Ασπρη πέτρα ξέξασπρη : Η Μύκονος, οι πισίνες και το Κυκλαδικό στυλ

Βαριέται κανείς να μετράει. 

Είκοσι-είκοσι φθάνουν τα αιτήματα στο υπουργείο Πολιτισμού για νέες οικοδομές ή για μετασκευές κτισμάτων στη Μύκονο. Διώροφα μετά υπογείων, κολυμβητικών δεξαμενών(!)- γκαράζ και υπόγειων δεξαμενών.

Στάβλοι που γίνονται σπίτια, μάντρες που αποκτούν στέγη (πολυτελή, φυσικά), μαντριά- υπάρχουν ακόμη;- σε νέες αρχιτεκτονικές περιπέτειες για κάθε χρήση, εκκλησάκια που φυτρώνουν σε κάθε αξιοπρεπή ιδιοκτησία. Και όλα κάτασπρα, φυσικά. (Είναι περιττό εξάλλου να μιλάμε για πέργκολες, κλιματιστικά και τα τοιαύτα...). 

Στον Πάνορμο, στον Κούνουπα, στον Τούρλο, στη Χώρα, στο Δράπανο, στον Αγιο Ιωάννη, στη Φτελιά και όχι μόνο, 

.....κτίζουν....κτίζουν.....κτίζουν...κτίζουν....

Και καλά κάνουν, αφού είναι επιτρεπτό και νόμιμο. Και αφού διαθέτουν τα χρήματα, βεβαίως, παρά την οικονομική στενότητα, υποτίθεται, η οποία προφανώς δεν είναι για όλους.

Στο διά ταύτα όμως, τι εξετάζει ακριβώς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων; 

Αν η αρχιτεκτονική είναι κυκλαδίτικου τύπου! 

Ε, και; Δεν βλέπουν ότι έχει κτιστεί όλο το νησί, ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε δείγμα ελεύθερης γης, λίγο χωματάκι, λίγο βραχάκι για να πατάει ο άνθρωπος; 

Εδώ ο επιστήμων νίπτει τας χείρας του. Ας πάψει λοιπόν αυτή η φενάκη, ότι δήθεν ελέγχεται αρχιτεκτονικά το νησί ώστε να διατηρεί το παραδοσιακό του ύφος. 

Δώστε τη Μύκονο στον λαό, να ησυχάσουμε.

Της Μαρίας Θέρμου

Πηγή Το Βήμα

27.6.2010