Του Kωστα Λεονταριδη
Aποδειχθήκαμε υπερφίαλοι, ζώντας σαν κατέχοντες αν και μη έχοντες, υποθηκεύοντας τη ζωή μας «μες των δανείων την πολλή θολούρα». Παίξαμε στο χρηματιστήριο πριν από δέκα χρόνια, προσδοκώντας άκοπα κέρδη, χάσαμε, μα μυαλό δεν βάλαμε. Η τεχνητή καλοπέραση είναι μεγάλο δόλωμα, το δόγμα «μια ζωή την έχουμε» πήγαμε να το εφαρμόσουμε στην πράξη.
Οι τράπεζες... το έπιασαν το υπονοούμενο και έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό μας, με καταιγισμό ελκυστικών προϊόντων, δελεαστικών καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών. Να οι επιστολές, τα τηλεφωνήματα, τι ευγένεια, τι ταχύτητα, όλοι λίγο πολύ πέσαμε στην παγίδα, αντιμετωπίζαμε τις τράπεζες σαν φιλανθρωπικά ιδρύματα που εκταμίευαν ζεστό χρήμα. Οσο εμείς θέλαμε, όποτε το ζητούσαμε και για ό,τι το χρειαζόμασταν.
Απόσπασμα από ανοικτή επιστολή τράπεζας -το πνεύμα ίδιο σε όλες: «Τώρα όλες οι επιθυμίες σας πραγματοποιούνται, όποια και αν είναι τα όνειρά σας, καλέστε μας και τα υπόλοιπα αφήστε τα σ’ εμάς». Ή «αγαπητέ/ή τώρα το φθινόπωρο που είναι εποχή ανανέωσης και οι ανάγκες είναι αυξημένες για νέες αγορές, για τις απαιτήσεις των παιδιών, μη διστάσετε. Με ένα τηλεφώνημα, 5.000-10.000 ευρώ, γίνονται εδώ και τώρα δικά σας». Την επίθεση προσφορών συνόδευαν διαβεβαιώσεις για τόκους που χαρίζονται, μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής κλπ. Σιγά τώρα μην καθόμασταν να διαβάσουμε τα «ψιλά γράμματα». Για το αύριο, έχει ο Θεός. Και ήταν και αυτές οι διαφημίσεις στην T.V., με τρισευτυχισμένες οικογένειες, να περνούν ζωή χαρισάμενη λόγω του δανείου που εξασφάλισαν. Τριαλαρί, τριαλαρό...
Ετσι, με... χαρακτηριστική άνεση φθάσαμε οι Ελληνες να χρωστάμε σήμερα για κάθε είδους δάνειο περί τα 100 δισ. ευρώ, και από αυτά περί τα 32 δισ. ευρώ αφορούν καταναλωτικά δάνεια, ποσό που αναλογεί στο 13% του ΑΕΠ -αναλογικά είμαστε πρωταθλητές Ευρωζώνης. Την τελευταία πενταετία, ο «καταναλωτικός» δανεισμός αυξήθηκε σχεδόν 200%, τεράστια ποσά που όδευαν στην κάλυψη καθημερινών αναγκών των νοικοκυριών αλλά όχι μόνον. Το επόμενο δάνειο μπάλωνε τρύπες του προηγούμενου, ο οικογενειακός προγραμματισμός τινάχτηκε στον αέρα, η φούσκα της ψευδο-ευμάρειας έσκασε. Εμπειρική παρατήρηση: προσέξτε τις αγγελίες «μεταχειρισμένων Ι.Χ». Θα δείτε σωρηδόν υπερπολυτελή αυτοκίνητα διετίας και τριετίας («σε άριστη κατάσταση») να πωλούνται 40-50.000 ευρώ. Προφανώς, οι ιδιοκτήτες δεν θέλουν να αγοράσουν κάποιο ακόμα ακριβότερο, απλώς «έπεσαν έξω» με την τετράτροχη λαμπερή επιλογή τους. Συνοπτικά: στο μεγάλο κοινωνικό ζήτημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, οι τράπεζες έκαναν τη δουλειά τους και δεν απευθύνονταν σε μωρές παρθένες αλλά σε μισθοδέσμιους ακροβάτες της καθημερινότητας. Ιδανικούς πελάτες τους.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου