Κάθε χώρα έχει τους δικούς της: συλλήβδην, ας τους πούμε με το όνομά τους- κοσμικούς. Υπάρχει και μία αντίστοιχη πυραμίδα, ευρύτερης αποδοχής worldclass τέτοιων κοσμικών. Αυτοί πλούτισαν από τη «φούσκα» που δημιούργησαν και -σε μεγάλο βαθμό- «επέβαλαν» και στους μικρομεσαίους (εξαιρετική η τεκμηριωμένη ανάλυση του πρώην κορυφαίου τεχνοκράτη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ραγκουράμ Ρατζάμ, σε πρόσφατα εκδοθείσα μονογραφία του στο Princeton Press). Αυτοί γλίτωσαν από…τις συνέπειες, με κάποιες ή και μηδενικές απώλειες. Ενίοτε είχαν και κέρδη.
Στον κόσμο τους, όλα παραμένουν όμορφα. Πάντα, όμορφα. Αρκεί να είσαι κοσμικός. Να βρίσκεσαι ήδη ή να έχεις την επιτηδειότητα να βρεθείς, στις τάξεις των διαχρονικά σταθερών κοσμικών που περιφέρουν την κεχαριτωμένη υπόστασή τους από κοινωνική συγκέντρωση σε πολιτικό συνέδριο, από πάνελ σε γάμο και από τάλεντ σόου σε executive boardroom. Η -κατ’ αποκλεισμό τρίτων- δικτύωσή τους, παροιμιώδης: τύφλα να έχει η CIA, η NSA, η CSI ή τέλος πάντων, οποιαδήποτε θρυλική μυστική υπηρεσία η οποία αξιώθηκε να δει να γυρίζουν ακόμα και τηλεοπτική σειρά γι’ αυτήν - πρόκειται εξάλλου για τον ύψιστο βαθμό καταξίωσης στο σημερινό κόσμο: να γίνει η ζωή σου σίριαλ, έστω και ριάλιτι.
Η επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης κινδυνεύει λόγω της τυφλής επιμονής της Γερμανίας στις «προληπτικές περικοπές» και την «υπερβολική δημοσιονομική πειθαρχία», όπως την χαρακτήρισε ο Σόρος - δήλωση η οποία προκάλεσε τη μήνι του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Σόϊμπλε, ο οποίος απήντησε μέσω του «ευαγγελίου» των κοσμικών της διεθνούς οικονομίας, των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. Την ίδια ώρα, η Γαλλία διαφωνεί σε όλα με την Γερμανία και επιμένει ότι η οικονομική ανάπτυξη προέρχεται μονάχα από την ανταγωνιστικότητα. Η δε Ιταλία και Ισπανία, όπου η κοινωνική έκρηξη για τα μέτρα λιτότητας, ήδη είναι έντονη, αποχαιρετούν «επ’ αόριστον» τα σχέδια για πράσινες τεχνολογίες, εναλλακτική ενέργεια και εν γένει, κάθε λόγο περί «πράσινης οικονομίας». Αλλά, στον κόσμο των κοσμικών, όλα καλά. Όλα υπό έλεγχο. Να μην πούμε κιόλας, σε ανάπτυξη!
Εάν όμως δεν ανήκεις στις τάξεις αυτών των αρίστως δικτυωμένων προσώπων («προσωπικοτήτων» ή «επωνύμων» όπως είθισται να αποκαλούνται), έχασες. Και στη συγκεκριμένη συγκυρία στην οποία βρισκόμαστε αυτήν την εποχή στην Ελλάδα, δεν έχασες απλώς. Την έβαψες.
Γιατί τα πράγματα είναι ζοφερά και διαγράφονται ακόμα περισσότερο - όσο κι αν, από ιδιοσυγκρασία, ιστορική εμπειρία και ιδιαιτερότητα και θέρους, είμαστε ακόμα σχετικά χαλαροί. Φαινομενικά. Γιατί, ακόμα και στο Κολωνάκι και την Κηφισιά, υπάρχουν ολόκληροι δρόμοι γεμάτοι σκονισμένες, άδειες βιτρίνες με λουκέτα στις πόρτες και το κόκκινο «ενοικιάζεται» να δίνει τη θέση του μονάχα στο «πωλείται».
Ανοίγεις το gmail σου να δεις την αλληλογραφία σου και τα διαφημιστικά μηνύματα αναβοσβήνουν επιτακτικά στο πάνω της σελίδας: «Βρες εργασία: Γίνε δότρια ωαρίων και βοήθησε και άλλες γυναίκες. Υπάρχει αποζημίωση», «Οικονομία στο ρεύμα - για σπίτια, γραφεία, επιχειρήσεις: κάνε «κλικ» εδώ. Κέρδισε εκατοντάδες ευρώ», «Εμπορία μετοχών online: κερδίστε χιλιάδες ευρώ!». Το νόημα σαφές: λεφτά υπάρχουν - αλλά πλέον, μονάχα για τους πιο ξύπνιους και τους πιο ανενδοίαστους. Κατά προτίμηση, σε όσους συνδυάζουν ετούτα τα δύο στοιχεία. Η δε δουλειά επιτέλους έπαψε να θεωρείται «απασχόληση» και αποκαταστάθηκε στις πραγματικές τις διαστάσεις ως «εργασία».
Απέναντι, το θηρίο της φτώχειας. Της υποβάθμισης της ζωής. Της ζωής όλων μας (ή τουλάχιστον, της συντριπτικής πλειονότητας); «Αχ, ας ήμασταν όλοι μαζί, έστω και σε αυτό το ζοφερό σημείο», γράφει αρθρογράφος των Τάιμς, σχολιάζοντας τα μέτρα οικονομικής λιτότητας που τις προάλλες επέβαλε η νέα βρετανική κυβέρνηση, «αλλά δεν είμαστε». Και εκεί, όπως και στην Ελλάδα, τα θύματα είναι όσοι δεν μπορούν να διαμαρτυρηθούν με τέτοια ένταση που να κινδυνεύσει η κυριαρχία του πολιτικού συστήματος, το οποίο έχει μάθει να τροφοδοτείται από συγκεκριμένους οικονομικούς κύκλους - οι οποίοι διαφοροποιούνται κατά περίπτωση και εποχή, μονάχα με την έννοια της ανακύκλωσης. Μα ακόμα και οι κορυφαίοι διεθνείς ερευνητές μοιάζουν αυτό να επιβεβαιώνουν! Με πολύπλοκες έρευνες που έγιναν στο CERN, οι επιστήμονες κατόρθωσαν και άκουσαν τον ήχο του μποζονίου, του λεγόμενου «θεϊκού μορίου». Είναι, είπαν, σα να ακούς πολλά νομίσματα να κουδουνίζουν μέσα σε ένα ποτήρι κρασιού που κάποιος ανακινεί.
Δεξιώσεις, πάρτι, συνεστιάσεις, συνέδρια, συμβούλια, τραπέζια κοσμικών. Οι κοσμικοί και τα παιχνίδια τους, οι ζωές μας όλες. Γιατί, κάπως όπως στο Toy Story 3 που αυτές τις ημέρες προβάλλεται στους κινηματογράφους, τα παιχνίδια είμαστε εμείς. Και, πάλι όπως σε αυτήν την τρίτη συνέχεια του Toy Story, αυτό που τώρα ζούμε είναι τον αγώνα των παιχνιδιών ενάντια στον προδιαγεγραμμένο θάνατό τους.
Πηγή Το Πρώτο Θέμα
27.6.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου