Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Μουσείο της Ακρόπολης, ένας χρόνος μετά

Δύο εκατ. οι επισκέπτες, αλλά όχι χωρίς προβλήματα τόσο εσωτερικά όσο και στον περιβάλλοντα χώρο

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ. Πολύς ντόρος έγινε. Πολλά πυροτεχνήματα έσκασαν, πολλές υπερβολές γράφτηκαν, πολλοί εθνικοί συμβολισμοί και δίψα για αναγνώριση συγκεντρώθηκαν πάνω του. Αλλά, τελικά, το νέο Μουσείο της Ακρόπολης κατόρθωσε να γίνει θέμα συζήτησης και συνάντησης στην πόλη; Εγινε σημείο αναφοράς στη δημόσια ζωή της; Και η επισκεψιμότητά του συμπαρέσυρε την επισκεψιμότητα των άλλων μουσείων; Εγινε ο προπομπός που όλοι ήθελαν, μαζί και ο κ. Παύλος Γερουλάνος;

Ο Αθηναίος πολίτης, ο περαστικός, ο τουρίστας, δεν έχει την αίσθηση ότι ένα νέο κτίριο μπήκε στη ζωή του. Μέσα σε αυτούς τους 12 μήνες που συμπληρώνονται στις 20 του μηνός, θα περίμενε κανείς ότι αυτό το μουσείο θα προκαλούσε αδιαλείπτως την προσοχή του κόσμου, όχι μόνο γιατί φιλοξενεί μια από τις διασημότερες συλλογές παγκοσμίως, ούτε επειδή μέσω αυτής διεκδικεί την επιστροφή των Μαρμάρων από το Βρετανικό Μουσείο.

Μάταια περιμέναμε να μας βομβαρδίζει με γεγονότα, έξω από τη μόνιμη συλλογή του και την περιοδική του έκθεση που ανοίγει σε λίγες ημέρες με το αφιέρωμα στον Περικλή. Αυτό ήταν το αρχικό όραμα. Να επιτελέσει δηλαδή ένα ευρύτερο κοινωνικό ρόλο. Υστερα ήρθαν οι αναγκαστικοί συμβιβασμοί.

Κατάφερε να γίνει η απαραίτητη στάση κάθε ξένου επισκέπτη και η αλήθεια είναι ότι μπορεί να καμαρώνει που σε αυτό το διάστημα συγκέντρωσε σχεδόν 2 εκατ. επισκέπτες. Αληθινό ρεκόρ για ελληνικό μουσείο.

Ομως, οργανισμό δεν απέκτησε ακόμη, οικονομική ανεξαρτησία, υπαλλήλους που δεν είναι κατά κύριο λόγο συμβασιούχοι ή αποσπασμένοι από το ΥΠΠΟΤ, μα ούτε και διευθυντή. Ο τ. υπουργός Πολιτισμού Αντώνης Σαμαράς είχε ανακοινώσει τον Αλέξανδρο Μάντη, τον προϊστάμενο της εφορείας Ακροπόλεως, δεν πρόλαβε ωστόσο να βάλει τη σχετική υπογραφή. Υστερα είναι και η αποχώρηση πριν από τρεις μήνες του Κώστα Μπούρα, μέλους του Δ. Σ. και επικεφαλής της οργανωτικής ομάδας των εγκαινίων, στη θέση του οποίου ακόμη δεν ορίστηκε αντικαταστάτης.

Στα πωλητήρια του μουσείου οι αδυναμίες έγιναν ντροπή. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ο ΟΠΕΠ, ο οποίος όχι μόνο δεν λύνει το μόρφωμα - συνεργασία, αλλά και εισπράττει τα έσοδα. Οι προμηθευτές δεν ανανεώνουν το εμπόρευμα, και πώς να το πράξουν όταν μέχρι πρότινος τα χρέη του Οργανισμού Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού άγγιξαν τα 2 εκατ. ευρώ (όχι μόνο για το Μουσείο της Ακρόπολης).

Και τι ειρωνεία: Ενα μουσείο τέτοιου βεληνεκούς να μην έχει ακόμη σύγχρονο κατάλογο με τις συλλογές του. Αντ’ αυτού, ο επισκέπτης του βολεύεται με φυλλάδια.
Πράγματι, καθιερώθηκε η πολιτική διευρυμένου ωραρίου (8 το πρωί μέχρι τις 8 το βράδυ). Ο θεσμός των φροντιστών: νέοι επιστήμονες, πολύγλωσσοι, με σπουδές Ιστορίας Τέχνης, Αρχαιολογίας, που παρέχουν με ευγένεια στους επισκέπτες οποιαδήποτε πληροφορία. Είδαμε επιτέλους φύλακες με στολές (κάποιοι λένε ότι οι περισσότεροι είναι Μεσσήνιοι). Αλλά αρκούν;

Η αλήθεια είναι ότι το Μουσείο της Ακρόπολης δεν ακολουθεί τη συμβατική πρακτική στην παρουσίαση των εκθεμάτων του και πολλοί χαίρονται γι’ αυτήν την ελευθερία. Αλλοι υποστηρίζουν το αντίθετο, και κάποιοι άλλοι ενοχλούνται με τις λεζάντες των εκθεμάτων.

Για πολλούς μελανή σελίδα ήταν αυτή που γράφτηκε με το φιλμ του Κ. Γαβρά και πρόσφατα η δημοσιότητα με την τυφλή τουρίστρια και τον εκπαιδευμένο σκύλο της.
Τρενάκι και μικροπωλητές
Κανείς αυτόν τον χρόνο δεν σηκώνει το τηλέφωνο σε αυτό το μουσείο. Οργανωμένο γραφείο Τύπου δεν λειτουργεί και για οτιδήποτε θέλει κάποιος πρέπει να ενοχλήσει τον πρόεδρό του, τον καθηγητή Δημήτρη Παντερμαλή. Και όλα αυτά γεννούν ερωτήσεις: είναι ένα εσωτρεφές ή εξωστρεφές μουσείο; Ενα χαϊδεμένο πολιτιστικό ίδρυμα που λειτουργεί με αυτόματο πιλότο, αλλά κινδυνεύει στην πτήση;

Υστερα είναι και οι εντυπώσεις. Το τρενάκι που θα διέκοπτε τις διαδρομές του συνεχίζει να ανεβοκατεβαίνει στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, οι μικροπωλητές χάνονται αλλά επιστρέφουν με τις ξύλινες κινέζικες ομπρέλες και τα προϊόντα «μαϊμού», τα πούλμαν έγιναν μόνιμα πια στη Β. Αμαλίας, ενώ τώρα παρκάρουν στον πεζόδρομο όλο και περισσότερα Ι. Χ. δίπλα στο άγαλμα της Μ. Μερκούρη. Και ποιος να τους σταματήσει; Η αστυνομία, μαζί με τη δημοτική, ανεβοκατεβαίνει ανενόχλητη στα δίτροχα.

Της Γιωτας Συκκα
11.6.2010


Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis