικοδομικές άδειες εκδόθηκαν πριν από το 2007, οπότε και θεσπίστηκε το Εθνικό Πάρκο Πάρνηθας, επομένως ήταν νόμιμες. Οσοι «μυρίστηκαν» την αλλαγή καθεστώτος και είχαν τα χρήματα να οικοδομήσουν, το έκαναν.

Οι υπόλοιποι πρέπει να αναζητήσουν άλλους τρόπους, αν τα καταφέρουν...

Του Γιωργου Λιαλιου

Πηγή Καθημερινή

13.9.09

13.9.09

ShareThis