Η συνάντησή μας με τους τρεις διευθυντές των μεγάλων ξενοδοχείων της Αθήνας έλαβε χώρα πριν από λίγο καιρό, εν μέσω των αλυσιδωτών απεργιών και αποκλεισμών του αθηναϊκού κέντρου και των επεισοδίων. Τις τελευταίες ημέρες, μέσα στο πνεύμα της γενικής αβεβαιότητας (την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ακόμα δεν είχε ανακοινωθεί το όνομα του νέου πρωθυπουργού), το κέντρο της Αθήνας ζει μέρες σχετικής ηρεμίας. Ως γνωστόν, τα ξενοδοχεία Grande Bretagne και Athens Plaza βρίσκονται στην καρδιά της πλατείας Συντάγματος – αλλά και του προβλήματος την ίδια στιγμή. Το Athens Hilton «απέχει ελαφρώς», ωστόσο και αυτό αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα, τόσο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης όσο και της υποβάθμισης του ιστορικού κέντρου. (Προσπαθήσαμε να έχουμε στην κουβέντα μας και εκπρόσωπο του King George Hotel, αλλά στάθηκε αδύνατον να επικοινωνήσουμε είτε τηλεφωνικά είτε δι’ ηλεκτρονικής αλληλογραφίας με κάποιον υπεύθυνο του ξενοδοχείου.)
Η μισή αλήθεια
Κατόπιν πρωτοβουλίας της κυρίας Αφροδίτη Αρβανίτη, η συνάντηση φιλοξενήθηκε στο εστιατόριο του Athens Plaza και η συζήτηση συνοδεύθηκε από πρωινά εδέσματα. Και οι τρεις συνομιλητές συμφώνησαν σε πολλά θέματα, όπως στο ότι η κυβέρνηση που εξελέγη τον Οκτώβριο του 2009 επέδειξε μεγάλη αδυναμία στο να διαχειριστεί αποτελεσματικά τον τουρισμό σε ό,τι αφορά την πρωτεύουσα.
«Η προηγούμενη κυβέρνηση δήλωνε κάθε τόσο ότι έχουμε περισσότερους τουρίστες στην Ελλάδα. Είναι η μισή αλήθεια, όμως», λέει ο κ. Bart van der Winkel του Hilton. «Η άλλη μισή είναι ότι έχει αλλάξει η ποιότητα των τουριστών που έρχονται στη χώρα. Ερχονται περισσότεροι τουρίστες “με σακίδια”, που σημαίνει ότι αφήνουν λιγότερα χρήματα. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι έχει μειωθεί ο επιχειρηματικός τουρισμός κατά 40%. Οι αρχές στις χώρες τους τούς απαγορεύουν να ταξιδέψουν στην Ελλάδα για λόγους ασφαλείας. Ολα όσα έγιναν το περασμένο καλοκαίρι, με τους αποκλεισμούς αεροδρομίων και λιμανιών, είχαν τεράστια συνέπεια στον τουρισμό, ειδικά σε εκείνους τους τουρίστες υψηλού επιπέδου που έχουν την Αθήνα ως τόπο προορισμού. Αλλά ακόμα και για εκείνους που βλέπουν την Αθήνα σαν πέρασμα προς τα νησιά ή μια κρουαζιέρα, μένοντας εδώ 2-3 μέρες, πλέον προτιμούν να βρίσκουν απευθείας πτήσεις στον τελικό προορισμό τους».
Από την πλευρά της, η κ. Αρβανίτη τόνισε: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τον τουρισμό σαν κάτι ομοιογενές – δεν είναι. Η κρατική πολιτική προωθεί την πελατεία του all inclusive, που κυριαρχεί στα νησιά, αλλά δεν υποστηρίζει καθόλου το είδος του τουρισμού που έχουμε στην Αθήνα. Εμείς εδώ δεν χρειαζόμαστε τον τουρισμό του all inclusive. Εμείς θέλουμε τους τουρίστες που θα κυκλοφορήσουν έξω, στην πόλη, όχι που θα κλειστούν στα ξενοδοχεία. Οταν άρχισαν τα γνωστά προβλήματα στην πλατεία Συντάγματος και το θέσαμε στους αρμοδίους, μας έλεγαν ότι από τις 300.000 δωμάτια σε όλη την Ελλάδα, η Αθήνα είναι μόνον 30.000. Βλέπουν την πρωτεύουσα της χώρας σαν 30.000 κρεβάτια και αυτό είναι τεράστιο σφάλμα».
Σύμφωνα με τον κ. Τιμ Ανανιάδη του Grande Bretagne, «παρά τη βελτίωση σε πολλούς τομείς των υποδομών της χώρας, το πρόβλημά μας είναι ότι είτε στην πλατεία Συντάγματος είτε στο Hilton είτε και στη Βουλιαγμένη, εκεί όπου έως το 2008 είχαμε 65% - 70% πληρότητα στα ξενοδοχεία και τώρα έχει πέσει στο 50% - 60%. Με αυτά τα νούμερα, οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να διατηρηθούν. Οντως, στην Αθήνα δεν λειτουργούμε όπως στα νησιά. Εκεί, ανοίγουν τον Απρίλιο - Μάιο και κλείνουν τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο, ανάλογα με τη δουλειά που έχουν. Ετσι, έχεις έναν έλεγχο στα έξοδά σου, στις ανάγκες της επιχείρησης κ.λπ. Εμείς είμαστε ανοιχτοί δώδεκα μήνες τον χρόνο, συντηρώντας 600 δωμάτια ή 300 ή 200 είτε έχεις 70% είτε 10% πληρότητα. Χρειάζεται, λοιπόν, διαφορετικός χειρισμός και αυτό το τεράστιο πρόβλημα κανένας δεν το θίγει».
Οπως η Ισπανία
«Η Ελλάδα περνάει αυτό που πέρασε η Ισπανία πριν από μερικές δεκαετίες», υπογραμμίζει ο κ. Van der Winkel. «Στην Ισπανία παρατηρήθηκε μια “βρετανοποίηση” των τουριστικών περιοχών: έμφαση στον all inclusive τουρισμό με βρετανικό χρώμα, με αποτέλεσμα να χαθεί η ισπανική ταυτότητα, να αγνοηθούν τα ισπανικά προϊόντα, αλλά και να έρθουν τουρίστες χαμηλού επιπέδου, προκαλώντας βανδαλισμούς. Στη Ρόδο, στη Ζάκυνθο και αλλού, το πράγμα πάει προς τα εκεί. Τελευταία, οι Ισπανοί άλλαξαν πολιτική και διοργάνωσαν εκδηλώσεις ισπανικού ενδιαφέροντος. Πρέπει να πάρουμε παράδειγμα από αυτό για την Αθήνα. Το μοντέλο της Μυκόνου είναι καλό μόνο για τη Μύκονο, για πουθενά αλλού. Η Αθήνα έχει τρομερά μέρη να δει ένας τουρίστας, τα καλύτερα μουσεία στον κόσμο – η εικόνα αυτή, όμως, δεν περνάει προς τα έξω, μόνον οι ταραχές».Η πρωτεύουσα δεν παρέχει πλέον αίσθημα ασφάλειαςΠέρα όμως από το πρόβλημα της πληρότητας των δωματίων, προβλήματα αντιμετωπίζουν τα εστιατόρια και τα μπαρ των ξενοδοχείων. «Είναι πλέον άδεια», λέει ο κ. Ανανιάδης. «Ο αγώνας που καταβάλλουμε είναι να πείσουμε τον κόσμο να έρθει στην Αθήνα. Εχουμε χάσει την αξιοπιστία μας και δεν παρέχουμε αίσθημα ασφαλείας πλέον. Μπορώ να σας δείξω ενενήντα από τα εκατό μέιλ που δέχομαι, όπου με ρωτούν συνέχεια: Το συνέδριο θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί; Οι πελάτες που στέλνουμε θα είναι ασφαλείς; Τόσα χρόνια έχουμε όλοι εδώ προσπαθήσει να προωθήσουμε την Αθήνα ως ιδανικό ενδιάμεσο σταθμό προς τα νησιά. Πολλά τσάρτερ πάνε πλέον απευθείας στην Κρήτη, τη Ρόδο, την Κω. Μιλάμε για μεγάλους αριθμούς τουριστών – άλλη κουβέντα είναι, βέβαια, το πόσα χρήματα αφήνουν εκεί».
Συνεδριακά κέντραΗ κ. Αρβανίτη προσθέτει ότι «η γενική αίσθηση είναι ότι όλη η χώρα έχει παραλύσει, κάτι που δεν ισχύει. Exουν χαθεί πελάτες με οικονομική επιφάνεια που είχαν την Αθήνα μέσα στους προορισμούς τους και έφερναν χρήματα. Η πολιτεία αντί να κοιτάξει αυτό, στοχεύει σε μεγαλεπήβολα πράγματα. Δεν χρειάζεται να γκρεμίσεις κάτι και να το ξαναχτίσεις από την αρχή. Μπορείς να κάνεις πολύ ουσιαστικά πράγματα μέσα από βελτιώσεις σε ορισμένους, συγκεκριμένους τομείς. Για παράδειγμα, τόσα χρόνια δίνουμε αγώνα να αποκτήσει το κέντρο της Αθήνας ένα μεγάλο συνεδριακό κέντρο. Ενώ υπάρχουν τα ολυμπιακά ακίνητα, οι αρμόδιοι “κολλάνε” σε γραφειοκρατίες. Αλλά οι υποδομές είναι εκεί, δεν χρειάζεται να χτίσεις από την αρχή».
Ο κ. Der Winkel αναφέρει ότι, πλέον, τα ξένα τουριστικά πρακτορεία που διοργανώνουν συνέδρια στην Αθήνα καταθέτουν τις εγγυήσεις όχι σε ελληνικές τράπεζες, από φόβο μήπως χαθούν τα χρήματά τους, αλλά σε ξένες «στις οποίες εμείς δεν έχουμε πρόσβαση. Αυτό μας δημιουργεί κώλυμα οικονομικό ως ξενοδοχείο που φιλοξενεί κάποιο συνέδριο. Βία, απεργίες, πορείες και η ελληνική οικονομία δημιουργούν ένα τετραπλό πρόβλημα στον τουρισμό της Αθήνας. Προσωπικά, θα πρότεινα η πολιτεία να επιτρέψει στα καταστήματα να είναι ανοιχτά μέχρι πιο αργά στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, καθώς επίσης να είναι ανοιχτά την Κυριακή. Θα ήταν εξαιρετική μια τέτοια κυριακάτικη βόλτα για έναν Αθηναίο. Πολλοί που εργάζονται τις καθημερινές δεν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν αυτό, μόνο το Σάββατο».
«Η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες: πώς να παλέψει με την κρίση, αυτό είναι κατανοητό», σχολιάζει ο κ. Ανανιάδης. «Το ζήτημα είναι ότι ο τουρίστας έρχεται για τα μουσεία, αλλά και για τον αθηναϊκό τρόπο ζωής. Αν αύριο το κέντρο πεθάνει, αν δεν μπορούν να πάνε στην Ερμού, στη Βουκουρεστίου ή αλλού, αν δεν περπατήσουν πλάι στους Αθηναίους, τότε χαθήκαμε όλοι. Αυτό αναζητούμε κι εμείς όταν επισκεπτόμαστε μια ξένη πόλη. Το Λονδίνο, το Παρίσι, η Βαρκελώνη έχουν κέντρα γεμάτα ζωή. Οταν έχεις ζωντανό κέντρο, θα έρθουν και Ελληνες, από την Κηφισιά. Ρίξτε μια ματιά στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου: μέχρι πριν από καιρό ήταν γεμάτος με καρέκλες, τραπεζάκια, κόσμο. Τώρα είναι άδειος. Χρειαζόμαστε τους Ελληνες διότι οι τουρίστες θέλουν τους Ελληνες να δουν. Αλλά οι ίδιοι οι Ελληνες αποφεύγουν να έρχονται στο κέντρο».
«Αλλο το Λονδίνο»Ο κ. Ανανιάδης θίγει μία ακόμη παράμετρο: «Παρακολουθώ τα ξένα ΜΜΕ. Είχαμε ένα μεγάλο συνέδριο πριν από καιρό. Γράφτηκε σε έναν ιστότοπο ότι στο “Ελ. Βενιζέλος” θα είχε απεργία κι έλαβα μήνυμα από τους ξένους συμμετέχοντες μήπως μεταφέρουμε το συνέδριο σε άλλη χώρα. Μπήκα στο εν λόγω σάιτ και είδα ότι άλλα τρία αεροδρόμια στην Ευρώπη είχαν απεργία εκείνη ακριβώς την ημέρα. Αλλά γι’ αυτά, κουβέντα. Εγραψα στον ξένο συνάδελφο και του το είπα. Ποιο είναι, όμως, το πρόβλημα: ένας ξένος βλέπει την απεργία σε ένα ευρωπαϊκό αεροδρόμιο σαν παρένθεση, ενώ μια απεργία στο “Ελ. Βενιζέλος” έχει περάσει προς τα έξω ως κανόνας. Το ίδιο συνέβη και με τις ταραχές στο Λονδίνο: πήρα μέρος σε ένα συνέδριο εκεί, λίγο καιρό μετά τα επεισόδια. Οταν ανέφερα σε όλους ότι έχουν ενοχοποιήσει την Αθήνα ενώ γίνονται επεισόδια και αλλού, η αντίδρασή τους ήταν: άλλο το Λονδίνο, δεν θα ξανασυμβεί. Εχουν εμπιστοσύνη στις υποδομές και στη Δημόσια Διοίκηση, κάτι που δεν ισχύει για την Ελλάδα. Φυσικά, δεν μπορούμε να απαγορεύσουμε τις απεργίες, είναι δικαίωμα των εργαζομένων. Αλλά έχει δημιουργηθεί μια εντύπωση γενικής παράλυσης και με το που ανακοινώνεται μια απεργία στην Ελλάδα, δεχόμαστε τηλεφωνήματα με ακυρώσεις».
Και οι τρεις διευθυντές συμφωνούν ότι, προς το παρόν, το πρωτεύον είναι να σταματήσει η αιμορραγία και μετά η πολιτεία να προχωρήσει σε νέα έργα. «Πρέπει να σταματήσει αυτός ο φόβος των Αθηναίων απέναντι στο κέντρο. Εκεί είναι η αιμορραγία. Ποιος ο λόγος να ρίχνεις πολλά χρήματα στον τουρισμό όταν το κέντρο της Αθήνας είναι νεκρό;».
Του Ηλία Μαγκλίνη
Πηγή Καθημερινή
13.11.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου