Απηλλάγη από χρέος 3,9 εκατομμυρίων ευρώ προς το Δημόσιο, καθώς οι αρμόδιες υπηρεσίες κάλεσαν τον οφειλέτη - κατηγορούμενο σε δίκη μετά την παρέλευση της πενταετίας και αφού το χρέος είχε παραγραφεί. Πρόκειται για πραγματική ιστορία που καταδεικνύει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο ότι μέρος της ευθύνης για τα ανείσπρακτα χρέη προς το Δημόσιο έχουν οι κρατικοί μηχανισμοί. Το Μονομελές Πλημμελειοδικείο της Αρτας έκρινε το 2010 ότι χρέος ύψους 3,9 εκατομμυρίων ευρώ προς το Δημόσιο που βεβαιώθηκε τον Φεβρουάριο του 2003 και έγινε απαιτητό τον Ιούνιο του ιδίου έτους είναι ληξιπρόθεσμο, αφού το κλητήριο θέσπισμα για το πλημμέλημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο τού επιδόθηκε τον Ιούλιο του 2009, δηλαδή μετά την παρέλευση της πενταετίας. Σημειωτέον ότι ως χρόνος τέλεσης του αδικήματος της οφειλής χρεών προς το Δημόσιο εκλαμβάνεται ο χρόνος που αυτά γίνονται απαιτητά, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση ο Ιούνιος του 2003. Το δικαστήριο έκρινε ότι λόγω παραγραφής θα έπρεπε να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη. Ωστόσο ο εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αρτας προσέφυγε στον Αρειο Πάγο ζητώντας να αναιρεθεί η απόφαση του Πλημμελειοδικείου. Η Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου, ωστόσο, απέρριψε την προσφυγή του εισαγγελέα, κρίνοντας ότι ορθά παραγράφηκε το χρέος λόγω παρέλευσης της πενταετίας. Η μη καταβολή βεβαιωμένων χρεών προς το Δημόσιο και τα τελωνεία επιφέρει ποινή φυλάκισης από 4 μήνες έως ένα έτος, ανάλογα με το ύψος της οφειλής και των τόκων. Οπως αναφέρεται στην απόφαση του Αρείου Πάγου, για το συγκεκριμένο αδίκημα εις βάρος του Δημοσίου, το οποίο τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος, ισχύουν τα προβλεπόμενα από τον ποινικό κώδικα, δηλαδή εμπίπτει σε πενταετή παραγραφή. Οπως μάλιστα διευκρινίζεται στην απόφαση για το ζήτημα της παραγραφής ισχύουν οι κοινές διατάξεις του ποινικού κώδικα ανεξάρτητα αν το αδίκημα ετελέσθη υπό την ισχύ των διατάξεων των νόμων 2523/1997, 1882/1990 και 3220/1990 που αφορούν την περιστολή της φοροδιαφυγής. | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου