Oι ζητιάνοι των φαναριών και οι δούλοι στα χωράφια κυκλοφορούν πλέον με ευρωπαϊκά διαβατήρια. Οι έμποροι ανθρώπων αξιοποίησαν γρήγορα τις ευκαιρίες εκμετάλλευσης των φτωχών κατοίκων της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, εξ ου και οι πληθυσμοί των καταφρονεμένων ανανεώθηκαν. Αντί για Ινδούς και Μπανγκλαντεσιανούς τώρα προωθούν υπηκόους της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη κυκλωμάτων στην Αττική και στην Αχαΐα ενώ έχει εντοπίσει ομάδες που κινούνται σε περιοχές με εποχικές αγροτικές δραστηριότητες. Σε μια περίοδο που το κράτος πάσχει από προεκλογική παράλυση, διεξάγεται έρευνα για τη διάσωση των εκατοντάδων μεταναστών που πέρασαν τα σύνορα νομίμως και έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν και να εργαστούν στα ελληνικά εδάφη. Είναι ρητορικό το ερώτημα «ποιος θα σώσει αυτούς τους ανθρώπους;». Δεν είναι ο επιφορτισμένος με τη Δημόσια Τάξη κ. Χρ. Μαρκογιαννάκης ούτε τα στελέχη της Αστυνομίας. Αυτοί μπορούν να συλλάβουν τους δουλεμπόρους, αλλά δεν ανακόπτουν την εισροή. Θα βρεθεί η επόμενη φουρνιά επιτήδειων όσο οι πολίτες γίνονται συνένοχοι της εκμετάλλευσης.
Δεν χρειάζεται η συνδρομή του Σέρλοκ Χολμς για να αποκαλυφθεί πού κατευθύνονται οι σκλάβοι της αγροτικής παραγωγής. Μετακινούνται κατά δεκάδες, ακολουθώντας το αφεντικό τους. Εκείνος παίρνει τα μεροκάματα, εκείνος κρατάει τα διαβατήρια, εκείνος εξασφαλίζει τη διαμονή. Αυτά είναι εύκολο να εντοπιστούν. Στη Λακκόπετρα Αχαΐας οι αστυνομικοί χρειάστηκαν αντιασφυξιογόνες μάσκες για να μπουν στις τρώγλες των δούλων. Υπήρξε μέριμνα: θα τεθούν υπό την προστασία Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Θα τους περιθάλψουν, ενώ οι δουλέμποροι θα βρουν έναν καλό δικηγόρο και πολύ σύντομα θα επιστρέψουν στο «γραφείο ευρέσεως εργασίας». Θα πάνε πάλι στις χώρες που έγιναν πρόσφατα δεκτές στην ΕΕ, θα υποσχεθούν ζωή χαρισάμενη, θα βρουν θύματα, θα κάνουν συμφωνίες με έλληνες κτηματίες. Στο μεταξύ όλο και κάποιος αργυρώνητος κρατικός λειτουργός θα κάνει τα στραβά μάτια, όπως έγινε με την παραγκούπολη στο λιμάνι της Πάτρας. Στο Λιμενικό ορισμένοι θησαύρισαν επί μία δεκαετίαμόλις τους τσάκωσαν λύθηκε το πρόβλημα.
Σε αυτά τα ζητήματα δεν είμαστε απλοί παρατηρητές. Ξέρουμε ποιοι προσλαμβάνουν από το σκλαβοπάζαρο και αν δεν ξέρουμε, μπορούμε να το μάθουμε. Το παράδειγμα της Μανωλάδας είναι χαρακτηριστικό. Σε όλο τον πλανήτη κυκλοφόρησαν βίντεο από το μάζεμα της φράουλας και από τη ζωή των εργατών σε παραπήγματα. Να ΄ναι καλά το Ιnternet, δεν έμεινε κανένα κενό πληροφόρησης. Διαβάσαμε ρεπορτάζ, είδαμε εκτενείς αναφορές στην τηλεόραση και ήμασταν όλοι υπερβολικά σοκαρισμένοι από τον Μεσαίωνα του Νομού Ηλείας. Κατόπιν συνεχίσαμε να μασουλάμε αδιάφορα τις «φράουλες Μανωλάδας», που είναι ομολογουμένως οι πιο τραγανές και νόστιμες. Στα σουπερμάρκετ τα κουτάκια με το φρούτο φέρουν ένδειξη του τόπου παραγωγής, εν τούτοις το προϊόν αποκόπηκε από τη συνείδηση. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Μπορούμε να κάνουμε μεγάλο σαματά στα μαγαζιά και να ουρλιάζουμε οποτεδήποτε εντοπίσουμε κάτι που βρίσκεται στην αλυσίδα του δουλεμπορίου. Μπορούμε να απειλήσουμε τον υπεύθυνο του καταστήματος ότι θα πετάξουμε στα πατώματα τις φράουλες ή πολύ απλά μπορούμε να μην τις αγοράσουμε. Στα φανάρια μπορούμε να σφίξουμε την καρδιά μας και να μη βοηθήσουμε τη μάνα με τα κλαρωτά ρούχα, να μη δώσουμε τον οβολό. Ετσι κι αλλιώς το μωρό που έχει στην αγκαλιά θα μείνει νηστικό. Το νόμισμα θα πάει υπέρ απόκτησης πολυτελούς αυτοκινήτου του δουλεμπόρου.
Είναι προφανές ότι οι ίδιοι κανόνες ισχύουν για κάθε είδους εμπόριο ανθρώπων. Δεν φταίει ο Μαρκογιαννάκης ούτε κανένας υπουργός αν δεκάδες χιλιάδες άνδρες καθημερινά ενισχύουν το τράφικινγκ. Δεν είναι κανείς τόσο αφελής που να νομίζει ότι οι εκδιδόμενες κάνουν αυτή τη δουλειά επειδή είναι τεμπέλες ή επειδή έχουν πολλούς οργασμούς. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτά τα κορίτσια έχουν φάει πολύ ξύλο, ζουν χωρίς διαβατήριο και δεν παίρνουν καν τα λεφτά για τον κόπο τους. Οπότε ό,τι κύκλωμα και να εξαρθρώσει η Αστυνομία δεν θα εξαλειφθούν τα φαινόμενα του δουλεμπορίου. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την εμπλοκή κακών αστυνομικών ούτε με πολιτική βούληση. Κανένας δεν θα έφερνε κορίτσια από την Ανατολική Ευρώπη αν υποψιαζόταν ότι θα του μείνουν στο ράφι. Αν λοιπόν πρέπει να αναζητήσουμε τους υπαίτιους για το εμπόριο ανθρώπων, να ψάξουμε ανάμεσά μας.
Δεν χρειάζεται η συνδρομή του Σέρλοκ Χολμς για να αποκαλυφθεί πού κατευθύνονται οι σκλάβοι της αγροτικής παραγωγής. Μετακινούνται κατά δεκάδες, ακολουθώντας το αφεντικό τους. Εκείνος παίρνει τα μεροκάματα, εκείνος κρατάει τα διαβατήρια, εκείνος εξασφαλίζει τη διαμονή. Αυτά είναι εύκολο να εντοπιστούν. Στη Λακκόπετρα Αχαΐας οι αστυνομικοί χρειάστηκαν αντιασφυξιογόνες μάσκες για να μπουν στις τρώγλες των δούλων. Υπήρξε μέριμνα: θα τεθούν υπό την προστασία Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης. Θα τους περιθάλψουν, ενώ οι δουλέμποροι θα βρουν έναν καλό δικηγόρο και πολύ σύντομα θα επιστρέψουν στο «γραφείο ευρέσεως εργασίας». Θα πάνε πάλι στις χώρες που έγιναν πρόσφατα δεκτές στην ΕΕ, θα υποσχεθούν ζωή χαρισάμενη, θα βρουν θύματα, θα κάνουν συμφωνίες με έλληνες κτηματίες. Στο μεταξύ όλο και κάποιος αργυρώνητος κρατικός λειτουργός θα κάνει τα στραβά μάτια, όπως έγινε με την παραγκούπολη στο λιμάνι της Πάτρας. Στο Λιμενικό ορισμένοι θησαύρισαν επί μία δεκαετίαμόλις τους τσάκωσαν λύθηκε το πρόβλημα.
Σε αυτά τα ζητήματα δεν είμαστε απλοί παρατηρητές. Ξέρουμε ποιοι προσλαμβάνουν από το σκλαβοπάζαρο και αν δεν ξέρουμε, μπορούμε να το μάθουμε. Το παράδειγμα της Μανωλάδας είναι χαρακτηριστικό. Σε όλο τον πλανήτη κυκλοφόρησαν βίντεο από το μάζεμα της φράουλας και από τη ζωή των εργατών σε παραπήγματα. Να ΄ναι καλά το Ιnternet, δεν έμεινε κανένα κενό πληροφόρησης. Διαβάσαμε ρεπορτάζ, είδαμε εκτενείς αναφορές στην τηλεόραση και ήμασταν όλοι υπερβολικά σοκαρισμένοι από τον Μεσαίωνα του Νομού Ηλείας. Κατόπιν συνεχίσαμε να μασουλάμε αδιάφορα τις «φράουλες Μανωλάδας», που είναι ομολογουμένως οι πιο τραγανές και νόστιμες. Στα σουπερμάρκετ τα κουτάκια με το φρούτο φέρουν ένδειξη του τόπου παραγωγής, εν τούτοις το προϊόν αποκόπηκε από τη συνείδηση. Η λύση είναι μπροστά στα μάτια μας. Μπορούμε να κάνουμε μεγάλο σαματά στα μαγαζιά και να ουρλιάζουμε οποτεδήποτε εντοπίσουμε κάτι που βρίσκεται στην αλυσίδα του δουλεμπορίου. Μπορούμε να απειλήσουμε τον υπεύθυνο του καταστήματος ότι θα πετάξουμε στα πατώματα τις φράουλες ή πολύ απλά μπορούμε να μην τις αγοράσουμε. Στα φανάρια μπορούμε να σφίξουμε την καρδιά μας και να μη βοηθήσουμε τη μάνα με τα κλαρωτά ρούχα, να μη δώσουμε τον οβολό. Ετσι κι αλλιώς το μωρό που έχει στην αγκαλιά θα μείνει νηστικό. Το νόμισμα θα πάει υπέρ απόκτησης πολυτελούς αυτοκινήτου του δουλεμπόρου.
Είναι προφανές ότι οι ίδιοι κανόνες ισχύουν για κάθε είδους εμπόριο ανθρώπων. Δεν φταίει ο Μαρκογιαννάκης ούτε κανένας υπουργός αν δεκάδες χιλιάδες άνδρες καθημερινά ενισχύουν το τράφικινγκ. Δεν είναι κανείς τόσο αφελής που να νομίζει ότι οι εκδιδόμενες κάνουν αυτή τη δουλειά επειδή είναι τεμπέλες ή επειδή έχουν πολλούς οργασμούς. Ολοι γνωρίζουν ότι αυτά τα κορίτσια έχουν φάει πολύ ξύλο, ζουν χωρίς διαβατήριο και δεν παίρνουν καν τα λεφτά για τον κόπο τους. Οπότε ό,τι κύκλωμα και να εξαρθρώσει η Αστυνομία δεν θα εξαλειφθούν τα φαινόμενα του δουλεμπορίου. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την εμπλοκή κακών αστυνομικών ούτε με πολιτική βούληση. Κανένας δεν θα έφερνε κορίτσια από την Ανατολική Ευρώπη αν υποψιαζόταν ότι θα του μείνουν στο ράφι. Αν λοιπόν πρέπει να αναζητήσουμε τους υπαίτιους για το εμπόριο ανθρώπων, να ψάξουμε ανάμεσά μας.
Της Λώρης Κέζα
Πηγή Το Βήμα
17.9.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου