Μια άλλη Αθήνα αντίκρισαν το Σαββατοκύριακο όσοι Αθηναίοι πήραν την απόφαση να κατέβουν στο κέντρο της πόλης. Κοσμοπλημμύρα στους κεντρικούς δρόμους, το αδιαχώρητο στα πιο τουριστικά σημεία. Να δυσκολεύεσαι να βρεις άδειο τραπέζι σε καφέ, ουζερί, ταβέρνες, εστιατόρια. Οι συρμοί του μετρό και του τραμ κατέφθαναν γεμάτα κόσμο, εικόνες που κοντεύαμε να ξεχάσουμε στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, των αλλεπάλληλων απεργιών, των διαδηλώσεων, των επεισοδίων. Σκηνές «κανονικότητας» που στις σημερινές, σχεδόν, «πολεμικές» συνθήκες μάς υποχρεώνουν να γράφουμε ένα άρθρο σαν κι αυτό που διαβάζετε αυτήν τη στιγμή. Ας αρχίσουμε από τα πολύ «βασικά». Αστικές συγκοινωνίες. Η σχετική ομαλοποίηση της κατάστασης στο μέτωπο των δημόσιων μέσων μεταφοράς αποτελεί την πρωταρχική αιτία που «κατεβάζει» κόσμο στο Κέντρο. Δεν χρειάζεται να ακούμε κάθε βράδυ δελτίο ειδήσεων για να μάθουμε ποιο μέσο λειτουργεί αύριο και ποιο όχι. Η «κανονικότητα» έγινε ξανά ο κανόνας. Και όχι η εξαίρεση, όπως «μάθαμε» τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Η επιστροφή στην ομαλότητα είναι από μόνος του ένας πολύτιμος υποβοηθητικός ψυχολογικός παράγοντας. Δεν είμαι ψυχολόγος, αλλά το ξέρω από τον εαυτό μου. Φτάσαμε στο 2011 και μου αρκεί να λειτουργούν τα μέσα, να μαζεύονται τα σκουπίδια και να μην καίγεται το Κέντρο, και είμαι ευτυχισμένος. Ορισμένοι θα το εκλάβουν ως προσβλητική υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας (και είναι απολύτως έτσι), αλλά νομίζω ότι πολλοί Αθηναίοι θα με καταλάβουν. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει επίσης με την ψυχολογία. Οσο απομακρυνόμαστε από το «τραυματικό γεγονός» (στην περίπτωση μας τα εκτεταμένα επεισόδια, ο θάνατος του άτυχου συνδικαλιστή, οι εικόνες βομβαρδισμένου τοπίου, κ.ά.) τόσο αποκαθίσταται η «ρουτίνα». Το πρόβλημα με την Αθήνα είναι τι ακριβώς εννοούμε ρουτίνα στη νέα «πραγματικότητα» της πρωτεύουσας... Γιατί η εμπειρία της τελευταίας διετίας έχει καταστήσει «ρουτίνα» το «κλειστό» Κέντρο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική και οικονομική λειτουργία της πόλης. Και την «ψυχολογία» της, φυσικά. Μεγάλη βοήθεια στις καθημαγμένες επιχειρήσεις του Κέντρου προσφέρει και ο καταπληκτικός καιρός των τελευταίων ημερών. Ο ζεστός ήλιος του Σαββατοκύριακου έβγαλε χιλιάδες Αθηναίους από το σπίτι τους και τέτοιες ημέρες το Κέντρο αποδεικνύεται κυριολεκτικά ακαταμάχητο. Αλλά μαζί με τις συγκοινωνίες, τη σχετική ηρεμία (ο όρος χρησιμοποιείται όταν έχουμε λιγότερες από πέντε διαδηλώσεις την εβδομάδα) και τις διαδοχικές λιακάδες υπάρχει και κάτι άλλο: η αφύπνιση των ίδιων των Αθηναίων. Η κ. Σοφίκα Ελευθερουδάκη από την ιστορική αλυσίδα βιβλιοπωλείων είναι ένα καλό παράδειγμα. Τις τελευταίες ημέρες «βομβαρδίζει» φίλους και συναδέλφους της, επιχειρηματίες, με email και επιστολές. Τους καλεί να λάβουν μέρος σε μια εκστρατεία αγάπης και στήριξης του Κέντρου που ξεκίνησε από το Διαδίκτυο. «Η επιστολή αυτή, πέρα από μια κραυγή αγωνίας για την πόλη που χάνουμε, είναι και μια πρόσκληση προς όλους σας να τής ξαναδώσετε ζωή. Η συμβολή όλων μας είναι περισσότερο από επιθυμητή. Είναι αναγκαία!», γράφει ανάμεσα σε άλλα. Ο κ. Ανδρέας Βλασσόπουλος, συνιδιοκτήτης μιας άλλης ιστορικής επιχείρησης του Κέντρου, του εστιατορίου «Ιντεάλ», δίνει το δικό του αγώνα για να συγκρατήσει την πελατεία του. «Ενσωματώσαμε εξ ολοκλήρου την αύξηση στον ΦΠΑ, κόβουμε όσο μπορούμε». Και χθες Δευτέρα, μια κοπέλα με πλησιάζει. Μου δίνει ένα διαφημιστικό έντυπο της αλυσίδας «Γρηγόρης» με ειδική τιμή για τον καφέ που ισχύει αποκλειστικά τα καταστήματα του Κέντρου. Οπως λέει η καμπάνια «για την τιμή του... Κέντρου».
Του Δημήτρη Ρηγόπουλου 8.11.2011 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου